Volkert v.d. Graaf heeft 18 jaar voor zijn mik. Als die straf in hoger beroep wordt bevestigd en er niet alsnog een tbs aan vast wordt geplakt is hij over een jaar of elf weer vrij man. Als hij het haalt, want er werden hem gisteren zowel binnen de gevangenismuren als daarbuiten tractaties beloofd die een lange levensduur niet waarschijnlijk maken. En dit hele drama zou ons bespaard zijn gebleven als bestuurlijk Den Haag zo wijs was geweest om Fortuyn van bescherming te voorzien. Dankzij het ondiepgaand rapport van de Commissie Van der Haak dat midden december vorig jaar het cameralicht zag weten we inmiddels dat het heeft geschort aan een fatsoenlijke communicatie tussen allerlei diensten. De een had een computer zus en de ander een computer zo. De een had een telefoon, de ander een scheepstoeter. De een had een ouwe schrijfmachine, de ander een puntje potlood. De een had een chronisch zieke buurvrouw, de ander relatieproblemen met zijn pony. Kortom, het schoot niet op. De Vries en Korthals kregen de schuld en we dronken een glas, we deden een plas en lieten alles voor wat het was. Vraag blijft overigens wel waarom de geldschieters van Fortuyn niet onmiddellijk opnieuw in de buidel hebben gegrist toen bleek dat hun roerganger bij herhaling bedreigd werd. Volgens Mat ontbrak het aan geld. Maar dat lijkt toch wat bizar als je bijvoorbeeld kijkt naar luitjes als Jos van Erk, Ed Maas, Chris Thunnessen en Willem Zegwaard. Volgens Quote respectievelijk goed voor 340 miljoen, 190 miljoen, 100 miljoen en 40 miljoen euro. Mag het een onsje meer of minder zijn, maar toch altijd ruimschoots voldoende om Fortuyn te voorzien van een paar heren met enige spiermassa. Al dan niet van een bureau met een geldig plaatsbewijs. Achteraf daarover kissebissen heeft geen zin en draait de klok niet terug. Laat staan Van der Haak vragen of ie daar ook nog even naar wil kijken. Maar vreemd blijft het.

Pim Fortuyn heeft in de korte periode waarin hij de ramen tegen elkaar openzette in de Haagse politieke achterkamertjes zich altijd fanatiek verweerd tegen het (extreem)-rechtse imago à la Haider en Dewinter waarvan hij her en der werd voorzien. Maar alleen al door het feit dat hij werd gesponsord door zakenlieden die je alleen na een hele beste borrel voor luitjes uit het politieke midden kon houden lag die in zijn ogen onzinnige opvatting voor de hand. Neem bijvoorbeeld de door ons in de eerste bijdrage van deze serie al genoemde Willem Zegwaard. Voormalig vuilnisman en gros die in de jaren negentig een zwaar gevecht leverde met Justitie dat hij uiteindelijk eind 1997 via de U-bocht van het Europese Hof winnend afsloot. Met een stilzwijgende bonus van de Staat der Nederlanden voor ondergaan leed. Zegwaard werd ervan verdacht tot een internationaal crimineel gilde van vuilverwerkers te behoren die met name in België stoffen op de belt had gedeponeerd die voor het milieu en de volksgezondheid net zo schadelijk waren als een egel voor een binnenband. Eerder dat jaar bracht de Haagse uitgeverij Vuga het boekje "Afvalcriminaliteit in Europa" van de Nederlandse publicist Charles van der Leeuw op de markt. Daarin staat ondermeer dat Zegwaard als donateur optrad voor de Centrumpartij, de Centrumdemocraten en de groep rond mevrouw Rost van Tonningen. Als je aanneemt dat Van der Leeuw zijn huiswerk goed heeft gedaan dan wordt het meteen wat minder verwonderlijk dat Fortuyn een door hem verfoeid etiket kreeg opgeplakt. Tenzij hij dat allemaal niet geweten heeft. Maar dat is op zijn minst vreemd te noemen.

Het gerucht gaat dat Hans Breukhoven, baasje van de Free Recordshop, ooit ook een duit in het zakje heeft gedaan bij Pim en zijn partij. Niks mis mee en Hans is niet iemand die zijn 60 miljoen euro heeft verdiend met stilzitten. Goed, hier en daar eens een aanvarinkje met snotneuzen van de beursbewakingsbrigade STE, maar verder voor zover wij weten een clean record. Hij zou volgens de gangbare story met Pim hebben kennisgemaakt via zijn echtgenote Connie, die in het Haagse wereldje gepokt en gemazeld is. Zo deelde zij haast in een vorig leven al haar wel en wee met Peter Zulver. Nog steeds een bekende figuur in de avontuurlijke handelswereld (zie ook: de vijfde aflevering van Actie Tomaat van gisteren). In de jaren tachtig dreef Peter volgens mensen die het weten kunnen een garagebedrijf even buiten Den Haag. Om de een of andere reden vatte een stel sombere lieden het plan op om bij Peter het levenslampje uit te blazen. Toen zij zich met de benodigde ijzerwaren bij diens werkplek vervoegden bleek Peter echter niet aanwezig te zijn. Om niet helemaal onverrichterzake huiswaarts te keren zouden zij diens Turkse medevennoot een terminale enkele reis hebben bezorgd. In de periode daarna zou Zulver zowel relationeel als zakelijk een wat meer Joegoslavische koers zijn gaan varen. De baten uit al zijn noeste handelsactiviteiten werden ondermeer aangewend voor de verfraaiing van Connie langs operationele weg. Ondanks het feit dat de vervolmakingsarbeid tot volle tevredenheid was verlopen voelde Connie zich toch niet happy en zocht een wat minder avontuurlijk bestaan. Dat vond zij bij Hans. Het verleden werd in de pers zorgvuldig afgeplakt. Connie werd met haar twee octaven zelfs een diva. Maar je blijft per saldo toch deel uitmaken van het Haagse wereldje. Verfraaid of niet.

Wie herinnert zich niet dat de top van de net in het pak gehesen LPF het roemruchte Haagse Hotel des Indes tot clubhuis bestempelde? Een horecagelegenheid die het gros van de LPF-kiezers in geen honderd jaar zou betreden omdat het alleen al bij het aanschouwen van de pui van het pand duidelijk is dat een fatsoenlijk patatje oorlog of een broodje bal niet tot de cuisine van het hotel zijn doorgedrongen. Was het toevallig dat de snelle jongens die zich van de partij hadden meestergemaakt nou juist daar hun domicile hadden gekozen? Nee. Het hotel was namelijk niet zo heel lang daarvoor in handen geraakt van een paar heren uit datzelfde milieu: Rob Brinkel en Eddie de Kroes. Beiden actief in het onroerendgoed en beiden behorend tot het gemêleerde Quote-gezelschap van in totaal 500 rijke stinkers. Brinkel dreef vroeger een niet erkend, piepklein makelaarskantoortje op het Noordeinde. Samen met André Janssen. Een motormuis, die naar verluidt net als Ad Melkert een voorliefde aan de dag legde voor zwart leer. Het duo ging zich overigens niet alleen te buiten aan makelaarsactiviteiten maar ook aan het verhuren en/of beheren van andermans onroerendgoed. Onderandere van Eddie de Kroes, de huidige partner van Brinkel. Eddie en zijn vader Ger dreven vroeger een ring van slagerijen waar zij hun vlees- en vleeswaren, die zij grotendeels uit Italië importeerden via hun eigen bedrijf Monte Carne, aan de man brachten. Tot uitkwam dat aan het vlees een luchtje zat. Het was niet gekeurd door een Nederlandse instantie en de De Kroesjes hadden jaren en jaren geen BTW betaald. Vader Ger ontliep gevangenisstraf vanwege al dan niet net uitgevonden hartklachten. Zoon Eddie belandde in een wat eenvoudig ingericht staatshotel. Niettemin waren er blijkbaar voldoende pecunia overgebleven om zich heftig te ontwikkelen als o.g. boeren. Hoewel in politiekringen daarover iets genuanceerder werd gedacht. Stay tuned.

Eddie de Kroes wordt in Quote omschreven als een publiciteitsgeile bonvivant. Dat moet de verklaring vormen voor zijn onstuitbare drang de "Return of the Pink Panther" weer voor het voetlicht te brengen door zich bij tijd en wijle te hullen in een roze smoking. Heel feestelijk. Of hij daartoe in de jaren negentig ook de behoefte voelde bij de aankoop van het Babylon-complex vermeldt de historie niet. Een van zijn partners bij die deal was Harry Hilders, wiens vader in de jaren tachtig betrokken was bij de ontwikkeling van de exclusieve uitbouw van het Spaanse Benalmadena. In samenwerking met de toenmalige Haagse koning van de onderwereld Tinus Fens (zie daarvoor deel 3 van de artikelenserie De achterzijde van het Beursschandaal in Kleintje Muurkrant 320). In het Babylon-complex huist onderandere het niet onaanzienlijke advocatenkantoor van Pels Rijcken & Drooglever Fortuijn, waar al sinds jaar en dag de landsadvocaat een plekje heeft gevonden. In één van de komende afleveringen komen we nog terug op deze interessante connectie. Zoals wij in de vorige aflevering al meldden delen vader en zoon De Kroes een woelig verleden met hun activiteiten binnen hun vleesonderneming Monte Carne. Maar daar is het niet bij gebleven. Zo zouden zij beiden belangen hebben in Micherna Beheer BV aan de Wassenaarse Laan van Koot. Volgens justitiële speurneuzen stond die BV in verbinding met onderandere de im- en exportonderneming De Oriënt BV aan de Haagse Korte Poten en de coffeeshop Sky High aan de Fluwelen Burgwal. Heel wat andere koek dan het weelderige Des Indes. Maar business is business. Verder zou er een zakelijke liaison bestaan tussen Ger de Kroes en ene Jos v.d. Meer die via diens Beleggingsmaatschappij Amstelmond II een belang zou hebben in de Delftse coffeeshop Malle Molen. Zowel Sky High als de Malle Molen behoren eveneens tot de interessesfeer van ondermeer de gebroeders Cor en Frans Scheffer, bekende figuren uit het Haagse avontuurlijke wereldje. Volgens Quote gaat het gerucht dat Ger de Kroes samen met Ed Maas een van de eerste financiers was van Pim Fortuyn en de LPF. Gezien het bijkomende feit dat Des Indes van Ger’s zoon Eddie een tijdlang als clublokaal diende mogen we aannemen dat het gerucht juist is. Was Pim op de hoogte van dit soort achtergronden? En misschien nog interessanter: was de regering-Kok geïnformeerd? Stay tuned.

De bekendste Fortuyn- en LPF-sponsor van het allereerste uur is uiteraard de Haagse onroerendgoed-boer Ed Maas. In wezen pas groot in beeld gekomen na zijn verovering van de onderneming VHS eind 1992. Daarbij geassisteerd door mr. Oscar Hammerstein (zie voor meer achtergronden het artikel "Van oude koeien en troebel water" in Kleintje Muurkrant 336). Een handige Tom Poes in je omgeving is nooit weg. Als je naam bijvoorbeeld voorkomt in een politieonderzoek en dat wordt effe lekker door Peter R. naar buiten getild, kan je die meteen lik op stuk geven. Maar er is meer nodig om je have en goed te verdedigen cq. uit te breiden. Vandaar misschien dat mr. Leonard Frans Pels Rijcken al vrij spoedig na de overname van VHS als commissaris werd aangetrokken. Een van de naamgevers van het advocatenkantoor Pels Rijcken & Drooglever Fortuijn, waar al sinds jaar en dag ook de landsadvocaat domicilie geniet. Niet de geringste dus en je vraagt je af wat zo’n man bezielde om bij VHS in te stappen. Hij had in die tijd al genoeg aan zijn hoofd zou je zeggen. Zo werd bijvoorbeeld op 20 november 1992 op de Noordzee het schip de Britannia Gazelle aangehouden door de Britse douane. Aan boord werd 17,5 ton Pakistaanse hash aangetroffen die volgens Justitie het eigendom was van de Nederlandse vrije ondernemers Rommy en de later met een bom vermoorde Jaap van der Heijden. Tot de bemanning behoorde ondermeer Laurens Frans Dirk Pels Rijcken, de zoon van de VHS-commissaris. Laurens draaide voor dit grapje zes jaar de Britse bak in, waarvan hij er zo’n beetje de helft uitzat. Hij zou nu de uitbater zijn van een van de weinige Haagse nachtgelegenheden en een redelijk jolig leven leiden. Conclusie? Geen. Maar wees eerlijk, wel een intrigerende connectie. Stay tuned.

Tot de groep onroerendgoedboeren die na Fortuyn’s downfall bij Nagel’s Leefbaar Nederland tijdens het zogenaamde Mata Hari-overleg in hotel Des Indes besloot de nieuwe ster aan het politieke firmament en zijn nieuwe partij financieel te ondersteunen behoorde naast bijvoorbeeld Ed Maas en Harry Mens ook Chris Thunnessen. Het baasje van Metterwoon Vastgoed BV dat in het jaar 2000 nog werd uitgeroepen tot de slechtste particuliere verhuurder van Nederland. Een huisjesmelker pur sang dus die Chris. En eentje die van feestjes hield. Volgens mensen die het weten kunnen vaak scabreuze feestjes waar de stemming gelijke tred hield met het trillen der neusvleugels. Maar onze Chris is ook een groot bewonderaar van vliegende dokters waarvoor hij rustig een gala in Monaco sponsorde met Shirley Bassey als klapstuk van de veiling. Kan ook wel als je goed bent voor zo’n 100 miljoen euro. Hoewel het misschien wat moeilijk valt uit te leggen aan een vertwijfelde huurder. Maar die heeft ook geen verstand van geld. Chris zou overigens in de loop der jaren niet alleen zijn eurootjes bij elkaar hebben gesprokkeld via Metterwoon maar ook via zijn Friese Bouwmaterialen Handel BV. Net als Metterwoon gevestigd aan de Badhuisweg in Den Haag. Die BV deed meer dan handelen in stenen etc. Zo zou de onderneming een zakelijke connectie hebben met de coffeeshop Demo in de Haagse Herenstraat. Verder zou Chris bij tijd en wijle zaken doen met de voor ons nog wat enigmatische Jos v.d. Meer die wij in aflevering 5 ook al opvoerden als zakenrelatie van Ger de Kroes in verband met coffeeshopbelangen in Den Haag en Delft. En net als bij de door ons toen opgevoerde softdrugswinkels behoort ook Demo tot de interessesfeer van de avontuurlijke gebroeders Scheffer en aanhang. Voormalig LPF-fractieleider Harry Wijnschenk wees al eens op een voor hem onzalig moment op de groeiende invloed van o.g. boeren in zijn partij (zie bijvoorbeeld "IJ, IJ" aflevering 23 op onze site www.stelling.nl/followup). Op zich was daar niks tegen, maar als Harry o.g. boeren met dit genre connecties bedoelde had ie wat ons betreft alle reden tot ongerustheid. Stay tuned.

Afgelopen week werden we opgeschrikt door een artikel in de NRC. Het Oosten, een prominente woningbouw-corporatie in Amsterdam, bleek vorig jaar door de gemeente te zijn teruggefloten van een poging tot aankoop van een aantal panden in het gebied van de Wallen mee te laten financieren door een dochteronderneming van de Haagse speelautomatenhandel annex vastgoedonderneming V en H Groep. Vorig jaar nationaal in het zonnetje gezet als een van de eerste sponsors van Pim Fortuyn en de LPF. Het contact tussen Het Oosten en de V en H-groep zou tot stand zijn gekomen via een werknemer van Het Oosten. Officieel onderzoek door het zogenaamde Van Traa-team had aan het licht gebracht dat het geld van V en H voor een deel van duistere herkomst was. Nadere precisering van die term onbrak helaas. Het ingrijpen van de gemeente had wel tot gevolg dat de woningbouwcorporatie een tegemoetkoming van 540.000 euro aan de Haagse gokonderneming moest overmaken voor de ontbinding van de deal.
Een van de baasjes van V en H was volgens het artikel Joop van Ham. Een bekende familienaam in de gokwereld. Zo verwierf de ABN/AMRO samen met NPM Capital NV in 1999 de zeggenschap over JVH Gaming BV van Jac. van Ham. Deze Jac. trok zich vervolgens fors gevuld terug in een leuke stulp in het Belgische Brasschaat. De directie van JVH Gaming wordt sindsdien gevoerd door Van Ham’s schoonzoon. We zijn er nog niet achter of de Haagse Joop familie is van de Brasschaatse Jac.. Maar het zou wel heel toevallig zijn als twee Van Hammetjes in zo’n klein wereldje als de Nederlandse gokhandel geen familie van elkaar zouden zijn. Maar dit terzijde.
Van een bron die goed thuis is in de stenenbusiness vernamen wij dat Joop van Ham bij vastgoedprojecten van tijd tot tijd samenwerkte met een andere Pim-adept die in deze serie al de nodige aandacht heeft gehad vanwege zijn coffeeshop-connecties: De Kroes. Diens naam viel eveneens in 1997 in het onderzoek naar het listige geschuifel rond de Groningse Gravendam BV. Oorspronkelijk Exploitatie Maatschappij Interim BV, een dochter van het Bouwfonds Nederlandse Gemeenten. Toen een schandaal ontstond over het miserabele onderhoud van een groot aantal woningen van Gravendam bleken de aandelen van de onderneming onderandere in handen te zijn van de Haagse firma ROG van Ger de Kroes en van Hummel Consultants van Klaas Hummel, de compagnon van de Amsterdamse “onderwereldbankier” Willem Endstra. En wellicht komen we daarmee een beetje in de buurt van de term “duistere herkomst” die het Van Traa-team vorig jaar bezigde. Stay tuned.

dinsdag 26 augustus-2003
Onlangs noemde een topper uit de eredivise van de Nederlandse onderzoekjournalistiek deze rubriek een katalysator op zijn specifieke werkterrein. Dat bezorgde ons toch wel een krul in de neus. Want we zouden misschien wel meer willen, maar die rol van katalysator is al heel wat gezien ons budget van nul euro. Met name dat laatste breekt ons echter af en toe op. Dan zijn we niet helemaal nauwkeurig of zitten er zelfs naast. Neem nou bijvoorbeeld aflevering vier van deze serie. Daarin staat een onvolkomenheid over de pretentieuze Haagse vlees- en stenenhandelaar Eddie de Kroes. Hij zou volgens ons na een langdurige gevecht met zelfs de hoogste categorie beftekkels “in een eenvoudig ingericht staatshotel” zijn beland. Hij was namelijk tot twee jaar gevangenisstraf veroordeeld wegens langdurige fraude en het schijt hebben aan kwaliteiteisen in de vleessector. Normaliter beland je dan in de nor. Maar wat stond er in de laatste editie van Quote? Dat Eddie nog geen dag van die twee jaar in de petoet heeft gezeten. Zijn vader Ger overigens ook niet want die vond heel bijdehand ter plekke een hartkwaal uit. Eddie zou buiten gebleven zijn dankzij de inspanningen van zijn aangenomen broer Aad Dingjan die via wat trekken aan de juiste Haagse touwtjes de zaak in het moeras wist te manouvreren. Maar door dit geschuifel liep Dingjan’s eigen controverse met justitie wat minder gezellig af. Hij ging na veel vieren en vijven wel voor acht maanden naar een wat eenzame ruimte. Toen hij licht berooid buiten kwam liet Eddie hem vierkant barsten. Goed verhaal van Quote. Misschien kunnen die jongens daar dan ook nog boven water trekken hoe het zit met de verdere connecties van Eddie. Bijvoorbeeld die met de door ons gememoreerde snelle boys uit het Haagse wereldje en hun softdrugsimperium. En die met Willem Endstra. Mochten onze collega’s slagen dan hebben wij ons weer keurig aan onze rol van katalysator gehouden, hebben zij de scoop en kan Jort Kelder weer joyeus voor de buis paraderen. Iedereen blij.

woensdag 3 september-2003
Herinnert u zich deze nog? Op 28 april van dit jaar haalden wij in het kader van deze serie de prullenbak leeg over Eddie de Kroes. De huidige (mede-) eigenaar van het vroeger zo prestigieuze Hotel Des Indes aan het Haagse Lange Voorhout. Wij memoreerden toen aan de twee jaar celstraf die Eddie ooit aan zijn mik had gekregen van de hoogste beftekkels die wij in Nederland kennen. Wegens grootscheepse fraude in vlees. Of wij daarmee de lucifers hebben aangedragen voor de brandstapel waarop Eddie belandde in het septembernummer van Quote kunnen we niet met zekerheid zeggen. Maar onwaarschijnlijk is het niet. Eddie bleek namelijk die twee jaar nooit te hebben uitgezeten. Dankzij een familielid (zie aflevering 9 van 26 augustus jl.). Riekte dat niet erg naar klassejustitie of minimaal naar een voorkeursbehandeling? “Onzin, dan zouden we in een bananenrepubliek leven” zei Eddie tegen De Telegraaf. Kijk, en daar zit Eddie er niet ver naast. Narcostaat is trouwens ook niet gek. Het artikel van Quote lokte in ieder geval kamervragen uit van de SP-er Jan de Wit. En wat denk je? Eddie is begin deze week alsnog in zijn grijze kuif gepikt en in een kamertje gedeponeerd dat de éénsterren-status zelfs niet zou halen. Misschien nog net op tijd, want zijn straf verjaart op 24 november aanstaande. Zijn verzoek om wat sigaren, een glaasje bubbels en zijn rose smoking te willen aanreiken voor een optreden als Pink Panter in de kantine van het bewuste staats-etablissement werd niet gehonoreerd. Zo ben je prominent aanwezig op je eigen aspergeparty in Wassenaar met vrienden als minimalist Jan des Bouvrie (beroemd in ’t Gooi) en Nina Brink (berucht op het Damrak), een polotoernooi in Gstaad, een hoedenparade in Oegstgeest en een high-tea in hetzelfde gehucht met heerlijkheden als Hannah Hakze en Viola Holt en zo zit je in de petoet. En nou maar duimen dat die rechercheboys geen vragen gaan stellen over Eddie’s drugsconnecties in het Haagje. Want dan zijn de asperges helemaal gaar. Stay tuned.

vrijdag 5 september-2003
Spannend hoor. Maandag krijgt Eddie de Kroes te horen of hij nog anderhalf jaar moet brommen voor zijn aandeel in de vleesfraude. Oorspronkelijk was dat twee jaar, maar na wat juridisch gedreutel werd het uiteindelijk anderhalf. En dat in november van dit jaar de termijn zou aflopen is niet waar. Dat bleek november 2004 te zijn. Nou vort. Kniesoor die daarover struikelt. Punt blijft voor ons hoe het kan dat Eddie buiten de petoet bleef. Volgens De Telegraaf heeft Eddie waar hij ook gaat of staat een papiertje bij hem waarop staat dat een of andere Officier van Justitie hem ontslagen heeft van rechtsvervolging. Oh? Welke OvJ mag dat wel geweest zijn? En op grond waarvan heeft hij dat besluit genomen? Was Eddie geestelijk niet in staat om anderhalf jaar in zo’n klein hokje te vertoeven? Was ie bang zijn stukje zeep te laten vallen? Was ie bang dat ie ouwe kennissen zou tegenkomen? Weten we allemaal niet. Aan welke touwtjes heeft zijn stiefbroer getrokken om meneer zijn reet te redden? Wist Eddie het nodige van hoogwaardigheidsbekleders en is dat uitgespeeld? Ook in Nederland is alles mogelijk. En verder heeft Eddie natuurlijk leuke zakenvrienden. Hij is bijvoorbeeld grootaandeelhouder van VHS. Ooit het vlaggeschip van verzetsheld Reinder Zwolsman die de oorspronkelijke naam Verenigde Hollandsche Sigaren veranderde in Verenigde Handelsmaatschappij Scheveningen. Binnen dat imperium bekleedde zowaar de vader van glamouradvocaat Oscar Hammerstein een tijdlang een topfunctie. Toen in de jaren negentig het meerderheidspakket in handen was geraakt van coupfinancier en zwendelaar en gros Robert Jan Doorn bleek Oscar zelf een rol te zijn toebedeeld in het overnamesteekspel dat uiteindelijk werd gewonnen door de Haagse glazenwasser en paardenpiet Ed Maas (zie ook het artikel "Van oude koeien en troebel water" in Kleintje Muurkrant). Waar deze symbiose toe heeft geleid weten we inmiddels. Wanneer Eddie precies bij VHS is ingestapt weten we niet. Misschien vanaf het begin. Elke suggestie is uit den boze, maar het zal geen kwaad hebben gekund dat tot de club die VHS sinds de overname van Maas leidt ook mr. Leonard Frans Pels Rijcken behoort. Van het keurige Haagse advocatenkantoor Pels Rijcken Drooglever Fortuijn dat al van oudsher de landsadvocaat domicilie verschaft. Dit alles zal maandag niet aan de orde komen. Eddie’s door de politie Haaglanden onderzochte drugscontacten in het Haagse wereldje evenmin. Maar spannend blijft het. Saty tuned.

vrijdag 5 september-2003
Het antwoord op een van onze vragen naar aanleiding van de kwestie-De Kroes stond vanochtend al in het AD. Degene die in maart 1992 (!) Eddie definitief van het haakje haalde is de voormalige Haagse OvJ mr. Vos. Niet dat ie daartoe gerechtigd was, maar een krabbel is gauw gezet als de nood hoog is. Mr. Vos, momenteel comfortabel op vakantie, is tegenwoordig hoofd van de Opleiding voor Officieren van Justitie. Dat geeft dus veel vertrouwen voor de toekomst. In de jaren tussen De Kroes’ veroordeling en zijn vrijstelling kreeg hij wel drie keer een aanschrijven dat ie zich bij de petoet moest melden om zijn tijd uit te zitten. De Kroes stak bij de eerste twee keer zijn middelvinger in de lucht. Bij de laatste gelegenheid had hij zich comfortabel genesteld in een psychiatrische kliniek in Lübeck. In een dwangbuis? Niet erg waarschijnlijk. Merkwaardig is de rol van de landsadvocaat in dit hele gedoe. Die eist nu dat De Kroes alsnog anderhalf jaar zijn luxueuze leventje tussen zijn lieve vrienden en vriendinnen inwisselt voor een wat meer Spartaanse lifestyle. En dat terwijl op het kantoor van de landsadvocaat toch in ieder geval één topadvocaat weet moet hebben gehad van dit justitiële kunststukje rond De Kroes. Des te leuker wordt het om te zien hoe het kortgeding maandag afloopt. Stay tuned.

maandag 8 september-2003
Zoals zijn advocaat Gerard Spong al had voorspeld gebeurde ook: Eddie de Kroes is op vrije voeten gesteld. De eerste horde tot definitieve vrijspraak lijkt genomen. En het ziet ernaar uit dat op 27 november ook de tweede horde geen problemen voor Eddie zal opleveren. De waarschijnlijke motivatie? Justitie had hem veel eerder in de kraag moeten vatten. Oké, de termijn is nog niet verlopen, maar het is nu eigenlijk niet kosher meer om hem alsnog naar de petoet te verwijzen. Nee, het is waar, dat vlees dat Eddie vóór 1987 had verhandeld was ook niet altijd even kosher geweest. En dat ie de BTW had ontdoken evenmin. Goed, hij had herhaalde malen schijt gehad aan Justitie als ie een beleefd briefje kreeg om zich te melden bij de gevangenispoort. Maar hé, hij had al sinds 1992 een vodje papier met de handtekening van een echte OvJ, waarin stond dat ie lekker buiten mocht blijven spelen. Dus zand erover. Klassejustitie? Ben je mal. Mocht het inderdaad allemaal naar verwachting verlopen dan is dat meteen een leuk voorbeeld voor andere heren uit Eddie

maandag 13 oktober-2003
We hebben hem in aflevering 5 en 7 van deze serie al eens voor het souffleurshokje getrokken. Jos van der Meer (zie de Followup-site). Volgens onze schaarse informatie van dat ogenblik een Rotterdamse onroerend-goed-boer met interessante zakelijke connecties in de softdrugssfeer. Bijvoorbeeld met de twee vleesmeesters (pappa Ger en zoon Eddie “Pink Panther” de Kroes) en Bassey-likker Chris Thunnessen. De in 1949 in Delft geboren Van der Meer maakte voorzover wij konden natrekken eind jaren tachtig zijn entree in de tot dan toe door Marokkaanse ondernemers beheerste softdrugsscène van zijn geboortestad met de opening van coffeeshop Het Klavertje.Vervolgens nam hij er via zijn beleggingsmaatschappij Amstelmond II de door Hoekse en Kabeljauwse twisten geplaagde discotheek de Malle Molen over en maakte er coffeeshop Het Keldertje van, die later werd omgedoopt in Sky High. Waarschijnlijk niet toevallig een naamgenoot van de joint van Eddie de Kroes aan de Haage Fluwelen Burgwal. Van der Meer’s Amstelmond was gevestigd aan de Heulweg 9 in Pijnacker waar ook nog een paar andere vehikels van Josephus Hubertus staan geregistreerd: de beheersmaatschappij voor vastgoed Boverma BV en de Haagsche Automaten Centrale BV. Beide bekende bedrijfstakken waar het de financiering van de LPF in statu nascendi betreft. Volgens ingewijden boerde Van der Meer niet alleen goed in Delft maar ook in Rotjeknor waar hij enige gerenommeerde nachtetablissementen zou hebben verworven. Van tijd tot tijd stond daar ene “Pietje” Pronk in de deuropening om cliëntèle die zijns inziens zou dissoneren ten opzichte van de andere aanwezigen de toegang te ontzeggen. Een paar door kruitdamp begeleide incidenten maakten duidelijk dat zelfs Pietje geen garantie was voor een ongestoorde avond. Niettemin steeg hij in de loop der jaren aanzienlijk in de pikorde van avontuurlijk Nederland. Niet in het minst door zijn vriendschap met Arie Zegwaard. De zoon van Willem, de vroegere afvalkoning die wij in aflevering 2 al voorbij hebben zien komen als financier van Pim’s partij. Maar op de Zegwaard-combine komen we later nog terug, omdat we daarover nog meer leuke data uit officiële bronnen hebben. Jos van der Meer woont inmiddels in de rustieke, aartsrustige Belgische gemeente Kapellen. Om de verveling te verdrijven zou hij ook belangen hebben verworven in een stel wipwinkels in de Haagse Doubletstraat en Poeldijksestraat waarvoor personeel zou zijn geworven in Spanje, het voormalige Oostblok en Zuid-Amerika. In dat laatste deel van de wereld zou hij overigens ook anderszins zijn vleugels hebben uitgeslagen. Wellicht komen we daar te zijner tijd ook nog eens achter. Stay tuned.

vrijdag 21 november-2003
Wat weggedrukt door de tweede bomaanslag in Istanbul, maar toch. In het Journaal van gisteravond trok ook interessant nieuws voorbij over Eddie de Kroes. De mede-eigenaar van het Haagse Hotel des Indes die in de jaren tachtig een celstraf voor zijn mik kreeg wegens grootscheepse zwendel in vlees. De eerste jaren na zijn veroordeling wist hij de effectuering van die straf met kunst en vliegwerk te ontlopen. Maar dankzij de Journaal-uitzending van gisteravond weten we nu dat hij begin 1992 in verband met deze zaak werd aangehouden op Schiphol. Hij belde niet even met Apeldoorn, maar wel met Vos, toenOvJ in Amsterdam. Binnen een half uur was de zaak geregeld en koos onze Roze Panter het luchtruim. Direct na die enerverende gebeurtenis ontving Eddie in maart van dat jaar de door Vos getekende vrijwaring die inmiddels voor zoveel heisa heeft gezorgd. Nou is de vraag of Hansepans, die tegenwoordig bij Justitie de rechterlijke organisaties prikkelt tot continue verbeteringen, onze Wassenaarse aspergeliefhebber uit humanitaire overwegingen uit de petoet heeft gehouden of dat ordinairdere zaken aan de orde waren. Poen, om eens wat te noemen. In die jaren was het met name in het Haagse wereldje common knowledge dat je voor een tonnetje of twee bij de afdeling bef wel lieden kon vinden die je dossier uit zicht konden manouvreren. Dan moest je zaak wel in de eerste fase verkeren. Als die al in de hoger beroep-sfeer zat, werd het een stuk moeilijker. Hoe dit zij, volgens de Rotterdamse advocaat Mr. D.A.H. zou bij het regelen van de geheimzinnige deal tussen De Kroes en Vos een cliënt van hem een voorname rol hebben gespeeld (1). Dat kan niemand anders zijn dan Aad Dingjan, die wij al eerder opvoerden in aflevering 9 van deze serie. Dingjan staat nu te boek als verdachte. Of dat ook geldt voor mr. Vos weten we niet. Maar het hemd is nu eenmaal nader dan de bef. Stay tuned.

(1) Voor mr. H. zie het artikel “Retourtje Cantrade” op de site van de Morgenster (op "Aktueel klikken)

dinsdag 9 december-2003
In januari volgend jaar staat in Den Haag “The Pink Panther strikes again” op het programma. Oftewel, dan wordt daar het kortgeding rond het mysterieuze vrijgeleide van vleeszwendelaar Eddie de Kroes voortgezet. En moet de vraag beantwoord worden waarom Officier van Justitie Vos onze Wassenaarse asperge-fanaat zo nodig buiten de petoet moest houden. Deed hij dat uit panterliefde of ging hij voor wat cash? Met misschien nog als leuke ascendant de vraag of er buiten de driehoek De Kroes, Vos en Dingjan nog iemand is geweest die zich met de deal heeft bemoeid. Analize this: onze nouveau riche wordt begin1992 aangehouden op Schiphol. Meneer had nog een strafje van 18 maanden uitstaan wegens vleeszwendel. Wat doet onze krullebol? Bellen! Maar met wie? Belt ie meteen met OvJ Vos in Amsterdam? Of doet ie eerst wat elke zakenpief doet als de alarmbellen rinkelen: contact zoeken met zijn advocaat? Dat laatste ligt voor de hand. Welke befpiloot Eddie bij deze gelegenheid bijstond weten we niet. Je zou zeggen Gerard Spong, omdat die hem ook al bijstond tijdens het strafproces in 1987. Met weinig succes overigens want zijn cliënt kreeg een jaartje extra omdat hij tegenover de kadi stond te liegen dat hij rose zag. Een andere mogelijkheid is de invloedrijke mr. Frits Korthals Altes, die volgens insiders in het verleden eveneens voor De Kroes cs. in het krijt zou zijn getreden. Kleine Frits had een uitstekende reputatie waar het de verdediging van internationale zwendelaars betrof. Zo wist hij oliehandelaar John “der Führer” Deuss te behoeden voor de wraak van Moskou toen deze midden jaren zeventig onbetaalde Russische olie naar Zuid-Afrika overhevelde. Dwars tegen de internationale boycot in. Niet alleen voor Deuss was die zaak een kwestie van leven en dood, maar ook voor Slavenburg’s Bank waar hij zwaar in het rood stond. Gelukkige bijkomstigheid: ook voor die uiterst louche bank was onze huidige minister van staat regelmatig in touw. Toen het malversatie-vehikel van zijn buurman Thijs een paar jaar later in zwaar weer terechtkwam wist hij als minister van Justitie de gigantische zaak terug te brengen tot smurfproporties met navenante straffen. Fritsje bleef minister tot 3 mei 1989 toen het tweede kabinet Lubbers voortijdig sneuvelde over het reiskostenforfait. Ondanks allerlei andere politieke beslommeringen manifesteerde hij zich vanaf 1990 ook weer als advocaat. Of hij in die hoedanigheid begin 1992 een benauwd belletje kreeg vanaf Schiphol is vooralsnog onduidelijk. Maar als er iemand bekwaam was om aan de nodige Haagse touwtjes te trekken dan was het Korthals Altes. Wie weet ook in deze Panther-gate. Stay tuned.

woensdag 28 januari-2004
Morgen zou vleeszwendelaar Eddie de Kroes weer voor de kadi moeten. Om te horen wat zijn vrijgeleide waard is dat ie begin 1992 van OvJ Hans Vos heeft gekregen. Dankzij de bemiddeling van de in het gezin De Kroes opgegroeide thuishaler Aad Dingjan. Gaat niet door. Wordt wel maart. De Rijksrecherche is nog niet klaar met haar onderzoek. Zodoende.
Maar de kans dat de Roze Panter nog in een klein hok zijn straf mag uitzitten voor het invoeren van verdacht vlees en verboden belastingkunstjes wordt wel erg klein. Want hij heeft zijn paspoort al teruggekregen en kan dus ieder ogenblijk naarhet circus van Marbella vertrekken om daar onder het genot van vele bubbels aan zijn brede schare vrienden, vriendinnen en andere aspergeliefhebbers te verhalen hoe oppasser Spong de deur van zijn verblijf wist open te peuteren. Waarom de jongens en meisjes van de Rijksrecherche nog doorzoeken? Omdat het OM toch wel graag wil weten of er sprake is van omkoping. Oftewel: heeft Hans Vos poen gekregen in ruil voor Eddie’s vrijgeleide? Hoeveel? En van wie? Er is sprake van een tonnetje dat voorzichtigjes in drie tranches zou zijn betaald. En over de vraag wie zich indertijd over de Panter heeft ontfermd hoeven we ook niet moeilijk te doen. Dat moet Aad Dingjan zijn geweest, gezien diens relaas in de Quote waarmee de hele affaire in een stroomversnelling kwam. Die klaagde toen al dat Eddie na de ontvangst van zijn vrijgeleide verder nooit een klauw voor hem heeft uitgestoken. Echt een ijskoude zakenboer hè, die Ed. Maar wat wil je als je in vroeger dagen regelmatig in de koelcel kwam om even lekker naast de frauduleuze brokken vlees te gaan schommelen? Dan word je wel koud.

dinsdag 6 april-2004
Eddie de Kroes, onze asperges adorerende roze panter, moet volgende week donderdag voor de kadi verschijnen. Om aan te horen wat het OM vindt van die vrijgeleide die OvJ Vos hem indertijd heeft uitgereikt. De Rijksrecherche heeft zich een ongeval gezocht naar het antwoord op de vraag hoe en waarom Vos zo vriendelijk is geweest. Vos zegt dat ie van bovenaf een seintje heeft gehad. Maar van wie weet ie niet meer. Ook befjes zijn mensen. Er is kortelings nog wel even een oude koe uit de sloot getrokken. De suggestie namelijk dat Biesheuvel, Dreesmann en Lansink, de vroegerecommisarissen van Eddie’s zwendelbedrijf, uit de wind gehouden moesten worden. En dat oud-minister Frits Korthals Altes, een vroegere advocaat van Eddie, wel aan de touwtjes zou hebben getrokken (*). Anderen suggereerden weer dat er met de buidel is gezwaaid in de richting van Vos en/of diens geheimzinnige superieuren. Mogelijk. Maar daar kochten de jongens van de Rijksrecherche blijkbaar niet veel brood voor. Blijft de vraag of het briefje rechtsgeldig is en dat Eddie terecht ervanuit gaat dat hij zijn straf niet hoeft uit te zitten. Dankzij goed geïnformeerde bronnen kunnen wij melden dat het OM de vrijgeleide heel leuk en aardig vindt maar dat de roze panter toch achter de tralies moet. De film is dus nog niet afgelopen.

(*) Zie deel 1 van Tapes, video’s en foto’s dd. 22 maart 2004.

woensdag 7 april-2004
Opnieuw is een grote jongen uit het Nederlandse wereldje van avontuurlijke handel op ruwe wijze van ons weggenomen. De uit Haags/Delftse sferen afkomstige Marco Eijk. Hij sneuvelde in de bossen van het Belgische Hamont-Achel. Die streek was volgens insiders niet toevallig. Marco zou daar namelijk tijdelijk zijn domicilie hebben gekozen in een villa van wijlen Sam Klepper. Bij wijze van spreken op een steenworp afstand van de stulp waarheen John Mieremet ooit is verhuisd om zijn gezondheid niet nog verder te laten ondermijnen door derden (1). In de jaren negentig hield Marco zich intensief bezig met omvangrijke hashtransporten. Jemoet toch wat. Daarbij werkte hij vrij regelmatig samen met Haagse topdogs als Piet Schneider en diens rechterhand Jan Oostdijk. Maar midden jaren negentig raakte hij ook verzeild in de XTC-handel. Dat zou volgens mensen die het weten kunnen gebeurd zijn via de Delftse Zegwaard-clan, die indertijd als een van de eerste sponsors van Pim optrad. De clan zou de beschikking hebben gehad over twee matrijzen waarmee pillen konden worden geproduceerd in een laboratorium in Rijssenhout. Een leuk voorraadje van die partypepper zou in speciaal geprepareerde auto-onderdelen naar Indonesië zijn verscheept met medewerking van gretige personeelsleden van de Indonesische ambassade in Den Haag. De operaties op dit terrein liepen uiteindelijk fout af en een langdurig verblijf in een optrekje uit Donner’s hotelketen lag in het verschiet. Tijdens een rechtszitting die moest leiden tot voorarrest liet Marco echter zien ook op de atletiekbaan een toekomst achter zich te hebben. Van zijn dubbele sprint had niemand terug en Marco verdween voorgoed uit beeld tot hij afgelopen maandag in Hamont-Achel werd geëxecuteerd. Zijn XTC-compagnons van de Zegwaard-clan moeten binnenkort voor de kadi verschijnen. Het is maar wat je liever hebt. In deze serie hebben wij al eens eerder gewezen op de opvallende zakelijke banden die er op het gebied van roesmiddelen bestaan tussen de Zegwaard-clan en keurige zakenlieden als Chris Thunnessen en onze roze panter Eddie de Kroes (2). Beiden eveneens financiële steunpilaren van de voormalige LPF-voorman. We zullen maar niet aannemen dat daardoor in Eddie’s knip een tekort aan cash is ontstaan. Maar het is wel opmerkelijk dat hij zijn aandelen VHS te gelde heeft gemaakt . Naar verluidt voor een bedragje van tussen de 15 en 20 miljoen. Gek, maar we hebben het gevoel dat er in het Haagje nog meer te gebeuren staat. There’s something rotten in the state of Holland. Stay tuned.

(1) Zie voor zijn lotgevallen de serie "Octopussy" op de Followupsite.

(2) Zie vooral de delen 5 en 6 van deze serie Schimmen achter Pim op de Followupsite.

donderdag 8 april-2004
De door ons in het vorige deel beschreven adembenemende sprint van Marco Eijk om aan een dreigende detentie te ontkomen had een voorgeschiedenis. Hij had namelijk al eens gezeten en dat was hem slecht bevallen. Hoe is het mogelijk, zou je zeggen. Volgens onderzoekspaperassen zou hij gedurende die periode van gedwongen rust en introspectie in het najaar van 1992 ene Jan Wagenaar hebben benaderd. Jan stond bekend als gezagvoerder van menig vaartuig met ondeugende vracht. En dan doelen wij niet op pepernoten en suikergoed. Marco zou bij hem hebben aangedrongen om op korte termijn 2 ton Colombia’s finest opte halen en thuis te brengen. Want je kan wel in de petoet zitten, maar je kan je handel niet laten versloffen. Jan zou Marco’s oekaze even in het vakje nog af te handelen post hebben gedeponeerd. Hij was namelijk al met een klusje bezig dat al zijn aandacht vergde. Het aanschaffen van een schip in Engeland voor het opvangen van een ladinkje hash van 17,5 ton naar alle waarschijnlijkheid in opdracht van het duo Rommy/Jaap van der Heijden waarmee het later zo onfortuinlijk afliep. Trouwens, ook op het onderhavige avontuur rustte al geen zegen. De organisatie werd namelijk stevig afgelegd door de politie en het door Jan bij het Britse Warbler Shipping op de kop getikte schip Britannia Gazelle werd dan ook op 20 november door de Britse douane geënterd en geconfisqueerd. Zoals we al eerder schreven maakte ook Laurens Frans Dirk Pels Rijcken deel uit van de bemanning. De zoon van mr. Leonard Frans Pels Rijcken op wiens kantoor de landsadvocaat zetelt (*). Of junior zich wel vaker had beziggehouden met logistieke bezigheden op dit terrein is ons niet bekend. Wel zouden wij graag in dit verband willen vermelden dat in de periode voorafgaand aan dit avontuur op de woelige baren van de Noordzee Laurens Frans een bezoekje zou hebben gebracht aan Colombia. Gewoon een paar daagjes hoogtestage. Experts binnen dit genre uitten destijds het vermoeden dat hij daar contact zou hebben gehad met ene Diego Diaz Varela, een handelaar in snuif. Het is dus heel goed mogelijk dat de order van Marco vorm kreeg na de studiereis van Laurens Frans. En dat de Britannia Gazelle na aflevering van de hash ingezet zou worden op een trip naar het Caraïbisch gebied. Maar helaas, dat blijft cocadik kijken. Stay tuned.

(*) Zie voor deze interessante familieconnectie deel 5 en 6 van deze serie op de Followupsite.

vrijdag 16 april-2004
De roze panter is gisteren voor de kadi verschenen. Aan de orde was de vraag hoe zijn vrijgeleide ooit tot stand was gekomen en of Eddie terecht ervan uitging dat hij dankzij dat papiertje zijn straf wegens grootscheepse vleeszwendel niet in gezelschap van het Koor der Bewaarders hoefde uit te zitten. Nou, officier van Justitie Vos bleek zich ook ter zitting nog steeds niet te kunnen herinneren dat hij die vrijgeleide had ondertekend, wie hem daartoe opdracht had gegeven en waarvoor. Wat? Hij kènde De Kroes niet eens. Volgens hem werd er in die jaren heel wat vaker informeel gratieverleend. Om wat doorstroming te krijgen. Er bleven ook toen al veel te veel oude dossiers in het circuit rondtollen. Interessant. Want dan komt bij een beetje nuchter mens de vraag boven borrelen wie wel langs deze aangename weg gratie kreeg en wie niet. Ofwel ging het daarbij om eenvoudige boerenlullen of toevalligerwijs om kapitaalkrachtige luitjes à la onze roze panter en andere aspergegenieters. Wij hebben op deze plek al eens eerder verwezen naar het meer dan sterke gerucht dat juist in die periode het bedrag van een paar ton wel eens wilde helpen bij de verdwijning van je strafdossier. Met name bij het parket in Den Haag. Er wordt in de wandelgangen gefluisterd dat Eddie zelfs met een veelvoud daarvan zou hebben geflapperd om onder zijn straf uit te komen. Of dat juist is weten de betrokkenen het best. Ook of meneer Vos of zijn opdrachtgever(s) Eddie’s bundels indertijd hebben geaccepteerd in ruil voor diens vrijgeleide blijft duister. Mocht dat allemaal wel zo zijn dan is er sprake van corruptie. En dat is heel wat serieuzer dan “doorstroming”. Maar iedereen houdt wijselijk zijn wafel. Op 29 april wordt het voor De Kroes de cel of de gladiolen. Stay tuned.

maandag 19 april-2004
De Kroes. Onze tussenanalyse. Afgelopen week is duidelijk geworden dat de affaire rond Pim-sponsor Eddie de Kroes in wezen vrij simpel is. De roze panter was in de jaren zeventig betrokken bij een enorme vleeszwendel. Daar kreeg ie in de jaren tachtig na veel vieren en vijven anderhalf jaar lik voor aan zijn mik. Executie van die straf wist ie te ontlopen tot het einde van dat decennium. Toen raakten de legale mogelijkheden uitgeput en moest Eddie omzien naar andere middelen. Zijn pleegbroer Aad Dingjan zag wel mogelijkheden en de panter beloofde hem miljonair te maken als hij in zijnmissie zou slagen. Wie gaat er niet wat harder lopen als er een miljoen wordt geboden? Eddie duikt een Duitse kliniek in en Aad gaat aan de slag. Via een hem bekende hoofdinspecteur van politie komt hij bij de Haagse fraude-officier Hans Vos terecht. Tijdens een onderhoud met deze bef wijst Aad erop dat het toch wel heel onrechtvaardig is dat Eddie achter de tralies moet, terwijl die patsers uit de Raad van Commissarissen vrijuit gaan. Vooral omdat uit tapes waarover Aad zegt te beschikken zonneklaar blijkt dat de heren Biesheuvel, Dreesmann en Lanser van de worst en het velletje hebben geweten. Vos zou kijken wat ie doen kon. Per slot werden wel meer dossiers gewoon afgelegd. Om de doorstroming een beetje te bevorderen, begrijpt u. Het hoofd van de Haagse fraude-unit zoekt contact met een geschikte advocaat-generaal en legt hem het probleem voor. Na wat geschuifel volgt overeenstemming. Het dossier van de panter mag wel op een listige plek worden afgelegd. Vos geeft op 29 januari 1992 opdracht aan een ambtenaar om op een zogenaamde executiekaart te noteren dat Eddie van de opsporingslijst is afgehaald. De ambtenaar doet dat. Daar zijn ambtenaren voor. Zijn tekst luidt:
“Sign opgeheven i.o.m. mr. H.M. Vos (ovj. Den Haag). Mr. Vos had afgesproken dat straf niet geëxecuteerd zal worden.”
Op 16 maart stuurt Vos een bevestigingsbriefje aan De Kroes. Op 1 april verhuist hij dan naar Amsterdam en wordt daar advocaat-generaal. Niet zo heel lang daarna houdt een uniform met tressen Eddie op Schiphol staande. Want je kan op zo’n executiekaart wel een heel essay noteren, maar dan moet je wel de uitvoerende instanties ervan op de hoogte stellen. En dat was blijkbaar nog niet gebeurd. Logisch dat zo’n eenvoudige piepel van de marechaussée twijfelt aan de echtheid van het briefje waarmee Eddie stond te wapperen. Mr. H., de toenmalige advocaat van de panter, krijgt direct een alarmerend telefoontje. Of ie als de donder even Vos wil bellen, want Eddie zit in eenzame afzondering en mist zijn vliegtuig. H. belt naar Den Haag. Nee, meneer H., meneer Vos zit hier niet meer. U moet in Amsterdam wezen. H. belt naar Amsterdam. Vos regelt het met de tressenboys. Eddie boekt een andere vlucht en vertrekt. Sindsdien geniet de panter van zijn vrijheid en verorbert asperges tot ie groen ziet. Tot in 2000 de boel alsnog gaat schuiven. Dan gaat namelijk Aad Dingjan een tijdje het cachot in. Wegens zijn eigen aandeel in de vleeszwendel. Ook hij heeft de zaak kunnen rekken. Maar heeft geen briefje van Vos. Want twee halen, een betalen ging de OvJ waarschijnlijk wat al te ver. Aad heeft zich dus min of meer opgeofferd voor Eddie. In de verwachting dat hij ooit zijn geld van zijn “broer” zou krijgen. Oké, hij had al 4 à 4½ ton gevangen. Maar de rest nog niet. Via een “bemiddelaar” worden bij Eddie de duimschroeven aangedraaid. Maar Eddie komt niet af. En dat is gek. Want als de panter die resterende zes ton had geschoven had Aad waarschijnlijk nooit aan de bretels van Jort Kelder gaan hangen. Was hier sprake van verkeerde zuinigheid? Of had onze Eddie indertijd wel degelijk dat miljoen betaald en was die resterende 5½ à 6 ton verdeeld onder de bij de “doorstroming” betrokken beftekkels? En rekende hij er daarom op dat hij nooit meer in zijn keurige kraag zou worden gevat? Het hele verhaal stinkt nog steeds. Maar wie weet, horen we alsnog hoe de zaak precies in elkaar steekt na de uitspraak in het kortgeding. Stay tuned.

donderdag 29 april-2004
Zo, de rose panter kan weer gerust ademhalen en zich vanavond tegoed doen aan 'n extra maaltje asperges en 'n vorstelijk flesje bubbels. Vanmiddag was de uitspraak in zijn kortgeding en volgens de kadi was Eddie er altijd terecht van uitgegaan dat hij door het vodje papier van OvJ Vos inderdaad geen jaartje hoefde te brommen wegens zijn betrokkenheid bij een gigantische vleeszwendel. Hoe dat herderlijk schrijven ook tot stand was gekomen. Of Vos nou uit menslievendheid heeft gehandeld of dat ie er poen voor heeft gekregen is verder niet interessant. Corruptie was gewoon niet aan de orde. Vooraldankzij venijnige aanvallen van de ziekte van Korzakov die het geheugen van mr. Vos herhaaldelijk lam legden kon de rechter niks anders doen dan De Kroes weer naar Wassenaar laten vertrekken. Of Marbella. Toch eens kijken wat er gebeurt als een of andere eenvoudige boerenlul de zaak belazert en probeert van zijn straf af te komen. We houden niet van wedden, maar in dit geval aarzelen we wel.

maandag 12 juli-2004
Afgelopen zaterdag werden wij door John van den Heuvel, crimebuster van de Telegraaf en Beau, verblijd met het bericht dat de Nederlandse zakenman Bob Sijthoff in Zürich was gearresteerd. Nou is er nogal wat voor nodig om de Zwitsers te bewegen iemand kantonaal op te bergen. Dan moet je echt wel iets ondeugends hebben gedaan. Volgens John zou het om afpersing gaan en dat is blijkbaar ook voor de Tellgangers onverteerbaar. Overigens zou de arrestatie van Bob mogelijk passen in een reeks. Ook andere Nederlanders zouden inmiddels binnen deze context achter het gaas zijn gedeponeerd, verdacht van drugshandel en devorming van een criminele organisatie.
Vriend Sijthoff is een telg van een wijdverbreide uitgeversfamilie en is in 1997 schoot gegaan met het lieve bedragje van 35 miljoen piek bij de verkoop van het Financieele Dagblad. Maar ook toen al deden er geruchten de ronde. Hij zou zich zakelijk hebben verbonden met de onderneming van de invloedrijke Haagse zakenlieden Piet Schneider en Jan Oostdijk, die bij ons al eerder voorbijkwamen in aflevering 19 van deze serie (*). Hun onderneming houdt zich ondermeer bezig met de lucratieve handel in roesmiddelen en heeft hier en daar soms tijdelijk, soms wat rigoureuzer in de afgelopen tijd wat personeelsleden verloren. Ook de twee directeuren hebben stevige juridische tegenwind. Mogelijk dat John in zijn wat cryptische artikel op deze Haagse firma wees. Wij kunnen u nu al beloven dat wij in de nabije toekomst met wat meer sappige details over de brug zullen komen. Dus stay tuned.

(*) Zie de Followupsite.

dinsdag 24 augustus-2004
Wat weer een gekakel in het LPF-hok. Volgens De Telegrof van gisterochtend was er een FIOD-inval geweest op het partijbureel. De financiële tekkels hadden daarbij volgens het blad de administratie van de bewaarplaats van Pim’s gedachtengoed in beslaggenomen op zoek naar kleurrijke onregelmatigheden als verduistering en witwassen. De leden van de Tweede Kamerfractie waren verbijsterd en sommigen overwogen zelfs om een nieuwe partij op te richten. Joao Varela: “het werken wordt ons onmogelijk gemaakt omdat de partij vergeven is van de gelukzoekers”. De schat. Of we dat al niet heel lang wisten. Vervolgens bleek dat het bericht van DeTelegrof enige correctie behoefde. Het zou om een hap-snap deel van de administratie gaan dat door de al iets eerder opgestapte partijvoorzitter Fabius op de meest recente dag des Heren was overhandigd aan een platte pet die het cadeautje meteen had doorgegeven aan een bef van het OM. De volgende dag trad de wet van Murphy in werking.
Fractiewoordvoerder Hilbert Nawijn, in zijn goede dagen nog steun en toeverlaat van illegale snollen, verklaarde dat de LPF-Kamerleden al die ongein in het partijapparaat spuugzat waren. Ze distantieerden zich van dat zootje.
Het persoonlijk in staat van faillissement verkerende (ex-?) bestuurslid Ruud Both, die niet alleen de RABO achter zijn vodden heeft maar ook een Curaçaose meneer Fuente, verklaarde ook al verbijsterd te zijn en verzocht het wakkere ochtendblad de “FIOD-inval” te rectificeren.
Dat laatste was ook de wens van Ed Maas, ex-glazenwasser, ex-bestuurslid en groot-financier van Pim’s voorhoede. Dus gaf hij mr. Oscar Hammerstein de sporen om De Telegrof tot rectificatie te sommeren. De topman van het ooit spraakmakende onroerendgoedvehikel VHS vond dat de krant in het bewuste artikel ten onrechte de LPF en hemzelf op het rooster had gelegd en eiste voor beide misstappen een dwangsom van 50.000 euro. Tesamen de 100.000 euro die hij op korte termijn nog tegoed is van zijn partij.
Dat de recherche al een hele tijd bezig is de avontuurlijke handel en wandel van een redelijk aantal LPF-financiers in kaart te brengen is vooralsnog niet aan de orde gekomen. Maar wie daar echt nieuwsgierig naar is kan voor een kleine bloemlezing daarover terecht bij de eerder verschenen artikelen van deze serie op de Followup-site. Happy reading. Stay tuned.

dinsdag 31 augustus-2004
Zwarte lijsten worden blijkbaar erg populair in politieland. Verklaarde Joop van Riessen deze week al een lijst met zware jongens te willen doorprikken naar makelaars, banken en notarissen in Amsterdam*, in Rotjeknor zijn ze blijkbaar al een stapje verder. Daar hebben het OM, de politie, de belastingdienst en de gemeente zich in 2003 verenigd in het Alijda-team om de “klootzakken” de stad uit te wurmen. Wie die klootzakken zijn? Nou, luitjes die in Rotterdam hebben belegd in stenen met poen die ondermeer is gegenereerd uit belastingontduiking, drugshandel, huisvesting van illegalen en hennepteelt.
Het nieuwe initiatief is in wezen een voortzettingen uitbreiding van een onderzoek naar de banden die bestonden tussen de drugshandel en vastgoedboeren in de stad dat eind jaren negentig is opgestart. Of Alijda gebruikmaakt van de gegevens over deze materie die in de periode daarvoor al op landelijk niveau door de politie is verzameld is niet helemaal duidelijk. Zo niet, dan willen we graag wijzen op het materiaal waaruit wij hebben geput voor deze serie. Zo ja, dan hebben we niks gezegd.
Inmiddels heeft de verse club van crimebusters al een lijst met twintig namen van dit soort avontuurlijke rakkers naar de banken gestuurd. Of daarmee niet een paar pond privacyregels in de Maas is gekieperd moet nog worden uitgevlooid, maar een van de onverlaten op de lijst is in ieder geval al gaan piepen. Die zegt dat de continuïteit van zijn onderneming in gevaar is gebracht omdat hij geen leningen meer kan afsluiten bij de geldzakken. Uit die woorden distilleren wij dat het niet om een kleine klootzak gaat, maar een redelijk grote. Dan kunnen we het toch niet laten om even terug te bladeren in deze reeks. En daarin komen wij bijvoorbeeld uit bij heren als Chris Thünnessen en Jos van der Meer die wij respectievelijk in aflevering 7 en 14 (zie de rest van deze serie op de Morgenster) al eens in het zonnetje hebben gezet in verband met hun connecties in het avontuurlijke wereldje. Het zal ons benieuwen of die namen ook in de zwarte lijst opduiken of dat de verenigde Rotterdamse crimebusters zich zoals te doen gebruikelijk beperken tot het vangen van spierinkjes en de goudkarpers met rust laten. Stay tuned.

* Zie Octopussy aflevering 98 van 29 augustus jl.

maandag 13 december-2004
In de afleveringen 5, 7 en 14 hebben wij hem al een paar keer bescheiden geportretteerd: Jos van der Meer. Vastgoedboer en een goede vriend van Eddie “Pink Panther” de Kroes, die toen het erop aankwam over zulke goeie contacten bij Justitie bleek te beschikken. Verder onderhield Jos redelijk warme betrekkingen met collega Chris Thunnessen. Ook al een vastgoedboer die landelijke bekendheid verwierf als Shirley Bassey-likker. Wij brachten deze drie eminente Pimsteuners bij die gelegenheid in verband met de handel in softdrugs, zij het dat we toen ook al een licht prostitutiesausje over onze Jos uitserveerden. En juist over datlaatste onderwerp ontvingen wij vandaag boeiende correspondentie. Daaruit leerden wij ondermeer dat Van der Meer zo rond 1996 in de Rotterdamse prostitutie opdook. Eerst als dikbetalende cliënt, korte tijd later als eigenaar van een als een paardenleut groeiend aantal sekstenten. Zo nam hij de Mayfair over, de Ritz, The Office en Je t’aime.

De Ritz was afkomstig uit de boedel van de Miljardair, het lieflijk opperhoofd van de gelijknamige bende, die een tijdlang een van de grootste organisaties van Europa was op het gebied van de vrouwenhandel. The Office moest na enige tijd weer zijn deuren sluiten wegens, jawel, vrouwenhandel en Je t’aime werd doorverkocht aan een zetbaas, die in gezelschap van zijn bedrijfsleider, diens collega bij de Ritz en nog een stel heren uit de branche in 1998 achter het gaas ging wegens... vrouwenhandel. Word je allemaal niet vrolijk van.

Jos bleef bij dit alles buiten schot en een plotseling oplaaiend conflict met meneer Belasting sloot hij ook al winnend af. Je vraagt je af of al dit soort informatie ook bij Binnenlandse Zaken in het dossier-Fortuyn terecht is gekomen en of dat aanleiding is geweest tot een wat lakse houding bij de AIVD waar het de beveiliging van Fortuyn betrof. Academisch gedreutel? Misschien wel. Daarom gaan we in de volgende aflevering gewoon weer door met Jos. Want je kan wel speculeren tot je een ons weegt, het helpt voor geen kwartje. Stay tuned.

dinsdag 14 december-2004
Als de autoriteiten echt willen dat je opzout dan krijgen ze dat over het algemeen wel voor elkaar. Nadat Jos van der Meer opnieuw meneer Belasting zijn gebit in het zand had laten zetten bij een conflict over te weinig afgedragen sociale lasten, werd hij niet veel later - op papier althans - toch uit de Rotterdamse prostitutiescene verdreven. Omdat in zijn glijhuizen te vaak dames met onjuiste papieren werden aangetroffen. Nou had onze Jos om eens wat te noemen wel "goeie" paspoorten in de aanbieding, maar als je je daarvoor eerst scheel moet wippen bedenk je je weltwee keer.

Toch was het niet voortdurend kommer en kwel. Van tijd tot tijd organiseerde de inmiddels in het rustieke Belgische Kapellen residerende vastgoedboer feestjes in zijn eigen clubs, waarbij de aanwezige dames en heren konden snorkelen tot ze Rotterdam aanzagen voor een lekke doedelzak. Wie bij dit soort festiviteiten aanwezig waren weten we jammer genoeg (nog) niet, maar uit pr-oogpunt moet Jos toch behoorlijk hebben gescoord.

Mogelijk heeft dat een rol gespeeld rond het trekken van "de kies" aan de ‘sGravendijkwal. Een ruïne die de gemeente Rotterdam graag opgeruimd zag om er te kunnen starten met de bouw van redelijk luxe appartementen.

En er gaan meer geruchten. Zo zou Van der Meer ook bezig zijn met het verwerven van aantrekkelijke pandjes in Delfshaven. Op schootsafstand van de Keileweg waar straks geen zak meer te doen is omdat de tippelzone gaat sluiten. Je bent ondernemer of je bent het niet.

Wij hebben de laatste film van Theo van Gogh, een politieke thriller over de dood van Pim Fortuyn, nog niet gezien. Maar we eten een filmblik op als dit soort elementen in de plot voorkomen. Toch zijn we er haast van overtuigd dat ze voor Binnenlandse Zaken en Justitie een belangrijke reden zijn geweest om niet al teveel aandacht te besteden aan de beveiliging van Fortuyn. Je moet er toch niet aan denken dat iemand die gefinancierd wordt door lieden uit de kring van een moordgozer als Jos van der Meer premier wordt! Hm? Stay tuned.

donderdag 9 juni-2005
Wij hebben in deze serie en elders veel geschreven over Ed Maas, die een voorbeeld is van hoe je in Nederland de status van glazenwasser kunt ontstijgen. De VHS-baas en paardenpiet lijkt zich te hebben vergallopeerd bij wat schimmige een-tweetjes met Eddie de Kroes, die als apergeliefhebber en pink panther ook al regelmatig bij ons in de schijnwerper verscheen. Kennelijk is nu de beer los bij Justitie want wel veertig bromsnorren zijn gisteren binnen bovengenoemd kader onaangekondigd bij Staal bankiers binnengestapt. Om uit te vlooien of Ed zich op de beurs heeft schuldig gemaakt aan handel met voorkennis via Eddie. En er werden arrestaties aangekondigd. Altijd leuk.
Maar niemand schijnt zich af te vragen hoe dat nou zit met een van de hoofdfiguren binnen de VHS-galactica: mr. Leonard Frans Pels Rijcken. Hij vervult het postje van commissaris en schijnt daarnaast ook nog aan heel wat dagelijkse touwtjes te trekken binnen het bedrijf. Op zich nog zo erg niet, maar als tegelijkertijd je eigen kantoor de landsadvocaat herbergt ontstaat toch een wat vreemde figuur, die in niets lijkt op een dubbele Rietberger.
Is bijvoorbeeld meneer Pels Rijcken ook verdachte in deze zaak? Weten we niet. Maar we hebben veel vertrouwen in onze grote broers. Hoewel. Stay steeley tuned.

vrijdag 10 juni-2005
In aflevering 14 en 28 van deze serie (1) zijn we uitgebreid ingegaan op de handel en wandel van Jos van der Meer, een van de sponsors van Pim Fortuyn toen die op weg was om van Den Haag het Weimar van de 21ste eeuw te maken. De inmiddels in het op het oog zo keurige Belgische oord Kapellen residerende Van der Meer portretteerden wij bij die gelegenheden als een pornoboer, een softdrugsdetaillist en een ontduiker van sociale lasten. Je bent ondernemer of je bent het niet. In reactie daarop ontvingen wij gisteren de volgende e-mail:

“Na het lezen van jullie stuk over de glijkoning Jos van der Meer zou ik u willen vertellen dat hij zijn rijkdom over de ruggen van zijn personeel heeft vergaard. Zo heeft hij een restaurant in Rockanje. Daar is het personeel voor duizenden euro’s opgelicht door het niet uitbetalen van tegoeden, ondanks dat hij daartoe is verplicht door de rechter. Ook door het inhouden van spaarloon op het salaris en het dan in eigen zak steken of er een nieuwe auto voor kopen. Dan mag hij wel goede vrienden zijn met LPF-maten als Maas en De Kroes, maar het is en blijft een oplichter en een dief”.

We hoorden van de week een leuke uitspraak van een rijke stinkerd. Een soort mea culpa: “Achter elk kapitaal zit een misdaad. Groot of klein”. En zo is het. Stay furiously tuned.

(1) Zie onze Followup-site.

maandag 29 augustus-2005
Over dubbele moraal gesproken. Staat er afgelopen zaterdag toch een ronkend stuk in De Telegrof over Chris Thunnessen. Je wil het niet weten. Oh, je wil het wel weten. Goed.
Er stond boven “Baas over badplaats” met nog wat leuke eye-catchers als “Kijkduin dankzij multimiljonair veilig en schoon”, “Eigen beveiliging houdt criminelen op afstand” en “Politiebureau staat werkloos leeg”.
Het verhaal ging over de successtory van Beachresort Kijkduin. Een stukje Haagse kust waar het goed toeven is dankzij onze Chris, die het in 1993 kocht voor het lullige bedragje van 11,5 miljoen euri. Omdat de politie alleen in de zomermaanden af en toe een man met een paard over het strand laat hobbelen heeft de Shirley Bassey-fanaat zelve de beveiliging ter hand genomen. Althans, hij huurt samen met een stel pachters voor ruim een half miljoen euri per jaar een beveiligingsbedrijf in. Om het gajes af te schrikken. Verder heeft Chris gokhallen, McDonald’s en Burger King buiten de deur gehouden omdat die volgens hem het verkeerde krokettenpubliek zouden aantrekken. Kortom, Kijkduin moet het Nederlandse Knokke worden. Maar wel een Knokke zonder gokken.
Nou zouden wij als we in het maatje 43 van Chris zouden staan zeker niet graag onze badplaats willen vergelijken met Knokke. Al was het alleen maar vanwege burgemeester Lippens en diens activiteiten als kindervriend (1). Maar dat een law en order-krant als de Telegrof bijna paginagroot een huisjesmelker als Chris portretteert als een onbevlekte ontvangenis gaat ons IQ teboven. Bij de krant moet toch zeker de nodige kennis zijn opgeslagen over de wat minder deftige praktijken van de Metterwoon-baas uit het recente verleden. En zo niet dan raden we de luitjes aan de Basisweg aan deze serie even door te bladeren op onze Followup-site. Stay tuned.

(1) zie de serie “Adel verplicht” op de Followup-site.

vrijdag 21 oktober-2005
Op 4 oktober jl. werd het door Jort Bretels als “poepchique” beoordeelde hotel Des Indes in Den Haag na een flinke opknapbeurt weer officieel heropend. Wij waren weer eens niet uitgenodigd, ondanks de door ons gratis geleverde p.r. (ondermeer in deze serie). Wij konden helaas dus ook niet beoordelen of de tot momenteel tot de Méridien-keten behorende luxe herberg inderdaad nog steeds het predikaat “poepchique” verdient of niet. Een van onze vaste lezers vond van niet. Hij schreef:

"Het sprookje van de nieuwe kleren van de keizer lijkt verrassend goed te passen op het verhaal rond de renovatie van het Haagse Hotel des Indes. De plek waar koningen en keizers hebben overnacht en de beroemdste ballerina uit de geschiedenis stierf. Een gebeurtenis waar dit hotel zijn bekendheid aan dankt.
Veel mensen die bij de heropening waren riepen niet gehinderd door enige kennis van zaken dat het erg mooi was geworden... Het had immers 35 miljoen euro gekost en daar mag je wat voor verwachten. Architect Garcia moet zich op dit moment een breuk lachen - terug in Frankrijk - over zoveel onbenul van de eigenaren die wel verstand hebben van geld vergaren maar niet van grandeur en chique, want wat zien we eigenlijk werkelijk?
Het hotel is geschilderd in een kakefonie van meestal donkere kleuren die het geheel veel doen weghebben van een salon op een cruiseschip of van een hotel dat niet zou misstaan in een voorstad van Las Vegas. Bij binnenkomst zien we links en rechts twee grote schilderingen die waarschijnlijk uit Taiwan komen. "Bob Rosswerk" wat ongetwijfeld voor een kapitale som op de rekening staat maar wat artistiek van nul en generlei waarde is. Leuke decoratie maar niet iets wat je in een vijfsterren hotel verwacht.
En op de parterre is kwistig met bladgoud gewerkt.Tenslotte moet je toch kunnen zien dat het een paar centen heeft gekost. Maar wie op de eerste verdieping goed rondkijkt ziet daar dat het bladgoud van het lijstwerk van zalen en kamers ordinair verguldsel uit een potje is. Misschien was het geld op?
Op de parterre zien we de Anna Pavlovalibrary. Je zou in een bibliotheek op z'n minst een paar boeken verwachten, maar die zijn er niet. Er is zelfs niet 1 boek in deze bibliotheek.
Wie echter op deze Muurkrant kijkt naar de achtergronden en connecties van de drie huidige eigenaren wordt wel iets duidelijk, namelijk dat een keurig oppassende Nederlander in zo'n localiteit weinig te zoeken heeft en er beter niet gesignaleerd kan worden.“

Ondanks deze goede raad gaan we als we toch in Den Haag zijn eens stiekem kijken of inmiddels toch een patatje oorlog of een broodje bal tot de cuisine van Des Indes zijn doorgedrongen (1). Het bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan.

(1) Zie aflevering 4 van deze serie "schimmen achter Pim" op onze followuppagina's.

dinsdag 1 november-2005
Naar aanleiding van onze vorige aflevering over de langzame transformatie van het Haagse hotel Des Indes van poepchique hotel in poephotel ontvingen wij een mail van de kunstenares Ine Veen. Ook zij veegde de vloer aan met het voormalige clubhuis van de LPF en vooral met de huidige directie. Geniet u even mee.

"Brutale sloop van monumentale ruimte

Den Haag - schilder/schrijver Jean Thomassen heeft op 11 oktober jl. zijn portret van ballerina Anna Pavlova weggehaald uit hotel des Indes. Het is een protest tegen de schandalige sloop van de sterfkamer van de ballerina en het verwijderen van alles wat er nog aan haar herinnerde.

Directeur Claudia Pronk zei tegen een journalist van het AD niet te weten waar de koperen gedenkplaat was gebleven die in 1981 werd geschonken en sindsdien de entree sierde. Ook de kandelaars die ooit aan het sterfbed stonden van de balletlegende waaraan het hotel zijn wereldfaam dankt blijken verdwenen, net als het portret dat Thomassen maakte i.v.m. de 65ste sterfdag van Pavlova en dat in 1991 werd onthuld door de ambassadeurs van Engeland en Rusland. Het bleek in de opslag te staan en mevrouw Pronk zou er wel een mooie plek voor vinden, verklaarde ze in de krant. Thomassen was daar echter nooit iets over gevraagd en haalde uit protest het kunstwerk weg omdat er zijns inziens niets meer herinnert aan Pavlova in het huidige hotel.

Van kamer 111 zei Directeur Pronk in de krant ook niets te weten en dat klopte niet helemaal want mevrouw Pronk had maanden er voor nog contact met Thomassen gehad die haar ook een exemplaar van zijn biografie over Pavlova ter hand stelde dat aan duidelijkheid niets te wensen over liet wat betreft de sterfkamer nummer 111.

De eigenaars waren ook al eens schriftelijk benaderd door JeanThomassen, die in een brief zijn verontrusting kenbaar maakte over de sloopplannen van de Pavlovakamer. Hij kreeg nooit antwoord.

Jean Thomassen heeft contact gezocht met drs. Magdelijns, het hoofd van Monumentenzorg, om eens te vernemen of er eigenlijk wel toestemming is verleend voor deze sloop. Ook sprak hij met kamerlid Hilbrand Nawijn over deze kwestie.

Wat nu nog aan Pavlova herinnert is een bordje met de mededeling Anna Pavlova-Library, wie denkt dat je daar boeken kunt vinden heeft het mis, er is niet 1 boek aanwezig..."

Alstublieft. Neemt u het zo mee of moeten we het even inpakken?

woensdag 25 januari-2006
Het heeft even geduurd voordat de in de vorige aflevering opgevoerde kunstenaar Jean Thomassen zelf het toetsenbord ter hand nam om bij ons zijn hart uit te storten over de schaamteloze manier waarop hotel Des Indes, het voormalige clubhuis van de LPF, is “gerestaureerd”. En dan meer in het bijzonder de sterfkamer van de legendarische ballerina Anna Pavlova.
Maar hij heeft een excuus. Hij is eerst verhaal gaan halen bij luitjes die hij verantwoordelijk hield voor de ordinaire slooppartij. Bij Rob Brinkel, het gabbertje van zowel motormuis André Janssen als vleeszwendelaar en softdrugswinkelier Eddie de Kroes, en de Haagse wethouder Bruno Bruins. Dit is Jean’s cri de coeur.
Natuurlijk is het mosterd na de wortelstamp, maar het blijft nuttig om de patjepeeërs die zich in de slagschaduw van Pim bevonden af en toe in de schijnwerper te zetten. Om kiezers te waarschuwen als zich opnieuw een populist meldt aan het politieke front. En lokale bestuurders alert te houden als ze zich onverhoopt weer meester maken van een monument. Stay tuned.

donderdag 4 mei-2006
Op 12 juli 2004 mochten wij in aflevering 24 van deze serie met gepaste blijdschap annonceren dat een paar dagen daarvoor de Nederlandse ondernemer Bob Sijthoff in een Zwitsers cachot was beland. De aanleiding tot de maatregel van de Tellgangers zou een gevalletje afpersing zijn geweest. Sindsdien geen echo meer van Bob gehoord.
Zoals vermeld zou de redelijk gefortuneerde Bob zich ooit stilletjes hebben gelieerd met een boeiende ruiker topfiguren uit het Haagse avontuurlijke wereldje. Daarom rolden wij niet in volle verbazing van onze Zweedse imitatie-Rietveld bij het horen van bovenstaand evenement. En eigenlijk ook niet van wat we in datzelfde gaasverband kortgeleden vernamen.
Haico Endstra schijnt namelijk tegenover Amsterdamse bromsnorren te hebben verklaard dat hij in opdracht van zijn broer met zijn voiture naar Zwitserland was gereden om een kleine meloen euri van Bob op te halen. Dat meloen zou als cash betaling hebben gediend voor de overname van wat vastgoed uit het Endstra-imperium.
Nou hoort het tot onze verworvenheden dat je zulke zaken afhandelt via een bank of zo. Maar in dit geval werd het dus blijkbaar verstandig geacht om Haico als koerier in te schakelen. En dan gaan je gedachten toch al gauw uit naar zwarte florijnen. Noem het toeval, maar Haico zou bij de grens ook nog zijn aangehouden door een stam overijverige douaneklanten. Bij een advocaat-generaal mag deze aparte categorie speurneuzen soms wat Belgisch wapentuig vinden, in de case van Haico vonden ze mooi niks. En daaruit mogen we in ieder geval concluderen dat de poen goed was weggestouwd.
Of er enig verband bestaat tussen deze DHL-act van Haico en de arrestatie van Bob vanwege naar verluidt een gevalletje afpersing is ons (nog) niet duidelijk. Maar waar hoop is, krioelt het van de eencelligen. Stay tuned.

donderdag 19 april-2007
Het is wat hè, met die meneer Breukhoven. Door al dat downloaden en dat Ipotten gaat zijn hele Free Recordbouwsel naar de kloten. Wat doe je als je de wind ziet draaien? Bijfokken.
Dus wat vastgoed wegdouwen en de opbrengst al dan niet gedeeltelijk op de rekening van je importkoters zetten. En wat denk je? Gaat één van die koters liggen te zeiken. Wil weten waar die poen vandaan komt. Die kreeg meteen op zijn flikker van moe Breukhoven. Haagse Harry was er niks bê. Ondankbare hond die koter. Maar de wet van Murphy slaat onverbiddelijk toe. Volgens het weekvod Privaat is Hans namelijk sportief aan het knoeien geweest met een Belgische mevrouw en moe Botox, een oud gappie van Pim, is daarachter gekomen. Heisa in de tent. Straks moet Hansepans zijn hele zootje in de ramsh doen om de alimentatie voor de ouwe legodoos van Peter Zulver te betalen. En daar freerecord je je eigen niet jarenlang een breuk voor.
Nou heeft Hansje best nog wel een paar dukaten achter de hand. Bijvoorbeeld het onderkomen van Special Sports in Zoetermeer, waar moe af en toe ook acte de présence gaf en de billen liet trillen op de up to date Power Plates. Maar hoe stevig is dat bolwerk nou helemaal? Want ook bij Special Sports broeit er wat. Zo is Guus van der Meer, een van de grondleggers van dit moderne lijf-en-leden gebeuren met filialen in Amstelveen, Zoetermeer en Landgraaf onlangs met anderhalve salto gehoekt eruit geflikkerd door mede-eigenaren Hiensch senior en junior. Die doen dat niet als alles botertje tot de vleesboom is en meestal gaat het om poen. Van welke kleur dan ook (1). Mocht ook dat Special Sportsboeltje gaan glijden dan zien we het zo langzamerhand somber in voor Hanseman. Errug hoor, als je veel geld hebt. Je bent het soms zomaar kwijt. Stay tuned.

1. Hiensch is dik in de kluiten komen te zitten via de activiteiten van zijn Engineering BV op het gebied van klimaatbeheersing in kantoorgebouwen all over the globe. In Nederland was ie blijkbaar dikke mik met ING Vastgoed in het Jan Doets-tijdperk en met Justitie. Een fraaie synthese is te vinden in de wel heul duur uitgevallen Appelaar in Haarlem (zie de serie “Intriges in de stad der muggen").

zaterdag 19 mei-2007
Gelezen vandeweek? Over die Rolls Royce die in Delft aan gort ging door een lawinepijl? Die voiture was volgens een meisje in De Telegrof van vandaag van Jos van der Meer. Ons Jos uit deze serie. Gappie van rottig vleeshandelaar Eddie “Asperge” de Kroes en Kijkduinredder Chris “Bassey” Thunnessen.

Quote: “Uit internetsites blijkt dat de zakenman eind jaren tachtig zijn entree maakte in de tot dan toe door Marokkaanse ondernemers beheerste softdrugsscene, met de opening van achtereenvolgens coffeeshop Het Klavertje en Sky High in Delft. Vervolgens verbond hij zijn naam aan een groot aantal door vrouwenhandel in opspraak geraakte nachtclubs in Rotterdam, waaronder Mayfair, de Ritz, The Office en Je t’aime”.

Waar haalt zo’n meisje het vandaan hè? Maar misschien hadden hogere goden van het dagvod haar verboden om Kleintje Muurkrant te noemen. Kan heel goed. Niet erg hoor meid, we zijn wel wat gewend.
Overigens maakt ons collegaatje niet duidelijk waarom ons Jos zo nodig gewaarschuwd moest worden met een vuurpijl in zijn ballenbak. Even verder snuffelen en ze zou hebben gezien, dat Van der Meer ook in het dossier Holleeder voorkomt. En dat daar hoogstwaarschijnlijk de reden ligt voor dit vrolijke vuurwerk. Jos zal toch niet gebabbeld hebben? Hm? Stay tuned.

donderdag 31 mei-2007
En wij maar prakkizeren. Hoe het kon dat onze kijkdichtheid in Delft sinds maandag groeide als een jongeheer in een glijhuis. Maar dankzij een actieve lezer zijn wij eruit. Hij schreef het volgende. Zo. Daar is geen woord Thais bij. Overigens is de onschuldige huisjesmelker Jos "Vuurpijl" van der Meer en onze lieve collega van de Nieuwe Revu de inhoud van Octopussy aflevering 246 en 248 misschien ontgaan. Voor de wat luier aangelegde lezers een klein citaatje daaruit. Komt ie:

"... Uit een ander inbeslaggenomen stuk blijkt dat Roompotstraat 1 te Amsterdam wordt verkocht aan ene Jos van der Meer. Dit blijkt uit een koopcontract. Overigens hebben Holleeder en Jos van der Meer ook contact over "Club Elegance" aan de Nic. Witzenkade 38 te Amsterdam. Holleeder brengt in 2000 commissie dienaangaande in rekening aan Jos van der Meer".

Zoals al eerder gezegd, op het adres Roompotstraat 1 is sinds jaar en dag een hopswinkel gevestigd, die in de jaren negentig als Satyricon landelijke bekendheid kreeg door een ondoordachte expeditie van OM-bef Jo Valente. De expeditie in kwestie zou zijn vastgelegd op tape, waarnaar de auctor intellectualis van Teeven's
List nog heeft laten zoeken door een stel speurneuzen. Oh, en Club Elegance behoorde eveneens tot de verworvenheden van Willem II. Samen met de voormalige zeehelden Jan Witte en Maurice Emanuels (rip). Nou krijgen wij er geen lekke hartklep van als Jos zegt dat ie geen pooier is, maar een melker van pandjes waar je op een glijbaan kan klimmen. Wat ie vergeet is dat dat ook geldt voor Willem II. Die gaat (pardon, ging) ook niet elke avond staan koekeloeren in de speeltuin, maar heeft daar uitbaters staan. En dat geldt ook voor de handel in andere genotsmiddelen. Zulke dingen ga je toch niet zelf doen! Die besteedt je uit. Maar weten die lezers van Delft op Zondag veel. Feit blijft wel dat de op het oog zo deftige Van der Meer de aandacht heeft getrokken van de bromsnorrenvereniging. Al was het alleen omdat een stel onverlaten
vuurwerk hebben afgestoken in zijn bolides. Het zullen toch niet dezelfde kloothommels zijn die indertijd de voiture van Willem Smit van brandgaatjes hebben voorzien? Informeren we nog even naar. Blijft u even hangen?

zaterdag 9 juni-2007
De ons inmiddels al zo dierbaar geworden Jos "Vuurpijl" van der Meer zit volgens onze niet zo zuinig ingevoerde bronnen al tientallen jaren in de stenen. Met succes, dat wel. Al worden zijn methodieken niet overal als deftig ervaren. Neem nou zijn eerste job bij makelaarskantoor Huurman in Leiden:

"Binnen de kortst mogelijke keren deed hij de meeste zaken voor eigen rekening, buiten het kantoor om, verdiende veel geld en reed op zijn 21ste jaar rond in zijn eerste tweedehands Mercedes. Van zijn in Leiden verdiende geld begon Jos al snel huurpandjes in Delft op te kopen. Zijn werkgever in Leiden was zijn malversaties
inmiddels zat en verzocht hem op te stappen".

Misschien niet allemaal comme il faut voor de zoon van een Delftse bromsnor. Maar hé, je bent jong en je wil wat. En dus ging Jos als zelfstandige stenenschuiver door op de ingeslagen weg en raakte verzeild in de aankoop en doorstoot van vastgoed, dat door pensioenfondsen in de ramsh was gepleurd. Daarbij steunend op de expertise en de welwillendheid van ene Aad Ruijgrok. Wie was deze Aadsje?:

"Aad Ruijgrok had in die tijd -beginjaren zeventig- al voor 800 à 900 miljoen onroerend goed in eigendom. Banken als de Friesch Groningsche Hypotheekbank, de Westland-Utrecht Hypotheekbank, de Tilburgsche Hypotheekbank en Amfas liepen de deur plat bij dat soort mensen om honderden miljoenen hypotheken af te sluiten. Aad Ruijgrok was samen met Ger de Kroes (de vader van Eddy) een van de godfathers van de Nederlandse slagerswereld (families De Kroes, Knijnenburg, Van Dam, Teekens), die bij elkaar miljarden aan onterechte EU- en Nederlandse subsidies hebben geïncasseerd met hun jaren durende vleesfraude. Aad had op de een of andere manier een zwak voor de jonge Jos en financierde hem soms of speelde hem aantrekkelijke handeltjes toe. Hij woonde in Wassenaar in villa Berkenrode en is vermoedelijk de enige persoon met wie Jos in aanraking kwam en niet door hem belazerd is. Jos had heilig ontzag voor hem. Inmiddels zit Jos met Aad junior, Eddy de Kroes, Ed Maas, vader en zoon Zegwaard, John Dost, Wim Jenezon, Ronnie van der Putte, Harry Mens, Chris Thunnessen en nog enkelen in een wel zeer bedenkelijk groepje".

Dat laatste mag je wel zeggen. Tenminste, als de ballotagecommissie van Delft op Zondag en de Nieuwe Revu daarmee accoord gaat. Stay tuned.

maandag 11 juni-2007
Merkwaardig toch, dat de speurneuzen binnen het Holleederonderzoek het hadden over "ene Jos van der Meer" (1). Want zijn naam stond toch al jaren in allerlei bromsnordossiers. Zo zat de Vuurpijl in 1985 geruime tijd in een justitiële kruipruimte, omdat men hem ervan verdacht opdrachtgever te zijn geweest van een ruimingsactie. Het slachtoffer was de initiatiefnemer tot de bouw van Hotel Oranje in Noordwijk, M. Kuijpers, die zwaar bekogeld werd door Johnny Aerden. Een gunslinger uit het Rotterdamse milieu, die voor deze actie zes jaar voor zijn mik kreeg, maar in hoger beroep werd vrijgelaten wegens gebrek aan bewijs (2). Kuijpers overleefde de aanslag, maar okselfris word je er uiteraard niet van. Jos zat in die tijd ook op ander gebied in de malaise. Financieel. In 1983 had de Rijksaccountantsdienst hem in het snotje gekregen en na een diepgaand onderzoek kwam Josephus Hubertus in een mallemolen terecht vol jolige aanslagen, fruitige veroordelingen, daverende beroepsprocedures etcetera. En als dan ook nog de FIOD-neusjes voorbijkomen en de stenenmarkt in mekaar klapt zit je voor je het weet in de rozijnen en een surséance van betaling. Goddank dat de bevriende Simon de Ranitz van De Brauw & Blackstone tot bewindvoerder werd benoemd, anders had het er voor ons Jos sombertjes uitgezien. Nu werden heel wat Domhoge hypotheken voor een schijntje afgekocht (3). Die waren overigens hier en daar zo hoog geworden, dankzij de welig uitgevallen taxaties van de firma Delftstreek Makelaardij. Een vehikel dat Jos stiekempjes had overgenomen van een meneer Groesbeek uit Pijnacker (4). Zo redde onze Delftse stenenstapelaar zijn reet, maar er waren onderweg wel wat luitjes gesneuveld. Figuurlijk dan hè. Hebben we het nog over. Stay tuned.

1. Zie aflevering 38.
2. Johnny zou aan deze actie een appartement van een ton hebben overgehouden. Praten we wel over 1985.
3. Naar eigen zeggen zou Simon daar niet slechter van zijn geworden.
4. Een methode die nu ook nog in zwang is. Zie het artikeltje "De anti-kraker gekraakt" (3) dd. 18 april 2007.

dinsdag 12 juni-2007
De een krijgt een vuurpijl in zijn bolide, de ander een pak met kogels in zijn lijf. Dat laatste overkwam paardenliefhebber Koos Drevijn afgelopen vrijdag. Koos was de trotse eigenaar van een stel coffeeshops in het in deze rubriek zo langzamerhand uiterst populair wordende Delluft. Een branche- en plaatsgenoot dus van onze vriend Jos van der Meer. Daarnaast trad Koos in het verleden als capo op voor de ons te vroeg ontvallen Marco Eijk, die al eens bloemrijk voorbijtrok in aflevering 19 van deze serie, en met de familie Zegwaard. De vrachtwagens van de pater van deze familia, Willem, dumpten ooit allerlei duister afval in België, Rusland en de vroegere Oostbloklanden, waarna zijn vehikels naar huis terugkeerden met van alles bedekkend turfmolm. Via de befconcentratie in Straatsburg wist Willem een straf om te zetten in een schadevergoeding van de Staat der Nederlanden. Zoon Arie zag meer in de handel in pillen en ander ongerief en heeft vooralsnog weinig van Straatsburg te verwachten. Aardig detail: Ook Connie Breukhoven en haar bijwagen zijn kind aan huis bij de Zegwaardjes. En voordat we het Santegoedspad worden opgeduwd: zakelijk hebben de Breukhoventjes niks met de Zegwaardjes te maken. Voor zover wij weten. Ze deelden wel hun liefde voor Pim.
Je vraagt je zo langzamerhand af wat er aan de hand is in het Haags/Delftse wereldje. Marco rip, Koos rip, Jos twee keer een vuurpijl, godfather Piet blij dat ie veilig in de petoet zit. Het lijkt Amsterdam wel. Stay tuned.

donderdag 14 juni-2007
O ja, daar zouden we het nog over hebben. Over die "slachtoffers" van Jos van der Meer, de onschuldige uitbater van drugs- en snollenpandjes. Oftewel, de luitjes die ooit voor hem in touw zijn geweest en dat uiteindelijk moesten bezuren. Komt ie:

• Directeur Schrauwen van de RABO (Boerenleenbank) in Nootdorp kon vervroegd vertrekken.
• Directeur Van Wier van de RABO in Hekelingen-Pernis kon eveneens opzouten.
• Directeur Van Luijk van de RABO (Raiffeisen) in Nootdorp moest herhaaldelijk op het matje komen bij het bestuur.
• Gemeentesecretaris L.A. Maasdam "vluchtte" in arren moede naar Hillegom.
• De roemruchte Amsterdamse notaris Josje Slis-Stroom (ooit in zaken met Arie Olivier) kroop voor Jos door het kantoorstof en deed bij wijze van spreken alles wat hij vroeg.
• Notaris Bahnmüller in Pijnacker vertoonde hetzelfde gedrag als zijn Amsterdamse collega.
• Mr. Von Schmidt auf Altenstadt van het befkantoor Buruma, Lely, Maris en Meijer rekte ter wille van Jos tal van beroepsregels op, maar werd desondanks later gepromoveerd tot deken van de Orde in Den Haag.
• Kredietbewakers bij Deltalloyd, Aegon, Progress-Unilever, Mees Pierson etc. legden het allemaal af tegen de overredingskracht van ons Jos.
• Bouwbedrijf P.Boele ging de bietenberg op.
• En dan hebben we nog de Zeeuwse domineeszoon Arend van der Graaf. Arend liep als opperhoofd van Amfas Vastgoed en later nog even Nationale Nederlanden Vastgoed keurig in de pas. En niet alleen Jos maar ook Harry Mens hebben goudgeld aan hem verdiend. Tegenwoordig staat Arendje op dood spoor. Alleen gelaten door de aanhangers van Pim.
• Btw, over Pim gesproken. Zegt een van onze bronnen: "Merkwaardig trouwens, dat de journalistiek nooit een link heeft gelegd tussen Arend en Volkert van der Graaf".

Oeps... We zouden het bijna vergeten: Stay tuned.

maandag 18 juni-2007
Een beetje lezer zal het al zijn opgevallen: Jos van der Meer houdt niet overmatig van overheidsinstellingen. Met name die liggen te zeikdozen over financiële zaken. Heeft ie een pest aan. En dat had ie al vroeg. Neem nou beginjaren zeventig. Jos woonde toen met zijn kakelvers gezinnetje in een lullig huurhuisje. Daar moest uiteraard rapido een eind aan komen. Met zijn vlotte babbel wist hij zich op een voorkeurslijst te manouvreren voor een wat riantere premiekoopwoning. Zaten wel wat haakjes en oogjes aan. Je mocht bijvoorbeeld niet ongevraagd allerlei wijzigingen in het desbetreffende pand aanbrengen. Nou, Jos deed dat al tijdens de bouw ervan. Of liever, liet het doen. Betaald met donkergetinte poen. Het werd een waar paradijsje, dat hij na twee jaar overigens wel weer voor goed geld van de hand deed. Iets wat binnen de eerste tien jaar absoluut verboden was. Op straffe van een pittige boete. Jos weigerde die boete te betalen en een uitbundige reeks van processen volgde. In diezelfde periode liet hij in De Melkpotte in Nootdorp twee landhuizen samenvoegen tot één villa. Kostte pakembeet 1 ½ meloen. Kort nadat zijn inmiddels verder uitgebreide gezinnetje de nieuwe residentie had betrokken en tevens zijn kantoor daar was ingericht, schafte ons Jos zijn eerste Rolls Royce aan. Zijn vrouwtje Mieke zoefde rond in een Porsche en zijn zwager cq. onderdaan Kees deed het met een BMW. Dat heet goed boeren. Goed, in de jaren tachtig volgde wel een stevige dip, maar daarna ging het weer crescendo en bleef hij uit de publieke spotlights. Tot die verrekte vuurpijlen in zijn vette voitures landden. Dat was niet gezellig. De laatste keer raakte Jos er zelfs zo door van streek, dat ie zich diende te vervoegen bij het lokale hospitaal voor een APK'tje. Kunnen we ons wel iets bij voorstellen, want je mag dan elke morgen een vrolijke Dagobertduik in je poen nemen, een Rolls kost toch een aardig bedragje. Komt nog bij dat Jos volgens ingewijden aparte ruimtes heeft laten aanbrengen in zijn rollend materieel. Net als wijlen Willem Endstra (1). De keurige uitbater van snollen- en drugstenten heeft namelijk in banken en andere spaarvarkens net zoveel vertrouwen als een krokodil in een schoenenfabrikant. En daarom bergt hij zijn cash, edelstenen en andere waardevolle objecten op de meest bizarre plekken weg. Ook in huis. Leuk voor moeders trouwens. Of de werkster. Nee, kan je drie keer loaded zijn, maar dagelijks naar de Saridon grijpen is ook niet alles. Stay tuned.

1. Zie voor de gadget in Willem's vehikel aflevering 35 van deze serie en - ook heel jolig - aflevering 294 van de serie Octopussy. Beiden op de Followupsite te vinden.

vrijdag 22 juni-2007
Ja, hallo!! Is het soms de bedoeling dat onze Jos van der Meer ook op een brommer gaat rijden? Eerst zijn Rolls al naar de gallemiezen door een paar vuurpijlen. En woensdagavond ging zijn Mercedes uit zijn voegen. In Den Haag. Wat is dat voor ongein? Nou, naar wij uit het geruchtencircuit vernamen schijnt een Italian job niet helemaal lekker te zijn gegaan. En langs deze onsympathieke weg zouden de betrokken meditterane handelspartners willen duidelijk maken dat zij enige compensatie verlangen. Het kan natuurlijk ook anders. Het vervroegde heengaan van de Delftse koffieshopverzamelaar Koos Drevijn zou namelijk ook in dit kadertje thuishoren. En da's effe wat anders dan vervangbaar blik op wielen. Maar ja, het zijn maar geruchten. Daarom kunnen we bijna niet wachten tot de dag des Heren weer aanbreekt. Kunnen we misschien in de Delft op Zondag het doorwrochte commentaar van Hendrik-Jan de tuinman lezen. En van Jos zelluf natuurlijk. Spannend hè? Stay tuned.

maandag 25 juni-2007
We hebben het een paar afleveringen terug al eens gehad over de financiële eilie waarin Jos "Vuurpijl" van der Meer in 1983 terechtkwam. Allerlei lullige onderzoeken aan zijn Nootdorpse pantalon vanwege vermeende malversaties. Kwam over het algemeen weinig van terecht. Ook al omdat allerlei betrokken notarissen, bankdirecteuren en meer honourable men van dit slag diepvriesboter op hun kruin hadden. Hoe was die daar terechtgekomen? Volgens een van onze bronnen alsvolgt:

"Notarissen en bankdirecteuren weet hij onder onmenselijke druk te zetten om ondanks het ontbreken van benodigde stukken "alvast" te tekenen of goedkeuring te verlenen. Als ze dat één keer gedaan hebben hangen ze en moeten ze op straffe van openbaarmaking hun medewerking blijven verlenen. Als hij eenmaal weet wat voor hobbies notarissen, bankmedewerkers, belastinginspecteurs enzovoort hebben, stuurt hij ze ongevraagd grote cadeaus op hun hobbygebied. Als ze het niet binnen een dag retourneren hangen ze. Op deze manier is menige fraude of andere belastingzaak de doofpot ingegaan. Overigens: één van de Fiod-rechercheurs, die betrokken was bij het onderzoek naar Jos halverwege de jaren tachtig, was ons huidige Kamerlid en vorige minister van Defensie Henk Kamp. Ook dit onderzoek liep met een sisser af".

Nou is Henk de laatste paar jaar een expert geworden op het gebied van vuurpijlen en granaten. Hij zal toch niet gedreven door een formidabel Kampsyndroom uit de jaren tachtig in commandokledij en zwarte strepen onder zijn oogjes 'snachts door Delft en Den Haag ronddolen? Op zoek naar Jos en zijn bolides. Even bellen met een Freud. Je weet maar nooit. Stay tuned.

vrijdag 29 juni-2007
Ook klein maar fijn. Bij Jos van der Meer rijdt sinds kort met enige regelmaat een zebra voorbij met twee snorren erin. Begrijpelijk, na twee vuurpijlen en een bommetje in het wagenpark van de prominente Delluftse zakenpief. Maar naar verluidt is er meer. Jos mag dan naar eigen zeggen geen uitbater zijn van glijhuizen, als eigenaar van een stel Rotterdamse pandjes in dit genre schijnt hij toch target te zijn geworden van een kudde Turkse geïnteresseerden. In verband met een vijandige overname van zijn onderneming. Vond Jos even minder gezellig en hij vroeg om bromsnorbescherming. En vandaar dus die zebra. Maar verder schijnen ze op het bureau niet te willen en/of te mogen te gaan in verband met een ander lopend onderzoek. Houdt verband met een affaire, waarin ook de Zegwaardjes zouden figureren en waarin de zo gewaardeerde krachten Marco en Koos zijn gesneuveld. Jos rijdt tegenwoordig met de billen stevig bij elkaar. Maar dat zie je niet als ie voorbijzoeft. Stay tuned.

maandag 2 juli-2007
Er was vorig jaar heel wat heisa toen Meromi Holding BV het Amsterdamse Slotervaartziekenhuis voor de rand van het ravijn weggriste. Hot potato bleek de vraag of die BV wel het geëigende vehikel was om het Slotervaart langs commerciële weg weer op de been te helpen. De Turkse directeur Aysel "van Waveren" Erbudak had namelijk in het laatste decennium van de vorige eeuw een aanrijding gehad met Pierre Fiscus. En niet zo zuinig. De kadi waardeerde haar frauduleuze gerommel binnen haar uitzendbureau Image Plus en het bloosloze uitbenen van haar "illegale" landgenoten met een onvoorwaardelijke vijftien maanden in een justitiële kruipruimte. Da's effe wat anders dan de villa van zes ton die ze begin jaren negentig met haar vrijer en haar kinderen Ro en Mi (1) in Almere betrok. Weliswaar werden die vijftien maanden aan het eind van de tunnel omgezet in een werkstraf, maar het staat wel slordig in je centrale verwarming. De publieke discussie die op allerlei internetsites losbrak was net zo atonaal als de gezangen van Hilbrand Nawijn. Maar eentje was heel spits. Willen we u dan ook niet onthouden. Komt ie:

"Hmm... Ongeschoold, keihard en crimineel? En dat ziekenhuis mag geen winst maken? Het zal me straks niet verbazen als deze vrouw een 100-tal lampen zal ophangen onder in het Slotervaart-ziekenhuis".

Glazen bol? Inside information? Wilde gok? Wie zal het zeggen. Maar het is wel ironisch dat wij naar aanleiding van onze berichten in deze serie ook post ontvingen over Ayseltje. Interessante post. Zo zou haar huidige vriend een Koerdische Turk zijn die een coffeeshop drijft in Delluft. En ze zou over de vloer komen bij de Zegwaardjes. De gappies van Jos "Vuurpijl" van der Meer en de voor de deur van de Beurs scharrelende Hans Breukhoven en zijn Connie. De gewelfde ex van Peter Zulver, die in de jaren negentig ook al Turkse avonturen beleefde. Lampen in de kelder van het Slotervaart? Zou zomaar kunnen. Stay tuned.

1. De beginletters van hun namen. "Me" kwam later.

dinsdag 3 juli-2007
Koos wilde uitstappen. Koos Drevijn. Hij zag het niet meer zo zitten in het milieu. Al dat boem pats kwam na al die jaren zijn neus uit. Gappie Marco gesneuveld. Meditterrane types achter je reet aan. Pillen die niet goed vielen. De lol was eraf.
Althans, volgens een Delluftse bron. Mooi voornemen, maar zoals we u al eerder toevertrouwden, Koos kreeg niet de tijd om het uit te voeren. De coffeeshophouder werd eerder deze maand in de Delftse Hout ingehaald door een wel erg aan anorexia lijdende heer met een zeis. Wie hem op Koos heeft afgestuurd en waarom zijn voor de behandelende bromsnorren nog open vragen. Turken? Joego's? Spics? De Kosher Nostra? Of gewoon een Belg? De heer der heerscharen mag het weten. En dat terwijl Koos toch zo goed was voor zijn paarden en zijn Koetshuys zo genereus ter beschikking had gesteld aan de hondenvereniging De Schie. Wat dat laatste betreft even een intrigerend detail uit een artikeltje in het clubblad:

"Wij zullen ons even voorstellen. Wij zijn Astrid Drevijn en Angeliek Slot. Astrid woont op een pensionstal en heeft vorig jaar een nestje Mechelse herders gefokt. Op 26 april 2005 zijn ze geboren. Het was een nest van negen puppies. Vier teven en vijf reuen. Het zijn volbloed Mechelse herders, gefokt uit een politiehondenlijn. De reuen zijn allemaal naar de eigenaar van de dekreu teruggegaan. Ze worden afhankelijk van hun talenten opgeleid als bijvoorbeeld speurhond of pakhond. Ze kunnen daarna onder andere ingezet gaan worden bij beveiliging, drugssmokkel of rampen. Het zijn dus hondjes die veel kunnen, maar die ook fel kunnen zijn en een heel sterk eigen karakter hebben".

Dus als we het goed begrijpen dan fokte de echtgenote van Koos op diens Koetshuys herders voor bromsnorren en lieden uit aanpalende sectoren van onze nationale veiligheid. Of ze verder werden afgericht op een daartoe ingericht terrein van de Pijnackerse vuilnisman Willem Zegwaard bij 'tHaantje, weten we niet zeker. Maar al lezende krijg je toch een raar gevoel in je erogene zones. Het zal wel aan ons liggen. Stay tuned.

donderdag 5 juli-2007
Wel lekker als je af en toe eens in een officieel papiertje kan neuzen. Ook al is het wat gedateerd. Neem nou eens het volgende uit de collectie van bromsnorrenvereniging Haaglanden. Gaat ondermeer over de onlangs in Marco Eijk's vleugelsporen getreden Koos Drevijn. Liefhebber van paarden en welwillend tegenover overheidsherders. Een kwootje:

"Ondanks de karige informatiepositie rond Marco Eijk, Huub Schlarmann en Koos Drevijn zijn er recentelijk berichten binnengekomen die verwijzen naar hun belangen in de XTC-handel. Marco Eijk zou XTC exporteren naar Indonesië. Hij zou hierbij samenwerken met Arie Zegwaard en Ron Warta. Zij zouden beschikken over een laboratorium. De pillen zouden via contacten op de Indonesische ambassade naar Indonesië worden verscheept in auto-onderdelen die door Marco van Buuren uit Hilversum zouden worden geprepareerd. In eerdere berichten werd reeds aangegeven dat Warta en Zegwaard in de XTC-handel zitten, waarbij Arie Zegwaard pillen zou afleveren aan Koos Drevijn".

Ja, ja die Zegwaardjes toch. Daar kwam toch een interessant gezelschap over de vloer. Volgens een van onze Delluftse lezers hoorde daar ook ene Mario den Os bij. Een gozer die door Haaglandse snorrencommunity verantwoordelijk werd gehouden voor het ijverig op peil houden van de pillenvoorraden aan de overkant van het plasje. Dit in keurig overleg met de Haagse godfather Piet Schneider en diens rechterhand Jan Oostveen. Als leek mogen we toch aannemen dat deze handel in avontuurlijke commodities het nodige heeft opgeleverd. En dat er ondanks een nogal weelderig uitgavenpatroon ook nog het nodige geïnvesteerd moet zijn geraakt. Waarin? Tsja.
Vastgoed? Horeca? Maneges? Garages? Glijhuizen? Pretparken? Sportcentra? Platenzaken? Schoonheidsklinieken? Skipaleizen? Het kan van alles zijn. En zolang dat een beetje winst oplevert zal je niemand horen piepen. Of op onverwachte plekken een vuurpijl horen afschieten. Maar God helpt je de brug over als de winst keldert of een onverlaat om de een of andere reden subito zijn inleg terug wil. Dan heb je al gauw een Sint Bernhard nodig met een vaatje schnapps om zijn nek om de volgende afterski nog te halen. Of iets minder vriendelijks. Gezien de recente ruimingen houden wij san ook scherp de beursberichten en/of de persberichten van de AFM in de gaten. Mocht er iets gebeuren, u weet het... Stay tuned.

vrijdag 6 juli-2007
Nee hoor. Echt niet. Heeft niks met mekaar te maken. Gisteren lieten we u even meegenieten van een meeslepende strofe uit een wat gedateerde literaire bijdrage van snorrenvereniging Haaglanden. Over dat handeltje XTC naar Indonesië door een kwintet Westlandse onverlaten. Onder wie Marco Eijk (rip), Koos Drevijn (rip) en Arie Zegwaard, de zoon van grootinvesteerder Willem. Doen we nog een stukkie uit. Komt ie:

"Bevestigde informatie geeft aan dat Arie Zegwaard de beschikking heeft over twee XTC-matrijzen en dat in februari 1996 bij een amfetaminelab in Rijssenhout een droogtrommel werd aangetroffen die door Ron Warta was geleverd. Eerder is in deze rapportage al melding gemaakt van de veronderstelde levering van XTC-pillen aan Huub Schlarmann door een vrachtauto van Van Vliet Trucks".

Goed, dat was nog in de vorige eeuw. Maar nou dit. November vorig jaar zijn een paar suffies bezig met het maken van een leuke voorraad partypillen. Blijkbaar ging er iets niet goed, want er plofte wat retorten uit elkaar. En meteen brand in de tent. Welke tent? De Schiehal in Delluft. Eigenaar? Willem Zegwaard, de vader van Arie. De twee suffies kregen van de kadi voor een paar maandjes een kruipruimte toegewezen. En dat was dat. Hebben de matrijzen van Arie iets te maken met de fik in de hal van Willem? Nee hoor. Echt niet. Heeft niks met mekaar te maken. Honi soit qui mal y pense. Stay tuned.

maandag 9 juli-2007
Heb je wat losse poen omhanden en levendige belangstelling voor Thailand? Moet je lid worden van de Thailand Elite Club. Voor maar 25 groene flappen krijg je dan een goud stukkie plastic en als je dan een trippie maakt naar dat beloofde land met zijn heerlijke stranden, zijn rijke cultuur en zijn verse vlees dan krijg je een chique behandeling. Je hoeft na aankomst op het vliegveld niet aan te sluiten bij het vulgus en er staat een leuke BMW op je te wachten om je naar je keurige hotel te transporteren. Verder mag je ongebreideld balletjes over allerlei greens zwiepen en als je gunstige businessdeals wil afsluiten zit je volgens de aanbieders van al dat moois ook helemaal gebamzaaid. Want de Thaise overheid zou dit project ook steunen.
Een van die aanbieders is dr. Hendrik Hermanus Maria Ruijgrok. De zoon van de via de weg van vleesfraude en huisjesmelken loaded geraakte Aadsje Ruijgrok (1).
Aadsje was vroeger honorair consul van Thailand en volgens onze bronnen zou Hendrik die zware taak van zijn vader hebben overgenomen. Buiten de sfeer der genen zouden er nog meer overeenkomsten zijn tussen vader en zoon. Net als pappa zou Hendrik namelijk eveneens tot de intimi van Jos "Vuurpijl" van der Meer behoren en.van de Zegwaardjes.
Nee, nou niet meteen verbanden gaan leggen tussen het verhaal van de XTC-pillen van Arie Zegwaard met bestemming Indonesië en de Thaise connectie van Hendrik Hermanus Maria Ruijgrok. Want zo bewijs je dat Johan Cruijff de rechtstreekse afstammeling is van Jezus en Maria Magdalena en kunnen ze het in Rennes-le-Chateau verder schudden. Het is gewoon toeval. Laten we het daarop houden. Stay tuned.

(1) Zie ook aflevering 39

woensdag 11 juli-2007
Volgens een van onze hooglijk gewaardeerde bronnen zou de indertijd vleesgeworden zwendelaar en huisjesmelker Aad Ruijgrok bij een paar zeldzame gelegenheden getafeld hebben met koningin Bea. Toegegeven, niet vaak, maar toch. Niet iedereen kan bogen ooit voor een vorkje te zijn aangeschoven met HKH. Vraag is wel op welke gronden die schaarse evenementen zich zouden hebben voorgedaan. Nou was Aad lid van de Souvereine Orde van Sint Jan van Jeruzalem en Malta. Op het oog een soort carnavalsorde, maar dan wel één met als peetvader prins zonder land Michaël van Roemenië. Per saldo geen onbekende voor Bea, zelf dame bij de protestantse Johanniter Orde en zeker geen vreemde in Jerusalem. Zo moet zij bijvoorbeeld in de boedel van haar vader benauwde documentatie hebben aangetroffen over de OSJ, de oecomenische tak van de Souvereine Militaire Hospitaler Orde van Sint Jan van Jerusalem, gevestigd in Den Haag. Een verzameling shit waar je zelfs met een geleidehond niet doorheen kwam en die via een U-bocht bijvoorbeeld verbonden was met de louche praktijken van Tonino-hitter Dirk de Groot en diens Dove Trading Company. Nou is er geen orde zo bont of er zit een vlekje aan, maar aan die van Aadsje zaten wel erg veel vlekjes. Een daarvan was volgens een artikel in de Volksfiets ene Joris Buijs. Net als Ruijgrok een vastgoedboer, maar wel een ridder met een echt kasteel. In België. Joris werd in de jaren negentig binnen het kader van de Clickfondsaffaire, waarin ook voornoemde De Groot figureerde, nagevlooid door de KPMG. De beroepssnuffelaars konden niks doorslaggevends vinden, maar deftig was het natuurlijk niet. Niet dat het verder ene flaus aus maakte. Op Joris' kasteel ging de Orde vrolijk verder met het slaan van nieuwe ridders cq. chevaliers. Onder wie de schathemeltjerijke vastgoedmagnaat Boy Zeilstra, de Haagse notaris van Hongaarse afkomst Pali Sebök en Aad's troonopvolger Hendrik Hermanus Maria (zeg maar Richard) Ruijgrok. Gappie van de Zegwaardjes en Jos "Vuurpijl" van der Meer. Zonder enige twijfel allemaal sympathisanten en/of financiers van Fortuyn. Want let wel, daar gaat deze serie over. Stay tuned.

1. Zie "De achterzijde van het beursschandaal" op de site van onze Morgenster.

vrijdag 13 juli-2007
Honorair consul van Thailand Hendrik Hermanus Maria “Richard” Ruijgrok had in het land van koning Bhumibol ooit een redelijke boekensteun aan Charles Schwietert. Tot 2003 het door god gegeven baasje van de Nederlandse Kamer van Koophandel in Bangkok en omstreken. Net als de al eerder in deze serie genoemde gappies van Richard een buitengewoon betrouwbare figuur, die Charles. In 1982 werd ie door Edje “ik ben geen pedofiel” Nijpels naar voren geschoven als staatssecretaris van Defensie. Moest ie geschikt voor zijn als doctorandus en ex-luitenant van de Nederlandse oorlogsmachine. En hij werd het ook. Maar toen bleek dat ie helemaal geen drandus was en ook geen luit kon ie al na drie dagen aan zijn stutten trekken. Daarna was er nog een paar keer gelazer over zijn interpretatie van eerlijkheid. Zo werd ie in 2005 in België of all places beschuldigd van een belastingfraude die in de meloenen liep. Hij werd weliswaar van het haakje gehaald, maar zijn zakenpartner in Thailand ging voor het luik. En da’s toch niet gezellig voor je goeie naam daar. Dus keerde Sjarrel vorig jaar terug naar homebase. Hij schijnt zich nu bezig te houden met wat schrijverij.
De goeie naam van Richard Ruijgrok lag trouwens ook al eens onder vuur. Ging om een merkwaardige affaire in Den Haag in oktober 1999. Toen zette de Thaise ambassadeur Suseree Tavedikul zonder voeling met Bangkok zijn krabbel onder een acte, waarbij de verkoop van het ambassadeterrein en de optrekjes werd geregeld. Koper was de Haagse vastgoedboer “James” Bakker en Richard stond er met zijn snotkoker bij. Toen er een officiële tsunami uit Bangkok voor de kust van Scheveningen arriveerde verklaarde onze Richard als een volbloed Jerusalemridder, dat Suseree bij de deal onder tafel door 50.000 piek had geïncasseerd. Suseree ontkende. Hij werd in Thailand voor de kadi gesleept, werd veroordeeld tot een boete die gelijke tred hield met het bedrag waarmee meneer Bakker uiteindelijk werd afgekocht door de Thaise autoriteiten. Hij drijft nu een internationale school in Bangkok. En Richard? Voor zover wij weten is ie nog steeds honorair consul van Thailand. Stay tuned.

maandag 16 juli-2007
Ridder van de Souvereine Carnavalsorde van Sint Jan van Jeruzalem en Malta Aad Ruijgrok senior (1) omringde zich niet alleen bij zijn zakelijke activiteiten met lieden die het woord mores laag in het vaandel droegen. Ook bij zijn liefhebberijen. Zo had ie een verrassende affectie ontwikkeld met kunst. En om ook in dat wereldje iets te betekenen gaf hij in de jaren tachtig het Fine Arts Magazine "Tableau" uit. Met als hoofdredacteur Jan Juffermans. Iemand die de weg wist. Behalve als ie die kwijtraakte. Bijvoorbeeld na het tot zich nemen van een overvloedige hoeveelheid spiritualiën. Dan wilde hij nog wel eens iemand onder de groene zoden rijden. Tot twee keer aan toe zelfs. Nou zou je denken dat iemand tot bezinning komt na zulke droeve evenementen. No way, José. Janus ging vrolijk door met tanken. Rijden liet hij over aan een chauffeur. Dat wel.
Onze boertige vriend is ooit zijn carrière begonnen bij het tijdschrift tempgt;itempgt;Antiek. Een blad met een hoog PC-gehalte, dat onder supervisie stond van Jan Bottema, wiens maîtresse op een onzalig moment werd gekeeld met een schaar. Dat waren nog eens tijden. Na nog een paar blaadjes kwam Tableau in beeld. Volgens een van onze superbe bronnen in de kunst- en kunstjeswereld was Juffermans niet alleen een kenner van fine arts en fine liquors, hij was ook on the take. Als je Janus zo'n 1500 à 2000 piek onder de tafel fourneerde dan kreeg je een geurig artikel in zijn blad. Dat mocht misschien niet, maar het werkte wel. Verder handelde hij ook in valserikken. Een van zijn slachtoffers was Kees van Veen. De wegens overlijden inmiddels voormalig manager van tenniscoryfee en iconenliefhebber Richard Krajicek (2). Zo kreeg Kees ooit voor 200.000 piek een valse Egyptische sarcofaag in zijn maag gesplitst. Een kunstje waarmee Juffermans nog wegkwam ook. En wie in een vlaag van verstandsverbijstering langs deze avontuurlijke weg een beeldje van Charlotte van Pallandt heeft aangeschaft heeft mogelijk iets op het dressoir staan dat net zoveel waard is als de goudvissenkom ernaast. Kortom, ook op dit terrein had Aadsje Ruijgrok iemand naast zich die van wanten wist. Zelfs als het zomer was. Stay tuned.

(1) Er is ook nog een junior. Die zit bij ons in de wachtkamer.
(2) Zie het artikel "Game, set, match" op de site van de Morgenster.

maandag 23 juli-2007
In aflevering 51 kwam hij al even voorbij. Joris Buijs, Grand Prior van de Souvereine Orde van Sint Jan van Jeruzalem en Malta. Een carnavalsorde vol vastgoedboeren, die ooit wel een poging hadden gewaagd om erkend te worden door de adellijke eredivisie binnen deze oprechte weldoenersbranche, maar die bleven steken voor de opgehaalde slotbrug. En dat terwijl ridder Joris toch beschikte over een echt kasteel in het Nederlandse belastingparadijs rond Brasschaat en Kapellen, ridder Aadsje wel eens vorkje wegprikte met HKH, ridder "Boy" honorair consul van Suriname, Barbados en Roemenië in België was, ridder Richard honorair consul van Thailand in Nederland en ridder Pali hoofdsponsor van de Miss Indiaverkiezingen in Nederland. Toch geen pipi de chatte. Bovendien had ZKH Willem Alexander ooit een feestje bijgewoond op het kasteel van ridder Joris met een stel ballen uit zijn Leijense studentensfeer, waartoe ook Joris' zoon behoorde. Dijk van een feest. Met als hoogtepunt het aftuigen van een of andere Nederlandse kutfotograaf, die zich in de slotbosjes had verscholen om de plaatjes van zijn leven te maken. Misschien heel passend in de traditie binnen de Orde van Joris en zijn draconisch gevolg, maar voor een echte Johannieter als ZKH toch niet echt comme il faut. Hoewel het erkende gilde van Oranjevorsers zal zeggen dat Prins Pils gewoon in de niet zo deftige voetsporen van zijn opa trad. Want die encanailleerde zich ook met iedere low-life als het hem zo uitkwam. En werd bijvoorbeeld hotemetoot van een Orde warbij die van Sint Jan van Jeruzalem en Malta lijkt op een gemengd koor van schildknapen en Vestaalse maagden. Dat was de beruchte Souvereine Militaire Hospitaler Orde van Sint Jan van Jerusalem, Oecumenische Orde. Kortweg OSJ. Ook in Den Haag gevestigd en volgepropt met CIA-ers, patjepeeërs, fantasieadel en jongens van de zelfkant (1). Overigens, de verbinding tussen Suriname en Thailand binnen de Orde van Grand Prior Joris is interessant. Komen we binnenkort misschien nog even op terug. Dus stay tuned.

1. Zie deel 1 en deel 4 van "De achterzijde van het Beursschandaal" op de site van de Morgenster.

woensdag 25 juli-2007
We hebben het in deze serie over het gefortuneerde netwerk achter wijlen Pim al gehad over Aad Ruijgrok senior (rip) en diens Nachwuchs Richard. Maar er is ook nog een Aadsje junior. En die kwam bovendrijven bij een uiterst curieuze affaire. Gaan we voor terug naar augustus 2005. Toen lekte uit dat paardenpiet en vastgoedboer Ed Maas een paar jaar lang aanzienlijke pakketten aandelen VHS had gekocht op de Staalbankrekening van een gappie. Dat was Eddie de Kroes. De man van de vrijbrief, de asperges, de soft en het foute vlees. De achterliggende bedoeling was om wat reuring te brengen in de handel VHS-aandelen, waarvan de latere toezichthouder op Pim's gedachtengoed sinds een bewogen veldslag in de jaren negentig het merendeel in zijn bezit heeft (1). En waarin ook Staalbank zelluf zogezeid een leuke positie had genomen. Voor die reuring was het uiteraard wel nodig dat de avontuurlijk ingekochte aandelen ook weer verpatst werden. Alleen wilde nog geen chihuahua die lorren hebben. Nou ja, Staal nam een plukje over. Maar om nou te zeggen van harte, mmmmmnee. Vooral omdat de bank daarmee in het bezit raakte van een hoeveelheid aandelen in Edje's melkkoe die de 5 procent ver ontsteeg. Dat moet je officieel melden, terwijl het nou juist de bedoeling was om de boel sub rosa te houden. Bij Staal gingen bezwete peentjes door de shredder. Toen verscheen Aadsje Ruijgrok junior op het hoogpolig. Hij nam 100.000 aandelen VHS van Staal over. Net genoeg om de bank van zijn meldingsplicht af te helpen. En alsof het niet genoeg was meldde vriend Maas nog telefonisch dat er nog wel een pakket "desnoods op naam van de moeder van Aad" geparkeerd kon worden. Aldus geschiedde. Op naam van zijn moeder's zakenvehikel Petrolia kocht Aadsje in de tweede helft van 2001 bijna dagelijks een onsje VHS. Over reuring gesproken. Junior's plafond lag bij 3,9 procent. Toen schoot een andere gap uit de vastgoedjungle te hulp. Ene Irving Poesiat van NBC. Tegen een prettige, volgens justitie door vriend Maas vastgestelde koers verhuisde een deel van de Petrolia-voorraad naar de opslag van deze Irving. Gefinancierd door Staal. Het laatste zootje, zo'n 140.000 aandelen, ging een paar maanden later dezelfde weg. Met een flink verlies. Gek genoeg voelde Aadsje zich niet bekocht. Maar hé, zong Jan Smit al niet "Wat een vriend aan mij kan geven, is geld niet aan besteed"? Stay tuned.

1. Zie het artikel "Van oude koeien en troebel water" op de site van De Morgenster.

vrijdag 27 juli-2007
Nog even een ander geintje van ridder Joris Buijs. De Grand Prior van de Souvereine Carnavalsorde van Sint Jan van Jeruzalem en kasteelheer in België. In 1993 werden een stel onverlaten door een kadi met een zachte g voor enige tijd naar een kruipruimte verwezen. Ze hadden namelijk in de omgeving van Tilburg grote hoeveelheden wietsigaren gekweekt en vervolgens in de handel gebracht. Was toen ook al verboden of zo. In 1996, tijdens de snuffeloperatie in verband met de Clickfondsaffaire, bleek dat de twee topjongens van voornoemde wietclub voor de krabbel van 125.000 piek een monumentaal huissie hadden gekocht in de Jordaan. Van een meneer Henn. Wat voor eieren legde die meneer Henn? Hij kocht en verkocht artistieke bevliegingen in een Maastrichtse galerie. Daar boerde hij kennelijk fors mee, want hij was de eigenaar van een heuse holding: AMA. Daaronder bungelden nog het videoproductiebedrijf Aria Selecta en haar dochter Central Park, waarvan het baasje ooit werd begeleid door een paar serieuze testosteronbundels. Nou werd er wel eens wat gefilmd, maar volgens de in de zaak gedoken speurneuzen diende dit kerstboompje ook als witwasconstructie voor ons aller Johan Verhoek aka de Hakkelaar. En werd het boompje in de watten gelegd door ome Dirk de Groot, die later beroemd werd door pedownloader Joost Tonino met een uppercut tien tellen gestrekt te krijgen. Dirruk wist wel van meneer Henn, voor wie hij AMA beheerde, maar niks van Johan. Zei die. Nou het grappige.Volgens Dirruk wilde "men" bij het optuigen van het AMA-boompje liever een buitenlandse piek. Om daarover te palaveren kwam Grand Prior Buijs voorbij. De man met die historische stapel stenen in België. Was niet toevallig, want Dirruk en Joris waren zakengappies. In de zomer van 1997 betrok Joris' BV Buijs en Partners in Nijmegen een nieuw gebouw à raison van 1 meloen piek. Blijkbaar beschikte vriend Joris op dat moment over een flinke zichtzending van de bloedbank, want zijn tot dan toe wat suffige belastingkantoor leefde meteen wonderbaarlijk op. Het beheerde ineens een hele stoot vastgoed in binnen- en buitenland, kreeg het beheer over een paar pensioenfondsen, gaf adviezen op het gebied van verzekeringen en belastingen en beheerde cq. exploiteerde hele winkelcentra. Wel via een woud aan BV's en ander kreupelhout, maar toch. Een wonder à la Lazarus dus. Of beter misschien: Vinokourov.
En zo zie je maar. Ook al zijn de omstandigheden misschien wat duister, een ridder weet altijd zijn weg naar de pot met goud te vinden. Laat dat de les zijn voor vandaag. Stay tuned

zaterdag 28 juli-2007
Hoe was het ook weer? Ergens in mei werd het interieur van Jos van der Meer's Rolls Royce geconfronteerd met een vuurpijl. En een maandje later was zijn Mercedes aan de beurt. Sindsdien geen knallen meer. Vraag blijft wat de reden kan zijn geweest voor deze feestelijkheden. Een paar lezers hebben ons in dit verband al eens gewezen op een artikel dat op 7 juli jl. op de site van Leefbaar Delluft is gepleurd. Willen we u niet onthouden. Lees maar even, dan nemen wij onderhand effe een bakkie. Gezellig stukkie hè? Heeft de gemeente daar precies in de periode waarin het vuurwerk werd afgeschoten voor een prik een heel straatje van Jos overgenomen. Inclusief een coffeeshop. Net Monopoly, maar dan anders. Stel nou eens dat er bijvoorbeeld ook andere kooplustigen waren. Uit een heel andere wereld. Die ook wel voor een prikkie Jos' boedel wilden overnemen. Kijk, die onderhandelen heul anders dan de firma B & W. Of stel, dat belanghebbenden binnen het genotsgebeuren in de Kromstraat niet graag de gemeente Delluft als huurbaas over de vloer wilden. Die hadden misschien ook korte lontjes. Kan. Wees eerlijk. Maar het blijven speculaasjes. Misschien horen we ooit nog eens hoe het echt zat. Na de vakantie. Stay tuned.

woensdag 31 oktober-2007
Aaaaaach. Moet Aadsje Ruijgrok jr. morgen ook voor de kadi verschijnen. Om als mede-verdachte aan de kadi uit te leggen wat zijn rol nou precies is geweest bij het gerommel met de koers van het toen nog beursgenoteerde VHS. Het stenen stapelende vehikel van Ed Maas, waarin ook de indertijd door OvJ Hans Vos voor de vleeshaak gevrijwaarde zwendelaar Eddie de Kroes participeerde. En de niet te versmaden topbef Leonard Frans Pels Rijcken, een van de twee naamgevers van het kantoor van de landsadvocaat, een dure vinger in de pap had. In aflevering 55 van deze serie staat in een nutshell hoe Aadsje in deze narigheid terecht is gekomen en hoe hij eruit raakte (1). Dat laatste mede dankzij de helpende hand van ene Irving Poesiat, een partner van Maas binnen de Nederlandse Beleggings Combinatie. Nou is dat geen naam die erg rijk is gezaaid. Dus wij effe googelen. Vinden we ene Irving Wiclef Poesiat als consul honoraire van Niger. Maar of dat onze Irving is wordt niet duidelijk. En dan heb je nog een drandus Wiclef Poesiat. Een hoge mieter op het ministerie van Financiën en tot mei van dit jaar secretaris van de Monitoring Commissie Corporate Governance Code. Een commissie die in het snotje moet houden of bedrijven in Nederland een beetje fesoendelijk bestuurd worden. Dus ook om eens wat te noemen wat er bij het VHS van de twee Edjes allemaal gebeurde. Per 1 mei van dit jaar gaf Wiclef zijn glansrijke carriere bij Financien op en werd commercieel directeur van Tekla Holding. Net als VHS een stenenstapelaar in Den Haag. U voelt aan waar we heen willen? Ja, precies. Kijken of we verder komen. Stay tuned.

1. Vervoegt u zich daarvoor bij de Followupsite.

donderdag 6 december-2007
Het is waar. We hebben na de luidruchtige gebeurtenissen rond de voitures van pandjesbaas Jos van der Meer, het te vroege heengaan van paarden- en (politie)hondenliefhebber Koos Drevijn en het uitdiepen van de avontuurlijke familie Ruijgrok de gemeente Delft en omstreken even gelaten voor wat het was. Niet omdat er verder niks gebeurde. Echt wel. Zo werd de bewaker van een vreetschuurtje met zijn Schepper verenigd en ook met voormalig glazenwasser Fried Friebel ging het niet goed. Maar we zijn geen misdaadsite pur sang en bovendien heeft de mainstream pers voor dit soort boempatszaken wel veel aandacht. En die is beter geoutilleerd dan wij. Edoch, om in stijl te blijven, het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. Dus nog even iets over die Fried Friebel.
Fried en zijn vriendin, maitre Yvonne Polko, hadden een woonboot. Nee, die lag niet aan de Amstel maar aan de Haagse Bontekoekade. Daar werd het stel op de avond van de vierde oktober ongenodigd bezocht door een tot nu toe onbekend heerschap. Na de nodige stemverheffingen maakte voornoemd heerschap een einde aan het leven van Fried en bezorgde Yvonne een ziekenhuisopname. Meteen een hele stoet speculaasjes in de pers over de achtergronden van de moord op de vroeger tot het Delluftse milieu behorende Fried. Zijn demise zou te maken hebben met de moord op een Rijswijkse tuinder die capo Marco Eijk (rip) beginjaren negentig het leven zuur zou hebben gemaakt. En zijn recentelijk uit een kruipruimte gekomen ex-zwager en ex-gabber Karel Pronk zou zowel bij Drevijn als Fried verhaal zijn komen halen.
Maar Karel ontkent bij hoog en laag en zei tegen een nijvere rakker van het AD ondermeer:

"Ze redeneren: Karel is vrij, er vallen weer doden. Maar Koos Drevijn was een heel goede vriend die ik al 43 jaar kende. En mijn ex-zwager heeft zoveel anderen benadeeld, dat het volkomen onterecht is dat alleen de naam Pronk zo vaak in de media valt in verband met de moord".

Wat bedoelde Karel met "zoveel anderen benadeeld"? Was Fried een ripper? Of was ie een snitch? Iets heel aardigs in verband met dat laatste. Vonden we gewoon op het net. In reactie op een artikeltje over de moord op Fried schreef ene Jolanda uit Leiden het volgende:

"Ik heb met deze man (FF) in een strafzaak gezeten aangaande overvallen en kan u vertellen dat hij is doodgeschoten omdat hij voor de politie werkte als crimineel burgerinfiltrant en ongestraft overvallen kon plegen. Ik ben zelf bedreigd door agenten van politie Haaglanden als ik tegen hem en hen zou getuigen. Dus laat de politie nou geen dommetje spelen.

Kijk, dat is een ander sausje dan Calvé. Had Jolanda het over het pre-Van Traa tijdperk? Toen infiltranten in verband met hun informatiepositie bijvoorbeeld ook rustig tonnen ondeugende handelswaar naar binnen konden sleutelen. Met de volle medewerking van gespecialiseerde bromsnorren. Of was het uit een latere periode? Zouden we toch graag willen weten met zijn allen. Jolanda? Mainstream? Anyone? Stay tuned.

woensdag 9 januari-2008
Weer een hoop gewurm rond de vraag of de twee Delftse Peugeots die binnen een week explosief in het nieuws kwamen in verband zijn te brengen met de dreunende exercities versus de exclusieve voitures van Jos van der Meer van vorig jaar.
Bij het tweede exemplaar is dat (nog) wat moeilijk. De gegrilde bestuurder ervan, de uit Suriname afkomstige Jerry Rigters, zou volgens onze onvolprezen Delftse bronnen in het verleden betrokken zijn geweest bij rip-deals en kan daarmee de gramschap van branchegenoten hebben opgewekt. Die zouden al drie keer eerder vertegenwoordigers van de firma M. Hein hebben ingehuurd om de fanatiek met zijn body bezig zijnde Rigters een enkeltje Walhalla te bezorgen. Maar daar kwam net zoveel van terecht als van het inrichten van een Yab Yum-filiaal in Hoeroezgan. En ook nu ging het weer fout. Zij het, dat de in Delft wonende Haagse avonturier er niet vlekkeloos van afkwam.
Jerry was overigens de tweede Surinamer die binnen een paar maanden kennis maakte met de Danse Macabre. De eerste was Wilgo Noslin. Maar in tegenstelling tot Jerry haalde het orkest bij hem wel het slotaccoord. Wilgo hield in de laatste periode van zijn aardse bestaan een oogje in het zeil bij een populair vreetschuurtje in Delft, maar zou in vroeger dagen ook trips naar rippersland hebben ondernomen. In het Westlandse wereldje ging al snel de naam van Karel Pronk in het rond als arrangeur van Wilgos afscheid. Maar die ontkende dat heftig in het AD (1).
Of zijn naamgenoot Piet via hetzelfde ochtendvod zijn straat gaat schoonvegen is nog niet duidelijk. Is dat nodig? Nou, zijn naam dook wel op als bestuurder van de eerste Peugeot, die vorige week op de smeerbrug van autobedrijf Davo stond. Met tot genoegen van de EOD een stevig vuurwerkpakket aan de onderkant. Waarom Piet die onverwachte surprise onder zijn wagen had is vooralsnog een raadsel. Nou mag twee dagen voor de interessante vondst de knalgele bolide van Pieters echtgenote een tijdlang geparkeerd zijn geweest voor het Delftse bromsnorbureau, maar of dat meteen een oorzakelijk verband oplevert is lichtelijk speculatief. Zeker is wel dat Pietje in de uitgaansgelegenheden van vriend Jos als strong man fungeerde om lastige klanten binnen de perken te houden of ze eruit te mieteren. En dus kan je concluderen dat er in ieder geval een connectie bestaat tussen het vuurwerkpakket dat het exclusieve autopark van Jos in de as legde en het onontplofte equivalent dat onder het eerste Peugootje werd aangetroffen. Quod erod demonstrandum. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 58 van deze serie

donderdag 24 april-2008
Wat is dat toch met Delluft? Nou gaan er weer achtermekaar vier panden in de hens van de gebroeders Den Dulk. En een van dat duo stenenstapelaars krijgt als toetje nog brieffies met een rouwrandje onder de deur door. Dat lijkt toch sterk op een snuifje pressie van buitenaf. Die Den Dulkjes moeten kennelijk iets doen of laten waar ze geen zin in hebben. Goddank is er extra smurfenbewaking ingesteld. Maar je weet het, net als zo'n blauwe patrouille in zijn karretje met codestreepjes de hoek om is, gebeurt het. Delluft houdt dus opnieuw de adem in. En elke gepassioneerde crime-lover denkt er weer met weemoed terug aan de geestdriftige ruimingen die recentelijk in het lokale wereldje plaatsvonden. En aan het zootje gepantserd blik van stenenkoning en glijbaanexploitant Jos van der Meer dat de Van Speijk-weg insloeg.
Oh, talking about ons Jos. In een landelijk dagvod verscheen naar aanleiding van die explosieve gebeurtenissen rond zijn rollend materieel een artikel waarin Joske in verband werd gebracht met de boevenwereld. Niet zomaar. Nee, de betrokken pc-likker had daarvoor gesondeerd bij een stel snuffelsmurfen. Krijgt ie kort daarop toch een telefoontje van hebben wij u daar. Van ons Jos. Wie die snuffelsmurfen dan wel waren. Zei de bewuste pc-likker uiteraard niet. Dat heet bronbescherming en dat is heilig. Nou, zei ons Jos toen, dan zoek ik wel even contact met de KLPD. Hmmmm?????? Met de KLPD? Was dat een geintje? Een hint aan de blauwe deugnieten die Jos dag en nacht digitaal aflegden? Of was het gewoon menens? Dat laatste opent perspectieven. En doet sterk denken aan het briefje van ene Jolanda uit Leiden naar aanleiding van de ernstige dood van Fried Friedl (1). Om ongelukken te voorkomen herhalen we die tekst nog maar eens:

"Ik heb met deze man (FF) in een strafzaak gezeten aangaande overvallen en kan u vertellen dat hij doodgeschoten is, omdat hij voor de politie werkte als crimineel burgerinfiltrant en ongestraft overvallen kon plegen. Ik ben zelf bedreigd door agenten van politie Haaglanden als ik tegen hen zou getuigen. Dus laat de politie nou geen dommetje spelen."

Zou er dan toch meer tussen de smurfenhemel en -aarde zijn dan ene Horatio ooit voor mogelijk hield? Zoals burgerinfiltranten. Stay tuned.

1. Zie aflevering 58 van deze serie.

zaterdag 27 maart-2010
Hoe krijg je een warm plekje bij de haard van schatbewaarder en Zalmliefhebber Noud Wellink? Gratis advies: moet je lid worden van de Souvereine Orde van Sint Jan van Jeruzalem en Malta. Zit je helemaal bammetje. Goed, we hebben ons indertijd een scheurbuik gelachen om de carnavalsvereniging van Grand Prior Joris Buijs de Eerste, maar we stelden toen in een paar hilarische afleveringen ook al vast dat er achter de feestneus toch iets heel serieus moest zitten (1). Al was het alleen maar vanwege de souvereine connecties van Joris. Wat dacht u bijvoorbeeld van de ouwe Clickfondsridder Dirk de Groot, die ondermeer furore maakte bij het afkluiven van Borrel Jeltsin's spareribs, het beheren van besmette spaarvarkens en het vloeren van pedownloader Joost Tonino (2)? Of Johan Verhoek, ooit een van de grootste retailers van verwarrende versnaperingen uit Afbaardistan en wijde omgeving? Of avontuurlijke handelaars in fijne vleeswaren en stenen geneugten als de Ruijgrokjes en hun fleurige achterban (3)? Mogen misschien allemaal bloemenplukkers zijn aan de rand van de afgrond, maar in ieder geval geen lullige putjescheppers of Schipholbewakers.
Op 27 juli 2007 lieten wij Grand Prior Buijs en Partners achter in een donker woud vol BV's en kreupelhout aan de Oranjesingel in Nijmegen. Maar gisteren weerklonk er hoorngeschal en hondengeblaf binnen onze ommuurde veste na de ontvangst van een tip uit de samenleving. Joris bleek namelijk vorig jaar op hetzelfde Nijmeegse adres samen met onderanderen een meneer die in vroeger dagen accounts registerde bij de ING de BV Nedvim op gang te hebben gebracht.

De Nederlandsche Vastgoed Investeringsmaatschappij. Een stenenwinkel met als dirrekteur de zoon van Joris en in de etalage 5 procents obligaties. Die kan je daar niet zomaar naast de blote paspoppen neerzetten. Daar moet je toestemming voor hebben van Noud. En wat denk je? Die hebben ze.
Sinds vorig jaar kopen, exploiteren en verkopen de Nedvimmers integer, transparant, betrouwbaar en stabiel commercieel vastgoed. Kopen doen ze zo: 25 procent wordt opgehaald bij een bank, nog eens 25 procent wordt uit eigen zak gewurmd en de rest moet van beleggers komen. Die beleggers beuren op hun inleg gegarandeerd 5 procent rente en als er winst wordt gemaakt nog een extra zak oliebollen. Mocht het onvoorzien allemaal tegenvallen en de boel stort door zijn hoeven, no sweat het Nedvim Garantiefonds staat pal.
Nou zijn wij zwartkijkers van huis uit. Nog afgezien van de treurige vastgoedmarkt, maar stel dat Joris met een van zijn beeveetjes uit bovenstaand bos een fleurig pandje voor pakembeet 8 tonnetjes koopt. En hij drukt het daarna binnenshuis door naar Nedvim voor een meloen. Dan is die 25 procent uit eigen zak al aardig afgedekt en zouden kwaadsprekers het al gauw kunnen hebben over de vest- en broekzakken van Joris. Of de Havanna's uit eigen doos.
Overigens hebben we het hier nog maar over een redelijk onschuldige variatie op het eeuwenoude thema van "hoe vul ik mijn varken met andermans poen?". Er zijn ook kwalijker variaties mogelijk. En het is maar de vraag of een haan uit het hok van de DNB-hoeve daarnaar zal kraaien, als die variatie ten gehore wordt gebracht.
Zullen wij ter afsluiting nu samen bidden dat poenpaus Noud een kardinaal stokje zal steken voor elke poging om de obligatiehouders van Nedvim te naaien? Kan geen kwaad. Maar u weet het, wel uw ogen open houden onder het bidden en zeker niet knielen. Amen. Stay tuned.

(1) Zie voor Joris de afleveringen 51, 54 en 55 van deze serie op de Followupsite. Brullen.
(2) Zie voor Dirk vooral deel twee van het artikel "De achterkant van het beursschandaal" op de site van onze Morgenster.
(3) Voor de Ruijgrokjes even naar de afdeling zoekmachine. Heel flatteus allemaal.