woensdag 4 oktober-2006
Nee, je zal baasje wezen van de ING. Heb je kopzorgen hoor. Valt niet mee. Je staat steeds weer voor nieuwe verrassingen. Neem nou die malloot in het Witte Huis. Voelt die Castro zich een beetje krammenakkig, gaat George W. Maf meteen de druk op Cuba vergroten. In de hoop dat ie dat land samen met de mafia weer in de democratie à la Americaine kan storten.
Wat hield die drukvergroting in? Dat ie op 28 juli van dit jaar allerlei westerse bedrijven en instellingen die met die baardaap uit Havana heulden en poen aan hem verdienden op de zwarte lijst zette. Vanaf die dag mochten Maf’s onderdanen geen zaken meer met ze doen.
Een van die bedrijven was de Netherlands Caribbean Bank NV (NCB). Al sinds 1993 actief in Fidel’s heilstaat en administratief gevestigd op good old Curacao. ING Barings zit er voor de helft in, de andere helft is toebedeeld aan twee Cubaanse vehikels.
Nou is het raar, dat de NCB dus al op 28 juli op die lijst stond en dat we dat pas gisteren in de dagvodden mochten lezen. Nog gekker is dat de ING naar aanleiding daarvan liet weten het vermoeden te hebben dat het om bovenstaande maatregel van George W. Maf ging. Vermoeden? Wat nou vermoeden?! Je mag toch aannemen dat de ING vantevoren al een seintje heeft gehad dat de NCB voor de bijl ging. Dus waarom dan “vermoeden”? Waren er voor George W. misschien nog andere redenen om de NCB zwart in te kleuren? Ging het bijvoorbeeld ook om de rol die de ING heeft gespeeld in het oil for food-schandaal? Of fungeerde de bank in het Caraïbisch gebied als wasserette? En was ze binnen die context betrokken bij de Isla Margarita-deal van Willem Endstra, waarbij Willem I ter delging van al dan niet fictieve schulden een jachthaven overdeed aan een stel minder vrolijke Nederlandse ondernemers uit Zuid-Spanje? (1). Kijk, zulke spinsels gieren door onze hersens als zo’n zogenaamde woordvoerder van de bank gaat zitten te lullen over “vermoeden”. Komen we zeer binnenkort op terug. Dus stay tuned.

1. Zie voor meer daarover onze serie Octopussy op de Followupsite.

donderdag 5 oktober-2006
De ING deed tot een paar maanden geleden een triootje. Samen met de Royal Bank of Scotland en BNP Paris zorgde onze bloedeigen Grossbank voor een krediet van 300 meloen dollar voor een niet zo erg fris clubje in Amstelveen: Trafigura Beheer BV. De onderneming die gewapend met een vodje papier van een of andere lokale hotemetoot op verschillende plekken in Abidjan stiekem een voorraadje dodelijke shit neerpleurde, waarover nu ineens verwonderlijk veel heisa is, terwijl het rondwaren van Hein Anorexia in Afrika normaliter in de kijkcijfers veel minder scoort dan toppertjes als Dancing on Ice of Twee gierende nichten over de vloer. Door dat krediet is een streep getrokken. De ING doet niet meer mee. En de andere jongens ook niet.Wat was de aanleiding?
Nou, in mei 2001 had Trafigura de olietanker Essex gecharterd voor het vervoer van een olievoorraadje van een Iraaks olieplatform in opdracht van de Franse onderneming Ibex Energy France. Gebeurde binnen de context van het oil-for-food programma, waardoor Saddammeke het aantal doden onder de Irakese bevolking wegens gebrek aan alles nog een beetje kon minimaliseren. Na inspectie werden nog eens 230.000 barrels extra in het ruim van de Essex gepompt. Een stiekem één-tweetje tussen Trafigura en Ibex, dat naar buiten kwam omdat de kapitein van de Essex op volle zee alarm sloeg.
Tijdens zijn verschijnen voor de Britse kadi erkende het hoogste baasje van Ibex dat ze een dergelijk geintje ook al eens in 2000 hadden uitgehaald. Met aan het roer het Amstelveense Trafigura. Voor dat extraatje hadden ze 5,4 meloen dollar aan Saddammeke betaald. Hoeveel ze ervoor hadden gevangen verhaalt de story niet. Ook wat moeilijk te achterhalen, want op instigatie van Trafigura was al het papierwerk van de transactie door de shredder gegaan.
Bij dit soort gerotzooi achter de schermen is vaak ook nog een zogenaamde consultant nodig. Een zakkenvuller uit hoge kringen die de zaakjes afdekt. In dit geval ging het om ene Philippe Mauguin, de broer van Patrick Mauguin, een gabbertje van president Chirac. Voelt u de fijne nuance? Kijk, en met zulke high society in de buurt wilde ING wel in de financiering van de shit van Trafigura stappen. Maar er is meer. Stay tuned.

vrijdag 6 oktober-2006
Even een citaatje van vorig jaar uit een gerenommeerd blad, de Financial Times:

“Kojo Annan, de zoon van VN-secretaris generaal Kofi Annan, ontving meer dan 750.000 dollar van een stel oliehandelsondernemingen, waartegen nu een onderzoek loopt in verband met het Irakese olie-voor-voedsel-programma. De fondsen werden in de loop van 2002 en 2003 overgemaakt op een rekening van Kojo Annan, geopend onder diens middelste naam Adeyemo bij het Zwitserse filiaal van de Couttsbank (1).
In 2003 zond een van die ondernemingen - het Nederlandse Trafigura Beheer NV, gesticht door handelaren die vroeger in touw waren voor de toen op de vlucht zijnde Marc Rich – 247.500 dollar naar Kojo’s Coutts-rekening.
Trafigura vond gegevens over de betaling in kwestie wel terug, maar verklaarde dat die betrekking hadden op een transactie met PPI, de Nigeriaanse oliemaatschappij waarvan Kojo directeur was.
Trafigura: “Het verzoek tot betaling arriveerde met een fax van PPI en wij namen aan dat het om een PPI-rekening ging” (2).
PPI deed volgens de advocaat van Kojo in 2002 en 2003 inderdaad zaken met Trafigura in Nigeriaanse olie en gas. De vertegenwoordiger van PPI in Genève is Michael Wilson, een Ghanese vriend van de familie Annan, wiens rol in de olie-voor-voedsel affaire eveneens wordt nageplozen. Wilson werkte net als Kojo Annan voor Cotecna, de Zwitserse inspectieonderneming die in 1998 van de VN een contract van 60 miljoen dollar verwierf om toezicht te houden op het olie-voor-voedsel programma (3). In de periode van 2002/2003 werd er 200.000 dollar op de Coutts rekening van Annan gestort”.

Zooooo. Da’s toch niet misselijk hè? Nog afgezien van de mededeling dat Trafigura van de vervuilde grond is getrokken door ex-werknemers van de in die tijd op de vlucht zijnde superdealer Marc Rich. Maar dat de ING in dit smerige spel betrokken was samen met de uiterst suspecte Couttsbank (een volle dochter van de Bank of Scotland) en de BNP is wat ons betreft NIEUWS. Stay tuned.

1. Meer over Coutts kunt u vinden door gebruik te maken van onze onvolprezen zoekmachine.
2. Zou ons overigens niet verbazen als Trafigura de rekening (cq. de steekpenninkskes) via de ING betaald heeft.
3. Over Cotecna vind u eveneens de nodige pollution via onze zoekmachine.

maandag 9 oktober-2006
Volgens de Telegrof van afgelopen donderdag lag het zo: Amerikanski’s leverden goederen cq. diensten aan luitjes op Cuba. Die commies betaalden daarvoor via de Netherlands Caribbean Bank (NCB), sinds 1994 in vol bedrijf in Havana. Die bank stuurde de poen niet rechtstreeks naar het land van prez Maf, maar eerst naar het eigen filiaal op Curacao. Vervolgens werd het katje overgeheveld naar de ING Bank Curacao en dan pas naar de VS overgemaakt.
Deze route zou in het leven zijn geroepen om door Washington niet beschuldigd te kunnen worden van “trading with the enemy”. Maar is dat niet een wat al te Ot en Sien-achtige voorstelling van zaken? Laten we er nou eens van uitgaan dat er sprake is van een wit geld route. Dan wisten de jongens en meisjes van de Fed bij wijze van spreken vanaf dag één hoe de vork in de T-bone stak. Want die zijn niet op hun kruintje getuimeld. Waarom dan nu pas die ingreep? Nou zeggen de experts dan: omdat de anti-Cuba maatregelen vorig jaar zijn aangescherpt. Kan. Maar misschien was er nog een moverende reden voor de Amerikanski’s om de NCB op zijn zilveren horlogeketting te spugen. Als er bijvoorbeeld zwart geld afkomstig van allerlei ondeugende activiteiten werd meegepompt voor de witwas en de Feds daar de lucht van opsnoven. Dan wordt zo’n Amerikaanse maatregel om de NCB op de zwarte lijst te zetten ineens heel wat plausibeler. Om nog maar te zwijgen over de mogelijkheid dat de Curacao-route vice versa werd gebruikt en onwelriekende Amerikaanse poen richting Cuba verdween. Want dat kan ook.
Er heerst diepe stilte over deze affaire. Maar zodra we er weer één kik over horen, tikken we die naar u door. Stay tuned.

woensdag 12 mei-2010
Weer een hoop gemuizel in de States. Over Mario Ernest Villanueva Madrid. Geen ijsventer, geen foeballer, maar de voormalige gouverneur van de Mexicaanse provincie Quintana Roo, met als hoofdstad het weelderige vakantieoord Cancun. Vriend Mario werd ten tijde van zijn gouverneurschap in de jaren negentig al beschuldigd stekertjes aan te nemen van het Juarez kartel. Een avontuurlijke onderneming met een vette invloed binnen de Mexicaanse economie dankzij de bloeiende handel in verwarrende middelen. Per mega-lading die dankzij de invloed van Mario bij de Amerikaanse grens werd doorgelaten ving hij 500.000 dollar. Kan je misschien nog denken, nou ja een zakcentje, moet kunnen. Maar Mario sopte voor het betrokken kartel ook nog de nodige meloenen wit in was- en strijkinrichtingen op de Bahama's en in Zwitserland, Panama en de VS. En dat deed ie niet voor de kat zijn kut. Nou het leuke. Dat financiële netwerkje had hij ingericht met assistentie van Lehman Brothers en ook die brothers deden dat niet voor eerder genoemde genotsingang.
Toen een einde kwam aan Mario's gouverneurschap en hij eindelijk officieel kon worden aangeklaagd nam hij schielijk de poten. Pas twee jaar later werd hij weer opgedolven en na een spectaculair proces werd ie voor zes jaar een Mexicaanse kruipruimte ingemieterd. En de Lehman Brothers? Daar gebeurde niks mee. Dat waren bankiers. Tot ze - surpriiiiise - door de hypotheekcrisis op hun bek gingen in 2008.
Einde verhaal zou je denken. Maar door het gevalletje Mario zijn ze simsalabim weer hot news aan de overkant van de plas. Want in de VS hebben ze nu eenmaal schijt aan alles, dus ook aan "ne bis in idem". En ook al heeft de ex-gouverneur zijn straf al uitgezeten, de gringo's willen hem voor hetzelfde vergrijp nog eens achter het gaas sleutelen. Gaat de gemiddelde Amerikaan tegenswoordig niet meer voor uit zijn golfplaten dak. Maar ooooooh Lehman Brothers heeft meloenen witgewassen van een Mexicaans drugskartel. Kijk, dat vinden ze pas nieuws. Naief? Jaha. Want we hebben er al eerder op gewezen dat volgens gerenommeerde insiders bij hoge financiële nood de liquiditeit van banken helemaal afhankelijk is van pikzwarte poen. Bijeengebracht door... drugskartels en andere avontuurlijke ondernemingen. En dan hebben we het niet over lullige bankjes uit de DSB-categorie, maar over de zogenaamd keurige banken. De Grossbanken. Dezelfde banken die onze met bloed, zweet en tranen opgebouwde samenleving naar de gallemiezen helpen. Door ons twee keer te laten betalen voor hetzelfde niks. Snappen we dat? Zijn we goochemer dan de gemiddelde Amerikaan? Nee. Rutte wordt premier. Stay tuned.

We zijn nu toch even in bancaire sferen. Kan dit bericht er nog wel bij. Opvallend: een hele kluit medewerkers van Wells Fargo werd de stoep op gekegeld. Maar de hoge mieters gingen blijkbaar met een geweldige bonus naar hun villa aan zee. Leuk nieuws, daar niet van. Maar we hadden toch graag gezien dat nog even gerefereerd werd aan de volle dochter van Wells: Wachovia. Die had eerder deze eeuw 378 miljard dollar door de wasstraat getrokken ten behoeve van een Mexicaans grootbedrijf in verneusbare middelen. Moest daarvoor als straf een bedragje van tussen de 150 en 200 meloen ophoesten, maar niemand kreeg een schop onder zijn reet. Laat staan een een langdurig verblijf in een onderkomen waar een glad stukje zeep fataal kan zijn. In een volgende leven worden we bankier. Stay tuned.

Het schijnt een knoert te zijn. In de internationale poenwereld. De Australische Commonwealth Bank. Kwamen we gisteren dit bericht over tegen. U weet wat er gaat gebeuren. Die bank krijgt een paar megaboetes. De betrokken banksters warmen een sigaartje op, nemen een bubbeltje en gaan gokken bij een potje dwerggooien in Queensland. Niks bijzonders. Ook hier niet. Een lulletje rozenwater als Dirk Scheringa gaat voor het luik, de grotere jongens steken hun middelvinger in het zwerk. Ook als ze per ongeluk voor een paar passanten van de Tweede Kamer komen te zitten. Neem bijvoorbeeld eens de bank die een waanzinnige rol heeft gespeeld bij het niet te bevatten corruptieschandaal rond het ABP. Die bleef zelfs naamloos tot Kleintje Muurkrant onthulde dat het ging om de Bank Cantrade in Zwitserland, die onder regie stond van vader en zoon Van Riemsdijk en een paar Van Lanschotjes en er later niet voor terugschrok om de DDR van zijn rotzooi af te helpen en ondeugende Nederlandse ondernemers een handje toe te steken bij het wassen van hun irreguliere handelsrevenuën. U nog iets vernomen? Nee, wij ook niet.
Momenteel zijn we bezig met de rol die de ABN/AMRO en misschien in iets mindere mate de twee andere Nederlandse Grossbanken hebben vervuld met het rondpompen van riekende kapitalen via de filialen van de internationale handelsonderneming Hagemeyer. In de volle overtuiging dat aan het eind van de story -ook al is het à posteriori- geen ene moer zal gebeuren in de richting van de nog in leven zijnde banksters en andere verantwoordelijken. U nog een bonusje? Nou graag. Stay tuned.

Is elke bankier van huis uit een bankster? Mogen we daar even over nadenken? Dank u. Want we staan in een grote plas twijfel. Je hebt de ene duistere bankaffaire nog niet gehad of hoort wie klopt daar kinderen de volgende dient zich alweer aan. Vandeweek kwam een ensemble van journalistieke speurneuzen met een flink uit de kluiten gewassen exposé over de rol die de Oostenrijkse Meinl Bank heeft gespeeld bij het laten verdwijnen van honderden zo niet duizenden meloenen uit Oekraïne, Letland en Litouwen. Als u zin heeft om u uit te leven, dan kan u hier terecht. Een van de hoofdrolspelers in dit schandaal bleek de Russische bankster Vladimir Antonov te zijn. En dat leverde bij ons een feestje van herkenning op. Vlad maakte namelijk al in maart 2017 zijn sinistere entree in onze kolommen. In deze serie. Ging over de financiële mindfucks die hij samen met Spykerartiest Victor Muller uit de kast haalde bij een poging het Zweedse Saabconcern op te slokken. Koek van over de datum misschien, maar wel lekkere koek. Surprise, surprise. In voornoemd exposé duikt nog een Nederlands dingetje op. “Far East”. Een dingetje dat niet verder wordt uitgediept. En dat is jammer. Far East is namelijk een beleggingsmaatschappij uit Velp met nog een paar zakelijke adresjes in Eindhoven en op Curacao. Verder kwamen we via de Panama Capers nog aan de weet dat Far East een warme aandelenconnectie onderhoudt met Delta Asset Management op Bermuda. Dus we hoeven niet bang te zijn dat die familie Meinl binnenkort haar paleis voor een prikkie moet laten opleuken. Of elke bankier van huis uit een bankster is? Hmmm. Stay tuned (JP).

Dooie bankers? Te kust en te keur. Nu blijkt ene Thomas Bower weer de Styx te zijn overgestoken. Een maandje geleden werd hij bungelend aangetroffen in zijn Californische stulp. En miep, miep, met de snelheid van Looney Tunes' Roadrunner werd er zelfmoord geroepen. Maar gezelfmoord behoort altijd nog tot de mogelijkheden. Temeer omdat dear old Thomas jarenlang de speciale bankconnectie was van de ook al bungelend gevonden koterhopser Jeffrey Epstein. Eerst bij de Citibank en later bij de in zwaar weer verkerende Deutsche Bank. Laten we aannemen qualitate qua legde Thomas ook heel wat bezoekjes af aan zowel Jeffrey's Orgie eiland als diens weelderige pand in New York. Of ook hij daar een gratis doorsmeerbeurt kreeg is nog niet uitgeknobbeld, maar dat hij van die praktijken weet had is niet ondenkbaar. In ieder geval stond hij wel op de bucketlist van de FBI-smurfen die met de Epsteinkees bezig zijn. Het enige wat die nog binnen konden trekken was een kluit administratieve gegevens. Geen beeldmateriaal of opgenomen causerieën. Althans voor zover wij weten. En dat is verrekte weinig. Stay tuned (JP).

Door Jan Portein.

Bewoog er bij u nog wat ten zuiden van uw middenrif? Toen u vandeweek las dat een heul stel spaarvarkenshoeders, onder wie de ING, de zwarte was hebben verzorgd van garchen uit gebieden ten oosten van de Oder Neisse-linie. Nee, wij kunnen onze schaal van Richter ook wel op marktplaats zetten. Vreemd? Nee. Als je al decennia lang over dit soort ongein boekjes open doet wordt het op het laatst net zo gewoon als de openbaringen van Gerrit Hiemstra cs. Kolomoisky, Khodorkovsky, Deripaska, Berezovsky, Kagalovsky, Mogilevich, Patarkatsishvili,

Lebedev etcetera hebben hier binnen dit kader allemaal een beurt gehad. De bij hun zaken betrokken westerse varkenshoeders ook. Als die al werden betrapt kreeg hun instituut een boete die in verhouding tot de behaalde winst het effect had van een scheet bij windkracht tien. En daarna gingen de hoeders vrolijk verder met waar ze gebleven waren. Frustrerend? Soms. Een voorbeeld? Nou vooruit. Maar wel een zonder oostblokkers. 

Op 21 juli 2017 voerden wij André Batenburg op. Jarenlang de Sitting Bull van de ABN. Ging om een wereldtournee die hem ondermeer langs het nog maar net bevrijde Paramaribo voerde. Daarbij ging hij ook even langs bij Edgar Wijngaarde, het baasje ter plekke van handelshuis Hagemeyer. Met een voorstel dat je niet elke dag krijgt: een hoofdrol in een mondiaal zwart geldcircuit (1).  Het was niet voor het eerst dat we de ABN in dit zuinige zonnetje zetten. Dat deden we ook al op 5 juni 2015 in het artikel “Hallo Gerrit”. Het ging daarbij opnieuw om een naar WC-eend riekend mondiaal gevalletje. Dit keer uit 1999 toen de ABN al ruim en breed was opgegaan in de ABN/AMRO. Hoofdfiguur aan Nederlandse zijde was bij die gelegenheid niet André Batenburg, maar ene Jan Maarten de Jong. Opperhoofd van het bij de scam met collaterals betrokken PB Trading en jarenlang lid van het hoofdbestuur van De Bank. Wij smeerden het smakelijke hapje toen uit zonder te beseffen dat we dat op 16 november 2009 in het voorbijgaan al eens eerder hadden gedaan in aflevering 75 van de serie “Shady”. Of er naar aanleiding van die gevalletjes iets is gebeurd met voornoemde banksters? Wat dacht u? Maar wij zijn ook maar Calimero. En op ons koppie staat een eierdop. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 22 ev. Van de serie “Fred en de deals”.

Door Jan Portein.

Moeder Kaag en dat meisje van Yezilgossiemijne hebben eind oktober een wetsvoorstel bij de Tweede Kamer naar binnen gefrummeld. Daarin stelden zij voor dat zakelijke transacties boven de 3000 piek niet meer cash mochten worden afgerekend, maar alleen via de verzamelde spaarvarkenshoeders. En diezelfde hoeders moesten in de perceptie van beide dames alle particuliere betalingen van boven de 100 piek massaal monitorren. Dit alles om witwassen zoveel mogelijk uit te bannen. Privacy? Ja sorry. Je kan niet alles hebben. Dat van die 3000 piek zal het merendeel van de bevolking een Marcelworst zijn. Want dankzij het mark(t)beleid van de laatste twaalf jaar is meer dan de helft van de bevolking zo arm als de neten. Maar met dat monitorren van uitgaves boven de 100 piek ligt het even anders. Vooral omdat de spaarvarkenshoeders hun blijdschap daarover niet onder hun fauteuils en bureaus staken. Logisch, want spenderingsdata bewaren van zeg maar de hele bevolking kan heel lucratief zijn. Uiteraard hep je daarvoor een paar leuke programmaatjes nodig. Maar alleen al bij de twee grote jongens onder de hoeders is dat in uitstekende handen. Zij werken daarbij namelijk samen met de Amerikaanse firma Oracle. En wat heeft Wikispooks daarover kortgeleden nog gemeld? Dit. Oracle onderhoudt dus een warme relatie met de CIA. Ondermeer via oprichter en chairman of the board Larry Ellison, die witwasexpertise heeft opgedaan bij HSBC (1). Net als zijn vice president Stuart Levey en CEO Safra A. Catz. Wat zegt dat van de october surprise van onze meisjes Sigrid en Dilan? Ja, denken wij eigenlijk ook. Straks zijn we als we niet uitkijken gewoon de 51ste staat van de USSA. Of de 52ste als je Israël meerekent. De EU? Fuck de EU (2). Stay tuned.

(1) Zie voor de beruchte HSBC onderandere de series “Banken en Bullshit”, “Lagarde's List”, “De Lord en de dope” en “Spaanse steekjes”.
(2) Vgl. de historische uitspraak van de Amerikaanse staatssecretaris van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland bij het op gang brengen van de oorlog tussen Oekraine en Rusland in 2014 en de daarop volgende minimalisering van de EU.