Op de barricades in Frankrijk (069)
Het grootste sociale conflict in de westelijke wereld gaat zijn tweede maand van nationale staking in. En u ziet of hoort er niets over in onze 'vrije pers'. Dagelijks gaan in estafette verschillende beroepsgroepen de straat op in de 'mobilisation intersyndicale'. Woensdag 5 februari de ambtenaren, waaronder de technische recherche die op straat aanschouwelijk maakten wat hun werk inhoudt.
Een dag later 'de Grote dag van Mobilisatie', met het onderwijs, de zorg, de spoorwerkers, de opera, rioolwerkers en opnieuw de advocaten. Overtuig uzelf. De stemming is 'bon enfant', gemoedelijk. Hoor ze zingen met de straatorkestjes. Hun repertoire groeit iedere week. De creatieve leuzen en spandoeken. Spreekkoren 'Aux armes!', 'Revolution!', 'Anticapitaliste!' Nederlanders zullen zich verwonderd afvragen 'waar hebben ze het in godsnaam over'. Een lust voor het oog. Inspiratie voor de hele wereld. Alle leeftijden. Alle 'rassen' (rassen bestaan voor racisten). Vakbondsleden en Gilets Jaunes. De dansende vrouwen in blauwe overalls. 'On lâche Rien!' (We geven niet(s)op! 130.000 volgens de organisatoren. Dit is het echte Frankrijk. Onvermoeibaar strijdbaar. Om 6 uur dansen ze nog. Wát een volk. De politie wordt getrakteerd op boegeroep. 'Cassez vous!' (Rot op!') Helmen bungelend aan de riem. Granaatwerpers op de rug. Ze kijken ongemakkelijk. Zetten volstrekt onnodig wat straten af. Op de achtergrond wachten hun gehelmde collega's op de opdracht erop te slaan. Intimidatie van de gehate politieprefect Lallement. De enige hoop van de macht is de boel uit de hand te laten lopen, om met beelden in de tv-journaals de bevolking te bewegen het verzet te staken.
De 'Conseil d'Etat' (een adviesorgaan vergelijkbaar met onze Raad van State) noemt de houding van de regering 'amateuristisch'. Een eufemisme. Alleen een volledige reorganisatie van de staat kan dit oplossen. Een VIe Republiek, na een Constitutionele Vergadering. Deze Assemblee is tot niets meer in staat. De democratie functionert niet meer.
De CGT, althans haar leden werkzaam in de energievoorziening, wordt ervan beschuldigd de stroom te hebben afgesloten in het hoofdkantoor van de reformistische vakbond CFDT die het front van de algemene staking heeft verlaten na de toezegging van premier Eduard Philippe over de 'spil-leeftijd' van de pensioenen. Een paar minuten maar, maar 'schandelijk' natuurlijk. Denk aan de croquetten in de diepvries.
'Port mort' au Havre. De grote havens liggen plat. In het Frans klinkt alles beter: 'Égouttiers en grêve'; putjesscheppers in staking. De rioolwerkers roeren zich uiteraard ook, in de wereld van de superrijken. Stel je voor dat zij hun werk zouden moeten doen. Ik wil Macron, Philippe en Castaner zien graven.
De brandweer staakt sinds juni 2019. Op dinsdag 27 januari manifesteerden ze in de straten van Parijs. Een matpartij met de ordetroepen, iets anders dan de machteloze Gele Vesten, de brandweerlieden waren gekleed in hun werkkleding en dus voorbereid. 'Soldats du feu'. Een ongelofelijke clash tussen twee diensten die vallen onder het ministerie van Binnenlandse Zaken.
'Maar Macron is toch democratisch verkozen', horen we vaak. 'De Fransen wisten wat hen te wachten stond'.
Bij de verkiezing van Emmanuel Macron in 2017 behaalde hij in de eerste ronde 27 procent van de stemmen. Een van de kandidaten was François Fillon, kandidaat van LR, die bij de voorverkiezingen van 2016 de meeste stemmen haalde. Een van zijn centrale thema's was betere betrekkingen met Rusland. Rond zijn persoon ontstond een 'affaire' (hij had zijn vrouw op de loonlijst), waardoor hij gedwongen werd om zijn kandidatuur in te trekken. Fillon was een kandidaat in de 'Gaullistische traditie', waarin de nationale belangen (van de nationale bourgeoisie) vooropstaan. Zijn wegvallen leverde de keus tussen Macron en Marine Le Pen op. Dit was een opzetje. De geruchten over een staatsgreep door het leger, de fascistische roots van haar partij en het vooruitzicht van instabiliteit (denk aan de toestand nu...) dreven de kiezers naar Macron, die met 66,1 tegen 33,9 procent de RN-kandidaat versloeg.
De affaire-Fillon stond niet op zichzelf - verschillende Franse politici hadden iets aan de broek: Christine Lagarde, Dominique Strauss-Kahn (gedoodverfde tegenkandidaat van Macron) en Alain Juppé, in 2004 veroordeeld voor financiële malversaties in zijn partij RPR, 'overkwam iets'. De uitkomst moest wel uitlopen op Macron. 'Dat is nu eenmaal de democratie'. Maarnietheus. Integendeel. Het laat zien hoe verkiezingen het spel van de ware machthebbers zijn: de superrijken - zij die eigenaren zijn van kranten en tv-stations.
Gaan demonstreren is gevaarlijk. Tóch trotseren de Fransen massaal het gevaar in elkaar te worden geslagen of erger.
De vrees is dat het overslaat naar andere landen. Vandaar de mediastilte.
De hoop is dat het uitdooft. Dat is vergeefs. De Fransen zijn zo kwaad, in alle beroepen, dit stopt niet. Macron moet nog twee jaar. Dit wordt een test voor alle neo-liberale regimes in de wereld. Aller ogen zijn op Frankrijk gericht. Zoals vaker in de geschiedenis. (WK)
