dinsdag 27 juli-2010
Oeps. In Rusland staat volgens de laatste berichten de Investbank op springen. Kunt u zeggen: "Ja. En?". Maar de eigenaren van die bank zijn toevallig wel pappa Alexander en zoon Victor Antonov. De sponsors van Victor Muller. De goochelaar die twee auto's in de lucht houdt: Spyker en Saab. Volgens Muller zijn zijn Russische zakenvrienden keurige mensen. Volgens anderen stevig connected. Even een inkijkje.
De Antonovjes waren zo'n wild decennium geleden baasjes van de Informprogress Bank. Boerden in die tijd alleraardigst en breidden in 1999 dan ook hun imperium uit via de aanschaf van 49 procent van de aandelen Academchim Bank. Als hun vertegenwoordiger binnen de board schoven zij de ex-KGB-er Victor Yampolsky naar voren. En de security van de bank werd in handen gelegd van ene Jury Molchanov. Een ex-collega van Yampolsky met prettige kennissen in Tsjetsjenië en de Moskouse onderwereld. Nooit weg als je in de security-branche je chleb verdient.
Mede dankzij deze twee bedreven employées kon de Academchim Bank zich specialiseren in het wassen van avontuurlijke poen en als het nodig was in hardhandige incassopraktijken. Bijvoorbeeld via de Innovator Bank en de firma Fluran. De methode was een abc-tje: er werden spulletjes gekocht van niet bestaande ondernemingen in het westen en zo gingen meloenen op het oog netjes de voordeur uit en kwamen eventueel stiekem door de achterdeur weer terug.
Toezichthouder op deze grappen binnen de Academchin Bank was ene Sergey Ponomarev, maar toen de Russische autoriteiten hem een en ander wilden vragen bleek hij ruw aan zijn einde te zijn gekomen in de lift naar zijn woning. Blote bene op zijn verjaardag en net nadat ie een wodkaatje of twaalf had gedruppeld op de aankoop van een gezellig pakket aandelen van Academchin Bank. Toen Moskouse smurfen ter plekke arriveerden bleek Sergey 40 duizend dollar in zijn portefullie te hebben. Die had de man met de zeis laten zitten. Maar hij had wel het eigendomsbewijs van de aandelen meegenomen. Slim? Nou, niet echt, maar misschien was het een haastklus.
Het onderzoek naar de zaak kwam in handen van een inspecteur van het ministerie van Binnenlandse Zaken, Dzhangr Indzhiev. En al snuffelend over de burelen van de Academchin Bank raakte hij op goeie voet met de security manager, Jury Molchanov. Al gauw was er sprake van chemie tussen de twee heren en ze gingen erop uit om hun karige salaris wat up te graden. Daarbij trok inspecteur Dzhangr bij allerlei banken vitale documenten uit de administratie en niet lang daarna klopte vriend Jury dan aan met het aanbod die documenten terug te bezorgen tegen een ferme bonus. Op deze aapnootmies manier wist het duo bijvoorbeeld in het vroege voorjaar van 2003 de Promzvyazbank 2 tonnetjes dollar lichter te maken.
Aanvankelijk knepen Alex en Victor Antonov vier oogjes dicht voor Jury's humanitaire praktijken, maar begin 2004 kregen ze er de balen van en verzochten hem vriendelijk op te lazeren. Toen die daarvoor een compensatie eiste van 2 meloen dollar of anders... sleutelden ze hun securityboy voor de kadi na een een-tweetje met het baasje van de Promzvyazbank. Onze Jury kreeg een vermageringskuur van zeven jaar voor zijn mik. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hij over de rol van zijn makker geen enkele aria ten beste gaf. Ondanks stevig aandringen.
Overigens verhuisde Dzhangr een paar jaar later eveneens naar een kruipruimte. Niet vanwege bovengenoemde gevalletjes oplichting, maar omdat ie in een dronken bui twee mensen aan flarden had gereden. Nog steeds nieuwsgierig? Stay tuned.

woensdag 28 juli-2010
Nee, de Russische sponsors van Victor Muller zijn niet brandschoon. Maar welke bankiers zijn dat wel als de liquiditeit van je deftige bedrijfstak wereldwijd afhankelijk is van ondeugende miljarden uit avontuurlijke sferen (1)? Hoe dit ook zij, na de uitschakeling van het inventieve duo Molchanov en Indzhiev gingen de Andropovjes weer over tot de usual business. Zo hielpen zij bijvoorbeeld ene Boris Sokalsky, het opperhoofd van de board van de NEP Bank (zoets verzin je niet), bij het irregulier inwisselen van een slordige 70 miljard roebel. Dat kwam aan de oppervlakte en pappa Andropov werd binnengetrokken om te kijken of ie zingen wou. Dat wilde hij en Boris ging in maart 2007 achter het gaas.
Zo'n aria wordt je niet in dank afgenomen, maar er was meer. Al sinds 2004 probeerden de latere weldoeners van Spijkerkong Muller hun Academchim Bank onder de paraplu van het Deposit Insurance System te wurmen. Daarvoor moest Andrey Kozlov, de vice-president van de Russische Centrale Bank, zijn toestemming geven. Maar gezien de twijfelachtige voorgeschiedenis van de Academchim Bank zag Kozlov dat niet zitten. Ook niet toen de Andropovjes de naam van hun vehikel hadden veranderd in Conversbank Moskow. Daar werd met name raceliefhebber Victor even niet goed van en hij liet in 2005 via via aan Kozlov weten dat hij over uiterst ruwe kennissen beschikte en dat niet alleen Kozlov's eigen gezondheid op de tocht stond, maar ook dat van zijn vrouwtje. Kozlov nam dat met een korreltje zoutski, maar werd in september 2006 wel voor zijn klus geschoten in een sportief zweetcentrum. Was dat plotselinge overlijden in verband te brengen met Victor Andropov's voorafgaande dreigementen? Niet rechtstreeks, maar... Stay tuned.

(1) Vgl. de uitspraak van VN-topper Antonio Maria Costa bijvoorbeeld in het artikeltje "Dope" dd. 5 mei 2010.

vrijdag 30 juli-2010
Het smurfenonderzoek naar de moord op Andrey Kozlov, de vice-president van de Russische Centrale Bank, bracht eind 2006 aan het licht dat ene Alexey Frenkel daarvoor de opdracht had gegeven. Frenkel was het baasje van de VIP-Bank en net als de Academchim cq. de Conversbank-Moskow Bank van Victor Muller's latere weldoeners kreeg die van Kozlov geen toegang tot het Deposit Insurence System (DIS). Frenkel ging zwaar over zijn plas, vooral ook omdat hij zich genoodzaakt zag om zijn transfersysteem "Leader" over te doen aan de Incredbank van de keurig opgestreken heren Peter Chuvlin en Herman Gorbuntsov. Nou ja, keurig. Ze werden op dat moment al zwaar in de kieren gehouden door de FSB, de erfgenaam van de KGB. Een van de redenen voor die aandacht was de overname van het poenvehikel van vader en zoon Andropov, de transformatie van Convers-Moskow in Capital Trading Bank (CTB) en het daarop volgende aanschuiven bij de DIS. Daarmee ontstond een verbinding tussen Frenkel, de Andropovs en de moord op Kozlov. Maar Frenkel took the heat.
Er was trouwens nog een goeie reden voor de FSB om een paar oogjes in het zeil te houden bij de Capital Trading Bank. Bij de overname door Peter en Herman verhuisde namelijk niet alleen de eerste luitenant van de Andropovs mee, maar ook het vette spaarvarken van de Russische spoorwegen met een inhoud van pakembeet 660 meloen dollar, dat bij Convers terecht zou zijn gekomen vanwege de aantrekkelijke rente die daar geboden werd. In 2008 was de speklaag gegroeid tot rond de 1 miljard dollar. Maar toen brak de pleurovitsj uit. Bij de top van de Russische spoorwegen vroeg men zich namelijk af of de Capital Trading Bank wel goed was voor 1 miljard. Er bleek meer dan één lijk achter de kluisdeuren te vertoeven. Figuurlijk. Maar in het land van Vlad kan dat zomaar veranderen in letterlijk. Stay tuned.

zaterdag 31 juli-2010
Ja, dat was effe kloten. De Russische spoorwegen wilde zijn 1 miljard dollar terug van Chuvilin en Gorbuntsov, maar die hadden dat effe niet. Ze konden hooguit de helft ophoesten, dus gingen ze in conclaaf. Een ouwe en trouwe partner, Evgeny Dvoskin, was bereid 300 meloen bij te dragen en Sergey Mendeleyev, de vooruitgeschoven pion van de Andropovjes bij de Investbank, de rest. Maar al kakelend kwamen ze tot de conclusie dat pappa en zoon Andropov eigenlijk ook moesten meebetalen, omdat ze ooit zichzelf een lening van 200 meloen hadden toegekend uit de spoorwegenpoet. Pappa en zoon deelden de visie van hun collega's niet en weigerden mee te betalen. Vooral om hun nieuwe bancaire netwerk met vestigingen in Rusland, Letland, Engeland, Luxemburg en Latijns-Amerika niet op de tocht te zetten. Vonden Chivilin cs. niet gezellig en ze trokken zwaarder geschut in de frontlinie.
Op 28 januari 2009 arrangeerde Chivilin een ontmoeting met de Andropovjes in restaurant Gold aan de Kutuzovsky Prospekt in Moskou. Maar hij kwam niet alleen. Ook Doemalid Adam Delimkhanov, een gezworen kameraad van de Tsjetsjeense sterke man Ramza Khadyrov, schoof zijn benen onder de gedekte tafel. Adam was een oude vijand van de Andropovs en had ze al geruime tijd gedreigd ze een proces aan te doen wegens vermeende malversaties. In Tsjetsjenië!! Maar aan het eind van het geanimeerde hapje in Gold ging Adam nog drie stapjes verder. Hij dreigde rigoureuze maatregelen te nemen als pappa en zoon niet schielijk over de brug kwamen met 100 meloen. Erger nog, volgens de Andropovjes zou de geachte afgevaardigde bij de Doema hen aan het eind van de hap hebben toegesnauwd: "Je komt niet alleen af met 100 miljoen, maar met alles wat je hebt".
Vader en zoon deponeerden over dat laatste een klacht bij de FSB, maar dat leverde weinig soelaas op. Op 11 maart kregen Alex Andropov en zijn lijfwacht namelijk een paar kogels in hun lijf. Die werden hen bezorgd vanuit een auto met aan boord een stel gerenommeerde boeven. Onder wie Aslanbek Dadaev, die in 2008 al betrokken was bij de moord op Duma Ruslan, een Doemalid die niet door één deur kon met zijn collega Delimkhanov en diens Tsjetsjeense gabber Khadyrov.
Andropov senior bleef in leven, zij het gehandicapt. Maar om nog zo'n Capone-scène te voorkomen vertrok hij samen met zijn Victor als twee hazen naar het buitenland. Stay tuned.

dinsdag 3 augustus-2010
Je kan wel leuk als twee hazen naar het buitenland vertrekken, maar als je zonder poen zit kan je niet verder door de klaver jassen. Dus zochten Alexander Antonov en zijn zoon Victor contact met de voorzitter van de board bij Investbank en diens onderknuppel, Maxim Skachko en Igor Dubina. Of ze effies 400 meloen dollar wilden overmaken. Nou, dat wilden Maxim en Igor wel. In de vorm van kredieten voor een zak vol luchtspiegelingen en zonder dat de rest van het zootje bij Investbank daarvan op de hoogte was. Volgens officiële Russische bronnen werd de helft van die 400 meloen gereserveerd voor de verovering van de Nederlands-Zweedse combine Spyker-Saab.
Dachten Alex en Vic van de hele boel af te wezen, maar de ouwe hap bij Investbank gaf geen krimp. Die eiste dat de Antonovs 72 procent van hun aandelen in de bank zouden overdragen. Ter compensatie. Gingen ze uiteindelijk heel schoor en heel voetend toe over, maar net toen ze afstand hadden gedaan van de eerste twintig procent daalde een nieuwe gier neer in de wachtkamer. Ene Vadim Glazkov. Die was bereid de onder hem vallende oliemaatschappij Petersburg Fuel Company bij de Investbank onder te brengen en zo het vehikel in leven te houden. Maar dan wilde hij wel de resterende 52 procent van de Antonov-aandelen. Er ontstond een hoop gefladder en gepik, tot overheidssmurfen een kijkje kwamen nemen. Die vroegen wat er aan de hand was en al gauw wezen alle aanwezige vleugels in de richting van de Antonovs. Die hadden 400 meloen gejat. Alex en Vic toonden zich desgevraagd schielijk bereid om de resterende 52 procent ook aan de Investbank over te dragen, maar vroegen net zo schielijk een verblijfsvergunning aan in... Londen. De vuilnisbak voor oligarchen.
Alleen Skachko en Dubina lijken nu de lul te worden. Zij worden verantwoordelijk gesteld voor de 400 meloen die bij Investbank zijn verdwenen. De bank zelf staat op springen met een gat van meer dan 10 meloen roebel. En de Antonovjes? Die spijkeren aan de weg bij Saab. Samen met de zoon van een ouwe Nazi, Pieter Heerema. Dus die redden hun reet wel. Toettoet.

vrijdag 25 februari-2011
Opgeschrikt door publicaties in de alternatieve Russische pers en Kleintje Muurkrant startten smurfen van de Zweedse Säpo vorig jaar een onderzoek naar de Antonovjes. De financiers van Spykerbaas Victor Muller bij zijn verovering van Saab. En jawel, de Antonovjes bleken inderdaad connecties te hebben met de Russische mafia. Dus kregen de beide Ruskies het vriendelijke verzoek hun tengels uit Saab terug te trekken. Ging om dertig procent van de aandelen. Die verhuisden naar een toevallig net opgerichte holding van Victor. Waar de poen vandaan kwam? Drie keer raden. Nee, Victor zit met bisonkit aan de Antonovjes vast. Bleek gisteren nog weer eens. Werd er plotseling rondgetoeterd dat Victor onze Spyker aan Vlad Antonov had verpatst. Nastrovje Vic. Dat je nog lang mag genieten van je deal.

vrijdag 25 november-2011
De dagvodden boerden vanochtend dat de Litouwse staat de Snoras Bank van de naar Engeland verhuisde Ruskie Vlad Antonov had overgenomen. En dat ie door smurfen op een Europees opsporingslijst was gezet. De eigenaar van Spyker en gappie van Saabartiest Victor Muller zou bij de Snoras hier en daar wat achterover hebben gedrukt. Hoeveel staat er niet bij, maar vanachter de Oder-Neisse linie vernamen we dat het om 290 meloen euro ging. Die stonden wel op de balans, maar ze bestonden helemaal niet. Die meloenen waren gebruikt in andere (privé)projecten. Onder andere via Vlad's Interim Bank in Moskou. Inventief boekhouden dus en dat komt in dit dossier vol mafia en andere kermisgangers wel meer voor. Blader terug naar 27 juli 2010. Daar begonnen we deze serie. Have fun. U hoort nog van ons. Stay tuned.

maandag 28 november-2011
Een paar dagen geleden is de Russische Spykerartiest Vlad Antonov achter het Britse gaas gegaan. Op verzoek van de Litouwse autoriteiten, die hem graag voor de kadi willen slepen voor het leeghalen van de Snorasbank via een inventieve boekhouding en een stel lege frontfirma's. Toen Antonov een tijdje terug te horen kreeg, dat zijn bank zou worden doorgelicht zocht hij steun bij zijn schoonvader, een voormalige KGB-smurf. Die introduceerde hem bij de Moskouse stenenstapelaar Sergei Polonsky, die eveneens in stormachtig weer was beland en net als Vlad een expert was in het optrekken van rookgordijnen en lege hulzen. Zij tastten elkaar in het nette af in Zwitserland en aan de overkant van het plasje en zetten daarna een ingenieus plan in elkaar. Daarbij werden de door Antonov afgeroomde gelden ondermeer gebruikt om Russische mede-financiers van een Sergei's stapels stenen in Moskou buitenspel te manouvreren. In hoeverre Spyker en niet te vergeten Saab in dit mistige meloenenspel, waarmee een forse reut spaarders en beleggers de boot in werden geholpen, een rol hebben gespeeld is nog niet boven water.
Zeker is wel, dat Polonsky in het nette werd genaaid door Antonov toen de zaak in Litouwen begon te schuiven. De laatste acte waarin Polonsky via de band in het bezit zou komen van Antonov's aandelenpakket in Saab, werd door Vlad namelijk noodgedwongen geschrapt. Oorzaak: General Motors zette het licht op rood voor de verkoop van Saab aan een paar jongens uit Bejing. Gevolg: Antonov zat effies zonder en Polonsky stond voor Jodocus.
Hoe dit ook zij, Antonov zit nu dus in een Britse kruipruimte in afwachting van uitlevering aan Litouwen. En met Sergei schijnt het ook niet goed te gaan. Nee, het leven van een oligarch gaat niet altijd over rooskies. Stay tuned.

woensdag 21 december-2011
Nog zo'n Nederlandse gozer die met andermans poen elders aan het klooien is gegaan en toen het misliep druk naar anderen begon te wijzen. Victor Muller. Het is opvallend hoe lief de Nederlandse mainstream voor hem is. Victor wordt afgeschilderd als een echte durfondernemer, een volbloed VOC-er. Maar ze vergeten maar effies, dat ie midden jaren tachtig zijn carrière begonnen is als bef bij Caron & Stevens en dat dat kantoor in die tijd nou niet echt naar Chanel nummertje 5 rook (1). Kon Vic niet helpen, maar toch.
Daarna verdiende hij een redelijk belegde boterham bij het bedrijf van de notoire ouwe Nazi Pieter Schelte Heerema. Ook dat kan je Vic niet nadragen, maar je vraagt je wel af wat dat allemaal doet met je gevoel voor normen en waarden.
Rond de eeuwwisseling was vriend Muller medeverantwoordelijk voor de wedergeboorte van de Spyker. Een soort Oude Schicht uit de tijd van de gaslamp en eigenlijk van meet af aan een zorgenkindje. Vic moest in 2007 een stapje terug doen binnen het bedrijf toen bleek, dat hij wat al te alternatief omsprong met openstaande rekeningen.
Na de op het oog en naar later bleek ook in de praktijk ridicule overname van het Zweedse autobedrijf Saab zocht hij voor het dichten der gaten steun in Rusland. Van vader en zoon Antonov. En laten die nou banden hebben met de Russische mafia. Da! En dan bedoelen we njet die van Pirelli.
Verder deden de Antonovjes ook aan kleurrijk bankieren, waardoor er wat slordig lood begon rond te vliegen en het beruchte Russische OM zoonlief op het verlanglijstje zette (2). En ook hiervan kan je misschien zeggen, dat Vicje daar niks aan kon doen. Maar waarom moest ie nou zo nodig juist in Rusland en later zelfs China rondneuzen naar kandidaten, die bereid waren de openstaande rekeningen te voldoen? Terwijl hij daarmee willens en wetens de afspraken met General Motors over het zuinig zijn met de technologie aan zijn maatje 44 lapte.
Saab is failliet en maakt misschien nog een doorstart. Of dan opnieuw Victor Muller achter het stuur komt te zitten ligt net zo voor de hand als een huwelijk tussen Mark Rutte en Corrie Konings. Eén keer uit de bocht is genoeg.

1. Die minder frisse reuk werd vooral veroorzaakt door de cliëntèle van de aan het kantoor verbonden fiscalist mr. Rodriguez C. aka mr. Roderic Manuel T., die naast zijn paperassen ook een paar schietijzers in zijn kluis bewaarde. Zie voor meer over deze illustere spullenbaas bijvoorbeeld aflevering 323 van de serie "Octopussy".
2. Zie aflevering 8 van deze serie dd. 28 november 2011

zaterdag 24 maart-2012
Pats. Ligt daar ineens Herman Gorbuntsov in coma. Heftig voor zijn klus geschoten door onbekende loodgieters in zijn gezellige stulpje aan de Londense Canary Wharf.
De smurfemarij denkt aan een actie van Russische huurschutters en dat klinkt zo gek nog niet. Herman is namelijk een gevluchte Russische bankier. Ruikt meteen al naar overjarige makreel, maar er verblijven meer van dit soort Russische expats in Cameron's country garden en daar gebeurt niks mee. Dus waarom werd Herman dan wel in coma gewiegd?
Awel, vriend Gorbuntsov had in het nabije verleden nieuwe verklaringen afgelegd ten behoeve van een onderzoek naar de aanslag in 2009 op bankier Alexander Antonov, samen met zoon Vlad sponsors van onze autofakir Victor Muller. Daarvoor gingen al drie Tsjetsjenen op voda en chleb, maar er was voor het Moskouse OM kennelijk nog meer te halen (1).
Nou loopt er tegelijkertijd nog een officieel onderzoek naar een flink gevalletje van corruptie tegen Vladje Antonov en ook daarover kan onze Herman een welluidende aria ten gehore brengen. Kortom, Herman wist meer dan goed voor hem was en kreeg een lading lood op zijn brood. Kan je nagaan waar Victor Muller mee in zee ging bij het boven Baltisch Peil houden van Saab. Maar hé, dat wist ie natuurlijk allemaal niet. Hm? Stay tuned.

1. Meer over Herman in aflevering 3 en 4 van deze serie, respectievelijk dd. 30 en 31 juli 2010. Even hier naar beneden bladeren.

maandag 2 april-2012
Wat blijkt? De dag voordat de voormalige Russische bankier Herman Gorbuntsov in Londen in een coma werd geschoten had ie een lekkere smikkel met een andere gevluchte goochelaar: Vlad Antonov. Het gappie van spijkerkoning Victor Muller en zwendelaar pur sang. Herman had Vlad toevertrouwd, dat ie een paar dagen daarvoor achtervolgd werd door een zwarte Audi en dat hem dat niet lekker zat. Hij was bang, dat ie voor zijn klus zou worden geschoten. Een vooruitziende geest dus, die Herman.
Hij vroeg aan zijn disgenoot wat die ervan dacht en Vlad zou gezegd hebben, dat Herman niet ongerust hoefde te zijn. Londen was de veiligste stad ter wereld met al die camera's en loslopende burgersmurfen. Zat die er effe naast.
Inmiddels is Gorbuntsov uit zijn coma ontwaakt en naar verwachting zal hij deze week een babbel hebben met snorders van Scotland Yard. De klungelige dader was naar verluidt een blanke man met waarschijnlijk de Tsjetsjeense nationaliteit en waarschijnlijk lid van dezelfde schutterij die in 2009 verantwoordelijk was voor de eveneens licht amateuristische aanslag op Alexander Antonov, de vader van Vladimir.
Die Tsjetsjenen zijn ook niet meer wat ze geweest zijn. Maar hoe dan ook, stay tuned.

donderdag 19 april-2012
De hele boel plettert onder zijn reet vandaan en nog babbels ook. Vandeweek liet Saab-curator Lofalk in een Zweeds financieel dagvod weten, dat Victor Muller bij het pushen van een zuinige Chinese overnamekandidaat al vantevoren wist dat General Motors "no deal" zou zeggen. De Amerikanski's zijn namelijk als de dood, dat de chopsticks voor een prikkie hun technologie overnemen.
Muller meteen zwaar over zijn koelwater. Hij dreigde de curator te bedelven onder een vette claim, omdat ie met zijn geouwehoer zware schade had veroorzaakt aan het financiële chassis van de autobouwer. Bovendien boerde Victor nog tegenover de kadi, dat wat hem betreft de curator zijn honorarium die hij uit de achterbak van Saab (aka Swedish Automobile) had gewurmd moest terugbetalen.
Nou hebben wij niks met curatoren, maar om te zeggen dat Lofalk uit zijn bef stond te lullen, nee. Hij was zelfs nog aan de bescheiden kant. Want hij had ook zijn ernstige twijfels kunnen uiten over de due diligence die Muller heeft gepleegd toen de Antonovjes hun neuzen tegen het venster drukten. Als ie die al heeft gepleegd. Want dan had vriend Muller kunnen weten, dat de beide Russische illusionisten bad news waren. Real bad, gezien hun banden met allerlei lieden uit de avontuurlijke wereld, die hun ijzerwaren al tonen bij het bestellen van een koppie koffie en de zwaar bezwadderde reputatie van vader en zoon in de bancaire sector.
Pappa Antonov werd in die context al eens verrast met een kogelbuitje dat hem over de kling had moeten jagen, maar kennelijk bij die gelegenheid niet te vinden was. En hetzelfde overkwam onlangs Herman Gorbuntsov in Londen. Een "bankier" met wie de Antonovjes sinds 2006 gelieerd waren en met wie zij leuke Tsjetsjeense ervaringen delen. Zij hadden namelijk allebei Terek Grozny gesponsord. De voetbalclub van de door Moskou op handen gedragen slagerpresident Ramzan Kadyrov, waar onlangs onze Ruud Gullit op een blauwe maandag nog wat bebloede poen naar binnen takelde. Zowel Gorbuntsov als de Antonovs hadden Ramzan ook beloofd een stel prettige investeringen te zullen doen in zijn totaal naar de kloten geholpen Tsjetsjenië. Maar jammer nou, ze kwamen hun beloftes niet na en dan zijn de rapen gaar. Als die daar tenminste nog willen groeien.
Het zijn misschien maar lullige details uit een ellenlange crimi, die Victor niet hoefde te kennen. Maar eerder in deze serie zijn gebeurtenissen rond zijn financiers voorbijgeraasd die hij wel had moeten cq. had kunnen weten toen hij aan het Zweedse avontuur begon. Of wist. Dat is nog erger. Stay tuned.