Hoe het Ad Melkert vergaan is? Niets is te gek, dus misschien wordt de ooit gedoodverfde premier in onze collectieve geheugenkwab nog eens een groot staatsman a la Rip Lubbers. Voorlopig herinneren we ons de voormalige PvdA-coryfee als de man die door Volkert van der Graaf gevloerd werd. Want toen die Pim Fortuyn tegen het asfalt van de parkeerplaats van mediamiek Nederland legde, kon Melkert zijn premierschap wel schudden. Onbevestigde berichten hielden het er op dat Adje in die tijd chantabel was omdat hij zich wel eens in bretels van prikkeldraad hees op wilde feestjes en zo.
Hoe het ook zij, na lange jaren van mist rond de man, duikt zijn naam nu op in de geloofsbrieven van een firma genaamd NxtVn Group BV. Op de website van de club lacht Melkert sinds eind november vorig jaar naast ene Suvi, zeg maar Sofie, Lindén. Een aantal luikjes verder in de poppenkast treffen we nog een Lindén, namens Seppo. Sophie en Seppo hebben dezelfde moeder, en zijn de tronies achter de Finse zuster van NxtVn, zij als directrice, hij als broertje van de directrice.
Wat NxtV, met nog een vijftiental andere neven en nichten verspreid over de rest van deze bol, doet of niet doet? De club plant en bouwt datacentra, grote overdekte hallen waarin, ja zeg het maar gewoon recht voor de raap, gegevens over ons worden opgeslagen. Fysiek dus en bij vijf graden boven het vriespunt om op de verwarming te kunnen bezuinigen. Zulke hallen zijn tot nu toe gebouwd en in gebruik genomen in Virginia in the States, in het Egyptische Alexandrie, in Delfzijl in Groningen (in elk geval tot de volgende aardbibbering aldaar) en in Midden-Finland.
In deze serie zal het in eerste instantie vooral gaan over zus en broer Lindén. Maar omdat die zijn betrokken geraakt in een gedoe dat zich niet aan landsgrenzen houdt, moet niemand er raar van opkijken wanneer we over een afleverinkje of vijf, zes terug zijn aan de Zuidas, bij Ad, in diens nieuwe baan... Houd ramen en deuren goed dicht en de stamppot op het treefje, want we gaan het koud krijgen! (JoopFinland)

De een klimt op de fiets om in de wereld vooruit te komen, de ander opent een burootje voor consulting. Sofie -Soevi in haar Finse moerstaal- Lindén deed het laatste. Pearlcon noemt ze het vehikel. Geen idee of ze bij het bedenken van die naam Snuf en Snuitje voor ogen had, maar dat ze er iets moois van wilde maken komt wel naar voren uit de website van het ding.
Trouwens, Snuf en Snuitje. U kunt wel denken dat wij van de ratten en Omroep Max besnuffeld zijn maar onze Sofie is op het eerste gezicht van het kaliber kruimeldievegge dat in de entourage van Pipo de Clown en Mamaloe achter de ezel Nononono aan had kunnen sjokken. Kijk maar naar wat haar in het jaar des Heeren 2002 overkwam. Sofie was toen minister van kultuur en gaf in die hoedanigheid geld aan een golfclub. Niemand in Finland die zich afvroeg wat golf in hemelsnaam met kultuur van doen heeft, maar in een tabloid verschenen artikelen over het lidmaatschap van de familie Lindén van die club. Sofie riep nog dat een aandeel in een kluppie toch niet hetzelfde is als een lidmaatschap, maar voor haar was het exit.
Geen al te grote kwestie dus waardoor Sofie op een zijpad raakte. Daarop moesten we wachten tot februari jongstleden. Maar voordat we gaan lezen wat zus Lindén toen in de schijnwerpers bracht, gaan we even kijken naar wat haar broer, Seppo, er in dit leven tot nu toe van heeft gemaakt. (JoopFinland)

Vroeger, ten tijde van de dienstplicht, had je ze ook in Nederland, de mooiste plekjes natuur die waren gekoloniseerd door het leger. Bijna elke zondag was het raak, in het Eefde en Gorssel van mijn jeugd. Een rooie vlag markeerde er niet de overwinning van het communisme maar een rij- en wandelverbod omdat 'onze jongens' er moesten oefenen. Mijn vader trotseerde steevast het dundoek en sprak de mannen in de jeep die hem staande hielden aan in het Duits: 'Jawohl, Herr Obersturmbahnführer...'

In Finland heb je dat nog steeds. Een staand leger. En een oorlogsmachine die de beste plekjes bezet. Heel even leek de klad daarin te komen, zo'n vijftien jaar terug, op het hoogtepunt van de détente.  Het leger kampte toen met geldgebrek en het waren chique buitenlandse toeristen die verlaten kazernes en stukken grond kochten. Buitenlandse gasten met geld komen in Finland uit het Oosten, en het waren dan ook pronte datsja's die er verrezen tussen al dat groen.

Totdat Putin de Krim bezette drie jaar geleden en er een wet kwam die verkoop of verhuur aan buitenlanders verbiedt van grond die 'strategisch belangrijk is'. Maar ja, geld is lekker, ook voor een ministerie van Defensie, en dus wordt er wel wat met die kostbare grond gedaan. Je mag er niet wonen maar wel werken en een van de uitbaters heet Seppo Lindén, de broer van Sophie, en deelnemer in het vehikel NxtVn.

Seppo kocht in 2015 een vroegere legerplaats en vliegeropleiding in Jämsä, in Midden-Finland. Voor een appel en een ei, nog geen half miljoen euri´s. Maar broerlief had daarvoor dan ook de juiste kaarten want hij was als testpiloot al eens gelegerd geweest in het gehucht. Buurjongen Seppo had geen moeite om de plaatselijke bevolking warm te maken voor de bouw van een datacentrum met bijgeleverde banen en dito inkomsten. En Seppo de broer van de vroegere minister van kultuur was dus ook kind aan huis bij die van Defensie.

Wie in Finland defensie zegt die zegt ook wapenhandel, kijk daar maar es dit fijne artikeltje op na. Leger en de industrie die aan het leger verdient, liggen in het land met de duizend meren letterlijk naast elkaar, en dus ook in Jämsä. De buurman heet daar Patria. Dat is niet die van de droge koekjes maar van ijzer en staal, een voorname internationale speler op het gebied van het oorlogjevoeren. Hoe internationaal? Daarover veel meer in de volgende aflevering van dit feuileton.... (JoopFinland) 

We waren in deze serie al op de Zuidas en in de Finse bossen, en nu gaan we naar Afrika. Donker Afrika om precies te zijn, op de evenaar. Uganda is de naam van de bestemming en dat spreek je uit als Oeganda of Joeganda. Ligt er inderdaad aan uit welke hoek van Twente je zelf komt. Vroeger was dat makkelijker, zoals alles ooit makkelijker was, vooral het pissen. Toen heette het landje Boeganda, maar dan spreken we ook wel over heel vroeger, want toen was het nog een koninkrijk. 

Of de koning Boe heette is ons niet bekend maar een van de beroemdste Joegandezen was Idi Amin, Idi Amin Dada voor zijn vrienden. Die vrienden hadden een vreemde huidziekte en een kolossale kaakpartij. Geschubde jongens waren het, en niet voor de poes. Idi kwam vooral tot ons al zwemmende tussen de aligatoren en krokdillen. Het verschil tussen die twee moeten de axievoerdersters aan de Oostvaardersplassen maar es uitleggen, waar het hier om gaat is dat het een eng gezicht was, en ook wel gek, ja.

Gekke Idi was me er eentje. Zo maken ze ze niet meer. Nou ja, Mister Putin, Vlad Putin die vandaag alweer jarig is. mag er ook wezen, met zijn ritjes in een echte tank en dat knuppeltje van een heli in zijn knuistjes. Maar Idi liet zich op een heel aparte manier aanspreken. Iemand die voor het mobiele tijdperk op de telefooncentrale in Mokum internationale verbindingen verzorgde vertelde me ooit dat het kereltje zich liet aankondigen als U spreekt met Idi Amin Dada, the Conqueror of the British Empire. Nu u weer, en daarna de weerman.

Dwalen we af? Nee, we gaan naar Kampala, de hoofdstad van Joeganda. En effe terug in de tijd, nee niet helemaal naar Idi want dat is al weer fifty years ago, maar naar februari jongstleden. In een hotelletje in Kampala wordt een dode aangetroffen. Niet in de bezemkast of naast het fietsenrek maar in de kamer die de gast heeft gehuurd. Komt meer voor, dat dacht dat kamermeisje ook. Maar om de een of andere reden liet men het lijk toch maar liggen zoals het er bij lag en inviteerde men de politie.

De reden voor het belletje naar de joegandese 112? Ja kijk, jullie hebben daar eerst verkiezingen, in de polder. Putin vandaag, Ingrid en Bert aanstaande woensdag. Het feestje van de democratie inderdaad, dat gaan wij niet bederven met verhalen over hoe we ons op de evenaar of de Zuidas misdragen. Dus vergeet niet blanco te stemmen want anders is je biljetje geen flut waard en dan spreken wij elkaar weer hier op donderdag of vrijdag. Kan ook zaterdag worden, maar we’ll meet again...(JoopFinland)

We hebben tot de volgende verkiezingen de tijd dus laten we ons plezier niet door haast vergallen. Volgen we de berichtgeving in de Finse media vanaf die lugubere vondst in die hotelkamer in Kampala. We hebben daarvoor twee kranten voor ons op tafel: het Avondblad en het Avondnieuws.

Tja. Beide komen trouwens ‘s ochtends uit. Ze zien er ook allebei precies hetzelfde uit, op de titel na. Heb je de een gelezen dan weet je dus wat er in de ander staat, maar volgens Bartje vinden ze allebei met een oplaag van zo’n 500duizend gretig aftrek.

We schrijven 6 februari jongstleden. Een 41-jarige Finse zakenman wordt dood aangetroffen in hotel Pearl Of Africa. Er is niet gevochten in de kamer en er zijn geen uiterlijke sporen van geweld op het lichaam. De man is niet in zijn uppie in het hotel gearriveerd. Hij betrekt kamer 610, een vrouw brengt de nacht een paar deurtjes verder door, op kamer 618. Bij hun aankomst op het vliegveld van Kampala zijn zij de middag daarvoor opgewacht door twee mannen en een vrouw.

Daar sta je dan als Hermandad van Kampala. Gelukkig vond een oplettende diender in de koffer van de dode iets dat hem achter de oren deed krabbelen. Brochure-achtige dingetjes, met foto’s van een tank. Nee niet voor op de camping. Een pantserwagen. Compleet met serienummer en zo: AMV. Zegt U en mij en die plattepet geen reet natuurlijk maar toch valt zoiets op. En wel genoeg op om ‘s middags op een persconferentie te memoreren.... En toen waren de rapen gaar.

Welke rapen en hoe die smaken? Geduld is de schoonste zaak ter wereld, mensen, nog mooier dan Barbie. Geven wij weer even ruim baan aan de polderpolitici die U gaan uitleggen dat 48 procent tegen een wet eigenlijk en feitelijk betekent dat U voor die wet hebt gestemd etcetera etcetera en dan wordt het vanzelf weer Pasen en Pinksteren, maar nooit... precies. Hou vol, dan komt Uganda vanzeffens weer langs... (JoopFinland)

Rapen in Oeganda, hoe die smaken? Op de perskonferentie die de politie van Kampala belegde na de vondst van de dode buitenlander in hotel Pearl Of Africa zaten natuurlijk nog geen journalisten van het Avondblad en het Avondnieuws, maar wel de Finse versie van Koert Lindijer. De radiocorrespondent annex ontwikkelingssamenwerker herkende op de getoonde foto's van de brochures die het lijk bij zich had het logo van Patria. 

De volgende dag kwam men in Helsinki op het bureau dat Avondblad en Avondnieuws broederlijk delen in actie. Patria gebeld en gevraagd over hoe en wat. Hoe het lijk aan brochures plus Unterlagen van hullie kwam en wat de anonymus daaarmee in naam van het Opperwezen helemaal in Oeganda deed. Bij het opzoeken van het nummer van Patria lag er een heus dossier over de wapenfabrikant open op tafel. Want in Finland weten ze ook wat onderzoeksjournalistiek is.

Patria, voor ruim vijftig procent in handen van de Finse staat en voor de rest in die van het Noorse Kongsberg, was tijdens de recente campagne voor de presidentsverkiezingen in Finland nog helemaal niet zo erg posi in het nieuws gekomen. Het bedrijf levert wapens aan de Verenigde Arabische Emiraten, en die besproeien met die dingen niet de woestijn maar zetten ze in in de oorlog in Jemen. 

Dat was een recente rel rond deze strategische industrie. Van zo'n tien jaar terug herinnert ieder die wel es een Finse krant openslaat zich die rond de deal met Kroatië. In 2007 ging het ook al over AMV-tanks. Die werden de Kroaten letterlijk aangesmeerd. En van nog een jaartje eerder dateert het gevalletje met die andere vroegere Joegoslavische deelstaat, Slovenië. Die Kees is uitgebreid in het Engels beschreven, dus hierhoort U het es van een ander.

Men had er op de burelen van de A-bladen dan ook niet veel fiducie in dat men bij Patria verder zou geraken dan de secretaresse. En terecht: op zeven vragen kwam acht keer nee. Onder andere op die of dat lijk in Kampala bekend was bij de club... (JoopFinland)

We leven op 13 februari jongstleden en Helsingin Sanomat, het serieuze broertje van het Avondblad en het Avondnieuws, zeg maar de NRC van Finland, buigt zich nu ook over de vraag wat de dode Finse hotelgast in Uganda te maken had met de wapenfabriek Patria. Zelf had de man bij vertrek rondgebazuind dat ie in Uganda en Mozambique een teledatanetwerk ging verkopen. De foldertjes van Patria had ie gekregen van een 'een hoofd verkoop' van het concern.

Dat hoofd kan blijkbaar niet praten, dat doen twee andere mannen van Patria in zijn plaats. Olli Isotalo, die de dagelijkse leiding heeft in het concern, benadrukt dat de trip van de man niets van doen heeft met Patria. 'Hij was iemand uit de beveiligingsbranche, zo zei hij dat tegen onze man'. En Mika Kari, leider van de Land divisie van Patria waar het 'hoofd' werkt, zegt niet veel meer. Hoewel? "Hij probeerde al eerder om ons consultdiensten te verkopen', onthult Kari. 'Maar we hebben geen contract met hem. Feitelijk was ik enorm verrast toen ik moest concluderen van, aha, de een of ander loopt met onze papieren rond'. Isotalo wijt alle ontstane opschudding aan het hoofd. Niet aan het zijne maar aan dat van degene die zomaar foldertjes heeft meegegeven aan zomaar iemand. 'Dat hoofd verkoop heeft hier gefaald. Patria maakt geen gebruik van mensen die geen contract met ons hebben.' Volgt een lesje verkopen: "Marketing is in ons geval geen kinderspel. Het is zwaar en kostbaar werk.'En dat soort van noest en nobel werk is volgens hem nog nooit never gedaan 'in landen als Uganda en Mozambique'. Volgens de baas van het spul is Patria ook niet voornemens een poot 'in die landen' uit te steken. "Eigenlijk ging die meneer voor noppes zo ver op reis".

Tja, daar lig je dan op de ontbijttafel, als kwaliteitskrant zijnde. Met lege handen, als het ware. Maar niet voor lang. Reeds twee dagen later komt HS aan een brief. De aanbevelingsbrief die onze dode globetrotter bij zich droeg. En die is ondertekend door Markku Koivisto. Een hoofdje verkoop? Nee hoor, Markku is een hele mond vol: Vice President Key Accounts Patria Land System. En in ieder geval voorbije zomer was het Markku die in Bulgarije Patria vertegenwoordigde in onderhandelingen met toppolitici en al even hoge militairen. Maar Mika Kari, die van die aha-belevenis hierboven, zet Koivisto anders neer: 'Die zit niet in het bestuur van de Land divisie en hij heeft geen mensen onder zich. Vice-presidenten, daarvan zijn er wel twintig bij ons... Maar we zetten dat wel op visitekaartjes, want je gaat natuurlijk jezelf niet voorstellen aan de minister van Defensie van een vreemd land als gediplomeerd verkoper, of zo.." Nog een kwootje van Kari, omdat ie zo lekker op zijn Jan Schaefers uit de kast komt: "Dat is ook zo met die accounts... Koivisto is niet bij onze grote klanten betrokken maar we zetten wel key accounts op zijn kaartje omdat je toch nergens wilt aankomen met op je kaartje your account is small and not so important. Toch?'

Van dattum dus bij Patria. En dat was nog maar half februari. Toen was het lijk in Kampala nog niet eens fatsoenlijk opengesneden en onderzocht geworden. Gaan die Ugandezen ons een kijkje gunnen bij die operatie? Vast wel. Maar wel goed eten van tevoren. Frisfruitige appelmoes zo van de boom, met in ananas gewelde kipfileetjes bijvoorbeeld... (JoopFinland)

Meestal moet je heel diep graven in een menselijk lichaam om sporen van opzettelijke vergiftiging te kunnen vinden. Maar bij de ongelukkige die begin februari in hotel Pearl Of Africa te Kampala dood in zijn bedje werd gevonden lag het er allemaal dik bovenop. De tong van het lijk was bruin. Nu bestaat er in het Fins de uitdrukking "iemand de reet likken tot je tong er bruin van ziet", maar in het onderhavige geval was de kleur van oud roest toch echt veroorzaakt door inname van een vreemd goedje.
Novichocolade denkt U nu, om grappig en/of bij de tijd te wezen. Nou nee, ook dat gedoe zie je niet en al helemaal niet op een tong. De Kampalese patholoog hield het op insecticide, insecticide en een drug om precies te zijn, wellicht coke. Deze cocktail werd ook teruggevonden in `s kerels lever, nieren en urine. De onvrijwillige en vroegtijdige dood van de 41-jarige zich zakenman noemende Fin zou zijn veroorzaakt door gebrek aan zuurstof.
Makkie voor die snijder deze keer, denk je dan, maar krijg nou wat: in een ander hotel maar in dezelfde Ugandese hoofdstad en blote bene op dezelfde avond, werd nog iemand dood gevonden. Een Zweed. Had dezelfde stuf op een andere wijze naar binnengekregen en was ook aan gebrek aan asem gekrepeerd. Lezen we even mee in Trumpet News, niet alleen voor de gezelligheid maar omdat we dan ook wat naampjes meekrijgen.
"This is tragic and we shouldn`t read a lot through it. We should focus on the drugs and how the deceased got them", aldus Gen Kale Kayihura, de Chief of Police in de Afrikaanse metropool. Zijn snijdende collega heet ook mooi: Moses Byaruhanga. Maar goed, ons gaat het om de namen van de Noordeuropese drugsdelinquenten. "Swedish national Alex Nordlarndar Sebastien Andreas and Finish national Terasvouri Tuomas Juha Petteri".Denken we zelf even een extra n in de nationaliteit van TJP en schrijven we zijn achternaam als Teraesvuori, dan zijn we een heel eind verder.
Hoewel? Krijg nou twee dingen tegelijk: op 17 februari, da`s twaalf dagen na de dood van het Noorde tweetal, wodt er nog een toerst in het Ugandese niet meer wakker voor het hotelontbijtje. Een Amerikaan deze keer, Monteni Gay Watson. Moses met het Mes doet dan al niet meer mee, de body van de Yank wordt linea recta terug naar Texas gestuurd. Ook de restanten van Teraesvuori zijn dan al in de laadbak van een vliegtuig gezeuld en naar Helsinki geshuffeld...(JoopFinland)

De hoge Pieten bij Patria dachten het lijk in Uganda goed weggezet te hebben. Teraesvuori was een marskramer geweest, daar kwam het in hun relaas zo ongeveer op neer. Een onduidelijk mannetje, met een onduidelijke missie in onduidelijke landen.
Marko Niemi dacht daar anders over. Hij had namelijk Teraesvuori al eens voor de bumper gehad. Niemi is betrokken bij het televisieprogramma MOT, zeg maar het Zembla van de Finse publieke omroep. Een half uurtje onderzoeksjournalistiek op de vroege maandagavond.
Niemi noemt zijn dokumentaire De vreemde dood van een reclamejongen, en laat hem al op 14 februari, amper een week na het bekend worden van die dood, de ether ingaan. 'De Finse zakenman die onder vreemde omstandigheden dood werd gevonden in Uganda heb ik vorige herfst ontmoet', zo begint hij zijn relaas.
Die doku werd op 20 november uitgezonden. Teraesvuori werd toen geinterviewd over zijn rol als eigenaar van een bewakingsfirma. In het interview ging het vooral over de concentratie in het surveillancewereldje: de firma van Teraesvuori was de grootste in zijn soort geworden.
Niemi herinnert zich goed dat Teraesvuori veel te zeggen kreeg over de inhoud van het programma. Zo mocht de man niet letterlijk geciteerd worden en ook niet in beeld gebracht. Teraesvuori had evenwel geen crimineel verleden, in tegenstelling tot zijn naaste medewerkers.
Teraesvuori had geld gemaakt in de reclamebusiness en kocht dus van dat geld ondernemingen en onderneminkjes op. Niemi telt met gemak tien firma's waarin de man een vinger in de pap had. Daarnaast was Teraesvuori ook politiek aktief, als lid van Kokoomus, zeg maar de Finse VVD.
'Geen van die firma's waarbij de man betrokken was, heeft ook maar in de verste verte te maken met de wapenindustrie', stelt Niemi op 14 februari. 'Weliswaar interesseerde hij zich dus ook voor de veiligheidsbranche, maar het is echt een heel eind van het uitventen van portiers bij horecagelegenheden naar reizen maken naar Afrika om daar pantserwagens te slijten.'
(JoopFinland)

Onder de schare lezers van dit serietje is er eentje die tot nu toe wel heel content moet zijn. Adje Melkert zal de verwikkelingen rond de Finse zakenman die in het verre Kampala niet meer wakker werd uit een paddosessie of wat het dan ook was, met oortjes in de kleur van zijn partij hebben gevolgd. Maar na de eerste schrik, over die mooie joffer en haar broer die naast Adje in de boord van een firmaatje op de Zuidas zitten en allerlei vragen moeten beantwoorden over hoe en wat in Uganda, gaat het negen afleverinkjes lang alleen nog maar over dat land, dat hotel, een exotische politieman en zo nog wat van die dingen waarmee Adje in geen levensdagen verbonden kan zijn geweest. Hij zit er dus momenteel lekker ontspannen bij, onze Melkert, misschien wel achter een pinocolada op zo´n globaal terras, tussen die glazen muren. Het is warm, en het geld stroomt binnen.
Maar aan alles komt een eind, ook aan de schaduw waarin Adje zich ophoudt. Want U en ik hebben zich natuurlijk het hoofd en wat dies meer zij gebroken over wie nou die andere gast was op die avond in hotel Pearl Of Africa. Weet U nog? Onze dode handelsreiziger schreef zich in op kamer 610. En op 618 paste de sleutel van ene mevrouw die samen met de ongelukkige het hotel binnen was gekomen. Wie zij was? De wettelijke echtgenote van het lijk? Een secretaresse die met de kerel mee was om hem bij te lichten op zijn tocht door de jungle? Een Jevgenia Who, die naast de Fin was komen zitten aan de hotelbar nadat ze had gezien dat de vertegenwoordiger van het buurland foldertjes van Patria naast zijn menulijst had uitgespreid? Een plaatselijke schone die dacht dat de vreemdeling voor het Rode Kruis werkte en haar in ruil voor wat lekkers wat extra´s voor haar tien koters zou toestoppen? Of mogelijkheid vijf...? Die waarvan we nu op ditzelfde moment Adje zich zien verslikken in zijn tweede pino...?
Jazeker.
Suvi, spreek uit Sofie. Suvi Lindén, voormalig minister in Finland, tegenwoordig aktief in van alles en nog wat, zowel in het Finse als ook abroad...
Suvi, die samen met haar broertje en met onder meer Adje het vehikel NxtVn Group BV (bij een club met zo´n naam wil je alleen komen werken wanneer het aantal Kamerzetels van de PvdA onder de tien is gelazerd) aandrijft. Zullen we trouwens even checken of dat nog wel aan het handje is? Want ze beweren allemaal dat ze nooit een kleintje lezen, maar je zult ze de kost niet willen geven die nadat ze uit de schaduw zijn getrokken toch maar even een andere naam gaan bezigen of de site van hun cluppie een tijdje op zwart zetten. Nee hoor, ze zitten nog in dat poppenkastje, alledrie, Suvi lekker knus meteen naast Adrianus zoals hij zich graag noemt tegenover dames. Misschien zitten ze nu wel als triootje heerlijk in het zonnetje, wie zal het zeggen? Moet alleen Adje wel een schone broek aan gaan trekken...(JoopFinland)

Het vliegveldje van Helsinki is een oase van gekabbel. De Finnen proberen het haventje omhoog te pushen in de vaart der volkeren, maar los van het gesnor van een bulldozer zul je er niets horen dan het getwitter van onze gevederde vrienden. Geen massagekte zoals op Heathrow, Frankfurt of Schiphol. Bij aankomst heb je er als reiziger de keuze uit twee deurtjes, die naar de door vriendelijk berkenhout omringde parkeerplaats of die naar de naar berkenzeep riekende toiletten.
Dat er nog een derde deur is ontdekte het Finse journaille pas jongstleden februari. Toen werd Suvi Lindén opgeslokt door de muur van de aankomsthal. Voordat men haar ook maar een enkele vraag had kunnen stellen. Over het stevige gerucht dat in Uganda een vertegenwoordiger van wapenfabrikant Patria was vermoord geworden. En over het nog steviger gerucht dat Suvi samen met die vertegenwoordiger op bezoek in dat sprookjesachtige Afrikaanse land was geweest.
Pas in een feestboeksessie een paar dagen later kwam de ex-minister en al even ex-volksvertegenwoordiger met een reden voor haar trip naar Kampala. 'Laat ik nu eens en vooral uitleggen dat ik daar niet was voor Patria', verzuchtte ze korzelig. 'Ik was daar om de digitalisering. van dat land te bevorderen. Ik ben sinds 2011 speciaal ambassadeur van de breedbandommissie van de Verenigde Naties, heb uit dien hoofde veel door Afrika gereisd en ben van plan dat ook in de toekomst te doen'.
Einde kwoot. Ambassadeur, breedband en digitaal... Suvi zat en zit in al dat ministeriele en parlementaire pluche en nu dus als deur in de reisclub VN als lid van Kokoomus, dat is Fins voor VVD. Vandaar die marketingtermen, en vandaar haar aangebrande toontje. En vandaar ook dat gedraai en gelieg...
Kijk, wil ze zeggen: vroeger toen het Ugandese diktatortje Idi Amin nog tussen de krokodillen spartelde hadden we het over de alfabetisering van de arme en gekleurde medemens, nu gaat het over digitalisering. Iedereen aan het feestboek en op de app en dan hoor je ze niet meer over honger. En mijn firmaatje helpt ze daarbij... Dat is net zoiets als VVD-baas van het spul Rutte die keer op keer moet uitleggen dat het de Russen waren die de MH-17 uit de lucht haalden en dat dat dus met behulp van zijn firmaatje onomstotelijk is vastgesteld.
Maar ja... Of je nou de kluit belazert met een blazer of met een kokerrokje aan, de ene kwoot lokt toch de andere uit. Een zegsvrouw van de breedbandclub die Suvi zei te vertegenwoordigen, wist van noppes. 'Suvi Lindén is niet voor onze commissie naar Uganda gereisd, en wij weten niets af van deze reis.' Bleek dat Suvi al vanaf 2016 niet meer de titel speciaal ambassadeur mag voeren. Feitelijk deed ze vrijwilligerswerk en behoorde ze niet officieel tot de commissie. Sterker nog: Suvi mag niet eens officieel werken want ze geniet sinds ze als parlementslid werd gewipt van een soort WAO-uitkering.
Lust U nog peultjes? Wij ook niet. Voorlopig blijft het warm tot zeer warm en laven wij ons aan ijssorbet en rabarbertaart. Maar vergeet niet de paraplu mee te nemen naar het strand want voor je het weet schiet Putin weer zo'n vlucht uit de lucht... (JoopFinland)

Op de kop af vier maanden na de vondst van de dode Fin Tuomas Teräsvuori in een hotelkamer in de Ugandese hoofdstad Kampala valt vooral op hoe kunstig Patria en de Finse regering die in meerderheid eigenaar van die wapenfabriek is, de zaak onder de sneeuw hebben geschoffeld.
De belangrijkste getuige in de zaak, oud-minister en parlementslid Suvi Lindén, die het lijk aantrof, hult zich in leugens danwel stilzwijgen.
De leiding van Patria heeft geprobeerd Teräsvuori als een verwarde man neer te zetten en twee mensen die meer van de kwestie zouden kunnen weten, de laan uitgestuurd. Een van hen leerden wij in dit serietje beter kennen, de guitige Mika Kari.
De Finse staat heeft een Minister voor het toezicht op staatsondernemingen. Momenteel is dat Mika Lintilä. Hij heeft de leiding van Patria absolutie verleend ´voor het maken van een fout´...
Tot zover Helsinki. Hoe is het dan in Kampala? Er is bekend geworden met wie Teräsvuori (en Lindén?) daar een afspraak had. Kolonel Fred Kaka Bagyenda, directeur-generaal van de Internal Security Organisation in Uganda, de smurfenclub die vijandige smurfen moet opsporen en uitschakelen.
Hier kun je lezen dat Kaka zoals hij liefkozend wordt genoemd, bepaald niet stil heeft gezeten in zijn leven (Zijn zoon trouwens ook niet, zie dit artikel).
Tenslotte zijn er ook nog arrestaties verricht in de zaak-Teräsvuori. Vier stuks nog wel. Onder wie drie vrouwen. Neeneenee, nou niet meteen denken aan de opties die ik beschreef in de vorige aflevering, de vrouwen die eventueel op dezelfde hotelgang als Teräsvuori een kamertje hadden geboekt. Deze dames werden gearresteerd op de luchthaven van Kampala. Ze vormden als het ware op het legendarische Entebbe het welkomstcomitee voor Teräsvuori en naar we mogen aannemen de ex-minister. Volgens de plaatselijke tabloids was een van hun later wel in de hotelkamer van Teräsvuori gesignaleerd.
Veel interessanter was de vierde arrestatie, die van de journalist Charles Etukuri. Hij schreef een uitgebreid artikel over het geval-Teräsvuori in het blad met de pregnante titel New Vision en werd waarschijnlijk naar aanleiding daarvan vastgenomen en verhoord. In zijn artikel beschrijft hij hoe Teräsvuori op Entebbe Kaka tegen het smurfenlijf liep... (JoopFinland)

Tis maandag dus laten we de week makkelijk beginnen. We liften mee in de speurneus van Charles Etukuri die reeds een paar dagen na de vondst van de remains van Tuomas Teräsvuori in een hotelkamer in Kampala, wist waar alle knikkers heen rolden. Kwootje uit het artikel dat hij schreef voor New Vision, op 9 februari:

Documents seen by Vision indicate Tuomas had travelled to Uganda together with the Finnish politician Suvi Linden who was a former Minister for Communications and a member of the National Coalition Party which is the biggest political party in Finland to meet the head of Internal Security Organisation Col. Fred Bagyenda. Vision has learnt that Tuomas died a day after he was arrested in an operation led by the ISO officers Joel Agaba together with another officer identified as Malcolm in Entebbe on Monday February 5, 2018 shortly after he had landed. He was arrested on accusations that he had travelled into the country on a forged clearance letter by Bagyenda and later set free and allowed to go Pearl of Africa Hotel where he had been booked to stay, only to be found dead the next day on Tuesday February 6th.

Charles verdween na het verschijnen van dit artikel dus voor zes dagen in de lik en wij blijven ons deze week bezighouden met minstens drie pregnante vragen.

Wat had de mysterieuze boodschapper van staatswapenfabrukant Patria te dealen met het hoofd van de Ugandese inlichtingendienst Kaka Baguenda?
Wie had zijn brief van aanbeveling aan Baguenda vervalst, en waarom?
Waarom werd Sophie, de travelmate van Teräsvuori, niet ook gearresteerd? Of werd zij dat wel maar mogen wij dat niet weten?

Het wordt weer tropisch de komende dagen. Wanen wij ons allemaal even in Kampala, op Entebbe... (JoopFinland)

Wat vindt de Finse staat, die ruim vijftig procent van wapenfabriek Patria bezit, nu van het hele gedoe daar in het verre Uganda, zo vraagt Jari met de pet zich eind februari af. Drie weken nadat ex-minister Sofie haar ongelukkige reisgenoot in het Kampalese luxerdeluxe hotel Pearl of Africa tevergeefs heeft geprobeerd wakker te schudden, spreekt de premier van het land, Juha Sipilä, zich uit over de kwestie. Nou ja, uitspreken...
Citeren we de man:
`Ik geloof dat Patria heeft gedaan wat het doen moest in dezen. Er zijn mensen ontslagen of uit eigener beweging vertrokken bij Patria vanwege deze case. De Finse regering beschouwt de zaak hiermee als afgehandeld. Er wordt momenteel geen wapenexportvergunning afgegeven voor Uganda.`
Sofie hoeft van hem niets te verduidelijken. ´Natuurlijk is het in deze dingen zo dat zowel vroegere bewindslieden als andere mensen zelf moeten kunnen bepalen of het goed is wat ze doen. Ik weet niet waarom zij daar is geweest.´
Jullie daar in Nederland dansen de horlepiep met een premier die er trots op is dat ie geen visie heeft, dus nu niet moeilijk gaan doen over zijn Finse ambtgenoot die zegt dat een zaak is afgedaan nog voordat het onderzoek ernaar is begonnen. Jari met de pet is gewend aan zulke eerste ministers. In feite heeft in het mooie land helemaal up north in de zich zo gaarne democratisch noemende EU de president het nog altijd voor het zeggen. Dat is al zo sinds de roemruchte dictator Kekkonen. En de huidige president Niinistö vragen we even helemaal nergens naar want die heeft het veel te druk om maandag Kekkonen 2.0 te worden. Dan ontvangt hij nog twee presidenten die ook al weinig last hebben van visie, gewetenswroeging of alle andere zaken waar wij met onze eenvoudige boerenlul ons in een weekeinde druk over maken... (JoopFinland)

Nou kun je van die Ugandezen denken wat je wil, maar ze hebben daar in en rond het verre Kampala heel wat adequater gereageerd op het gebeuren van 5 februari van dit jaar in hun beste hotel dan respectievelijk
-de Finse Volksgenossen van het slachtoffer –ademt U even in: de wapenfabriek Patria waarvoor Tuomas Teräsvuori zei naar Afrika te zijn afgereisd ontsloeg wel snel wat mensen die met Tommie van doen hadden gehad maar gaf aan dat het lijk niet van hullie was; de Finse staat van wie Patria eigendom is depte de handjes in onschuld; en last but not at all least ex-minister Suvi Linden die met Tommie op reis was en als eerste zijn schamele overblijfselen in het hotelbedje attesteerde wist helemaal niks van toeten of blazen. Ja, ademt U maar weer uit.
- de collegae van mevrouw Linden op de Zuidas, in het poenerige bedrijfje NxtVn Group BV, die met geen enkele zelfs niet met een nietszeggende verklaring naar buiten zijn gekomen –zegt U eens aaa: onder hen onze bloedeigen ex would-be premier Adrianus Melkert, Adje voor zijn vele bewonderaars. Ja, U mag Uw mond weer sluiten.
Meanwhile in Kampala knapte de wakkere journalist Charles Etukuri een paar dagen achter een blinddoek en in een kuil op omdat hij had beschreven wat er op de luchthaven Entebbe na de aankomst van Suvi en Tommie had plaatsgegrepen. En twee maanden na het voorval bracht Uganda een aantal mensen voor de rechter, in verband met hun mogelijke betrokkenheid. Ze werden aangeklaagd wegens doodslag, illegale handel in verwarrende middelen, samenzwering en –de interessantste grond- het vervaardigen en distribueren van een vervalste uitnodiging.
Suvi en Tommie zouden naar Kampala zijn afgereisd op uitnodiging van Kaka. Kaka kennen wij al uit aflevering 12 van deze mooie serie. Als de baas van de Ugandese BVD. Zoals we in aflevering 13 konden lezen, stonden op Entebbe ene inlichtingenman Agabe en een ander namens Malcolm klaar om Tommie en misschien ook Suvi in de boeien te slaan. Over hen geen woord meer in de Ugandese pers. Maar kan het zijn dat de opsteller van die rare uitnodiging een andere hooggeplaatste medewerker van Kaka is geweest? Het gaat hier om de veroordeelde Apollo Kyabagye.
Ruikt U wat wij ruiken? Een competentiestrijd die ook in onze dreven menig onderzoek naar vervelende zaken dwarsboomt? Binnen de smurfendienst. De een weet niet wat de ander doet, probeert het kleedje onder de stappers van de ander weg te trekken, morst in de pers vieze verhalen over de ander, et cetera et cetera. Apollo had nog juist voor zijn arrestatie het gerucht de wereld in kunnen helpen dat de opname van de camera in het hotel waarop Tommie zich bij een glas chocolademelk vermaakt met drie dames –en wie weet ook Suvi?- was behandeld met bijenwas of vliegenpoep, in ieder geval vernield was.
Zou het daar in Uganda ooit winter worden? Achter de verdorde dijken hopelijk wel. Zo eentje met een Elfstedentocht. De echte: niet voor zwemmers maar voor doorlopers. Zullen wij voor het zover is es naar de Zuidas bellen? Gewoon, effe vragen aan Ad hoe dat nou zit met Soef. Doenwe en spreken we af. Zo, kleedt U zich maar weer aan. U moet meer gaan bewegen. Is Tai Chi niets voor U? Of fietsen naar het werk?
(JoopFinland)

Of er al gebeld is met Nexdinges, het baantje van Ad Melkert en zijn internationale kornuiten? We kregen geen gehoor, meneer majoor. Eigenlijk kwamen we bij onze poging niet verder dan de Inlichtingen van KPN. Want een telefoonnummer zul je op de website van NxtVn vergeefs zoeken en is dus ook voor de geduldige medewerkersters van Inl onvindbaar. Emailtje sturen dan? Naar info at en dan die moeilijke naam? Deden we in februari al eens. En nog een keer. Op Kleintjes heeft men het niet aan de Zuidas.
Laten we dus maar gewoon verder graven, zodat we op een mooie onbewolkte dag letterlijk in de naar verse boenwas riekende burelen van Nxtetc zullen opduiken... Vandaag kijken we eens even wat nader naar dat schone land Uganda. In wat breder perspectief. We treffen het dat Kampala momenteel wat vaker in ook het Nederlandse nieuws opduikt. Gezeur met een zanger die nu al op Schiphol geland moet zijn, demonstranten van Ugandese komaf op de Dam, verhalen over een president die het er al langer volhoudt dan Mugabe in Zimbabwe maar als net zo niettransparant bekend staat...
Inderdaad, Musaveni koeioneert al decennialang de Ugandezen, als opvolger van de al even voortreffelijke Obote en die had het weer geleerd van Idi de Crocodile Man. Nou kun je koeioneren op twee manieren. Of je laat -zoals bij ons- de trollen en kollen van John de Mol en zijn zus los op de meute zodat die 's avonds alleen met een pilletje en groepssex in slaap is te krijgen en zich allenig nog druk maakt over waar de poet straks aan besteed moet gaan worden. Of je zet -in landen als Uganda waar je voor het vergaren van de equivalent van ons minimumloon honderd man de klok rond moet laten werken- het leger in. Voor zowel binnengaats als buitenlands gebruik.
Uganda zit tot aan het nekje van Musaveni in wat er in buurlanden als Zuid-Soedan, Kenya en de Democratische Republiek Congo gebeurt. Interventie, al of niet onder de deun van de Organisatie voor Afrikaanse Eenheid, bestelde moordaanslagen op buren van hoge komaf, grensposten die op de gekste tijden dichtgaan waardoor je weer naar je fractie van een minimumloon kunt fluiten, you name it en Kampala heeft er de hand of minstens geld in. Voor zo'n leger wil iedereen wel vechten omdat er anders niks te vreten is, en dus worden de conflicten en incidenten desnoods door Musaveni verzonnen als er even rust dreigt. Daar heeft ie John en Linda niet voor nodig...
Geen wonder dus ook dat de belangrijkste man van zo'n land net onder Musaveni, Kaka heet, de toegewijde baas van de inlichtingendienst. En dus al helemaal geen toeval dat Lindén en Teräsvuori bij hun aankomst op Entebbe in februari jongstleden geen afspraak met de Ugandese staatssecretaris van Gezondheid en Milieu -wij noemen maar iets- of de moeder van Musaveni hadden, maar met Kaka. Lindén droeg daarbij de envelop met de aanbevelingsbrief voor Kaka, Teräsvuori die met de tankjes en aanverwante lekkere dingen vanwege Patria. Zo en niet anders moet men zich die dingen voorstellen, laten we elkaar geen mietje noemen...
Want nou kan Patria bij wijze van spreken hoog of laag schieten en doen alsof Uganda voor hullie onontgonnen gebied is waar zij niks maar dan ook niemandal te zoeken hebben. Hebben ze dus ook gedaan, tot grote tevredenheid van de Finse premier. Maar die geruststellende bewering kwam deze week in een heel vreemd licht te staan na het bezoek aan Helsinki van Macron. Macron, de Franse president par surprise U weet wel, die met een soort staatsgreep a la good old De Gaulle aan de macht kwam. Hij was in de Finse hoofdstad al net zo getapt als Trump en Putin een tijdje terug en voelde zich er zo op zijn gemakkie dat ie met een toekomst voor Afrika aankwam.
Toekomst voor Afrika, zien wij U nu denken, is dat niet in eerste instantie iets voor die Afrikanen zelluf om te bepalen en waarom in Helsinki of zo et cetera et cetera. Maar Macron en zijn Finse ambtgenoot Niinistö hebben niets met U en ons te schaften, deze mannen van gewicht bepalen wat zij willen dat goed voor ons is, en ook voor Afrika. Macron dus, sprak in Helsinki over het oprichten van een Europees leger. Da's een leger van Frankrijk, Frankrijk en Frankrijk met daaromheen soldaatjes uit Spanje, Portugal, Denemarken en Finland. Misschien heeft ie Malta ook genoemd maar dat is ons dan ontgaan omdat er een hack op de lijn plaatsvond of zo.
Een Europees leger, onder opperbevel van Macron, of Fillon, of Ballon, of hoe ze in de toekomst ook maar mogen heten daar in Ici Paris. U en ik, gewend als we zijn aan John en Linda en aan een minimumloon van tig keer een Ugandees jaarinkomen, liggen daar vooral niet na een premazonnetje geen minuut wakker van. Wij kennen de Franse force de frappe, zoals we ook de Franse slag kennen, en de Franse opstelling binnen de Navo, en het Vreemdelingenlegioen, of de Concorde. Genoeg Louis de Funes gezien om elke Franse militaire inspanning met een aimabele glimlach tegemoet te treden en nog es om dat exclusieve kaasje van gister daar helemaal boven op die plank links te vragen.
Dat zijn wij. Maar hullie in Finland zijn daarvan niet zo op de hoogte. In commentaren op Yle, da's hun radio, werd force de frappe vertaald als directe actie, en men was heel gecharmeerd van het idee dat Macron zich kwam presenteren als de jonge boss van Europa. De John F. Kennedy van deze eeuw en deze verenigde states van Europa. Dat Macron het stokje overneemt van Merkel, dat zien ze in Finland met hun slechte ervaringen in 39-45 heel graag. Dus ja, driewerf ja voor een Europees leger onder leiding van de Fransen, aldus Niinistö. Vooral omdat dat leger vooral huis zou moeten gaan houden in... Afrika.
U hoort het goed, en met de oogjes is ook nog steeds alles kits. Afrika, l'Afrique, daaarheen wil Macron in de toekomst zijn glorieuze troepen leiden. Daar valt volgens Macron nog vrede te stichten bij het leven, kunnen de Fransen, Portugezen, Spanjolen, Denen en Finnen erop toezien dat bij een eventueel spontaan uitbrekende lente alles binnen de perken blijft, en kan men met een woordje Frans of Portugees, in het geval van Angola en Mozambique, de jongere Afrikanen uit gaan leggen dat het echt beter is om in de alsmaar oprukkende Sahara zand te blijven vreten en in wapenrusting een flinter van de soldij van de Europese collega te vergaren, in plaats van te proberen naar Parijs of Helsinki te verhuizen.
Een visionair, die Macron, had die Brigitte van hem het toch goed gezien. Fury and fire voor de vermetele Afrikaan die het er in de komende jaren met geld van de familie nog op waagt. We zetten een hek om ze heen, een idee zo oud als dat van het Europese leger onder leiding van Parijs. Oorlog wordt de motor van het nieuwe o zo oude Afrika... Ook in Uganda. De naam van het land viel zelfs tot twee keer toe op de afsluitende persconferentie van het presidentiele tweetal. Viel het Finse journaille niet op, maar wij weten nu dat men bij Patria aan ons knollen voor citroenen probeerde te verkopen. En aan Musaveni pantserwagens... (JoopFinland)

Drie keer Qatar in dit deeltje van onze prachtserie. Niet omdat het zo goed rijmt op divident of Pechtold, maar omdat we nu razendsnel wat verbanden gaan leggen. Verbanden die niet zo lekker liggen rond de edele delen van Adje Melkert en andere boegbeelden van het bedrijfje dat zij aan de Zuidas voeren.
In Finland heb je een Vereniging Finland-Qatar. Moet je je niet al teveel van voorstellen. In de goede stad Pori waar mijn vrouw vandaan komt, heb je een Vereniging Pori-Duitsland, waarvan geen enkel lid de taal van onze oosterburen rijk is. Het gaat dus om heul veul goeie wil en zo. Ook in die Finland-Qatar bedoening. Lees maar mee op het visitekaartje van Tuomas Teräsvuori. Hij was bijna drie jaar lid van de club, als member of the board en in de hoedanigheid van Volunteer Experiences & Causes.
Tuomas Teräsvuori, de in zijn Ugandese hotelkamer gesneefde specialist in bodyguards en ander dom spul, had dus iets met de zandbak die Qatar heet. Da´s één keer Qatar. Nummertje twee staat linea recta in verband met de verwarring die in zijn vaderland ontstond na zijn onverwacht verscheiden. Thomasje zou tegen alle voorschriften in zich in Afrika hebben voorgedaan als agent van Patria, de lucratieve moordfabriek van de Finse staat. Niets van aan dus en een klap in het gezicht van al die deugdzame Patriamensen die juist al tegen zo´n harde klap waren aangelopen in Qatar...
Lees eens voor opa? Gaat ie. ´Patria grijpt naast grote deal´, aldus de Finse kranten van 19 februari, dat is precies veertien dagen na het einde van Teräsvuori. ´Qatar bestelt bijna 500 panserwagens van Frankrijk. Frankrijk en Qatar sloten hun deal al met kerstmis maar Patria geeft er nu ruchtbaarheid aan. De afgesprongen deal met Qatar zou Patria tenminste honderd miljoen hebben opgeleverd.´ Hebben we dan ook in dit verhaal nog een Qatarees, ome Kees? Jawel. Khaled Sedrak. Even voorstellen: Khaled Naguib Zaky Sedrak, CEO van NxtVn Ltd in het Verenigd Koninkrijk, member of the board van NxtVn Group BV, die van onze Melkert dus, member of the board van NxtVn Jämsä Oy, het vehikel in Finland van zus en broer Lindén. Nu U weer, en dan wij weer...
Opeens is het herfst. Gaat U de natuur in om paddestoelen te scoren, pas dan wel op voor van die grote joekels met allerhande plaatsnamen erop. Die zijn niet eetbaar, en op ontvreemding staat een werkstraf... (JoopFinland)

Bij ons gingen vorige week vierhonderd man zwaarbewapende politie op honderd kilo kunstmest af, maar wat zeg je dan van Finland het weekeinde daarvoor. Ook vierhonderd mannen en een enkele vrouw, ook met de sten in aanslag en de bivak over het koppie, en dat allemaal om één arrestatie te maken. De hele archipel bezuiden de havenstad Turku werd met busjes en ander rijdend materieel afgesloten en vervolgens uitgekamd. De arrestatie vond tenslotte plaats in een woning waar volgens de Finse KvK de firma Airiston Helmi was gevestigd, de Parel van Airisto.
Kleiner dan kleinere firma volgens de info van de Kamer, met een omzet ter waarde van een goeie middenklasse auto en wat nuttigs omhanden voor twee personen. Waarom dan toch voor de bumper van de Finse opsporingsdiensten geraakt? De naam van de gearresteerde eigenaar zou een reden kunnen zijn. Die is niet aan ons gewone mensen bekend gemaakt maar men wilde van hogerhand wel kwijt dat die meneer Maltees is, ook van een eiland dus maar dan iets zuidelijker. En vooruit, omdat we vandaag in een gulle bui zijn nog een reden: de Parel van die Maltees deed in onroerend goed. Huizen dus. Nu koop je ook in Finland geen stekkie op een eiland voor de prijs van een Volvo, dus is het raar dat de Finse blauwe brigade denkt dat de Parel eigenlijk een wasstraat is?
Vinden wij niet vreemd, maar wel dat daarvoor vierhonderd man special forces in het weekend door de bossen moest struinen in plaats van gezellig met moeder de vrouw en de kinders naar Heel Finlan Bakt te kijken. Waar kwam het vieze goedje voor die wasstraat vandaan? Uit Rusland, via Malta? Zou zomaar kunnen natuurlijk, en het noemen van de oosterbuur is in Finland meer dan genoeg om in de houding te springen en bevelen op te volgen. Maar vierhonderd... Had men dan verwacht op een lading kunstmest te stuiten en op zeven ridders van de Maltese orde met een kalashnikov in aanslag? Is dat geloofwaardig? Kun je dat aan de belastingbetaler verkopen?
In het Finse wel.
De Parel van Airisto wordt gezien als onderdeel van de Vijfde Colonne in het land, als het Paard van Troje. Een BV opgericht door de Russen om metterdaad via de handel in huisjes en grond Finland te veroveren. Hoe men op zoiets komt? De gemiddelde Fin komt klaar op de idee dat de grote boze buurman altijd gereed staat om zich nog meer eeuwigzingende bossen en permafrost aan haar noordwestgrens toe te eigenen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog stortte men zich in de armpjes van Hitler om zulks te voorkomen en in de Koude Oorlog hoefde er geen Russsische tank aan te pas te komen om Finland in de pas van het Kreml te laten lopen. Nu aller agressie vanwege de schermutselingen in Ukraine weer op Moskou gericht is denkt men dat Putin het land opkoopt.
Er is een wet in de maak die het gaat verbieden om grond en onroerend goed op 'strategische' plekken aan 'buitenlanders' te verkopen. Omdat Finland voor de landsverdediging een eigen staand leger van een half miljoen man op de been wil houden, is er nog al wat van die 'strategische' locatie in het land. En hoewel de wet ieder over dezelfde kam zou moeten scheren, is er in die categorie 'buitenlanders' nogal wat onderscheid. Laten we voorspellen dat Heinz en Margarethe uit de Harz gewoon ook na het annnemen van die wet een hutje op de hei bij Turku kunnen kopen, en Sven en Birgit uit Zweden natuurlijk idem dito. Maar voor Jan en Mien met een Slavische naam wordt dat moeilijker, zoniet onmogelijk. Zouden ze er al in slagen een stulpje te kopen dan durven wij onze handen ervoor in het vuur te steken dat hun hond wat overkomt. Of dat er vierhonderd Finnen in oorlogstenue hun voordeur komen intrappen omdat Jan met bijklussen zwart verdient...
Wil je dus een stukkie bos kopen naast een vestiging van oorlogsfabriek Patria dan moet er in de verste verte geen Slavisch bloed door je aderen stromen en dan word je geacht om op die open plek iets te doen of te laten waar 'Moskou' geen baat bij heeft en Patria, lees de Finse staat wel. Het is dus zo klaar als een klontje dat dat datacentrum in het fantastische oord Jämsä iets produceert dat door de autoriteiten als erg lekker wordt ervaren. Men herinnere zich dat dat datacentrum werd opgericht door Suvi en Pekka Lindén en wordt beheerd door Broer Konijn. Die Geschwester zijn aan het eind van het liedje de collega´s van Adje Melkert, in een postbus aan de Zuidas die meer van dat soort databedrijven uitbaat.
Brengt ons weer op de vraagprijs voor deze week: wat zijn dat eigenlijk voor een soort data die in die koude schuren worden bewaard? Zou nu niet het één met het ander te maken kunnen hebben en die data dus met militaire dingetjes? Want dat zou verklaren waarom Suvi in -tenminste- Afrika heeft rondgereisd met een brief in d´r jekker van Patria en in het gezelschap van een mistige beveiligingsexpert. Dus dat die hallen niet alleen onze door feestboek en twitter van ons geroofde persoonlijke voorkeuren in de keuken, in bed en op de werkplaats bewaren maar ook gegevens over zaakjes waarvan wij niets zouden moeten afweten. Was die in de omgeving van Bodö kwijtgeraakte Nederlander ook niet gefascineerd door zo´n datahalletje...?
Het is herfst en de files groeien. Tijd om ook af te stappen van het ijssorbet en het koele pilsje en te kiezen voor snert met een wit wijntje erbij. En trek er dan de overjas ook maar bij aan, zodat de verwarming op een tikje meer duurzaam kan worden gezet...
(JoopFinland)

Ook de Hema ligt al vol speculaasjes dus wat let ons om er in dit serietje es flink aan te trekken en wat feitjes en mogelijke feitjes lekker naast elkaar aan de waslijn te laten wapperen. Richten we onze bakkunst op Seppo Linden, de broer van Suvi. De Lindens zaten allebei in de poppenkast die tot voor kort op dit adres http://nxtvn.com/our-people te vinden was, naast Adrianus Melkert.
Nu kan het natuurlijk heel goed zo zijn dat de portrettengalerij van het firmaatje NxtVn inderdaad even in de steigers staat, bijvoorbeeld omdat Adje een andere coup heeft gekregen, of Suvi er van rechts beter uitziet dan van links. Of omdat Jan Klaassen en Katrijn inmiddels ook zijn aangeschoven in de datawereld, weten wij veel.
Het alternatief is dat er iets aan de knikker is op de Zuidas. Kan zomaar wezen, meneer de melkboer. Want rond Seppo is ook van alles aan het bewegen en veranderen.
Seppo is de uitbater van NxtVn in Finland, in het gat Jämsä om precies te zijn. Hij heeft daar de beschikking gekregen over een oude, verlaten legerplaats inclusief vliegveldje. Maar het wil niet zo erg vlotten met de nering van Seppo. In het plaatselijke sufferdje laten bewoners zich laatdunkend uit over de mate van activiteit ´bij het vliegveld´: `Er gebeurt eigenlijk niks en in elk geval heeft niemand er werk gevonden tot nu toe`. En ook de gemeente Jämsä heeft vastgesteld dat ´het projekt van NxtVn nog geen resultaten heeft opgeleverd.`
Verontrustende berichten dus over Broer Konijn. En het wordt er niet beter op zodra we een beetje doorgoogelen op de zoektermen Seppo en Linden. In zijn LinkedIn-profiel heeft hij het er niet over maar Seppo heeft zich vrij recent laten kronen tot bedrijfsleider van de firma Nestori in Rauma, ook wel Raumo.
Nestor is inderdaad iets aan dezelfde waslijn als nestor en heeft met oud van doen. Rauma of Raumo is het Volendam van Finland, een plaats aan de Oostzeekust met leuke oude huisjes en dito straatjes, een soort openluchtmuseum dus. We vinden er ook een scheepswerf, maar verder is Rauma niet van het allermodernste, laat staan van het digitale. De firma Nestori doet dan ook niet in data maar in antiek en nog oudere troep.
Hoe nu slager? Wij hadden het toch over mager?
Seppo Linden als Malle Pietje? Een uit de hand gelopen hobby? De vluchtheuvel omdat de boel in Jämsä -en misschien ook wel op de Zuidas?- op de fles aan het gaan is? Of een optrekje met wat oude koffiemolens in de etalage en een bord met ´Vandaag dicht en gesloten` op de roestige deur om achter de vitrine rustig zich te kunen wijden aan zaakjes die het daglicht niet verdragen kunnen?
Allemaal nog een speculaasje en dan morgen voor het eerst de r in de pan: prei met sucadelapjes. En een taaipop bij de thee... (JoopFinland)

´Ik ben, ik was, ik zal zijn´. Aldus wordt Rosa Luxemburg geciteerd in een boek over de Baader-Meinhof dat ik net uit heb. Zonder dat we ons bij het Kleintje zelfs maar in de schaduw van Die Rosa willen opstellen: wij laten ook niet los. De laatste aflevering in dit serietje dateert alweer van midden oktober en de moord die er de aanleiding toe vormt is strakkies alweer een jaar geleden gebeurd. Maar het zaakje stinkt, en wij vinden het van belang om onze lezers in de meuk te laten delen.
De website van het Zuidas-vehikel waarin Ad Melkert samenwerkt met Suvi en Seppo Linden is nog ontmantelder dan ie vorige herfst al was. Schrijf U maar es in op www.nxtvn.com. Dat ziet er allemaal net zo troebel en ongebruikt uit als die toko van jongeheer Seppo in de eeuwigzingende wouden rond het midden-Finse Jämsä. Heulemaal niks te halen meer op het ding, niet eens de tronie van Adje. En voor wie denkt dat een regeltje naar het vermelde emailadres toch ergens op dit aardrijk gelezen moet worden: God zegene Uw greep, maar Hij zal dan ook de enige zijn...
Oorverdovende stilte dus in Adam-Zuid. Maar bij Patria, de Finse oorlogsfabriek, knalt het zo hard dat een Nederlandse nieuwjaarsnacht erbij vergeleken meer weg heeft van een begrafenisplechtigheid. Koud was het nieuwe jaar ook in Finland begonnen of de deuren bij Patria vlogen open en de voorbijgangers vloog het om de oren. En jas, een hoed, een map met paperassen - eerst kwamen de spulletjes van Olli in de sneeuw terecht. En hopsa, daar rolde Olli zelf naar buiten.
Olli Isotalo, de grote baas, kreeg vanochtend zijn congee bij Patria. Als reden wordt natuurlijk opgegeven dat het staatsbedrijf niet goed boert. Maar mogen wij veronderstellen dat er net even iets meer aan het handje zal zijn omdat het ontslag van de ene op de andere minuut heeft plaatsgegrepen? Woensdag stond Olli op de nieuwjaarsreceptie van het bedrijf nog handjes uit te delen. ´De wisseling in de directie heeft geen enkele relatie met de tragische gebeurtenissen begin vorig jaar´, zo haastte de tijdelijke vervanger van Olli in zijn verklaring te melden.
De bomen bloesemen, het gras is groener dan groen, ´It´s June in January´ zingen wij met Dean Martin. Laten we ook de pot zometeen maar iets zomers laten verschaffen. Witlof met wortel en dat met natriumchlorilzuur  allemaal gekneed tot een explosief... Las ik daarnet in dat boek...
(JoopFinland)

Stel het je voor, of stel het je liever niet voor. Je ligt alweer ruim een jaar onder de zoden, in het Afrikaanse bos waar je het leven liet is een handvol mensen gearresteerd en veroordeeld, in het Finse bos waar je moeder je ooit uitkraamde is er bijna een handvol mannen uitgevlogen bij de club die je de jungle instuurde, maar in beide bossen is het ook al weer een jaar hartstikke maar dan ook hartstikke stil geworden rond je Kees. Ziedaar het lot van onze Thomas en van wat er met hem wellicht is gebeurd.
Erg? Erg. En het kan nog erger. Want in de kring waartoe Kleintje Muurkrant zichzelf rekent -de kring met het hek er om heen, de kring die nooit een award zal krijgen en nog minder vaak een kwoot van zijn eigen zal terugvinden in de mms- in die kring doet men wel degelijk wat er gedaan moet worden en waarvoor die zogenaamde onderzoeksjournalisten van de journals, channels en leaks betaald en in de watten gelegd worden.
We gaan de komende afleveringen van dit serietje bij Jukkis te rade, Jukkis van Sinikivi.com. Waarbij Jukkis waarschijnlijk staat voor de Finse voornaam Jukka, en Sinikivi voor Blauwe Steen. Geen idee waarom Jukkis zijn site zo noemt, het ondertiteltje van het ding heeft het over wonderlijke zaken. En veel van waar het op sinikivi.com over gaat heeft inderdaad met dingen te maken die wonderlijk overkomen als je voor die dingen openstaat, zullen we maar zeggen. Zandweggetjes die kunnen praten, gedichten die het telefoonnummer van het Opperwezen bevatten, dat soort zaken.
Maar Jukkis heeft ze wel allemaal. Stelt de juiste vragen, durft verbindingen te leggen waar dat tot een heftig brouwsel leidt, spaart niemand en hoeft duidelijk geen award of een voetnoot in de memoires van Twan of Tan. Laten we een tijdje met hem meeliften, de paden op de lanen in, voor het gemak hebben we het Fins hier voor je vertaald:

Waar is onze Suvi Linden nu toch tegenaan gelopen? Het verhaal lijkt op een thriller. En verplicht ons tot burgerjournalistiek(de Finse term voor wat KM doet, JF) want door de msm zijn we rap op een spoor gezet waar de grote jongens in geen velden of wegen te bekennen zijn.
Het verhaal begint met het besluit van de Ugandese president Yoweri Museveni om de spionage-afdeling van zijn strijdkrachten te vernieuwen. Hij geeft die taak aan de chef van de Ugandese veiligheidsdienst, Bagyenda Kaka. Kaka maakt een boodschappenlijst en vertelt waar die boodschappen gehaald kunnen worden. Er gaat een brief de wereld in, ook al zal Kaka later beweren dat die brief vervalst was. Het is duidelijk dat zowel aan Zweden als aan Finland om een bod is gevraagd. Zweden wint. Als eerste meldt zich Alex Nordlarndar Sebastian Andreas…

Kijk, dat wilden we op ons bordje: een verbinding tussen alle lijken die begin februari vorig jaar opeens in Uganda in niet de minste hotels en niet de minst verdachte omstandigheden tot ons kwamen. Nordlarndar dook in aflevering 8 van dit serietje op: ´in een ander hotel maar in dezelfde Ugandese hoofdstad en blote bene op dezelfde avond, werd nog iemand dood gevonden. Een Zweed. Had dezelfde stuf op een andere wijze naar binnengekregen en was ook aan gebrek aan asem gekrepeerd.´
Weten wij niet waarom Jukkis weet dat de Zweed al een tijdje in de jungle zat. Maar dat vinden we wel uit. Die loopt niet meer weg, die Alex.
Eerst maar es het meisje verwend met een blommetje ter gelegenheid van V-dag, en dan aan de mmmaaltijd. Soep van gister, maar dan wel opgeserveerd met vers Turks brood en een exquise kruidenboter…
(JoopFinland)

Online begraven worden, kan dat? En zo ja, voor hoelang? Vlak nadat we voor de tweeduzendste keer moesten vieren dat ene timmermanszoon uit Nazareth niet voor zijn cumulus betaald had en er na een nachtje alweer uit werd geveegd, neem ik U mede naar de eeuwige jachtvelden van het internet. Gaat Uw website dood, dan houdt ie niet op maar wordt bijgezet. Mits ie interessant genoeg is. Een club in het verre US of A beslist over dat laatste en harkt de resten bijeen op archive.org. Op de site het deurtje van een heuse tijdmachine. De Toekomst ontbreekt nog in de bestemmingen die op Uw kaartje staan, U kunt voorlopig alleen in de achteruit, maar dat is ook precies wat we in dit serietje willen.
Klikken we anno vandaag op nxtvn.com, van de club waartoe Adje Melkert in ieder geval een jaar geleden nog behoorde, dan knallen we op kilometerpaal 404, bij de afslag die je op de digitale snelweg niet moet hebben. Maar schrijven we de naam van het vehikel uit Amsterdam-Zuid in de waybackmachine van de archivarissen dan krijgen we weer keurig zicht op het poppenkastje waarin onze Ad zijn mogges laat zien naast dat van zijn Finse collegae Suvi en Broerlief Linden. Dan zijn we weer terug bij af, zou U kunnen zeggen, bij het punt in de tijd waarin alles op de Zuidas nog crescendo leek te gaan. Of was dat Zwarte Gat er toen ook al? Die enge buis waarin nxtvn met al wat daaraan hing in het voorbije jaar is opgezogen?
Laten we weer even meeliften met onze vriend Jukkis. We verlieten hem bij zijn vaststelling dat Zweden en Finland in het Ugandese achter een dikke opdracht van opperhoofd Museveni aanzaten: nieuwe spulletjes voor zijn smurfenpeloton. Zweden trekt als eerste aan de bel maar Suvi Linden is goede tweede. Hoezo Suvi Linden, vraagt Jukkis zijn eigen. En wij zijn nieuwsgierig naar zijn verklaring:

Hoezo Suvi Linden? Zij zit in het bestuur van de schemerige NxtVn, waarin ook haar broer Seppo Lindén. Interessante andere bestuursleden zijn de drie egyptenaren Akram Emil Farag, Alhamd Alkhayat, Khaled Naguib Zaky Sedrak, de kuweiti Ali A. A. Alzaben en een in de Verenigde Arabische Emiraten woonachtige aussi, Nicholas John Fortune.

Ten diepste gekwetst in Uw oranje ziel? Tja, U moet het zo zien: in de bossen bij Jukkis reizen ze wel es voor een weekeindje naar Amsterdam, en Ajax zegt ze daar ook wel iets vanwege Litmanen destijds. Maar verder vinden ze het niet wereldschokkend wat er bij ons gebeurt. Vandaar dus dat onze Ad, ooit would be prime minister of the Kingdom of the Netherlands, voor Jukkis een onbeschreven blad is. Wat mij weer een ezelsbrug verschaft naar het culinaristische slot van deze aflevering: het is helaas nog niet op met de feestdagen en dus halen wij bij de spar drie kloeke dozen met droge biscuitjes. Die gaan er vooral op de vierde mei goed in, met een eerlijk glas koud water…
(JoopFinland)

Ondertussen lijkt het er verdomd veel op dat we zelf met ons allen naar Afrika zijn verkast. Die biscuitjes uit aflevering 22 zijn warempel alleen maar een voorbode geweest van een oneindige hete en droge zomer. Koel, helder water wordt zelfs in dit landje een fata morgana. Zo eentje waarachter NxtVn voor immer en altijd is opgelost. Van de illustere firma resteert op het internet alleen het karkas dat op het digitale knekelveld archive.org kan worden beweend. En over de vaderlandse liink met deze geschiedenis, Adje Melkert, ook geen goede berichten.

NRC, ooit de krant voor lui die naar school waren geweest maar nu opgeblend in de reeks sufferdjes die ons in de super voorbereiden ’op weer een fantastisch weekend met een leesmoment’, besteedde onlangs een uitermate warrig stuk aan de nieuwste hobby van Melkert: voetjebal. Ad is baas bij ADO. Hoeveel baas, dat werd uit het stuk niet duidelijk. En erg ADO was het niet, want van Ad wist men te vertellen dat hij een seizoenkaart voor Feijenoord bij zich draagt. Leukste kluunplek in het stuk was de opmerking van de dienstdoende schoolkrantauteur dat Ad ’eigenlijk niet zoveel voetbalkennis inbrengt’, hoewel de man een regel of vijf eerder wordt neergezet als ’voormalig amateurscheidsrechter’… Is dat even lekker lezen voor zijn ex-collega’s in het zwart!

Goede raad aan Ad de voetbalpraeses: ADO en dan vooral haar aanhang van Midden-Noord heeft een rijke historie in het uitkotsen van bobo’s die nergens kaas van hebben gegeten behalve van geld verdienen. Dat gaat in het Haagse niet zachtzinnig. Dus druk je nu het nog kan en met een beroep op hevige overige werkzaamheden en/of een fantastische mogelijkheid die je voor jou en je gezin niet kunt laten liggen et cetera. Zeg desnoods in een memorandum en op teletekst dat je teruggaat naar NxtVn. Menig ADO-supporter zal denken dat het een onschuldig kluppie uit Miijnsheerenland betreft…

Wij weten inmiddels wel beter:

NxtVn is een soort schoonmaakfirma die allerlei rotzooi en rommel in en uitvoert, meest van al militaire zooi, en de enige zichtbare poot van de club is blijkbaar die die allerlei opslagruimtes huurt en verhuurt, die dan alweer vrij snel leegstaan. Blijkbaar worden ze tijdelijk gebruikt als bergplaats voor dozen en doosjes die het daglicht niet kunnen verdragen. Het valt te begrijpen dat Nederland voor deze firma de plek bij uitstek is, want Nederland geldt als dé doorvoerplaats op deze bol voor alles dat vervoerd moet worden, en van daaruit vertrekken duizenden containers naar elke windrichting.

Jukkis aan het woord, over de bestemming van de enorme fysieke, gekoelde hallen die NxtVn uit de grond heeft gestampt, ook bij Delfzijl. Data-opslag? Mijn neus, zo biedt onze analist ons liever aan op zijn website. We liften nog even een paar meter mee op zijn tocht door de jungle die militair-industrieel complex heet:

NxtVn is gespecialiseerd in computertechniek. En wij hebben in Suvi Linden een heuse deugmens in dienst van de VN, die breedband naar de allerarmste landen brengt. Helaas is dit alleen maar een verhaaltje voor de Vaak. Want ’onze onderneming TTCG Finland Oy is een van de belangrijkste op het gebied van consulting, die verscheidene Europese ondernemingen vertegenwoordigen op het gebied van defensie, militaire scholing, databeveiliging, surveillance, en controle en bereik van media.’ En dat alles met behulp en inzet van door de regering gecontroleerde surveillancesystemen en duistere web-oplossingen, zoals de echte folder de zaken bij de naam noemt. Het gaat hier dus om cyberoorlog: spullen voor spionage, manipulatie en controledoeleinden.

TTCG Finland Oy stond op het andere visitekaartje van onze gesneefde held in deze story, Tuomas Teräsvuori. Het andere hield hij zoals we gelezen hebben in Kampala in de lucht als vertegenwoordiger van Patria. Jukkis legt ons nog eens geduldig uit hoe dat soort dingen werken:

Ondernemingen mogen of willen niet rechtstreeks zaken doen met landen als Uganda. Daarom wordt er gehandeld via veelal arabische schakels. Consultancyfirma’s als die van Terasvuori stellen producten voor, sluiten de deals, huren opslag en zorgen ervoor dat de container met de spullen op tijd uit de haven van Rotterdam vertrekt. En natuurlijk handelen ze ook de betaalkant van het vieze zaakje af.

En nu naar de super voor een postzegel en een bus Haagse Hopjes. De hopjes ter ere van onze Ad, de postzegel om in een decilitertje melk warm te laten worden en aan de melk de heerlijke geur van natte herfstbladeren toe te voegen. Wordt het toch al een beetje september…

(JoopFinland)

Net wanneer je denkt dat deze mooie serie geen vervolg meer krijgt omdat de vorige brievenbusfirma van Adriaan Melkert met de Noorderzon is verdwenen, kopt de NRC olijk: Zeewolde speelt straks Champions League – met stroomverbruik.

Flevoland, de uit de voormalige Zuiderzee omhooggedolven modderpoel. Ik was een kind dus hoe kon ik weten dat het Flevoland dat ik als kind uit de klei zag oprijzen, vijftig jaar later eerst een vliegveld zou herbergen waarvan nooit een kist met strandgangers zou vertrekken, en daarna voorbestemd werd om een datacentrum van heb-ik-U-even-ouderwets-bij-de-tieten te huisvesten. Mijn vader parkeerde zijn kloeke Mercedes vol kinderen die zondagmiddag parmantig naast de andere dagjesmensen en mijn moeder citeerde iets uit de Bijbel dat ik vergeten ben. Van Lelystad was de eerste steen gelegd, in de week daarvoor. Dat was de event. Ik herinner me de regen, overal en in alle hoeken. We hoefden gelukkig de auto niet uit…

Er is niets veranderd in Nederlands laatste provincie. Lezen we even mee in de krant van academisch Nederland:

Op donderdag 4 juni zitten vier boerenfamilies en hun adviseurs in een zaaltje van het gemeentehuis van Zeewolde in Flevoland, een beige jarentachtiggebouw dat net zo oud is als de gemeente zelf. CDA-wethouder voor Economie Egge Jan de Jonge heeft ze uitgenodigd.
In het zaaltje staat een groot scherm. Daarop wordt een vrouw geprojecteerd, ze belt in vanaf huis. Haar achternaam wil ze niet zeggen, en evenmin voor welk Amerikaans bedrijf ze werkt. Wel wil ze graag kennismaken met de boeren, want die moeten verhuizen. De Amerikanen gaan hun akkers kopen en daar een enorm datacentrum op bouwen. De ingehuurde adviseurs van Arcadis zijn al bij de boeren aan de deur geweest.
De boeren turen naar het raam achter de vrouw. Hoe laat zou het bij haar zijn? Ochtend of avond? Zou de westkust van Amerika er zo uitzien? En horen ze nou een Brits accent?

Mooi toch? Zo’n Egge met zo’n voornaam? En ook die mevrouw die haar naam niet wil zeggen en iets belooft dat voorlopig nog geen naam mag hebben. Misschien heet ze ook wel Egge maar dan van achteren. En misschien krijgt die firma van dat datacentrum nooit een naam. Of gewoon de oude. Zodra iedereen die vergeten is…

NxtVn heette de vorige modderschuit waarop Adje Melkert de rol van vlag vervulde. En die -al dan niet na vervelende gebeurtenissen in het verre Uganda waarin de Finse medefirmanten van Adje waren verwikkeld- uit de ether verdween. ‘De uitbater (van het hyperscale data center) verschuilt zich vooralsnog achter de bedrijfsnaam Polder Networks BV, een recent opgerichte brievenbusfiirma gevestigd bij een trustkantoor in Breda’, legt de NRC uit.

Kom op jongens daar op die sjieke redactie van de kwaliteitskrant. Als ik bel naar die Bredase trustjoekel dan krijg ik als antwoord dat ze al een schoonmaker hebben. Maar doen jullie nu eens gewoon navraag of er in de voorlopige line up van die databoer ene A. Melkert staat vermeld…?

(JoopFinland)

Terwijl tenminste het NRC de bouw van datacentra in de ooit voor aardappels en begonia’s bedoelde polders momenteel in de piskijker zet, is het enige soortgelijke project in Finland juist afgeblazen. Wat bij ons de vraag oproept of de drijvende krachten achter die mislukking niet juist hun slag proberen te slaan in de Wieringermeer en net buiten Zeewolde…

Never a dull moment met Suvi Lindén. Soms moet je als haar volger een jaartje geduld hebben maar nu verschijnt haar naam -en natuurlijk haar careful geconserveerde rozebolletje- weer waar zij die hebben wil, in de Finse tabloids. Stukkie uit juli van dit wonderlijke jaar staat vol cijfers en dan weet je het wel: faljiet, pleite, platzak, naar je cente ken je fluite…

Weten we het nog? Midden in de eeuwig zingende bossen tussen de duizend meren had oorlogsfabriek Patria in ieder geval een vliegveldje liggen en misschien wat duistere zaken opgeborgen. Patria deed de vlakte over aan NxtVn dat toen datacentra had afgeleverd in onder andere Egypte en bij Delfzijl, en dat Suvi tot zijn commissarissen mocht rekenen.

Maar dat vliegveldje ging toch naar de broer van Suvi, Seppo, ook al lid van de club NxtVn met de postbus op de Zuidas? Nou, het ligt allemaal wat ingewikkelder… In dit artikeltje uit mei 2019 is de gefotografeerde olijkerd niet Seppo maar Khaled Sedrak, uit Qatar. Van Khaled hadden we nog geen kiekje maar wel de antecedenten. Even in de achteruit naar aflevering zeuventien van deze serie…

Laten we em er maar helemaal opzetten, komt ie:

‘Lees eens voor opa? Gaat ie. ´Patria grijpt naast grote deal´, aldus de Finse kranten van 19 februari (2018), dat is precies veertien dagen na het einde van Teräsvuori. ´Qatar bestelt bijna 500 panserwagens van Frankrijk. Frankrijk en Qatar sloten hun deal al met kerstmis maar Patria geeft er nu ruchtbaarheid aan. De afgesprongen deal met Qatar zou Patria tenminste honderd miljoen hebben opgeleverd.´ Hebben we dan ook in dit verhaal nog een Qatarees, ome Kees? Jawel. Khaled Sedrak. Even voorstellen: Khaled Naguib Zaky Sedrak, CEO van NxtVn Ltd in het Verenigd Koninkrijk, member of the board van NxtVn Group BV, die van onze Melkert dus, member of the board van NxtVn Jämsä Oy, het vehikel in Finland van zus en broer Lindén. Nu U weer, en dan wij weer... ‘

Een half jaartje later is Khaled dus de opperste baas van het gevalletje dat broer Seppo had gekocht. En in het artikeltje kondigt ie met een beminnelijke grijns aan dat het niet aan hem of aan NxtVn Finland zal liggen en dat de firma snel komt met de door de boekhouders van de staat gevraagde bedrijfsgegevens.

‘Wij hebben vier onderhuurders gehad (op het voormalige vliegveldje)’, zo verontschuldigt Khaled zich en de zijnen. ‘Eentje heeft er helemaal niks gedaan en de andere drie kozen voor Ijsland, Noorwegen en Zweden. Ik hou nu nog niet op in Finland, tenminste niet morgenvroeg, maar dat is wel mogelijk, in overleg met Seppo en Suvi’…

In het artikeltje wordt een interview van een jaar eerder met Khaled aangehaald waarin hij benadrukt dat het geval in Midden-Finland het enige is waarbij NxtVn de grond en de opstallen heeft aangeschaft. Dus het zou zomaar kunnen dat NxtVn ondertussen hand- en spandiensten verricht voor Microsoft en die andere kapitaalkrachtige joekels die hun oog op de moerassige Rijndelta hebben laten vallen?

NxtVn Group sec is nog steeds under cover, de website toont dit beeld. Maar Suvi heeft ook de nieuwe kwat op haar blazoen al weer verwerkt en babbelt ook na haar zoveelste faillissement in deze presentatieover de club alsof die nog gewoon elke vrijdag waar dan ook in het Amsterdamse bij elkaar komt voor een borrel of twee...

(JoopFinland)

Het goedverkopende oorlogje ‘midden in Europa’ maakt de strapatsen van de Finse wapenfabriek Patria in Afrika en omstreken wat minder relevant (1). Maar in het kader van dit onvolprezen serietje verdient een recent artikel in Vrij Nederland wel aandacht.

Ja, wij dachten ook dat Suvi Lindén naar onder de Sahel was afgereisd in het kader van een hullup-programma (2). Dat ze daar als vliegende digi-ambassadrice namens de VN aan de zwartjes breedband en G5 en wie weet ook al G6 aan het slijten was, in ruil voor gratis lithium en andere mooie dingen. En goed, je kunt bij zulke hullup je afvragen waarom Suvi niet met een lading aspirines of rijst door de alsmaar droger wordende dreven van Uganda en Mozambique toerde. Maar we hadden nooit gedacht dat het helemaal niet om hullup ging, althans niet voor de Afrikanen.

Leest en huivert dus, naar aanleiding van de reportage die VN maakte over digi-nomaden (3). Een digi-nomade trekt niet met zijn buren en een dromedaris door de woestijn op zoek naar water, neen, hij of zij of het heeft een laptopje en een zwembroek mee en bedient de thuisblijvers in de westerse metropolen vanuit de rimboe van digitale content. Want waarom zou je in foggy London of in bloedheet LA je ding doen terwijl je dat ook in een superdeluxe resort in Kampala kan doen? Vlieg heen, vlieg terug, in het weekend voor een wip even naar huis en een leven als een luis in een werelddeel waar alles niets kost…

Zorgt de VN dus voor, in het persoontje van onze Suvi. Misschien moesten we die club maar es bij het oudvuil zetten... (JoopFinland)

(1) Nieuwsuur belichtte maandagavond de zeg maar kosten-batenanalyse van de schermutselingen in de Donbas. De getoonde cijfers spreken voor zich, ook al ging het itempje godbetert erover dat het de oorlogsindustrie eigenlijk niet zo goed gaat omdat ze schroeven en bouten niet of niet op tijd aangeleverd krijgt… Uitzending vast en zeker te bekijken op Heb ik wat gemist of hoe die service van de nationale omroep ook mag heten.
(2) Ga naar aflevering 11 om het geheugen op te frissen.
(3) Supersnelle wifi in de jungle: zo zorgen digital nomads voor een nieuwe vorm van gentrificatie,van 24 mei jongstleden.