Het antwoord op de vraag van een TV-journalist 'Wat willen jullie?' aan de woordvoerder van een barricade te Caen loog er niet om: 'Het enige dat we willen is het aftreden van Macron'. 'Maar Macron is gekozen voor 5 jaar en heeft er nog maar 2 opzitten', stamelde de anchorman. 'Hij is gekozen omdat we niet Lepen wilden, dus door een minderheid'. Het ongenoegen met Parijs en de politiek heeft zulke vormen aangenomen dat ook het vertrouwen in de 'instituties' in Frankrijk is verdwenen. Gekozen? Dat maakt hen niets meer uit. Macron moet oprotten. Dit heet een 'pre-revolutionaire situatie'. Minister van Binnenlandse Zaken Philippe heeft gezegd dat de blokkades niet getolereerd zullen worden. Wat had hij anders moeten zeggen. Maar zijn woorden doen erg denken aan die van Louis XVI 's minister van BZ aan de vooravond van de Revolutie, toen de toegangswegen naar de arbeiderswijken van Pawijs gebarricadeerd werden om de aanvoer van troepen te verhinderen. Want dat is het met Frankrijk, daar heerst altijd nog de herinnering aan 1792 en alle Revoluties van de 19e eeuw toen de barricades net als nu regeerden en onder het zingen van de Marseillaise samen optrokken naar de hoofdstad. De barricades vertegenwoordigen ontevreden bewoners van de naaste omgeving, dwars door alle politieke verhoudingen heen. Als de Fransen 'ras-le-bol' hebben (genoeg) dan is sprake van een merkwaardige eensgezindheid bij een volk dat staat voor individualiteit. De geschiedenis komt terug, kompleet met de vaandels, de leuzen, het eten dat door de mensen wordt aangevoerd en de organisatie vanuit het niets. Deze actie (in principe tegen de verhoging van de brandstofprijzen) werd gestart door een vrouw in Bretagne die binnen de kortste keren 5 miljoen aanhangers had. Dat had een veeg teken moeten zijn voor Macron en zijn getrouwen, maar ze zochten verder de confrontatie met domme uitspraken en aangekondigde maatregelen. De uitspraak van de premier over 'anarchisten' zal een laaiend effect hebben. Zoiets werkt niet in Frankrijk en dat ze dat niet doorhebben in Parijs voorspelt niet veel goeds over hoe het verder zal gaan.
Vandaag (dinsdag) is vooral het Zuiden gebarricadeerd. Niemand kan er van de autoroute af. Voor dit weekend staat een blokkade van Parijs zelf aangekondigd. De rest van de week zijn er estafettestakingen van diensten als ambulances, brandweer, luchthavenpersoneel, openbaar vervoer etc. Inmiddels zijn een paar honderd 'gele vestjes' gearresteerd en is er een dode gevallen toen iemand op een barricade inreed. De positie van de politie (zelf in actie voor loonsverhoging en pensioeneisen) is zeer precair. Dat ze zich voor dit salaris nog verder van de bevolking zouden laten verwijderen is voor hen gevaarlijk. In kleine gemeenschappen leidt dit tot spanningen die de algemene haat tegen politie in het land verder zullen voeden. Zoals altijd in een 'pre-revolutionaire situatie', is de opstelling van de ordetroepen cruciaal. Aan de vooravond van de Franse Revolutie weigerden de in de hoofdstad gelegerde troepen tegen de arbeiders op te trekken. Toen het niet lukte betrouwbare troepen naar de stad te krijgen (door barricades; in de stad en op de toegangswegen) was de Revolutie een feit.
Natuurlijk is het nog lang niet zover. Maar sinds de laatste revolutie (de Commune van Parijs 1871) is het zelden zo onrustig geweest in het land dat gekenmerkt wordt door onrust. (WK)

De onmogelijke positie van de Franse ordetroepen wordt niet beter geillustreerd dan door door onderstaande 'embedded' video (1).  En iedereen die een gids nodig heeft voor hoe je in 'urban warfare' tegen een tot de tanden bewapende en als een gevechtseenheid gedrilde politiemacht teweer moet gaan. Kijk. Hoe waaghalzen met gele vestjes de periferique blokkeren, met gevaar voor eigen leven. Het is voor onze brave kijkers onvoorstelbaar, deze volkswoede. En het heeft (net als de boodschap van de Franse Revolutie) de grenzen al overschreden naar Wallonië. Binnenkort trekken de Vlamingen gele vestjes aan. Als het om verzet tegen de overheid gaat is de taalgrens niet bestaand in den Belzjiek.
Er zijn nu al meerdere doden gevallen. En de macht reageert niet. Nadat voor de 17e november Macron al door veel meelopers (waaronder 2 ministers) verlaten was, nemen nu steeds meer politici afstand van Macron. Het door sommige gele vestjes geëiste referendum over het aanblijven van Macron (anderen willen doorstrijden tot hij tout court aftreedt) krijgt zo ongelooflijk genoeg geloofwaardigheid. In Frankrijk regeert de 'Vijfde Republiek', vormgegeven door de nu weer graag van stal gehaalde president generaal de Gaulle. De 'Presidentieele Monarchie' die later werd uitgewoond door zijn opvolgers, van Mitterand, Giscard d'Estaing tot Sarkozy. Het is mogelijk dat deze autoritaire staatsvorm zijn uiterste houdbaarheidsdatum nu toch heeft bereikt.
Het eind van wat later bekend zal staan als de 'gebeurtenissen van November' is niet in zicht en dreigt zich richting feestdagen te gaan uitstrekken. Zeker is dat de barricades het aan niets zal ontbreken. Een ontroerde barricadiste in het Noorden vertelde dat hij voor het eerst een broodje ganzelever had gegeten dankzij de steunbetuigers die eten brengen. De aangrenzende wijnboer bracht een straffe witte ter begeleiding.
De verhoging van de brandstofprijzen (waarvan de industrie gevrijwaard werd) wordt verdedigd met het milieu. 'Zij denken aan 'het einde van de wereld' wij aan 'het einde van de maand' luidde de samenvatting van de woordvoerder van weer een andere barricade. Ook de creativiteit viert hoogtij als het volk zich verdedigt.
Het moet beangstigend zijn voor de machthebbers en de klasse waarvoor ze de macht uitoefenen hoe snel in Frankrijk een nauwelijks meer controleerbare massabeweging is ontstaan tegen de Regering. Buiten iedere politieke orientering zo lijkt het. Als het 'Republikeinse' verzet dat in Frankrijk al vaker alle tegenstellingen (tijdelijk) op een afstand zette. De Universele Republiek, waarin iedereen gelijk is.
Er wordt me verweten dat ik een romanticus ben en spoken zie. Wie weet bloedt het dood. Maar dan nog. De verbanden zijn gelegd. De mensen zullen elkaar de volgende keer blindelings weten te vinden, dwars door alle veronderstelde (door MSM gevoede) politieke tegenstellingen heen. En er wordt goed het natje en droogje onderhouden. Er is sprake van een eensgezindheid, solidariteit en opofferingsgezindheid die voor een Nederlander surreeel zijn. (WK)

(1)

Tragische gebeurtenissen in de geschiedenis beginnen vaak met dat de hoofdpersonen, degenen die geacht worden aan de knoppen te draaien namens het geld, steeds meer losgezongen blijken van de realiteit. In het geval van Emmanuel Macron (ex-Goldman-Sachs bankier en voormalig minister onder zijn voorganger Hollande; lid van de goedbetaalde toplaag die het land bestuurt) geven zijn toespraken tot het volk, een op de 16e aan de vooravond van de 'November-gebeurtenissen' en nu deze (https://youtu.be/bzv7uqLvyDs) eenzelfde beeld. Nadat hij een leus van de barricades (zie vorige aflevering ) had geparafraseerd in zoverre dat 'het eind van de maand zowel als het einde van de wereld moesten worden gehaald' en de gele vestjes had aangeboden deel te gaan uitmaken van een of andere 'praatgroep', begon hij een vergezicht van een Frankrijk zonder fossiele brandstoffen en kernenergie. Hij ging nog net geen duiven loslaten. En dat alles misschien niet met een grijns, maar wel met een grimas. Zijn spuuglok en wegkijkende blauwe ogen deden de rest. Nee dan Generaal de Gaulle die de Fransen recht in de ogen keek en zei dat Algerije verloren was. De Franse bevolking die de gele vestjes en masse steunt zag geen enkele beweging in de Regering. Wel dreigementen. Zogauw de orde wordt verstoord wordt er ingegrepen. Leuk bericht voor de politie. Die zijn ook in actie en horen van de demonstranten dat ze 'geen burgers' zijn. Dat klinkt in het Frans dreigender dan in onze taal. 'Aux Armes Citoyens!', dat zongen ze met een aangepaste tekst voor de Marseilleise over Macron.
Ik denk dat dit een geweldige splinter in het oog van de o zo ijdele Macron is. Als iemand als Marie-Ségolène Royal (PS-presidentskandidaat tegen Sarkozy; voormalig echtgenote van François Hollande; regiopresident) zegt dat de accijnsverhogingen op benzine en diesel moeten worden teruggedraaid, is dat natuurlijk opportunisme van een z.g. politieke tegenstander, maar ook reëele onrust bij iemand van dezelfde politieke elite als Macron die zich zorgen maakt over de consequenties van zijn beleid. Dit gaat buiten politieke partijen om. De vaststelling van premier Philippe dat het om 'anarchisten' ging was niet zo ver van de waarheid. Het gaat om spontaan ontstane burgercommitees die kruispunten bezetten. Gewoon om de hoek. En dan doorlaten wat je wel wilt doorlaten. Het is wat ze overal ter wereld doen: check points. Maar hier ongewapend. Macron begrijpt de verhoudingen niet en dat brengt 'het hele land' (de rijkdom van de rijken) in gevaar. Die ongestoord in hun ommuurde villa's, chalets in de bergen en appartementen overal in de wereldsteden iedere onrust hebben overleefd en geen veer hebben gelaten, van mei '68 tot de mislukte opstand tegen Giscard in 1976. Maar dit is nieuw. Het platteland dat naar de stad komt. Waar kennen we dat van, vragen de hooggeleerden zich af. Volgend weekend volgende ronde in Parijs. Ik kan niet wachten de verse beelden te zien van woedende mannen en vrouwen (en kleur of afkomst speelt geen enkele rol) die zich echt niets zullen aantrekken van het geleuter van Macron op tv. Het maakt ze alleen maar kwaaier. Straks luistert er niemand meer naar Macron behalve Brigitte, zijn voormalige lerares Oude Talen. (WK)

Terwijl premier Edouard Phillippe vandaag twee woordvoerders van de gele vestjes ontvangt, bereidt Frankrijk zich voor op de dag van morgen, de tweede zaterdag dat de beweging een poging gaat doen om regeringscentrum Parijs lam te leggen. Na nu twee weken van mobilisatie van het volk in het hele land. Vorige week leidde dat al tot chaotische taferelen (zie aflevering 2) en de kans dat na de 'generale repetitie' nu echt massale toeloop uit de provincie komt is niet denkbeeldig. Ze komen met bussen, treinen en eigen vervoer uit het hele land. Ondanks gestook van de regeringsmedia (de bekende mantra: 'overlast voor de burger door barricades'; 'branden op de Champs Elysees!') steunt maar liefst 84 procent van de Franse bevolking de acties! Zie hier, en dat schrijft 'Le Figaro' ('De Kapper'), echt geen blad van oproerkraaiers.
Leidende politici (ondermeer de links-radicale Mélenchon) hebben aangekondigd zaterdag acte de présence te geven. Een aantal van hen moet uitkijken niet te worden uitgejouwd.
Zoals voorspeld is de beweging na Franstalig België nu ook de taalgrens overgestoken en zijn in Vlaanderen de eerste barricades opgetrokken. Terwijl de NOS nog zo had geroepen dat het tot Wallonie beperkt zou blijven.
De vraag is natuurlijk wanneer de gele vestjes ons land bereiken. Moet daar weer eerst Pichegru voor over het ijs? Dat het een strenge winter wordt in Europa is zeker.
En dan wordt het gebed direct verhoord en komt er een uur later een bericht dat zaterdag in Den Haag door Nederlandse gele vestjes actie wordt gevoerd. En ook in Nijmegen. 'Niet zoals in Frankrijk.', zegt de woordvoerster, 'Zonder geweld'. Hebben de gele vestjes geweld gebruikt? Wat een leugen. De politie heeft geweld gebruikt. Ze hebben het dapper ondergaan zonder te reageren. Wat brandjes in Parijs' duurste winkelstraat; het koopcentrum van de elite. Er zijn wat stenen gegooid na traangas en charges met de wapenstok. De macht, de perfide Minister van Binnenlandse Zaken Castaner, heeft geprobeerd dat op het conto van 'extreem rechts' te schrijven en beweerde dat Lepen ertoe had opgeroepen. Een ooggetuige verwijst het naar het rijk der fabelen (zie hier https://youtu.be/YAXy-2srrNo).
De discipline van het volk tegenover de geoefende vechtmachines van CRS, Gendarmerie en Police Nationale is juist voorbeeldig geweest. Ze beschermden zich tegen de traditionele inzet door de politie van agents provocateurs die vernielingen aanrichten. Ter plekke georganiseerde ordediensten. Vanaf de Arc de Triomphe werden traangasgranaten afgevuurd. Tijdens de Commune stonden daar kanonnen. Vrouwen hebben weer hun opvallende rol van 'Mariannes' gespeeld in de confrontatie met de ordetroepen. Ook daar vinden de opstandelingen moeiteloos hun historische rolpatronen. Oude omaatjes die de oproerpolitie toespreken als hun kleinzonen.  
En daar kwamen ook de eerste scheurtjes in de politiegelederen. De verslaggeefster op de Champs Elysees vertelt hoe er een politiecharge vanaf de Boulevard Hausmann op handen was. Toen die werd afgeblazen en de ME zich terugtrok staken de gehelmden hun duimen op naar de demonstranten. 'Ga zo door!'. Ze weten dat ze ook voor hun toekomst vechten. En dat hun families hun werk meer en meer verachten. Andere politieagenten tonen anoniem hun solidariteit met de gilets jaunes. Waarmee ze hun achterwerk laten zien aan Macron.
Het zijn vege tekenen voor 'Jupiter' en zij die zich met hem verbinden. Het is zijn grenzeloze hooghartigheid die de bevolking tot razernij brengt. Het is de wereldvreemdheid van Marie Antoinette die toen ze het volk 'brood' hoorde roepen verzuchtte 'maar waarom eten ze dan geen brioche?'  (WK)

Bekijk de slag om de Arc de Triomphe live! De historie in een nieuw jasje. (WK)

Wat zich op zaterdag 1 december afgespeeld heeft in Frankrijk, had de allures van een regelrechte opstand. Het ziet er niet naar uit dat de woede gauw zal gaan liggen.

geschreven door Thomas Decreus  - overgenomen uit 't Belgische blad De Wereld Morgen

Al vanaf de vroege ochtend vonden er op de Place de l’Étoile stevige confrontaties plaats tussen gele hesjes en de oproerpolitie. Die confrontaties waren zo hevig dat de politie zich steeds verder moest terugtrekken. Dat het meteen tot rellen kwam, was deels te wijten aan een vrij onverstandige tactiek van de politie. Die had besloten om de Champs-Elysées af te sluiten. Betogers konden er pas op nadat ze grondig gefouilleerd waren. Maar die tactiek werkte als een rode lap op een stier. Toegestroomde betogers voelden zich misprezen en begonnen systematisch de controleposten zelf aan te vallen.

En toen moest de dag van protesten eigenlijk nog beginnen. De aangekondigde betogingen waren immers gepland voor na de middag. Rond 13u vertrok een groep van duizenden gele hesjes vanaf St. Lazare in de richting van de Champs-Elysées. Het was een erg bonte en rijk geschakeerde groep die bestond uit studenten, mensen uit de voorsteden, gele hesjes, antifascistische groepen, personeel van het publiek transport en vakbonden. Daarnaast waren er ook andere, kleinere betogingen van gele hesjes die elkaar buiten de Champs-Elysées opzochten en door de straten hun eigen betogingen opzetten.

In dat chaotische geheel verloor de politie de controle over de stad. Banken werden aangevallen en in brand gestoken, net als politievoertuigen, luxe-auto’s en luxewinkels. Er werden barricades opgericht en de ordetroepen moesten steeds meer terrein prijsgeven. Pas tegen de late avond kon de politie enigszins de controle herstellen.

Parijs, 1 december

Dit soort taferelen vonden niet alleen in Parijs plaats. In heel Frankrijk, zelfs in kleine dorpjes en steden kwam het tot rellen. In Marseille werd een gedeelte van de kerstmarkt in brand gestroken, in de vroege ochtend werd de landingsbaan van de luchthaven van Nantes tot tweemaal toe bezet en er werd brand gesticht in de prefectuur van Le-Puy-en-Valey. Ook verschillende pèageposten langs snelwegen werden vernield en in brand gestroken. Daarnaast zijn er nog steeds tientallen blokkades operationeel over het hele land.

Rellen in Bordeaux zaterdagavond

Brandende prefectuur van Le-Puy-en-Valey

Péage in brand

'Vreedzame betogers'

De eerste december in Frankrijk was geen dag van betogingen, maar een dag van opstand. Je kan moeilijk iets anders concluderen. Toch lijken of willen de Franse media en ook Vlaamse media maar niet snappen wat er aan de hand is. Over wat zich zaterdag in de straten van Parijs en andere steden afspeelde wordt geschreven als ‘rellen’ ‘in de marge van’ protesten. Daarbij probeert men een onderscheid te maken tussen ‘vreedzame betogers’ en ‘relschoppers’.

Maar dat onderscheid valt gewoon niet meer te maken. Er bestond een algehele bereidheid onder de betogers om buiten de wet te treden en de confrontatie met de politie aan te gaan. Niet uit hooliganisme, maar uit kwaadheid om het feit dat er dag na dag moet geknokt worden om te overleven en uit diepe frustratie voor het uitblijven van enig begrip van de Franse overheid.

Dit straatgeweld is in Frankrijk niet meer gezien sinds de heetste dagen van 1968. Toch blijft de Franse overheid communiceren alsof er weinig aan de hand is. Men probeert, net als het gros van de media, de opstand nog steeds weg te zetten als het werk van ‘relschoppers’ die het 'vreedzame protest' trachten te ‘verzieken’.

Daarnaast wordt ook geprobeerd om het verzet te demoraliseren door voortdurend te spreken over zeer lage opkomstcijfers. Zo beweerde het Ministerie van Binnenlandse Zaken dat er over heel Frankrijk op 1 december slechts 75.000 mensen op straat kwamen en dat er in Parijs slechts enkele duizenden mensen op de been waren. Absurd natuurlijk, want het feit dat de politie controle verloor toont aan dat het in Parijs om tienduizenden mensen moet gegaan zijn. Die mensen waren ook niet telbaar in Parijs, want één grote betoging is er op geen enkel moment geweest.

Een andere tactiek van de Franse overheid bestaat erin om het protest te discrediteren als extreem rechts. Reeds vanaf het eerste weekend dat de gilets jaunes op straat kwamen, was dat de teneur in vele media. Maar dit klopt niet. Er zijn weliswaar extreem rechtse groepen die mee actievoeren met de gele hesjes maar die zijn dominant noch representatief voor de beweging – hoewel ze dat maar al te graag zouden zijn.

Toch lijkt er ook paniek te heersen in de kringen rond de president en bij de politiediensten. Het idee om de noodtoestand uit te roepen circuleerde en op zondagmiddag vond een crisisberaad plaats in het Elysée. Daarna werd er niet meer gecommuniceerd. Macron bracht ook in allerijl een bezoek aan de zwaarst getroffen gebieden in de Franse hoofdstad, waarbij hij het geweld stevig veroordeelde.

Studenten roepen op om mee te manifesteren

Ingehouden woede

Hoe kon het zover komen? De opstand van de gele hesjes is de uiting van een onvrede die reeds jarenlang aan het smeulen is in de Franse samenleving. Dat de opstand er zou komen stond in de sterren geschreven. Dat hij deze vorm zou aannemen en op dit moment zou uitbarsten hadden echter weinigen voorzien.

Afgaande van wat er op straat gezegd en geroepen wordt, kunnen we stellen dat het protest van de Franse gele hesjes zich richt tegen twee zaken. Er is, ten eerste, een algehele haat tegenover de politieke kaste en gevestigde instituties en er is, ten tweede, de roep om een betaalbaar en dus waardig leven. Uiteraard zijn die twee met elkaar verbonden. De roep om een meer sociale politiek valt reeds jarenlang in dovemansoren bij de Franse elites. Welke kleur er ook aan de macht is, steeds opnieuw wordt ingezet op verdere liberalisering, privatiseringen, besparingen en belastingen. Zo groeit het gevoel dat de politiek niks meer geeft om de bevolking.

Die onvrede kwam reeds tot uitdrukking in de lente van 2016. Toen werd er in heel Frankrijk maandenlang geprotesteerd tegen de hervorming van de arbeidswetgeving. Hoewel dat protest nog te categoriseren viel binnen het meer klassieke ‘linkse’ protest, vonden er tijdens die protestbeweging belangrijke verschuivingen plaats. De klassieke vakbondsbetogingen werden steeds meer overgenomen door de 'cortège de tête', een bonte groep van scholieren, black blocs en mensen die niet tot partijen of vakbonden behoorden en die helemaal vooraan in de betoging post vatten. Op den duur hadden vakbonden geen enkele grip meer op hun eigen betogingen. De betogingen werden ook steeds onstuimiger en gewelddadiger.

Cortège de tête, maart 2016

Daarnaast was er de bezetting van de Place de la République, beter bekend onder de naam Nuit Debout. Uiterlijk leek dat een verderzetting van protesten die in de lijn lagen van de Occupy-beweging. Maar eigenlijk was het een overgang naar een nieuwe vorm van protest. In tegenstelling tot Occupy was Nuit Debout veel minder vreedzaam. Meer dan als discussieplatform diende het plein vaak als uitvalsbasis voor spontaan georganiseerde, soms nachtelijke, betogingen waarin banken en politiekantoren aangevallen werden. Ook kantoren van de PS werden toen over heel Frankrijk aangevallen en gevandaliseerd.

Macron is in het machtsvacuüm gesprongen dat de protesten van 2016 nagelaten hebben. Hij kon zich manifesteren als de redding die Frankrijk nodig had, maar zijn partij werd in zeven haasten opgebouwd en bijeengehouden door spuug en plaksel. Macron is vooral een goede marketeer. De hoop die hij tijdelijk wist op te wekken bleek uit plastic te bestaan. Eenmaal verkozen blonk Macron uit in arrogantie die soms grensde aan hoogmoed. Bij de aanvang van zijn ambtsperiode sprak hij over zichzelf als ‘Jupiter’, de oppergod van het Romeinse godenrijk die onbewogen regeert. Die megalomanie uitte zich ook in kleinere uitvallen, details bijna, maar details die zich stevig nestelden in het collectieve geheugen van de Fransen en een grote symboolwaarde hadden. Zoals de schooljongen die ‘Manu’ zei tegen Macron en door hem op paternalistische wijze en voor het oog van de camera de les gespeld werd. Of de werkzoekende man aan wie Macron zei dat hij slechts de inspanning moet doen om de straat over te stekenom werk te vinden.

Ook in de speech die Macron vorige week gaf naar aanleiding van de eerdere protesten van de gele hesjes weerklonk een ontzettend belerende toon. Zo gaf Macron aan dat het volk moest ‘opgevoed’ worden omdat ze blijkbaar niet begrijpen dat je niet tegelijk belastingen kan verlagen en de koopkracht kan laten verhogen. Het is een wat eufemistische manier om te zeggen dat alle mensen die protesteerden eigenlijk gewoon dom zijn.

Macron zette tijdens zijn beleidsperiode in op de versnelde invoering van een neoliberaal beleid. Het hoger onderwijs, de uitkeringen, de spoorwegen, de arbeidswetgeving; het moest er allemaal aan geloven. De politiek die ertoe leidde dat Hollande de PS met hem in de afgrond trok werd dus geradicaliseerd onder Macron. Tegelijk veranderde er niets aan de concrete levenssituatie van miljoenen Fransen en groeide er een gevoel van machteloosheid en frustratie.

Die frustratie onder de Fransen heeft veel te maken met het gevoel dat het politieke engagement of het traditionele manifesteren gewoon niks meer uitmaakt. In 2016 hebben de vakbonden maandenlang gemobiliseerd maar de arbeidswetgeving werd toch hervormd. Vorig jaar in de lente werden universiteiten geblokkeerd of bezet, maar toch werd een nieuw inschrijvingssysteem doorgevoerd. Voor wie ze ook kiezen, wat ze ook doen – het lijkt allemaal niks uit te maken. Dus hebben de Fransen gekozen om het heft zelf in handen te nemen en meteen over te gaan tot harde acties.

Aanval op kantoor PS in Rouen, 2016

Noodtoestand?

De protesten van 2016 lieten al een embryonale beweging zien, zonder leiders of eisen, die het geweld niet schuwde. Het bracht ook een generatie jongeren voort die zich bekwaamden in straatprotest en confrontaties met de politie. Maar, en misschien belangrijker, de beelden van die protesten en de bikkelharde repressie ertegen waren wekenlang te zien op de Franse televisie. Veel van de technieken die toen ontstonden worden nu massaal toegepast door de ‘gele hesjes’.

De ‘gele hesjes’ nemen geen bestaande betogingen over, ze mobiliseren volledig op eigen kracht en breken helemaal met de klassieke betoging. Ze zwermen uit over de stad, organiseren blokkades en wachten niet tot de politie aanvalt om zelf aan te vallen. De overheid staat machteloos omdat er geen leiders, geen aanspreekpunten, geen concrete eisen of duidelijk identificeerbare krachten zijn die het protest blijven voortstuwen. Wat traditioneel gezien een zwakte is van een beweging, is in deze offensieve fase een ongelooflijke sterkte. Zo sterk zelfs dat de noodtoestand dus overwogen wordt.

Die noodtoestand daadwerkelijk uitroepen zou weleens hetzelfde effect kunnen hebben als een rode lap op een stier. Uit een peiling vorige week bleek dat tachtig procent van de Fransen de ‘gele hesjes’ steunde. Dat wil zeggen: ongeveer het hele Franse volk. Vandaar ook dat deze beweging – als je eigenlijk zelfs kan spreken over een beweging – zo diffuus is en het zo moeilijk is er een duidelijke noemer op te plakken. De onvrede doorbreekt de traditionele grenzen tussen links en rechts, progressief en conservatief. Verschillende kanten van het politieke spectrum zien zich verenigd in hun afkeer ten aanzien van Macron.

"MACRON M'A TOUT PRIS" : TÉMOIGNAGE POIGNANT D'UNE GILET JAUNE
"Pourquoi il fait ça à son peuple ? Il a humilié son peuple, il a méprisé son peuple, il n'a pas écouté, c'est de la foutaise quand il dit qu'il a écouté son peuple" Samy, 54 ans à #Paris.#giletsjaunes #1erdécembre pic.twitter.com/OHPMdUD32M

— Le Média (@LeMediaTV) December 2, 2018

Dit zie je ook terugkeren in de samenstelling van de mensen die op straat komen. Het gaat om ‘gewone’ mensen uit de provincies en de voorsteden. Dikwijls mensen die voor de eerste keer in hun leven op straat komen. Het zijn oude en jonge mensen, mensen van kleur en witte mensen, vrouwen en mannen, boeren en arbeiders, werkenden en werklozen. Zaterdag werd die groep aangevuld met volk uit de meer klassieke protestbewegingen: studenten, syndicalisten, actiecomités uit de voorsteden en anarchisten.

Het wil echter niet zeggen dat er geen interne spanningen of zelfs strijd plaatsvindt binnen de beweging van de gele hesjes. Zaterdag raakten antifascistische groepen en extreem rechts meermaals slaags in de straten van Parijs en uiteraard proberen de politieke opposanten van Macron – in casu Melenchon en Le Pen – op allerhande manieren te recupereren. Wat dit protest voorlopig bijeenhoudt is de gezamenlijke haat tegenover Macron en de woede om de immobiliteit van het politieke systeem. 

En nu?

Wat er deze week zal gebeuren is onvoorspelbaar. Het zou kunnen dat een deel van de publieke opinie zich zal afkeren van het geweld en dat de beweging van binnenuit zal openbreken. Maar die kans lijkt toch eerder klein, want de woede blijft constant en het draagvlak voor het protest heel groot. De vraag is ook wat Macron zal doen, blijven volharden in zijn paternalistische en arrogante houding zal enkel meer olie op het vuur gooien.

Er circuleren oproepen om deze week raffinaderijen te blokkeren en ondertussen blijft het ook onrustig op veel plaatsen. Deze ochtend worden verschillende scholen geblokkeerd - het exacte aantal is onmogelijk te bepalen - en er ontstaan spontane betogingen. Vanochtend vroeg zijn boze ambulanciers ook begonnen met het blokkeren van het centrum van Parijs.

Ambulanciers bouwen barricades, 3 december

Scholierenprotest 3 december

Scholierenprotest, 3 december

Het risico is reëel dat de Franse staat in een kramp zal schieten en zal overschakelen naar bikkelharde repressie. Maar dat zal de crisis mogelijks verergeren en mogelijks leiden tot de val van Macron. Die val van Macron zal weinig soelaas brengen, want dan zitten we opnieuw met het vacuüm dat ten grondslag ligt aan zijn macht. Zowel Mélenchon als Le Pen hebben op dit moment niet de kracht en het gewicht om die leegte op te vullen.

geschreven door Thomas Decreus  - overgenomen uit 't Belgische blad De Wereld Morgen

Waar eerst nog hoongelach en beschuldigingen van 'romantiek' wie parallellen met het Franse revolutionaire verleden durfde te trekken ten deel viel, zijn dit soort reacties inmiddels verstomd. Hun verbondenheid met de heersende klasse verhindert een juiste analyse door onze politieke 'experts'. Maar ze zijn tegen hun wil overrompeld door de feiten. De snelheid en het gemak waarmee 'de instituties' die het hele kaartenhuis van rijk & arm overeind houden ter discussie blijken te kunnen worden gesteld heeft de bezittende klasse en al die hun lot met hen verbonden hebben (het kaartenhuis van functionarissen op alle niveaus; MSM; leger en politie; lakeien; hofnarren; onze 'culturele elite') in grote staat van onrust gebracht: 'Wat daar gebeurt kan bij ons ook gebeuren', zie je ze denken. Dat heeft de geschiedenis immers bewezen. De vrijheidsboom op de Dam. Frankrijk heeft in 3 weken laten zien dat het hele kant-en-klaar-pakket van "democratie" ('je hebt er toch voor gekozen?') zoals dat de economie van de rijken dient, ter discussie kan worden gesteld. Dat al deze 'echt gekozen' "volksvertegenwoordigers" er niets toe doen als het volk ontwaakt en opstaat. De hele shitzooi van 'door de Kroon benoemde burgemeesters', 'de Raad van State', 'de SER', Binnen- en Buitenhof, Gemeenteraden en Provinciale Staten, het EP, het verkiezingscircus iedere 4 jaar waar steeds minder mensen aan deelnemen, dat het allemaal naar de vuilnishoop kan worden verwezen 'als uw hand dat wil'.  
Natuurlijk is de Nederlandse revolutionaire geschiedenis begraven onder 'Oranje', 'Poldermodel'-rust en gemakszucht, maar er is nog een sprankje hoop, ergens. Een smeulend vuurtje in het collectieve geheugen van onze geschiedenis die in de 16e eeuw de wereld versteld liet staan met een opstand tegen op dat moment de belangrijkste monarchie van Europa, de (Spaanse) Habsburgers. Voor de Nederlander zijn het gezag en de bezitsverhoudingen inmiddels weer 'van god gegeven'. 'Het is nu eenmaal zo'; net als hun slappe knieën en angst voor verandering. Maar ook dat kan veranderen.
Een decennium voor de Franse Revolutie van 1789 kende Nederland de opstand van de Patriotten die door een Pruisisch leger (de vrouw van Willem V was een dochter van de Pruisische koning) werd neergeslagen. De leiders van de Patriotten vluchtten naar Parijs en speelden daar een bescheiden maar belangrijke rol in de gebeurtenissen die de feodale wereld zouden doen wankelen. Met revolutionaire troepen keerden ze zegevierend terug en stelden de 'Bataafse Republiek' in; 'in naam van Oranje' zorgvuldig uit ons collectief geheugen gewist.
Terug naar Frankrijk, waar de acties gewoon doorgaan. Scholieren, studenten, ambulances. De petroleumhavens zijn gebarricadeerd. Het zal niet stoppen. Macron's MP Phillippe heeft dinsdag de verhoging van de brandstofaccijnzen 6 maanden bevroren. Zou dat genoeg zijn om de woede te temperen? Je vraagt je af waar deze lui mee bezig zijn en dat begint de Franse bezittende klasse en de politieke elite ook te denken. Het aftreden van Macron is niet langer denkbeeldig, al zal er natuurlijk nog flink wat water door de Seine en traangas op de Champs Elysees moeten vloeien voor het ook daadwerkelijk gebeurt. Helemaal van lotje getikt lijkt minister van Binnenlandse Zaken Castaner die opriep komende zaterdag vooral 'niet naar de hoofdstad te komen'. Dat zal hij weten.
Het experiment Macron (de beoogde 'Fillon of Juppe' werden als te 'pro-Russisch' beschouwd) heeft de Franse bourgeoisie in grote problemen gebracht. En dus ook het (Amerikaanse) wangedrocht 'Brussel' en de EU. Want Frankrijk is geen Griekenland. Zelfs geen Italië. Frankrijk is een kernmogendheid, zowel binnen de EU als met kernwapens. Over 6 maanden zijn de verkiezingen voor het Europees Parlement. Vandaar Phillippes uitstel. Om de boel te pacificeren en terug te keren naar voor de gele vestjes. Zelfs als dat zou lukken lukt het niet. (WK)

Een belangrijk element in het brandend houden van het revolutionaire elan in Frankrijk is natuurlijk 'de Marseillaise' ('de vrouw uit Marseille'). Het lied waarop de revolutionaire bevolking vanuit heel Frankrijk naar Parijs marcheerde om de arbeiderswijken die in opstand waren gekomen (de Commune van 1792) te hulp te komen. De woorden roepen op tot opstaan tegen 'la tyrranie' en eindigt na een schitterende doorwerking die niet alle zangers meemaken in 'Aux Armes Citoyens!' Meer aansporing heb je niet nodig. Vergelijk dat eens met ons ' Den koninkc van Hispanjen heb ik altijd geëerd'. Dat is het verschil: hier staan ze met de pet in de hand als de baas passeert.
Om een indruk te geven van de rol die de Marseillaise nu speelt nodig ik uit deze video te bekijken. Ronduit weerzinwekkend en intimiderend is de inzet van scherpschutters in het centrum van Parijs: zie hier: https://youtu.be/6F6IZlwWcO4. Het politiegeweld in Frankrijk is vele malen ernstiger als tegen ontevreden burgers in ons land wordt gebruikt. Zoals de ecoloog die het leven liet door een politiegranaat bij milieuacties.
Opnieuw is een belangrijke kwestie in de Franse publieke opinie de inzet door de politie van als gele vestjes vermomde stillen als 'casseurs', de vandalen die winkels en bushokjes slopen. Zie hier voorbeelden: https://youtu.be/6trjDeRpzD4 en https://youtu.be/815JQID3e_g.
Dit is een beproefde taktiek van de Franse politie. Zo oud als Methusalem of Mazarin. Joseph Fouché bediende zich er al van als politiechef voor- tijdens- en na de revolutie.Tijdens Napoleon III werd 'in burger' weer de belangrijkste politiedienst; net als onder zijn neef Napoleon Bonaparte. In 1968 werd het met succes toegepast. De verwevenheid met de Geheime Dienst (Sûreté Nationale) is spreekwoordelijk.
Uitgesproken grappig is dat 'Links Nederland' zich zorgen maakt over de gele vestjes. Ze zouden 'bruin' zijn; geïnfiltreerd door extreem-rechts. Ze gebruiken precies dezelfde woorden en redenering als de regering Macron! Ik denk eerder dat 'Links Nederland' geïnfiltreerd is door extreem-rechts dan de gele vestjes in Frankrijk. Dat betekent natuurlijk niet dat niet kiezers of leden van RN (Lepen) deel zouden uitmaken van de opstand tegen Macron. Dat zou wel heel vreemd zijn. Zijn stemmers of leden van RN allemaal fascisten? Zijn alle PVV-stemmers fascisten? Nee, natuurlijk. Het zijn gefrustreerde burgers die zich laten misleiden. De gele vestjes doorbreken juist alle politieke barrières die kunstmatig zijn opgeworpen om de bevolking verdeeld te houden. Net als religie. Er werd ook geprobeerd de gele vestjes van 'racisme' te beschuldigen. MeToo zal ook nog volgen. Bekijk de beelden met vrouwen in heldenrol en alle kleuren van de regenboog. Ze spreken voor zichzelf. (WK)

De bourgeoisie, 'het geld', in Frankrijk (en daarbuiten) begint zich zorgen te maken over Macron. Hij werd gedwongen wat 'sigaren uit eigen doos' uit te delen. En daar is dan ook de 'terreuraanslag' in het land waar na Parijs en Nice nog steeds een 'verhoogde staat van paraatheid' heerst.
Daar komt de 'sociale en economische noodtoestand' bij die maandagavond in een televisietoespraak heeft afgekondigd. In een poging zich met de bevolking te 'verzoenen', zoals Macron het noemde, heeft hij maandagavond het minimumloon met ingang van 2019 met 100 euro per maand verhoogd (gefinancierd met belastinggeld), de werkgevers opgeroepen hun werknemers een eindejaarsbonus te geven die hij niet zal belasten en een paar belastingmaatregelen voor zwakke groepen als arme bejaarden verlicht. Dit heeft in zoverre effect gehad dat in de peilingen de steun voor doorgaan met de acties van de gele vestjes van 78 naar 45 procent is gedaald. 55 procent vindt dat er moet worden gestopt. Daarbij heeft hij de 'sociale en economische noodtoestand' uitgeroepen. Wat dat ook moge betekenen voor hem. Voor veel Fransen was de 'sociale en economische noodtoestand' juist de reden om in verzet te komen.
Voormalig VVD-minister Jorritsma placht over Frankrijk te zeggen: 'Mooi land, jammer dat er Fransen wonen'. We begrijpen mevrouw erg goed. Maar de 'verworpenen der aarde' mogen blij zijn dat het land bestaat. Dat de wereldbevolking niet alleen uit Nederlanders bestaat.
Ook al heeft hij zijn 'Gardes de l'ordre' (ooit heetten ze nog 'gardiens de la paix'...) gefeliciteerd met het succes van 'Acte IV' ('Het Vierde Bedrijf') afgelopen zaterdag en rekent hij zich rijk met het kleinere aantal demonstranten (in Parijs; in de rest van het land is het aantal toegenomen) dat naar de hoofdstad toog, het aantal arrestanten (meer dan 1700, waarvan meer dan 1000 in Parijs) en het geweld van de politie was groter. De inzet van rubberkogels, traangas en nu ook pantserwagens gaf de straatgevechten een militair karakter. Waarbij de oproerpolitie zowel als de 'kogelslingeraars' aan rebellen-zijde over een hoog 'greco-romain'-bestanddeel beschikten. De stenengooiers die in perfecte linies vooruit en achteruit bewogen om plaats te maken voor de volgende golf wisten met het sierplaveisel van de Champs-Élysées menige charge van de in cohartes oprukkende ME-ers te stoppen.

Onder de honderden gewonden zijn dan ook ook veel politieagenten. Ze hebben als dank extra geld gekregen voor hun diensten aan de macht.
Maar het 'grote nieuws' van dit weekend is natuurlijk de 'Russische betrokkenheid' bij de rellen. Dat idee hadden de Fransen (nog steeds 3/4 steunt de acties) vast ook al, dat ze aan het lijntje van Moskou liepen. En wil minister van Buitenlandse Zaken Le Drian geen tweets van Trump meer: 'We bemoeien ons niet met Amerikaanse binnenlandse aangelegenheden en we verwachten dat dat wederkerig is'.  Nu kan je van alles van Trump beweren maar niet dat hij niet aanvoelt wat er leeft. Daarom reageerde deze Macron-zeloot ook zo als door een vlieg gestoken.
Ongekend is het geweld waarmee tegen scholieren wordt opgetreden. Hun actiebereidheid zoals hier in Toulouse in de estafette tegen Macron is ongekend.

Ook een generaal b.d. als Tauzin (ex-commandant VN-contingenten in landen met Burgeroorlog)  kiest onomwonden de kant van de bevolking en waarschuwt Parijs. En hoe eendrachtig, creatief en verrassend de beweging is bewijst dit
Zo stevent Frankrijk af op 'Acte V' aanstaande zaterdag. (WK)

Er wordt in MSM over de zogenoemde vermindere opkomst (het aantal bleef gelijk) bij 'Acte V' beweerd dat 'het tij is gekeerd' en de gele vestjes op hun retour zijn, na de toezeggingen van Macron en de tereuraanslag in Straatsburg. Dat kan. De feestdagen komen er aan. In Frankrijk (het meest katholieke land ter wereld) heilig. En het wordt kouder op de barricades op de rond-points. Hoe zal 'Acte VI' verlopen? Verlopen? Macron zou de zoveelste Franse president worden die 'het gepeupel' weerstaat ten gunste van het geld. Het gemene volk dat werd uitgekleed en van haar organisaties beroofd (PCF; CGT) om zich te verdedigen. Maar het communistisch dagblad 'L' Humanite'' bestaat nog en zelfs 'Le Travailleur Catalan' het weekblad van de partij in Frans-Catalonie! Partijkantoren in alle steden van betekenis. Jonge mensen die in het communisme inspiratie vinden, In Nederland iets extreem futuristisch. 'De gestaalde kaders terug'.   
In de VS gelooft de helft van de bevolking dat Washington zelf iets te maken had met 911. Van de moord op JFK weten ze het zeker. Moeten de Fransen geloven dat Chérif C., bekende van de politie, deze aanslag aan de vooravond van 'Acte V' uitvoerde 'op eigen iitiatief'? Of werd hij door de hem controlerende agenten tot dit moment gedwongen? Chérif, 'un petit voyou', kan het niet meer navertellen uiteraard. 
Bij 'Acte IV' een week eerder stond er een helicopter klaar om Macron te evacueren uit het Elysée. Deze megalomane 'zonnekoning', die alleen maar werd verkozen omdat men Lepen niet als president wilde, moet zich hebben willen spiegelen aan Generaal de Gaulle in '68. Die nam inderdaad de helicopter. En trad niet veel later af om zich terug te trekken in Colombey-les deux E'glises en zich nooit meer te mengen in de vaderlandse politiek. Het is het scenario dat ik voorzie voor Emmanuel Macron. (WK)

Zie ook 'Boursin en vin' op de site van Konfrontatie.

De revolte van de gele hesjes vindt van uit allerlei windstreken bijval, zo ook van de Franse historicus Jérôme Baschet. Hij doceert afwisselend aan twee academische instellingen, te weten de universitaire instelling EHESS te Parijs en de Universidad Autónoma de Chiapas te San Cristóbal (Mexico). In dat gebied barstte in de jaren 1990 een creatieve revolte van zapatisten los die actuele sociale en politieke experimenten omvatten. Zij noemen die niet ‘anarchistisch’, maar ik acht ze zeker van groot belang voor de ontwikkeling van het libertaire denken. Jérôme Baschet besteedde aan die experimenten eerder al uitgebreid aandacht in zijn boek getiteldAfscheid van het kapitalisme (Paris, 2016), dat op deze site is besproken (klik HIER). Aangestoken door de gele hesjes schreef Baschet in december 2018 een brief  vanuitSan Cristobal de Las Casas aan de vrouwen en mannen, van wie de Franse president Macron zei dat ‘zij niets zijn’ (hen ook ‘luiaards’ noemde en hen meer denigrerende kwalificaties opplakte).Geert Carpels (Wodeke, België) vertaalde de brief en bood die ter publicatie aan. Hieronder is die te lezen. [ThH]

De brief aan de vrouwen en mannen ‘die niets zijn’…

Jérôme Baschet

Je hoort het dezer dagen overal : de druppel die de emmer doet overlopen. En waar het velen bedroefde om niets meer te zien dan het stagnerend moeras van een zogeheten stille en passieve meerderheid, verschenen plots duizenden onstuimige en onvoorspelbare vloedgolven, die uit hun oevers traden. Vorige maand nog baanden de onvoorstelbare nieuwe wegen, alles omverwerpend op hun doortocht, en ondanks enkele uitspattingen in het begin nu al blijk gevend van een indrukwekkende collectieve volwassenheid en intelligentie. Dat is de kracht van het volk in opstand, als het zijn vrijheid weer opneemt. Het is een uitzonderlijke kracht en dat is ook de reden waarom zo vaak 1789 wordt ingeroepen, maar ook 1793 en de sansculotten. Vrienden gele hesjes, jullie schreven al een roemrijke pagina in de geschiedenis van ons land. En jullie hebben reeds alle voorspellingen ontkracht van een sociologie op haar kaap van het conformisme en de vervreemding van het grote aantal.

Maar wat is dat ‘volk’ dan wel, dat plotsklaps ontwaakt en aan een bestaan begint? Zelden klonk het woord beter, zelfs voor wie het de vervaldatum voorbij zou vinden omdat het te dikwijls heeft gediend om het opperste gezag te grijpen ten voordele van een Hogere macht, en omdat het vandaag in de handen van de linkse of rechtse populismen kan spelen. Hoe dan ook is het op dit moment dat Macron het volk zijn bestaan evenals zijn meest gepaste definitie teruggeeft. Het volk dat vandaag in opstand komt en vastberaden niet meer met zich wil laten sollen, dat zijn al die vrouwen en mannen die in de gestoorde geest van de elites die voorhouden ons te regeren, niets zijn. Die arrogantie en dat klassenmisprijzen, het is al duizend keer gezegd, zijn de belangrijkste redenen waarom Macron, gisteren door sommigen aanbeden, vandaag zo grondig wordt gehaat.

De aan de gang zijnde opstand heeft het reeds aangetoond : vrouwen en mannen die niets zijn hebben hun waardigheid herbevestigd en daarbij ook hun vrijheid en hun collectieve intelligentie. En vooral, ze weten nu – wij weten nu dat we liever niets zijn in de ogen van Macron dan te slagen in die cynische en niet-grondgebonden wereld. En staat het meest wonderbaarlijke niet te gebeuren: dat niemand nog wil slagen in die wereld en dat niemand dus nog van die wereld wil weten? Die wereld waar, om enkelingen te laten slagen, er miljoenen niets zijn, niets dan te regeren populaties, overschotten die in economische indicatoren worden wandelen gestuurd, afval dat wordt weggeworpen nadat het tot het merg werd uitgeknepen. Die wereld waar de waanzin van de oppermachtige Economie en de eis op grenzeloze winst in een compulsief en vernietigend productivisme eindigen. En het moet ook gezegd, het is dit productivisme dat ons naar een continentale temperatuurstijging van 4 tot 6 °C leidt, met absoluut verschrikkelijke gevolgen waarvan de huidige tekenen van klimaatontregeling, hoe belangrijk ook, ons nog niet het juiste idee geven van wat onze kinderen en kleinkinderen staat te wachten. Als het deze hoogdringendheid niet is die ons nu tot oproer brengt, dan zal het dat morgen zijn als de huidige beweging er niet in slaagt de zaken grondig te veranderen.

Bij de andere vonken van de aan gang zijnde opflakkering, is er het onrecht, eerst fiscaal maar nu ook breed sociaal, dat wordt ervaren als onaanvaardbaar. De duizelingwekkende accentuering van de ongelijkheden is vanzelfsprekend het gevolg van de neoliberale politiek van de afgelopen decennia, maar die werd tot dan toe getolereerd, aanvaard. Nu niet meer. Teveel is teveel. En als men het onaanvaardbare begint te weigeren, kan er halfweg niet meer worden gestopt … Maar hier moet wel aan worden toegevoegd: Macron, onze arme Ju-par-terre doet gewoon zijn werk (woordspeling op een beruchte uitspraak waarin Macron zich met Jupiter vergeleek en nu met de billen bloot staat). Hij wil gewoon de eerste van de klas zijn van een systeem met Staten die ondergeschikt zijn aan de financiële markten en waar altijd meer kapitaal aantrekken de enige mogelijkheid is voor een regering om er iets minder slecht uit te komen dan de buren. En dus moet men gaan tippelen, als een straathoertje zijn mooiste fiscale voordelen tonen, alle sociale beschermingen overboord gooien, de investeerders de meest toegeeflijke arbeiders en de hoogst mogelijke winsten beloven. Vandaar ook die geschenken aan de rijksten en aan de grote bedrijven (veel meer dan de beruchte theorie van het doorsijpeleffect die van alle kanten lekt). De politiek van Macron, en die van elke andere in zijn plaats, is het gevolg van een wereldsysteem gedomineerd door de macht van het geld, de dwang van de rentabiliteit, van de prestatie en de productielogica die eruit voortvloeit. Wat we moeten afschaffen gaat voorbij de kleine Macron, bloot gat en al. Zijn vertrek kan niet meer zijn dan een (zeer goed) begin.

De kracht van de huidige opstand hangt eveneens af van het weigeren van de beeldvorming die hem wordt aangemeten, zoals tot nu toe werd bewezen. Van het weigeren om te worden vertegenwoordigd. Van het weigeren van elke politieke recuperatie. Van het bewustzijn dat de representatieve democratie een klucht is geworden die erin bestaat zelf te kiezen door wie men wordt bedrogen en misprezen, dat men zich laat ontzetten uit de individuele en collectieve mogelijkheden waarvan men nu ontdekt dat ze terug kunnen worden gevorderd. Deze houding met klem vasthouden tegenover alle listen die reeds worden gespannen, wordt een zware opdracht. Maar voor het ogenblik zwelt de roep naar een echte democratie aan: in alle duidelijkheid, de macht aan het volk, voor het volk, door het volk. Overal bloeien initiatieven: oproepen tot het vormen van volkscomités, met regelmatige bijeenkomsten, tot het bouwen van volkshuizen op openbare plaatsen voor besprekingen, maar vooral om zich concreet te organiseren. Men spreekt van afzetting, men spreekt van afscheiding, men spreekt van vrije gemeenten. Men benadrukt dat Macron, eenmaal na zijn vertrek, vooral niet moet worden vervangen, vermits het er op aan komt zelf de organisatie van het eigen leven ter hand te nemen. Men haalt inspiratie bij de Griekse polis, bij de Commune van Parijs, in Chiapas en Rojava.

En daarom schrijf ik deze brief, vanuit Chiapas. Want hier in het Zuiden van Mexico bloeit de opstand al 25 jaar. Op 1 januari 1994 kwamen de indiaanse Maya zapatisten, die niets waren, de kleinsten, altijd onzichtbaar, die zich het gezicht moesten verstoppen om eindelijk te worden gezien, in opstand onder de kreet “YA BASTA!”. “Genoeg!” van die neoliberale politiek en van het North American Free Trade Agreement dat die dag in werking trad; “Genoeg” van die tirannieke macht die zich al 70 jaar opdringt aan het volk; “Genoeg” van vijf eeuwen racisme, misprijzen en koloniale onderdrukking. Gedurende een tijdje onderhandelden de zapatisten met de Mexicaanse regering en ze bekwamen zelfs de ondertekening van een overeenkomst in 1996; maar de opeenvolgende regeringen hebben dat akkoord nooit in praktijk gebracht. De zapatisten besloten dan maar om zelf hun verzuchtingen naar autonomie ten uitvoer te brengen, hetgeen niet neerkomt op een afscheuring van hun land, maar op een scheiding wat betreft de politieke en institutionele organisatievormen. Wat ze in de plaats stelden, is net dat echte bestuur van het volk, door het volk, voor het volk. Een zelfbestuur van gewone mensen, hun politieke onkunde inbegrepen. Ze vormden hun eigen regeringsinstanties en vergaderingen op het niveau van de vrije gemeenten, maar ook op het regionale niveau. Hun eigen rechtspraak die problemen oplost via bemiddeling. Hun eigen scholen en gezondheidscentra waarvan de werking volledig werd herdacht.

En ze doen dat niet om de eisen in te willigen van een nationaal en wereldomvattend systeem gebaseerd op de winst en de macht van enkelen. Ze zijn er niet op uit prestaties te leveren, noch om competitief te zijn. Ze willen niet slagen in de wereld van technocraten en beheerders van alle slag. Ze willen gewoon dat iedereen een eenvoudig maar waardig bestaan kan leiden. Dat iedereen niet alleen wordt gehoord maar ook actief betrokken bij de organisatie van het collectieve leven. Ze willen gewoon niet dat de waanzinnige wereld van de Economie een vernielde en onbewoonbare wereld nalaat aan hun kinderen en aan de onze; en daarom bereiden ze zich voor om weerstand te bieden tegen de aankomende storm.

Ja dus, het werd aangetoond in Chiapas, maar ook elders op heel wat bladzijden in de geschiedenis van Frankrijk, dat het volk in opstand zijn bestemming weer ter hand kan nemen. Het heeft geen politici of vergaderingen van volksvertegenwoordigers nodig omdat die niets anders doen dan de macht afnemen. Het volk is in staat zichzelf te organiseren, vrije gemeenten te vormen, op een nieuwe basis te bepalen hoe het wenst te leven, want het staat vast dat het niet meer wil leven zoals het al zovele jaren doet. Het uitoefenen van de vrijheid is niet gemakkelijk, maar wat ik, vanuit Chiapas kan zeggen, is dat de vrijheid de rebellen een ongelooflijk gevoel van fierheid geeft. Dat de vrijheid je de kracht doet ervaren van de herwonnen waardigheid en de vreugde gepaard gaand met het ontdekken van wat collectief mogelijk is.

Rechtvaardigheid. Een waardig leven voor iedereen. De macht aan het volk. Dit houdt in dat men zich niet meer laat in slaap wiegen door de klucht van de representatieve democratie – en nog minder door de beloften van een nieuwe grondwet die misschien nog volgen – en dat men er niet meer mee instemt een wereld te herstellen die gedomineerd is door de economische eisen van produceren en consumeren.

Jaar 25 van de zapatistische opstand

Jaar 1 van de opstand van de gele hesjes en van alle kleuren van de woede

Leve de waardige woede van de vrouwen en mannen die niets zijn !

Weg met alle Macrons en andere Jupiters-in-spe!

Weg met het onrechtvaardige, vernielende en onmenselijke systeem dat ze dienen!

Leve de macht van het volk in opstand en dat zich zelf organiseert, voor zichzelf.

Jérôme Baschet(historicus), San Cristobal de Las Casas, december 2018 (Vertaling Geert Carpels, Wodeke, België).

(Overgenomen uit 't december-nummer van 't tijdschrift voor cultuur, politiek en anarchisme "Libertaire Orde")

Het ligt niet in de aard van uw verslaggever afkomst geslacht of sexule voorkeur tegen iemand te gebruiken, maar als het politieke implicaties heeft moet deze privacy wijken. Na allerlei aanwijzingen (ondermeer besproken in een lezersreactie) beginnnen er zoveel 'merkwaardige connecties' tussen de na een incident in juli ontslagen 'speciale adviseur/veiligheidsman' Alexandre Benalla en president Macron op te duiken dat een homoseksuele relatie meer dan waarschijnlijk is. Het weekblad 'Le Canard Enchaine' (satirisch maar o zo serieus) onthulde een brief/mailwisseling tussen Benalla en Macron na diens val met 'hoe is het toch met je' en andere belangstellende erotiserende woorden. Als je het mij vraagt gebruikte 'Jupiter' (de bijnaam van Macron in de Franse pers) zijn 'persoonlijke veiligheidschef' als schandknaap. Plaats een lauwerkrans om Emmanuel's hoofd en u ziet Nero.
Nu is dat ook bijna onontkoombaar. Naar een bordeel kan de arme niet voor wat hij bij Brigitte niet krijgt. Amsterdamse stoephoeren vertelden mijn zus over de bekende figuren (politici van naam en faam en dan hebben we het echt niet over zo'n lage als Rob Oudkerk, echt hoog) die van hun diensten gebruik maakten. Als je een muurtje laat stucken huur je ook een specialist in. 
Deze Benalla reisde met twee (!) diplomatieke paspoorten naar Israël, door Afrika en waar niet heen. Het zou interessant zijn diens reisschema met dat van zijn vermeende amoureuze connectie te vergelijken.
De strijd van gele vestjes luwt niet. Wat ze ook beweren. Isabel Adjani steunt hen. Dat is de Marianne die ze nodig hebben. Van Algerijnse origine en wat is ze mooi. Wat er in Parijs minder was was er meer in de provincie. De mensen die op de barricades bij de rond-points bivakkeerden DE HELE FEESTDAGEN DOOR! Voorzien van alles wat hun hartje begeerde dankzij de enorme solidariteit.
Macron heeft na zijn half-zachte nieuwjaarsspeech die met gehoon werd ontvangen een brief aangekondigd 'die iedereen moet lezen'. Hij zal, in navolging van Louis XV die als 'burger Louis Capet' onder de guillotine werd gelegd, 'in de schoolklassen, op de bedrijven en op de departementen, overal worden voorgelezen'. Daarna mogen de ervoor uitgekozenen erover praten.
Maar niemand zal luisteren. (WK)

In tegenstelling tot wat veel mensen denken die MSM volgen, is de golf van de gele vestjes niet geluwd. Integendeel. De strijd verhevigt zich. Ook in aantallen (op grond van gegevens van het 'onpartijdige' minsterie van Binnenlandse Zaken) is het protest van Acte VIII ('het Achtste Bedrijf') groter geworden dan 'Editie VII' van het feestweekend ervoor.
Er waren massale defile''s in alle grote steden en barricades op wegen in alle Departementen. De woede en vastbeslotenheid der demonstranten lijkt alleen maar toe te nemen en richt zich steeds meer tegen de ordehandhavers, zoals in een pre-revolutionaire stuatie: in Dijon werd een kazerne van de gendarmerie beschadigd. In Parijs drongen demonstranten met een geleende vorkheftruck zonder veel problemen binnen in het gebouw waar het ministerie van Relaties met het Parlement en het kantoor van regeringswoordvoerder Benjamin Griveaux huist. De geplaagde en gehate secretaris van de Regering werd 'évacué d'urgence'.

'Niet ik werd aangevallen', maar de Republiek is aangevallen', uitte hij zijn verontwaardiging. Een hedendaagse variatie op het 'L'état c'est moi' van Zonnekoning Louis XIV. 
Maar de mooiste en tot de verbeelding sprekende scene speelde zich af op de Léopold Senghor-brug over de Seine, vlakbij de Assemblée Nationale waarheen de demonstraten wilden optrekken: Een voormalig bokskampioen (door de politie direct geïdentificeerd) die een heel peleton Mobiele Eenheid wegjaagt met zijn gehandschoende vuisten. Het zal een voorbeeld vormen dat nagevolgd gaat worden en het kantelen van de stemming kenschetst. Voordat hij zich bij politie meldde gaf hij deze verklaring. 'U respecteert de regels niet!', twitterde de Prefect van de Parijse politie woedend aan de voormalige Olympisch kampioen. Tegelijk werd twitter overspoeld met beelden van een politiecommandant die al aangehouden mensen met de vuisten bewerkte. De Fransen kennen 'de regels' van de politie. Daarom is die nu doelwit.
Eerst waren het 'anarchisten'. Vervolgens werd geprobeerd de Gele Vestjes als 'extreem rechts', anti-buitenlanders, homofoob en anti-vrouw af te schilderen. De collumnisten en media deden er maar al te graag aan mee. Maar door de brede anti-kapitalistische beweging, vol mensen van alle kleuren van de regenboog en de 'als Mariannes' deelnemende vrouwen die een essentiële rol speelden in het kleineren van de tot de tanden bewapende ordetroepen, zijn deze leugens niet vol te houden. Toen werd gezegd dat ze 'door Rusland betaald' werden.
Omdat dat niet werkte, integendeel in de dorpen werden ze laaiend 'Zijn er Russen hier?', werd zoals te verwachten viel volgende kaart gespeeld: 'de Gele Vestjes zijn antisemieten'. Nadat de autoriteiten (met door hen zelf georganiseerde) aanslagen een deel der Franse joden naar Israël hadden verjaagd waar ze Franse wijken met bistro's en stokbrood vormden, moeten de resterende joden nu bang zijn voor de Gele Vestjes. Het werd meteen doorgeprikt op de sociale media: 'Ik ben jood en Gilet Jaune!'
Dat is inderdaad het 'nadeel' van zo'n spontane volksbeweging (die in de 8 weken dat ze actie voeren al meer heeft bewerkstelligd dan de vakbonden in 10 jaar): dat iedereen 'namens de Gele Vestjes' iets kan beweren.
Maar dat houdt het volk niet tegen. Niet in Frankrijk.
Ondertussen is de "populariteit" van Macron gedaald tot een historisch dieptepunt: 25 %. (WK)

Er zullen in dit land weinig mensen zijn die beseffen dat Frankrijk op een burgeroorlog afstevent, tussen arm en rijk. 'Wat een zwaar woord voor wat relletjes'. Dit volk speelt parten dat de kennis van taal en Franse geschiedenis hier 'in naam van Oranje' nooit zijn onderwezen om de schapen niet op verkeerde gedachten te brengen. 'Wat niet weet wat niet deert'. Maar ondertussen gaat de gechiedenis buiten onze grenzen WEL door. Al direct over de grens bij Maastricht waar een geel vestje willens en wetens werd doodgereden door een Nederlandse chauffeur.
'Waarom het beroemde 1968 niet en nu wel?, zal gevraagd worden. Omdat in tegenstelling tot 1968 nu HET HELE LAND meedoet in het protest. Van de kleinste uithoeken tot alle grote steden van het land. 'Hoofdstad van het verzet' wordt Bordeaux, hoofdstad van Aquitaine, genoemd (1).

Niet zonder reden. Het geweldloze verzet is er hardnekkig en wordt door even hardnekkig politiegeweld beantwoord tot ze krijgen wat ze willen: geweld van de getergde betogers.
Nog steeds denken de machthebbers hier te lande en daar in hun ivoren torens dat dit in hun voordeel (de boel wordt afgeblazen) zal eindigen. Macron heeft gisteren de eerste van zijn 'praatkamers' geopend in Eure (Normandië) met twee burgemeesters uit ieder departement die naar hem mochten luisteren. Niet eens praten. Hoe Macron zijn bekende ideëen ontvouwde, losgezongen van de realiteit.
Luc Ferry, telg uit het geslacht dat Jules Ferry voortbracht, minister in het kabinet van de verrader Thiers tijdens de Commune van 1871, en zelf Minister van Onderwijs onder Sarkozy, heeft voorgesteld de politie 'een keer goed de wapens te laten gebruiken'. Dan zou het volgens deze regent meteen afgelopen zijn met het verzet van het volk. De gek. Dat zou het breekpunt kunnen zijn voor de ordetroepen om de kant van het volk te kiezen. Zoals het volk scandeert: 'De politie met ons!' Al eerder verbroederden politieagenten zich met de gele vestjes bij de barricades in het land. Het wachten is op het weigeren van orders om op het volk te schieten. Zelf voeren ze actie voor hoger loon en ze kregen 350 euro eindejaarsbonus om op de mensen te schieten.
Tot nu toe is het volk geweldloos. Dat heeft een limiet. De geschiedenis bewijst het. Hoe langer het politiegeweld duurt hoe dichterbij dat pre-revolutionaire moment komt (2).

In Bordeaux onthulde een geel vestje het naambordje 'Rue Dettinger', hommage aan de bokser die gevangen is genomen omdat hij oude mensen aan de Seine in bescherming nam tegen zwaarbewapende agenten. Hij wees de weg. Zaterdag 'Acte 10', 'het Tiende Bedrijf'. (WK)    

(1) https://youtu.be/RhoiTuVoAso
(2) https://www.youtube.com/watch?v=IBFzPppBEBg&feature=youtu.be

Wat zich zondag tijdens Acte XI ('het Elfde Bedrijf') heeft voltrokken op de Place de la Bastille, de plaats waar het in 1789 allemaal begon met de bestorming door het volk van het fort waarin de leiders van de arbeidersopstand werden gevangen gehouden, is niet zonder betekenis. Na de Revolutie werd het gehate militaire bastion, gebouwd om een arbeiderswijk te controleren, afgebroken en vervangen door een zuil met een beeld van handelsgod Mercurius; de kerstverlichting met 'Les commerçants vous souhaitent bonnes fêtes' brandde nog vanavond in de Avenue Beaumarchais, de librettist van de revolutionnaire componist W.A. Mozart. 

In eerder afleveringen deed ik verslag van 'de slag om de Arc de Triomphe' (nog zo'n symbool uit de Franse geschiedenis) waarvandaan de Champs Elysées naar de Place de la Concorde lopen, de plek waar Louis XVI als 'burger Capet' (van de familie der Capettingers) onder de guillotine werd gelegd. Zover is het nog niet voor Macron, zijn Marie-Brigitté, de gehate minister van Binnenlandse zaken Christophe Castaner of PM Phillippe, maar ze zijn met hun geweld tegen de bevolking hard op weg. De manier waarop een vooraanstaande Gilet Jaune als Jerôme Rodriguez op Place de la Bastille van korte afstand een oog werd uitgeschoten met een rubber kogel heeft de woede alleen maar doen toenemen. Deze weg van de macht leidt tot meer geweld en uiteindelijk tot een volksuitbarsting. 15 mensen hebben een oog verloren. Ook zijn er al verschillende doden gevallen, zorgvuldig uit de "vrije pers" gehouden.
Vandaar dat van alles wordt geprobeerd om het verzet te breken. 'Het Grote Debat' dat door Macron is gestart met zijn belachelijke praatjes tegen door de Prefectuur uitgekozen burgemeesters heeft weinigen overtuigd. De demonstratie (eveneens op Place de la Bastille) van de 'rode sjaals', gericht tegen 'het geweld van de gele vestjes', evenmin. Dan is er het initiatief om van de Gilets Jaunes een politieke partij te maken die aan de Europese verkiezingen moet gaan meedoen. Alle belangrijke woordvoerders van de GJ hebben zich ervan afgekeerd, omdat ze weten dat dit een truuc is van de macht om ze in te kapselen. Daarbij is de EU in Frankrijk nu een gepasseerd station, zoals het dat in steeds meer landen wordt. De EU is van het geld waartegen zij strijden.
Over de aantallen (MSM schrijft steeds weer dat het protest uitdooft) kan worden gesteggeld, maar de vastbeslotenheid van de demonstranten wordt er niet minder om. Bekijk hoe ordediensten van de GJ een peleton ME moet beschermen tegen een woedende massa (zie video boven). Een keer gaat het fout; daar kun je op wachten. En de borden die ze meedragen: 'GJ = Revolutie tegen het geld' laten niets te raden over tegen wie ze zich richten. De revolutionaire liederen die ze aanheffen. 'Liberez Christophe!'; vrijheid voor de bokser die het voor de ongewapende demonstranten opnam. De creativiteit van gewone mensen met liedjes, borden en leuzen.   
En opnieuw in het hele land. Alle grote en kleine steden. De gele vestjes laten zich niet kisten. (WK)

Het terugroepen van de Franse ambassadeur uit Rome, nadat de leidende Italiaanse politici Di Maio van de 5-sterren en Salvini van de Lega zich lovend hadden uitgelaten over de Gele Vestjes en zelfs een ontmoeting hadden met een fractie van hen die meedoet aan de Europese verkiezingen (terwijl de meerderheid zich juist niet met politiek wil inlaten), markeert 'de staat van de Unie te Brussel': niet bestaand. Ook in het erkennen van Guaido, de zelf-uitgeroepen president van Venezuela, ligt Italië dwars. Maar het idee dat 'Europese Verkiezingen' iets zouden kunnen veranderen in de situatie bestaat misschien bij de Italiaanse regeringspartijen, in Frankrijk niet.
In Frankrijk heeft Macron gisteren (donderdag) het tweede 'Grote Debat' gehouden, dit keer met jongeren. Hetzelfde beeld van een orerende Macron die in het plaatsje Autun (Bourgogne) ook honderden GJ trof die vergeefs een gesprek eisten. Wie wel uitgenodigd werden op het Elysée waren oppositieleiders Melenchon en Lepen. Hun pleidooi voor nieuwe verkiezingen voor de Assemblée (waar Macron's La République en Marche een meerderheid heeft) vond geen gehoor. Het is dus aan de straat.
Volgens het Franse ministerie van Binnenlandse Zaken waren er vorige zaterdag 67.460 demonstranten in het hele land. Terwijl 80.000 agenten volgens hen op de been werden gebracht.  à 350 euro, de premie die ze voor inzet op zaterdag in de ME ontvangen. Volgens 'La Police en Colère' ('woedende politie') ging het om 290.00 demonstranten! 'Het Twaalfde Bedrijf' was een 'Witte Mars' voor de doden en gewonden van de afgelopen maanden. Jerôme Rodrigues (het '20e oog' dat werd uitgeschoten door de beruchte 'flashball') sprak op Place de la Bastille na een vreedzaam verlopen massademonstratie waarbij de politie zich niet liet zien en dus niets gebeurde. Rond de Champs Elysées vonden de gebruikeljke onlusten plaats.
Opvallend in de 'Marche Blanche' waren de invaliden in rolstoelen en hun verzorgers die samen de leuzen aanhieven. Demonstranten hand in hand. Arm in arm. Bekijk het hieronder.

'Liberez Christophe!' (de bokser die de demonstranten verdedigde). Blaasorkesten. Een jazz-saxofonist die de Internationale speelt. De creatieve leuzen, de witte tunieken, mensen met 'tache de sang' onder hun wang als eerbetoon aan hen die een oog moeten missen. 
Van de met veel tam-tam aangekondigde tegenbeweging der 'Rode Sjalen' wordt weinig meer vernomen.
Als er geen 'Casseurs' (vandalen) waren waartegen Macron zijn Assemblée vorige week een wet liet aannemen, zou hij ze uitvinden. En ook is de rol van de politie hierin zeer vreemd: NOOIT werd ook maar een vandaal gearresteerd. Zij kunnen hun gang gaan. Zodat Macron en Castaner vervolgens kunnen klagen over geweld. Al deze pogingen om het verzet te frustreren hebben tot nu niets uitgericht. Morgen 'Acte XIII'. Live te volgen. (WK)

Het afschuwelijke politiegeweld tijdens 'Acte XIII' van de Gele Vestjes heeft tot een 5e hand die werd afgerukt door een politiegranaat geleid, vlakbij de Assemble'e Nationale. Het slachtoffer was een 21-jarige jongen uit de Parijse voorstad Argenteuil die aan het fotograferen was toen hij werd getroffen. In zijn vergeefse pogingen het verzet met geweld te breken neemt de regering Macron zijn toevlucht tot steeds drastischer onderdrukking. Uitstekend gedocumenteerd door Vanessa Beeley. De casseurs (vandalen) laat de politie hun gang gaan om de GJ vervolgens van vernieling te kunnen beschuldigen. Het 'Black Bloc' (zg. 'anarchisten' en 'Antifa's') werkt nauw samen met de regering om het volksverzet in een kwaad daglicht te stellen. Daar zijn steeds meer analyses van overtuigd. Zonder de 'casseurs' zou de positie van Macron nog hopelozer zijn. Het "geweld van de demonstranten" is zijn redding.
Volgens de regering ging het afgelopen weekend om 50.000 demonstranten in heel Frankrijk; het 'Syndicat France Police -Police en colére' kwam tot 240.000. De mensen moeten met het afschuwelijke politiegeweld bang gemaakt worden om voor hun rechten op te komen. Maar dat blijkt niet te lukken. De mensen worden alleen maar woedender. Niet alleen in de grote steden maar overal (bijvoorbeeld in een stad als Lorient en zelfs in de kolonie Réunion) worden ieder weekend massale manifestaties georganiseerd. Met vrouwen en kinderen; bejaarden en invaliden. En nog steeds steunt volgens alle peilingen een meerderheid van de bevolking het verzet. De steun neemt zelfs toe.
De uitlatingen van Macron over de gearresteerde bokser Christophe Dettinger die de demonstranten met zijn vuisten verdedigde dat hij zijn tekst op de video voordat hij zich bij de politie liet inrekenen ingefluisterd kreeg door een 'extreem-linkse advocaat' omdat een 'zigeuner-bokser' zoiets niet zou kunnen verzinnen (terwijl hij een voortgezette studie heeft voltooid) heeft tot een woedende reactie van zijn vrouw geleid.   
Dat Macron heeft verklaard dat hij zelf ook 'Gilet Jaune' zou zijn is helemaal lachwekkend. Deze week organiseerde hij zijn 'Grand Debat' met scholieren. 'De volgende ronde gaat hij naar de creches' schamperde een demonstrant. Macron voert campagne voor de Europese verkiezingen, waarvan hij verwacht dat de uitslag een matigende invloed zal hebben op de volkswoede.
Ook door de week gaan de demonstraties door. Van duizenden rijschool-instructeurs die het Parijse verkeer vastzetten tot een stille tocht in Argenteuil voor de jongen die door politiegeweld invalide is gemaakt.
'Deze regering begint steeds meer op het Ancien régime te lijken', trok een tv-commentator de vergelijking. Het bewind van Louis XVI die onder de guillotine stierf. Dat is het verschil tussen Frankrijk (en ook Rusland) en andere staten: ze hebben een voorbeeld.  (WK)

De regering Macron heeft tijdens 'Acte XIV' van de Gilets Jaunes afgelopen zaterdag een belangrijke overwinning geboekt: in Montparnasse is de Franse joodse filosoof Alain Fienkelkraut (extreem-rechts) in Parijs belaagd door Gele Vestjes die hem 'tsioniste!' toeschreeuwden. Marine Lepen kon tweeten dat deze aantijgingen van 'extreem links' komen. Waarschijnlijk heeft ze gelijk. Maar ze hadden net zo goed van religieuze joden kunnen komen. Want in tegenstelling tot wat 'de mensen' geloven is Israël geen "joodse uitvinding" maar een van het westerse kapitalisme. Extreem-rechts en de anti-semieten zijn de grootste aanhanger van Israël bestaand. Zij willen dat alle joden oprotten naar 'hun eigen land'; net als alle andere 'volksvreemde elementen het arische volk bedreigen'.
'Het Veertiende Bedrijf' speelde zich verder af in 'relatieve kalmte', zoals dat zo mooi heet. Er vielen geen doden en er werden geen handen afgerukt of ogen uitgeschoten met de 'flash balls'. De bekende cijfers: volgens het minsterie van BZ demonstreerden in heel Frankrijk 41.500, volgens politievakbond 'Police en colére' 230.000. De demonstranten die de gemobiliseerde ordetroepen naast de gebruikelijke leuzen toeschreeuwden 'Jullie zijn moe (de vakbonden klagen over teveel werk ieder weekend), maar wij niet!' Na de winter lonkt het voorjaar al in februari. 'Gerechtigheid nergens politie overal'. De creativiteit van het Franse volk in leuzen, liederen en afbeeldingen is geweldig.
Tegelijkertijd worden opiniepeilingen in stelling gebracht die beweren dat 52% van de Fransen wil dat de acties stoppen. Terwijl volgens diezelfde peiling 50% zegt ervoor te zijn dat ze doorgaan. Het gevecht om 'de volkswil' wordt via peilingen en MSM gevoerd. Op straat werd ook de zondag erop volgend door de gele vestjes gedemonstreerd om te vieren dat het 3 maanden geleden is (17 november) dat de protesten begonnen.
Ook de vrouw die een lijst begon om 'namens de gele vestjes' mee te doen aan de Europese verkiezingen werd op straat door de GJ belaagd en als verrader bestempeld. Zoals Jerôme Rodrigues, de vooraanstaande GJ die bij 'acte XII' een oog werd uitgeschoten zegt: 'deelname aan de Europese Verkiezingen vindt plaats om de GJ te verdelen'. Tegen die tijd hoopt Macron het land weer onder controle te hebben. Tegelijkertijd wordt steeds meer duidelijk over de betrokkenheid van de politie zelf bij de vernielingen aangericht door 'casseurs' (vandalen) van het 'Black Bloc', zg. 'anarchisten' die Macron het voorwendsel geven voor het politiegeweld (zie ook vorige aflevering). Nooit is er een vandaal aangehouden en voor het gerecht gebracht. De samenwerking tussen de staat en zg. "extreem links" werd zelden zo duidelijk aangetoond. Terwijl de politie deze mensen bij naam kent worden ze beschermd en geen strobreed in de weg gelegd. Ze slaan liever onschuldige bejaarden in elkaar dan hun bondgenoten van het Black Bloc.   
De protesten vonden plaats in heel Frankrijk; ook in de kolonies van 'Outre Mer'. Zelfs op Haïti (de eerste Franse kolonie die haar onafhankelijkheid bevocht) is het verzet in gele vestjes in opstand gekomen.
Macron heeft dit weekend gescoord met Finkelkraut. Maar dat het hiermee voorbij zou zijn kan niemand geloven.
Volgende week 'Acte XV'. De politie waarop de repressie van Macron rust kraakt in zijn voegen. Wat zal de volgende stap zijn? Het leger inzetten? (WK)

Na de verschrikkelijke intimidatie in MSM (de gele vestjes werden immers achtereenvolgend van 'haat jegens' immigranten', 'vrouwen' en laatstelijk 'joden' beschuldigd, probeer dan maar overeind te blijven) blijven de meest gemotiveerde en vastbesloten demonstranten over. Dat maakt de kans op verharding en excessen groter en dat is de strategie van de regering Macron. De Europese verkiezingen moeten de woede verder temperen. Geen sprake van. 

De gifbeker zal door de macht geheel leeggedronken moeten worden. (WK) 

Een vlucht naar voren, zo zou je de 'ingezonden brief' kunnen beschouwen die Macron naar Europese kranten heeft gestuurd om zijn ideeën over een 'Europese wedergeboorte' te verspreiden. Terwijl de hoge commissaris voor de mensenrechten van de VN Michelle Barchelet net het geweld van zijn regering tegen ongewapende demonstranten heeft veroordeeld. De verhalen die hij in het 'Grote Debat' dat hij in eigen land voert nu voor Europees publiek. Zijn doel is de Europese verkiezingen, om daar iets van aanhang te verwerven na 3 maanden opstand van de Gele Vestjes. Voor het overige zijn het terreurdaden die hem moeten helpen om de angst terug te brengen. Een beproefd middel.
Macron werpt zich op als de nieuwe leider van Europa, nu Merkel afzwaait. 'Jupiter' is zijn bijnaam in de Franse pers. Van ieder realiteitsbesef ontdaan. Deze mythologie zal Brussel niet redden. Integendeel, door deze in eigen land afgeserveerde potentaat te omarmen maken de 'Europeanen' (denk aan D'66) zich alleen maar belachelijk. Macron denkt slechts aan zijn overleven in de politieke arena. 'Na ons de zondvloed' zegt een bekend Frans gezegde. Daarmee dreigt hij. Vergeefs. Het Franse volk trapt er niet meer in. (WK)

Het is opmerkelijk hoe voormalige kolonie Algerije en 'moederland' Frankrijk nog aan elkaar hangen: terwijl in Parijs en alle andere steden van Frankrijk nu al voor de 17e consecutieve zaterdag massaal wordt gedemonstreerd voor de afzetting van Emanuel Macron hebben de demonstraties in Algiers, Oran, Constantine tot in de verre uithoeken van Kabylie een direct resultaat gehad: de door de corrupte machthebbers geënsceneerde 5e machtstermijn als president (hij is tot op heden de jongste minister van BZ ooit. In 1960...) van Abdekazir Bouteflika wordt afgeblazen. Hij blijft wel aan tot er verkiezingen voor een 'volksvergadering' worden uitgeschreven op 18 april aanstaande. Later dit jaar staat een referendum over voorstellen van deze volksvergadering op stapel.
Opmerkelijke overwinningen voor het volk die in Frankrijk ten ene male uitblijven, waar door "Eurofiel" Macron de EU zelf op het spel wordt gezet door geen duimbreed te wijken. In zijn open brief aan Europa werd Frankrijk met geen woord genoemd, zo benadrukken zijn critici.
Behalve door de verstokte aanhangers van het regime wordt door niemand vermoed dat de opstand zal luwen. De verwarrende comedie rond de aanstaande Europese verkiezingen wordt gebruikt  om het volk het bos in te leiden. Maar veel Fransen weten de weg in het bos.
Gezien de deelname van zoveel Algerijnen in Frankrijk aan de Gele Vestjes is de kruisbestuiving voelbaar. Na Bouteflika Macron. (WK)

Omdat in het perfide systeem van de Ve Republiek de parlementsverkiezingen vlak na de presidentsverkiezingen worden gehouden en dus het succes van de winnaar bestendigen is in de Assemblee (Huis van Afgevaardigden plus Senaat) deze week de 'anti - casseurs' (vandalen) wet aangenomen. Deze wet is uiteraard niet tegen de vandalen (de beste bondgenoten van Macron) gericht maar tegen de Gele Vestjes die nu al 17 weken op rij vreedzaam demonstreren in heel Frankrijk. De wettelijke maatregelen tegen demonstranten die gebruik makend van de terroristische aanslagen van 2016 al flink waren opgetuigd zijn nu echt draconisch geworden. Alles wordt uit de kast gehaald om het protest te stoppen. Toch trotseren de GJ al weken het politiegeweld van traangasgranaten en flashballs die voor 20 uitgeschoten ogen hebben gezorgd. De intimidatie wil maar niet lukken. Integendeel, de woede neemt alleen maar toe. En de vermoeidheid van de ordetroepen evenredig. Ook de publieke opinie blijft achter het verzet staan. Dezer dagen verschijnt er de uitkomst van het door Macron georganiseerde 'Grote Debat' waar niemand om heeft gevraagd. Onderdeel van het rookgordijn waarin de regering het verzet hoopt te smoren. De Europese verkiezingen moeten verder voor afleiding zorgen. De fopspeen van democratie. Hand in hand met de constante desinformatie door MSM. Eveneens werd een wet door het Parlement gejast die 'nepnieuws' moet strafbaarstellen. Gericht tegen de internetsites van de beweging en tegen RT France, de enige tv-zender die door de demonstranten nog vertrouwd wordt.
Zaterdag volgt 'Acte XVIII'. Het voorjaar lonkt. Het protest gaat onverminderd door. Wat Macron ook bedenkt. (WK)

Zelden is de samenwerking tussen de regering Macron en het zg. 'Black Bloc' (vermeende ultra-linksen) duidelijker geëtaleerd dan op Place d'Etoile zaterdagochtend de 16e maart waar de Gele Vestjes zich op de Champs Eelysees verzamelden voor de 'Mars van de eeuw'. De cohorten van de gendarmerie hadden zich rond de Arc de Triomphe geposteerd toen de in het zwart geklede 'antifa's', nauwelijks te onderscheiden van de 'policiers en jeans',  rond elf uur in gesloten formatie onder een zwarte banier met een onleesbare tekst optrokken tegen de gendarmes die als Amerikaanse kolonisten een cirkel hadden getrokken met hun gevechtswagens. De politie deed niets. Liet ze komen. Ze schoten wat traangas af. Geen charges. Die bewaarden ze voor de Gilets Jaunes die werden ingesloten op de Champs Eelysees. Fouquet (een der oudste restaurants van de stad) werd vernield. Ruiten ingeslagen van de alomtegenwoordige banken in het Parijse stadscentrum. De opzet van deze samenwerking tussen de regering Macron en het Black Bloc was duidelijk: verhinderen dat de stoet van de mars van de eeuw zich zou formeren.
Iedereen die naar de mars voor 'sociale gerechtigheid en het klimaat' wilde werd gefouilleerd. Maskers en alles wat de ordetroepen niet beviel werd afgenomen. Toch konden deze vandalen hun gang gaan zonder dat werd ingegrepen. Ze denken dat het Franse volk hier intrapt en het verzet zo wordt gefrustreerd . De vandalen zijn bij de politie bekend. Hen wordt geen strobreed in de weg gelegd.
Dit was dus de uitkomst van 'het Grote Debat'. Nu de Europese verkiezingen nog en de klus is geklaard. Alles terug naar de rust voor 17 november 2018 toen de onrust begon.
Gelooft u het? (WK)

Vorige week werd in de Assemblee de 'anti-casseurs wet' aangenomen en de regering Macron werd op haar wenken bediend met het ongekende geweld door de vandalen (zie vorige aflevering). Dit 1-2-tje tussen "extreem - links' en de macht is zo opvallend dat zelfs in de Franse MSM vragen worden gesteld waarom deze para-militair georganiseerde 'Black Bloc' s' ook nu weer geen strobreed in de weg werd gelegd bij hun plunder- en vernieltocht over de Champs Eelysees, 'de mooiste avenue ter wereld'. De winkeliers hadden juist hun op zaterdag dichtgetimmerde zaken van bescherming bevrijd omdat het de laatste zaterdagen niet tot vernielingen was gekomen. Zelfs 'gerenommeerde' kranten en commentatoren vragen zich af waarom de alom tegenwoordige politie niet ingreep. Geen flashball op de vernielers afschoot. Er geen arresteerde. Nooit een arresteerde of voor het gerecht bracht. Dit maakt de volgende vraag 'zijn de Black Bloc' s geïnfiltreerd door de politie' plausibel.  En 'waarom lijken de BB zo op de beruchte 'politie in jeans' die wordt ingezet? Het woord 'agent - provocateur' is niet zonder reden uit het Frans afkomstig. Het land heeft hierin een eeuwenoude traditie die loopt van voor Napoleon tot 1968. De betrokkenheid van de geheime politie in dit spel is spreekwoordelijk en zonder twijfel nu ook weer van toepassing.
Macron speelt quitte of dubbel. Hij probeert de zaak die nu al 3 maanden het land in haar greep houdt te forceren met geweld dat hij zelf uitlokt. En in zijn ivoren toren denkt hij dat hij daar mee wegkomt. Dat de bevolking er intrapt en voor de Europese verkiezingen op zijn partij gaat stemmen. Een groot deel van de bevolking gaat (net als hier) helemaal niet stemmen en daar hebben ze gelijk in want het is een farce. Macron denkt zijn geslonken aanhang te vergroten met angstige burgers die bang zijn voor geweld. Daar was het 1-2-tje om bedoeld. Het is mogelijk dat deze truuc lukt. Mensen die iets te verliezen hebben zullen zich wellicht dit oor laten aannaaien. Maar door de 40 jaar van aanvallen op de inkomens van de lagere middenklasse is een zo groot deel van de bevolking zo verarmd geraakt (onvergelijkbaar met Duitsland of Nederland) dat zijn autocratische geweldspolitiek zich ook zomaar tegen hem kan keren. (WK) 

Het besluit van de regering Macron om 'militairen van de wacht' in te zetten bij het beteugelen van de protesten brengt het conflict in een nieuwe fase, alom bekritiseerd in het gepolariseerde land. Militairen klagen dat ze er niet voor zijn opgeleid. Ze kunnen alleen maar schieten. Ze zullen ingezet worden bij de beveiliging van 'objecten van de staat'. Alsof die gevaar zouden lopen.
De vragen over de vernielingen op de Champs Eelysees afgelopen zaterdag worden niet beantwoord. Waarom de Gele Vestjes ogen worden uitgeschoten en handen afgerukt terwijl de Black Bloc's ongestoord kunnen vernielen. De nu door Macron ontslagen politieprefect legde het BB 3 maanden lang nooit een strobreed in de weg. Nu is hij wegens 'zachtheid' vervangen door de houwdegen die tot nu Bordeaux mocht terroriseren. Parijs weet wat haar te wachten staat: meer geweld.
In de pers valt te lezen dat het om 1500 goedgetrainde paramilitairen zou gaan. Met naam bekend bij de politie voor een groot deel. Stel je voor dat het om 'islamieten' zou zijn gegaan.
Betekent dit dat Macron het pleit nu heeft gewonnen met het spel de BB's te gebruiken om de GJ in een kwaad daglicht te stellen? In de peilingen loopt de steun voor de volksbeweging terug na al het geweld en dat is logisch. Met creatieve vraagstelling is het gemakkelijk antwoorden tegen geweld op te roepen. Niemand is voor het vernielen van winkels in het land van de 'petits commerçants'. Het was de ideale truuc om het verzet te diffameren en te isoleren.
Aan de andere kant is de malaise van de lagere middenklasse zo groot dat deze aanval op hun inkomens nu maar dapper te slikken geen optie. Dit was geen uiting van macht, het inroepen van het leger. Het is juist een teken van onmacht, van een regering die weet dat de ordetroepen, waar zijn regime op berust, aan aan het eind van hun Latijn zijn terwijl de demonstranten zingen dat ze niet moe zijn.
Het volk wist dat het een kwestie van lange adem zou worden. Het geweld van Acte XVIII lijkt nu het breekpunt te worden. Zaterdag zullen we (live - kijk zaterdag  francais.rt.com/en-direct) kunnen aanschouwen of dat inderdaad zo is. Of de dromen van Macron over een rustige aanloop naar de Europese verkiezingen waarop hij zijn hoop heeft gevestigd zullen uitkomen. Ik gok op van niet. (WK)

In een eerdere aflevering hadden we het over de symbiose tussen voormalige kolonie Algerije, waar het leger de kant van de demonstranten heeft gekozen en de president tot aftreden is gedwongen, en het moederland.
In Frankrijk is het nog niet zo ver. De macht rekent zich rijk met de 'wet tegen vandalen' en de nietsontziende terreur van de ordetroepen tegen geweldloze demonstranten. Hiermee moet de straat worden terugveroverd tot het verzet uitdooft. De uitkomst van het 'Grote Debat', de Europese verkiezingen en dan terug naar 'normaal'. Niets is minder waar maar onze 'Vrije Pers' zal het niet melden. Bekijk acte 20 in Toulouse, de 4e stad van het land.

Iedereen die dit bekijkt begrijpt dat dit niet voorbij is. Daarom onthouden MSM ons deze beelden. Wij moeten hun verhaal dat het verzet wegebt geloven. Ondertussen worden de ordetroepen die door de regering Macron worden ingezet steeds vermoeider en dus ook rücksichtloser. Steeds meer van hen (zoek op 'forces de l'ordre' en 'suïcide') plegen zelfmoord. Met hun dienstwapen, als om aan te geven dat het de dienst is die hen tot deze daad drijft.
En nog steeds, het is een wonder stel je ons land voor, staat een kleine meerderheid van de Fransen achter de Gele Vestjes. Omdat deze opstand echt is. De mensen staan met de rug tegen de muur. Er is geen weg terug voor hen die het einde van de maand niet halen met hun inkomen. Macron blijft onbewogen. Zijn enige antwoord is meer geweld. Tot de bom barst.
Zaterdag meer. Dit zal niet stoppen. (WK)

Zoals te verwachten viel na de wetten die werden ontworpen om het volksverzet te smoren, wordt nu het uitdoven aangekondigd door regering en haar MSM media. De door het Ministerie van Binnenlandse Zaken verstrekte gegevens waren altijd een lachertje, bedoeld om de bevolking te ontmoedigen. Zeker zit er een fluctuatie in de aantallen demonstranten en het zou ook vreemd zijn geweest als de aantallen alleen maar groter waren geworden tot miljoenen mensen de ordetroepen onder de voet hadden gelopen op weg naar het vertrek van de president in het Elysee in zes maanden? Het verzet is een kwestie van een lange adem en de leiders van de beweging zijn zich daarvan bewust. Drouet, Rodrigues en Lallouche zijn maar een paar van de welbespraakte en inspirerende woordvoerders van het volk. Mensen die landelijk meer vertrouwen genieten dan welke politicus ook in de beste Republikeinse traditie.
Er wordt gezegd dat het geweld afneemt, dat van de politie zeker niet: op de grens met Catalonië, het plaatsje Le Boulou, probeerde de politie (zonder succes) een paar honderd demonstranten te verdrijven met traangas, waarbij een jong meisje is gestikt. Na het gebruik van een nieuw type gas in Bouches du Rhone zijn er berichten in de media verschen dat ze gif bevatten. 'Dans le calme' werd over deze XXI'e Aflevering gemeld. Nee dus. Ook in Rouen, Lille en Montpellier gebruikte de politie geweld tegen geweldloze betogers. Minder aandacht in de Media en meer geweld, zo probeert Macron 'het probleem' te klaren. Het is mogelijk dat de bereidheid om te demonstreren onder invloed van het geweld, de kans gewond te raken (zou u meedoen?) verder uitdooft. De flauwekul van de Europese verkiezingen, de uitkomst van het Grote Debat morgen door premier Philippe met een paar loze beloften waar een aantal mensen intrappen, maar het zal maar tijdelijk zijn. Want de grondslag is de fundamentele ongelijkheid in de Franse maatschappij. Daar zal niets aan veranderen. (WK)

De idioterie van de Franse premier Phillipe bij de presentatie van de resultaten van het 'Grote Debat', 'we hebben naar u geluisterd' wordt door een grote meerderheid van het volk afgewezen. Met beloftes van belastingverlaging en 'we hadden eerder naar de Gele Vestjes moeten luisteren al doen we dat nu wel' proberen ze de opstand (want dat is het) te smoren met loze praatjes en grof geweld, het mengsel dat tot altijd heeft gewerkt. Dat nekt op den duur een regime dat het vertrouwen van de bevolking heeft verloren én slechts walging oproept. Nu de vermaledijde Europese verkiezingen nog om het volk het idee te geven dat ze hebben 'gekozen' en ze denken dat het klusje is geklaard. Deze bestuurlijke elite is zo losgezongen van de werkelijkheid van de gewone mensen dat ze geen oplossingen, politieke oplossingen, kunnen vinden en hun toevlucht nemen tot rookgordijnen van traangas en flauwekulpraatjes.
Macron 's vehikel' La Republique en Marche' ligt op kop in de peilingen, daar trekt 'Jupiter' zich aan op op zijn Olympus, maar het ontgaat hem dat steeds minder Fransen iets hebben met het 'Europese ideaal' waaraan hij zich heeft verpand en opgeworpen als leider. Net als de meerderheid van alle EU-landen. Zelfs in het meest Europese land van Europa, Nederland dat zelfs bereid is haar taal op te geven ten gunste van het Engels, zou bij een referendum over Brussel de uitkomst onzeker zijn. Daarom heeft het kabinet (nb. met D'66,'de referendum partij, Hafmo draait zich om in zijn graf) ook het Referendum de nek omgedraaid. De Nederlanders kunnen gemakkelijk het bos ingestuurd. Bij de Fransen ligt dat wat moeilijker. Onze opstand tegen de Habsburgers is vergeten, net als de Patriotten die zijn ingeruild voor oranjelol. In Frankrijk is de Revolutie gisteren.
Het zou me niets verbazen als de XXIIe aflevering volgende week zaterdag een nieuwe impuls aan de volksopstand zal geven. (WK)

Bij wijze van spreken al voor de Gele Vestjes op 17 november vorig jaar met hun opstand begonnen hoopte Macron en zijn club dat het snel voorbij zou zijn. Als iets dat nooit gebeurd is. Tweemaal zakten de aantallen demonstranten in, de laatste keer vorige week. Maar zaterdag tijdens Acte 23, niet meer te vinden in de kranten of op tv, zijn de aantallen weer fors toegenomen en ook de repressie. Met name in Toulouse, de nieuwe hoofdstad van het verzet. Zwaar politiegeweld om de beweging eronder te krijgen.
Deze week komt Macron met zijn 'uitslag' van het Grote Debat waar niemand om heeft gevraagd. Dat was een vehikel voor zijn verkiezingscampagne voor de Europese verkiezingen. Daar denkt Macron te kunnen scoren. Nu is in Frankrijk het enthousiasme voor Europa (het stokpaardje van Macron die zich nu Merkel aftaait uitroept tot leider van Europa) sterk afgenomen sinds het begin van het gevecht. Maar er zijn natuurlijk, net als in dit land, nog genoeg die zich zand in de ogen laten strooien en gaan stemmen voor deze legitimatie van het Europa van het grootkapitaal. Want dat is Brussel met zijn waterhoofd van ambtenaren, emolumenten, pensioenen en de geachte afgevaardigden die maandelijks 8000 euro toucheren naast presentiegeld en onkostenvergoeding. Hiermee af te rekenen is de stille wens van velen. Dan moet je dus niet gaan stemmen.
Het voorjaar lonkt met barbecues op de barricades. De oneindige fantasie van de actievoerders en hun vastbeslotenheid om de regering Macron ten val te brengen zullen het werk moeten doen.
Twee vorige regimes (waaronder in 1968 dat van De Gaulle) kwamen ten val door een landelijke algemene staking. Om dat te verhinderen zijn de vakbondsrechten flink uitgehold en is de hoge organisatiegraad gebroken. De Gele Vestjes kunnen in deze leemte voorzien dat is het buitengewone. Zij bieden de organisatie en het nieuwe elan waarmee de oude strijd nieuw leven is ingeblazen. De wereld kijkt naar Frankrijk en dat is niet voor de eerste keer in de geschiedenis. (WK)

Laten we vooral niet vergeten dat Frankrijk het meest katholieke land ter wereld is. De hoeder van het Vaticaan. Zoals het Katholieke vakbondsblad de Volkskrant tevreden vaststelde bracht de brand in de Notre Dame de Fransen 'weer samen', na de onrust van 5 maanden Gele Vestjes. Voor president Macron, die de uitslag van het Grote Debat uitstelde, kwam het als een geschenk uit de hemel, aan de vooravond van de 'heilige week'. 'Allemaal weer samen', de blijken van ontzetting vanuit de hele wereld en de verzekering van de regeringsploeg van 'Jupiter' dat de kathedraal weer 'mooier zal worden dan hij was', hoe een ongeluk een geluk kan zijn. Wie wil nu nog demonstreren, terwijl het symbool van het katholieke Frankrijk nog nasmeult?
Nu valt de betekenis van de Notre Dame de Paris moeilijk te overschatten. De in de 12e eeuw gebouwde kerk was de grootste van zijn tijd en een voorbode van de rol die Parijs zou spelen in de geschiedenis. Een bewijs van de technische voorsprong die Frankrijk zou nemen op de rest van de wereld. De plaats waar haar koningen zouden worden gekroond, getrouwd en begraven. Het Parijs van 'Paris vaut bien une messe', van Napoleon en Josephine en van Victor Hugo. De plaats ook waar tijdens de Revolutie de revolutionaire cultus van 'het opperwezen' werd gehouden, omdat zonder nog voor onmogelijk werd gehouden.
De relatie met de kerk is in het land van de 'laiscitee' altijd ambigue geweest en zal dat blijven. Acte 23 komende zaterdag zal anders zijn in het licht van de uitslaande vlammen in het centrum van Parijs, waar normaal de traangasgranaten voor rook zorgen en de mensen ogen worden uitgeschoten en nu gewijde muziek klinkt.
Maar evenzeer als katholiek is Frankrijk ook het land van de Revolutie. En die gaat door, of Macron het nu wil of niet. (WK)

2000 'casseurs' staan volgens minister van binnenlandse zaken Castaner klaar voor Acte XXIII in Toulouse, Bordeaux en Parijs. Ditsoort voorspellingen hebben de neiging uit te komen in het spel tussen het verzet en de regering Macron. Nooit werden deze vandalen, de 'Black Bloc's, ooit voor het gerecht gebracht. Hoe kan zoiets vraagt het denkende deel van de bevolking zich af. Er bestaan speciale eenheden tegen terrorisme. En de BAC's, de politie in jeans die in optreden en voorkomen zo doen denken aan de zwarte vernielers. Ze hebben nooit een van hen aangehouden. Ze waren nooit aanwezig als de knokploegen toeslaan. Toevallig?
80.000 politieagenten (a 550 e per dag van inzet tegen de Gele Vestjes), hoeveel van de door Castaner aangekondigde vandalen zullen worden gearresteerd?
Over deze BB wordt beweerd dat het om een internationale organisatie gaat, ontwikkeld tijdens de acties op G-zoveel en klimaatconferenties. Hun inzet tijdens de vreedzame acties van de GJ blijft een raadsel voor MSM. 'Actievoeren zit ze in het bloed'. De vele vragen rond het Bataclan drama, de terreuraanslagen die even plotseling oplaaiden als ze weer uitdoofden, de angst die ze zaaiden en wie dat goed uitkwam, hebben tot veel speculaties over de ware achtergronden geleid. Ook de manier waarop Macron de brand in de Notre Dame gebruikt voor politieke doeleinden roept veel vragen op. De architect van de laatste restauratie acht kortsluiting onmogelijk. Een bisschop suggereert een cyberaanval.
Zeker is dat het de regering Macron uitzonderlijk goed uitkomt allemaal in haar pogingen het verzet te breken. Hij heeft haast. Want als Macron er niet snel in slaagt de Gele Vestjes thuis te laten blijven is zijn uhd over en wordt hij ingeruild. Het gaat om de bezitsverhoudingen in een maatschappij waarin de lagere middenklasse met de rug tegen de muur staat. Dat is voor de Nederlandse samenleving voorlopig onbegrijpelijk. Wij horen bij het welvarende noordelijke deel van Europa. De grens loopt dwars door Frankrijk. Het middelpunt is het welvarende Pawijs waar het centrum van de macht huist. De Revolutie weet precies waarheen ze moet optrekken. Daarom worden alle kaarten gespeeld, inclusief de Black Bloc 's. Daarom wordt het centrum van Parijs morgen, terwijl de brand in de Notre Dame nog nasmeult, opnieuw in gemene rook gehuld. Acte XIII. De strijd gaat gewoon door. (WK) 

Het grappige (voor zover mogelijk in deze situatie) van president Macron in zijn door de brand in Notre Dame een week uitgestelde 'conclusie' van het grote debat (laten we het maar in kleine letters zetten) is dat hij de Gele Vestjes, de verzwegen motor achter het hele debat, als een politieke partij ziet, zoals er zoveel zijn. Hij begrijpt niet dat hij met het Franse volk te maken heeft.
In zijn adres op prime time had hij het over belastingverlaging, over van alles, maar niets concreets, geen enkele concessie aan de volksbeweging, die zich dan ook genegeerd voelt. Wat wil deze meneer in het Elysee vragen ook zij die een omwenteling vrezen zich af. Heeft hij de zaak nog wel onder controle met zijn flash balls en politie in jeans? Is hij niet losgezongen van de realiteit met zijn praatjes waarvan hij zelf zichtbaar geniet? Er breekt een moment aan dat Macron een obstakel gaat vormen voor de klasse die hij vertegenwoordigt. Dan zijn zijn dagen geteld.
Een van de grappigste passages vormde zijn oproep aan het Franse volk vooral niet blanco te stemmen. 'Dat leidt tot niets'. Zo'n stimulans om te stemmen voor die Europese nep-verkiezingen hebben de Fransen echt nodig. Verwacht dat ze helemaal niet gaan stemmen zoals wij ook zouden moeten doen. Om een middelvinger op te steken naar dat hele Brusselse circus met haar miljarden waterhoofd.
Maar eerst komen er nog 'Actes'. De strijd gaat gewoon door. Of gewoon, dat is niet het juiste woord. Want alles is juist ongewoon in het land waar ze dachten de arbeidersklasse na een roemrucht verleden uit te schakelen en daarom volgt de hele wereld ademloos wat zich in het land van de Revolutie afspeelt. Zaterdag meer. Live te volgen. (WK)

Wat er tijdens Acte 24 en de 1e mei-viering die erop volgde is gebeurd was een verder op de spits drijven van de al gespannen situatie in Frankrijk door de in het nauw gedreven regering Macron. Het politiegeweld is nu tot zo grote hoogte gestegen dat een weg terug onmogelijk lijkt.
Minister Castaner van Binnenlandse Zaken had opnieuw zijn favoriete Black Bloc's opgevoerd om de bevolking af te houden te demonstreren, maar dat is mislukt, want de deelname aan de protesten is slechts toegenomen. Net als het geweld tegen vreedzame demonstranten, terwijl opnieuw de vandalen ongemoeid werden gelaten. Zoals rond 13.00 uur op de hoek van restaurant La Rotonde (waar Macron het etentje organiseerde om zijn verkiezing te vieren) waar demonstranten werden aangevallen en een colonne BB's niets in de weg werd gelegd. 

Grotesk was ook de beschuldiging van Castaner dat demonstranten het Salpetiere ziekenhuis zouden zijn binnengedrongen. 'Om te vernielen'. Terwijl de demonstranten er naarbinnen waren gevlucht om een aanval met traangas te ontvluchten. Het medische personeel behandelde hen met oogdruppels toen de ordetroepen van twee kanten binnenvielen om op de demonstranten in te slaan.
Opvallend was op 1 mei de scheiding op het sindicale vlak. De CGT demonstreerde in Parijs met de Gele Vestjes. De CFDT en andere reformistische vakbonden hielden de verplichte bijeenkomsten gescheiden. Een grote overwinning voor de CGT dus, die geheel terug is van nóóit weggeweest.
Nu moeten de Europese verkiezingen soelaas bieden voor de problemen van de Regering Macron. Daartoe moet regeringspartij La Republique en Marche als grootste uit de bus komen. Ook al moge dat gebeuren, het zal geen betekenis hebben behalve in MSM.
De Gele Vestjes gaan gewoon verder. Wen er maar aan. Ook al leest of hoort u er niets over in de media, de strijd gaat door. (WK)

'Castaner naar de hel'. 'Macron naar de gevangenis'. In het Frans rijmt dat. Acte 25 was massaal en strijdbaar als 25 weken geleden toen de protesten van de Gele Vestjes begonnen. Wie de politie die voor de belangrijkste stoet achteruitlopend haar machtsvertoon etaleert beschouwt ziet vermoeidheid en vertwijfeling. Al ontvangen ze 550 euro extra per zaterdag ze ogen gedesoriënteerd. De zelfmoorden met dienstwapen spreken boekdelen. Hun acties worden steeds desperater. Onderzoek door de 'politie van de politie' (soort Rijksrecherche) van een gendarme die een kei gooide naar demonstranten. Een andere agent stak een op de grond liggende GJ de wapenstok in zijn broek. Het grove geweld tegen onschuldigen, iedere week weer. Er komt ooit een omslag. Je ziet het aankomen. Maar de macht nooit, die stuurt haar cohorten als poppetjes naar het slagveld. Tot het bittere eind.
Wat de woede in Frankrijk tot ongekende hoogte bracht was de uitlating van minister van Binnenlandse Zaken Castaner over de 'aanval door Gele Vestjes' op het Salpetiere ziekenhuis in Parijs. Terwijl ze naarbinnen waren gevlucht om te ontkomen aan charges en traangas van de politie. Beelden en verslagen van ziekenhuispersoneel dwongen Castaner zijn woorden terug te nemen.' Ik had 'Gewelddadig binnendringen' moeten gebruiken', herstelde deze voormalige 'petit voyou' uit de Bouches du Rhone zich vervolgens. De haat tegen Castaner neemt extreme vormen aan. De guillotine staat sinds 1971 in het museum, maar symbolisch is hij al vele malen onder de hakbijl gelegd. Net als koning Macron en zijn Marie Antoinette. En niet te vergeten premier Edouard Philippe.
Een grote opsteker voor de Gele Vestjes is het manifest van 1400 vooraanstaande kunstenaars en wetenschappers (waaronder actrice Juliette Binoche, die al eerder hun kant had gekozen). Het laat zien dat wat de macht en MSM ons proberen wijs te maken, dat er van een uitdoven van het protest sprake is, op onwaarheid berust. De strijd gaat keihard door. En door het hele land. Van saaie provincieplaatsen als Tarbes, onwaarschijnlijke plekken als La Roche sur Yon in de Vendee tot Chambery. 'De leugens van de staat', daar hebben ze het over. Hoe ze steeds minder geloof hechten aan een oplossing via het huidige bestel. 'Revolution' klinkt het steeds vaker. En daar hebben ze ervaring in. In tegenstelling tot het volk hier, dat als eerste in opstand kwam tegen een 'van god gegeven' monarch maar dat in de oranjelol vergeten is, wordt de Revolutie ieder jaar op 14 juli (dat wordt nog wat) uitbundig gevierd en dankzij de GJ is de Marseilaise weer de No1 kraker die het altijd al was wereldwijd. (WK)

In een sluwe smerige uithaal heeft RN-leider Marine Lepen geprobeerd de Europese verkiezingen op te waarderen, door deze nep-verkiezingen voor een nep-parlement (waar madame Lepen trouwens al jaren deel van uitmaakt net als haar fascisten vader voor haar) uit te roepen tot 'referendum over Macron. De Fransen, die net als in alle overige EU-Staten behalve Lee Towers met geen mogelijkheid warm te maken zijn voor dit vehikel van de grote bedrijven (de geldmotor achter Deep State), moeten zo verleid worden' om toch naar de urnen te gaan ', zoals dat zo mooi heet in het Frans. Zo blijkt maar weer eens hoe extreem- tot bruin rechts altijd de belangen van het geld, van Deep State behartigt, ten nadele van de arbeidersbeweging waartegen ze in stelling wordt gebracht, als de nazi's aan de vooravond van 1933.
Dit gebeurde op dezelfde dag dat de vakbond CGT en de Communistische partij in Le Havre, de grootste haven van Frankrijk, met acties opriep de aanlevering van Franse wapens aan boord van Saoudische schepen die au Havre voor anker liggen te blocceren. Een schriller contrast kan er niet worden getrokken in de arena. Lepen horen we uiteraard nooit over het lijden van Jemen met Franse hulp.
Zo worden deze afschuwelijke nep-verkiezingen dus ook in Frankrijk spannend, macacundeou. Want in hoeverre zal het mantra van de Gele Vestjes om niet of blanco te stemmen nu nog navolging vinden? Zo worden door het Rassemblement National ook de Gele Vestjes uitgedaagd.
'Als je niet gaat stemmen komt Macron als winnaar uit de bus' (=urn). Daarmee worden de Fransen gechanteerd door Lepen. (WK)

Zie ze achteruit lopen, de gehelmde agenten voor de stoet van de Gele Vestjes tijdens Acte 27 in Parijs. Ze zweten in hun kunststof tunieken à la American Football. Je zou haast medelijden met ze krijgen ware het niet dat ze 550 euri toucheren voor iedere zaterdag dat ze op ongewapende demonstranten inslaan, hen ogen uitschieten en handen afrukken. 11 doden zijn er inmiddels gevallen in de 6 maanden van het protest. 2000 gewonden. Nee dan de Demonstranten die hen fluitend, zingend en joelend volgen, luchtig gekleed in het voorjaarsweer, in opperbeste stemming tot de situatie omslaat zoals altijd en ze voor lijf en leden moeten vrezen. Wie dit aanschouwt weet dat de macht al verloren heeft maar dat niet wil en kan erkennen.
'De aantallen demonstranten lopen terug' praat MSM zich met de macht moed in, terwijl het natuurlijk ongekend is dat de protesten al zes maanden aanhouden en het enthousiasme en vastbeslotenheid alleen maar toenemen. 'Revolutie!' wordt er gescandeerd. De macht weet dat het het volk ernst is, daarom wordt de repressie nog verder opgevoerd. De dreigende geweren met flashballs, terwijl niemand ook maar iets strafbaars doet. Ze demonstreren.
Het zwaartepunt is door de organisatie naar de provincie verplaatst, vandaag is Nancy de plek waar het thema (vandaag de brandstofprijzen waarmee de protesten een aanvang namen) centraal staat.
In sommige michelinmannetjes herken je vrouwen. Of vrouwen, het zijn geen vrouwen die op de demonstranten inslaan, net zo min als het mannen zijn die ongewapende mensen letsel berokkenen. Het zijn poppetjes, tinnen soldaatjes van de macht. De schutters van de flashballs voorop, het geweer losjes in de armen. De loeiende sirenes van de busjes in de zijstraten, waar versterking wacht. 80.000 agenten in het hele land. De politie houdt de stoet op en slaan op het gedrang in. Orders van Castaner, hun gehate baas. 'On est lá'!' Opstootje zet niet door, de politie taait af onder gejoel. De Bac's in jeans. Jonge welgevormde vrouw met wapenstok. 'Macron voert oorlog tegen ons', zingen de demonstranten onverstoorbaar. De stoet gaat verder. Ze duwen politie weg. Geen angst. Gewone mensen. Geen Black Block te zien. Dan charge met de wapenstok. Spuitbussen traangas. Flashballs. Maar niets houdt ze tegen. 'Revolutie!'. 'Antikapitalisme'. 'Rot op!'. Het volk kolkt van woede. Deze agenten, waarvandaan ze ook zijn opgetrommeld, zal het heugen. Terrassen met stoeltjes, we naderen Montparnasse. Gilets Jaunes lopen door het cordon heen en duwen ze verder. Opstootjes die gecalmeerd worden, door demonstranten! Heldhaftige meisjes met bloemen in het haar gaan voorop. De trommelaar met de roze pruik. 'Half uur nog', verzucht gendarme. Het gejoel klinkt steeds dreigender. De commandanten telefoneren. Een agent, helm af, loopt keuvelend met fotograaf voor de troepen uit. Ze ogen steeds vermoeider. De demonstranten zingen opgewekt dat ze niet moe zijn.
Rond de Sacre Coeur blijven ze uren doorzingen. Volgende week de 28e aflevering. Zes maanden en het protest dat uitgedoofd zou zijn volgens MSM is nog springlevend. (WK)

De megalomane 'Jupiter' Macron heeft de herdenking van D-day in Normandië misbruikt voor een afzichtelijk staaltje campagne om zijn hachelijke positie in eigen land op te krikken. Hij bedankte de aanwezige staatshoofden van de 75 jaar geleden deelnemende landen voor hun inspanningen en offers 'voor de bevrijding van Frankrijk'. Alsof ze daarvoor waren gekomen. Dit schandalig gedrag zal hem in eigen land ook hoon opleveren. In een sondage van het rechtse blad Le Figaro bleek maar liefst 61% van de ondervraagden ontstemd over dat Macron Poetin niet had uitgenodigd. Want om de vraag te beantwoorden waarom ze dan wel naar Frankrijk waren gekomen op 6 juni 1944: om te verhinderen dat Berlijn, hoofdstad en zetel van Nazi-Dútslân door de Sovjets (voor de jonge lezertjes: wat nu de Russische Federatie heet) zou worden bevrijd. Daarom moesten die jongens onder zwaar machinegeweervuur het strand opstormen. Omdat het Rode Leger anders heel Duitsland en wellicht ook Nederland had bevrijd. Zo snel rukten de Rode Legers op. In de winter van 1944 ging mijn vader zaliger als 'komend talent voor de SDAP' in het kielzog van Van der Goes van Naters (na de oorlog fractievoorzitter) op bezoek in Sint-Michielsgestel waar (de latere premier) SDAP-leider Willem Drees als gijzelaar in een villa leefde met zijn gezin. Mijn toen 18-jarige vader en de jonkheer zaten aan tafel met het echtpaar aan de welvoorziene dis, terwijl de twee zoons stonden bij het eten. Het was de eerste deuk in mijn vader's geloof in de Sociaal-Democratie. Onder het verorberen van aardappels, vleesch en groente hoorde hij Drees zeggen 'de Russen komen nu wel erg dichtbij. Het wordt tijd dat we met de Duitsers gaan samenwerken'. Een tweede deuk.
Maar we zijn afgedwaald. Hoofdstuk 29 van de Gilets Jaunes vorige week zaterdag stond in het teken van de doden en gewonden die het nu al 6 maanden voortdurende conflict tot nu hebben gekost. De zelfmoorden aan politiezijde laten we buiten beschouwing. De opkomst nam weer toe. 'We hebben nog twee-en-een-half jaar te gaan', grapte een GJ. Dan loopt Macron's mandaat af.
Ook de zondag erop werd gedemonstreerd door de gewonden, met grote foto's van de slachtoffers. Overal in Frankrijk. Het gaat gewoon door, terwijl Emmanuel zichzelf staat te bevredigen voor de internationale camerabrigade.
Het heeft iets tragicomisch, maar het is vooral de walgelijke wereld van schijn en bedrog. (WK)

Maar liefst 4,7 miljoen ondertekenaars van de petitie voor een referendum tegen de door de regering Macron voorgestelde verkoop van de drie vliegvelden van Parijs (Orly, Le Bourget en Charles de Gaulle) zijn nodig om het referendum ook daadwerkelijk te laten houden. De regering Macron gaat er van uit dat dat niet gaat lukken voor het eind van het jaar. Het gaat om een site van het ministerie van Binnenlandse Zaken waarover al direct geklaagd werd dat hij moeilijk te bereiken was. Op de eerste dag van de opening van de petitie hadden 100.000 de petitie ondertekend.
Het is een bekend verschijnsel in onze door liberalen geregeerde landen: de kroonjuwelen, de meest winstgevende onderdelen van de economie (de drie vliegvelden vullen de schatkist jaarlijks met miljarden euro's) worden verkocht aan de rijken om hun portemonnees nog verder te spekken. Zo is het eerder gegaan met de autosnelwegen die met belastinggeld werden aangelegd. In het Frankrijk van Macron wordt gesproken over 'het verkopen aan zijn vrienden'. De beoogde koper, de pdg van ADP, een investeringsgroep, is een langdurige relatie van Macron, de voormalig Rothschild-bankier die door hem de afgelopen maanden veelvuldig werd bezocht.
Toch is het feit alleen van het referendum een overwinning, toe te schrijven aan de beweging van de Gele Vestjes. Zij die nu al zoveel weken demonstreren hebben dit afgedwongen. De door rechts gedomineerde senaat heeft moeten bewilligen in het referendum, omdat anders de woede van het volk een nieuwe impuls zou krijgen. Terwijl de macht zich net verheugt over de schijnbare afname van het volksprotest. Het onmogelijke aantal van 4,7 miljoen stelt hen gerust.
Acte 31 afgelopen zaterdag was geweldig. Het dansen voor de politiecolonnes. Het toezingen van de gehelmde monsters 'We zijn hier', 'Ahoe!'. De demonstranten in zomerkledij. Alle rassen en volkeren. De prachtig versierde vestjes. 'We geven niet op!' Hun optimisme en vastberadenheid zijn hartverwarmend. 'Aha anti-kapitaliste!' 'Revolution!' In Nederland zou het lachwekkend klinken, maar in het land van de Revolutie allerminst. 'Van wie is de straat? De straat is van ons!' Honden met gele vestjes. En natuurlijk de vrouwen, van kortgerokt tot en met hoofddoekjes. De fantastische posters die ze meedragen: Macron met een verbeten grimas en de tekst 'laten ze me maar komen halen'. Want dat gaan ze doen als dat zo doorgaat, al wordt er links en rechts beweerd dat het protest uitdooft. 'Het zal wel overwaaien', zoals de Nederlander pleegt te zeggen.
Opnieuw lag een zwaartepunt in Toulouse, tot hoofdstad van de protesten uitgeroepen. Het politiegeweld daar is het ergst van het land.
De kruisbestuiving met voormalig kolonie Algerije waar voor de 17e opeenvolgende vrijdag wordt gedemonstreerd voor een burgerregering is opvallend, zoals ook in Haïti aanhoudend de macht wordt uitgedaagd. Het is het revolutionaire virus uit het voormalige moederland.
In 1792 namen de Fransen nota bene een voorbeeld aan ons, die twee eeuwen eerder de van god gegeven monarch hadden verjaagd en vervangen door de Republiek. Als eerbetoon namen ze onze vlag en draaiden hem een kwartslag. De bezetting van ons land heeft blijkbaar te kort geduurd om ook door het virus te zijn aangestoken. We kregen de Oranjes en de oranjelol om iedere opstandigheid de kop in te drukken. De geschiedenis werd herschreven. De gebroeders De Wit, Hugo de Groot, Oldenbarneveld en de Patriotten, ze moesten wijken voor 'de vader des vaderland', de stadhouder-prinsen en hun vermeende spruiten die ons land sindsdien in hun greep houden om het volk te geven wat het toekomt.
Nee dan het Franse volk. Wat een historisch besef. En wat een voorbeeldfunctie. De wereld, behalve dit pestpokkelandje dan, kijkt toe en houdt de adem in.
Dit zal niet stoppen, zelfs al volgt er een zomerdip.
Frankrijk is het favoriete vakantieland van de Nederlander. Laten we hopen dat ze er iets van de Gele Vestjes mee vandaan terug nemen als 'souvenirs'. (WK)

Hoewel het zwaartepunt van Acte 32 deze zaterdag in Marseille lag, de tweede stad van Frankrijk, en er geen noemenswaardige confrontaties met de ordetroepen werden gemeld, ging de aandacht uit naar de Péage (de met belastinggeld aangelegde autosnelwegen die werden geprivatiseerd, zoals de regering Macron nu ook met de vliegvelden van Parijs van plan is) van Chamant-Senlis die werd bezet en waarvan de toegang gratis werd gemaakt. Het gratis openstellen van de autoroutes was bij het begin van de protesten vorig jaar al uitgevoerd in het zuiden, nu dus bij de toegang van 'de buik van Parijs', de groothandelsmarkt die in het nieuws was gekomen omdat de regering de permanente spoorwegverbinding met de groothandelsmarkt St. Charles bij Perpignan aan de grens met Spanje wil sluiten en vervangen door transport over de weg. Deze regering, die zich zo graag laat voorstaan op haar 'groene' gezindheid, doet het tegenovergestelde. Deze schaamteloosheid wordt door de Gele Vestjes doortastend aan de orde gesteld.
De onder-prefect (politiechef o. a. in dit zwaar gemilitairiseerde land waar ook de brandweer onder het ministerie van Defensie valt) kwam langs en dreigde met geweld, wat anders. Toch duurde het uren voor de actievoerders de plaats ontruimden en het 'prettig zakendoen' van de exploitatiemaatschappij kon worden hervat. Dat is het sterke punt van de Gele Vestjes: de vakbonden kunnen worden geïntimideerd met rechtszaken in zulke gevallen, met de horizontale acties is dat moeilijk. Al zal het geprobeerd worden tegen de leiders van de beweging Jerome Rodrigues en Eric Drouet die bij Senlis acte de présence gaven.
Grappig was dit weekend nog een interview met Brigitte Macron die sympathie voor de Gele Vestjes liet blijken. Haar man wordt met de gehate minister van Binnenlandse Zaken Castaner aangeklaagd voor het Internationale Hof van Justitie te Den Haag, maar Brigitte moet 'de harten van de Fransen winnen'. Een oude truuc van de macht in samenwerking met MSM.
Er bestond even de hoop bij de macht dat het protest zou uitdoven. De zomer, feestdagen, vermoeidheid moesten hun bondgenoten zijn. Maar de protesten kennen soms een dip en gaan vervolgens onverminderd door. Ondanks het afschuwelijke politiegeweld. De enigen bij wie sprake is van vermoeidheid zijn de ordetroepen. (WK)

In tegenstelling tot wat de media ons op de mouw proberen te spelden is in het geheel geen sprake van het uitdoven van de protesten van de Gele Vestjes. Integendeel. De opkomst, ondanks het politiegeweld bedoeld om het verzet te intimideren, neemt toe en ook de woede en verontwaardiging tegen de ordetroepen (zie deze video). De politie is moe. De demonstranten niet. Zie ze rennen met woedende betogers achter zich aan tijdens Acte 33 in de straten van Parijs. Je zou haast medelijden met ze krijgen, ware het niet dat ze verantwoordelijk zijn voor zoveel gewonden en uitgeschoten ogen. De demonstranten verachten ze,  zingen ze toe. De huurlingen van de gehate Castaner gaan er vandoor in hun busjes, achtervolgd door het volk. Nix Black Blocs, die hulptroepen van de overheid. Het volk. Jeugd en bejaarden. Gehandicapten in hun rolstoelen. Overal in Frankrijk.
Iedereen die beweert dat het verzet uitdooft liegt. De media worden niet geloofd door het volk. RT France wordt beticht van 'fake news' en wordt met afsluiten bedreigd omdat ze de waarheid laten zien die Macron en MSM willen verhullen. De ongelofelijke moed van de demonstranten iedere week weer moeten worden verborgen gehouden voor de kijkers.
Bekijk de massale opkomst in Lille, regionaal speerpunt van de acties. Het is 34 graden, maar de betogers zijn er niet minder om. De aantallen demonstranten zoals opgegeven door het ministerie van Binnenlandse Zaken zijn belachelijk: 11.800 vorige week bij Acte 32 in het hele land. Voor Acte 33 telden ze "5760"! De helft, haha. Door dit soort cijfers maakt de regering zich alleen maar verder ongeloofwaardig.
Ondertussen speelt Macron wereldleider op de G20 in Osaka. Terwijl hij in eigen land inmiddels iedere machtsbasis kwijt is. Dit waait niet over. Dit wordt steeds sterker en heftiger! (WK)

'Paris vaut bien une messe' ('Parijs is wel een mis waard') wordt de Franse koning Henri IV die katholiek werd om de troon te bestijgen toegeschreven en dat geldt evenzeer voor zijn opvolger Emanuel Macron: Parijs is de helft van Frankrijk. Als het hem zou lukken om het volksverzet in de hoofdstad de kop in te drukken, zou dat zijn kansen om te overleven vergroten. Macron 's hoop is Parijs te 'pacificeren'.
Nederlanders begrijpen er uiteraard niets van: protesten die al sinds november voortduren. Dat Macron oorlog voert tegen zijn eigen volk is hen ontgaan. Daarbij: iedereen die zijn informatie baseert op wat MSM ons serveert zal in de mening verkeren dat het protest bezig is uit te doven. Zo'n langdurige actie is ook niet meer van onze 'snelle tijd' van individualisme en ieder voor zich.
Dat zouden ze (de macht) wel willen.

Angstwekkende sirenes begeleiden de stoet van Acte 34 in Parijs. En de even Angstwekkende gehelmde robots van Castaner omringen wat ze hopen dat de laatste resten zijn van het volksverzet in de zomer. Alles is nieuw voor de beweging. Nooit stond iets vergelijkbaars op het programma. Dat de mensen zo strijdbaar blijven, ondanks maar ook dankzij de uitgeschoten ogen, de afgedrukte handen en 'bijkomstige' doden, het is iets wat niemand in het land van het Pietenprotest en 'de jongeren voor het klimaat' op waarde zal schatten.
Ze verdienen onze steun. Frankrijk is vakantieland No1 van de Nederlanders. Loop mee met de Gilets Jaunes op zaterdag deze zomer! Zoek uit waar het regionale verzamelpunt is. Ontvouw de Nederlandse vlag (een kwart slag en je hebt de Franse, een eerbetoon aan onze Republiek!).
Het Franse volksverzet is een voorbeeld voor de wereld. Van Algerije tot Haïti en de Soedan. (WK)

In niets blijkt het protest van de Gele Vesten uit te doven, zoals MSM ons wil doen geloven. Acte 35 begon al op vrijdag met het gratis openstellen van de autoroute Parijs-Lille bij Senlis-Chamont in een beproefde actie van de GJ waarbij Jerome Rodrigues en Faouzi Lellouche, voormannen van de beweging, acte de présence gaven.
Op zaterdag ging het op de inmiddels vertrouwde manier verder. De stemming zat er in, overtuig uzelf. Ook de politie deed waarvoor ze wordt ingehuurd: gewelddadige arrestaties op Place de la Republique, overvloedig gebruik van traangas onder hevig gefluit van de demonstranten. Die niet vermoeid ogen itt tot de ordetroepen. Ze zingen en dansen. Bedenken steeds weer nieuwe leuzes en spandoeken. De fantastische straatmedici die de gewonde betogers eerste hulp verlenen. En echt, het gaat niet om 'bejaarden', zoals met dedain wordt beweerd door 'goedwillenden'. Al zijn de dapperen aanwezig. Dit is uiteraard werk voor jongeren. Zoals tijdens de Franse Revolutie en overal in de wereld waar voor gerechtigheid wordt gestreden. Want daar gaat het om: om een Revolutionaire beweging.
14.45 uur op Place de la Nation: politiecolonnes schieten traangas af richting betogers die op het plein uitrusten in het gras en maken zich op voor charge, gehelmd en bewapend. De demonstranten gaan op de ordetroepen af. De charge wordt afgeblazen. Dat is de moed in Frankrijk. Ze gaan er op af. De macht staat in haar hemd. Wordt uitgedaagd, beschimpt, vernederd. Het was nooit iets om te vertellen dat je bij de politie zat in Frankrijk (net als in Amsterdam vroeger), maar nu hebben ze echt 'iets uit te leggen'. Dat niet langer uit te leggen valt. Dat is het begin van een revolutionaire situatie. Voor dit land onbegrijpelijk en onvoorstelbaar. Onze jongens en meisjes gaan Rutte helpen met het klimaat. Die zijn er in Frankrijk ook en ze werden twee weken geleden even genadeloos in elkaar getrimd als de Gilets Jaunes. Om aan te geven hoe de verhoudingen liggen. De regering Macron is "groen", net als die van Rutte en de Shell en 'iedereen toch?', dat is voldoende 'om de wereld te redden'. Daar hebben ze ons echt niet voor nodig. Ja, zet de verwarming een graadje lager en boek een vliegreis per jaar minder. Zo moeten we allemaal een veer laten 'voor het milieu', Quote 500 en Jan modaal. Eensgezind. (WK)

Op de nationale feestdag 14 juli (de bestorming van de Bastille) zijn de Gilets Jaunes er in geslaagd om de voor hen verboden Champs Elysees te bereiken en Emanuel Macron die er de traditionele militaire parade (deze keer 'verrijkt' met soldaten uit EU-landen die moeten meedoen aan het stokpaardje van Macron: het Europese leger) aan zich voorbij liet trekken in zijn gezicht uit te fluiten. Ze lieten gele ballonnen op die door de ordetroepen werden afgepakt. In de straten rond de Champs Eelysees werden demonstranten ingesloten door de politie om het militaire defilé te beschermen en vonden hevige confrontaties plaats. Met name de Rue de Berry was het toneel van ernstige onlusten. Daar werden ordetroepen op hun beurt door woedende betogers ingesloten. 'Putain Macron!', zongen ze onvermoeibaar door. Branden werden gesticht. En de verhitte gesprekken met de aangeslagen politieagenten. De vrouwen die hen toeschreeuwen. Ze zullen het in hun slaap nog horen. Grote contingenten bewapende motorrijders, de michelinmannetjes die maar wat rondrennen in hun wapenrusting. De bevolking, nu eens niet in het geel om niet op te vallen, die steeds andere wegen kiest in de wirwar van straatjes. Steeds weer stuiten ze op cordons van de gendarmes. Om vervolgens resoluut om te keren en een andere weg te zoeken. 'Anti-anti-anticapitaliste!' klinkt het, als iemand nog mocht twijfelen aan hun gezindheid. Het kat-en-muis-spel houdt aan terwijl het theater van Macron al is afgelopen. Op de boulevards worden groepjes demonstranten samengedreven en geïsoleerd. Het weerhoudt ze niet van te zingen, schreeuwen en schelden. 'We hebben niets tegen jullie, jongens', vertelt een vrouw de agenten. Je ziet ze lijden, voor de 350 euro die ze vangen. Hoe lang kan dit nog voortduren, voordat ze zich bij de demonstranten aansluiten? Ze moeten voelen dat ze deel uitmaken van een afbrokkelende macht. Je ziet het op hun gezichten als ze het vizier van hun helmen omhoog doen voor wat meer lucht. Er klinken kinderliedjes voor de getergde policiers op de Place des Ternes.
Natuurlijk wordt weer beweerd dat het om 'enige honderden' zou gaan. Bekijk de video en overtuig uzelf. En dit is het gebied 'verboden voor geel'. De rest van het land zal geel zijn.
Rond 14.00 uur wordt de Place des Ternes vrijgegeven. Toeristen mengen zich met de demonstranten. Het verkeer neemt zijn normale loop. De demonstranten, zonder geel moeilijk te herkennen, lopen zingend de boulevards op. Richting de Arc de Triomphe, verboden gebied sinds de 'wet tegen de vandalen'. De mensen zijn opgetogen. Daar staan de gendarmes opgesteld. Dan maar via zijstraten. Zo wordt het Place de l'Etoile omsingeld. Traangas op de Boulevard de Raspail. Charges. Het is weer een goede dag voor de fabricanten van traangas. Het regent granaten. Arrestaties. Maar de mensen wijken niet. De gehate LBD's (flashball) worden geheven. Bussen vol Chinezen keren om. Geen Arc de Triomphe vandaag. Chaos. Wie is wie, zonder geel. Obers bergen de menukaarten op bij Fouquet's dat juist heropend is. Terrassen worden haastig ontruimd. Mensen vluchten de grote winkels in. Daar komt weer een sombere politiecolonne. Er wordt weer gezongen op de Champs Eelysees. Weken niet gebeurd. De hekken voor het defilé dienen nu als barricade. Vrouwen slepen ze de boulevard op. De politie ze weer terug. Om weer opnieuw door de betogers te worden teruggelegd. 'We gaan geweld gebruiken' kondigt de politie per luidspreker aan. 'Revolutie!' scanderen ze terug. Vlakbij de Arc de Triomphe, het symbool van de staat. Nu verschijnen de zwartgeklede en gemaskerde Black Blocs. Of zijn het BAC's? De politie die zich vermomt als demonstrant?
Zoals socioloog Michel Fize constateert: 'dit is geen sociale beweging, dit is een opstand die tot het doel bereikt is doorgaat'. (WK)

'One-Two-Three, Vive l'Algerie!' is de leus in Frankrijk voor het Algerijnse elftal dat de Afrika Cup heeft gewonnen. 'Op de barricades in Algerije' had hier moeten staan, maar de kruisbestuiving legitimeert het. Want voetbal is 'opium van het volk' zoals Carlo Marx dichtte lang voordat de sport in kapitalistische zin was uitgevonden. En geen oorlog, zoals oorlogskind Rinus Michels had kunnen weten. Voor de restanten van het regime Bouteflika waartegen de bevolking iedere vrijdag demonstreert, vormde het succes van de (merendeels in Europa spelende) equipe een afleiding voor de binnenlandse opstand. Ze faciliteerden vluchten naar Cairo waar het evenement plaatsvond en hoopten ongetwijfeld op een adempauze. Zoals in Nederland 'Oranje' dat in de plaats kwam van 'het Nederlands Elftal' gebruikt wordt om iedereen te verdoven met hetzelfde opiaat. Bij ongeregeldheden in de grote steden van Frankrijk werden na het winnen van de cup 250 arrestaties verricht. Een gemiddelde bij de zaterdagen, 36 op rij, van de Gilets Jaunes.
De Gele Vesten houden op hun manier ook de in Frankrijk heilige, want zo hard voor gestreden, vakantie. De demonstraties gaan gewoon door, zij het in bescheidener vorm, maar zijn ook verlegd naar lokale initiatieven van de bevolking als het gratis verklaren van de autosnelwegen. Zoals de actie 'Waar is Steve?' in Nantes na het verdwijnen van een jongeman tijdens politiegeweld tegen festivalgangers in de Loire. De GJ vormden met familie en vrienden van Steve een ring om het gebied van de verdwijning.
Een vergelijkbare actie in Chaumont waar samen met de bevolking actie werd gevoerd over een dode door politiegeweld onder zeer twijfelachtige omstandigheden. En juist nu heeft Minister van Buitenlandse Zaken Castaner medailles uitgedeeld aan politiemensen (dat blijven het, zelfs in Frankrijk) die geweld tegen de bevolking hebben gebruikt. Ondermeer agenten betrokken bij het in elkaar slaan van een 73-jarige vrouw in Nice. 'De decoraties zullen worden teruggetrokken bij veroordeling', riposteerde de gehate Castaner, de lopende rechtszaken tegen politieagenten aanhalend.
Het is deze arrogantie van de macht die de bevolking razend maakt.
Natuurlijk, er is sprake van een dip, maar overal, van Toulouse tot de vakantieadressen van de Gilets Jaunes waarheen ze actie meenemen en natuurlijk Parijs, gaat het verzet door.
De macht en MSM zullen ongetwijfeld aan wishful thinking doen en dromen dat de opstand voorbij is. Ze zullen als de temperaturen dalen uit hun dromen ontwaken. Dit gaat niet over.
Fait divers is het gedwongen ontslag nemen van Minister van Milieu (waar Macron zo mee bezig is probeert hij ons wijs te maken) François de Rugy, eerder voorzitter van de Assemblee. Een voortwoekerend schandaal over etentjes voor groepen relaties met kaviaar en kreeft en een uitzinnige verbouwing van zijn ministerie op kosten van de belastingbetaler maakte dat men afstand van hem begon te nemen. Macron had hem nog achter zich op de Champs Eelysees op 14e juli, maar de Rugy moest om verdere schade te voorkomen de eer aan zichzelf laten. 'Vie de chateau' (rijkeluisleventje) vond François 'overdreven'. (WK)

Steve is gevonden. 5 weken na de politiecharges die hem en 14 anderen die tijdens een muziekfestival in Nantes de Loire indreven. De veertien overigen wisten zich te redden, Steve verdronk en werd het symbool van het verzet tegen het politiegeweld dat Frankrijk nu al tien maanden teistert en in haar greep houdt. Overal werd de leuze 'Waar is Steve?' op de muren gekalkt en nu zijn lichaam is gevonden wordt overal in het land gedemonstreerd tegen de regering Macron die dit politiegeweld mogelijk maakt, zoals in Toulouse, de hoofdstad van het verzet (zie video). Dit muisje zal nog een staartje krijgen voor de autoriteiten. Volgende zaterdag zal Steve worden herdacht tijdens de wekelijkse demonstraties van de Gele Vesten.
Vorige zaterdag tijdens Acte 37 werd nog 'Waar is Steve?' meegedragen. Nu hij gevonden is zal de woede zich ontladen. Het zal een nieuwe impuls geven aan het volksverzet.
Opmerkelijk was ook het overschilderen van de leuzes van de Gilets Jaunes tijdens de Tour de France (zie video). Het laat zien hoe creatief de beweging is.
Het is niet voorbij, al lees of zie je niets meer in de MSM. Macron kan zich opmaken voor een hete herfst.
Een lange documentaire over de GJ voor wie zich een beeld wil vormen van de afgelopen tien maanden (zie video). (WK)

Het verbod van de prefect van Loire-Atlantique om 5 dagen na de vondst van het lijk van Steve in Nantes te demonstreren door de Gilets Jaunes tijdens Acte 38 stond uiteraard garant voor ongeregeldheden (zie video). Nantes werd een slagveld. Dit moet de bedoeling van de autoriteiten zijn geweest en ze werden op hun wenken bediend. De gehate minister van Binnenlandse Zaken Castaner had nog wat olie op het vuur gegooid met zijn verklaring dat dit gebeurde 'uit respect voor de familie van het slachtoffer'. Zijn familie nam direct afstand van de macht en omhelsde via hun advocaat de solidariteit van de bevolking. De mensen zijn zo kwaad en mogen niet demonstreren. Wat verwacht je dan na 38 weken van politiegeweld? 'Moordenaars!' tegen de zwarte politiecolonnes die op hen afstormen en wat hebben ze gelijk. Dit is de stad van Steve. Steve en Nantes schrijven een nieuw hoofdstuk. Een nieuwe fase in de opstân. 'We gaan door voor Steve!' wordt er geroepen als ze een menselijke keten vormen tegen de oprukkende ordetroepen. Het verboden centrum is inmiddels bezet door de demonstranten. 'Allemaal echte anti-kapitalisten!'. Voor wie mocht denken dat het om ordinaire relschoppers zou gaan. Een oude vrouw die met een spuitbus de door traangas aangetaste ogen van de demonstranten verlicht. Er lopen ook bejaarden mee, ondanks het politiegeweld. Wat een geweldig volk. Dit domme land Nederland, waar niemand het iets kan schelen. We zullen er ook niets over vernemen in onze 'vrije pers'. Ik stel me voor dat aan de vooravond van de Franse Revolutie het er hier ook zo aan toeging. En tijdens de Commune van 1871. Behalve dan Dr. Jan ten Brink, mijn held waaraan ik een voorbeeld neem. Zijn 'Opstand der Proletariërs' verdient een heruitgave. Want dat is het ook nu: een opstand van het proletariaat. Dit zou 'overgaan', 'uitdoven', NO WAY! En dit is nog maar Nantes. In een volgende aflevering behandel ik Toulouse, hoofdstad van het verzet, Parijs en de rest van het land. (WK)

Iemand in mijn omgeving bezocht de afgelopen week Nantes en beschreef de gespannen toestand in de stad vol herinneringen en monumenten gewijd aan Steve. De autoriteiten moeten hebben geweten dat een verbod om in Nantes te demonstreren tot een uit de hand lopende situatie zou leiden. Ze (en dan natuurlijk in de eerste plaats de verantwoordelijk minister Christophe Castaner) hebben er dus doelbewust op aangestuurd om de gewelddadigheden te kunnen gebruiken om het verzet te diffameren.
Het is de tactiek die de regering sinds het begin van het verzet heeft gehanteerd: de boel uit de hand laten lopen en de schuld voor het geweld de Gele Vesten in de schoenen te schuiven om de bevolking van de beweging te isoleren. Ze hebben het slaafse Parlement weliswaar de 'anti-vandalen wet' laten aannemen om het verzet te intimideren, maar de bevolking is niet in het spelletje getrapt. Natuurlijk heeft MSM in handen van de regering steunende kapitaalsgroepen meegedaan aan deze truuc, maar de Frânsen weten dat het niet waar is, dat het verzet niet is uitgedoofd en doorgaat. Het hele land getuigt er wekelijks van en door de week in de zomertijd op de stranden, op de rotondes en op de autoroutes.
Premier Edouard Philippe heeft moeten erkennen 'niet tevreden' te zijn over de versie van de Prefectuur te Nantes van de gebeurtenissen rond het muziekfeest waar Steve Maia Canico de Loire in werd gedreven en een onderzoek door de IGPN, de hoogste onderzoeksinstantie van de Republiek gelast. De advocaten van de familie van Steve houden voet bij stuk: de verantwoordelijken moeten voor het gerecht gesleept. Zo is Steve het symbool geworden van het verzet tegen het politiegeweld dat al zoveel slachtoffers heeft gemaakt. Overal in het land werd zijn naam gescandeerd en het aftreden van de gehate Castaner geëist. 'Castaner smeerlap' klonk het in de straten van Parijs. Op de Place de la Republque werd een minuut stilte in acht genomen te zijner nagedachtenis en een bloemenzee met kaarsen in de vorm van zijn naam neergelegd (zie video).
De politie krijgt het zichtbaar steeds moeilijker met de situatie. De 'anti-flic' stemming in het land maakt hun leven ondraaglijk. Sinds het begin van de opstand hebben al 46 van hen de hand aan zichzelf geslagen, vaak met gebruik van hun dienstwapen. 8500 arrestaties zijn verricht en meer dan 1200 GJ voor korter of langere tijd vastgezet. 'Bevrijd onze politieke gevangenen!' is dan ook een van de meegevoerde leuzen.
In Toulouse, de hoofdstad van het verzet, zat de stemming er zoals altijd goed in. De 'stad van de rozen' speelt een voortrekkersrol. De mensen zijn er onvermoeibaar, onverstoorbaar en ongekend strijdbaar en optimistisch. Toulouse heeft een lange geschiedenis van verzet tegen de macht. Zie hoe ze de politie terugdrijven (zie video). Geen Black Blocs, maar gewone mensen. Invaliden in karretjes voorop. Hoe ze de gehelmde monsters toespreken.
In onze media zult u er niets over vinden. Maar dit houdt niet meer op. Frankrijk is het favoriete vakantieland van de Nederlander. Zij zullen merken hoe schandalig onze "vrije pers" maarnietheus ons besodemietert over dat het protest 'over zou zijn'. Om met De Gaulle te spreken: 'Leve Frankrijk en leve de Republiek!' Die moeten we hier ook invoeren om een eind te maken aan de Oranje-besodemieterij! (WK)

Het dedain van de Nederlandse machthebbers voor Frankrijk dateert al van voor toenmalig minister Annemarie Jorritsma Frankryk een 'mooi land' noemde, 'alleen jammer dat er Fransen wonen'. Stel je voor dat een Franse minister zich zo over de Nederlanders had uitgelaten. Het tekent de stupiditeit van dit land waar tv-journaals en dagbladen het verzet van de Gele Vesten systematisch doodzwijgen. Onze 'vrije pers'.... Het gaat hun voorstellingsvermogen in dienst van de macht ver te boven. Een vrij volk, stel je voor.
Deze anti-Franse houding van onze macht dateert grofweg uit de 17e eeuwse tijd dat onze Stadhouder Willem III (later gecombineerd met het koningschap van Engeland) de leider was van de 'Protestantse Alliantie' tegen het katholieke Frankrijk, hoeder van het Vaticaan.
Een eeuw later volgde, na onze opstand der patriotten die naar Frankrijk uitweken toen Pruisische troepen de Revolutie neersloegen, onze 'Franse tijd' toen we even bevrijd waren van de Oranje-tyrannie, maar na Waterloo werd de herinnering uitgewist. Op school, aan de universiteiten, in ons 'nationaal erfgoed'. Met uitzondering van onze taal vol Franse woorden. Revolutie!
De Haagse politiek was sindsdien anti-Frans en is dat onverminderd gebleven sinds we in 1945 door de VS werden bezet. De Gaulle die niet in de (militêre orde van) NAVO wilde deelnemen gold als verrader. Van 'het vrije Westen'. Sinds Sarkozy is Frankrijk terug in de moederschoot van het Atlantisch bondgenootschap. Het gevecht van de GJ is onderdeel van het verzet daartegen. Daar kan geen misverstand over bestaan.
Terug naar aflevering 39 die ongekend strijdbaar en onverzettelijk was (zie video). Het aantal (vele duizenden in weerwil van de repressie) is onbelangrijk in vergelijking met de strijdbaarheid. 'Wie heeft Steve gedood?' (vrijdag in Nantes, zie video). Macron, Philippe en Castaner achter tralies op een spandoek dat vrijlating van alle gevangen Gele Vesten eist. Bij een politiebarriere gaan de demonstranten op de knieën, handen in de nek, met voor hen een doek met Franse en Chinese tekst over Hongkong. Over internationale solidariteit gesproken. Als de stoet een groep Russen met leuzen in cyrillisch schrift passeert worden ze toegejuicht met 'Leve Rusland!' en 'Leve de Revolutie!' De Franse en de Russische uiteraard. Iedereen wil met hen op de foto. Terwijl de politiecolonnes er doorheenlopen. De hele demonstratie wordt geëncadreerd, omsloten door gehelmden, terwijl er geen sprake is van welke dreiging van vernieling of wat dan ook. Zo wil de macht haar stempel drukken. 15.00 uur: opstootje, nog op de linkeroever. Discussies met de agenten. De 'mariannes', heldinnen, voorop. Invaliden in karretjes. Doodsverachting. 'Rot op!', schreeuwen ze de gepantserde monsters toe. 'Laat ons door!' En 'Anti Anti Anticapitalistes' voor wie mocht denken dat het om aanhangers van LePen zou gaan, al zullen die ook meelopen. Een zee van politiebussen wacht hen op. Belachelijk machtsvertoon. De colonne gehelmden die de stoet voorafgaat lijkt erbij te horen, als je niet beter wist. Schoonheden in het geel erachter. Het gezang klinkt heftiger dan ooit. De demonstranten drijven de politie op. Mensen zwaaien uit hun ramen naar de betogers en zij terug. 15.30: opstootje door GJ die tegen een boom pist en door agenten wordt onderbroken. 'Vrijheid!' De wouten worden omsingeld en slaan zich vrij. Ze wijken weer! 'Moordenaars!' Portofoon: 'de stoet gaat verder!' Demonstranten beschermen nu de agenten tegen de woedende meute. Straatmedica met witte vlag. Gewonden. 'De straat is van wie?' 'Van ons!', luidt het antwoord uit duizenden kelen. Dan gaat het de Seine over.
Dit dooft echt niet uit. Geloof onze media niet. (WK)

Terwijl tijdens de vakantieperiode bij uitstek augustus het protest van de Gilets Jaunes is geslonken (in Parijs en Toulouse nog maar enkele honderden demonstranten op straat) is bij Acte 40, de veertigste zaterdag op rij dat betogers de straat opgaan, sprake van een opmerkelijke 'internationalisering' van de beweging die tot een even opmerkelijke scheiding der geesten heeft geleid: de demonstratie van afgelopen zaterdag stond in het teken van solidariteit met de opstand in Hongkong, waar de betogers zich op hun beurt met de Gele Vesten hadden gesolidariseerd. Dit leidde tot een afstand nemen door voorman van het eerste uur Faouzi Lellouche van deze opstelling. Oftewel een splitsing tussen voor- en tegenstanders van deze 'internationalisering'. Lellouche en anderen willen het bij de vertrouwde doelstellingen van de beweging houden: de belangen van de bevolking, de brandstofprijzen, de koopkracht en het referendum op initiatief van burgers, om er een paar te noemen. En natuurlijk het verdwijnen van de regering Macron en zijn gehate minister van Binnenlandse Zaken Castaner in het bijzonder.
Het zal duidelijk zijn dat de macht deze tegenstelling zal gebruiken om het verzet verder in de marges te duwen en te bagatelliseren, in nauwe samenwerking met de media in handen van het grootkapitaal. Volgens peilingen zou tachtig procent van de bevolking inmiddels van mening zijn dat de Gilets Jaunes hun doelen voorbijgestreefd zijn en moeten stoppen met manifesteren.
Ik vermoed dat ze zich te vroeg rijk rekenen. De tijd zal ons leren of dit spelletje lukt. Voor hetzelfde geld nemen de protesten in de herfst weer toe. Maar zeker is dat deze 'internationalisering' een belangrijk verschil van inzicht binnen de Gele Vesten aan het licht heeft gebracht.
Vanuit het gezagsgetrouwe Nederland valt een goede inschatting moeilijk te maken. Opstandigheid en verzet tegen 'het van god gegeven gezag' staan zo ver af van de Nederlander dat een juiste inschatting voor hem niet te maken is. Zwarte Piet en het boerkaverbod, de rest gaat hem of haar boven de pet. Dit dociele volk van oranjelol en met de pet in de hand groeten als de baas passeert heeft haar glorieuze geschiedenis van verzet (tegen de Spaans-Habsburgse overheersing) ingeruild voor infantiliteit en consumentisme. 9000 mensen telde het verzet tegen de nazi-bezetting. De rest 'maakte er het beste van'. Laten we dat nooit vergeten.
In Frankrijk, waar ondanks een extreem gewelddadig en repressief regeringsbeleid het protest zo lang voortduurt, gelden gelukkig andere wetten. Daar is verzet normaal.
De beweging zal deze inzinking te boven komen. Want er is niets veranderd sinds de protesten hun aanvang namen. Op 17 november aanstaande is het een jaar geleden dat ze begonnen. Het naderen van die datum zal een nieuwe impuls geven. (WK)

Een van de geweldige dingen van de beweging der Gele Vesten is dat zij allerlei gedaantes kan aannemen. Zoals afgelopen zaterdag (24 augustus) tijdens de demonstraties tegen de G7 in Frans Baskenland, het paradepaardje van Macron waar hij de leiders van de Westerse mogendheden ontvangt. Daar klinkt nu het vertrouwde 'on est la' ' ('we zijn er weer') en 'anti anti antikapitaliste!' van de 40 zaterdagen op rij in het hele land. Zelfde strijd ander decor. Meer jongeren. Meer traangas. Het vertrouwde beeld ook van de macht die er op los slaat.
Hoewel de G7-top natuurlijk een internationaal evenement is, gebruikt president Macron het voor binnenlandse consumptie: zijn positie in eigen land is zo fragiel dat deze conferentie zijn blazoen moet oppoetsen. En dat deed hij, met belachelijke groteske manoeuvres om zijn onbetekenende en zwakke positie illustreren. Terwijl van twee kanten de demonstranten optrokken (uit Frans- en Spaans-Baskenland, wachtend op vereniging) liet hij er weer als vanouds op los slaan, arresteren en met traangas schieten. Tegen demonstranten die de zojuist aan de gemeentehuizen in de omgeving geleverde staatsportretten hadden gehaald en omgekeerd meevoerden. Als illustratie van de 'omgekeerde' politiek van Macron tav het milieu.
'Fighting inequality' was het motto van deze G7, onbetekenend omdat de deelnemende landen slechts 30% van de economische activiteit in de wereld uitmaken. 'De kleine Napoleon' moest voor spektakel zorgen om deze onbetekendheid te verhullen: gasten uit landen die geen deel uitmaken van G7 werden ingevlogen. Als grootste verrassing van het feest werd de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Zarif ingevlogen. Om het ongenoegen van de deelnemers aan Trump duidelijk te maken over het opzeggen van het nucleaire accoord. Trump zegde toe bereid te zijn zijn collega Rohani te ontmoeten, maar dat had hij al eerder verkondigd. Trump vertelde ook dat volgend jaar als hij de conferentie voorzit Rusland door hem zal worden uitgenodigd. Iets wat Macron niet had aangedurfd: Rusland was geschorst vanwege de Krim. Voor Trump van geen belang.
De demonstraties van de Gele Vesten gingen gewoon door: op twee plaatsen werd afgelopen zaterdag in Parijs gedemonstreerd, uiteraard in hoofdstad van het verzet Toulouse en vele andere plaatsen in het land. Om aan te geven dat het niet voorbij is. Deze herfst, in aanloop naar de verjaardag op 17 november, gaat voor de Macronie een hete worden. De opstand is niet dood, zoals MSM beweren. Ze sluimert slechts. Om opnieuw op te vlammen. (WK)

De 42ste aflevering van de wekelijkse protesten van de Gele Vesten stond in het teken van de 'voorbereiding tot terugkeer' na het zomerseizoen waarin een pauze werd genomen kwa aantallen betogers. De GJ uit Zwitserland en Frankrijk vormden een menselijke keten om elkaar bij Fernet-Voltaire (het vossenhol van de beroemde filosoof met uitgangen naar twee landen) te ontmoeten. De manifestatie aan Zwitserse kant begon bij de VN om aandacht te vragen voor het politiegeweld (veroordeeld door VN-rapporteur Michelle Barchelet) en dan speciaal voor de flashball LBD40, van Zwitserse makelei, die zoveel zwaar gewonden heeft veroorzaakt. Het Franse ministerie van Binnenlandse Zaken maakt gebruik van 'eigen munitie' en niet van de door de fabrikant geleverde kogels. 'Oorlogstuig' volgens internationale regels, dat wordt ingezet tegen ongewapende betogers. De demonstranten bezochten bij de VN 'streetmedic Petit Jean' die er een hongerstaking houdt tegen het politiegeweld.
Een afgevaardigde in het cantonaal parlement van Genève heeft een resolutie ingediend om een exportverbod af te dwingen van het wapentuig, in overeenstemming met de conventies van Genève die internationaal gelden.
In Parijs, Toulouse, Bordeaux en vele andere plaatsen werd als vanouds gedemonstreerd. Massale interventies van de politie om te intimideren, terwijl er hoegenaamd niets gebeurde. 'Le putain Macron' zingen de betogers. Het zwaarbewapende politietuig dat achteruitlopend aan de stoet voorafgaat is belachelijk. De intimidatie werkt niet.
Wel is vermoeidheid opgetreden bij enkele leiders van de beweging van het eerste uur. Jerome Rodrigues, die in januari een oog werd uitgeschoten met een flashball, neemt een pauze, na maanden van bedreigingen en intimidatie jegens hem en zijn familie. Maar hun plaatsen worden ingenomen door nieuwe mensen. De strijd gaat door.
Op 17 november is het een jaar dat de wekelijkse protesten een aanvang namen. Deze datum gaat uitgebreid gevierd worden. Daar kunnen Macron, Castaner en Philippe vergif op innemen. (WK)

De Gele Vesten zijn helemaal terug van nooit weggeweest. Acte 43 had deze keer als uitgeroepen hoofdstad Montpellier, de hoofdstad van het departement Herault. Een paar duizend GJ gaven acte de présence. Eric Drouet, een van de voormannen van de beweging werd er voor de zoveelste maal geverbaliseerd. Volgens Drouet heeft de beweging de plicht om terug te keren. Omdat er niets veranderd is.
Overal in Frankrijk gingen de vertrouwde stoeten onder de vertrouwde leuzen en gezang de straat op, zoals in Rouen, waar het even vertrouwde politiegeweld direct losbarstte. De manifestatie in de stad was verboden. Ook in Bordeaux en uiteraard Parijs werd gedemonstreerd. In Bordeaux probeerden de demonstranten op te trekken naar het plaatselijk kantoor van LREM, La Republique en Marche, de partij van Macron. Om met de aanhangers van de president te discussiëren. Dat bleek niet mogelijk. De Macronisten verschansten zich in hun hoofdkwartier en lieten de politie chargeren.
Ook in Parijs werden de GJ weer onthaald op traangas, wapenstokken en arrestaties. Faouzi Lellouche, een vooraanstaande GJ, werd aangehouden op de Champs Eelysees, in het 'verboden' centrum van Parijs. Hij kondigde aan dat dit verbod in de toekomst niet langer gerespecteerd zal worden. 'We laten ons niet langer naar de periferie drukken', zo verklaarde hij.
Ook in Lille, uiteraard Toulouse, Straatsburg en Brest gingen de Gele Vesten met nieuw elan massaal de straat op.
In de MSM, bijvoorbeeld radiostation RTL, wordt de 'wederopstanding' uiteraard gebagatelliseerd: 'een paar honderd mensen hier en daar'. Ze weigeren het verband te zien met acties als in de gezondheidszorg, waar in estafette permanent wordt gestaakt tegen de onhoudbare situatie voor het medisch personeel.
Het verzet zal deze herfst verder groeien, op weg naar de 17e november, de verjaardag van het begin van het verzet. (WK)

Dat Nantes, waar Steve door de politie de Loire werd ingedreven en een symbool van het verzet werd,  een speerpunt zou vormen in de hervatting na 'het zomerreces' lag in de lijn der verwachtingen. Bekijk het protest en overtuig uzelf. Als ze over 50 jaar deze beelden bekijken zien ze 'gehelmden' aan beide kanten van het spectrum. Tot journalisten aan toe. Hoe kan dat geen voorbode zijn van een omwenteling? De trommelaars en de zingende massa. 'Het zat er aan te komen', zullen ze dan zeggen.
Is dit een beweging die op zijn retour is? Als ik Macron was zou ik me ernstig zorgen maken. De ordetroepen die in Nantes 30 arrestaties verrichtten ogen vermoeid. Het volk, dat niet 350 e per dag meppen verdient, niet. Als het volk echt in verzet komt tekent zich een verdeling van taken, estafette en elkaar uit de wind houden af die de gehate robots van Macron niet kent. 'Een voor allen en allen voor een', zou Alexandre Dumas fils het noemen. De Commune van 1871 is nooit ver weg in de straten van Parijs. Politiecordons die tijdens de 44e aflevering moeten verhinderen dat het volk de Buttes de Montmartre (schietheuvels om de aanpalende arbeiderswijken te bestrijken) opstroomt, zoals er in 1871 door het volk de kanonnen bedoeld om hen eronder te houden werden veroverd aan de vooravond van de opstand.
Acties van de Gilets Jaunes op de Parijse luchthavens die door Macron dreigen te worden geprivatiseerd vonden tegelijkertijd plaats.
Demonstraties in Lyon, Bordeaux, Toulouse (waar het spoor werd lamgelegd - zie video), Lille,  overal maakten de Gele Vesten deel uit van brede acties van de bevolking. Van de gezondheidszorg die permanent in actie is.
Het feest van 'l 'Humanite'', het dagblad van de Communistische Partij, dat op dezelfde dag als Acte 44 begon, stond uiteraard ook in het teken van het volksverzet. Daar werden in meetings en conferenties de strategieën en plannen voor de hete herfst in de aanloop naar de verjaardag van de opstand op 17 november besproken.
Vorige week doorbrak de NOS voor even de doodse stilte over Frankrijk met het bericht dat de haan Maurice op het Ile d' Oleron heeft gewonnen: hij mag blijven kraaien, ondanks de protesten van Parijzenaars die er een weekendhuis bezitten. Een nederlaag van de steedse elite tegenover Gilet Jaune Maurice. (WK)

Zoals in vorige afleveringen verteld, ligt de kracht van de Gele Vesten in de verbindingen met acties op locaal, nationaal en internationaal niveau. Bij Acte 45 was het de klimaatactie met de GJ onder de leus 'Macron de grootste vervuiler ter wereld'. Isoleren van de Gele Vesten was het doel van Macron en MSM. Dat is mislukt.
'Convergence', convergentie, het eens zijn over tenminste een ding (het vertrek van Macron), was het motto van Acte 45 waar de Gilets Jaunes zich aansloten bij zowel 'de Mars voor het Klimaat' als 'de Mars voor de Pensioenen' van de vakbonden. Tegelijkertijd was door de Gele Vesten aangekondigd het verbod in het centrum (Champs Elysees) niet langer te accepteren. En er circuleerde een (anonieme) oproep om 'de nacht te pakken'. De protesten voort te zetten na zonsondergang, met als voorbeeld Mei '68. Beiden zijn gebeurd op de 'Terugkeer' van de GJ na het zomerreces. Barricades op de Champs Eelysees en een nachtelijke demonstratie naar Place de la Bastille van klimaatdemonstranten en Gele Vesten. De klimaatdemo werd vrijwel onmiddellijk aangevallen door de politie, nog voor de 'Black Bloc's' (duizend volgens MSM) in actie kwamen. 'Hit and run', ze vernielden etalages en bushokjes zonder dat hen door de politie of hun stoottroepen, de BAC's, een strobreed in de weg legden. Zoals altijd tot nu, ze hadden hun werk gedaan. Daarna verdwenen ze weer en zetten de ordetroepen traangas, rubberkogels en wapenstok in tegen vreedzame demonstranten. Meer dan 160 arrestaties en vele boetes (ondermeer Eric Drouet en Jerome Rodrigues die ondanks zijn time-out aanwezig was) wegens 'het in verboden gebied' verkeren. De GJ trokken geen gele vesten aan om niet op te vallen, maar werden toch gecontroleerd en aangevallen.
Het geweld van de politie was ongekend, zo vertelden de aanwezigen en de beelden (zie video). Van EersteHulpverleners werden brillen en bescherming afgerukt. Om ze te verhinderen de slachtoffers te behandelen.
Om 19.30 uur werd bij Pont de Tolbiac besloten tot een nieuwe, onaangekondigde mars naar Bastille. Dat het niet uit de hand liep kwam volgens aanwezigen doordat de CRS (speciale politie) was vervangen door gendarmerie, die minder agressief is.
Interessant was de arrestatie in het centrum van Parijs van een politie kapitein in burger omdat hij de agenten uitschold. Bij zijn aanhouding met geweld van de vijftiger kwam een politiekaart tevoorschijn. Hij werd aangehouden op beschuldiging van 'rebellie'. Ze proberen het erop te gooien dat hij 'geestelijk niet in orde' zou zijn. Net als de politieagenten die de hand aan zichzelf slaan met hun dienstwapen? Zij kunnen het niet meer navertellen.
Met name interessant in verband met de acties van de 'woedende politieagenten' die 2 oktober op stapel staat. Ook de brandweer (onder militair commando) bereidt nieuwe acties voor.
Het was normaal dat de aandacht dit weekend naar de hoofdstad ging, maar ook in Toulouse, Marseille en Bordeaux werd massaal en enthousiast gedemonstreerd. Deze herfst wordt heet voor Macron en zijn medeplichtigen. (WK)

'De man die me inspireert in de politiek', vertelt een twintiger in de rij om afscheid te nemen van de overleden Franse president Jacques Chirac bij Invalides. 'Hij wist de mensen samen te brengen. Dat is wat onze huidige leiders missen'. Hij zal worden herinnerd als de man die weigerde mee te doen aan de oorlog tegen Irak van Bush en Blair. Daarom komt Wladimir Poetin op zijn begrafenis. Als maning aan Macron en eerbetoon aan de laatste Gaullistische Franse leider, die weigerde aan de Navo-regime change mee te doen. En hij zal worden herinnerd als 'Mr 5 minuten inclusief douche', de 'rokkenjager' die afgevaardigde, minister, burgemeester van Parijs en premier was voor hij president werd.
Acte 46 was massaal. In Parijs twee stoeten. Toulouse uiteraard en weer overal in het land. Als vanouds.
En dan woensdag 2 oktober, een surrealistisch tafereeltje: 'Nationale Mars van de Woede' door de gezamenlijke politievakbonden te Parijs. In het centrum dat voor de Gele Vesten verboden gebied is. Een merkwaardig schouwspel. Willen ze laten zien dat ze ook mensen zijn? Normaal zijn zij het die voor 350 e per dag vreedzame demonstranten die net als zij opkomen voor bescherming van pensioenen, koopkracht en werkomstandigheden (52 agenten hebben dit jaar al zelfmoord gepleegd) in elkaar slaan, met traangas bestoken en ogen uitschieten. Nu trekken ze met duizenden fluitend en joelend door de straten van Parijs, spreekkoren aanheffend net als de Gele Vesten. Ze gaan voor dood liggen uit protest. Zingen de Marseillaise. Rookbommen net als de Gilets Jaunes. (zie deze video) Van Place de la Bastille naar Place de la Republique, een parcours bekend van 46 op rij. 'Nu zijn de rollen omgekeerd', al meppen ze aanstaande zaterdag er weer gewoon op los. De situatie is er toch door veranderd. Gevaarlijker voor de macht die deze demonstranten normaal op de burger demonstranten afstuurt. De volgende stap is dat ze weigeren zich nog langer te laten gebruiken tegen het volk, dat de zelfde zorgen heeft als zij.
Opvallend is de deelname van GJ-voorman Eric Drouet in de stoet met een paar kameraden. Omgeven door een politiecordon dat hen een zijstraat indrijft. Om verbroedering te voorkomen? (WK)

De volstrekte radiostilte in de Nederlandse media moet worden doorbroken.

De deelname en het elan van de Gele Vesten is helemaal terug. En ook de misdaden van de politie tegen vreedzame demonstranten, zoals in Toulouse. Daar zijn 69 van de 92 'speciale interventie-eenheden' die normaal (dus al 48 weken) de bewaking van de protesten verzorgen in 'arrêt de travail' werkstaking. Philippe Lavenu, regionaal-secretaris van de politievakbond Alliance: 'Ik weet niet of het een gezamenijke actie is. Mogelijk hebben ze dezelfde symptomen'.... Ze krijgen 350 e bonus per zaterdag, maar staan op breken. Volgende week gaat het weer loos in Toulouse. Zonde twijfel het brandpunt van de beweging, naast Parijs. De kans dat deze agenten volgende week er weer als gebruikelijk oplos meppen is twijfelachtig voor Castaner. De orde is aan het eind van zijn krachten; de demonstanten niet. Overtuig uzelf .

Macron vertelde van de zomer nog dat hij had 'geluisterd' naar de betogers. Deze flauwe praatjes zijn ontmaskerd. De Franse bevolking weet dat er niets anders opzit dan er hard tegenaan te gaan. Vorige week stond vooral de verbinding met de klimaatactivisten centraal, afgelopen week waren er stakingen in de gezondheidszorg en het openbaar vervoer, zaterdag was het weer als vanouds in de straten van Parijs, het dappere Toulouse en talloze andere steden in het land: traangas, charges en arrestaties. Rouen, waar de bevolking ongerust is over de enorme brand in een chemische fabriek die de autoriteiten als 'onschadelijk' betitelen, terwijl groente en melk uit de omtrek wodt vernietigd. Speciaal de BAC's, de als demonstranten vermomde agenten, waren zeer actief. 

In Parijs waren er 2 stoeten. Een grote stoet  

en een kleinere samen met Extinction Rebellion (volgens Syp Wynia in Cafe' Welschmetz een 'Trotskistische samenzwering'). Het beeld dat we kennen van voor de zomer: de man die een enorm kruis met zich meedraagt met op de voorkant 'Geweten, Respect-Vrede en Solidariteit' en achter 'Hoop', in monnikspij op sandalen. De trommelaars, net als in 1789. Gele balonnen, waarvoor je op de 14e juli 50 e boete kreeg. De foto van een snauwende Macron en de tekst 'Laten ze me maar komen halen'. Alle kleuren, alle leetijden; een bruiloftstoet die zich met de demonstanten solidariseert. 'Teken het Referendum!' (tegen de privatisering van de Parijse luchthavens). 'Robespierre!' die wordt gemist al zijn de voormannen en -vrouwen van de Gele Vesten natuurljk aanwezig. 

Een hete herfst. Dat staat de macht te wachten. En hier zwijgen de media. (WK)

De Gele Vesten hebben op 21 oktober tijdens de hoorzitting over voorwaardelijke invrijheidsstelling na de helft van de straf te hebben uitgezeten door Julian Assange in Londen acte de présence gegeven en gedemonstreerd, in de beste tradities van de Franse Revolutie, universeel en internationalistisch. De betoging maakte deel uit van grote manifestaties voor de gevangen Wikileaks-leider. Twee bussen met 120 Gilets Jaunes waren naar Londen afgereisd. Volgens GJ-voorman van het eerste uur Maxime Nicolle maakte hij een verzwakte en aangeslagen indruk. Geen wonder na zoveel maanden in de ergste gevangenis van het VK, sinds zijn arrestatie op 11 april toen hij door de Britse geheime dienst uit de Equadoriaanse ambassade werd gesleurd. De rechter van het Westminster Magistrates Court verklaarde zich 'incompetent'. Assange werd terug naar zijn cel gebracht. Vervolgens gingen de Gele Vesten op andere plekken in Londen demonstreren. De oproep van Assange volgend, naar buiten gebracht door zijn vriend John Pilger: 'Spreek namens mij, want ik ben monddood gemaakt'. 

Acte 49 afgelopen zaterdag was weer als vanouds massaal, overal in Frankrijk, een opmaat naar 17 november als het protest een jaar oud is. Na de gewelddadigheden door de politie tegen de betogende brandweermannen ('soldaten' vallend onder het ministerie van Binnenlandse Zaken) eerder in de week. En niet te vergeten de Eerste Hulp die in staking is (maar natuurlijk gewoon doorwerkt) tegen Macron. De ontslagen werknemers van General Electric in Belfort.

De macht wacht een hete herfst. (WK)

Acte 54, een jaar opstand plus 1, begon in Parijs op de vertrouwde wijze: getrommel, gezang en sirenes, nu eens meegenomen door de demonstranten zelf (zie video). Die van Macron's politie zouden vanzelf volgen wisten ze. Massale opkomst. Ondanks alle geweld van de ordetroepen laten ze zich niet kisten. De regering moet machteloos toezien hoe het protest dat ze onderdrukt dachten, weggeëbd, opnieuw in omvang toeneemt. De uitgeschoten ogen, de afgerukte ledematen, de afschuwelijke verwondingen zoals vorige week van een journalist die in zijn gezicht werd geschoten met een LDB-40, de afranselingen met de wapenstok, de BAC's, als demonstranten uitgedoste politieagenten die niet van Black Bloc's te onderscheiden zijn, het mocht allemaal niet baten. De woede van de mensen is niet getemperd. Integendeel. Maar toch een feestelijke stemming. Stel u Nederlanders voor onder de dreiging van ernstige verwondingen (zie video).
Nee dan die ordetroepen. 350 euro krijgen ze betaald per zaterdag. De vraag is of zij even blij zijn als de demonstranten die ze moeten bestrijden met nog een jaar opstand. Want dát is het: niet het begeleiden en in goede banen leiden van het volksprotest, maar het onderdrukken ervan. De proeftuin van de macht om te kijken hoever je kunt gaan met 'oorbare middelen', maarnietheus: veroordeeld door de VN en ontoelaatbaar in een beschaafd land. Frankrijk, ons gidsland in de EU met Macron als ons nieuwe opperhoofd, is een ordinaire politiestaat ten behoeve van de superrijken. De staat verzorgt de uitverkoop van de 'kroonjuwelen': hun pensioenen, de staatsloterij en de Parijse vliegvelden. Hoeveel politieagenten zullen het komend jaar een eind maken aan hun leven met hun dienstwapen. Het afgelopen jaar was dat vanaf 1 januari 84, de laatste op 5 november...
Ook onder de bevolking zijn er veel zelfmoorden. Een student in Lyon die zich in brand stak uit protest tegen de regering. Een hoofd van een school kon de druk van de bezuinigingen niet aan en sloeg de hand aan zichzelf. Boeren en bejaarden die zich in de steek weten gelaten door 'de door hen gekozen volksvertegenwoordigers' kiezen voor de dood. Het failliet van het "liberale" model dat ons wordt opgedrongen in de EU wordt nergens beter aangetoond dan in Frankrijk.
Macron, Castaner, Philippe en de rest van het zooitje zullen verantwoordelijk worden gehouden voor wat zij hebben aangericht 'in naam van de democratie'. Zijn politici ooit zo gehaat sinds Thiers (de slachter van de Commune) en Lasalle, de handlanger van de nazi's? Dat ondanks de systematische campagne van MSM twee derde van de Fransen de Gele Vesten steunt, het is een wonder. Het land van de revolutie. Dat scheelt.
'Amnestie voor alle Gilets Jaunes' is een van de leuzen die wordt meegedragen. De meer dan 1000 veroordeelden, tegen 0 politieagenten. 'Menteurs les media!' (Media leugenaars) is een van de leuzen.
Overal in Frankrijk. In Valenciennes voor Manu, de GJ die vorige week een oog werd uitgeschoten en toch aanwezig was.
Macron heeft gereageerd met dat 'zij die nu demonstreren niet meer dezelfden zijn van een jaar geleden'. Een armzalige poging het huidige verzet te discrediteren door een armzalige president.
Op 5 december volgt een Algemene staking. Dan zullen allen die actievoeren, van spoorwegbeambten tot Eerste hulp, samen laten zien wat ze van deze man vinden.

En hier een uitstekende analyse van de merkwaardige gebeurtenissen op Place de l'Italie vorige week.
(WK)

Frankrijk maakt zich op voor een nationale stakingsdag op 5 december. Terwijl bij ons de gezellige welvaartsheisa over een door de commercie geannexeerd kinderfeest zijn zoveelste jaar ingaat, gaat het in de Zeshoek om hard tegen hard. Klassenstrijd in plaats van 'rassenstrijd'. De 55e Acte van de Gilets Jaunes was in Parijs vanwege een demonstratieverbod door politieprefect Lallement (na Wo2 veranderde achternaam die 'de Duitser' betekent) verplaatst naar Melun, 50 km ten zuidoosten van de hoofdstad. Deze clownsfiguur (bekijk hem eens op youtube) maakte eerder naam als 'slager van Bordeaux' en werd daarom door de Macronie naar Parijs gehaald om hetzelfde kunstje te herhalen. De rest van het land was vol stoeten, bezettingen van rotondes en voorbereiding op de grote dag. De Gele Vesten zijn de verbinding tussen het volk en de verschillende beroepsgroepen in actie.
De aftrap naar de 5e werd op maandag 2 december gedaan door de Brandweer, wier geweldloze, vrolijke protesten op 15 oktober door de politie in grof geweld werden gesmoord op Place de la Nation. Nu bezetten ze tot vrijdag Place de la Republique en zetten er hun tenten op. Er is veel toeloop uit de hoofdstad. 'We zullen vele kilo's aankomen', lachte hun woordvoerder. Deze keer zal de politie (óók in actie tegen de regering!) hen niet aanvallen. De prefect heeft toestemming verleend.
De estafette gaat verder. Macron en zijn club moeten zich ernstig zorgen maken. De Franse president probeerde als bliksemafleider aan de vooravond van de jubileumshow in Londen de Nato hersendood te verklaren. Gratuite taal. Hij doet uiteraard gewoon mee. Zijn binnenlandse problemen zijn zo groot dat hij zijn buitenlandse rol moet opblazen. (WK)

Algemene staking op 5 december: Frankrijk geeft het voorbeeld, zoals vaker in de geschiedenis. Zie ze zich verzamelen voor de demonstraties overal in het land. De mensen zingen de hymne van de Gilets Jaunes: 'On est la!'. En wat hebben ze in grote getale gehoor gegeven aan de oproep. Geen politie te zien voorlopig (zie video) Het is in Parijs 2 graden om 15.00 uur. Er worden vuurtjes gestookt. De mensen houden elkaar warm. Springen om niet af te koelen. Zo ziet een vrij volk er uit. 'Revolution!' klinkt het.
1 jaar Gele Vesten kon Macron bagatelliseren: 'het zijn niet dezelfde betogers als een jaar geleden'. Op 5 december is dat voorbij: iedereen is terug. De Gilets Jaunes zingen uitbundiger dan ooit: hun inspanningen het hele jaar door hebben de fakkel van het protest brandende gehouden. Omdat zij niet opgaven is de opstand vandaag zo wijdverbreid en groot. Het land zal dat niet vergeten. De grootste opstand sinds 1968.
In Lyon slaan de 'Black Bloc's' toe: 1000, zoals vooraf aangekondigd. 'We weten wie ze zijn, maar hebben orders niets tegen hen te ondernemen', lekten politiemensen naar Sud Radio. Een aanvoerder van de GJ, Maxime Nicolle, op de vraag of ze zelf niet iets tegen hen kunnen doen: 'We weten niet of het vermomde politieagenten zijn'. Hij doelt op de 'BAC's, de als demonstranten uitgedoste agenten van de 'speciale politie' die al sinds het begin door de regering worden ingezet.
Onze media melden slechts 'dat de treinen niet rijden' in Frankrijk. Zoals ze al een jaar opstand verzwijgen. 'Om ons niet op gedachten te brengen'.
15.30 uur:  de aanhanger van een vrachtwagen wordt omgekieperd door in zwart gekleden in een zijstraat van Rue de Rivoli. Politiesirenes. Er wordt met hekken gesleept. GJ's proberen het te verhinderen. De aanhanger gaat in de fik. Hevige vlammenzee. Het wachten is op de ordetroepen. Eerst komt de brandweer, zelf in actie, die aanslaat op een waterpunt. Dan arriveert de politie in gevechtsuitrusting. Ze beschermen zg. de brandweer.  Arrestaties. De macht heeft wat het wil. Beelden voor het journaal van 8 uur.
Toch zijn dit achterhoedegevechten. De reusachtige stoet verderop laat zich niet stoppen en zingt 'La revolte'. 'Wat doen we morgen? Het dunnetjes over!' Zo is de stemming.
De aanhanger fikt door. Was dit georganiseerde provocatie?
In Montmartre loopt het voorspelbaar verder uit de hand. De politie aarzelt. Dan toch charge. De wind staat verkeerd voor traangas. Ze ogen onzeker en vermoeid. Trekken zich terug. Dat voedt de relschoppers. Rubberkogels, granaten. We kennen het van de zaterdagen.
De avond valt op Place de la Republique?. De vuurtjes laaien op. Op de achtergrond klinken explosies. In de beste tradities. Van 1789 en de Commune. In Parijs is geschiedenis altijd vandaag.
De hoofdstoet trekt gewoon verder. De mensen zingen: 'Le putain Macron'. De hoer Macron. Van het kapitaal, zo weten allen. Wat in Nederland onbespreekbaar lijkt, is in Frankrijk doodnormale taal. Hier is alles, klimaat, vervuiling en armoede onze eigen schuld. Daar niet.
Verwarrend: gehelmde brandweer demonstreert, je denkt politie. Onafzienbare mensenmassa's. 'In staking tot het pensioen' leest een gespoten leus. Politie klaar voor charge. 'Bande des nazi's!'
Rond half zeven bereikt de stoet Place de la Nation. Daar is het inmiddels een slagveld.
Volgens het Ministerie van Binnenlandse Zaken waren er in het hele land 806.000 demonstranten. De organisatie houdt het op 1,5 miljoen. De strijd gaat de komende dagen verder. Morgen, zaterdag Acte 56 van de Gele Vesten. (WK)

De verhouding tussen de Gele Vesten en de vakbonden is er een volgens het klassieke model: de georganiseerde gesalarieerden die CAO's en pensioenvoorwaarden overeenkomen met de 'sociale partners' versus de handwerkers en andere kleine zelfstandigen van vrije beroepen,  aangevuld met gepensioneerden, werklozen, jongeren voor wie geen toekomst is en overige paupers.
Deze tegenstelling bestond al ten tijde van het Ancien Régime, de tijd voor de Revolutie, toen sommige Gildes ronduit anti-revolutionair waren: ze hadden teveel te verliezen aan privileges. Het is het tegen elkaar uitspelen van de lagere middenklasse en 'hogere arbeidersklasse' tegen de laag onder hen, een spel dat door de macht al eeuwen met wisselend succes wordt gespeeld. De situatie in Frankrijk is nu zover dat het tegen elkaar uitspelen steeds moeilijker wordt voor de macht. De twee segmenten vonden elkaar op 5 december. Een nachtmerrie voor de Macronie. Ook al waren de toplui van de vakbonden niet voor (de CFDT, de reformistische verrader, doet helemaal niet mee) deze acties, de leden dwongen ze ertoe en strijden hand in hand verder met de Gilets Jaunes. De spoorwerkers en het vervoer in Parijs spelen een voortrekkersrol.
Alleen de Black Bloc's kunnen de regering nog helpen om dit verbond te criminaliseren en de bevolking van deelname aan de opstand af te houden. En natuurlijk het misdadige politiegeweld tegen geweldloze demonstranten. Maar ook dat schrikt de mensen niet genoeg af.
Acte 56 was ongekend vitaal, alsof er nieuw bloed was en dat is dus ook zo (zie video). Van Bercy naar de Porte de Versailles. De spandoeken, liederen, spreekkoren, ze klinken nog harder, vrolijker en vastbeslotener. 'Revolution!', gescandeerd door jong en oud. Stel u het in Nederland voor. Bij een gevangenis wordt de vrijlating van de opgesloten GJ geëist. Mensen ontrollen leuzen uit de huizen waar de stoet langstrekt. Applaus. De politie eromheen, al een jaar tegen het volk opgezet, oogt zichtbaar vermoeid. Hoeveel van hen beginnen te beseffen dat ze aan de verkeerde kant staan? Hoelang doen ze nog zonder morren wat Macron, Castaner en Philippe hen opdragen? Hoeveel van hen moeten er uit wanhoop nog met hun eigen dienstwapen een einde aan hun leven maken? De flic's zijn ook in actie, ze beginnen volgende week met stiptheidsacties. Macron zal hen snel moeten geven wat ze verlangen. Anders rest er niemand om hem te beschermen dan het leger (gevrijwaard van 'pensioenhervorming'). Op de Avenue du Maine loopt het dan geheel uit de hand. De organisatoren besluiten nog voor de Porte de Versailles waar een enorme politiemacht hen opwacht de demonstratie te ontbinden. Het kruit moet droog gehouden worden. Er wachten volgende acties.
En dan de provincie: Vrachtwagenchauffeurs blokkeren wegen. Gele Vesten zetten met gevaar voor eigen leven de autoroute Lyon-St.Etienne af (zie video). Toulouse is strijdbaar als altijd. Vakbondsvlaggen in een enorme optocht. Dat houdt de politie die in de zijstraten wacht om er op in te hakken enigszins op afstand (zie video). 1968 leeft voort in de herinnering, toen de arbeiders het tegen de ordetroepen opnamen en de macht het overzicht verloor. Dat dreigt opnieuw. De Gaulle werd gedwongen een referendum uit te schrijven, verloor en trad af. Dát eist het verzet ook van Macron. En een nieuw parlement. Of zie Rouen: hetzelfde verbond tussen vakbonden en Gele Vesten. De Assemblee van vakbonden vrijdag heeft de GJ bedankt dat ze hen hebben 'doen ontwaken'. De 'giletjaunification' van de vakbonden. Of Lyon (zie video). Wat een stoet. En Marseille, Nantes, overal in het land.
Dinsdag volgen nieuwe demonstraties door de vakbonden. De Gele Vesten zullen er bij zijn. De druk wordt opgevoerd. Op woensdag zal de regering vertellen wat ze van plan is.
En laten we Algerije niet vergeten, waar het volk voor de 41e vrijdag de straat op is gegaan voor de '2e bevrijding' zoals ze het noemen: van het corrupte regime. 12 december zijn er presidentsverkiezingen om alles te houden zoals het is: een militaire dictatuur ten bate van de elite die zich verrijkt aan uitverkoop van de bodemschatten. In Algerije en Frankrijk wordt voor dezelfde doelen gestreden. (WK)

Bij de laatste grote stakingsgolf in 1995 ging het om een actie gecontroleerd door de vakbonden. De regering bond in en zij deden wat concessies. Dit spel van kat en muis wordt al decennia gespeeld. Door het op het toneel verschijnen van de Gilets Jaunes, een volksbeweging zonder hiërarchie als de vakbonden, is een herhaling van dit zelfde scenario minder waarschijnlijk. Deze strijd wordt eerder tot het eind uitgevochten en in Frankrijk betekent dit bloed. Doden en gewonden.
Premier Eduard Philippe heeft woensdag gesproken. Niets is veranderd aan de regeringsplannen waarom de opstand is begonnen. De staking, afgelopen dinsdag verhevigd, zal dus worden voortgezet. 26 % van de gesalarieerden staakt nu. Dat is meer dan het lijkt, omdat het om de sleutelfuncties van de maatschappij gaat. De politie (in stiptheidsacties) geeft tekenen van uitputting. Dat is altijd een beslissend moment voor de macht. Eerder schrok Chirac terug voor de confrontatie. Bij de Macronie lijkt daar geen sprake van te zijn. Ze zijn de Rubicon overgeroeid in de gewelddadige onderdrukking van de opstand en kunnen niet meer terug. Niet meer terug naar een normale verhouding met de bevolking.
De politie is gevrijwaard van het nieuwe pensioenstelsel dat de regering wil invoeren om 'iedereen gelijk te maken voor de wet', 'van minister tot boer'. Maar waarom dan de politie als énige niet? Is dat goede reclame voor de pensioenplannen?
De reformistische vakbond CFDT schaart zich nu ook achter de eisen van de bonden in actie. De leden eisen het. Het laat zien hoe laat het is. Komende dinsdag wordt de staking geïntensiveerd. En uitgerekend die dag landt uw verslaggever te Toulouse, het hart van de opstand. Of hij zijn bestemming (200 km verder) zal bereiken is onzeker.
Maar eerst nog een zaterdag van 'Convergence', het samenvallen van de strijd van de Gilets Jaunes en de arbeidersklasse.
Als er een land is in de Westerse wereld waar de klassenstrijd in een gevorderd stadium verkeert is het Frankrijk. (Wordt vervolgd) (WK)

Ik landde gisteren, dinsdag 17 december, de dag dat de stakingsacties geïntensiveerd werden (de reformistische vakbond CFDT sloot zich bij de acties tegen de pensioenshervorming aan) een half uur te laat op de luchthaven van Toulouse. Dit betekende een half uur minder om naar het busstation te komen waar mijn bus om 200 kilometer verder zuidelijk naar Perpignan te komen zou moeten vertrekken. Het busbedrijf, Ouibus, is eigendom van de SNCF, de half-geprivatiseerde staatsspoorwegen, waarvan de werknemers in staking zijn. De 'cheminots' behoren tot de harde kern van de acties. Waarom een treinbedrijf met een busbedrijf zichzelf beconcurreert (de bus is veel goedkoper) vroeg ik me af en vandaag begon ik het te begrijpen. Terwijl er op het door mij af te leggen traject geen trein reed, arriveerde de bus waarin ik een plaats had gereserveerd op afgesproken tijd. Met Spaanse chauffeurs die in Toulouse van plaats wisselden. Dat is de fameuze 'globalisering' waar Macron zo dol op is.
Om van het vliegveld naar het busstation te komen en kans te maken m'n bus te halen in de weinige tijd die me restte moest ik mijn toevlucht nemen tot een taxi. '100 euro', zei de chauffeur zonder blikken of blozen. Ik overdacht het een moment. 'Grapje, 35', herstelde hij zich. Het bleek zijn eerste rit die dag. Hij vertelde zijn verhaal: zijn leven lang gewerkt bij een winkelketen en een pensioen waarvan hij niet kan rondkomen. Daarom werkte hij nu als taxichauffeur. Omdat hij een eigen huis bewoont moet hij maandelijks honderden euro's ophoesten voor de CSG, de door Macron twee jaar geleden geleden ingevoerde belasting op privé-bezit. Hij was nooit 'politiek' geweest vertelde hij. Nu wel. Hij haatte Macron. En had geen enkel vertrouwen in het parlementaire systeem. Hij was revolutionair geworden. Iets wat geen Nederlander zal begrijpen: hoe gewone mensen revolutionairen worden. Hoe doktoren, advocaten en ambtenaren demonstreren ondanks traangas, wapenstok en rubber kogels.
Op dinsdag meer dan een miljoen demonstranten. Het wordt een hete kerst in Frankrijk.
Uw verslaggever zit hoog in de bergen maar zal zo goed als mogelijk verslag doen. (WK)

Zelfs als het onwaarschijnlijke zou gebeuren, een accoord tussen de vakbonden en de regering Macron voor de kerst, betekent dit niet dat het volksprotest in Frankrijk voorbij zal zijn. De eisen van de Gilets Jaunes, als RIC, de ADP (de luchthavens van Parijs die Macron aan bevriende beleggers wil verkopen, het loterijwezen dat de regering wil privatiseren etc., die blijven bestaan), zij hebben een jaar lang iedere week gedemonstreerd en zijn het smeermiddel gebleken in het samenbrengen van het verzet van zoveel sectoren van de maatschappij. Meer dan 60 procent van de bevolking staat achter de acties. Volgens sondages van de pers in handen van het kapitaal. Het volksverzet in deze fase ontkennen heeft geen zin meer, zoals met de Gele Vesten dit jaar systematisch werd gedaan door MSM. Het land ligt vrijwel plat aan de vooravond van de belangrijkste feestdagen van het jaar. De elektriciteit werd afgesloten door EDF rond Nice aan de Cote Azur. Het toerisme loopt terug. Middenstanders klagen over verminderde omzet. Zo worden de tegenkrachten georganiseerd voor het nieuws van acht uur. Om het verzet te smoren. En toch lukt het niet tot nu. Een wonder.
De ontmoeting donderdag tussen premier Philippe en de bonden heeft geen enkel resultaat opgeleverd. Eenzijdig hebben de bonden de door het land gewenste gevechtspauze ('kerstbestand') tot 9 januari afgekondigd.
De Gilets Jaunes demonstreren uiteraard gewoon door en op de rondpoints in het land die al meer dan een jaar bezet worden zal het weer genieten worden van alle etenswaren die de mensen komen langsbrengen. Ik zit hier hoog in het gebergte en moet voor een groot gezelschap koken, maar als ik alleen was daalde ik af en zocht de gezelligheid van de eerste beste rotonde, met m'n baba au rhum en een fles champoepels. (WK)

Macron heeft als 'kerstgratificatie' zijn pensioen als president ingeleverd in de toekomst. Het zou gaan om 18.000 euro per maand. De vrouw des huizes waar ik logeer vindt deze 'aderlating'  van haar president loffelijk. Vlak voor de kerst. In het meest katholieke land ter wereld. Op een moment dat hij het land tegen zich weet. Een geste. Zijn kostje is (als voormalig bankier) al gekocht.
De minister van het door stakingen geplaagde Transport brengt de feestdagen in Marakech door. De spoorwerkers, metrobeambten en zorgwerkers demonstreerden op Tweede Kerstdag gewoon door. De 22e actiedag sinds de Nationale staking op 5 december begon. Ze lappen het door de bonden in acht genomen bestand aan hun laars. De Gilets Jaunes doen uiteraard mee.
Het ballet van de Opera van Parijs sloot zich de 24e aan bij de acties en gaf een voorstelling in de open lucht.
De politie is 'in feeststemming'. Zie hoe ze in Marseille de kerstman hardhandig opbrengen,  of de 22e in Parijs.
Het geweld van Macron stopte nooit. De acties evenmin. (WK)

De Franse president Emanuel Macron heeft in zijn nieuwjaarstoespraak geen duimbreed toegegeven aan de protestbeweging die zijn land nu al meer dan een jaar in haar greep houdt en sinds 5 december met stakingen lamlegt. De vakbonden hebben aangegeven de acties volgende week verder te intensiveren.
Uiteraard hebben de Gele Vesten afgelopen zaterdag massaal gedemonstreerd samen met de vakbondsleden die een 'bestand voor de feestdagen' afwijzen. Met name het vervoer, de zorg en de olievoorziening. Verschillende raffinaderijen werden platgelegd.
Door de politie werd opnieuw buitensporig geweld gebruikt. In Parijs werd voorman van de Gilets Jaunes Jerome Rodrigues aan de kop van de stoet in elkaar geslagen, waar hem eerder een rubberkogel in het linkeroog werd geschoten (zie video).
Zo gaat de opstand haar tweede jaar in.
Vlak voor het einde van het jaar pleegden nog twee politieagenten zelfmoord, waarvan een agent in opleiding. Het brengt het aantal leden van de ordetroepen die 2019 de hand aan zichzelf sloegen op 94.
Probeer u dit voor te stellen in willekeurig welk land. (WK)

Macron is zo schaamteloos geweest om tijdens de traditionele lintjesregen ter gelegenheid van het nieuwe jaar een vriend, de Franse baas van het Canadese investeringsvehikel BlackRock, het bedrijf dat als belangrijkste gaat profiteren van de privatisering van de pensioenen die Macron probeert af te dwingen, voor te dragen voor de hoogste onderscheiding, het Legioen van eer.
Deze aflevering zal weer een hoogst persoonlijke touch krijgen net als toen ik drie weken geleden in Toulouse landde in verhevigde stakingsacties, nu omdat ik uit de Pyreneeën terugkeer naar de luchthaven van de Hoofdstad van het verzet terwijl de acties verhevigen. De bus in de vallei beneden naar het busstation van Perpignan staakt weten alle inwoners me te vertellen. Ik speel verbazing. Iemand zal me brengen.
Maar dan de bus. De heenreis Toulouse-Perpignan boekte ik bij Blablabus, een dochteronderneming van de staatsspoorwegen SNCF die voor de 29e dag op rij in staking zijn. Die arriveerde stipt met Spaanse chauffeur. Parijs-Barcelona.
Voor de terugreis denk ik nog slimmer te zijn: ik boek hem bij concurrent Flixbus, eigendom van de Deutsche Bundesbahn. Die staakt niet. Maffers dus.
Om op alles voorbereid te zijn heeft uw verslaggever ondanks zijn jaren een stapelbed besproken in een jeugdherberg te Toulouse de nacht voor zijn vlucht. Ik haat verrassingen nu ik na jaren weer eens per vliegtuig reis. En om wat couleur locale te proeven. Een stoofschotel wellicht. Castelnaudary is niet ver.
De 'convergence' tussen de Gele Vesten en de vakbonden in staking verloopt volgens beide partijen succesvol. Bekijk de beelden van de 60e aflevering van de zaterdagen van de Gilets Jaunes . Wat een elan. Dansers van de Opera naast de werkers in transport, alles gelardeerd met Gele Vesten. Een traditie in een land waar de intelligentsia en de kunsten vinden dat ze niet zonder het volk kunnen. Het land van de Revolutie. (WK)

Afgelopen week waren er weer twee landelijke actiedagen, waartoe werd opgeroepen door verschillende vakbonden en andere organisaties, tegen de pensioenshervormingen in Frankrijk. De opkomst was wederom groot en nieuwe sectoren zijn toegetreden. Premier Eduard Philippe deed in het weekend een aanbod om een deel van de hervormingen in te trekken.

(Door globalinfo, die dol is op donateurs)

Op 9 januari gingen op 64 plekken demonstranten de straat op, daartoe opgeroepen door een koepel van vakbonden. De CGT, een van de grootste en meest strijdbare, claimde een gigantische opkomst van 370.000 mensen (wat 120.000 meer is dan in december, de vorige landelijke actiedag). De opkomstcijfers zijn altijd belangrijk, onder andere omdat politiek en media ze gebruiken om de legitimiteit van de stakingen en acties aan te vallen. Andere bronnen en met name de politie/overheid zelf. Twee dagen later, afgelopen zaterdag, waren er weer demonstraties georganiseerd in vele steden, waaronder Parijs, die wederom grote groepen de straat op brachten (in Parijs: 21.000 demonstranten).

Hoe dan ook waren het enorme demonstraties in heel Frankrijk, die niet te negeren zijn. Ondertussen is de staking bij het openbaar vervoer de 2e maand ingegaan en is daarmee de langste in de geschiedenis.

Bijzonder zorgwekkend is ook de blokkade van raffinaderijen door vakbondsleden, waardoor er geen brandstof uitgereden kan worden. Eerste werden 7 van de 8 raffinaderijen in het land geblokkeerd, maar afgelopen week ging ook de 8e dicht. Ook de toevoer van kerosine naar vliegvelden kwam daarmee stil te liggen. De regering Macron kondigde aan desnoods de blokkades door repressie te zullen opheffen, maar de blokkeerders geven geen krimp. In een interview met dagblad Liberation stellen de blokkeerders dat ze het grondwettelijk recht hebben om hun werkplek stil te leggen en dat ze daarbij wel degelijk in de gaten houden of ze een legitiem deel van de bevolking achter zich hebben of niet (dat was namelijk het argument van de regering, dat ze maar een kleine voorhoede waren).

Nadat eerder allerlei andere sectoren zich demonstratief bij de stakingen voegden, zoals leden van de opera en het ballet, die ook belang hebben bij goede pensioenregelingen, gingen nu ook advocaten letterlijk in staking. Er zijn filmpjes op internet te vinden dat advocaten massaal hun zwarte robes in de hal van de rechtbank gooien. Zoals deze in Caen als de minister van Justitie op bezoek komt:

Sociale advocaten hebben via verklaringen de demonstranten gewaarschuwd dat hun staking niet betekent dat ze bij demonstraties niet gearresteerd kunnen worden en dat het kan zijn dat ze in dat geval geen piketadvocaat kunnen krijgen. Daarom worden er pamfletten bij demonstraties en op sociale media verspreid hoe je in dat geval je verdediging moet regelen.

Premier Eduard Philippe doet nu een poging om de vakbonden te vermurwen om de acties te staken en heeft voor het eerst aangeboden een van de hervormingsmaatregelen (structurele verhoging van pensioenleeftijd van 62 naar 64 jaar) in te trekken. De verwachting is nu dat de vakbonden, of in ieder geval een groot deel daarvan zich hierdoor niet in de luren laten leggen en de acties voort zullen zetten tot het hele pakket van tafel is. Of zoals de New York Times - om maar eens een onverdachte bron te gebruiken - het omschrijft: "De concessie van de regering zal waarschijnlijk geen einde maken aan de staking of de demonstraties. De meer militante vakbonden - en de vakbonden die het sterkst vertegenwoordigd zijn in de spoorwegen en de Parijse metro - eisen dat de heer Macron zijn hele hervormingsplan laat varen. ("And the government’s concession is unlikely to end either the strike or the demonstrations. The more militant unions — and the ones most heavily represented in the railways and the Paris subway — are demanding that Mr. Macron abandon his entire reform plan.”), De krant beschrijft ook de stemming onder de demonstranten: "Zaterdag was dat ook juist de eis. De stemming was militant, en de meer gewelddadige demonstranten botsten opnieuw met de politie, zelfs toen ze een spoor van schade door het oosten van Parijs trokken. Een bankfiliaal werd geplunderd en bushokjes werden vernield en in brand gestoken. De vakbonden zeiden dat er zaterdag 150.000 demonstranten in de straten van Parijs waren."

Philippe wil nu een conferentie beleggen, ook internationaal, over hoe het pensioengat aangepakt zou moeten worden en de gematigde CFDT gaat kennelijk met hem akkoord.

Ondertussen kunt u desgewenst bijdragen aan de collectieve solidariteitskas voor de acties, die nu meer dan 2 miljoen euro bevat.

In Frankrijk is de grootste sociale strijd uit de naoorlogse geschiedenis aan de gang. Daarom hoort of leest  u er weinig of niets over. Omdat ze, net als met de Revolutie van 1789, bang zijn dat het overslaat. De eerste serieuze poging in de Westerse wereld om zich te verzetten tegen 'het liberale model', 'het globalisme' dat na het verdwijnen van het 'reëeel bestaande socialisme' kon worden doorgevoerd. En hoe: vandaag 17 januari gaat de Nationale staking haar 44ste dag in! Niet alleen het Openbaar Vervoer ligt plat (af en toe wat om de bevolking terwille te zijn), maar de ziekenhuizen, musea, theatergezelschappen, musea, scholen (zie video), brandweer (zie video), advocaten (zie video), universiteiten, olieindustrie, transport, je kunt het zo gek niet bedenken - IEDEREEN is in staking. Alle grote havens van het land zijn niet meer bereikbaar. Zelfs wat wij 'de technische recherche' van de politie zouden noemen staakt, omdat ook zij de privatisering en de invoering van het puntensysteem in het pensioensstelsel krijgen volgens de plannen van de regering. Macron, premier Philippe en de gehate minister Castaner van Binnenlandse Zaken zijn zo slim geweest leger en politie te vrijwaren van het nieuwe stelsel. Anders waren ze al aan het eind zijn geweest, weten ze. Zonder de politieterreur zijn hun dagen geteld.
'Het zijn geen bezuinigingen bij het pensioen', lacht Macron zijn satanische grijns, 'het wordt alleen eerlijker verdeeld'. En geprivatiseerd aan Black Rock, waarvan de Franse topman uit zijn handen het 'L'egion d'Honneur' ontvangt.
Om de reformistische vakbond CFDT, die zich bij de acties van de radicale bonden had aangesloten, heeft Philippe in het overleg van de "Sociale Partners" de 'Age Pivot', 'de spil-leeftijd', die de regering naar 64 wilde verhogen, ingetrokken. Exit CFDT. Maar de acties gaan door. Een meerderheid van de Fransen steunt ze. Dagelijks trekken de stoeten van het protest door de straten van alle steden van Frankrijk. De Gele Vesten zijn de gangmakers, de verbinding tussen de arbeiders en de rest van de bevolking. Zij maken het verschil. Daarom worden ze ook zo genadeloos aangepakt. 'Macron voert oorlog tegen ons', zoals ze zingen.
Uw verslaggever is net terug uit Frankrijk waar hij bonje kreeg met vrienden, eigenaars van een mas in de Pyreneeën die sinds Macron door nieuwe belastingen getroffen worden, maar niet de stap naar verzet kunnen zetten. Daarvoor hebben ze het net nog te goed. Zij, verarmde middenklasse, zetten zich met name af tegen de spoorwerkers, die ze verwijten 'het land te gronde te richten' met de staking die zijn 6e week ingaat. 'Lummelaars die slechts hun eigen belang dienen'. Niets is minder waar: de stakers voeren namelijk geen actie voor zichzelf: zij worden nog gewoon volgens het huidige systeem behandeld. Ze voeren actie voor de komende generaties!
Zaterdag de 'convergence', de gezamenlijke stoet van de stakende werknemers en de Gele Vesten. Begin dit jaar viel weer een dode door het politiegeweld. Een vader van 43 werd door vier agenten tegen de grond gewerkt waarbij zijn strottenhoofd brak.
Wij hier in het land begrijpen er natuurlijk allemaal niets van: 'Waar ga'aat dit over...'.
En dat willen Den Haag en MSM graag zo houden. (WK)

Het grootste sociale conflict in de westelijke wereld gaat zijn tweede maand van nationale staking in. En u ziet of hoort er niets over in onze 'vrije pers'. Dagelijks gaan in estafette verschillende beroepsgroepen de straat op in de 'mobilisation intersyndicale'. Woensdag 5 februari de ambtenaren, waaronder de technische recherche die op straat aanschouwelijk maakten wat hun werk inhoudt.
Een dag later 'de Grote dag van Mobilisatie', met het onderwijs, de zorg, de spoorwerkers, de opera, rioolwerkers en opnieuw de advocaten. Overtuig uzelf. De stemming is 'bon enfant', gemoedelijk. Hoor ze zingen met de straatorkestjes. Hun repertoire groeit iedere week. De creatieve leuzen en spandoeken. Spreekkoren 'Aux armes!', 'Revolution!', 'Anticapitaliste!' Nederlanders zullen zich verwonderd afvragen 'waar hebben ze het in godsnaam over'. Een lust voor het oog. Inspiratie voor de hele wereld. Alle leeftijden. Alle 'rassen' (rassen bestaan voor racisten). Vakbondsleden en Gilets Jaunes. De dansende vrouwen in blauwe overalls. 'On lâche Rien!' (We geven niet(s)op! 130.000 volgens de organisatoren. Dit is het echte Frankrijk. Onvermoeibaar strijdbaar. Om 6 uur dansen ze nog. Wát een volk. De politie wordt getrakteerd op boegeroep. 'Cassez vous!' (Rot op!') Helmen bungelend aan de riem. Granaatwerpers op de rug. Ze kijken ongemakkelijk. Zetten volstrekt onnodig wat straten af. Op de achtergrond wachten hun gehelmde collega's op de opdracht erop te slaan. Intimidatie van de gehate politieprefect Lallement. De enige hoop van de macht is de boel uit de hand te laten lopen, om met beelden in de tv-journaals de bevolking te bewegen het verzet te staken.
De 'Conseil d'Etat' (een adviesorgaan vergelijkbaar met onze Raad van State) noemt de houding van de regering 'amateuristisch'. Een eufemisme. Alleen een volledige reorganisatie van de staat kan dit oplossen. Een VIe Republiek, na een Constitutionele Vergadering. Deze Assemblee is tot niets meer in staat. De democratie functionert niet meer.
De CGT, althans haar leden werkzaam in de energievoorziening, wordt ervan beschuldigd de stroom te hebben afgesloten in het hoofdkantoor van de reformistische vakbond CFDT die het front van de algemene staking heeft verlaten na de toezegging van premier Eduard Philippe over de 'spil-leeftijd' van de pensioenen. Een paar minuten maar, maar 'schandelijk' natuurlijk. Denk aan de croquetten in de diepvries.
'Port mort' au Havre. De grote havens liggen plat. In het Frans klinkt alles beter: 'Égouttiers en grêve'; putjesscheppers in staking. De rioolwerkers roeren zich uiteraard ook, in de wereld van de superrijken. Stel je voor dat zij hun werk zouden moeten doen. Ik wil Macron, Philippe en Castaner zien graven.
De brandweer staakt sinds juni 2019. Op dinsdag 27 januari manifesteerden ze in de straten van Parijs. Een matpartij met de ordetroepen, iets anders dan de machteloze Gele Vesten, de brandweerlieden waren gekleed in hun werkkleding en dus voorbereid. 'Soldats du feu'. Een ongelofelijke clash tussen twee diensten die vallen onder het ministerie van Binnenlandse Zaken.

'Maar Macron is toch democratisch verkozen', horen we vaak. 'De Fransen wisten wat hen te wachten stond'.
Bij de verkiezing van Emmanuel Macron in 2017 behaalde hij in de eerste ronde 27 procent van de stemmen. Een van de kandidaten was François Fillon, kandidaat van LR, die bij de voorverkiezingen van 2016 de meeste stemmen haalde. Een van zijn centrale thema's was betere betrekkingen met Rusland. Rond zijn persoon ontstond een 'affaire' (hij had zijn vrouw op de loonlijst), waardoor hij gedwongen werd om zijn kandidatuur in te trekken. Fillon was een kandidaat in de 'Gaullistische traditie', waarin de nationale belangen (van de nationale bourgeoisie) vooropstaan. Zijn wegvallen leverde de keus tussen Macron en Marine Le Pen op. Dit was een opzetje. De geruchten over een staatsgreep door het leger, de fascistische roots van haar partij en het vooruitzicht van instabiliteit (denk aan de toestand nu...) dreven de kiezers naar Macron, die met 66,1 tegen 33,9 procent de RN-kandidaat versloeg.
De affaire-Fillon stond niet op zichzelf - verschillende Franse politici hadden iets aan de broek: Christine Lagarde, Dominique Strauss-Kahn (gedoodverfde tegenkandidaat van Macron) en Alain Juppé, in 2004 veroordeeld voor financiële malversaties in zijn partij RPR, 'overkwam iets'. De uitkomst moest wel uitlopen op Macron. 'Dat is nu eenmaal de democratie'. Maarnietheus. Integendeel. Het laat zien hoe verkiezingen het spel van de ware machthebbers zijn: de superrijken - zij die eigenaren zijn van kranten en tv-stations.

Gaan demonstreren is gevaarlijk. Tóch trotseren de Fransen massaal het gevaar in elkaar te worden geslagen of erger.
De vrees is dat het overslaat naar andere landen. Vandaar de mediastilte.
De hoop is dat het uitdooft. Dat is vergeefs. De Fransen zijn zo kwaad, in alle beroepen, dit stopt niet. Macron moet nog twee jaar. Dit wordt een test voor alle neo-liberale regimes in de wereld. Aller ogen zijn op Frankrijk gericht. Zoals vaker in de geschiedenis. (WK)

Het ongelofelijke, exceptionele in Frankrijk is dat er geen compromis meer mogelijk is, zoals onder Macron's voorgangers Chirac, Sarkozy of Hollande wel gebeurde. Het is breken of barsten; meer smaken zijn er niet. Macron en zijn kornuiten hebben gekozen voor een armpje drukken met de bevolking die de huidige staatsvorm, de presidentiële monarchie die 'Ve Republiek' heet, doelbewust op het spel zet. Dit gevaarlijk spel zal door de overige EU-leiders met groeiende ongerustheid worden gadegeslagen. De Macronie, ten gunste van de 1%  rijksten, zet 'de arbeidsvrede' in de EU op het spel. De arrogantie van de zelfbenoemde 'leider van de EU' kan ernstige gevolgen hebben voor het Brussel-project waar Macron zich mee identificeert. Zijn falen zou dramatische gevolgen kunnen hebben voor het hele Brussel-project. Frankrijk is Duitsland niet - dat is een waarheid van 'monsieur de Palisse', zoals dat in het Frans zo mooi heet. Maar ondanks de verschillen zijn er ook veel overeenkomsten: onder de verschillende Bondsregeringen sinds de neo-liberale Gerhard Schroeder is net als in Frankrijk de lagere middenklasse ernstig verarmd ten gunste van de superrijken. Dat heeft tot de opkomst van extreem-rechts geleid (net als in Frankrijk), maar ook tot een versterking van Die Linke. Frankrijk en Duitsland zijn in de geschiedenis altijd nauw met elkaar verbonden geweest. De Franse Revolutie sloeg in geen Europees land (met uitzondering van Nederland waar de in onze opvoeding weggemoffelde opstand van de patriotten voorafging aan 1789) zo aan als in het toen nog niet geunifieerde Duitsland. Rond de vrijheidsbomen in Keulen, Frankfurt of de hoofdsteden van de Duitse vorstendommen werd even enthousiast gedanst als in Frankrijk. Dat kan weer gebeuren. Het zou tot een eenheid van Europa (van de bevolking) leiden die niet de bedoeling is van het Brussel-project. Dat is bedoeld voor de multinationals, voor de superrijken; niet voor het volk.
Daarom acht ik het niet voor onmogelijk dat Macron tot de orde zal worden geroepen door Duitsland, ondanks de overgangsfase met het aanstaande vertrek van Merkel natuurlijk de belangrijkste macht in de eurozone.

Een testcase gaat de voorgenomen privatisering van de ADP worden. Er zijn nog minder dan 2 maanden om de benodigde 4,1 miljoen handtekeningen op te halen en een referendum af te dwingen. Nu heeft Macron zelf gezegd dat 1 miljoen al genoeg zou zijn om volksraadpleging te rechtvaardigen. Die 1 miljoen zijn gehaald. Dus?
Mocht Macron dit referendum afwijzen betekent dit een nieuwe kloof in de samenleving. Na de reorganisatie en privatisering van het pensioenstelsel zou dit opnieuw de 1% rijksten begunstigen. Het zou een bliksemafleider kunnen zijn om dit referendum wel toe te staan en een volksraadpleging over de pensioenen te weigeren. Een bot dat het volk wordt toegeworpen om op te kluiven.
Een afschuwelijk voorbeeld van hoe in MSM over de opstand in Frankrijk wordt gedacht is de "links-liberale" Guardian.  Maar bekijk wekelijks de Gilets Jaunes in 'hoofdstad van de opstand' Toulouse live. In het Engels door een Nederlandse. (WK)

Al sinds het begin van de acties van de Gele Vesten in november 2018 en ook nu tijdens de ontbranding van het belangrijkste naoorlogse sociale conflict van West-Europa, wordt een ineenstorting van het verzet aangekondigd. Niet alleen in MSM.
Op 20.2.2020 demonstreren 50.000 stakende vakbondsleden samen met Gele Vesten in de straten van Parijs alleen, op de '10e dag van Mobilisatie'. In de rest van het land, in alle grote steden, een veelvoud.
Het is de hoop van de macht, van Parijs tot Brussel, dat het verzet doodbloedt. En weer tot 'de orde van de dag' wordt overgegaan. Alsof het nooit gebeurd is. Als een nachtmerrie waaruit de macht ontwaakt.
Het is waar, als het verzet uitdooft zonder resultaat, is dat een opsteker voor de 1% superrijken. Hun leventje lijkt gered. 'De revolutie (want dat willen de demonstranten) afgewend'.
Maar dat is bedrog. De geschiedenis leert dat revolutionaire bewegingen nooit in één keer slagen. De eerste slag wordt altijd verloren. Het verzet likt zijn wonden en heeft tijd nodig om zich opnieuw op te laden. Maar het heeft geleerd van de gesneefde vorige poging. De volgende keer komen ze sterker terug.
In Frankrijk (het land van de revolutie) geldt dat bij uitstek. In een land als Nederland is het revolutionaire verleden (de opstand tegen Spanje; de revolte van de Patriotten tegen het feodalisme van Oranje en Pruisen) succesvol toegedekt en uit de collectieve herinnering gewist. Een opstand tegen Den Haag? Ondenkbaar in onze ogen. De bezetting door nazi-Duitsland leverde 9000 verzetsstrijders op. Natuurlijk, na de oorlog zat iedereen met terugwerkende kracht in het verzet. Inclusief landverrader Prins Bernhard.
Nederland is dus voorlopig verloren. Met Oranjelol, volksvermaak en 'gegarandeerde welstand' is iedere kiem van verzet bij voorbaat gesmoord. Dit volk kun je besodemieteren, afromen en couilloneren zoveel je wilt.
Maar niet in Frankrijk. Het volkslied is niet van 'den koninck van Hispanje heb ik altijd geëerd', maar van 'Aux armes citoyens!'. Het verleden, van de Grote Revolutie van 1789 tot de vele opstanden van de 19e eeuw, maakt deel uit van 'het nationale erfgoed'. Voor ons ondenkbaar.
Maar in de rest van de wereld, Spanje, Chili of Griekenland, is Frankrijk het voorbeeld. Ze dragen Gele Vesten uit eerbetoon en volgen de Fransen na. Dát is de betekenis van de huidige opstand. De macht zal niet rustig slapen. Nooit meer. (WK) 

Macron bezocht Hôpital Pitié-Salpétière te Parijs en kreeg van een arts in niet mis te verstane bewoordingen te horen dat hij nalatig is: 'Toen de Notre Dame afbrandde handelde u onmiddellijk met geld. Nu staat de zorg in brand en handelt u niet'. Zie Macron reutelen zonder verweer. Hij is nergens.

En nog steeds geven peilingen van MSM aan dat een meerderheid van de Fransen de acties steunt!
Acte 67 had als zwaartepunt Lille. Al voor de (door de prefectuur toegestane) demonstratie werd Jerôme Rodrigues, 'de knuffelbeer uit Parijs', gearresteerd. Het is een gebruikelijke procedure geworden om hem aan te houden. Een 'leider'. Net als Eric Drouet die op de grote Landbouwtentoonstelling bij Porte de Versailles werd gearresteerd, waar hij gewoon voor had gekocht. Zo wil de macht de beweging breken. Maar de Gele Vesten kennen geen leiders. Een misvatting van de macht. De stoet te Lille werd vanaf vertrek door gendarmes en CRS omcirkeld. Helikopter erboven. Even later kwamen de traangasgranaten (cyanide; ook de politie wordt er wekelijks aan blootgesteld) neer. Het overeengekomen parcours werd door de politie opeens veranderd. Onze eigen (Nederlandse) verslaggever ter plaatse doet verslag. Hoe de politie van begin af aan de confrontatie heeft gezocht. Zeker, er lopen BlacBloc's en Antifa's mee. Dat moet dan het voorwendsel zijn voor het politiegeweld. Politiegeweld kan op termijn slechts leiden tot geweld tegen de politie. Die onderbetaald zelf in actie is. Dat ze zich voor dit geld laten lenen voor geweld tegen de bevolking. Natuurlijk, ze krijgen 350 e bonus per zaterdag. Dat moet ze verleiden de bevolking te terroriseren.

En ook in Algerije is het volk al precies een jaar in verzet, de 'Hirak' tegen de macht. Ze hebben Bouteflika naar huis gestuurd en zijn vervolgens door de werkelijke machthebbers (het leger) met een kluitje in het riet gestuurd. Maar ze geven niet op. Demonstreren iedere vrijdag. (WK)

De Ve Republiek, de presidentiële monarchie door generaal De Gaulle ingevoerd, is in haar laatste, zeer autoritaire fase terechtgekomen.
'De belangrijkste sociale hervorming van na Wo2' probeert de regering Macron via het uitschakelen van het Parlement te bewerkstelligen. Met Artikel 49.3.
Terwijl hij in dit Parlement over een comfortabele meerderheid beschikt. Nu hebben inmiddels een aantal van de parlementariërs van zijn partij hun lidmaatschap opgezegd. Vertrouwt Macron zijn eigen partij niet meer?
Is dit een poging om een debacle bij de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen te voorkomen?
Er wordt gesproken van een staatsgreep. Meer dan 70% van de Fransen zijn het er niet mee eens.
Ondertussen heeft de regering Macron de privatisering van de ADP 'opgeschort'. 'Vanwege conjuncturele redenen'. De markt.
'Privatisering is diefstal' is de leus.

Ik begrijp dat mensen in Nederland moe worden van deze serie. Zelf denk ik op zaterdag ook wel eens 'goh ja, de Gele Vesten...'. Maar de Fransen worden niet moe! Daar gaat het om.
De politie wel. Zichtbaar. Ze moeten beseffen dat de volkswoede zich uiteindelijk tegen hen zal keren. Als ze niet hebben zitten slapen bij de geschiedenisles.
'La retraite par capitalisation'. Dat is het vooruitzicht van de Macronie voor de bevolking.
De stoet van acte 68 in Parijs wordt zoals altijd door de politie afgegrendeld. Een glas drinken in een café of naar het toilet, het is er niet bij. Zo worden met name ouderen (massaal vertegenwoordigd) ontmoedigd mee te lopen.  De ordetroepen dragen nog baretten. De helmen hangen aan de riem. Tot ze orders krijgen erop te slaan. Voor de weekdieren in Nederland is het onvoorstelbaar: 'op TV en in de kranten zien we niks, dus er is niets aan de hand'.
Op Place Jean Jaurès te Toulouse, hoofdstad van de opstand, wordt een charge van de politie verwacht. De demonstratie is niet aangemeld.
Castaner, minister van Binnenlandse Zaken, wil filmen tijdens de demonstraties verbieden. U begrijpt waarom. Zodat zijn mannetjes ongestraft en ongezien kunnen meppen en gazificeren.
Op de opmerking 'Ze zijn met weinigen': zou u mee durven lopen? En een uitgeschoten oog riskeren? In elkaar te worden geslagen of erger?
De spreekkoren gericht op de politie worden steeds gerichter. Zij zijn de comfortzone van de macht. Waardoor ze nog bestaan. Nog over straat kunnen. De laatste strohalm van een systeem dat tot ondergang gedoemd is.
3 maart was het antwoord op de staatsgreep van Macron: de 'zwarte dinsdag' in het land, met verscherpte vakbondsacties. De staking gaat door. Sinds 5 december. Met het hele land: de advocaten, het ballet van de Opera van Parijs tot de spoorwekers en de zorg. 'Bijeenkomsten van meer dan 5000 personen zijn verboden', vanwege covid 19. Zal het virus Macron redden?
Covid 19 of niet, de Gele Vesten lopen voor de 70e keer (zie deze video). Stel u Nederland voor... Aan de vooravond van de gemeenteraadsverkiezingen, fopspeen van de macht. Op weg naar Bercy. De politie houdt geen meter afstand, zoveel is zeker. Het ordetuig is bijzonder agressief. Omringen de stoet.
'Aux armes citoyens!' is het enige nog denkbare antwoord: Nationale Gardes zoals tijdens de Revoluties van de 18e en 19e eeuw tegen de macht. Het volk onder de wapenen. (WK)

'Ieder land heeft zo zijn eigen methode om met het gevreesde virus om te gaan': de macht in Frankrijk, de presidentieele monarchie ten behoeve van de 1% rijken, heeft de corona-crisis aangewend om via een 'Confinement' ('Lockdown') het verzet in het land op de knieën te krijgen. Er werd afgelopen zaterdag niet gedemonstreerd in de straten van Parijs of zelfs Toulouse, waar de Gele Vesten vorige week nog de autoriteiten en het virus hadden getrotseerd voor de 70e zaterdag op rij (video). Op de dag van verzet die de 71e editie had moeten worden, werd in grote steden al 'de staat van beleg' uitgevaardigd, waarbij een avondklok is ingesteld. 'Blijf thuis!', de gehate minister van Binnenlandse Zaken Castaner, herhaalde het 4x in zijn 'tot het volk'. Al eerder was door zijn baas Macron 'de staat van oorlog' uitgeroepen in een toespraak (5x herhaalde hij 'we zijn in oorlog!'). Van nerveuze politiestaat sinds in november 2018 de opstand tegen de Macronie begon naar 'oorlog'. 'Tegen een onzichtbare vijand'. 'Overdreven gedoe van zuiderlingen' doet men het hier af, zonder te beseffen, met dank aan onze 'vrije pers', wat zich sinds november 2018 in Frankrijk afspeelt. Alsof zij die sinds het begin wekelijks op zaterdag demonstreren niet weten dat het oorlog is, al anderhalf jaar. En nu zet Macron een nieuw wapen in tegen het verzet: het corona virus. Leger op straat. Niemand mag nog naar buiten. Het leger in de straten van Parijs is om te moorden, weet de bevolking van Parijs uit een lange ervaring. 

Dat zal nu niet anders zijn uiteindelijk. De macht laat het volk zien wat zij vermag.

Later herhaalde premier Philippe het nog eens voor wie niet geluisterd had. 'Niet iedereen luistert', waarschuwde Politieprefect Lallement iedereen id bij de hand te houden. Hij doet denken aan de politiechefs tijdens de nazi's in WO2. Net als zijn baas Castaner aan Joseph Fouché, de slager van Lyon. 

U begrijpt ik ben niet de enige die deze vergelijkingen trekt. 

De eerste ronde van de gemeenteraadsverkiezingen te laten doorgaan was krankzinnig.  De 2e ronde wordt nu tot nader order uitgesteld. Ook dat doet achter de oren krabben. Waar hebben we dat eerder gehoord. De staatsgreep van  49/3 en nu dit. Dankzij corona, de Reichtagsbrand voor de Macronie. Bij Acte 70 in Parijs was de leus: 'Bevrijd onze kameraden!'. Zo is de Grote Franse Revolutie ook begonnen. Met de bestorming van de Bastille op 14 juli 1789, waar de door leger en politie gevangen genomen kameraden uit het naburige Belleville en andere volkswijken werden vastgehouden. 

Van de Bastille rest niets meer dan een naam van een plein en een metrostation. 

Wat men in Nederland denkt, dat de rest van de wereldbevolking net zo gezagsgetrouw, zelfvoldaan, zelfvergnoegd en volgevreten is als wij hier, is helaas gelukkig niet waar. 

Meer dan 40 jaar geleden woonde ik in Frankrijk. 66. De vader van een goede vriendin was politieagent in een stadje waar mijn huis 10 km vandaan stond. Hij was een kleine man die ik wel eens de hand schudde op het marktplein. Hij verbeidde zijn dagen (toen al) achter een typemachine. Die machine bleek zíjn redding toen onverlaten een kogelregen op de gendarmerie afvuurden. Papa werd gewekt uit een mimiddagdutje in de baas zijn tijd en bleef ongedeerd. De kogels zaten in zijn toetsenbord. Wat was het geval? Aan de andere kant van de vallei was uranium ontdekt en dat was de staat begonnen met ontginnen. De broer van m'n liefde blies een bulldozer op. We liepen in een mars tegen 'le nucleaire'. Toen al wist ik dat ons 'pappen en nathouden' daar niet bestond. Natuurlijk, het uiterste zuiden, maar het is de geschiedenis die levend is. Hier is Van der Capellen dood. In Frankrijk niet. Daar strijdt hij mee voor de eisen van vandaag. In Nederland vragen ze zich af of iedereen gek is geworden over deze dodenvereering van de geschiedenis. Terwijl ze zelf gek zijn. Om zich niet te verzetten. 

Het is net Internationale Vrouwendag geweest en onze meisjes hebben zich weer flink geweerd. Maar bekijk de 'Mariannes' twee grenzen verder. Doodsverachting ten opzichte van de moordende politie. Bekijk de video. Vervult het u niet van enige schaamte? (WK)

'Geen bescherming geen werkhervatting'. Dat is het standpunt van de CGT, de belangrijkste federatie van vakbonden in 'de zeshoek'.
Zonder problemen is het door de partij van Macron gedomineerde parlement het plan voor 'Deconfinement' (iedereen geleidelijk weer aan het werk) aangenomen. 
Maar de regering van premier Philippe, (hij verloor zojuist de verkiezingen in zijn thuishaven Le Havre) die door monarch Macron als een Lodewijk de XVIe is uitverkoren om zijn Covid19-politiek te verkopen, krijgt te maken met een bevolking (52% heeft geen vertrouwen in de regering wat betreft de aanpak van de corona-crisis) die niet van plan is de afwikkeling naar 'ontsluiting' van de macht klakkeloos te volgen. Het is de voortzetting van het sociale conflict (van Gele Vesten & vakbonden) met andere middelen. In Nederland iets onvoorstelbaars.
De heropening van de scholen die op stapel staat, net als in ons land, zal veel ouders doen besluiten hun kinderen thuis te houden. De regering heeft aangekondigd de onderwijsinspectie op ze af te sturen. Met politie.
Gezien berichten over neveneffecten van het virus op kinderen uit Engeland en op jong-volwassenen uit de VS die hier nog niet zijn doorgedrongen, is de onwil van de ouders niet onbegrijpelijk. In Nederland zouden we het niet in ons hoofd halen te twijfelen aan het oordeel van onze bestuurders. Dáár wel.
Dat is de keerzijde van de medaille in landen als Frankrijk en Spanje die een staat van beleg hebben ingevoerd. Zo'n 'politiestaat' kan niet onbeperkt voortduren, ook al zouden Macron (en ook Sanchez) dat zo graag willen. Dat is hun probleem. Bij het vieren van de teugels keert het sociale conflict (in Spanje de Catalonië-kwestie) dat doorgesluimerd heeft onder nog verslechterde economische omstandigheden terug.
AirFrance krijgt 7 miljard. Airbus (Frans-Duits-Engels) dreigt om te vallen. De puinhoop die overblijft als de rook is opgetrokken biedt weinig perspectief voor herverkiezing van Macron. Natuurlijk, premier Philippe kan en zal worden vervangen. Dat deed Lodewijk XVI ook zonder succes voor zijn val. (WK)

Op 20 juni heeft de Franse politie in Parijs gedemonstreerd tegen 'het verraad van Castaner', hun baas. Ze gooiden hun handboeien demonstratief op straat. In het kader van 'George Floyd' had hun baas preventief afstand genomen van zijn troepen. Deze petit voyou uit de Bouches du Rhone.
Vijf dagen later werd Castaner ondervraagd in de Senaat over het politiegeweld. 'De politie is racistisch noch gewelddadig', verdedigde hij zich. Met name de politiemoord op Adama Traoré ('de Franse George Floyd) kreeg begrijpelijkerwijs de nodige aandacht. Toch was het ook de moord door politie op de 'blanke' Cedric Chouviat die in de hexagone voor veel beroering zorgde.
Zolang er gebruik gemaakt kan worden van het rassenonderscheid komt de uit Amerika overgewaaide antiracistische golf Macron en zijn trawanten goed uit. Tot hij weer is overgewaaid. 

'De Franse politie is niet de Amerikaanse politie', verklaarde minister van Binnenlandse Zaken Castaner nog op 8 juni naar aanleiding van de politiemoord op George Floyd. Een appel is geen peer. Maar de moord op Adam Traoré die geen juridische consequenties had voor de betrokken politiemedewerkers bewijst het tegendeel. Niet dat je als blanke je leven zeker bent, maar als zwarte 'helemaal niet'. In de VS of in Frankrijk.
Terwijl het walgelijke spel van de autoriteiten wereldwijd van 'wij niet', 'ons valt niets te verwijten', in Parijs op grove wijze wordt gespeeld.

Hoe de Franse politie wordt gehaat is 'naar Nederlandse begrippen' onbegrijpelijk. Alleen in het Amsterdam van de volkswijken bestond (voor de toevloed van yuppie, toeristen en expats de boel oploste) een vergelijkbaar ressentiment tegen 'de juut'. Voor de gezagsgetrouwe burger van dit land is de politie zijn 'beste kameraad'. Een slagzin van een reclamebureau uit de jaren '60.

In Frankrijk zijn 'les flics' echt gehaat.

Niet de plaatselijke politie in de dorpen en stadjes. Hoewel ook zij via ME-diensten in de steden medeplichtig zijn geraakt aan het geweld van de staat tegen zijn bevolking, kunnen zij zich niet permitteren deze methodes ook locaal toe te passen op straffe van problemen thuis.

Ondertussen is Macron zijn absolute meerderheid in de Assemblee verloren. Opnieuw is een aantal afgevaardigden van zijn vehikel 'La Republique en Marche' uit de fractie getreden.
Natuurlijk is zoiets niet beslissend in de presidentiële monarchie van de 5e Republiek. Maar het is een teken aan de wand voor zijn kansen op herverkiezing in 2022. 'De ratten verlaten het zinkende schip': de herverkiezing van leden van het Parlement is kort na de presidentsverkiezingen van 2020.

De Normandische auteur en filosoof Michel Onfray heeft op 25 juni het magazine 'Front Populaire' (naar de Volksfrontregering van 1936 van Communisten en Socialisten en links-liberalen tegen de dreiging van het fascisme in Frankrijk) gelanceerd. Bedoeling is de 'souverainisten' (zij die zich tegen het neoliberalisme keren) van 'de 2 oevers' (links & rechts) samen te brengen. Onfray doelt op rechtse Republikeinen en mogelijk ook het Rassemblement National van Lepen. Hij klaagt de desinformatie van MSM, in handen van het grootkapitaal, aan. De leugens van het neoliberalisme. Neemt het op voor de Gele Vesten. Dat de politiek slechts de superrijken dient. Zijn leus is 'Voor het volk; door het volk en met het volk'. In het Frans klinkt het beter, zoals de voorwaarden voor het volk er beter zijn dan hier.

Ondertussen heeft met de 'Deconfinement' ook de rebellie van de Gele Vesten zich herpakt: met Acte71 waren ze in o.a. Parijs, Dijon en Lille met optochten actief, ondanks verboden door de prefectuur. Beelden zijn -behalve hier- moeilijk te vinden. Dan waren er de manifestaties van het zorgpersoneel ('de helden' die zeer gewelddadig werden aangepakt) en die tegen racisme die uitgebreid werden getoond en niets in de weg gelegd uit opportunistische motieven.

Zo probeert Macron met verdeel en heers zijn presidentiële monarchie te rekken tot 2022. (WK)

BREAKING NEWS!
Zoals in vorige afleveringen voorspeld, is Edouard Philippe door Emanuel Macron vervangen als premier. Philippe (die het in de peilingen beter deed dan zijn baas) werd ingeruild voor de vrij onbekende Jean Castex, burgemeester van provinciestad Prades in de Rousillon sinds 2008 voor LR (waar ook Philippe lid van is), tot hij onlangs benoemd werd tot leider van de exit-strategie uit de corona-crisis.
De vraag wordt nu of Philippe in 2022 zelf kandidaat van rechts gaat worden tegen Macron. Door nu ontslagen te worden is hij zogenaamd vrijgepleit van medeplichtigheid aan de repressie. De hoop is dat de kiezers zijn medeplichtigheid vergeten zullen zijn. Een parlementslid voor de rechtse Les Républicains tipte zijn partijgenoot alvast voor 2022.
Philippe klonk aangeslagen, zuchtte diep alsof hij zijn ontslag nog niet kon bevatten, en lulde maar door bij de overdracht aan zijn opvolger. Hij kondigde aan weer burgemeester te worden in Le Havre, waar hij zojuist werd gekozen. Herkozen eigenlijk, maar hij liet de stad eerder aan zijn assistent. 'Soyez bon', eindigde Philippe. Hij pinkte een traan weg en maande het applaus van zijn entourage te stoppen.
Daarna sprak Castex zijn opvolger, uitgerust met het accent van de Pyrrenees Orientales: hij vertelde in feite al stage te hebben gelopen bij Philippe de laatste maanden. Castex benadrukte hoe goed zijn voorganger voor de onderste lagen der bevolking heeft gezorgd. De onderste lagen zullen het met hoon weglachen. Dat zijn 'taak zwaar zal zijn', zoals hij voorspelde, dat lijdt geen twijfel.
De regering komt de komende 2 jaar tot de presidentsverkiezingen in zwaar weer, zo is ook mijn verwachting. De door corona gestopte protesten van Gele Vesten en vakbonden zullen opleven. Iedereen gaat aan de poten van de macht zagen. (WK)

Op zaterdag 12 september wordt het nieuwe seizoen van de Gele Vesten geopend, in niet alleen alle grote steden van het land, maar ook de rotondes die worden bezet in de rurale gebieden. De toegangen tot de tolwegen (betaald met belastinggeld en vervolgens geprivatiseerd) zullen volgen. Tot groot genoegen van de bevolking. 

Het laatste bastion van macht, 'de ordetroepen', staat onder grote druk. De politie is in feite al een jaar in staking voor hoger loon. Stiptheidsacties en weigeren van overwerk; echt staken mogen ze onder militair regime natuurlijk niet. Jerome Rodrigues, een van de voormannen van de Gele Vesten doet een oproep tot burgerlijke ongehoorzaamheid. Om 'terug te keren naar de bron': 3 van de 4 demonstraties in Parijs zijn al verboden. Waaronder die op de Champs Elysees, waar het 2 jaar geleden op 17 november allemaal begon. 

Er wordt gesproken over een '2e golf' van corona, maar dit wordt een 2e golf van de opstand tegen Macron. (WK)

Het was weer als vanouds: de leuzen, gezangen, de spreekkoren. De zwaarbewapende politie; nu met mondkapjes. Helikopters. Traangas. De nieuwe minister van Binnenlandse Zaken... had verklaard minder zware granaten dan de gebruikelijke (waardoor ledematen worden afgerukt) te zullen inzetten. De grootste manifestatie van de Gele Vesten sinds maart toen corona het protest smoorde. 

De inzet van de macht om deze hervatting van de protesten de kop in te drukken was indrukwekkend: duizenden oproerpolitie waren samengetrokken om de verboden demonstraties (3 in getal, waaronder de Champs Elysees) in de kiem te smoren. Voorman Jerome Rodrigues had opgeroepen om identiteitskaarten thuis te laten om het voor de politie bij aanhouding moeilijker te maken; ze zouden daadwerkelijk worden gedwongen tot arrestatie over te gaan in plaats van hen na uitschrijven van een boete weer los te laten. Het geweld van de politie begon daar vroeg in de ochtend. De verboden demonstraties slaagden er toch in zich bij de enige toegestane optocht aan te sluiten. '1000', deed de prefectuur van politie het aantal demonstranten in de stad af. Naar oud gebruik. In werkelijkheid een veelvoud.

De veelvoud die het protest trok zijn een voorbode van een hete herfst, in de aanloop naar de 17e november, wanneer de beweging van de Gele Vesten 2 jaar zal bestaan. De langst lopende sociale beweging in Frankrijk van na de oorlog, daarover zijn vriend en vijand het eens. Corona kwam als geroepen voor Macron. Maar zal het het verzet echt uitdoven? Hij moet nog tot de verkiezingen van maart 2022. 

Acte 83 kende naast de werknemers in de zorg die voorop staan in de strijd een opmerkelijke nieuwkomer: bazen en werknemers van discotheken. Een door het virus zwaar getroffen bedrijfstak die weinig gecompenseerd wordt.

In Nantes vroeg de optocht aandacht voor de vorig jaar door de politie bij een muziekfeest de Loire ingedreven Steve Canicao. De doden worden niet vergeten. In Toulouse, de oude hoofdstad van het verzet, was iedere manifestatie verboden. 'Vanwege de sanitaire situatie'. 

Van Jaures gaan ze de boulevard op die het stadscentrum omsluit. Ze worden direct door politie ingesloten. Zo demonstreren ze. Omsingeld door oproerpolitie. Gewelddadige arrestatie op het terras van café Les Americains. En de troepen trekken zich weer terug. Woede bij de omstanders.

Dan wordt ook de esplanade schoongeveegd. 'Quittez la zone!'. De ring wordt gesloten. Een kapotgeslagen guitaar op de boulevard, als teken van de brutaliteit van de macht. Meer traangas bij de metroingang Jaures. Voetzoekers van demonstranten. Streetmedics doen hun werk voor slachtoffers van traangas. Ook al waren het maar een paar honderd, ook in Toulouse is het nieuwe seizoen van de Gele Vesten afgetrapt. 

Volgende week meer. (WK)

Een revolutionaire beweging onderscheidt zich in de geschiedenis van 'tumult' door dat het transformeert. Andere vormen aanneemt. Zich aanpast aan de omstandigheden van het moment. Alleen dan kan zij de uitdagingen tegemoet komen die de macht, met geweldsmonopolie ism met de georganiseerde misdaad, weerstaan.
Aan de krankzinnige corona-crisis die wel gemaakt leek voor machthebbers met binnenlandse problemen.

Inmiddels is Frankrijk naast de avondklok één masquarade. In de klassen en in veel gemeenten, winkels etc en ook op straat. 

Zaterdag 31 oktober bewees dat de opstand in Frankrijk weer helemaal terug is van nooit weggeweest: de Gele Vesten, de ervaren actievoerders die op 17 november 2 jaar in opstand zijn tegen Macron, zijn de spil in het verzet tegen de avondklok. De gezangen, de leuzen, de spandoeken, ze zijn weer terug in de straten overal in het land. Het lijkt wel alsof ze nog harder zingen dan vroeger.
De regering moet even hebben gedacht dat ze met de corona-maatregelen het verzet hadden geëlimineerd. Nou mooi niet.
Er waren problemen binnen 'de leiding' (de beweging kent geen leiding) van de Gele Vesten, vooral in Parijs, zoals die er al eerder waren geweest rond de gemeenteraadsverkiezingen, toen een aantal zich als 'Gilets Jaunes' kandidaat stelden. Vooral in Parijs was er bonje. Maar zoals een echte volksbeweging lossen die zich op in de actie zelf. Nieuwkomers zijn de discotheken. 'Macron doodt ons' is hun leus en ze dansen in de straat. Werknemers en eigenaren van Restaurants. Iedereen die brodeloos wordt door deze politiek.
De manifestaties overal in het land waren aangekondigd via #Giletsjaunes #Paris #manif.
Er worden onder applaus bouwsteigers beklommen op het plein waar wordt verzameld. Wat doet de politie die zich onzichtbaar houdt?
Er klinkt een knal. Het is maar vuurwerk. Het is na het middaguur. De stoet zet zich in beweging. Daar is de politie. 'Paris Paris antifa' klinkt het. Zij hebben de kop genomen. Dan volgen de zingende gele vesten. Het is weer als vanouds.
De politie wordt steeds onbegrijpelijker. Ze staan erbij en kijken naar. Dát is het volgende stadium van het afbrokkelen van de macht. Wolken traangas van even verder. Het is vertrouwd maar toch weer nieuw. Er lijkt iets toegevoegd. De cops lijken steeds meer op de mannetjes in de vechtspelletjes. Dat zal de jeugd inspireren. (WK)

4400 gewonden in twee jaar opstand van de Gele Vesten. En voorbij is het niet bewees de viering van de verjaardag op 17 november.

Het filmen van politiegeweld tegen actievoerders zonder vergunning van de prefectuur wordt strafbaar via een nieuwe wet, Article 24,  die door de Assemblee is gejaagd. De politiestaat van Macron gaat steeds verder in de de onderdrukkende maatregelen.
Met een beroep op deze wet was een affaire als die met 'speciaal agent' Benalla (die als lijfwacht van Macron voor de lol demonstranten aftuigde) voor de macht te vermijden geweest. Of de agent die een kei teruggooit naar demonstranten en omdat het werd gefilmd werd betrapt.
Het web staat vol met politiegeweld.
In een tribune in Le Monde hebben de belangenorganisaties van journalisten zich tegen deze persbreidel verzet.

Deze wet werd het onderwerp van de acties op zaterdag 21 november waar de Gilets Jaunes natuurlijk steun aan gaven, al was het maar omdat de strafzaken over politiemisdaden afhankelijk zijn van bewijsmateriaal opgenomen door journalisten of amateurs.
De laatste maanden was het protest wat ingezakt. Maar nu zijn duizenden terug in de straten. Parijs, Toulouse, Besancon, Lyon e.v.a. steden.
In Parijs sloegen de ordetroepen als Romeinse legionnairs met hun knuppels op de schilden om de demonstranten schrik aan te jagen. De gehelmde in het zwart geklede demonstranten gingen het gevecht aan nadat de overigen waren vertrokken.
Wie de beelden bekijkt weet dit is niet over. De opstand tegen het regime Macron gaat door. (WK)

Op 27 november, op een vrijdag, demonstreerden duizenden tegen de politiewet 'sécurité globale' (article 24; door de Assemblee aangenomen) in de straten van Besancon en Nantes.
In de wet wordt het filmen van politie strafbaar voor journalisten en burgers.
Niemand kan zeggen dat de Gele Vesten voorbij zijn. Ze vormen al 2 jaar het smeermiddel tussen alle vormen van verzet tegen de regering Macron. Tot aan de presidentsverkiezingen van 2022.
Op zaterdag werd het nog eens dunnetjes overgedaan in de straten van Parijs. 46.000 mensen waren op de been. Vervolgens straatgevechten met honderden blackblocs; niet alleen kiosken en winkels in brand gestoken,  maar ook een filiaal van de Banque de France. 'Goed voor het nieuws van 8 uur'.
Uiteraard werd deze 'casseurs' geen strobreed in de weg gelegd en werd niemand van hen aangehouden.
Nooit is er ooit een proces tegen hen gehouden.
De gemoederen waren ernstig verhit geraakt door het gewelddadig optreden van politie in het huis van een muziekproducer dat door een camera werd gefilmd. Ze zouden ook racistische opmerkingen hebben gemaakt. De agenten werden door hun baas minister Darmanin ontslagen, maar dat hielp weinig tegen de woede over de zoveelste misdaad van de politie.
Na het uiteenslaan van de demonstratie bij Bastille werden in buurten kleinere manifestaties gehouden. Het toont de veerkracht van de beweging.
Ook in grote steden als Bordeaux, Lille, Rennes en Lyon werd gedemonstreerd.
Macron dacht de boel in corona te hebben gesmoord maar het verzet gaat door. En de positie van zijn ordetroepen is niet bepaald verbeterd. (WK)

Het verzet tegen de 'liberticide' (de aanslag op de vrijheid) heeft een overwinning behaald: de regering Macron heeft aangekondigd de in de Assemblee al aangenomen politiewetten waartegen nu het verzet oplaait, te herschrijven vóór deze in de senaat te presenteren.
Het is niet waarschijnlijk dat dit de protesten zal doen verstommen.
Het gaat voornamelijk om artikel 24 dat het filmen van politie in actie 'zonder vergunning vooraf' strafbaar stelt ('la guerre des images') maar ook om artikel 22 van deze nieuwe politiewet, waarin het gebruik van drones tegen de bevolking wordt verruimd.
Daarbij lijkt de wet de opmaat tot het privatiseren van een deel van de ordetroepen. U begrijpt welk deel: de knuppelaars die nu grotendeels worden geformeerd uit 'ME-dienst' van gewone agenten overal uit het land.
Dat heeft voor de macht tot niet altijd wenselijke situaties geleid; omdat de politievakbonden genoeg krijgen van hun reputatie bij de bevolking ten gevolge van het geweld. Ook de rekrutering is in gevaar. Vandaar deze plannen.

De positie van politieprefect Lallemant ('de mof'), eerder van schending van de mensenrechten te Bordeaux waar hij eerder gestationeerd was beschuldigd, is met zijn gewelddadige optreden tegen journalisten vorige week onhoudbaar geworden. Zelfs Le Monde steunt zijn vertrek. Maar Macron wijkt niet.

Op zaterdag 5 december leidde een grote demonstratie in Parijs tot barricades en straatgevechten. Het verloop was 'klassiek.
Bouwmateriaal is voldoende voorradig. Traangas en vuurwerk. Politie wordt met rotjes en roze verf bestookt. Rookbommen en brandende auto's. Winkels en banken worden vernield. Oorverdovende claxon-achtige geluiden. Omdat iedereen gemaskerd is ziet het er nog grimmiger uit dan toen 2 jaar geleden de protesten begonnen. De casseurs slaan toe.
Op Avenue Gambetta waarlangs mensen naar huis terugkeren keert de rust terug, maar op place de la Republique zijn nog duizenden verzameld om zes uur. Een politiemacht gaat om half zeven op weg hen te verdrijven. Granaten ontploffen, de beruchte 'omsingelingsgranaten' die ledematen afrukken. Veel gewonden, ook bij de politie.
Om zeven uur is er nog weinig veranderd. Een demonstrant is een hand afgerukt melden streetmedics.
Om acht uur nog geen ontruiming van Republique. Pas om negen uur slaagt de politie erin de betogers te verwijderen.
30 arrestaties tot dan. Niet van Blackblocs uiteraard. Een proces tegen de vernielers (waarop het hele repressieve politiebeleid is gebaseerd) dát zou wat zijn. De Blackblocs dienen als argument voor de macht dat er geen alternatief is voor hun gewelddadige aanpak. Dat het volk met wapenstok, traangas, shock-granaat en rubberkogels in het gareel moet worden gehouden.
Frankrijk is dé politiestaat van de EU.

En dit was nog slechts Parijs.
200.000 betogers in heel Frankrijk: Rennes Nantes Marseille (waar de vrouw die in haar huis stierf aan een politiegranaat werd herdacht) Lille Montpellier Toulouse Straatsburg Pau

De onbeschrijfelijke arrogantie van de macht (in Frankrijk nog veel groter dan die hier) heeft een nieuwe ronde volksverzet uitgelokt is met de door corona verergerde crisis een reactieve verbinding aangegaan die het volk steeds woedender maakt. Van restaurateurs tot arbeiders.

Macron moet nog tot 2022.
Ze zullen hem niet loslaten. Corona of niet.
De geruchten gaan dat Macron zich niet voor herverkiezing zou beschikbaar stellen.
Dat zou de weg vrijmaken voor de rij parvenu's die zich als minister onder hem in de kijker hebben gespeeld.
De laatste aanwinst is de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken Darmanin. Deze 'Fouché' is een kloon van de andere 'Napoleonnetjes' Sarkozy en Macron. Werktuig van de superrijken. De serie machthebbers die het Franse volk wel eens even haar vrijheidsdrang zou afleren.
Tot nu toe vergeefs. 
Het land van de Grote Franse Revolutie, zoveel belangrijker nog dan de Russische, geeft zich niet gewonnen. (WK)

1871-2021. In Nederland zullen deze jaartallen weinig losmaken. Maar in Frankrijk ligt dat anders: op 18 maart 1871 begon de opstand van de Commune van Parijs tegen de 'voorlopige regering' die was uitgeweken naar Versailles toen de hoofdstad tijdens de verloren Frans-Duitse oorlog het jaar ervoor door de Pruissen maanden onsuccesvol was belegerd. In de door Versailles gesloten vredesovereenkomst was als clausule overeengekomen dat het Pruisische leger een overwinningsparade mocht houden door de straten van Parijs. Alsof hun verdediging niet stand had gehouden. Ik voel de woede nu nog.
Het volk (met name de arbeiders en werklieden uit Belleville en Montmartre) nam het niet. Op de Buttes de Montmartre werden de kanonnen die er stonden opgesteld om de arbeiderswijken te intimideren door de bevolking veroverd, vlak voor ze naar Versailles zouden worden overgebracht.
Wat scheelde was dat in Parijs de bevolking toen de Pruissen oprukten militair was ingedeeld in bataljons van de Nationale Garde. Per wijk. Hét schrikbeeld van de macht. Het geld.
Natuurlijk waren er excessen. Twee generaals die bij voorgaande opstanden op de bevolking had laten schieten werden geëxecuteerd. Dom. Ze hadden ze kunnen gijzelen en ruilen tegen Auguste Blanqui die als kind nog aan de Grote Revolutie had deelgenomen en alle erna. Hij werd het symbool van de opstand. In de cel van de Voorlopige Regering. Als de Commune direct haar troepen naar Versailles had gestuurd om de Voorlopige Regering te arresteren was dat beslist gelukt. In plaats daarvan deden ze een oproep aan de rest van het land Communes naar het voorbeeld van 1793 te vormen en begonnen met een indrukwekkende lijst van hervormingen.
Daardoor lieten ze tijd aan de Pruissen (die net zo bang waren voor het gepeupel als de Franse bourgeoisie) om Versailles te bewapenen met modern wapentuig.
De herdenking is door Anne Hidalgo (PS) uitbesteed aan een communistische wethouder. Een daad waar ze waarschijnlijk spijt van heeft. Want dat werd het sein voor samenwerking met de Gele Vesten. Vanaf donderdag in dit theater.

Ondertussen gaat de strijd tegen Macron haar laatste jaar in. Onverminderd. Op 12 maart waren het de bezitters van autobussen (in Frankrijk traditioneel van kleine ondernemers) die het centrum rond de IJffeltoren bezetten.
6 maart was een belangrijke zaterdag in de strijd van de Gilets Jaunes. Niet alleen demonstraties in Parijs, Lille en Lyon tegen de veiligheidswetten, maar ook de aftrap van het laatste jaar Macron.
Idiote MSM. Hun verslaggeving van de op 17 november 2018 begonnen opstand tegen de regering Macron zal voor altijd de geschiedenis ingaan als fraude. Als de hypotheken van de "journalisten" zijn afbetaald, maar hun schandelijk verraad aan de vrije meningsuiting aan de kaak wordt gesteld. Jaap Timmer (Politieonderzoeker VU) vertelt: 'Ik verwacht dat Nederland iets meer richting het Franse model opschuift'. Iets meer...
Het Franse model betekent afgerukte handen, uitgeschoten ogen, doden en zwaargewonden. Onze schetenwapper verwacht ze bij ons. Hij waarschuwt er niet tegen, hij ziet het ook bij ons verschijnen... Via permanent ME bataljons paraat houden voor inzet in kazernes.
Commisaris Ronald Verheffen, portefuillehouder paraatheid bij de politie, is het daar niet mee eens: 'Als je de ME kazerneert, zoals in Frankrijk, creëer je een hamer die vanzelf op zoek gaat naar een spijker.' Op het moment zijn er 2010 politieagenten permanent beschikbaar voor de ME. Ze worden eerst als gewone politie ingezet voor ze gehelmd en gepantserd gaan matten.
Op 4 februari was er een grote manifestatie van de linkse vakbonden tegen de armoede veroorzaakt door het regime Macron.
Op 6 februari demonstratie tegen de leugens van MSM media. 'Avec la TV on est sous hyphnose'. 'Allumez vos cerveaux', 'verlicht uw hersens'. Als je naar deze vrouwen kijkt zie je de kracht van de opstand. 'Liefde zal overwinnen'. Liefde voor de agenten die de stoet omringen. Wat een helden in de stromende regen. Bij de tv-stations zingen ze de hymne die in 1974 het sein gaf voor de anjer-Revolutie in Portugal. En roepen de journalisten op hun plicht te doen: informeren.
12 bussen van de CRS. Zelfs een waterkanon. De (eveneens gemilitariseerde) brandweer volgt. De brandweer die permanent in actie is tegen de regering Macron. De politie trouwens ook.
Het is een spel van de macht met hun horigen. Gevaarlijk spel. Hier is het ondenkbaar dat de politie de kant van het volk zou kiezen. In Frankrijk niet. Al is ze gemilitariseerd.
Op 27 februari verzamelden de Gilets Jaunes zich te Versailles. Het buiten van de Franse monarchie. Symbolisch. Om de monarch Macron te brandmerken. De centrale figuur die in het spel aan de meeste touwtjes trekt. Nog. Want over precies een jaar zijn er presidentsverkiezingen en Macron staat er niet goed voor. Naar verluidt stelt hij zich niet kandidaat. (WK)