Onze milde kant (039)
Volgens de voltallige vergadering moest hun debat over Grapperhaus gaan over ‘mildheid’ en ‘genade’. Maar hoe mild zijn we met zijn allen in de voorbije tien jaren niet al geweest? Kijken we naar de vermolming van de politieke cultuur en schamen we met ons allen diep.
Want dat debat had natuurlijk in de verste verte niet moeten gaan over de minister die zijn bruiloft niet kon uitstellen, terwijl duizenden mensen alleen maar hopen en bidden dat ze hun sterven nog even mogen uitstellen. Dat debat met de minister van onrecht had moeten gaan over de triggerhappiness van zijn knokploegen. En over de feitelijke afschaffing van het asielrecht zonder dat hij en zijn trawanten er ook maar een traan -al was het die van een gebrild reptiel- over hebben gelaten. En over de poreuze rechtsstaat waarin kids met een blaffer rondlopen, advocaten heulen met drugsbaronnen en rechters dossiers opzij leggen omdat ze er geen tijd voor of zin in hebben.
Elk debat in die Kamer zou eigenlijk moeten gaan over hoeveel mildheid en genade we al hebben betracht met Rutte en zijn politieke V&D. En over het waarom van al die coulance. Over het waartoe hoeven we het niet te hebben: een bestorming van de Kamer door het rapaille zoals we zaterdag in Berlijn hebben gezien, is nog slechts een kwestie van tijd. Mob rule is hetgeen tien jaar-Rutte hebben geoogst. Het is niet de zoveelste falende, verdoezelende, liegende en uit de wind gehouden bewindsman of -vrouw die onze aandacht verdient. Het gaat om de optelsom. En om het eindresultaat: een aan plunderaars overgeleverde staatshuishouding, en een uitgeholde politieke cultuur.
Zet es op een rijtje waaraan we gewend zijn geraakt vanaf 2010: het moeten kijken en luisteren naar corpsballen en -chicks, niet alleen in het straatbeeld en op de terrassen maar ook in het regeringspluche. De revitalisatie van io vivat, vindicat en het regentisme. Het liegen en bedriegen dat in die cultuur tot de norm is verheven. Dertig jaar terug zou een eerste minister die ‘geen actieve herinnering heeft’ aan een scheve schaats in zijn ploegje zelfs niet aan het schrijven van memoires zijn toegekomen. Zou een premier die een vies gezicht trekt bij het woord ‘visie’ -en die van ons allemaal hetzelfde verwacht- naar een citotest zijn getrokken. Of gewoon weggestemd.
Nu niets van dat alles. Het land, het werelddeel, het denken en de tijd zijn veranderd in een winkel, en Rutte past op die winkel. Hij ‘is geen jurist maar historicus’, mag hij zonder die bril af te zetten verklaren, op een vraag van dat meisje Van Kooten-en-nog-iets. Alsof juist dat wicht bekend staat om haar moeilijkheidsgraad. Op die manier wordt alles aan de kassa van de winkel afgerekend. En aan het eind vraagt de koekebakker of we nog zegeltjes willen. Gratis- of koopzegels… Bij de uitgang van de nering staan de sinterklaasspullen al in de aanbieding….
Mildheid? Wij hebben ze in de watten gelegd, de uitverkopers van ons belastinggeld, de wegbereiders van Wilders en Baudet, de schrijftafelmoordenaars van duizenden migranten en evenzoveel mensen die hun winkel heeft uitgekotst en nu op straat bivakkeren. Genade? Zullen we maar een einde aan ze maken en dat dan genade noemen? Voltooid VVD, of zoiets… (gvd)
