maandag 29 januari-2007
Ergens in 2004 werd een Nederlandse ondernemer die zijn brood en beleg verdient als bemiddelaar bij het op stapel zetten van zakendeals benaderd door ene Aloysius Pieter Gustaaf Maria (zeg maar Loek) Janssens uit Ridderkerk. Zoals al eerder vermeld in deze serie, een vriend door dik maar meestal dun van Geert-Jan Dolk, de van het Rotterdams tableau verdwenen advocaat. Loek trad bij voornoemde gelegenheid op als baasje van de operette-Ltd. Yako Associated Enterprises Ltd. Samen met ene Al Mahmoudi, een zakenpief uit Lybië, waar Geert-Jan ooit ook nog wat sporen door het zand heeft getrokken.
Hoe dit zij, vriend Loek zou graag tegen een leuk prijsje wat Mercedessen en Hyundais willen kopen. Kon de bemiddelaar daarvoor zorgen? Ja, kon ie wel. Maar geen deal zonder een Cauberg aan paperassen. Anders zit je voor je het weet in een lekke schuit. Voor het aanbrengen van punten, kommas en kleine lettertjes klom voor Yako ook legal counsellor Dolk nog op de zeepkist, maar uiteindelijk was alles tot volle tevredenheid geregeld. Nou ja, alles. Of Yako Ltd. dan wel even wilde aanbetalen alstublieft, want het ging in totaal toch om negen meloen euro. Geen bedrag om op de knop te drukken voor de Derde Wereldoorlog, maar je kan er toch een redelijk tijdje voor naar de Malediven. En daar begon het gelazer. Er was effe niet. Nou, er was wel, maar dat kon niet worden vrijgemaakt. Kon de deal niet ergens gefinancierd worden? Nee, zelfde probleem.
In 2005 kregen ze bij Mercedes en Hyundai zo langzamerhand een dik voortplantingsorgaan van de hele geschiedenis en ze begonnen druk uit te oefenen. Maar uit de Kalahari haal je geen water. Dus in augustus van dat jaar gleden op basis van wanprestatie de contracten soepeltjes door de shredder en werd eveneens Yako Associated Enterprises Ltd. afgevlagd.
Maar je kunt je boeltje wel opblazen, als er in je contracten staat dat je aansprakelijk bent voor de schade moet je toch schokken.
In oktober 2005 ontving de bemiddelaar een mail met de heuglijke aankondiging dat de geboorte van een schadeloosstelling een kwestie van dagen was. Er was namelijk een kapitaaltje onderweg uit het Verre Oosten. No sweat. En om aan te tonen hoe betrouwbaar en kapitalfähig zijn club wel niet was zond oom Loek de ongeduldig wordende bemiddelaar ook nog even de mail van het Mormoonse opperhoofd van het George Washington Center toe (1).
Ja, allemaal heel leuk, maar het bleek toch weer om een doodgeboren kind te gaan. De ABN/AMRO, de RABO, de ING, Van Lanschot, de Dresdener, de HSBC, de Banque Nationale de Paris, niet één bank stonk erin. Er volgden in 2006 nog een paar abortussen en te vroege geboortes, maar de bemiddelaar hield zijn poot strak. Hij had schade en wilde poen zien. Zal je het zelf wezen.
De toon tussen beide partijen werd er in de loop van tijd uiteraard niet leutiger op. Ook al omdat in het zakelijk leven van Oom Loek cum suis inmiddels een paar heren uit de omgeving van de Bosporus en de Dardanellen hun opwachting hadden gemaakt, onder aanvoering van ene Musa Yalcin. En die hielden er duidelijk andere mores op na. Wat dreigende mores. Zo zelfs dat de in de boot genomen bemiddelaar deze week aangifte gaat doen. En dat nou net op het moment waarop Geert-Jan voor de kadi moet verschijnen vanwege zijn vermeende poging om met een vals stortingbewijs 132 meloen binnen te takelen bij de ABN/AMRO en de RABO-bank. De wet van Murphy in volle glorie. Wij blijven alert. Stay tuned.
1. zie vorige aflevering dd. 26/1/2007