Op de barricades in Frankrijk (042)
Op de nationale feestdag 14 juli (de bestorming van de Bastille) zijn de Gilets Jaunes er in geslaagd om de voor hen verboden Champs Elysees te bereiken en Emanuel Macron die er de traditionele militaire parade (deze keer 'verrijkt' met soldaten uit EU-landen die moeten meedoen aan het stokpaardje van Macron: het Europese leger) aan zich voorbij liet trekken in zijn gezicht uit te fluiten. Ze lieten gele ballonnen op die door de ordetroepen werden afgepakt. In de straten rond de Champs Eelysees werden demonstranten ingesloten door de politie om het militaire defilé te beschermen en vonden hevige confrontaties plaats. Met name de Rue de Berry was het toneel van ernstige onlusten. Daar werden ordetroepen op hun beurt door woedende betogers ingesloten. 'Putain Macron!', zongen ze onvermoeibaar door. Branden werden gesticht. En de verhitte gesprekken met de aangeslagen politieagenten. De vrouwen die hen toeschreeuwen. Ze zullen het in hun slaap nog horen. Grote contingenten bewapende motorrijders, de michelinmannetjes die maar wat rondrennen in hun wapenrusting. De bevolking, nu eens niet in het geel om niet op te vallen, die steeds andere wegen kiest in de wirwar van straatjes. Steeds weer stuiten ze op cordons van de gendarmes. Om vervolgens resoluut om te keren en een andere weg te zoeken. 'Anti-anti-anticapitaliste!' klinkt het, als iemand nog mocht twijfelen aan hun gezindheid. Het kat-en-muis-spel houdt aan terwijl het theater van Macron al is afgelopen. Op de boulevards worden groepjes demonstranten samengedreven en geïsoleerd. Het weerhoudt ze niet van te zingen, schreeuwen en schelden. 'We hebben niets tegen jullie, jongens', vertelt een vrouw de agenten. Je ziet ze lijden, voor de 350 euro die ze vangen. Hoe lang kan dit nog voortduren, voordat ze zich bij de demonstranten aansluiten? Ze moeten voelen dat ze deel uitmaken van een afbrokkelende macht. Je ziet het op hun gezichten als ze het vizier van hun helmen omhoog doen voor wat meer lucht. Er klinken kinderliedjes voor de getergde policiers op de Place des Ternes.
Natuurlijk wordt weer beweerd dat het om 'enige honderden' zou gaan. Bekijk de video en overtuig uzelf. En dit is het gebied 'verboden voor geel'. De rest van het land zal geel zijn.
Rond 14.00 uur wordt de Place des Ternes vrijgegeven. Toeristen mengen zich met de demonstranten. Het verkeer neemt zijn normale loop. De demonstranten, zonder geel moeilijk te herkennen, lopen zingend de boulevards op. Richting de Arc de Triomphe, verboden gebied sinds de 'wet tegen de vandalen'. De mensen zijn opgetogen. Daar staan de gendarmes opgesteld. Dan maar via zijstraten. Zo wordt het Place de l'Etoile omsingeld. Traangas op de Boulevard de Raspail. Charges. Het is weer een goede dag voor de fabricanten van traangas. Het regent granaten. Arrestaties. Maar de mensen wijken niet. De gehate LBD's (flashball) worden geheven. Bussen vol Chinezen keren om. Geen Arc de Triomphe vandaag. Chaos. Wie is wie, zonder geel. Obers bergen de menukaarten op bij Fouquet's dat juist heropend is. Terrassen worden haastig ontruimd. Mensen vluchten de grote winkels in. Daar komt weer een sombere politiecolonne. Er wordt weer gezongen op de Champs Eelysees. Weken niet gebeurd. De hekken voor het defilé dienen nu als barricade. Vrouwen slepen ze de boulevard op. De politie ze weer terug. Om weer opnieuw door de betogers te worden teruggelegd. 'We gaan geweld gebruiken' kondigt de politie per luidspreker aan. 'Revolutie!' scanderen ze terug. Vlakbij de Arc de Triomphe, het symbool van de staat. Nu verschijnen de zwartgeklede en gemaskerde Black Blocs. Of zijn het BAC's? De politie die zich vermomt als demonstrant?
Zoals socioloog Michel Fize constateert: 'dit is geen sociale beweging, dit is een opstand die tot het doel bereikt is doorgaat'. (WK)
