Het lawaai van laagovervliegende boeings vanochtend op de kwaakradio. Weer es wat anders dan instortende nieuwbouw. Maar ook wel opvallend omdat die herrie natuurlijk niet van gister of eergister is. Schiphol is al tig jaar een hel voor wie er naast woont. Vuur en vlammen op 4 oktober 1992, wie herinnert zich die niet?
Des te opvallender dus dat er nu opeens omwonenden aan het woord kwamen. Die had je destijds niet, in de Bijlmer. Toen mocht je alleen naar Edje van Thijn luisteren die het had over duizenden illegale Ghanezen die in het vagevuur toch maar mooi geruimd waren. Hij wist tenslotte waarover hij het had...
Vanochtend waren we dan ook niet in de Bijlmer maar in Aalsmeer. Daar kunnen ze niet buiten eten vanwege de overlast. En ook kunnen ze hun grond en huis niet kwijt, ook niet aan de straatstenen. Huiliehuilie, van witte oudere meneren. Gepensioneerde tuinders. Straks gaan ze nog die jongens van de commerciele interviewen, de Holleeders van de televisie, die ooit in zo’n broeikas begonnen met het uitkleden van de amusementssector, en nu hun helden en heldinnen in hun glazen huis of op hun rommelzolder nog geen twee woorden achter elkaar kunnen laten zeggen zonder dat zo’n Boeing de show verstiert. En wij ons maar afvragen welke twee woorden dat dan wel zouden moeten wezen...
Wachten we op de dag dat zo’n vakantievlucht onzacht op Aalsmeer landt, met alle gevolgen vandien. Krijgen we nieuwe cijfers over hoeveel illegale Polen in die kassen werkten... (gvd)

Meanwhilehangt het lot van het Koreaans schiereiland af van de luimen van de Noordkoreaanse baas Kim. Positief is dat hij heeft gehengeld naar de mogelijkheid of er niet een paar van zijn soldaten mogen deelnemen aan de Winterspelen, straks op het Zuidelijk deel. Positief is ook dat het Zuiden vooralsnog niet afwijzend heeft gereageerd op de opening van Kim. Twee keer positief is flink gedrogeerd, hebben wij weliswaar geleerd, maar laten we vanuit de polder de deur die op een kier staat wat verder proberen open te zetten. Onze man in dezen is Camiel.
Us  Miel, oet Valkenburg. De man die iedereen weg wil hebben en uit beeld en nooit meer, bah. Want Miel heeft nog steeds, ook na twee jaar, niet zijn sorry aangeboden omdat hij zijn vriendin het ziekenhuis insloeg. En dat vinden wij in excusenland dom en oerlelijk, want een echte man mag doen wat ie wil maar dan moet ie er wel voor uitkomen. Gai zegget net...Straks staat Max zonder oorlel in de Prive en dan gaan we er toch echt geen commissie-Donner aan wijden om erachter te komen hoe of wat... We leven godbeterehet in 2018! Neen, dan moet Dikke Willy dat maar es in een mooi persoonlijk en warm portret op de nationale tele gaan verklaren. Daarna moet ie voor straf een extra rondje koekhappen in Dokkum en dan voelen we ons allemaal weer goed, althans veel beter dan de buren.
Maar Camiel dus, ook IOC lid, opvolger van Big Anton en Dikke Willy in die club. Camiel moet nu als de wiedeweerga de collega’s gaan bewerken dat Kims ijsdansers mogen meedoen. Moet toch lukken? Er zijn heel wat plaatsen vrijgekomen omdat de Russen de zaak in Sotsji hebben geflest. En per slot van rekening zijn al die andere gedrogeerde oelewappers toch ook gewoon welkom?
Kom op Miel, de hele natie staat nog een keertje met je mee te kijken. Wij hebben daar straks toch sportief niets in de melk te brokken, nu moeten we met polletiek komen. Eurlings, de Timmermans van de Olympiers, hoe gezond klinkt dat?
En daarna kom je gewoon weer thuus, Miel. Word je onderpief bij de DSM. En krijg je een zeurshow op tv. Over mannen en geweld of zo... (gvd)

Merijn Oudenampsen komt momenteel armen en benen tekort om aan alle interviewaanvragen van de main stream te kunnen voldoen. De verse doctor is veelgevraagd sinds hij in zijn dissertatie Pim Fortuyn en Paul Cliteur niet uit de bewolkte hemel liet vallen maar Fritsje Bolkestein aanwijst als de spindokter van nieuw rechts in de polder.
Als het in een sjiek gebonden boekwerk staat en je het verhaal in een zwarte jurk presenteert, klinkt het toch anders dan wanneer je het voor het eerst opschrijft, in een blaadje als het Kleintje, of Konfrontatie. In het laatste periodiek vonden wij deze hele mooie van Merijn over de Wilders van de twintigste eeuw, Henk Janmaat en zijn trawanten.
Conclusie van Oudenampsen: degenen die zich Janmaat en vooral zijn weduwe Schuurman alleen maar wensen te herinneren als de ‘slachtoffers’ van ‘Kedichem’, willen ons doen vergeten dat Janmaat en zijn partijleden net zo vrolijk verantwoordelijk waren voor aanslagen waarbij brand uitbrak en gewonden vielen.
Het is buffelen op links, momenteel. En veel roeien tegen de stroom op. Nu maar wachten op het jonkie dat promoveert op de these dat Baudet niet groot was maar grootgemaakt werd... (gvd)

Soms kun je als nonvaleur en uitvreter je geluk niet op in deze wereld. Om iets preciezer te zijn, eens in de tien jaar.
Zolang is het al weer geleden dat we de jongens en meisjes van het succes en de substance in hun paniek mochten zien dobberen. Heerlijk, die beelden van door het noodlot als een lepeltje kromgebogen mannetjes op Wall Street. En die verhalen van en vooral over ze. Hoe de een nog daags voor de crash hypotheken had gesleten in eeen trailerpark in Massachusetts, en de ander met voorkennis van de jongste dag die er aan zat te komen heel zijn money had omgezet in schilderijtjes van Andy Warhol.
De voortekenen kunnen bedriegen maar het heeft er toch desalniettemin veel van weg dat we aan het begin van de krach staan. Weer is met geld alleen maar meer geld gemaakt, en nog steeds is er geen paal en perk gesteld aan belastingvlucht en luchtverkoperij. En dus zien we ze weer, de trillende neusvleugels en hysterische oogjes van over rust en kalmte orerende beleggingsadviseurs, en dus horen we ze weer, de verhalen over dat het om tijdelijk ongerief gaat. Plus de waarschuwing of zo mag je het natuurlijk ook noemen, het dreigement dat niemand, ook niet de grootste nonvaleur en uitvreter, hierom mag lachen of leedvermaak koesteren, want we lijden er allemaal onder en gaan er allen onder lijden.
Goeie raad: ga es lekker in je oude plunje op hullie hun favoriete terras zitten. Besteed voor een keertje je uitkering van een hele maand aan de te gekke koffie die ze daar tappen, en vraag een van die zitters of je zijn krant straks mag lenen. Vervolgens ga je zitten glimlachen. Gewoon, op de manier waarop zij dat doen op de televisie, in hun reclames, in hun talkprogramma’s en tijdens hun polletieke toespraken. Een grijns van oor tot oor. Laat je maar lekker in je in tien jaar niet verzorgde gebit kijken. Zet er een zonnebril bij op, nog beter. Je zult de enige zijn. Voor een keer de winnaar. Geniet van hun getergde blikken, van de drift waarmee ze op hun ipods tegen elkaar tekeer gaan.
Het mooist is natuurlijk wanneer eentje zo onnozel is om te vragen waarom je je zo tevreden voelt. Doe dan aanvankelijk of je het niet goed gehoord hebt, zodat de gekwelde toeschouwer de vraag moet herhalen. Pas wanneer ook zijn collega’s aan het tafeltje naast jullie gehoord hebben wat er gevraagd wordt, zeg je dat je niks hebt en dus ook niks kunt verliezen. Smuk het nog een beetje op. Gooi er achteraan van ‘ik ben de vleesgeworden win-win-situatie’, of ‘ik kan je alles lenen behalve dat waar jij nu in jouw penibele situatie iets aan hebt’. En geniet ervan zolang je maar kunt. Want ook koude koffie is goed te drinken... (gvd)

Heimat, zo heet de naam die de Beierse fascistische partij CSU wil toevoegen aan het Duitse Innenministerium, aldus berichten in de Duitse pers.
Ministerie voor Binnenlandse Zaakjes en de Heimat. Klinkt naar zuurkool. Maar ook naar spruitjes. Op de dag waarop de Nederlandse gelijkgeschakelde pers omhoogstaat van de Zaakjes in het FvD, de VVD van linkmiechel Thierry Baudet. De Holleeder van het Binnenhof, vrouwenhater, kruimeldief, scooternozem, killer en kwast. Omhooggepimpt door de Telegraaf en DWDD.
Heimat, of feitelijk onze legitieme huiver daarvoor, heet bij Baudet oikofobie, dus de angst om je ergens thuis te voelen. Mensen zweren bij huisje, boompje en beestje (en vrouwen bij het aanrecht) maar mogen dat van links niet. Het is hartstikke tof om trots te zijn op waar je vandaan komt, dat soort redenatie. Heeft niks om het lijf maar als je het zoals Baudet verkoopt met een grijns en gekleed in een leuk eigentijds jasje, dan trekt het meer aandacht dan hetzelfde geroep van een PVVer.
Kersvers in de FvDbrei die over ons wordt uitgestort is de notie dat niet iedereen reden heeft om even trots te zijn op waar ie vandaan komt. De ene Heimat is de andere niet. Het verschil schijnt hem te zitten in de hoeveelheid IQ die in die Heimat voorhanden is. Het ene volk is slimmer dan het andere. Nu zeggen ze dat in landen als de US of A en Israel elke dag tegen elkaar en tegen de dommerikken over de grens. Maar hier in kikkerland, waar we ons bij dom alleen maar een Belg kunnen voorstellen, is dat toch al weer zeventig jaar not done.
Het is met domheid als met alles in het ondermaanse: het hangt ervan af hoe je er naar kijkt en wat je er mee wil. Op Twitter, een medium dat Baudet als jong aanstormend revolutionair graag hanteert, ontstond het nodige hoongelach over het gezicht dat het kereltje trok toen hij in het talkprogram Jinek werd gekonfronteerd met Koot en Bie. Bij de namen Kees van Kooten en Wim de Bie had hij zich misschien nog wel wat voor kunnen stellen, maar het legendarische duo Jacobse en Van Es deed bij ons cultuurkonijn geen bel rinkelen.
Wel Schubert spelen op een hamerklavier maar niets weten over het beste satirische televisieprogramma uit de tijd dat tv er nog toe deed?
Zou Thierry de Slingeraar weten dat Heimat de titel van een populaire tv/serie was in de jaren tachtig...? (gvd)

Halbe Zijlstra dood, Ruud Lubbers dood, Sven Kramer dood. Wat kunnen, om met de fiefe olijkerd Dries van Agt te spreken, de jongelui in het vaderland nog meer verwachten? Voor de tegelijkertijd alomtegenwoordige en toch galmend afwezige media van de hoofdstroom komen de rampen als geroepen. Welk kanaal of tabloid men ook opent, naar de pakkende ontknoping van de politieke crisis in Duitsland zal men vergeefs zoeken. En ook voor het toch voor de hand liggende verhaal over de verknupping van Lubbers met Hollandia-Kloos moet je helemaal naar KM.
Echt dood ging trouwens Pechtold, het prijsdier van Deu66, het pedantste mannetje sinds Bolkestein in de mannetjesmakerij die polletiek heet. Euthanasiasme denk je dan in zijn geval? Nee hoor, hij liep keurig in de valbijl die hij met zijn polletieke neefjes van de VVD heeft opgericht: de moderne Russenangst. Pechtold bestond het om Zijlstra nog de liberale hemel in te prijzen, ook nadat de minkukel op een klinkklare leugen was betrapt. ‘Russen zullen nooit toegeven dat ze verkeerd zaten’, glibberlachte Pechtold.
Het hollands journaille had de racistische opmerking niet gehoord maar oplettende Russen in den lande, toch al alert op alles dat MH17, Deu66 of Ollongren heet, togen naar het dichtstbijzijnde politiebureau om aangifte te doen. Ook in Moskou bleef de russofobie van de hollandse polletiek natuurlijk niet onopgemerkt. Daar is men niet zo van het aangeven. Onze ambassade kreeg een envelopje. Zat geen geld in deze keer, maar een poedertje. Poedertje? Die stuff die al driehonderd keer besteld geworden is? En zo kwam alles weer bij elkaar. Zoals het hoort in de polletiek... (gvd)

Ook KRO. Afrin. Volgens een petitie in het internet staan we ervoor, met een uitroepteken. We spreken ons uit tegen de aanvalsoorlog van de Turkse leider Erdogan. Dus niet tegen oorlog maar tegen aanvalsoorlog. Is er verschil tussen aanvals- en verdedigingsoorlog? Moet je voor of achter of in Afrin gaan staan als je tegen oorlog bent?
In KM worden we nauwlettend op de hoogte gehouden van de oorlog. Het liegt er niet om in Afrin. Het is er oorlog zoals we de oorlog kennen, of menen te kennen. Je moet van goeden huize komen om de strategie van de verschillende partijen te kunnen volgen. Oorlog is echt niet aan de dumbo's onder ons besteed...
We lezen bijvoorbeeld over een 'sluwe' man, in het Kremlin. Een echte zwaargewicht, die Putin. Een denker van het grootste kaliber. Iemand met wie we rekening moeten houden, zo hoorden we hem gisteravond zelf zeggen. Hij had een superraket in de aanbieding. Een sluwe raket. Het moet raar lopen wil deze grote geest niet de Nobelprijs krijgen.
Behalve Putin treffen we in of op Afrin ook Sjoerd, uit Eindhoven. Stekeltjeshaar, tattoos, kleine oogjes, zo staat hij afgebeeld op de borden die bij zijn begrafenis werden meegedragen, door zijn Koerdische medestrijders. Sjoerd sneuvelde aan de kant van het YPG. Die vechten voor een multicultureel en tolerant Syrië.
Deed Sjoerd dat ook? Onze Brabantse held was al gepokt en gemazeld in het edele oorlogsbedrijf voordat hij in Raqqa vocht, tegen IS. Stekelmans had zijn sporen verdiend in Ukraïne. Daar kun je ook vechten. In de aanval of in de verdediging. Sjoerd verdedigde er de Ukraïers tegen de Russen. Aan de kant van neonazi's.
Voor Sjoerrd zelf maakte het allemaal niet zoveel uit. Hij noemde de oorlog in de Ukraïe eentje 'om de macht', en vond die in Syrië 'belangrijker, want die gaat om de vrijheid'. Een strijdmakker van hem formuleert het minder enigmatisch: 'Sjoerd ging gewoon voor de oorlog, de echte oorlog'. De oorlog van Erdogan, Putin en Afrin dus... (gvd)

Ook EO. Bij de relirevolutionairen zijn ze Andries Knuffel en hun Landdagen allang voorbij. De laatste jaren scoren ze met Pasen, niet met Beethoven of Bach maar met Jezus-in-burger. De Passion. De lynchparij die zich tweeduzend jaar terug in Palestina moet hebben afgespeeld, waarheidsgetrouw nagedaan en live over onze hoofden uitgestort. Op zijn Hollands en in zijn Hollands, opdat iedereen in de waan gaat leven dat Jezus en Pilatus gewoon gezellige kaaskoppen waren. Setting uit de Gooise matras, met BNer die als Jezus, BNer zijn zus als Maria, vul maar in. Wie de Luizenmoeder en Dokter Deen een keer heeft gezien weet al wie de Petrus van het volgend seizoen wordt.
Ronduit fascinerend is de bezetting van de rol van de fouterds in het verhaal. Judas Iskariot, Pontius Pilatus maar vooral Barabbas, de veroordeelde goser die naast Jezus aan het hout bungelde en door de verlichte buurman wed vrijgepleit. Voor Barabbas wordt een greep gedaan in de fuik vol deugnieten die dit landje rijk is. Een acteerverleden is daarbij een pre maar hoeft niet. Dus zien we in die rol oudvoetballers die wegens bedreiging of omkoping of allebei niet meer ballen, een model dat aan de drank is geraakt en een turner die liever snoof in plaats van aan de ringen caramboleerde. BNers met een smetje dus en in de EOopvatting zielen die voor de herkansing in aanmerking komen.
Volgens de Telegraf heeft men in ultraprotestantse kringen nu het oog laten vallen op Marco Kroon. De geweldenaar uit Brabant met de kippenborst vol tattoos en blik omdat ie voor ons de oorlog tegen de Taliban heeft gewonnen. Marco heeft sinds zijn huldiging regelmatig deTelegraf gehaald omdat hij wapens en lijntjes verkoopt in de kroeg die hij na zijn terugkeer uit de woestijn overnam. En nu heeft hij door zijn mond te openen over dingen die beter niet in de Telegraf kunnen komen, zijn excollega’s van de commando’s in een lastig pakket gebracht. Hoog tijd dus voor Kroon om als sneue oorlogsheld in aanmerking te komen voor algemene gratie, verleend door de evangelischen.
Je zult toch maar Yuri van Gelder heten en zo’n opvolger krijgen.
Daarom is het een goed idee om nu we nog een paar weken moeten vasten de kandidaat voor Barrabas in een ander lijstje te gaan zoeken. Werd ook vandaag bekend, die van Forbes, van de rijkste types op deze aardkloot. De vergaarders van het echte goud. Geen zielige opgedofte figuren uit de Vaderlandse sien dus maar de real winners, Billy Gates, de baas van Amazon, het vrouwtje dat de miljarden van Heineken onder haar zitvlak heeft. Kiezen we uit dat lijstje iemand die op de markt in Leeuwarden of naast de Arena een poosje aan de mast moet gaan bungelen dan weten we tenminste zeker dat ie als ie voor de eer bedankt dat doet door een miljoen hier of daar rond te strooien... (gvd)

'Welkom als mijn vriend op Facebook. Ik heb een tijd geleden iemand op Facebook toegevoegd, maar hij was erg boos op mij omdat ik hem had toegevoegd terwijl hij me niet kende. Later had hij me geblokkeerd omdat ik een homo evenement op zijn Messenger had gedeeld, dus als jij er geen problemen mee hebt dat ik jou toegevoegd had terwijl je mij niet kent, blijven we gewoon vrienden op Facebook. Maar mocht je er wel problemen mee hebben dan mag je mij gewoon verwijderen of blokkeren. Wat ik natuurlijk ontzettend jammer zou vinden omdat ik het ontzettend gezellig en fijn vind om veel mannen op mijn fb-account te hebben. Ook omdat ik van de mannenliefde ben'.

Aldus Mark Rutte vanuit Cambridge gisteravond. Is wel niet de welbespraakte corpsbal die we over ons heen moeten laten komen. Maar waar is nou de politieke boodschap? Waarom moeten wij geloven dat vijftig miljoen Amerikanen via hun fb-account het Trump-kamp zijn ingemanipuleerd? Hoe gaat zoiets in zijn werk: hersenspoeling via sociale media? In het kattebelletje van onze premier kun je toch moeilijk onderscheiden dat hij het belangrijk vindt om morgen voor de plaatselijke VVD en voor de sleepwet te stemmen? Hij wil in zijn boodschapje alleen maar vriendjes met ons worden, meer niet toch? Nergens iets over doen of aanpakken of veilig met elkaar, over de gewone VVD-kladderatsj. Niet eens over veilig vrijen of over een spelletjesshow...

Geleuft U er maar in, in het aanwakkeren van onderbuikgevoelens via het feestboek. Dan geleuft U zeker ook in een goeie ouwe dag of dat straks die voor de rest van hun leven getraumatiseerde kinders uit Oost-Gouta hier welkom zijn? Cambridge-gedoe? Het is veel en veel erger met ons gesteld: wij kiezen voor Trump, Putin, Rutte en Jos van Rey bij ons volle verstand. Omdat we er zelf ook beter van hopen te worden. Daar hebben we helemaal geen Zuckerberg voor nodig. Het gaat niet om de onderbuik, we lijden aan collectieve hoofdpijn.... (gvd)

Ook Facebook. Aan de aanplakzijde, een week of zo terug. Die gek die dacht dat ie een statement maakte door van de publieke tribune in de Tweede Kamer te springen. Neemt de moeite om zich te verontschuldigen bij vrienden en familie en legt het voor alle anderen even uit. Ja, hij dacht door van een hoogte van vijftien meter naar beneden te duikelen zelfmoord te plegen en nee, hij had het niet willen overleven. Het ging volgens meneer allemaal om dat steetment: voor medicinaal gebruik van cannabis of zo en tegen de criminalisering ervan. Iets in die richting.
Je vraagt je af waar de echte zelfmoordenaars zijn gebleven. De jongens en meisjes die, ook in hun hoogste nood, kies genoeg blijven om in hun daad geen anderen mee te slepen. Degenen uit het suicidegilde die de trein de trein laten en ook niet op de verkeerde weghelft gaan rijden. In drukbetreind Nederland schijnt minstens eens per etmaal iemand zich te pletter te klappen tegen het raam van een machinist. En in ons ondergeasfalteerde landje heeft tien procent van de verkeersongelukken te maken met pillen of drank of zelfmoord of allemaal.
En nog iets anders met betrekking tot zelfmoord als steetment. In bepaalde gevallen ja, maar toch niet tijdens een debat over de kwestie waarover je zo verdrietig wordt? Want wat doen we dan wanneer dat debat niet mogelijk is? Waarom de daden van Jan Palach en Salvador Allende en al die anderen bezoedeld door hun uitzichtloze situatie op jezelf te projekteren? We hadden ooit Bingel, de gesjeesde onderwijzer en sanyassin, die op de ministerstafel in de Kamer sprong om ze van de aanschaf van kruisraketten te weerhouden. Er viel toen alleen wat papier op de grond.... (gvd)

De wapenindustrie is cynisch, maar het profvoetbal is een goede tweede. Dat wereldje van klatergoud, corruptie en onverbloemd seksisme houdt zelfs de bankensector achter zich. Banken hebben voor miljarden opgelicht en daarvoor de belastingbetaler laten opdraaien. Maar het profvoetbal klopt bij gemeenteraden aan en verlangt steun omdat zij amusement zegt te bieden. Dat amusement is echter dermate gevaarlijk dat er elk weekeinde enige honderden politiemensen nodig zijn om de wedstrijden ueberhaupt plaats te kunnen laten vinden. Het profvoetbal betaalt niets voor de ordehandhaving. De sector doet er ook niks aan om de veiligheid op de tribunes te verbeteren door de fans die zich aan anderen vergrijpen weg te sturen en de toegang te ontzeggen. Integendeel, de harde kern van supporters van Ajax, Feijenoord en FC Groningen bestaat uit notoire Wildersianen. Beledigende en racistische spreekkoren zijn eerder regel dan uitzondering bij de thuiswedstrijden van FC Utrecht, Willem II en FC Twente.

Met FC Twente praat je over cynisme in de overtreffende trap. Afgelopen zondag degradeerde de club uit de eredivisie, voor de tweede keer in haar bestaan. Ergens na de eeuwwisseling nestelde de mafia zich in Enschede. Spelers werden met schijncontracten naar de streek gehaald en ook aan andere overeenkomsten met FC Twente kleefde allerlei smet en smurrie. Dat kwam natuurlijk niet meteen aan het licht. Eerst moest Twente plat voor de zak met lucht. De streek Twente, waar men zich zo graag Calimero voelt en dit gevoel ook handig wordt uitgebuit door politieke desperado's. Niets kon de onderbuik van de Tukker, zoals de plat pratende en -denkende inwoner zichzelf graag noemt, zo in vuur en vlam zetten als de landstitel voor de FC, in 2010. Pas daarna togen een paar journalisten van Trouw en de Volkskrant aan het werk. Met desastreuze gevolgen.

Twee jaar terug dreigde voor FC Twente reeds de terugzetting naar de kelder van het profvoetbal. Niet als gevolg van sportieve averij maar als strafmaatregel. Club en de invloedrijke Stichting Vrienden van FC Twente achter de club, wisten dat echter te voorkomen. Door chantage. De investeerders en potentaten dreigden in geval van verplichte degradatie de stekker uit de club te trekken, met alle gevolgen van dien voor werkgelegenheid en het in de hand houden van de supportersschare. Sinds zondag is het dan wel zover. Met de vierde begroting van de eredivisie lukte het in Enschede niet om armzalige cluppies als VVV en Excelsior op de ranglijst onder zich te houden. Zondagnacht werd de technische baas van het spul in de streektaal met de dood bedreigd, maandag werden de tientallen ontslagen in het stadion verricht, en een dezer dagen wordt de puinruimer bekend gemaakt.

Misschien heet ie wel Pierre van Hooijdonk. Van Hooijdonk is het vleesgeworden cynisme. De gewezen goalgetter van wat was het NAC en Feijenoord zat zondagavond in Studio Voetbal. Of liever gezegd: hing, of lag. Us Pierreke viel nog net niet uit zijn stoel maar maakte overigens zo'n uitgebluste indruk dat je je mag afvragen of hij eigenlijk wel voor zijn optreden betaald kreeg. Toch had de presentator een vraag aan hem. Supporters van Ajax hadden een speler tot de in hun ogen beste van het seizoen gekozen en aan de jongen een beeldje aangeboden. 'Heeft zo'n prijs waarde?' wilde de presentator van Pierre weten. Die keek vanonder zijn wenkbrauwen zo wantrouwig naar de vragensteller dat je de indruk kreeg dat die zojuist oerwoudgeluiden richting Van Hooijdonk had gemaakt in plaats van een fatsoenlijke vraag gesteld. 'Nee', bitste Pierre en keek weer naar de tafelrand voor hem. De presentator gaf nog niet op: 'Hij krijgt iets van mensen die elk weekeinde naar een wedstrijd reizen om deze bepaalde speler in actie te zien. Hoeveel waarde heeft dat na zo'n seizoen waarin ie geen kampioen is geworden?' ''Geen enkele', antwoordde Van Hooijdonk, en tilde een ooglid op als om daarmee aan te geven dat de vraag wat hem betreft niet twee keer gesteld had hoeven worden. Hij was immers niet dom... (gvd)

Eerst probeerde de PVV het. Aan mensen met twee paspoorten moest het kiesrecht voor Nederland ontzegd worden. Laat ze maar lekker gaan stemmen in waar ze vandaan komen als ze zo nodig vast willen houden aan hun oude nationaliteit. En omdat het enige lid van de partij, Geert Wilders altijd graag midden op het drukste kruispunt gaat zitten schreeuwen en een partijtje wildplassen, probeerde hij maar meteen aan de benen van de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken, Ollongren, te zagen. PeroGeert kreeg alleen de lachers op zijn hand. Zou je denken.

Maar daar is de VVD, de baarmoeder van neuroten als Wilders. De Telegrof - waar is de tijd dat een VVDer zwoor bij het NRC of het FD? - opent ermee en redio NOP 1 had het er ook al even over (totdat het voor haar potentiële luisterkring te zware kost werd en men weer overging naar safaripark de Beekse Bergen waar de Fransen onze jachtluipaarden aanvielen). De VVD wil geen politici van buiten de EU meer over onze vloer, in het kader van hullie hun verkiezingskampanje. Lees: geen Erdoganiskies of Putinisten, of ander luguber volk uit streken waar ze van vrijheid en democratie geen kaas (sic!) hebben gegeten.

Een verbiedsverbod dus, maar niet alleen meer voor Paulus de Boskabouter die het heeft over hel en verdoemenis maar dan in het farsi. Nu gaat iedereen die naar de zin van de NAVO of de EU vraagt, voor de bijl. Waarom zet de VVD, met haar burgemeesters Krikke en Van Aartsen, niet gewoon hekken en wachttorens rond de Schilderswijk en Bos en Lommer? Dat maakt zichtbaar wat we van onze medelanders mogen eisen volgens de mores van Rutte. En laat ze daar die hekken zelf maar bouwen, in het kader van een projekt werkvoorziening en preventie, of zo.

Duitsland heeft er goede ervaringen mee, lalt de Telegrof, in dezelfde inktzwarte letter als tijdens 40-45. Daar mogen politici van buiten de Union alleen tot drie maanden voor hun poging om in hun parlement te komen, hun potentiële kiezers aanspreken. Hoe zit dat trouwens met politici uit Israël? Hebben die een status aparte? Het Heilige Land van de brave en de beautiful doet sinds jaar en dag wel rustig mee aan Europese voetbalcompetities. En krijgt vanavond weer net zo makkelijk, in het kader van de Wiedergutmachung, douze points van de Duitsers, tijdens het Europees songfestival... (gvd)

Het is warm en dan kun je beter geen boter op je hoofd hebben. We vragen ons dan ook bezorgd af hoe het Walter Hueskens dezer dagen vergaat. Walter is het brein achter Catched Media & More, een bedrijfje in U raadt het al. Gebakken lucht en meer van dat fraais, maar omdat Walter die boter graag op een bammetje kwijt wil moeten er in Best of Boxtel of waar in het Brabantse land & More ook zitten mag, ook centjes op tafel komen. Daarom is Hueskens tegenwoordig de uitbater van een aantal deurtotdeur-blaadjes.

Een van die advertentieblaadjes is Stadsblad Den Bosch, twee jaar terug nog van Wegener, daarna van de Persgroep en nu dus zeg maar een joint venture van PG en Walter’s toeters-en-bellen-toko. Bergaf, zegt U en daarin geven wij U helemaal gelijk. Bergaf betekent maar al te vaak dat de daler in kwestie alles in het werk moet stellen om niet tegen de vangrail terecht te komen. Hij of zij krijgt dan de Fressen oder Moral kwestie voor de in de tegenwind opkrullende lippen. Een soort kip-of-ei vraag maar dan andersom.

Bon. Walter moet dus het boterhoofdje boven water houden en in zijn Stadsblad is dat goed te zien. Achter op de advertenties van Action en Paanakker wat journalistieke faits divers, een horoscoopje en –tot deze week- een column. Houdoe! heette het ding, en het werd geschreven door Joop Wassenaar, dat is de Joop die lezers van KM als JoopFinland kennen. Houdoe! ging meestal over niet zo heel veel, maar het was een column die op een column leek, heel wat voor het Stadsblaadje, werd best wel goed gelezen.

Een paar weken geleden werd een aflevering van Houdoe! plots van het scherm gehaald. Die ging over het alt right-uitgeverijtje van Perry Pierik. Lezers van dit blad weten van de hoed en de rand want er is in KM meer verschenen over de boeken van Pierik en consorten, ook van de hand van JoopFinland. De columnist was natuurlijk terecht pissed off door dit onaangekondigde gebaar van zijn hoofdredakteur en plaatste op zijn facebookpagina de brief op hoge poten die Pierik aan Walter had geschreven.

Gevolg: exit Houdoe!

Onhandig gedoe van Walter want Pierik kraait nu natuurlijk victorie (Sieg!) en hij is een leuke columnist kwijt. Maar nu die boter op Walter zijn kruin.  Hij wil niet betalen voor een column waarvoor hij af en toe verantwoording aan de Persgroep moet afleggen (da´s nota bene  de definitie van een goeie column...). Maar hij heeft wel betaald voor columns die hij nooit in zijn blaadjes heeft gepubliceerd. Een jaar of wat terug kreeg Walter elf columns aangeboden van een dame, en hij dokte voor het hele serietje. Van de elf kwam er evenwel maar eentje in Stadsblad Den Bosch terecht!

Moet die Persgroep toch es bij onze krantenboer na gaan vragen... (gvd)

Bier en lachen vanavond in Veldhoven, onder de rook van Flipse. Een optreden van Klaas Dijkhoff, die gezellige dikkerd van de VVD. Laatst zat ie nog waar iedereen die ertoe wil doen deze weken zit, in Studio Rusland, het praatprogramma naar aanleiding van het WK van Poetin. Klaas naast Vaartje, eens de bleekste voetballer van het land, naast de onvermijdelijke Hugo Borst en op de plaats waar gisteravond ook Aboutaleb, de anti-Denk burgervader van Rotterdam, zat. Op de groene mat viel niets te beleven, dus Appie uit 010 had een primeur voor ons: hij was bedreigd, met de dood nog wel. Waarschijnlijk door zo’n mispunt van Denk...

Zou dat niet iets voor Klaas zijn, zo’n bedreiging? Het zou hem helpen om van zijn hollebolleVVD imago af te komen. Want Klaas heeft zich wel in de onderbroek laten kijken de voorbije weken, met zijn voorstellen voor de uitkering. Ook vanavond wordt het genieten, in Veldhoven, in D’n Burgemister. Klaas belooft dat het dan over oorlogsvluchtelingen zal gaan. Vanuit de gedachte dat het met die oorlogsvluchtelingen wel losloopt. Volgens Klaas is het OK dat die oorlogsvluchteling een tijdje bij ons woont, maar hij wil af van het automatisme dat na vijf jaar die oorlogsvluchteling ook mag blijven.

Klaas vindt zichzelf niet de leukste thuis. Daarom heeft hij de komiek Rob Scheepers ingehuurd om een aantal dijenkletsers ten gehore te brengen. Over die oorlogsvluchtelingen? Welnee, waar zien wij nu de VVD en Bolle Klaas voor aan? De bedoeling is dat er serieus over serieuze problemen gesproken gaat worden, en Klaas ziet het feestje in Veldhoven als aanzet voor een hele serie van die serieuze kringgesprekken door het hele land.

Maar men is er niet gerust op.

Een collega van Scheepers, Erik van Muiswinkel, schreef: ‘De quasi-redelijke Sluwste Mens van Nederland is samen met ‘Tengels af van onze Geschiedenis’ #Buma een stuk schadelijker voor de verhoudingen in NL dan Wilders, Baudet en Duk bij elkaar.’ En er is het Ontvangstcomite Vluchtelingen welkom, de VVD niet’, dat oproept om Scheepers te bombarderen met emails en tweets, zodat de man ergens anders zijn avond gaat doorbrengen. Hmmm... bombarderen, dat brengt ons weer terug bij de oprisping van Aboutaleb voor het voetbalplebs.....(gvd)

De middenklasse is verdwenen, hoor je vaak. In Amerika werd met het verlies de opkomst van Trump verklaard. Alsof de bourgeoisie niet voor America first en white supremacy zou hebben gekozen. Integendeel, de middenklasse tiert welig. Ook in de polder. Hier drijven ze op gas. De krankjoremme gasdiscussie waarin feitelijk een lobby van de Vereniging Eigen Huis centraal staat. De rest van het land betaalt voor en vult de kranten met de privehobby van de Grunningse middenstand.

In het Bossche werd onlangs gemeten hoeveel druk de door de stad geleide goederentreinen uitoefenen op de bebouwing. De Betuwelijn is voor een tijdje niet op topcapaciteit en dus worden er zware boemels wat zuidelijker geleid om toch zooi uit de haven van Rotterdam naar Duitsland te kunnen brengen. Een minderheid van aan het spoor wonenden is bezorgd over de giftreinen die vooral ‘s nachts het traject Den Bosch- Roermond nemen, een minderheid over de nachtrust die uitblijft.

Bleek dat zo’n trein bibberen van amper vijf op de Schaal van Richter veroorzaakt. Is dat veel of weinig? Levert dat levensgevaar op? Het is in ieder geval net zo veel als die ‘schokken’ en ‘aardbevingen’ in Groningen en Drente. Maar in Den Bosch is niemand naar de haven van Rotterdam gelopen om verhaal te halen en het ministerie dat over de Betuwelijn gaat is niet bedolven onder de financiële claims. Reden: je moet toch wel van Lotje getikt zijn om een beweging die op de seismometer nauwelijks te constateren valt een ‘áardbeving’ te noemen.

Geplaagde huizenbezitters... Ooit waren ze verantwoordelijk voor de anti-kraakwet, nu proberen ze een slaatje te slaan uit het gedevalueerde gevoel over veiligheid dat grote groepen van de bevolking in de greep houdt. Hijs de helft van de bevolking in uniform om de andere helft het leven zuur te maken. En vul de media met verhalen over scheurtjes in muren en omgevallen schuttingen, in een tijd waarin binnen twee jaar zestienduizend mensen in de Middellandse zee verzuipen en gaswinning in vergelijking met kernenergie en kolen een heel oirbare vorm van energie oplevert. Gesundes Volksempfinden, iets anders wordt door die tweeverdienende middenstanders met hun bezitsdwang feitelijk niet aangesproken.

Hoeveel bracht die gasbel trouwens niet aan die Groningers? Miljoenen en miljoenen heeft de provincie -sinds mensenheugenis lijdend aan een vertrekoverschot en een gebrek aan werk- verdiend aan ‘Slochteren’. Daar moet je in de voormalige Mijnstreek is om komen? In Zuid-Limburg is men na het stilleggen van de mijnbouw afgescheept met de DSM en de belastingdienst. Maar is daar wel eens de bodem onderzocht? Want die gangen en holen liggen er allemaal nog. Wat leveren die voor bebouwing en bewoners aan gevaar op?

Mooiste joke ivm met die gasbubbel: Groningers en een verdwaalde Noord-Drent die zich willen afscheiden van ‘Den Haag’ en ‘Holland’, en zich willen aansluiten bij Denemarken of zo. Meteen doen! Liever vandaag dan morgen....(gvd)

Deze aflevering staan we op de dunne en iets dikkere bandjes. Wel eens nagedacht over de overeenkomst tussen de Tour de France en Wereldoorlog Twee? Of om preciezer te zijn: tussen het fenomeen van doping en dat van al die lui die die oorlog achteraf toch eigenlijk helemaal niet zo erg en dat er toch ook wel goede kanten en zo en dat we niet haatdragend moeten zijn vooral? We staan in Frankrijk weer met ons half miljoen dagelijks te kijken naar die gedrogeerde apen en zitten daarnaar ook op de glazen tiet te staren totdat de oogjes droog zijn geworden, of juist nat omdat eentje van ‘ons’ heb gewonnen. En over die oorlog horen we ook de gekste dingen. Even een versnelling er op: weet U het onderscheid tussen GroenLinks en de NSB? Neen, we gaan het hier niet hebben over Fem de feminist die nu zo hoog zit in Amsterdam. Hier gaat het over die GLer die aanzat bij een vergadering van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten waar ook Andre Rieu optrad. Andre wie? Even uitleggen aan wie denkt dat Andre Rieu gister de Touretappe tussen Imbecile-La-Plage en de Col du Jus d’Orange won, dat Rieu de James Last van nu is. Uit Limburg, als U dat meer zegt. Maakt muziek-voor-miljoenen en dat het liefst op een uitpuilende Vrijthof. Rieu trad op bij die vergo van de VNG en bracht daar ‘Alte Kameraden’ ten gehore. Nu hopen wij natuurlijk dat U meteen denkt van Autsj en Hoe is dat nu mogelijk, want dat U zich wel herinnert dat de jingle van Rieu in de kampen van de nazi’s ook op het repertoire stonden. Dat Rieu dat niet weet, allez. Maar onder zijn gehoor zat dus zo’n door Jezus Klaver in het pluche geholpen Gutmensch die er ook helemaal niet van schrok en de tekst -die gaat over roem en eer en lekker sterk met zijn allen- belangrijk vond ‘voor jonge mensen van nu’.
Dan maar over naar de dikkere bandjes, en daarmee naar het goede nieuws. Want de kampers, woonwagenbewoners, de Roma en de Sinti, die in 39-45 ook al zo soepeltjes onder de klanken van Alte Kameraden in de ovens verdwenen, mogen vanaf nu eindelijk staan waar ze staan. Een mensenrechtencommissie wees de Nederlandse autoriteiten er op dat het discriminatie is om deze mensen uit hun wagens te pesten, voorzieningen te onthouden, stelselmatig te criminaliseren en betonblokken te plaatsen op de plek waar een wagen vertrekt teneinde te verhinderen dat daar een andere wagen zou kunnen komen te staan. Gerechtigheid dus, en opluchting voor deze mensen die sinds 1400 -toen was Columbus nog niet eens geboren- in onze dreven bivakkeren maar nooit het gevoel hebben gekregen dat ze onze liedjes mee mogen zingen... (gvd)

Geen idee hoe het met Uw lijstje is maar hier staat Joop Glimmerveen bovenaan. Als bekendste Koreaganger. Iedereen die er na 39-45 en Indie nog geen genoeg van had, kon en mocht naar Korea, om er tegen 'hullie' te knokken. Glimmerveen keerde uit die oorlog levend terug naar Den Haag, om er de Nederlandse Volks Unie op te richten. De NVU bleef altijd kleiner dan klein, misschien wel vanwege de gelukkige omstandigheid dat lang niet iedereen uit de Korea's -want na dat alleszaligmakende bloedbad waren er opeens twee Korea's- terugkwam. Niet eens tussen vier planken.
Nu wil men in veteranenkringen dat Rutte zijn best doet voor 'onze' jongens die daar bleven. Trump gaf Kim een hand en kreeg daarvoor een vinger, misschien twee, terug. In een kissie. Van Amerikanskies die in de echte versie van M.A.S.H. kiekeboe hadden gezegd. In 'onze' veteranenkringen kijkt men ook alleen maar naar FOX, of tenminste de polderequivalent daarvan, dus die zien hun kans schoon. Rutte vindt het natuurlijk prachtig. Heeft ie weer niets zelf hoeven bedenken maar kan ie straks op Schiphol-Oost een gezicht trekken alsof ie bij Vindicat een avond een moeilijk boek heeft moeten lezen in plaats van dat ie mocht deelnemen aan de groepsverkrachting. Wellicht haalt ie in zijn toespraak tot het gewillige journaille MH17 nog aan, dan kunnen 'wij' daarna met een gerust hart en een opgelucht geweten aan de rantsoenering van het drinkwater.
Waar is ie de grens overgekomen, die veteranenziekte? Bij Lobith, met de Rijn? Moesten we dan maar niet in het kader van de denazificering zeventig jaar na dato alsnog een dammetje in die rivier leggen en alleen nog bier gaan drinken...? (gvd)

Thierry Baudet de Slingeraar is erg. En Blok is van de Vindicat Voor Doordrinkers en minister en dus dubbel erg. Maar het ergst is Spinvis.
Want die behoort tot de opgevers. Tot de lui die beter zouden kunnen weten en het ook wel hebben geweten. Want kijk, zo´n Baudet is uiteindelijk gewoon een vereenzaamde snieker die zich het slachtoffer waant van de mensen die met ietsje meer brille in het leven staan. En zo´n Blok een omhooggevallen boekhouder. Maar Spinvis heeft vlammende liedteksten geschreven, en die op een manier te horen gebracht waarvan je dacht van tjonge, wat kunnen sommige mensen toch een fenomenale draai aan de dingen geven. Een kunner dus.
Maar vorige week stond er in de NRC een interview met deze Spinvis, dat hem helemaal in gruzelementen deed vallen. De kunner zei dat hij steeds milder werd. Wij van de milde kant natuurlijk meteen de oren gespitst, want over mildheid menen wij alles te weten. Een sympathisant? Loste de musicus en poeet hier al zijn beloftes in? Ging Spinvis hier in het krantje van Slapend Nederland het begrip mildheid munten op een wijze die in deze eeuw niet meer gebeterd zou gaan worden? Had Spinvis de toverformule gevonden waarmee het misselijkmakende woord mildheid definitief van al haar aantrekkingskracht zou worden ontdaan en voor immer en immer in de categrorie vloekwoorden zou worden geschoven?
Neen.
Spinvis gaf het op. Had het al opgegeven. Trapte op zijn eigen staart. Zette zichzelf te kijk als de zoveelste clown in het wereldje van kunst en amusement die niet achter zijn eigen kunst en amusement kan blijven staan maar daarop kotst. Zichzelf uitkotst, over onze gympies. Wat een aandachtsjunk! Trok geen zak over zijn hoofd, bleef niet sjekkiesrollend op een bankje in het park zitten, vertrok niet naar Swaziland om daar een B&B te beginnen, neen, hij kotste van zichzelf en zich over ons uit. Had ons daarbij nodig. Ook daarbij.
Hoe het in zijn werk ging, dat kotsen? Meneer had ooit een liedtekst geschreven, en die tekst was nu niet meer goed en die zou hij nu niet meer schrijven en ook niet meer ten gehore brengen. Het gaat om de heerlijke strofe van de strekking Ik reed laatst een fietser dood maar ik heb het niemand verteld, of iets in die trant. Prachtige tekst, een van zijn mooiste, en ten gehore gebracht op een manier die je de tranen in de ogen doet schieten. Vindt de milde meneer Spinvis echter niet meer passen in zijn oeuvre. Hij ´zou nu niet meer zo´n tekst schrijven´, verklaarde hij tegen de gretige journalist met het brilletje van twee keer een modaal maandinkomen en een decennium in de financiele wereld op zijn CV.
Er zijn meer teksten van Spinvis die ook de doorgewinterde milde ziel doen watertanden. What about Ik maak nooit een zin af maar en dan komt er nog iets? Kan die ook niet meer? Gaat die ook in het bakje not done slash haattekst slash moeten we elkaar hier in het mooie Nederland niet meer aandoen slash ik zing alleen nog samen met de marinierskapel en voor de jongens die zich laten uitzenden naar Swaziland?Nog zo´n uitspraak van de gewezen woordkunstenaar, over Theo van Gogh, dat die ´niet op tijd de mildheid heeft toegelaten´. Auw auw auw en o, o. o. Wat zijn killer Van Gogh niet heeft kunnen aandoen dat doet Spinvis hier, in de verkeerde krant, op het verkeerde tijdstip. Spinvis heeft daarvoor geen mes met een briefje nodig, hij zet gewoon zijn ponem op Greetopdebeek of hoe ze ook allemaal maar heten die veelschrijvers, en mengt zich onder hen. Om in ze op te lossen. De opgever. De lul... (gvd)

Blijven we even hangen bij Gerard Croiset. De piskijker, met een net woord paragnost. Allang dood en al zijn leven scheef aangekeken omdat ie dingen zag die wij niet zagen, mutatis mutandis. Maar nu wilde een krant dat we alsnog een veer in de reet van Croiset zouden steken, omdat wetenschappelijk onderzoek had uitgewezen dat onze Gerry niet altijd onzin uitgekraamd heeft.
Het zij zo. Bepalen wij ons tot wat overpeinzingen met betrekking tot de broers van Gerard. Want de Croisets waren toch met zijn tweetjes? Je had naast Gerry de wichelroedeloper ook Jules, of was het Hans, wat maakt het uit. Jules of Hans Croiset was of is nog steeds toneelspeler, in alle betekenissen van dat woord.
Acteur Croiset speelde zijn rolletjes in betrekkelijke anonimiteit, totdat eind jaren zeventig of begin jaren tachtig van de vorige eeuw het toneelstuk Het vuil, de stad en de dood in Nederland zou worden opgevoerd. We raden het al: dat stuk was buitenlands, en wel uit een buitenland dat ons niet zo lag. De schrijver ervan heette Fassbinder, dus inderdaad....
Volgens velen was Fassbinder antisemiet, en zijn stuk dus ook. Daar gaan wij niet over. Wat hier telt is wat Hans of Jules Croiset zich in het toneelhoofd haalde. Hij ensceneerde zijn eigen ontvoering. Hij was een paar dagen niet van de beeldbuis weg te slaan nadat hij verteld had dat hij als acteur met een Joodse achtergrond vanwege zijn mening over Fassbinder door onverlaten was gekneveld en weggevoerd.
Alleen de groepsverkrachting ontbrak in het verhaal.
Bleek dus verzonnen, na een paar dagen moest ook deze Croiset zulks toegeven. Acteur finito, denken we dan. Mag de rest van zijn dagen alleen nog tussen de schuifdeuren in huize-Croiset zijn kunstje vertonen. Maar niets daarvan. Acteur Croiset bleef aan het werk, en het stuk van Fassbinder werd nauwelijks opgevoerd. De goegemeente was het er over eens dat Croiset iets had benoemd....
Veertig jaar later zien we dat alleen maar toenemen. Niet die lullige op touw gezette ontvoerinkjes, die blijven voorbehouden aan de lui die de horizon helemaal kwijt zijn. Wat groeit is onze behoefte om op onze afkomst te wijzen. Te pas en te onpas. Vaker te onpas dus. Ons is opeens Joods, of Chinees, of Arabisch of Turks, Fries of Limburgs of Amsterdams. Alsof het er toe doet...
Dat was toen toch anders, in de tijd van Fassbinder. Toen was het van belang dat je over arbeidersbloed beschikte. Zelfs lui van adel lieten zich er in hun jonge, rebelse jaren op voorstaan dat ze ergens van eenvoudige have not komaf waren. Indien het niet geloofd werd, ging zo’n jongeling dan een paar jaar in het Roergebied of in de Belgische mijnen werken om zich te arbeideresken....
Was het onschuldiger dan het ego-nationalisme dat nu zo welig tiert? Voor Marx mochten de klassen gaan strijden tot de dood er op volgde, dus voor vrede moeten we verder terug... (gvd)

Het kon niet uitblijven, we konden er op wachten: de bevriende staatshoofden zijn terug. In de Nederlandse rechtspraak. Tachtig jaar nadat een burger werd veroordeeld wegens het beledigen van A.H. te Berlijn, staat iemand terecht wegens het krenken van de president van Turkije.
Het gaat om een 64-jarige man uit Sittard. Hij heeft enige tijd geleden alweer een paar keer een email gestuurd aan de ambassade van Turkije in Den Haag. Daarin noemde hij R. E. te Istanbul een ‘zwijn’ en ‘Hitler’.
Over het motief van de man in kwestie geen woord in het persbericht. Misschien is zijn oom of broer afgezet als rechter of ontslagen als docent of de gevangenis ingegooid als journalist, na de zogenaamde coup tegen R. E. in de zomer van 2016? Wie zal het zeggen? Nederlanders van Turkse komaf worden immers alleen als Turkse Nederlanders afgeschilderd wanneer hun afkomst niet ter zake doet?
De man heeft natuurlijk groot gelijk: R. E. te Istanbul ziet er uit als een varken. En hij droomt evenals zijn illustere voorganger in Berlijn van de complete, maar dan ook complete ondergang.
Maar de man heeft gewoon domme pech. Want belediging van het staatshoofd verdwijnt binnenkort uit het Nederlands strafrecht. Van welk staatshoofd dan ook, inclusief ons eigen. Majesteitsschennis wordt dan iets dat bij de vorige eeuw hoorde.
Zijn wij wel benieuwd naar wat daar voor in de plaats gaat komen. Want je denkt toch niet dat het establishment en het meekrabbelend journaille het nu echt helemaal OK vinden wanneer we Macron een koe –‘vache’in het fransoos- of Trump een Hitler met een engels accent gaan noemen? Alleen de bedreigers van de status quo, zoals Maduro, Kim il Jung en die jongen in Ethiopië die mag je door het slijk halen. En desnoods gewoon afzetten... (gvd)

‘Us Joske’ zit natuurlijk helemaal niet in de Vogezen of het Zwarte Woud maar in de moderne jungle: het centrum van Amsterdam, Berlijn of Parijs. Kijk, daar zit hij voor het dakraampje op zijn vliering en maakt zijn lange neus naar zijn achtervolgers. Leest de gebakken koek in de Telegraaf die hij ‘s nachts scoort in een vuilnisbak of een bushokje. Over hoe ze zijn hutje in de Franse heuvels hebben omsingeld en over hoe ze hebben uitgeplozen dat hij in ‘de wildernis’ kan overleven met zijn boyscoutkunstjes. Hij vindt zijn met een prepaidje bestelde eten en drinken ook deze avond op de deurmat beneden en rukt zich nog es af.
De enige wildernis bestaat in de hoofden van de verdedigers van het politiestaatje Nederland. Minister Grapjas die het liefst tegelijk ons verplicht wil inenten tegen de mazelen en ons DNA in een kluis laten opslaan. Zijn justitieel apparaat dat in 1998 vergat om het plaatselijke sufferdje uit 1985 op het trefwoord Simpelveld na te trekken. De DNA-lobby die tegen wie het maar horen en niet horen wil roept dat hun speeltje het sluitend bewijs in een moordzaak gaat vormen. Peterrrrrrrrrrr de Vries, de lijkenpikker en matennaaier, die de mob aan het zoeken zet en haar de attributen aanreikt voor de lynchpartij.
We zijn onschuldig totdat het tegendeel onomstotelijk bewezen is, met de nadruk op onomstotelijk. Dus niet aan de hand van een jas vol ouwe klodders. De rechtsstaat is geen jungle, waarin het recht van de sterkste geldt. In de rechtsstaat heeft ook de verdachte rechten, zoals het niet bij naam en toenaam bekend zijn bij de mob. In de rechtsstaat beslist niet het journaille over wat er gebeuren gaat. De rechtsstaat gaat over recht, niet over lekker puh... (gvd)

We hebben iets gemist maar we weten niet wat. Geen flauw benul van waar ze het zojuist op de kwaakradio over hadden. Ze waren terug van een reces en ze hielden 'de vertrouwde politieke discussie', in Nieuwspoort. Gegoocheld op reces. Heeft niets met recessie van doen, en ook niet met enkelbandjes. Betekent gewoon verlof, vakantie dus eigenlijk. Ook gegoocheld op Nieuwspoort. Heeft niets te maken met de Slag bij Nieuwpoort, in zoveel en zoveel, maar is in Den Haag.

Maar goed, nog niks wijzer na een hele goochelsessie. Die discussie zou gaan over 'de twee grote politieke kwesties van de afgelopen week', de eerste week na dat reces dus. Bleek dat reces ook op 'de politiek' te slaan. Die houdt ook vakantie! Of je nog peultjes lust.... Die ene kwestie dat was Blok. Makkelijk zat. Die had tijdens die vakantie hardop gezegd wat die anderen alleen maar denken en uitvoeren. Moeiniedoen. Heel oncollegiaal. Krijg je een motie van wantrouwen aan je broek en mag je alleen maar blijven omdat anders Kaag minister wordt...

Die andere zaak was Pechtold. Daarmee hadden de hersenkwabben het dus moeilijker, zoniet te moeilijk. Snelle associatie: is Pechtold soms de man van Hamers? Ralfie Hamers, van de ING. Die bank die gwoon ons weer aan het rippen is... Het had allemaal in de Privé gestaan, zeiden ze van de radio: 'Dat maakt het zo gevoelig'. Dus dat zou goed kunnen: bij de VoltooidLeven-club van Pechtold is men heel vrij in die dingen dus geen wonder dat de roddelapotheek van de Telegraaf zich daar op gooit. Maar het ging niet over geld, of over zwart en wit in bankzaken -wat weer een heel andere zaak is dan het zwartwit-hardoppraten van Blok, maar dat was met die motie opgelostr en moeten we nu met zijn allen vergeten. Neen, Pechtold was iets overkomen. Iets 'ergs' en iets 'pijnlijks''. Iets waarover -en het woord voerde nu zo'n mannetje met een neusstem die ook tussen lid- en zelfstandig naamwoord erover na moet denken in welke volgorde het ook al weer ging- 'een eh roddelblad niet zwijgt en het daarmee in eh de eh sociale media een eh geweldige eh follow-up krijgt'.

Iets ergs voor Alexander Pechtold... Zijn hond was gestorven? Want hij lijkt ons iemand die met een hond langs het strand wandelt. Zo'n nogal kloek uitgevallen bakbeest dat bijna groter is dan het baasje.... Of had hij een penthouse gekregen van een Pools-Baltische zakenrelatie, maar dan niet in Scheveningen maar op de hei, die bij Brunssum, waar ze hem Lexje zouden gaan noemen en de hond Polleke...? Of.... Verdorie, waarom waren wij zo stom om in de super nooit voor de bladen te blijven staan! Gans het volk wist wat Pechtold was toegevallen, maar wij tastten in het iinktduister. Morgen dan toch maar de bus genomen naar de super aan het andere eind van de stad, waar men ons niet kent...

Maar twee dingen willen we er nu al over kwijt, zonder dat we in kennis zijn gesteld over het genante leed dat Pechtold heeft getroffen. Hoorden we het nou die neus goed zeggen? Over dat roddelblad en een verband met de sociale media? Ziet ie nu echt niet dat het programma waarin hij zijn wijsheden mag eh debiteren flink meewerkt aan de populariteit van het onderwerp in die sociale media?

Het andere ding is de staat van de vaderlandse omroep. Veel kritiek op bezuinigigen in het 'bestel'' en wij vinden ook dat de EO vooral moet blijven. Maar wij denken wel eens aan die onderhand op jaren geraakte vluchteling uit Polen of Hongarije. Hoe moet zo iemand die hier destijds een goed heenkomen zocht vanuit de geestelijke woestenij van het stalinisme nu naar zo'n radioprogramma zitten te luisteren? Die man of vrouw bekruipt toch weer een gevoel dat ie maar al te goed kent? Die is destijds in Tsjechslowakije of in Roemeniëal opgegroeid met Omroep Max, met de lokale versie van Andrévan Duijn en met een 'politieke discussie' over de kleur van de overjas van de commissaris voor Binnenlandse Veiligheid.... (gvd)

BB kleunt erin. Binnenlands Bestuur. Da's het volkje dat ambtenaar zit te wezen achter het loket. Of in de vertegenwoordigende lichamen, zoals gemeenteraden en dergelijke zo mooi worden genoemd. Ieder zijn ding, denkt ook dit meisje, de een vertegenwoordigt anderen en de ander rookt met filter, niks mis mee. Totdat het niet klikt, tussen ambtenaar en vertegenwoordiger enerzijds en degene die door hen wordt benadeeld anderzijds. 

Hoe je daarmee omgaat als benadeelde burger? De een ontduikt belastingen, de ander vertrekt naar een ander land, een derde roept op om de ambtenarij en de volksvertegenwoordiging af te schaffen. Een enkeling stroopt de mouwen op en gaat zo'n kogelvrije glaswand tussen hem en De Staat te lijf. Dat raad ik niemand aan. Je bezeert je snel aan die dingen. En aan de andere kant van de kloof neemt men een dagje vrij.

Meestal wordt die vrije dag goed besteed, door bijvoorbeeld met kinderen en partner erop uit naar bos of strand te trekken en zodoende menig middenstander van een extra centje te voorzien. Ik als betaalde baanloze jongejuffer raad iedereen zoveel mogelijk vrije dagen aan. Maar bij BB heeft men nu bedacht dat die vrije dag voor ambtenaren en vertegenwoordigers niet zo prettig besteed moet worden.

In Den Bosch kan men aanstaande donderdag naar een debat. Tenminste, indien men in het leven staat als ambtenaar, bestuurder of raadslid. Hullie praten over hullie, denk je dan als niet besturende sterveling. Als dat dan maar niet over mij gaat want dan is het natuurlijk geen debat... Is het ook niet. Voor de jongens en meisjes die zich donderdag om twaalf uur melden in het Bossche stadhuis is ter gelegenheid van hun vrije dag het monument omgetoverd in een sportschool.

Jeanine en Eus gaan naar de weerbaarheidstraining....

Het griezelen begint al op de uitnodiging. Kijk hier maar mee. Eerst effe naar beneden scrollen, naar de smoelen van ene John Bijl en Jaap Bouwmeester. Bijl is de speaking name achter het Periklesinstituut. Ik had er ook nooit van gehoord maar Johnny licht U bij over hoe om te gaan met stress achter het traliewerk cq de glaswand. Ik denk dat als ie zijn brilletje afzet en een hansopje aantrekt donderdag na vier uur ook voorgaat in de workshop 'enige basisvaardigheden uit de vechtsport'.

Jaap Bouwmeester zien we niet zo gauw in het zweet en op een matje. Hij is van I&O Research, eenonderzoeksburootje dat op haar website alleen maar met de bekende cliché´s zoals ´talent´, ´missie´ en´maatschappelijke betrokkenheid´ om zich heen slaat. Doet je geen pijn, die Jaap, Stalkt je alleen met zijn participatie en zijn klantgerichtheid net zo lang tot je terug naar België verhuist. 

Ook taalkundig is het onder uit de zak donderdag. Een voorproefje: er is een afsluitende ´netwerkborrel´, er is het ´behouden van Uw veiligheid´, en daar heb je de allermooiste, de uitzwaaier voor vandaag: ´Hoe blijf je bij als volksvertegenwoordiger bij eigen mening tegen de groepsdruk in´, een letterlijk citaat uit de letterkast van uitnodigend ambtenaar José... Als goedwillend ambtenaar en of gedreven bestuurder dan toch maar liever naar De Efteling donderdag...? (gvd)

Veel omgekeerde werelden deze week. Nemen we er twee onder de specsavers. Eerst die over Volkert die weer es een van zijn rechtsgedingetjes won. Hij wil gaan emigreren en dat wordt hem nu ook mogelijk gemaakt omdat hij hem niet meer om de haverklap aan Rob Bertholee hoeft te gaan laten zien. Nu mag hij om de twee maanden een email sturen met de groeten uit Zanzibar, en hoeft ie nog maar twee keer per jaar naar Nunspeet toe. Da’s vanuit Zanzibar nog een redelijk moeilijke opgave maar als ie nou gewoon in Wuustwezel of Ibbenbueren neerstrijkt dan heeft ie inderdaad voor weinig geld iets minder last van De Telegraaf en zo.
Maar omgekeerd en over Nunspeet gesproken: de burgemeester uit de artikel-31 gemeente Ede was op de lawaairadio en zei het in zijn broek te doen omdat er jihadisten zomaar naar het vriendelijke Ede terugkeren terwijl hij niet weet of ze wel bekeerd zijn. De man bekijkt de teruggekeerde uit Syrië zoals hij alles bekijkt: lijkt het niet op hem dan heeft het een aangeboren afwijking of een verslaving. Dus vergelijkt hij de jihadist met een alcoholist of junk –hij mag tegenwoordig niet meer in de radio zeggen dat ook een katholiek in die opsomming thuishoort- en wil hij dat de man of vrouw gecontroleerd gaat worden op de mate van ‘berouw’.
Zou je toch prachtig kunnen oplossen met behulp van wat Volkert nu verzonnen heeft: laat die jihadist eens in de zoveel tijd mailen naar het voormalig kalifaat en zich twee keer per jaar melden voor de tent van wie zich op dat moment uitgeeft voor de vertegenwoordiger van het enig ware geloof. Sturen we wel die burgemeester met hem of haar mee. Plus een verslaggever van De Telegraaf en het Nederlandsch Dagblad.
Andere kees die ook op zijn kop staat: de designated survivor, de aangewezen overlever in schoolvlaams. Ze hebben in Den Haag en Wassenaar in de smiezen gekregen dat het menens is: die kunstmest gaat strakkies niet af tijdens Feijenoord tegen Ajax maar onder het pluche van hullie d’r kamerzeteltjes en troon. Dus willen ze dat er eentje van hullie wordt aangewezen die als het hele zootje op een hoop bij elkaar zit, bijvoorbeeld tijdens Prinsjesdag, daar niet bij is maar die kunstmest overleeft.
Prima plan. Ware het niet dat de elite net zo is als gewone mensen: ze vinden het ieder voor zijn eigen sneu dat ze aan het kortste peukje gaan trekken en willen eigenlijk allemaal aangewezen worden als die ene overlevende. In het nieuwste plan moet ook de koning door iemand van hullie worden vervangen. Wel gvd gvd in het kwadraat: denk je als kunstmestkunstelaar een daad te stellen door vul maar in, en dan zetten ze iemand in Kijkduin neer of bij Bea in haar tuin die WA en MZ gaat vervangen!
Zitten we als puntje bij paaltje komt –wanneer verdwijnt dat sexistische gezegde trouwens eens uit het Nederlands- straks toch weer met die Tweehonded van Mertens opgescheept... (gvd)

Het aantal gevallen van euthanasie vertoonde in de eerste negen maanden van dit jaar voor het eerst een dalende lijn. Zo verdwijnt er weer een mooie Nederlandse traditie. En hield het daarmee maar op. Maar nee, gister werd Canada het tweede land op deze bol waar wiet normale stuf wordt. Dan denk je als rechtgeaard Nederlander nog van nou, dan zullen wij wel nummer 1 zijn geweest, maar niks hoor: Uruguay was de Canadezen voor!
Zijn we binnen een mum van tijd allemaal kwijtgeraakt dus. Niet alleen de Unilever maar ook en vooral die mooie dingetjes waarmee we ooit onszelf tot gidsland bombardeerden en waarmee je als toerist goede sier maakte in de zogenaamde wereldsteden Berlijn en New York. Want hullie hadden sex en rock en roll, maar wij brachten de drugs in het laadje! Nog even en we zijn het Kopenhagen van Europa...
Maar over kwijtraken gesproken: niets ter wereld is zo verdwaald als het socialisme. 't Is even doorbijten en neem er vooral wat te drinken bij, maar kijk even naar het boegbeeld van de Sozialdemokraten achter Emmerich. Nahles heet het geval. Dan mogen wij met Jenny Douwes nog van geluk spreken! Nahles leidt de Sozi's sinds alles en iedereen die partij verlaten heeft. Naar de ondergang dus.
Zover voor wat bereft de socialisten die zich democratisch noemen, de light-versie zogezeid. Gelukkig heb je al sinds honderd jaar ook socialisten die zich gewoon socialisten blijven noemen. Hoewel: gelukkig? Hullie over de grens wel: in Wallonië heb je de PTB, in Engeland de Labour van Corbyn, over de Grote Plas Berney Sanders en volgelingen. Stuk voor stuk partijen en partijtjes tegen het kapitalisme en voor internationalisme. Zoals het een socialist betaamt dus.
Hoe in de aap gelogeerd zijn wij hier in de polder dan! Wij moeten het doen met de SP. Het worstsocialisme uit Oss. De club voor wie men eertijds als eerzaam belastingbetaler de ramen en gordijnen dicht moest trekken omdat ze net als het Leger en pastoor van deur tot deur rode potloden kwam venten. De clan van de familie M. De partij die een rechtstreekse voortzetting is van de Nederlandsche Unie, bouwjaar 1940, met goedkeuring van de Grosspapa van Nahles...
Zo'n Sper mocht dinsdag de microfoon in het radioprogramma DIDD. Jasper van Dijk, hijgerig van toon, volgens de website goed in het pak. Het item ging over winkeldiefstallen, gepleegd door AZC-bewoners in het Groningse Ter Apel. Burgemeester nam het op voor de middenstand die vergoeding wil voor de geleden schade. Denk je dat Jaspertje het zal opnemen voor de AZC-ers die lijden onder een paar kleptomanen.
Maar nee: het Kamerlid voor de Partij voor de Rechtvaardigheid ging door waar de burgemeester ophield. Die kleptomanen kwamen 'allemaal' uit 'veilige landen'. Van Dijk wil ze verschepen naar een ASO-AZC en van daaruit met het eerste vliegtuig terug naar hun veilige land van herkomst. 'Nederland is veel te slap', aldus de man die het gedachtengoed van pakembeet Domela Nieuwenhuis claimt.
Veilige landen, die mooie vluchtheuvel voor de politici die het Fort Europa verdedigen. Een keur aan landen en landjes waar het volgens de uitzetters en De Telegraaf goed toeven is, totdat het tegendeel het geval blijkt. Volgens socialist Jaspers is Marokko zo'n land. Vanochtend even het oor te luisteren gelegd bij de landgenoten van Nahles, van de Deutschlandfunk. Ging over Marokko, als  land waarheen de Bondsrepubliek niemand meer gaat uitwijzen... (gvd)

Hulpverlenersweek dezer dagen, dat ontbrak er nog maar aan. We hebben al weken en dagen voor you name it wat voor hobby of diersoort dan ook, meestal onder de vlag van de Verenigde Naties. Iedere dag zijn eigen knuffelcategorie, schijnt men daar in New York te denken.
Toch komt deze uit het kokertje van onze eigen landsregering, denk ik. Want ze hebben het op zijn Rutteslimst aangepakt, de bedenkers van het dingetje. Eerst de kluit zand in de oogjes strooien. En daarna doen waar het eigenlijk om te doen is.
Ze moeten in het zonnetje gezet, de noeste werkers die het allemaal om ons bestwil te doen is. Wie kan daar tegen zijn? Terechte complimenten voor onversaagde brandweerlieden, toegedane thuiszorgers en voor nachtzuster Hilda, die op het kankerpaviljoen voorleest hoewel ze dat niet zou hoeven doen.
En natuurlijk is het te gek voor woorden dat de spuitgasten en de ambulancebroeders soms belemmerd worden in hun werkzaamheden. Niet door hysterische naasten van slachtoffers, maar door kijkersfiles en minderjarigen onder de dope.
Tot zover de boodschap van de overheid waar niets mis mee is. Maar nu is er ook nog wat anders aan het handje. De groep hulpverleners breidt zich steeds maar uit. En dat niet in de zin dat er meer verplegers en reddingszwemmers komen.
Nee, steeds meer lui die iets doen worden tot hulpverlener gebombardeerd. De wijkagent is opeens een hulpverlener. De ambtenaar van de IND is opeens een hulpverlener. De marinier die op een buitenlandse missie gaat is opeens een hulpverlener.
Ruw gesteld kun je zeggen dat iedereen die een pakkie aantrekt en een helm opzet opeens tot het gilde van de hulpverleners wordt gerekend. Vandaag lichten de leden van een arrestatieteam je niet meer van je bed maar schieten je te hulp.
Hoe moet dat voelen voor die mensen die bewust niet het leger in zijn gegaan maar voor het Rode Kruis zijn gaan werken? Ik zou me schamen als ambulancechauffeur of als thuiszorger, om hetzelfde eerbetoon te ontvangen als een verklikker die zich handhaver noemt, of een randdebiel die Marco Kroon heet.
Ik ben benieuwd hoe ver dit nog gaat. Staat er een stop op de devaluatie van het begrip hulp en hulpverlener? Of beleven we het nog dat de kampbeulen uit Auschwitz postuum een eigen dag krijgen omdat ze hun slachtoffers eigenlijk geholpen hebben?
Mitch… Mitch… Mitch… (gvd)

Moest u bij het kijken naar de rommel van Baudet en Rutte ook aan vijftien jaar terug denken? Aan de geslaagde poging van Rutte om zich Wilders van het lijf te houden. Kampf om het partijleiderschap van de VVD, de kakkineuze versie van de PVV die Blonde Geert nadien zou oprichten. Dat wijf van Verdonk deed toen ook nog mee.

Baudet is veel te glad voor Rutte. De oneliners van Lachebekje zijn nog altijd goed opgewassen tegen het kompel-idioom van Wilders. Maar Baudet snapt ie gewoon niet. Die gaat niet of nauwelijks in op zijn boekhoudkundige retoriek. Baudet oreert over dingen die hij ergens leest, en doet alsof ie de tekst zelf geschreven heeft. Rutte lepelt cijfers op. En platitudes.

De premier van alle Nederlanders begreep dus absoluut niet waar Baudet naar toe wilde toen die vroeg of de ander wel eens huilde. Rutte is altijd in de fietsenstalling en reageerde op de vraag van de toevallige andere fietser in het hok in fietsenhokjargon. Jazeker, hij had dan en dan en dan gehuild, en wel daarom. Nog een wonder dat de exacte data niet onder in ons beeld kwamen.

Baudet vroeg dat niet. Baudet wilde met die vraag op de inceltoer. Huilie huilie over echte mannen die desalniettemin niet door vrouwen gezien worden. Die overgeslagen worden. Of worse: die lijdzaam moeten toezien hoe hun plaats in de liefdessponde wordt ingenomen door een Fremdkörper. Door een concurrent van andere komaf, de o zo diepgewortelde nachtmerrie van de moderne witte man.

Rutte is niet van dat slag. Rutte geilt niet op vrouwen of op mannen of op iets er tussen in, maar op cijfers, plannen en schema’s. Rutte is een onvervalste droogkloot, zoals wij dat vroeger in Vlaanderen Louis-Paul Boon nazegden. Een echte kaaskop ook, met een goedkoop brilletje van specsavers op en een hergebruikt condoom om zijn staart.

De passie van Rutte lag niet bij zijn dooie broer of zus maar bij het plan. Het plan voor de deal met Erdogan. De Endlösung zeg maar. Bij het aanraken van dat plannetje kleurden de koontjes van onze eerste minister. En achter die brilleglazen werd het warm en trillerig. In die fase van het ‘debat’ mocht hij het eindelijk over ‘hullie’ hebben. Luister maar mee.

‘Daar moet je ze tegenhouden. Daar moet je stop tegen ze zeggen. Daar moet je voorkomen dat ze aan de wandel gaan door Europa en bij ons voor de deur staan. Je moet ze niet laten wandelen. Daarom hebben wij met Turkije die afspraak willen maken. En dat is gelukt. Sinds oktober 2016 komen er tachtig procent minder van hen naar Schengen.’

Thierry Baudet gaat voor verovering en strijd, en het jochie met het moedercomplex zal niet rusten voordat ie ons allemaal daarin meegesleept heeft. En terwijl wij moe worden van de strijd zal hij op een dag rode wijn sippen bovenop een flacon dodelijke pillen, en met zijn onvaste stem in nog eens een langdradige rederijkerszin uitleggen dat vrede een veel te saaie bedoening voor hem is.

De voorvader van Baudet heet Joseph Goebbels. Die van Rutte heet ook Joseph, maar dan Mengele. Rutte heeft de perfecte Schreibtischmörder-tronie. Onze Boy from Brazil zal tot zijn dood alleen maar bezorgd zijn of zijn fietsband nog opgepompt moet…(gvd)

Het meest fascinerende aan de eenzame helletocht van Salo Muller is hoe hij meteen na zijn vermetele daad in de vergetelheid is geraakt. Ben je in Nederland een van kanker genezen zwemmer, een aan lager wal geraakte gristen-democraat die kankert op abortuswetgeving of de aan geen enkele soort van kanker maar aan een pijnlijke grote teen lijdende meid in het meidenteam van oppermeid Wiegman, ben je dat dan ben je somebodyachter de duinen. Ga je daarentegen onvermoeibaar achter de moordenaars van je vader en moeder aan, dan ben je in het beste geval een knuffeljood of een lichtverwarde maar nu dan toch tevredengestelde zeventiger en ben je na een etmaal historie. In het mindere geval ben je dan een willoos speeltuig in handen van de zeurderige mevrouw Zegveld.

Kadammmmm. Prachtig vind ik het dat Salo gewoon va banque is afgegaan op het meest heilige in de o zo seculiere Staat der Nederlanden. Op hun geld. Zet de kaaskoppen tegen het schavot, hang ze in de hoogste boom of zet ze onder de kwalijkste douche, en ze zullen nog geen kik geven of hoogstens een gedicht schrijven dat daarna tweehonderd drukken beleeft en de titel van een musical wordt. Maar probeer ze een kwartje te ontfutselen en ze zullen until fucking Kingdom comewensen dat je het ze terugbetaalt. Met rente. Dus ik vond het het meest pregnante beeld in de slordige montage die de NPO wel eventjes wilde wijden aan Salo’s werkelijkheid: de in keurige cijfers en dito letters vervaardigde boekhouding van de Nederlandsche Spoorwegen, uit die bewogen jaren.

Je moet zijn lef maar hebben. En vooral zijn uithoudingsvermogen. Salo was aangeraden om op vakantie te gaan toen hij met zijn wens aankwam. Ik kan me voorstellen dat hij ook andere aanbiedingen heeft mogen ontvangen. Goedbedoeld en vanuit een zuiver geweten, laten we wel wezen. Wellicht heeft de NS hem vrij-reizen aangeboden, voor een jaar, of tot aan zijn dood. Het is niet ondenkbaar dat menig jurist of politicus hem een psychotherapeut heeft aanbevolen, hun eigen of die van een broer. En het is helemaal niet uit te sluiten dat men heeft bedacht dat meneer Muller misschien haakte naar een eigen televisieshow op de buis. Zodat de onderkoning-jaargang 1981 van het CDA, de noeste held uit Waspik en alle meiden uit het meidenteam ook in die zoveelste show hun domme zegje zouden kunnen komen doen.

Maar Salo ging door, gedreven door slapeloze nachten. Voor mij smaakt het naar meer. Laat de NS de eerste zijn die is gaan bloeden. Nu al die andere instituties die heulden en zwichtten en er netjes een rekening voor indienden. De wegkijk-samenleving te kijk gezet, alsnog. Want lafheid verjaart niet… (gvd)

Rechter Frank of is het Frans maar wat doet dat er uiteindelijk toe, de rechter die mediamisdadiger Willem tot levenslang veroordeelde, kwam nu zelf langs op de radio. De verzameling faits divertsdie de NPO verkoopt als nieuwsbulletin -schermutselingen in de Straat van Hormus vertegenwoordigen daarin dezelfde waarde als dertig eeuwen oude munten gevonden onder een varkensschuur bij Spaarndam- zwaaide vanochtend de rechter uit. Man heeft ruim dertig jaar rechtgesproken en binnen dat tijdsbestek drie keer iemand voor het leven achter de muur gekregen. Juist toen ik me achter de wrong krabde en me afvroeg of dat veel of weinig was, sloeg ex-rechtertjelief me vol in het aangezicht.

Frank of Frans gaat zich na zijn pensionering verdiepen in het boedhisme. Om meer over het leven te weten te komen.

Je hebt mensen en je hebt deurbellen, zeggen wij in Vlaanderen. Frank is een knoert van een klopper. Was ik een pathologische leugenaar uit de Amsterdamse Staatsliedenbuurt die door de Telegraaf aan haar lezers is geserveerd en door Frank voor het leven tot brood en luchten is veroordeeld, dan stak ik vanuit mijn cel in Vught mede in naam van die twee andere slachtoffers Frenkies boedhistische jurk in de fik. Je pas in het leven verdiepen nadat je eerst het leven van mensen hebt vernietigd: is dat niet een beetje erg dom? Mij zul je niet snel op een positief oordeel betrappen over de US van A, en al helemaal niet over de rechtspraak daaro. Maar daar hebben ze dan toch maar de Supreme Court. Waarin ze de Frankies en Fransjes pas in een toga hijsen wanneer deze al ruimschoots de pensioengerechtigde leeftijd gepasseerd zijn. Onder het motto: wijsheid komt met de jaren.

Vlak voordat het in het nieuwsoverzichtje op de kwekradio ging over de wielrennerij en de opstoppingen kwam er nog een berichtje voorbij dat ik hier wil verbinden aan dat over onze rechtspreker. Mannen van tussen de 25 en 45 jaar kiezen er in steeds grotere getale voor om niet te werken. Let wel: ze gaan niet niksen of gamenmaar zijn bewust baanloos. Ze doen dus wel wat, maar niet voor een baas en niet om het geld. Een loflijke ontwikkeling die tot voor kort alleen maar was voorbehouden aan de radikalinski’s in oude kraakpanden en op aftandse woonboten. Zou het niet verstandig zijn, en veel leed aan de zijde van pathologische leugenaars en andere zogenaamde criminelen voorkomen, indien deze mannen in de plaats van de Fransjes benoemd zouden worden tot rechtspreker? Krijg je rechters van 45 die Buddha al ruimschoots achter de rug hebben… (gvd)

En zo gaat het criminaliseren van pedofilie maar door en door. De affaire rond de app Stein brengt ook de laatste en meest indolente netgruwelaars in het geweer. Crook of niet, en omringd door crooks of niet, is het echter lerenswaard om terug te lezen wat de gezelfmoorde chanteur van de Groten der aarde ooit ter berde bracht omtrent kinderliefde (1). Want niet zo heel lang geleden was het dus geen misdaad om – met wederzijdse instemming en buiten de context van macht- verliefd te zijn onder de zestien. Niet op een sullige leeftijdgenoot maar op een spannende grote mens.

Ik ga hier putten uit eigen ervaring maar eerst even refereren aan grote en kleine letterkunde die gewijd is geweest aan deze vorm van affectie. Beginnen we natuurlijk bij Lolita. Kwam uit in 1952 en werd zo populair dat het in de zeventiger jaren bij de legendarische ECI-boekenclub in het pretpakket zat. Maar toen had ik het werk van Nabokov al gelezen. Als twaalfjarige. Dus vanuit het perspectief van de twaalfjarige. Heerlijk vond ik het. Wat een verademing na al het gelees over volwassenen die elkaar krijgen maar voor de gulzige meisjes van mijn leeftijd niets overlieten. Alleen die puistenknapen uit de schoolklas dan…

In Vlaanderenland deed mijn favoriete auteur Boon er nog een schepje bovenop. Lolita is een keukenmeidenroman vergeleken bij wat in de moerstaal aan ons voorgetoverd werd, in de hoedanigheid van Studet Steivekleut en Mieke Maaike. Mieke Maaike’s Obscene Jeugd liet geen register onberoerd, geen standje onbesproken (2). Mieke Maaike was geen meiske maar een Mata Hari, een Madam magica van de liefdeskunst. Iemand om een voorbeeld aan te nemen indien je van plan was om erotiek en sexualiteit in je leven serieus te nemen.

Zulks las ik en wat deed ik dan zelf? Wij hadden Segge en zijn vrouw Cathalijne. En het dorp onder Gent waar ik opgroeide. En mijn elf jaren. Segge was een robuuste man in een wit overhemd boven een bruine broek die kleurde bij zijn bruine korte krullen. Segge speelde trompet en gaf ons een tamboerijn en dan speelde hij niet van hupsakee maar de sterren van de hemel. En Segge had een staande woonwagen, in een nog kleiner dorp nog meer verscholen ergens in de Vlaamse Ardennen. Daar werden wij in het weekeinde door Segge en Cathalijne verwend. De jongens van die puisten mochten de wagen opknappen en in de tuin sodemieteren, wij meisjes werden door Segge getekend.

De man tekende ons. Op onze rug gezien. Hoofd en nek en ruggetje tot en met onze billen. Nooit benen of armen of voeten. Segge deed zijn beste best op ons achterste. Hij had daar iets mee. In de tekening kregen ze een steeds prominentere plaats. In feite werd de hele schets een bilpartij. De tekensessie startte in de kleren maar gaandeweg het uurke dat hij aan ons het stuk werkte, lieten zowel wij meiskes als Segge onze broekjes zakken. Uiteindelijk hoorden wij de tekenaar dan zuchtend roepen dat ‘het gereed kwam’ en wij ons mochten omdraaien. Het aanschouwen van Segge’s enorme tent gaf mij telkenmale een gevoel van fierheid. Ik met mijn elf jaren was hier en met hem geen blaag maar de oorzaak van de lichtjes in zijn ogen.

Segge raakte ons nooit aan. Dat was voor Cathalijne. Een struise blonde, met vingers zo warm als een poezelijf. Bij Cathalijne ging het niet om het kontje maar om het vingerwerk. Zij leerde ons dat onze vingers er niet waren om patatten mee te snijden. Zij noemde het tegen ons een ‘lesje in bloemschikken’. Ook bij Cathalijne werden wij fier. Aan het eind, wanneer onze vingers alles in beweging hadden gebracht, griende zij het uit. Met lange uithalen en diep vanuit de keel. Dat was nog eens iets anders dan een moeder of een buurvrouw die blerde en vloekte omdat de meiskes met strontvoeten over de pasgekuiste keukenvloer holden!

Maak ze af, de app Steins van deze wereld. Maar koester de kinderliefde… (gvd)

(1) zie hier.
(2) Mieke Maaike's obscene jeugd is een parodistische pornografische novelle van Louis Paul Boon gepubliceerd in 1972. De ondertitel luidt: Een pornografisch verhaal, voorafgegaan door een proefschrift "omtrent en in het kutodelisch verschijnsel bij aankomende kindwijfjes", waarmee student Steivekleut promoveerde.

Ik heb nu wel zo’n beetje alles gelezen over de geliquideerde advocaat, maar ik moet zeggen: zelfkritiek is zijn Broederschap vreemd. Feitelijk komt al het gehuil en gelebber uit de beroepsgroep neer op hetzelfde: wij verdienen respect, want wij houden de rechtsstaat overeind. En vlieg je op wat grotere hoogte over het geval, dan zie je dezelfde beduimelde bewoordingen en ideologische prietpraat als die waarmee in een glijdende schaal ambulancebroeders, spuitgasten, dienders, ME-ers, stillen en in een misschien helemaal niet zo verre toekomst ook kampbeulen een beroep doen op dat respect.
Van advocatuur had je er ooit twee: gewone en sociale. Gewone advocatuur was toen -ik spreek nu over dertig jaar terug- wat ie vandaag ook is: geldverdienen over de rug van de rechtsstaat. Grof geld, door meisjes en jongens die vaak in de derde of vierde generatie waren opgevoed met het idee dat het grofste geld het beste geld is. U en ik hebben samen met ze op school gezeten dus ik vertel hier niets nieuws. Na die school gingen U en ik de wijde wereld in en zij een dispuut. Het corps is hun bubbel: heeft het drankmisbruik er niet teveel vat op de voortplantingsorganen dan leidt het rondgeneuk er tot kindertjes en die zijn dan ook weer voorbestemd om tot de Broederschap toe te treden.
Sociale advocatuur is opgeheven. De beroepsgroep zelf haalt er allerlei redenen bij waarom maar dat zijn drogredenen. De enige reden is dat er in de advocatuur grof geld verdiend moet worden, en dat dat niet binnengevlerkt wordt door het verdedigen van U en mij. Het is met andere woorden de advocatuur zelf die de bijl heeft gezet in de sociale rechtshulp. En daarmee in de rechtsstaat. Zo die laatste ooit al heeft bestaan, is ze geworden tot een rechtsestaat. De advocatuur verdedigt het geld, het grove geld: eigendom en macht. Van anti-kraakwet tot en met het nekken van de vrije meningsuiting, het zijn de advocaten zelf die het vuile werk opknappen ‘omdat de kachel moet branden’, en er ‘s avonds onder elkaar prat op gaan de grootste nota aan de dikste rijke sukkel de deur te hebben kunnen uitsturen.
De beeldvorming doet de rest. We keken ooit met ons allen naar Ally McBeal, nu hebben we de omhooggevallen ME-er John van den Heuvel en de ‘volksjongen’ Holleeder op de koffie. En hun verdedigers. Legaliseer kraken en je hebt een oplossing voor de woningnood. Legaliseer softdrugs en je hebt geen JvdH’s en Holleeders meer. Geef levenslang voor bezit van en handel in wapens en het geknetter en geknal in Amsterdam is verleden tijd. Zet een top op wat advocaten mogen berekenen aan hun cliënten en je hebt binnen de kortste keren weer sociale advocaten… (gvd)

Wij hebben geen herinnering aan de DDR. Zo luidt mijn conclusie na het een etmaal lang moeten inhaleren van de berichtgeving over ‘Ruinerwold’. Wij lijken wel geboren en getogen in de verklikkersstaat. Huldeblijken aan de nieuwsgierige buurtjes en niemand van de nieuwsboeren en talkshowhoeren die zich afvraagt wat of een misdaad nu eigenlijk is begaan in die boerderij. 

Op basis van wat voor recht reed de smeris daar het erf op? Volstaat de achterdocht van een buur die er ooit een camera in een boom zag hangen, om de privacy van een gezin te verkrachten? En zou die kerel van vijfentwintig die die kroegbaas over de vloer kreeg nu echt de enige ‘vreemde kwast’ zijn die die man ooit heeft medegemaakt? Dan is zijn gelagkamer een wel erg saaie… 

Camera’s in een boom? Ik vind dat veel minder schrikwekkend of apart dan camera’s in een winkelstraat in Meppel of Hoogeveen. Iemand die het einde der tijden afwacht in de beschutting van een moestuin en met hulp van geitemelk? Ik vind dat zo iemand veel minder op zijn geweten heeft dan de rijke stinkerd die de beurzen van de wereld laat ontploffen of pak em weg Jemen met de door hem verkochte wapens laat platbombarderen en de gevolgen van die daden afwacht achter zelf aangebracht prikkeldraad rond een luxe villa in een warm land. 

De DDR was een land waar de muren oortjes hadden, letterlijk. Waar op aanbrengen een premie was te verdienen, en duizenden mensen werk vonden in het aanleggen van dossiers over niks. Vanuit de DDR vluchtten mensen naar onze dreven. Zijn we dat werkelijk kwijt uit ons geheugen? En moeten we echt zo fier zijn op wat we die lui uit het Land van Bartje laten zeveren over ‘normaal’? Alsof die kinderen uit dat kluizenaarsgezin iets van waarde is onthouden? Vandaag hebben ze geleerd wat oorlog is, en waar de Partij voor de Dieren voor staat… Tel uit je winst! (gvd)

Gotnomdedju, en nog al es een keer gotnonverjuutje. Het leger des heils. Ze hebben het leger des heils. De kaaskoppen. Je houdt het niet voor mogelijk maar zij presteren het. Ze bombarderen je plat en roken je uit. En daarna sturen ze je de rekening voor de bommen. En betuigen hun spijt. Ze hebben geen krijgsmacht om te bombarderen en te doden, ze hebben een leger om goeds mee te verrichten.
Overal elders zou er een orkaan van verontwaardiging opsteken omdat de bewering dat je een krijgsmacht hebt om je opponent het heil te brengen a. te zot is voor woorden, en b. die krijgsmacht in gevaar brengt. Maar achter de Honsbossche zeewering laten ze die doos van Bijleveld praten wat ze wil en duikelt de Telegraaf de piloot van zo’n hels machine op om uit te huilen.
Zij van het oorlogsministerie raapt het dossier van haar voorganger op en is net zo perplex als wij die naar madam moeten kijken. Hij van de luchtmacht wil alleen maar op de rug op de kiek want hij heeft vrouw en kinders en die zouden wel es bij de Jumbo en op de kresj gepest kunnen geraken. Kan het kaziger? En maar lachen om ons van Vlaanderen.
Het ergst is het gesteld met het persvolk. Niet alleen is het nieuwe normaal dat de Telegraaf en vraaggesprekken in de Telegraaf tot in ‘s lands parlement worden geciteerd. Ook moet na ellenlang en oeverloos over elkaar heenbuitelen en om de hete brij draaien de meest uitgekotste advokaat van het land komen uitleggen wat er ‘eigenlijk’ aan de hand is.
Liebeth Zegveld, vrouw en -da’s nog slimmer- verdediger van al wat naast de po piest in Nederland, van standrechtelijk gefusilleerde Zuidmolukkers tot de slachtoffers van de volgende gifbelt, moet het pienterste volk op aarde dat altijd met die te korte dinges van ze omhoog anderen staat de broek aan te meten langzaam en in verschillende volzinnen bijpraten over dat het toch echt het Nederlands recht is waaronder die pief in de Telegraaf zijn goeie werk doet en dat de Nederlandse staat als werkgever van die lul dus opdraait voor de gevolgen van het leger des heils.
Godnomdedju, wat is de wereld een plek vol onrechtvaardigheid, al was het alleen al omdat zo’n mens als Kees Koning wel aan hartfalen bezwijkt, maar vergeetmenieten als Bijleveld en dat kind van Hennis -na haar afgang niet bij de parkeerwacht of op een aalmoes in de wijkopvang beland maar hoge VNer in Irak- nog veel te lang ons plezier aan de beeldbuis gaan vergallen.
Kees, we missen U, met uw hamer tussen de Starfighters… (gvd)

De burgemeester van ‘s-Hertogenbosch, Jack Mikkers, stuurde aan de vooravond van de jaarwisseling negen brieven, aan negen inwoners van zijn stad. Klassieke brieven, U herinnert ze U nog wel vermits U van voor de eeuwwisseling bent. In een envelop en, naar ik aanneem, met een poststempel van de gemeente Den Bosch erop. Boven de naam en het adres van de aangeschrevene. Neem ik ook aan...

Het nieuwsbericht in het Brabants Dagblad wordt interessant waar het om die aangeschrevenen gaat. Dat zijn alle negen mensen die het bij vorige jaarwisselingen te bont hebben gemaakt. Ze hebben voor duizenden euro’s aan vernielingen gepleegd. En Mikkers wil ze middels zijn brief laten weten dat hij ze in de smiezen heeft en ze bij opnieuw in de fout gaan harder zal aanpakken.

Harder dan wanneer?

Mikkers zal toch over namen en adresgegevens hebben beschikt voordat ie dat poststempel op die enveloppen drukte, denk je dan. Want aan ‘de bewoners van dit adres’, zoals de enveloppen met de aankondiging van allerlei kleine gemeentebelastingen lezen, kun je niet schrijven dat ze in het verleden de beest hebben uitgehangen en dat als ze deze keer niet de wijkagent met twee woorden aanspreken, ze harder zullen worden aangepakt. Dan zou Mikkers voor discriminatie en het schrijven van dreigbrieven zelf hard moeten worden aangepakt, toch?

Het krantebericht geeft echter te denken. Aan het eind ervan leest het dat er in de afgelopen jaren voor bijna een half miljoen schade is aangericht in de stad ‘maar dat de schuldigen nooit zijn opgespoord’…

Nog zo’n bericht, dit keer in de landelijke media. Ferd Grapperhaus, minister van justitie, wil dat ‘wij’, U en ik, gaan opletten hoe witteboord-criminelen hun geld uitgeven. Hoe die hun aan misdaad verdiende zwarte geld omzetten in legale bankbiljetten en andere spulletjes. Zijn wij getuige van een handeling waarvan wij denken ‘Hee, klopt dat wel?’ dan noteren wij hoe de in onze ogen verdachte man of vrouw er uit ziet en wie er wat van hem koopt of verkoopt en geven het duo aan.

Ziet U het ook niet voor U?

U staat achter Riduan T bij de pin-automaat, ziet hem er vijfhonderd biljetten van vijfhonderd euro uittrekken en denkt niet van ‘nu moet ik me eige heel erg gedeisd houden anders overleef ik deze pinsessie niet’? Dan bent U een held maar zou ik niet graag in Uw sokken staan.

En ik zou ook de mens niet willen zijn die dertig jaar gebikkeld heeft in de Febo, van autorijden houdt en zich van zijn spaarcenten een Tesla heeft aangeschaft. Maar die wel dat kleurtje heeft. Of een snor, of een hoofddoekje… En waarvan de witte vijftiger die je bij de autodealer je spaarcenten in de kassa van de verkoper heeft zien storten denkt: ‘Een Turk met een Tesla? Die rijjen toch in een Kadett? Klopt dat wel…?’

Mikkers en Grapperhaus: met ongefundeerde verdachtmakingen en het de ene helft van de bevolking laten controleren van de andere helft ga je de misdaad niet te lijf maar schep je alleen maar een DDR 2.0.... (gvd)

Waren ze daar al klaar met de carnaval? Gotnomdedju, was dat even hilarisch vanochtend op de NPO.
Bij 1 op 1, dat program van die praatjoekel Kockelmann naar de klok van twaalven. Hullie hun inval in Oost-Ukraine destijds na de MH17. Een gewiekste operatie van mannekesputters uit maar liefst Nederland en Australië, en de Amerikanen wisten ervan. Stond ook al groot in de Telegraaf, met geheime stukken en al. Potverpieterpaaltjens, ze waren helemaal klaar voor hun heldentruuk, die kaaskoppen.

Ge gelooft het niet: duzend man uit Nederland en nog es duzend van beneden, die in de feestige julimaand ‘veelal van vakantie teruggeroepen’ zich zonder morren bereid toonden -er waren er zelfs die ‘zich sponraan bij hun onderdeel meldden’ voor de zwaar geheime operatie (sic!)- om daar op de steppen ‘een risico aan te gaan’. Geen klip te hoog voor de durfals uit het Hollandse: er was zelfs iemand zo pienter om met een boekje van Lonely Planet in de knuistjes te bekijken hoe dat daar er eigenlijk bij lag ten oosten van Kiev.

Alles was binnen drie dagen na het sneuvelen van het toestel in gereedheid gebracht. Men zou naar Kiev vliegen en vandaar met de bus naar het oosten van het land, om zich daar te verenigen op de vijfendertig vierkante kilometer bodem die bezaaid lag met wrakstukken en zo. Vanzelf was er het ‘risico’ dat de bezetters van het gebied zware wapens zouden hebben en die ‘wellicht zouden kunnen gaan inzetten’. Maar men was zo er op ‘gebrand’ om ‘de onzen’ naar huis te halen dat het dus niet de geringste moeite kostte om duizend man voor de missie te porren.

‘Was er dan niets geleerd van Srebrenizja?’ vroeg Kockelmann, misschien wel helemaal buiten het draaiboek van de uitzending om. Sreb… dat was toen al twintig jaar geleden, was de repliek. Er was sedertdien onnoemlijk veel veranderd, eigenlijk alles. Kockelmann is niet de man om door te vragen wat er dan wel veranderd was sinds het echec van de dapperen in voormalig Joegoslavië en dus ging het daarna gewoon weer over opgezegde snipperdagen en ‘beroepseer’’.

Maandag begint het schijnproces tegen een paar verdachten en dit konden we dus verwachten als voorzang. Maar wat zei dat legerpikje nou feitelijk aan het begin van de uitzending? Ge moet het maar es terughoren, maar ging het uit zijn mond nou niet van: ‘die donderdag waren we er al klaar voor’? Hoe nu die donderdag… dat toestel vertrok rond het middaguur: praat ie dan over donderdagavond heel laat wanneer duidelijk is geworden dat niemand de crash heeft overleefd? Of heeft ie het per ongeluk over donderdagmorgen…? (gvd)

Afstand houden? Wis en zeker. Maar hou vooral die klep gesloten! Wil ik de kaaskoppen meegeven als raad tegen de corona.

Tijdens mijn omgangetje langs de hertjes en door de speeltuin reageer ik er niet meer op. ‘Goeiemorgen’ klinkt het van rechts, en ‘Lekker weertje’ luidt het van links. Waarbij de r van rollator zo diep mogelijk uit de keel wordt omhooggerocheld. Ik duik tegen het stortbad diep weg in mijn duffelse jekker. Is dat aso? Mag het zijn, maar het is wel levensreddend momentaan.

Keelspuwers, zo noemen ze de Hollanders in het Waasland, achter Zelzate. Hun g is fameus, hun tje achter elk fucking woord echt ziekmakend. Nonkel Serge heeft er een smerige draai bij. ‘Weet u waarom de Hollander het bij u gaarne van achter doet? Anders blijft u niets zien!’

Beschaafdere tongval uit zuidelijke contreien zou de kaaskopjes nu goed van pas komen. Maar ze willen niets van ons weten, van ons Belgen, ons Fransozen, ons Italianen. Om ons wordt als vanouds gelachen omdat we, zo zonder vaste regering, een land in forfait zouden zijn. En met Italie is het al zowat oorlog omdat Conte net als de KLM een kluit euro’s wil zien.

Men meet er menselijkheid in bankbiljetten, daar achter de dijken. Die pias van een Rutte voorop en in zijn staart die Kloris de Vijfde met zijn Argentijnse. Om gratis excuses aan te zeggen, wanneer de doden zijn geborgen, het leed vergaan.

Houd afstand… Is het aan u ook opgevallen dat die afstand in bijna elk land weer anders is? Een meter hier, twee meter daar. Wist u trouwens dat ze daar in Japan het minst moeite mee hebben, met dat afstand houden? Daar doen ze dat vanseffens, zit in de cultuur. Japanners scheppen altoos en overal minstens een meter lucht om zich heen.

En toch spreken ze daar ook heel zachtkens… (gvd)

Technische briefing bekeken over Habija. Maar feitelijk waren we In de jonggezellenkamer van Baudet en Lukkassen.

De ene lacht wat af, is mischien half beschonken van wijn van een goed jaar, wie zal het zeggen, of kwam ie zopas terug van de hoeren. Hij questioneert niet, hij vindt alles wel goed, en grijnst wanneer hij wordt gememoreerd aan replieken waarvan hij zich nog maar een week geleden of op een ander marktpleintje bediende.

De ander houdt een rode kaart in de lucht, wappert er even mede, laat het ding dan vliegen als een vliegtuig. Het jochie kan niet lachen zoals zijn partner in crime bij deze moord met voorbedachten rade doet. Maar dat is niet omdat hij twijfelt of walgt. In het nagenoeg aan Down doen denkende gelaat van het kerelske houdt alleen een siddering huis.

‘Frankrijk wilde niet’, lacht de ene weer. ‘Waarschijnlijk vinden ze het te min. Of willen ze Duitsland er voor op laten draaien’. De ander zit weer aan zijn toetsenbord te frunniken. ‘Qatar zag red frame pics in object vier maar ik vind dat niet relevant’, murmelt hij, en is opgelucht zodra blijkt dat het de ander geenszins interesseert wat hij waarneemt of beluistert.

Die ligt reeds weer in een deuk, om zijn volgende eigen wits. ‘Uiteindelijk schuiven we het allemaal naar de VAR, Sidje!’ Hij veegt nog es een lok van zijn coiffure uit de oogkes en vleit zich in een stoel. Hij heeft een boek meegebracht. Verzameld werk van Baudelaire. Heeft ie zo even uit voorgelezen aan dat meiske van plezier.

De ander voelt zich geroepen om, nu er letterkunde in het spel is, ook bij te dragen. ‘Cliteur heeft mijn nieuwe boek gelezen!’ Weer trekt die siddering over zijn bleke gelaat. De verrukking van de wervelloze. De ene heeft zijn stropdas geopend en zijn favoriete passage bij Baudelaire opengeslagen. Hij zal er nu uitvoerig uit gaan citeren. De ander neemt zijn oortje weg en legt zijn rode kaart neer. Hij heeft goesting naar een kroes melk… (gvd)

Uw koning heeft zijn stulpje ingericht met belastinggeld maar gelukkig heeft hij een oom die daartegen een adequate kuur heeft.

Willem Alexander heeft het schuurtje op zijn paleis waarin kassiewijlen tante Marijke aka Christien tegen mallotigheid werd verpleegd, ontsmet en omgetoverd tot een vleugelke voor de hobbies van wie weet meneer zelf of voor die van zijn troonopvolgende dochter, da’s om het even.

Maar een Oranje gaat voor een paar tafelkes en stoeltjes niet naar de Ikea of zoals die Flip van ons naar de meubelstraat in Geel. Vijf miljoen kostte naar verluidt de herinrichting van het perceel, en die zouden ook nog eens tegen de afspraken in uit de gezamenlijke pot zijn getrokken.

Welk kruit behalve buskruit is opgewasen tegen de Big Spender in Den Haag? Zijn oom! Nonkel Pieter! Die van Vollenhove. Die van Margriet. Op de kletsradio ontvouwde hij zojuist zijn plan om te geraken tot een Constrictor.

Allez, we kennen natuurlijk Pieterke behalve als pianovirtuoos en gemaal van de derde prinses als voorzitter in de Stichting Veilig Verkeer Nederland. Een typisch kaaskoppige club van mensen die om het verkeer veiliger te maken zo hard mogelijk over hun snelwegen willen razen, en tegen stagnaties de aanleg van nog meer asfalt bepleiten.

Maar nu komt het menneke met de Constrictor. Dat is afgeleid van Boa Constrictor, de beruchte worgslang uit de jungle die we hier gelukkig alleen maar in de zoo van Antwerpen kunnen zien. In de voorstelling van Pieterman gaat de ambtenaar met de titel Constrictor de zaakjes voor de koning behartigen.

In het radioprogramma werd gediscussieerd over de toerusting van de nieuwe bereopscategorie. Royalisten lobbyen vanzelf ervoor dat de Constrictor net zo tandeloos zal zijn als alle op de spilzieke monarchen toeziende instanties tot nu toe zijn geweest.

Maar in de visie van van V gaat de Constrictor niet naakt naar het paleis. Hij krijgt een zaklamp mee. En in de toekomst, zo zoemde de Chopin van Het Loo in de radiomicro, zal hij tevens kunnen beschikken over afluisterapparatuur.

Waarom de Constrictor niet Waakhond genoemd, zo werd de uitvinder in het programma gevraagd. Want dat zou kristalklaar Hollands zijn. Neen, antwoordde Nonkel Pieter: we moeten niet uit het oog verliezen dat achter het uitgavenpatroon van de scepterzwaaiende Oranjes vooral en bij uitstek de koningin zit. Constrictor ligt makkelijker in het mondje van Maxima… (gvd)

Ik werd voor de gelegenheid onderdeel van Uw CDA. Gewoon lid, voor tien euro op jaarbasis. Men kan ook aberratief lid worden maar dan betaalt men meer in de partijkas. Dat wenste ik niet, want ik denk niet dat men er nog es een Pieter op het podium zet.

Lidmaatschap aangegaan met Uw CVP, teneinde Pieter te kunnen stemmen, en de machtspartij daarmee te kunnen uiteenrijten. En dat is dan pas de eerste parlementaire machtspartij die aan het mes gaat. Alle andere zullen nog moeten volgen.

Want de ziekte van ‘Den Haag’ is als de ziekte die we Corona noemen: zijn we ervan aangetast geweest dan houdt het voorwaar niet op maar komt weerom. Alleen afstand ervan houden zal ons ervan vrijwaren.

Pieter: mocht ge het vandaag niet geworden zijn -wat de god van de christendemocratie verhoede- dan is er dus de volgende kans. Pak niet in, geef niet op, je bent daar ook de meneer niet naar. Straks duikelen we de coronaherfst in en dan hebben ze niemand anders en zullen U alsnog verkiezen.

Ik heb een liedtekstke voor U vertaald. Het zijn een paar strofen uit Dirty Boulevard, van die mooie dooie Lou Reed. Keek vannacht een concert van hem, en peinsde: waarom gaan alleen de goeien onder ons dood en krijgen de slechterikken een standbeeld… Change it, Pieter, change it!

This room cost 2, 000 dollars a month, you can believe it man it's true
Somewhere a landlord's laughing till he wets his pants
No one here dreams of being a doctor or a lawyer or anything
They dream of dealing on the dirty boulevard
Give me your hungry, your tired your poor I'll piss on 'em
That's what the statue of bigotry says
Your poor huddled masses, let's club 'em to death
And get it over with and just dump 'em on the boulevard

Deze kamer kost tweeduizend in de maand, wie gelooft zoiets?
Ergens lacht de huurbaas zich te barsten
Niemand hier die er ook maar van droomt een arts te zijn, of een advocaat
Men droomt ervan geld te verdienen op de smerige straat
Geef mij de hongerigen, de uitgeputten en de armen, ik zal op ze pissen
Dat is waar het Vrijheidsbeeld het over heeft
Jullie arme drommels, laten we ze doodknuppelen
Afmaken en in de smerige straat dumpen

(gvd)

Volgens de voltallige vergadering moest hun debat over Grapperhaus gaan over ‘mildheid’ en ‘genade’. Maar hoe mild zijn we met zijn allen in de voorbije tien jaren niet al geweest? Kijken we naar de vermolming van de politieke cultuur en schamen we met ons allen diep. 

Want dat debat had natuurlijk in de verste verte niet moeten gaan over de minister die zijn bruiloft niet kon uitstellen, terwijl duizenden mensen alleen maar hopen en bidden dat ze hun sterven nog even mogen uitstellen. Dat debat met de minister van onrecht had moeten gaan over de triggerhappinessvan zijn knokploegen. En over de feitelijke afschaffing van het asielrecht zonder dat hij en zijn trawanten er ook maar een traan -al was het die van een gebrild reptiel- over hebben gelaten. En over de poreuze rechtsstaat waarin kids met een blaffer rondlopen, advocaten heulen met drugsbaronnen en rechters dossiers opzij leggen omdat ze er geen tijd voor of zin in hebben.

Elk debat in die Kamer zou eigenlijk moeten gaan over hoeveel mildheid en genade we al hebben betracht met Rutte en zijn politieke V&D. En over het waarom van al die coulance. Over het waartoe hoeven we het niet te hebben: een bestorming van de Kamer door het rapaille zoals we zaterdag in Berlijn hebben gezien, is nog slechts een kwestie van tijd. Mob ruleis hetgeen tien jaar-Rutte hebben geoogst. Het is niet de zoveelste falende, verdoezelende, liegende en uit de wind gehouden bewindsman of -vrouw die onze aandacht verdient. Het gaat om de optelsom. En om het eindresultaat: een aan plunderaars overgeleverde staatshuishouding, en een uitgeholde politieke cultuur.

Zet es op een rijtje waaraan we gewend zijn geraakt vanaf 2010: het moeten kijken en luisteren naar corpsballen en -chicks, niet alleen in het straatbeeld en op de terrassen maar ook in het regeringspluche. De revitalisatie van io vivat, vindicat en het regentisme. Het liegen en bedriegen dat in die cultuur tot de norm is verheven. Dertig jaar terug zou een eerste minister die ‘geen actieve herinnering heeft’ aan een scheve schaats in zijn ploegje zelfs niet aan het schrijven van memoires zijn toegekomen. Zou een premier die een vies gezicht trekt bij het woord ‘visie’ -en die van ons allemaal hetzelfde verwacht- naar een citotest zijn getrokken. Of gewoon weggestemd.

Nu niets van dat alles. Het land, het werelddeel, het denken en de tijd zijn veranderd in een winkel, en Rutte past op die winkel. Hij ‘is geen jurist maar historicus’, mag hij zonder die bril af te zetten verklaren, op een vraag van dat meisje Van Kooten-en-nog-iets. Alsof juist dat wicht bekend staat om haar moeilijkheidsgraad. Op die manier wordt alles aan de kassa van de winkel afgerekend. En aan het eind vraagt de koekebakker of we nog zegeltjes willen. Gratis- of koopzegels… Bij de uitgang van de nering staan de sinterklaasspullen al in de aanbieding….

Mildheid? Wij hebben ze in de watten gelegd, de uitverkopers van ons belastinggeld, de wegbereiders van Wilders en Baudet, de schrijftafelmoordenaars van duizenden migranten en evenzoveel mensen die hun winkel heeft uitgekotst en nu op straat bivakkeren. Genade? Zullen we maar een einde aan ze maken en dat dan genade noemen? Voltooid VVD, of zoiets… (gvd)

Ja, maar die andere 149 racisten dan? Hoe staat het met de overige afschaffers van het asielrecht? Met de bombardeerders van Halibja? Gaan zij ook in de toekomst vrolijk vrijuit, van de zoon van het brein achter de Joodsche Raad die het door neo-nazi’s geinspireerde asielbeleid van de Denen zo tof vindt, tot en met de zoon van een potje koloniale geschiedenis die het voortwoekeren van de pandemie op last van buitenlanders schuift? Doet zij ook morgen nog haar zegje en haar poepje, de verantwoordelijke staatssecretaris voor de deportaties, zoals ook de verantwoordelijke minister voor Oorlog?

Ik heb in plaats van naar de praatshows vol zelfverklaarde rasdemocraten naar de soap rond de Toeslagenaffaire gekeken. Naar de verantwoordelijken voor dat eclatante staaltje van ethnische profilering. Naar die aan de ene tafel, die zich er met een goedkoop excuus en een grap vanaf mochten maken. En naar die aan de andere tafel, die evenveel boter op hun hoofd hebben en nu voor aanklager mochten spelen in het showproces. Ik heb geen enkele keer de term racisme horen vallen. Die is voor de borreltafel gereserveerd.

De kluit moet herkozen worden, en daartoe blijft geen middel onbeproefd. Baudet doet natuurlijk niets anders dan wat zijn collegae doen. Van Krol tot en met de Marijnissen-dynastie, men zorgt dat men ‘s avonds mag aanschuiven bij Jut en Juul en daar de onmin opblazen tot een nationale rel. Baudet heeft goede ervaringen met de gek die daags voor de laatste verkiezingen in een Utrechtse tram om zich heen knalde en tot ‘terrorist’ werd gekozen. Wellicht heeft hij nu zijn kruit te vroeg verschoten maar het zal mij niet verbazen indien half maart weer iets te zijner faveure en dat van Wilders wordt georganiseerd.

In de sociale media las het een pregnante samenvatting van wat er gebeurt. Baudet -en Nanninga, en Eerdmans, en Vlaardingerbroek, en Cliteur en noem het hele zooitje maar op dat nu rasdemocratisch uit zijn partij is gestapt- heeft vijf, zes jaar zijn rassenwaan mogen botvieren terwijl alleen radicaal links er kwaad in zag. Pas nu men tevens in de msm kan lezen dat in het Forum ook de Jood het moet ontgelden is één tokshow niet meer toereikend om het aantal mensen met hun wortels in de gristelijk-joodse cultuur van het Avondland hun oordeel over man en club te laten vellen.

Achttien maart volgend jaar is Wilders de grootste, en begint de stoelendans. Niemand zal zeggen ‘Dit is mijn schuld’ en zijn of haar partij opheffen. Niemand zal zeggen ‘Wilders is een racist’, want wat koop je daar nou voor? Er zal een beroep op U en mij worden gedaan om de gelederen te sluiten en het verleden te begraven. U en ik zijn dan opeens ‘wij’. Tenzij wij ons aan de zijde van de Salo Mullers, de Jerry Affryies en de waarheid scharen… (gvd)

Men is als de dood voor de nieuwe variant. Vanochtend brachten diverse media het nieuws dat de terreurdreiging door jihadstrijders een minder urgent probleem is geworden dan die door complotdenkers. De variant is besmettelijker dan de klassieke versie omdat de jihad toch vooral de natte droom van muzelmannen en een enkele -vrouw is gebleven. Tot het complot voelt de witte nederlander zich meer aangetrokken, zeg maar.

We waren met zijn allen net gewend aan de bestrijding van het islamisme. Op die naar verluidt door het nuttigen van olijfolie veroorzaakte en vanuit het Midden-Oosten verspreide hersenaandoening hebben de autoriteiten meer en meer grip, vooral door middel van contactonderzoek -welke zijn de postcodes die tot verdenking leiden- voor volwassen, en een geavanceerde CITO-test voor de kleinere bewoners van dit land.

Maar net terwijl de beurskoersen weer stegen en in ons land de VVD zich al opmaakte voor een historische verkiezingszege, maakt men zich weer grote zorgen. Sinds enkele maanden komt ook in ons land het uit de Verenigde Staten van Amerika, waarschijnlijk met fastfood overgewaaide complotdenken voor. Waar het islamisme zich nooit kon ontdoen van haar exotische odeur -want wie steekt hier nu zijn handen uit de mouwen om ze te laten afhakken?- daar vindt het complot brede aftrek onder de eigenheimers.

Het instituut dat zich in dit land bezighoudt met de monitoring van beide varianten heet het Landelijk Steunpunt Extremisme. Men ziet daar een duidelijke verschuiving. Niet langer wordt men er vooral getipt door een Jelle van Buuren over een imam die iets roept. Nee, meer en meer gaan de meldingen over gewone gezellige hollandse gezinnen die uit elkaar spatten, over solide huwelijken die exploderen, over ouders die hun kinderen niet meer begrijpen en ook wel andersom.

Een vrijwilliger van het Steunpunt vertelde voor Radio 1 het voorbeeld van een broer die altijd goed met zijn zus is geweest, totdat die zus een nieuwe vriend krijgt en steeds meer begint te praten over de bedreiging van het witte ras door andere rassen. En die vervolgens die broer begint te mijden. Alsof die broer van een ander ras zou zijn geweest, terwijl dat dus niet kan.

Nu doen de autoriteiten dus een dubbel beroep op ons. We moeten alert blijven op signalen in onze omgeving die wijzen op aanhangers van de sharia en zo. Maar ook moeten we de bedreiging van het complotdenken serieus nemen. We mogen niet de ogen sluiten voor mensen die geloven dat de aarde plat is en een schepping van aliens. We mogen ze niet afdoen als gekkies, maar zullen ze de hand moeten reiken.

Alleen op die manier houden we de angst er in… (gvd)

Ze weten van dolheid niet meer wat ze doen: het CDA heeft zelfs Onno Ruding uit het graf gelicht. Wij zestigers weten nog wel om wie het gaat, en zouden het kereltje op een zebrapad niet zien gaan en fluitend voor de tweede keer de gristendemokratische hemel inzenden. Maar voor de jongere lezers moeten we Onno even duiden.

Ruding zat op het geld voor Ruud Lubbers, in de jaren tachtig van de vorige eeuw. De jaren tachtig zagen de verkwanseling van de Nooit meer oorlog-gedachte, en onze uitlevering aan het neoliberalisme van Reagan en Thatcher. Lubbers noemde dit als premier no-nonsense-politiek. En Ruding stond als geldminister naast Lubbers op het schavot en trok het touwke strak.

Onno ging de geschiedenis in als de man van De Uitspraak van Ruding. Midden in die jaren tachtig werden twee mijoen uitkeringen niet gecorrigeerd voor de gierende inflatie en maakte stadsvernieuwing het wonen in de binnensteden onbetaalbaar. Opeenvolgende koude winters lieten mensen letterlijk doodvriezen, en men zag de eerste bedelaars sinds de oorlog.

Temidden van die duisternis deed Ruding zijn one-liner: de bakkers en slagers kunnen het nauwelijks aandragen. Hij bedoelde daarmee dat er niets aan het handje was, eenieder feitelijk in overvloed leefde en dat men dus niet zo moest zeuren.

Ruding verdween daarna naar een bank in de States, neoliberalisme werd het nieuwe normaal en Lubbers is als groot leider en visionair bijgezet in de annalen van de Nederlandse parlementaire geschiedschrijving. Van de jaren tachtig herinnert men zich alleen nog het begin -de Kroningsrellen- en het eind -de bewierookte val van het ijzeren gordijn.

Als een soort van Methusalem dook ie dus weer op, Ruding, Onno voor zijn vrinden. Een reliek. Hij zegt veurzitter in de plaats van voorzitter, en dat is niet omdat ie uit Twente komt maar omdat ie al lid van Minerva was voordat men daar in trimpakken van Benetton ging rondlopen en het over uitrollen en een klap erop geven ging hebben.

In zijn tijd zat extreem-rechts op de televisie achter een geranium en voor bloemetjesbehang, Janmaat werd nooit echt one of them. Nu schuiven all of them aan bij WNL op Zondag. Wij Nederland, daarvoor moesten we ons veertig jaar her vervoegen in een vies steegje in Rijswijk of Rotterdam-Zuid, vandaag marcheren ze weer vooraan.

Ruding spreekt er nu al weken achtereen over zijn CDA, wat die club moet doen met Pieter Omtzigt. In die jaren tachtig had je ook een Pieter Omtzigt, zelfs twee tegelijk. Twee mennekes, Scholten en Dijkman, die in de Kamer apart gingen zitten van hun gristenbroeders. Hun afvalligheid draaide destijds mede om het zogenoemde kruisrakettenbesluit, Omtzigt is meer de roepende in de woestijn.

Rudings weurden en zinnen worden gebracht in de context van de kabinetsformatie, dat Nederlandse eufemisme voor volksverneukerij. Hij kan het nog, de oude baas. Bakkers en slagers heb je niet meer, dus daar zul je hem niet over horen. Maar hij heeft voor De Afvallige uit Oldenzaal wel wat aardigs in petto:

Omtzigt dient nu thuis te blijven en voldoende rust te nemen.

Niet minder, vooral ook niet meer. Drie pillekes daags, en Uw geliefde kan het recept verkrijgen. Je hoort zo weer de jaren tachtig, met die klap op nonsense. Geen praatgroepen meer, net zo min als lang haar bij mannen, ruim baan voor de yuppen. Omtzigt is niet belangrijk maar een dolleman, en het is tijd dat het eens gezegd wordt…

Denkelijk gaan we er meer van krijgen, van die Rudings. Wie zijn er nog net niet dood en toch lid van het CDA? Den Dries, Andries Van Agt, met racefietsje en Palestijnensjaal. Balkenende, van het traporgel, Hanja Maij-Weggen, was ook een heel koddige… De Denktank der Lage Landen… Of zullen we de polder maar volleggen met zebrapaden…? (gvd)

(verscheen ook op Konfrontatie Digitaal, onder de titel Onno Ruding, lijk een fieniks!)

Eén ding moet je die Kaag toegeven: we hebben haar nog nooit zien lachen. In het zooitje van Rutte is de grimas troef, maar de mevrouw van de Democraten blijft ons vanachter haar lezingenbril observeren met een blik die weliswaar zweemt naar het hooghartige maar niets weet van het clowneske.

Vroeger had je het Theater van de Lach, van de beroepskwibus die 4 mei zijn grollen op de Dam mocht slijten. Kocht je daarvoor een kaartje, dan wist je wat je kreeg: de ene dijenkletser na de andere mop die nu niet eens meer in de kleedkamer kan.

Voor ‘s lands parlement hoef je evenwel geen kaartje te kopen, sterker nog: we worden rond de klok en waar dan ook geconfronteerd met wat daar gebeurt – en vooral: niet gebeurt- zonder dat we er om gevraagd hebben.

Zaten die debatten die geen debatten zijn maar achter een betaaldrempel. En een kinderslot.

Want we dachten dat we het wel gehad hadden, de afgelopen twintig jaar. Dat we de gifbeker al leeg hadden, na Pim Fortuyn -die het nooit tot in de Kamer schopte maar er wel een hele Partij in achterliet zoals een aso in het park zijn zwerfafval- en Geert Wilders.

Maar sinds kort zitten we dus met de echte hardcore fasci’s zoals Baudet en zijn getrouwen, die er alleen nog op uit zijn hun collega-parlementsleden belachelijk te maken, en degenen die door Baudet uit de trein gegooid zijn, patjepeeër Van Haga en superpatjepeeër Eerdmans.

Te zure mayo op het aangebrande bakkie frites is het gedrochtje van Burgers en Boeren. Haar soort komt niet uit de stal van Baudet maar uit die van Boer zoekt Hoer. Zij van Van der Plas is een format, een creatie van Endemol, binnenkort zien we haar gekloned in de parlementen van Skandinavië.

Maar ook voor haar geldt: je zult haar niet zien of horen lachen. En daarmee zijn we weer bij Kaag.

Ze wil er niet aan, aan de dwingelandij van Premier Lachebekje. Ze leest ons er over voor en komt er in een debat nog es op terug. Politiek onderhandelen is voor haar als zakendoen, koffie drinkt ze liever thuis en eigenlijk vindt ze die knul van Minerva maar een griezel.

Vinden wij ook. Maar ze zal er niets mee bereiken, met haar verzet, struise Sigrid. Ze gaat Omtzigt achterna: ziek en zielig gevonden worden door je eigen mensen, sexistische grappen moeten aanhoren tot in de wandelgangen van ‘s lands vergaderzaal…

Sprekende gelijkenis in het voetjebal. Daar zie je het ook, dat juk van de opgelegde vrolijkheid. Ontspannen en cool zijn tot de dood er op volgt.

Begon bij Frank de Boer, de vleesgeworden mislukking die tegelijk begon te lachen en te verliezen, Gaat door bij Louis van Gaal. De Kaag van het voetbal. Debiele sportverslaggevers hangen momenteel aan zijn lippen, niet om woorden uit ze op te vangen maar om ze te zien lachen. Obsceen haast.

Vroeger was er hoop. Dat de bodem in zicht was. Maar met de aanstaande val van Kaag, met die van Omtzigt, met die van Van Gaal in het vizier kun je op een bierviltje uitrekenen dat het alleen maar erger zal worden.

We zitten met zijn allen in een lachstuip… (gvd)

Wie is de Lul? Wij allemaal dus! Ga maar na: wordt het eindelijk matten in Oost-Europa, zijn bij ons alle krantekolommen bezet met mollen. Straks valt De Bom en kopt De Telegraaf dat ‘grab them in their pussy’ de meest populaire uitdrukking van twintig22 moet worden…

Is hogere wiskunde, die familie De Mol. Incest als format. De dochter van doet het met de broer van de neef, en de bonpapa geeft er een klap op. De schotengraaiers heten stuk voor stuk John en de wijfjes in de ren ook zo kort als het maar kan.

Ze doen denken aan de prachtfilm ‘De Heineken-ontvoering’. Zeven man op een halve etage in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt, in drie stapelbedden want de pa die van alles de oorzaak is zit zich dood te roken in de enige stoel. Schrijnend? Welnee, dat woord kende men toen nog niet.

Aan de basis van het conglomeraat schijnt Willeke Alberti te staan. Willeke! Niet Willeke van Ammelrooij die in de prehistorie van de televisie de zinnen verhitte, nee: Willeke van Alberti, die operazingende clown uit de Jordaan.

Marleen Spaargaren. Die speelde ze, Willeke, in haar eerste rol in een stuk van Willy van Hemert, en die was weer de Andries Knevel van de NCRV. De Kleine Waarheid heette het feuilleton,naar een boek van Jan Mens. Kan het kneuteriger?

Spaargaren Marleentje woonde in een kelder aan de Spiegelgracht. Momenteel doet zo’n ding een miljoen en dan moet je zelf de ratten vergiftigen, maar in de tijd van Mens was die kelderwoning het kenmerk van armoei.

Marleentje woonde daar niet alleen want in je eentje maak je niets mee. Ze had een man en een kind. Mannie heette Jan (en werd gespeeld door John(!) Leddy) en dat kind was van een ander… Jan kon het niet, adoptie was toen nog iets voor rijke mensen, en dus ging Jan nietsvermoedend het graf in.

Marleentje maakte het kind van Jan met Coen Flink. Die heette in de serie heel anders natuurlijk en was daarin een kunstenaar met een woeste zwarte baard en dito haardos die met een harem in een villa woonde. Maar toen was zo’n baard nog niet verdacht en dus las Flink op de televisie ook de jeugd voor.

Uit ‘De Scheepsjongens van de Bontekoe’. Een boek dat iedereen die dacht dat ie een man moest worden in die tijd las. Op woensdagavond, prime time. Kunnen wij ons toch niet meer voorstellen? Een boek voorlezen. In een livestream. Dat Flink daarmee weggekomen is!

Nu is ze dus de godmother van de vermaakindustrie, Marleentje. Hanteert ze geen kleine leugentjes meer maar grote dingessen en de tondeuse in het schaamgebied. Heeft allemaal letterlijk niets om het lijf. Een webcam gericht op een halve etage in de Staatsliedenbuurt van veertig jaar terug.

Bleef het daarbij dan konden we wegzappen. Maar helaas staan de vleeseters van Talpa straks aan het front aan de Don. Rutte heeft al gezegd dat hij ze niet zal sturen dus dan weet je het wel… Dat wordt dus De Bom op onze hoofden, want Putin houdt ook van echte mannen, maar niet van bloot… (gvd)