Onze milde kant (011)

De wapenindustrie is cynisch, maar het profvoetbal is een goede tweede. Dat wereldje van klatergoud, corruptie en onverbloemd seksisme houdt zelfs de bankensector achter zich. Banken hebben voor miljarden opgelicht en daarvoor de belastingbetaler laten opdraaien. Maar het profvoetbal klopt bij gemeenteraden aan en verlangt steun omdat zij amusement zegt te bieden. Dat amusement is echter dermate gevaarlijk dat er elk weekeinde enige honderden politiemensen nodig zijn om de wedstrijden ueberhaupt plaats te kunnen laten vinden. Het profvoetbal betaalt niets voor de ordehandhaving. De sector doet er ook niks aan om de veiligheid op de tribunes te verbeteren door de fans die zich aan anderen vergrijpen weg te sturen en de toegang te ontzeggen. Integendeel, de harde kern van supporters van Ajax, Feijenoord en FC Groningen bestaat uit notoire Wildersianen. Beledigende en racistische spreekkoren zijn eerder regel dan uitzondering bij de thuiswedstrijden van FC Utrecht, Willem II en FC Twente.

Met FC Twente praat je over cynisme in de overtreffende trap. Afgelopen zondag degradeerde de club uit de eredivisie, voor de tweede keer in haar bestaan. Ergens na de eeuwwisseling nestelde de mafia zich in Enschede. Spelers werden met schijncontracten naar de streek gehaald en ook aan andere overeenkomsten met FC Twente kleefde allerlei smet en smurrie. Dat kwam natuurlijk niet meteen aan het licht. Eerst moest Twente plat voor de zak met lucht. De streek Twente, waar men zich zo graag Calimero voelt en dit gevoel ook handig wordt uitgebuit door politieke desperado's. Niets kon de onderbuik van de Tukker, zoals de plat pratende en -denkende inwoner zichzelf graag noemt, zo in vuur en vlam zetten als de landstitel voor de FC, in 2010. Pas daarna togen een paar journalisten van Trouw en de Volkskrant aan het werk. Met desastreuze gevolgen.

Twee jaar terug dreigde voor FC Twente reeds de terugzetting naar de kelder van het profvoetbal. Niet als gevolg van sportieve averij maar als strafmaatregel. Club en de invloedrijke Stichting Vrienden van FC Twente achter de club, wisten dat echter te voorkomen. Door chantage. De investeerders en potentaten dreigden in geval van verplichte degradatie de stekker uit de club te trekken, met alle gevolgen van dien voor werkgelegenheid en het in de hand houden van de supportersschare. Sinds zondag is het dan wel zover. Met de vierde begroting van de eredivisie lukte het in Enschede niet om armzalige cluppies als VVV en Excelsior op de ranglijst onder zich te houden. Zondagnacht werd de technische baas van het spul in de streektaal met de dood bedreigd, maandag werden de tientallen ontslagen in het stadion verricht, en een dezer dagen wordt de puinruimer bekend gemaakt.

Misschien heet ie wel Pierre van Hooijdonk. Van Hooijdonk is het vleesgeworden cynisme. De gewezen goalgetter van wat was het NAC en Feijenoord zat zondagavond in Studio Voetbal. Of liever gezegd: hing, of lag. Us Pierreke viel nog net niet uit zijn stoel maar maakte overigens zo'n uitgebluste indruk dat je je mag afvragen of hij eigenlijk wel voor zijn optreden betaald kreeg. Toch had de presentator een vraag aan hem. Supporters van Ajax hadden een speler tot de in hun ogen beste van het seizoen gekozen en aan de jongen een beeldje aangeboden. 'Heeft zo'n prijs waarde?' wilde de presentator van Pierre weten. Die keek vanonder zijn wenkbrauwen zo wantrouwig naar de vragensteller dat je de indruk kreeg dat die zojuist oerwoudgeluiden richting Van Hooijdonk had gemaakt in plaats van een fatsoenlijke vraag gesteld. 'Nee', bitste Pierre en keek weer naar de tafelrand voor hem. De presentator gaf nog niet op: 'Hij krijgt iets van mensen die elk weekeinde naar een wedstrijd reizen om deze bepaalde speler in actie te zien. Hoeveel waarde heeft dat na zo'n seizoen waarin ie geen kampioen is geworden?' ''Geen enkele', antwoordde Van Hooijdonk, en tilde een ooglid op als om daarmee aan te geven dat de vraag wat hem betreft niet twee keer gesteld had hoeven worden. Hij was immers niet dom... (gvd)