Schimmen achter Pim (055)

woensdag 25 juli-2007
We hebben het in deze serie over het gefortuneerde netwerk achter wijlen Pim al gehad over Aad Ruijgrok senior (rip) en diens Nachwuchs Richard. Maar er is ook nog een Aadsje junior. En die kwam bovendrijven bij een uiterst curieuze affaire. Gaan we voor terug naar augustus 2005. Toen lekte uit dat paardenpiet en vastgoedboer Ed Maas een paar jaar lang aanzienlijke pakketten aandelen VHS had gekocht op de Staalbankrekening van een gappie. Dat was Eddie de Kroes. De man van de vrijbrief, de asperges, de soft en het foute vlees. De achterliggende bedoeling was om wat reuring te brengen in de handel VHS-aandelen, waarvan de latere toezichthouder op Pim's gedachtengoed sinds een bewogen veldslag in de jaren negentig het merendeel in zijn bezit heeft (1). En waarin ook Staalbank zelluf zogezeid een leuke positie had genomen. Voor die reuring was het uiteraard wel nodig dat de avontuurlijk ingekochte aandelen ook weer verpatst werden. Alleen wilde nog geen chihuahua die lorren hebben. Nou ja, Staal nam een plukje over. Maar om nou te zeggen van harte, mmmmmnee. Vooral omdat de bank daarmee in het bezit raakte van een hoeveelheid aandelen in Edje's melkkoe die de 5 procent ver ontsteeg. Dat moet je officieel melden, terwijl het nou juist de bedoeling was om de boel sub rosa te houden. Bij Staal gingen bezwete peentjes door de shredder. Toen verscheen Aadsje Ruijgrok junior op het hoogpolig. Hij nam 100.000 aandelen VHS van Staal over. Net genoeg om de bank van zijn meldingsplicht af te helpen. En alsof het niet genoeg was meldde vriend Maas nog telefonisch dat er nog wel een pakket "desnoods op naam van de moeder van Aad" geparkeerd kon worden. Aldus geschiedde. Op naam van zijn moeder's zakenvehikel Petrolia kocht Aadsje in de tweede helft van 2001 bijna dagelijks een onsje VHS. Over reuring gesproken. Junior's plafond lag bij 3,9 procent. Toen schoot een andere gap uit de vastgoedjungle te hulp. Ene Irving Poesiat van NBC. Tegen een prettige, volgens justitie door vriend Maas vastgestelde koers verhuisde een deel van de Petrolia-voorraad naar de opslag van deze Irving. Gefinancierd door Staal. Het laatste zootje, zo'n 140.000 aandelen, ging een paar maanden later dezelfde weg. Met een flink verlies. Gek genoeg voelde Aadsje zich niet bekocht. Maar hé, zong Jan Smit al niet "Wat een vriend aan mij kan geven, is geld niet aan besteed"? Stay tuned.

1. Zie het artikel "Van oude koeien en troebel water" op de site van De Morgenster.