Shady (083)

Nog even. In december 1988 reisden Belgische speurneuzen naar Florida af om Jean Buslik aan zijn valse tanden te voelen over diens vermeende aandeel in de overval op het vliegveld Zaventem in 1982, waarbij veiligheidsagent Francis Zwarts het loodje legde. Van dat verhoor was op zich nog geen chocopologie te maken. Het bleef mistig allemaal. Minder mistig was de buit die dezelfde speurneuzen vier maanden voor hun trip naar Florida maakten. Bij Buslik thuis en in zijn zaak in Brussel. Ze troffen daar ondermeer guns zonder serienummer aan, foto's van juwelen, apparatuur om diamanten te bewerken, een postzegelverzameling, 13 paspoorten en Israëlisch en Iraans geld. Wat dat laatste betreft mogen we veronderstellen dat het niet om een handje shekels en een rolletje riadmuntjes ging. Maar het is niet bepaald het soort poen dat god en alleman binnen onze Reichsgrenzen in zijn kontzak heeft zitten. Of in zijn kluis. Je zou bijna denken dat onze Jean tot de cowboys behoorde die hun kunstjes vertoonden bij de Iran-Contra rodeo. Onder wie de Israëlische Mossadtopper annex diplomaat David Kimche (rip), de Amerikaanse complotteur Michael Ledeen en de Iraanse wapenhandelaar Manucher Ghorbanifar, de gap van Geertjan Dolk en later ook van Curt Weldon. Die indruk wordt nog versterkt door de haast waarmee Buslik in 1987 zijn Belgische straatje schoonveegde, schielijk zijn huisje in Londen liet opknappen en vervolgens verkocht om met dat geld een flinke zeilboot te kopen en naar Florida te verhuizen. In die periode kwam namelijk het Iran-Contra schandaal met zijn wapens- voor drugstransacties in volle glorie naar buiten. Speculatief? Ja, want het kan ook heel goed te maken hebben gehad met het toen lopende onderzoek naar de Bende van Nijvel. Maar het een hoeft het ander niet uit te sluiten. De twee affaires behoren tot dezelfde bloedgroep. Samengesteld uit poen en politiek. En wat dat betekent ziet u dagelijks om u heen. Stay tuned.