Schimmen achter Pim (055)

vrijdag 27 juli-2007
Nog even een ander geintje van ridder Joris Buijs. De Grand Prior van de Souvereine Carnavalsorde van Sint Jan van Jeruzalem en kasteelheer in België. In 1993 werden een stel onverlaten door een kadi met een zachte g voor enige tijd naar een kruipruimte verwezen. Ze hadden namelijk in de omgeving van Tilburg grote hoeveelheden wietsigaren gekweekt en vervolgens in de handel gebracht. Was toen ook al verboden of zo. In 1996, tijdens de snuffeloperatie in verband met de Clickfondsaffaire, bleek dat de twee topjongens van voornoemde wietclub voor de krabbel van 125.000 piek een monumentaal huissie hadden gekocht in de Jordaan. Van een meneer Henn. Wat voor eieren legde die meneer Henn? Hij kocht en verkocht artistieke bevliegingen in een Maastrichtse galerie. Daar boerde hij kennelijk fors mee, want hij was de eigenaar van een heuse holding: AMA. Daaronder bungelden nog het videoproductiebedrijf Aria Selecta en haar dochter Central Park, waarvan het baasje ooit werd begeleid door een paar serieuze testosteronbundels. Nou werd er wel eens wat gefilmd, maar volgens de in de zaak gedoken speurneuzen diende dit kerstboompje ook als witwasconstructie voor ons aller Johan Verhoek aka de Hakkelaar. En werd het boompje in de watten gelegd door ome Dirk de Groot, die later beroemd werd door pedownloader Joost Tonino met een uppercut tien tellen gestrekt te krijgen. Dirruk wist wel van meneer Henn, voor wie hij AMA beheerde, maar niks van Johan. Zei die. Nou het grappige.Volgens Dirruk wilde "men" bij het optuigen van het AMA-boompje liever een buitenlandse piek. Om daarover te palaveren kwam Grand Prior Buijs voorbij. De man met die historische stapel stenen in België. Was niet toevallig, want Dirruk en Joris waren zakengappies. In de zomer van 1997 betrok Joris' BV Buijs en Partners in Nijmegen een nieuw gebouw à raison van 1 meloen piek. Blijkbaar beschikte vriend Joris op dat moment over een flinke zichtzending van de bloedbank, want zijn tot dan toe wat suffige belastingkantoor leefde meteen wonderbaarlijk op. Het beheerde ineens een hele stoot vastgoed in binnen- en buitenland, kreeg het beheer over een paar pensioenfondsen, gaf adviezen op het gebied van verzekeringen en belastingen en beheerde cq. exploiteerde hele winkelcentra. Wel via een woud aan BV's en ander kreupelhout, maar toch. Een wonder à la Lazarus dus. Of beter misschien: Vinokourov.
En zo zie je maar. Ook al zijn de omstandigheden misschien wat duister, een ridder weet altijd zijn weg naar de pot met goud te vinden. Laat dat de les zijn voor vandaag. Stay tuned