Schimmen achter Pim (004)

Wie herinnert zich niet dat de top van de net in het pak gehesen LPF het roemruchte Haagse Hotel des Indes tot clubhuis bestempelde? Een horecagelegenheid die het gros van de LPF-kiezers in geen honderd jaar zou betreden omdat het alleen al bij het aanschouwen van de pui van het pand duidelijk is dat een fatsoenlijk patatje oorlog of een broodje bal niet tot de cuisine van het hotel zijn doorgedrongen. Was het toevallig dat de snelle jongens die zich van de partij hadden meestergemaakt nou juist daar hun domicile hadden gekozen? Nee. Het hotel was namelijk niet zo heel lang daarvoor in handen geraakt van een paar heren uit datzelfde milieu: Rob Brinkel en Eddie de Kroes. Beiden actief in het onroerendgoed en beiden behorend tot het gemêleerde Quote-gezelschap van in totaal 500 rijke stinkers. Brinkel dreef vroeger een niet erkend, piepklein makelaarskantoortje op het Noordeinde. Samen met André Janssen. Een motormuis, die naar verluidt net als Ad Melkert een voorliefde aan de dag legde voor zwart leer. Het duo ging zich overigens niet alleen te buiten aan makelaarsactiviteiten maar ook aan het verhuren en/of beheren van andermans onroerendgoed. Onderandere van Eddie de Kroes, de huidige partner van Brinkel. Eddie en zijn vader Ger dreven vroeger een ring van slagerijen waar zij hun vlees- en vleeswaren, die zij grotendeels uit Italië importeerden via hun eigen bedrijf Monte Carne, aan de man brachten. Tot uitkwam dat aan het vlees een luchtje zat. Het was niet gekeurd door een Nederlandse instantie en de De Kroesjes hadden jaren en jaren geen BTW betaald. Vader Ger ontliep gevangenisstraf vanwege al dan niet net uitgevonden hartklachten. Zoon Eddie belandde in een wat eenvoudig ingericht staatshotel. Niettemin waren er blijkbaar voldoende pecunia overgebleven om zich heftig te ontwikkelen als o.g. boeren. Hoewel in politiekringen daarover iets genuanceerder werd gedacht. Stay tuned.