Op de barricades in Frankrijk (038)

Hoewel het zwaartepunt van Acte 32 deze zaterdag in Marseille lag, de tweede stad van Frankrijk, en er geen noemenswaardige confrontaties met de ordetroepen werden gemeld, ging de aandacht uit naar de Péage (de met belastinggeld aangelegde autosnelwegen die werden geprivatiseerd, zoals de regering Macron nu ook met de vliegvelden van Parijs van plan is) van Chamant-Senlis die werd bezet en waarvan de toegang gratis werd gemaakt. Het gratis openstellen van de autoroutes was bij het begin van de protesten vorig jaar al uitgevoerd in het zuiden, nu dus bij de toegang van 'de buik van Parijs', de groothandelsmarkt die in het nieuws was gekomen omdat de regering de permanente spoorwegverbinding met de groothandelsmarkt St. Charles bij Perpignan aan de grens met Spanje wil sluiten en vervangen door transport over de weg. Deze regering, die zich zo graag laat voorstaan op haar 'groene' gezindheid, doet het tegenovergestelde. Deze schaamteloosheid wordt door de Gele Vestjes doortastend aan de orde gesteld.
De onder-prefect (politiechef o. a. in dit zwaar gemilitairiseerde land waar ook de brandweer onder het ministerie van Defensie valt) kwam langs en dreigde met geweld, wat anders. Toch duurde het uren voor de actievoerders de plaats ontruimden en het 'prettig zakendoen' van de exploitatiemaatschappij kon worden hervat. Dat is het sterke punt van de Gele Vestjes: de vakbonden kunnen worden geïntimideerd met rechtszaken in zulke gevallen, met de horizontale acties is dat moeilijk. Al zal het geprobeerd worden tegen de leiders van de beweging Jerome Rodrigues en Eric Drouet die bij Senlis acte de présence gaven.
Grappig was dit weekend nog een interview met Brigitte Macron die sympathie voor de Gele Vestjes liet blijken. Haar man wordt met de gehate minister van Binnenlandse Zaken Castaner aangeklaagd voor het Internationale Hof van Justitie te Den Haag, maar Brigitte moet 'de harten van de Fransen winnen'. Een oude truuc van de macht in samenwerking met MSM.
Er bestond even de hoop bij de macht dat het protest zou uitdoven. De zomer, feestdagen, vermoeidheid moesten hun bondgenoten zijn. Maar de protesten kennen soms een dip en gaan vervolgens onverminderd door. Ondanks het afschuwelijke politiegeweld. De enigen bij wie sprake is van vermoeidheid zijn de ordetroepen. (WK)