woensdag 12 maart-2014
Gisteravond ging er een bom af. Notabene, in de echoput van Toine Huys. Fred Teeven als crime fighterende OvJ had in het laatste decennium van de vorige eeuw een deal gesloten met verwarrende middelenimporteur Cees Helman aka Puk. Cees betaalde daarbij ¾ meloen aan de fiscus, maar kon via een rekening van Justitie de 6 à 7 meloen die hij in Luxemburg had gestald netjes in zijn spaarvarken laten glijden. Buiten de blauwe brievenbrigade om. Ergo, Fred had meegeholpen bij het witwassen van geurend geld. Volgens de brommende lantarenpaal was dat helemaal binnen de toenmalige richtlijnen, maar hij lult wel vaker uit zijn boordje.
Nou is de prangende vraag waarom Cees zo gematst werd door Fred. Wat stond ertegenover? Denk je al gauw dat Cees de nodige info over de concurrentie spuide. Maar volgens de bef van Cees was daar geen sprake van. Brengt ons onwillekeurig naar een van de processen tegen Mink Kok. En dan met name het proces over zijn vermeende rol bij de moord op Jaap van der Heiden, waarvoor hij uiteindelijk werd vrijgesproken. Tijdens dat proces maakte het OM gebruik van een kroongetuige. Ene Peter Dijkstra. Die legde 12 kwalijke verklaringen af over Mink en was de darling van het OM. Tot Petertje met verklaring 13 op de proppen kwam. En die was niet kwalijk voor Mink, maar wel voor onze crime fighter en huidige staatssecretaris. Fred had volgens Dijkstra namelijk poen van boefjes aangenomen. Een paar meloen. Voor dat hele verhaal verwijzen wij met graagte naar het kleine edoch smakelijke serietje “Retteketet, Fred in het kabinet” uit oktober en begin november 2006. Veel plezier en stay tuned.

donderdag 13 maart-2014
De deal die Fred rond de eeuwwisseling met Cees Helman sloot kreeg achteraf de goedkeuring van toenmalig Super PG Johan de Wijkerslooth. En dat terwijl hij kort tevoren terwille van de democratie nog de nodige documenten aan de Commissie Kalsbeek had overhandigd die betrekking hadden op een andere deal van Teeven. De zogenaamde “pre-deal” met Mink Kok. Daterend uit 1998, na een tiental neus-aan-neusgesprekken in een Gentse kruipruimte. Bij die deal kreeg Kok stafvermindering aangeboden in ruil voor info over zo'n tachtig corrupte ambtenaren. Die maakten zonder twijfel deel uit van Teeven's List, die onze crime fighter in 1999 in de gleuf van minister van Justitie Benk Korthals had geperst. Een deel van die stoute jongens was in corruptiesferen terechtgekomen door hun broek op de verkeerde plekken te laten zakken (1). Vandaar ook dat het diepgaand onderzoek dat Benk liet instellen in recordtijd werd afgebroddeld (2).
Hoe Teeven omging met de verbodsbepalingen die na de IRT-affaire en de rapportage van de Commissie Van Traa werden ingesteld komt ook nog eens alleraardigst in beeld in onze serie “Transparant”. Daarin schilderden wij met grove kwast hoe een avontuurlijk clubje bij het binnentrekken van een leuke mix van rotanmeubilair en coke onder regie van Fred de poep in werd gereden door Evert Tweehuizen. Een infiltrant dan wel een groei-informant. Lees en geniet. Stay tuned.

(1) In die periode speelde ook het onderzoek van rechercheur Peter Ros naar de koterhopsverhalen rond figuren bij het Amsterdamse OM en de bestuurlijke driehoek, dat tot Staatsgeheim werd verheven.
(2) Zie ook het artikel "De lange schaduwen van de IRT”.

vrijdag 14 maart-2014
Verwarring alom. De brommende lantarenpaal verklaarde gisteren dat alles kosher was verlopen. De Kamerleden moesten hem op zijn troebele oogjes geloven. De deal die zijn Freddie indertijd met Puk Helman had gesloten was dan wel niet volgens de richtlijn, maar richtlijnen zijn er om er af en toe van af te wijken. O, en het ging niet om 6 à 7 meloen piek, maar om 4 meloen minder. Trek daar die overeengekomen 750.000 piek vanaf en wat houdt die Puk nou helemaal over? Bovendien moet ie die 1 en een kwart meloen ook nog eens opgeven bij de blauwe brievenbrigade! En zo verandert onze Puk in een Pukkie. Bewijs voor dit rekenkundig gegoochel? Uhhh, nou nee. Dat is (staats)geheim.
Nog afgezien van het feit, dat de Kamer een dikke kon krijgen en die kennelijk ook inslikte, bleef een vraag over de deal in de lucht hangen: wat stond er tegenover? Ging het alleen maar om die driekwart meloen te plukken, terwijl met een beetje goeie wil de hele poet uit de Luxemburgse boom kon worden geschud? Of was er nog iets meer dat geheim moest blijven? En had die Peter Dijkstra met zijn verklaring over die 2 meloen misschien de klok horen luiden zonder te weten waar de klepel hing? (1) Weten we niet. Maar als de Kamer zich al met een gigakluit in het riet laat sturen, wat moeten wij dan nog? Grrrr. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 1 dd. 12 maart 2014

donderdag 10 juli-2014
Het is altijd hetzelfde. Hou bij twijfel even een vlammetje onder de ballen van een bestuurder en je kan er anthrax op innemen, dat er plotseling een hiaat in zijn geheugen optreedt. Dat verschijnsel kwam recentelijk nog aan de oppervlakte bij de schop- en bijtwedstrijd tussen ASR en PSL (1) en is voortdurend aan de orde bij het onderzoek naar vreselijk koterhopsen van elitaire Britse piepels (2). En nu weer bij Fred Teeven. Onze ferme staatssecretaris die af en toe wordt ingehaald door zijn strapatsen uit de tijd toen hij nog als crimefighter te boek stond en af en toe de richtlijnen wat bijboog (3). Vanochtend wist de Volksfiets dit bericht naar buiten te persen. Door die storing in Teeven's kwabben vallen alle vragen over de deal met ondeugend ondernemer Cees Helman aka Puk op rotsige bodem. Soms zou je wensen dat je dat vlammetje wat langer onder de ballen van bestuurders mocht houden. Maar daarmee belandt je al gauw in methodes die wij graag toedichten aan machthebbers in eenvoudige wereldlanden. En zover zijn we nog niet. Hoewel, soms heb je de neiging om net als in India of elders in die contreien maar op het dak van een NS-sprinter plaats te nemen, omdat je in de coupé's zomaar een Westerbork-trauma kan oplopen. Hoe het nu zat met die deal met Puk? Zullen we nooit weten. Tegen een kwabhiaat kan je niet op. Over en sluiten.

(1) Zie de serie “Tussen premies en piraten” op de Followupsite.
(2) Zie de serie “Van Estoril naar Zandvoort” op dezelfde site.
(3) Zie de serie “Transparant” en de eerste drie deeltjes van deze serie.

Kan u het wisselen? Lag het bonnetje van Cees Helman gewoon in zijn strafdossier. 4,7 meloen. Met veel liefs van Fredje Teeven. En Ollie Opstelten vorig jaar maar stotteren dat er niks te vinden was. En dat er misschien na wat optellen en aftrekken hooguit sprake was van een paar tonnetjes. Blijft nog altijd de vraag waar die deal tussen Kees aka Puk over ging en waarom de blauwe brievenbrigade voor lul werd gezet. Maar daar gaat het hier even niet om. Wie wist op het moment dat Ollie stond te hakkelen elk detail nog uit zijn hoofd? Zijn eigen staatssecretaris. Die wist dus dat Ollie onzin stond uit te kramen. Erger nog, naar alle waarschijnlijkheid hebben Ollie en Fredje samen de conference in elkaar gehangen. Mocht dat allemaal zo zijn, dan hebben we hier een helder gevalletje van misleiding van de Kamer. Terwille waarvan? Fred mag het weten. Stay tuned. 

Het was een goeie deal. Tussen Fredje Teeven en Cees Helman. Volgens Fred zelfs voor volk en vaderland. Wat zei Jan Hein Kuijpers, de bef van Cees, gisteravond bij Pauw? Het was een goeie deal. En nee, Vrakking kon lullen wat ie wilde tegenover Johnny van den Heuvel, Cees had in ruil voor die 4,7 meloen piek belastingvrij en nog wat bijkomende cadeautjes geen info gegeven over heavy collega's.
Gaan we terug naar de serie “Snoepjes uit de liquidatiewinkel”. En dan met name de afleveringen aflevering 11 en 12 uit april 2009. Gaat over 2 melkbussen met semtex en nog een extra zak met hetzelfde spul, die beginjaren negentig bij de eigenaar van een Italiaans smikkelpaleis lagen opgeslagen. Dat explosieve materiaal zou eigendom zijn geweest van twee avontuurlijke ondernemers: Greg Remmers en Freek Stevens. En een snufje ervan zou op 20 oktober 1994 zijn gebruikt bij de geruchtmakende uitbraakpoging van Cees in de Bijlmerbajes. Stel nou, dat onze Cees uiteindelijk volk en vaderland heeft behoed voor een reeks explosieve gebeurtenissen door Fred die semtex te bezorgen, waarvan het bestaan werd onthuld door eerder genoemde ossa buccakoning. Zonder daarbij allerlei ongein over zijn collega's uit de branche weg te geven. Kijk, dan heb je een goeie deal. En kan Oosting het dak op. Maar weten? Nee, weten doen we niks. Stay tuned. 

Mink Kok is weer op vrije voeten. Volgens een bericht op Crimesite. Mink zat een kleine zeven jaar in een Libanese kerker wegens een aardig handeltje coke. Het desbetreffende nieuws bracht ook ons lange termijn geheugen weer op gang. In november 1992 werd namelijk in het Friese Oudebildtzijl naast een flinke kluit pillen en wat eitjes een enorme hoeveelheid semtex aangetroffen. Men vermoedde dat die leuke dingen voor de mensen aan Mink toebehoorden, maar sluitend bewijs was daar niet voor. Gaan we even in zijn achteruit naar aflevering 5 van deze serie dd. 17 december 2015. Moeten we nog meer zeggen? Stay tuned.

Morgenmiddag is het weer knallen met de ballen. In de Tweede Kamer. Gaat baron Van der Steur tot Warmond opnieuw op de grill in verband met zijn dubbelrol in de tragedie “Fred en het bonnetje”. De Haagse landdagloners denken dat ze vorige keer door de VVD-baron belazerd zijn en dat vinden ze niet normaal. Daarnaast is het voor lieden als JFK Klaver, veilingmeester Pechtold, boekhoudini Krol, marokkanenbraaier Wilders en moraalridder Buma een goeie gelegenheid om de kiezer te laten zien hoe flink ze zijn. Over de deal tussen crimefighter Teeven en avontuurlijk ondernemer Cees Helman gaat het allang niet meer. Laat staan over een gelijksoortige deal van Fred met Henk van de Meene (rip), waarmee Nieuwe Revu vorig jaar juni aan kwam zeilen (1). Die deal dateerde uit 1997. Henk werd in die periode ervan beschuldigd lid te zijn van Johan Verhoek's souterraine organisatie en het runnen van een wasstraat. Om van het gelul af te zijn liet “de Koffer” een onbekend bedrag in het justitiële spaarvarken glijden en daarmee was de kous af. In datzelfde jaar kreeg Verhoek zes jaar kerker uitgeserveerd. Die zag een deal zeker niet zitten.
Van de Meene ging er kennelijk van uit dat hij door het uitblijven van het vonnis niet meer kon worden weggezet als een zakenpief met een bezwadderd verleden. Toen wij namelijk in 2005 in de serie Octopussy Henk opvoerde als wasserettebaas van Verhoek en als telepornoboer kregen wij na enige tijd een proces aan onze bescheiden pantalon, dat wij in eerste instantie notabene verloren, maar in de tweede uiteindelijk wonnen. Waarom Van de Meene Kleintje Muurkrant voor de kadi trok moge duidelijk zijn. Publiciteit over zijn avontuurlijk verleden bracht schade toe aan zijn legitieme activiteiten. Maar je kan boenen wat je wil, een pantervel verliest nooit zijn vlekken. Bovendien trekt dat boenen ook de aandacht van mensen die bij God niet wisten dat Henk een omstreden verleden had. Een van die mensen was Jos Lindhout. De hoofdpersoon uit onze op 12 januari 2011 gestarte serie “Tussen premies en piraten”, waarin zijn battle met verzekeringsmolog ASR wordt omschreven. Een battle die in wezen begon toen Henk van de Meene uit het struikgewas tevoorschijn kwam en het duidelijk werd dat binnen ASR een criminele organisatie actief was. Voldoende aanleiding tot een debat in de Haagse landdag zou je zeggen. Maar misschien komt zoiets pas op gang als er een bonnetje weg is. Stay tuned.

De omerta bij de VVD en haar filiaal bij V en J heeft uiteindelijk niet gewerkt. Baron Van der Steur tot Warmond zag zich genoodzaakt om op te zouten. Maar Mark Damesfiets zit gewoon de rit uit en is een paar dagen geleden al via een hele bups makreelverpakking aan de slag gegaan om de schade bij de verkiezingen zo klein mogelijk te houden. Wordt een hele klus. Want kiezers mogen zich dan in een kudde voortbewegen, als de herder ze besodemietert willen ze nog wel eens schijt hebben aan die hond achter hun kont. Vooral als er groene blaadjes van duizend piek worden beloofd en de kudde vervolgens de met kale rotsblokken vol liggende Schippersvallei wordt ingedreven. Om nog maar te zwijgen over de wanhopige poging van Damesfiets om het asoverdrag met het fascistoïde en corrupte Oekraïne in de voederbak van de kudde te wurmen. Om niet voor lul te staan bij de junta van Jan Kloot Juncker. Maar goed, Den Haag heeft zijn eigen wormen en Naarden. En als een dat weet is het Fred Teeven wel. In wezen de hoofdpersoon in dit hele drama, die weliswaar zwaar tegen zijn zin zijn positie van staatssecretaris moest inleveren maar daarna niet door zijn partij bij de vulles werd gezet. Waarom niet? Nou, wij zijn geen dokter, maar we nemen aan dat het sommetje 4,7 min 2 voor Fred geen al te grote problemen zal opleveren. Verder denken we dat er met Fred's geheugen ook niks mis is. En dat daarin dingen rondspoken die een omerta begrijpelijk maken. Deals, pre-deals, IRT, Rolodex. Om eens wat te noemen. En natuurlijk Teeven's List, die indertijd zo haastig door VVD-minister Benk Korthals werd weggejorist (1). Ouwe meuk. Zeker. Maar wel meuk die er naar onze overtuiging nog steeds toe doet. Fred? Untouchable. Stay tuned.

(1) Zie de serie “Van Estoril naar Zandvoort” en het artikel “De lange schaduwen van de IRT” op de site van de Morgenster.

Een hele kluit lieden blij dat de VVD weer een opneuker heeft gehad. Maar is er helderheid? Nou nee. Wat moest een onverlaat met zwaar weer voor de boeg in de uitverkoop gooien om Fredje Teeven tot een deal te bewegen? Informatie. Iets anders kunnen we niet zo gauw bedenken. Op het gevalletje van Cees Helman hebben we indertijd een semtex-theorie losgelaten. Je moet wat. Maar wat had Henk van de Meene in de aanbieding toen hij halfweg de jaren negentig een paar jaar kerker in het vooruitzicht had (1). Wegens het lidmaatschap van Johan Verhoek's rebellenclub en het in dat verband beheren van een wasstraat. Info over Johan's club? Linke boel. Over de door hem weggestouwde poen? Ook link, maar mogelijk beheersbaar. Of was het toch iets anders?
Even een kwootje uit een getuigenverklaring, afgelegd tijdens een verhoor in het kader van de koterhopsaffaire rond Joris Demmink. Komt ie:

“ ... Alle zaken werden eigenlijk gedaan bij café Ruk en Pluk op de Linnauesstraat. Daar werden zaken gedaan met Anne Tiet, omdat ze flinke borsten had, maar haar echte naam was Verhoek, de zus van Johan Verhoek... Anne Tiet had een woonboot bij de Schellingwouderbrug. Een witte dubbeldeks woonboot. En daar lagen de banden (2). De hele onderwereld kwam zowel op de woonboot als in het café. Ik ben nooit op die woonboot geweest, maar ik wist wat er allemaal gebeurde omdat Langeveld (3) mij dat vertelde.“

We mogen aannemen dat wat Anne Tiet over dit circuit wist ook bij haar broer en zijn gevolg een plekje had gevonden (4). Inclusief zijn financiële wizzard, Henk van de Meene. Die woonboot brengt ons linea recta naar een analoog verhaal dat good old Henk ooit aan een intimus vertelde. Ging over een luxe exemplaar dat niet aan de Schellingwouderbrug lag, maar aan de Vecht. In Breukelerveen. Eigendom van zeg maar de bekendste makelaar van Nederland en gefrequenteerd door lieden uit elitaire sferen die van jonge knisperende blaadjes hielden. De intimus prikte later in een onbewaakt ogenblik de sappige story door aan een paar kennissen uit voornoemde sferen en een week later brandde de luxe woonboot af. Oorzakelijk verband? Wat denkt u? Om een heet verhaal koud te maken: Henk kan bij Fred ook info hebben gedropt die betrekking had op bovenstaande zaken. Jammer genoeg kunnen we het Henk niet meer vragen. Ook niet wat hij voor zijn info terugkreeg. Hij is de Styx overgetrokken. En Fred zwijgt uiteraard in alle talen. Beroepsgeheim. Staatsgeheim. Whatever. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 7 dd. 25 januari 2017.
(2) Bedoeld zijn de tapes waarop te zien viel hoe “nette mensen” met koters aan het hopsen waren. Sleutelwoord: chantage.
(3) Bedoeld is Nico Langeveld. Tapeproducent en koterleverancier. Naar verluidt een telg van “Zwarte Joop” en momenteel inwoner van een TBS-outfit.
(4) Een andere belangrijke volgeling van Johan Verhoek was Ronnie Galiart, die ooit in Bilthoven de vermaarde sexclub Florence Hill runde waar regelmatig CD-voitures voor de deur stonden en ook voormalig minister van Buitenlandse Zaken Norbert Schmelzer tot de cliëntèle behoorde.

Ons wordt altijd voorgehouden dat toen nog niet alles goed dichtgemetseld was. Bij de banken. Beginjaren negentig. Bijvoorbeeld bij Van Lanschot. Vandaar misschien dat het grootste deel van de 4,7 meloen piek van avontuurlijk ondernemer Cees Helman, die meer dan twintig jaar later drie bewindslieden van de VVD fataal werd, geparkeerd stond bij Van Lanschot in Luxemburg. 3,5 meloen. Zoals onze trouwe lezers al een tijdje weten waren een paar telgen van die banksterfamilie rond die periode ook betrokken bij de irreguliere praktijken van de Zwitserse Bank Cantrade van ome Gerrit van Riemsdijk & Son. Zijn sindsdien in het algemeen gesproken voldoende maatregelen genomen om bancaire wasstraten op te laten drogen? Op papier wel. Maar we weten dankzij stories over de HSBC, Wachovia, de Panama Capers enzovoort enzovoort dat dat papier geduldig is. Als de vuiligheid al naar buiten komt volgt er een boete die alles weg heeft van een lachertje, de betrokken banksters worden in de meeste gevallen voorzichtig op de knoken getikt en elders verrijst een nieuwe wasstraat. Moet ook wel. Met name de financiële crisis in 2008/2009 heeft ons geleerd dat avontuurlijke poen gewoon nodig is om de hele boel overeind te houden. Of de Van Lanschotjes zich tegenswoordig wel geheel volgens de regels gedragen? Weten we niet. Kan best. Maar als we Evi op de glazen tiet voorbij zien komen bekruipt ons toch een wantrouwig gevoel. Gek hè? Stay tuned.

Mark Damesfiets heeft negen raadadviseurs. Een soort trubbelsjoeters, elk op hun eigen gebied. Zo was ten tijde van het eerste gedreutel rond het theaterstuk “Fred en de bonnetjes” op V en J ene Albert van der Kerk actief. Hij stond Mark terzijde in het bij de neus rond leiden van de prooi ruikende landdagleden. Zelfs vanaf zijn vakantieadres. Ergens in de periode daarvoor was Appie hoofd-OvJ in het arrondissement Arnhem en in die hoedanigheid was ie toegetreden tot de Raad van Toezicht van het lokale ROC (Regionale Opleidingscentrum). Daar ging op een kwaad moment een luider aan de klokken hangen wegens het gebruiken van valse data om meer subsidie te verwerven. Appie zag de schade voor zijn carrière aankomen en stapte uit de Raad van Toezicht. Het ROC moest uiteindelijk 2 meloen terugbetalen (1).
Vooruitziende blik of niet, na de eerste eilie rond de bonnetjes van Cees Helman stapte Appie op als raadadviseur van Mark en keerde terug in de schoot van Vrouwe Justitia, die niet voor niks geblinddoekt is. Eind mei vorig jaar nam Henk Korvinus, oud hoofd-OvJ van Rotjeknor, Dordrecht en Den Haag, de fakkel van Appie over. Daar zal Geen Stijl blij mee zijn (2). Brengt ons op Jos Kieboom. Raadadviseur tussen 1980 en 1995 en toeverlaat van Ruud Lubbers bij het in veilige haven brengen van de story rond het handjeklap op Cyprus tussen een delegatie van het Nederlandse bedrijfsleven en een Syrische afvaardiging over de leverantie van nucleair materiaal. Zie daarvoor onze serie “Lubbers en de muzelmannenbom”. Daarbij steunden wij vooral op de verklaringen van vervoerder Cor J. uit Purmerend en fixer Aad S. uit Rotterdam. Beiden aanwezig geweest bij de verhitte onderhandelingen. Uiteraard hebben wij (op 7 april 2005) nog geprobeerd om van Kieboom een verklaring los te krijgen (3). Helaas. Noppes. Raadadviseurs? Praat er ons niet van. Stay tuned.

(1) Zie dit stukkie uit de Volksfiets van 2 april 2011.
(2) Onmin tussen Henk en Geen Stijl dateert uit augustus 2014 en had te maken met een fotofuck van de Haagse burgemeester Van Aartsen.
(3) Zie het artikel “Ons Jos” van die datum.

Wat stond ertegenover? Toen Henk van de Meene tot een deal kwam met de crime fightende OvJ Fred Teeven. Kreeg ie net als Cees Helman een douceurtje buiten het zicht van de blauwe brievenbrigade? Werd ie in dit geval met toestemming van Arthur Docters van Leeuwen (1) gevrijwaard van verdere rechtsvervolging? Fred weet het. Maar hij mag natuurlijk niks zeggen. Beroepsgeheim. Staatsgeheim. Whatever. Waar wist Henk veel van? Van de poen van Johan Verhoek bijvoorbeeld. Maar om daarover eens lekker uit te pakken was naar onze smaak een onsje te link. Gelukkig was er meer. Zo bewoog hij zich namelijk ook in de interstellaire ruimte van avontuurlijk ondernemer Jaap de Bode. Compleet met sterren als Willem Endstra, Tijs Blom, Robbie van de Rhee, Wouter Klaassen, Jacobes van Wijk, Rob Wijnmalen (rip), Johan ter Haak, Victor Boitelle, Ronald Maurits, Roderic Manuel Timoteo etcetera etcetera (2). Daarnaast beleefde hij samen met zijn gabber Hendrik van den Hombergh (rip) ook elders interessante zakelijke avonturen. Een paar daarvan speelden zich af bij het groene beleggingsvehikel Terra Vitalis. Zo zette hij binnen die context een ferme voet tussen de deur bij verzekeringsgigant ASR en de nasleep daarvan is zelfs nu nog merkbaar (3).
Na zijn intermezzo met Fred vestigde hij zich samen met zijn vriendin op de Vossenlaan 47 in Bosch en Duin. Niet ver daarvandaan had Johan Verhoek zich een pied-à-terre verschaft voor hij zich een tijdlang terugtrok in het nabijgelegen woonwagenkampement. Een paar jaar later verhuisde Henk met zijn vriendin naar Brasschaat en liet zijn woning aan de Vossenlaan achter voor een familielid van Desi Bouterse. Hoe is het mogelijk zou je zeggen. In een later stadium kreeg dat lid ineens interesse in een woning aan het eind van voornoemde laan. Het bleef bij interesse, want het perceel raakte bezet door de ex van Klaas Hummel. Zij woonde daar met een architect. Het verhaal gaat, dat deze bouwselontwerper haar op een dag opbelde met de mededeling, dat hij nog even een paar boodschapjes ging doen bij Appie Heijn en dan naar huis kwam. Dat laatste lukte niet. Hij kwam om onverklaarbare reden onder een trein terecht in Den Dolder. In de tussentijd was Henk ook weer verkast. Naar Knokke. Zijn eindstation. Het huis in Brasschaat kwam in handen van Edje Pouw. Voor ons ook al geen onbekende (4). Over een kleurrijk exposé gesproken.
Hoe dit ook zij, als Henk al info heeft verschaft aan Fred dan kon hij putten uit een geweldig aantal dossiers. Maar om van al het geouwehoer af te zijn kan hij ook gewoon een flink bedrag geschokt hebben. Maak je ook geen brokken. Of de ins en outs van deze deal ooit nog boven water komen? Zit er niet in. Tenzij de Tweede Kamer ook een pesthekel krijgt aan Stef Blok. Stay tuned.

(1) Zie voor een vlinderachtig detail in deze kwestie aflevering 572 van de serie Octopussy dd. 12 december 2016.
(2) Zie de serie Octopussy
(3) Zie de serie “Premies en piraten”.
(4) Zie aflevering 562 van de serie Octopussy dd. 29 juni 2016.

Van het een komt het ander. Na onze revelaties over Henk van de Meene, de voormalige poenwizzard van Johan Verhoek en andere avontuurlijke ondernemers, kregen we een uiterst interessante reactie in de cybergleuf. Besteden wij morgen uitgebreid aandacht aan. Maar elk diner van enige allure begint met een voorafje. Komt ie. Nadat Henk midden jaren negentig, al dan niet gelardeerd met een bonnetje, een deal had gesloten met Fredje Teeven, ging hij wat omzichtiger opereren. Zal je het zelf wezen. Alvorens tot nieuwe zakelijke initiatieven over te gaan liet hij de zaak financieel eerst even grondig uitspitten door een “belastingmannetje”. Op zich geen wereldnieuws, maar in de aanloop tot zijn moves in de richting van bijvoorbeeld Terra Vitalis en ASR heeft hij in ieder geval zijn “mannetje” geraadpleegd om vervolgens een businessplan in elkaar te metselen. En dan was er nog iets: Henk vervoegde zich na de deal met Fred regelmatig op een kantoor in Hoofddorp. Mag u raaien met welke term dat etablissement in de avontuurlijke entourage van Henk cs. werd aangeduid. Het Teevenkantoor. Waarom? Wat daar gebeurde? Nog onbeantwoorde vragen. Maar we maken vorderingen. Hasta mañana. Stay tuned.

Kregen we daar toch even een ferme mail. Over Henk van de Meene (rip) en zijn kornuiten. Heel ferm. Na een potje checken gaan we vandaag de ontboezemingen van de buiten onze landsgrenzen vertoevende informant op de site plakken. Met verwijzingen als we ons op bekend terrein bevinden. Komt ie:

“Eind jaren 80 hadden Jan Kooij (1) en Flip Flying Doctor (2) via een BV-handel met de gebroeders Kwarten (3) veel contact met Henk van de Meene, de financiële man van de Delta Groep (4). Na Fecundo (5) hadden Henk en companen voor zijn nieuwe plan inzake Terra Vitalis wat meer notabelen nodig, oftewel rechtspersonen met een wettelijke taak, die aanvankelijk betaald konden worden met de deels teruggekeerde FEMIS-gelden (6). Later zou het uit het Terra-potje kunnen.
Nu deden Jan en Flipje veel zaken met notariskantoor Eldering in Zeist, waar ook in het geniep de beroemde forensisch accountant Cees Schaap zetelde, terwijl hij tegelijkertijd een functie bekleedde bij het OM. Zij noemden hun onderneming “De Nederlandse Vereniging voor Persoonsregistratie” en kwamen langs die weg veel registers van gemeenten en andere overheden binnen, ondanks de wet op de privacy. Zo konden zij en hun stromannen ongestraft BV's ontvreemden en verkopen, plus de nodige persoonsgegevens ten behoeve van valse ID's.
Nu was op kantoor Eldering in Zeist toentertijd kandidaat notaris mr. Johan van der Veen verantwoordelijk voor de afdeling familierecht en ondernemingsrecht. Ergo, de sluikhandel van Jantje en Flipje in BV's werden door hem van aktes voorzien. Johan pakte in die periode zijn oude studiehobby ook weer op: dames van plezier. Maar dan wel veel luxer, want zowel Flip als Henk beschikten over de nodige expertise op dat terrein en introduceerden hem op de betrokken studieadressen. Johan kon op zijn beurt Henk helpen aan een introductie bij de professoren K.L.H. van Mens (roepnaam Harrie) en Guus Stille, want hij zat in dezelfde wetenschappelijke Werkgroep Notariaat op de Rijksuniversiteit in Utrecht (7).
De hele club had ook veel baat met het gesjoemel van legaten op het kantoor van Eldering en het was dan ook geen toeval dat in 1995 het BFT (Bureau Financieel Toezicht) hier binnenviel, Eldering uit het ambt dwong en vervolgens ervoor zorgde dat niemand het te weten kwam. Ook gedupeerde cliënten niet. De beerput was namelijk een oceaan. Inmiddels was Johan net voor de inval ervandoor gegaan en had zich als notaris in Dordrecht gevestigd. Net als Schaap die met zijn nieuwe onderneming ook in Dordrecht neerstreek, net om de hoek bij Johan. Deze onderneming is verbonden met de Expertgroep Klokkenluiders. Een zogenaamde “Joodsche Raad” voor klokkenluiders, die hun maatschappelijk zwemdiploma moet worden afgenomen, dus ook hun claim. Snorkelen is er dan niet meer bij (8).
Na de BFT-inval wees de rechter notaris Arend Woortmann aan als rechtsopvolger van kantoor Eldering, maar die kon het niet bolwerken. Hij stapte in Zeist over naar Van Rhijn notarissen, waar zijn carrière tot stilstand kwam door geknoei met handtekeningen op ECO-certificaten. Geen toeval zou regisseur Henkie zeggen. Notarissen zijn extra DUURZAAM. Arend keerde daarop terug naar het kantoor dat zijn naam droeg en zette geassisteerd door oud-belastingman Bart Roos (9) zijn werkzaamheden voort. Vooral ten behoeve van cliënten uit de voormalige Delta-wereld, zoals Maurits, Rozen, De Bode, Kroon enzovoort. Tot aan zijn vervroegd pensioen.
Het hele dossier ligt al jaren bij de witte was van het college van PG's en moet nog steeds Zanussi-fähig worden gemaakt."

Zo. Of je een emmer leeg gooit. Dit was hoor. Als vanouds staan wij open voor wederhoor en andere reacties. Stay tuned.

(1) Zie voor Janus aflevering 316 van de serie Octopussy
(2) Bedoeld is Flip Kerkhoven. Zie voor hem een flink buitje bijdrages in de serie Octopussy.
(3) Hier houden we het bescheiden. Zie aflevering 320 van de serie Octopussy.
(4) De groep die in elkaar zou zijn geflanst rondom Klaas Bruinsma. Ruimschoots terug te vinden in de serie Octopussy. Tussen neus en lippen suggereert de mailschrijver dat Henk dus niet alleen betrokken was bij de wasstraat van Johan Verhoek maar ook bij die van Klaas. Hopen we nog op terug te komen.
(5) Het wordt wat eentonig, maar zie voor deze wasstraat opnieuw de serie Octopussy.
(6) Zie voor FEMIS bijvoorbeeld het artikel “De Bank, deel 3” op de site van de Morgenster.
(7) Harrie van Mens is door ons bloemrijk verwerkt in de serie over Terra Vitalis. Zie voor Guus aflevering 10 van de subserie Terra Vulgaris dd. 10 maart 2009. Je weet niet wat je ziet.
(8) Goegelt u even naar de site van deze groep en bekijk de doelstellingen ervan.
(9) Vgl. Henk van de Meene's “belastingmannetje” uit aflevering 13 van gisteren. Of Bart het mannetje is weten we (nog) niet.

Wat is de overeenkomst tussen de VVD van Mark Damesfiets en de PP van Mariano Rajoy? Ze grossieren in schandalen, maar blijven bloosloos aan de macht. Vandeweek was het weer eens raak. In Madrid werden de PP-bonzen Ignacio Gonzalez en Esperanza Aguirre samen met een dotje onverlaten van wat bescheidener garnituur naar binnen getrokken. Op verdenking van een gevalletje corruptie. What else? En hier achter de pier heeft de VVD besloten om een intern onderzoek te plegen naar het geschuifel van partijvoorzitter Henry Keizer, die in 2012 voor een verdacht laag prijsje de fors in de kluiten zittende uitvaartonderneming De Facultatieve bleek te hebben overgenomen. Samen met een paar andere gretige grissers (1). Dat interne onderzoekcommissies ook vaak, zo niet altijd als begrafenisondernemingen dienst doen hoeven we u niet te vertellen. U leest al langer Kleintje Muurkrant. Daarom verwachten wij niet dat die commissie erg diep zal duiken bij het factfinden naar het wheelen en dealen van dear old Henry. Dat zal ook de opdracht niet zijn. Daarom zullen wij maar wat asresten opduikelen uit het kleurrijke verleden van Henry, dat zo opvallend ontbreekt op allerlei sites die daarvoor zijn ingericht. Want kleurrijk is het. Om lekker uit te kunnen pakken nemen wij u eerst even mee naar aflevering 14 van deze reeks. Een handeltje in BV's, dokters in het zwerk, vervalste documenten, notarissen op de scheve schaats. Het kan niet op. Reacties? Nul. Maar alles went.

Op een dag, in de beginjaren van deze eeuw meldde ene Jan van Maarschalkerwaard zich bij een van onze vermaarde snuffelcollega's (2). Hij was door de heren Jan Kooy en Flip van Kerkhoven ernstig besodemieterd bij de aankoop van een BV. die de heren op de plank hadden liggen. Janus was met ze in contact gebracht via Henry Keizer, die hij kende uit de bestuurlijke kring van De Facultatieve. Henry aka “Hennie” had in vroeger dagen een taxibedrijfje in 020 en als ie bij gelegenheid een limo nodig had betrok hij die bij Dolf Meijer aan de Amsterdamsestraatweg in Utrecht. En zowel  Dolf als onze Hennie waren geen onbekenden in het wereldje van Jan, Flip en de hele kongsie die in aflevering 14 al voorbij is gekomen. Leuk detail: bij de creatie van nieuwe plank-BV's werden af en toe ook de personalia gebruikt van luitjes die net 6 feet under lagen of in rook waren opgegaan. Hooguit wat rommelen met de data en vort met de koets.

De naam van Jan van Maarschalkerwaard kwam weer bovendrijven bij de recente perikelen rond VVD-voorzitter Keizer. De 89-jarige Janus wist het allemaal niet zo goed meer. Kunnen we ons iets bij voorstellen. Wie wil op die leeftijd nog sores aan zijn hoofd? Stay tuned.

(1) Ga naar de site van “Follow the money” en er gaat een bakoven voor u open.
(2) Janus was getriggerd door een publicatie van onze collega waarin de Utrechtse aannemer Holweg voorkwam, die in de jaren tachtig van de vorige eeuw een bescheiden rol had gespeeld in de ABP-affaire. Zie ook aflevering 6 van de serie “Roze Balletten” dd. 4 juli 2001.

Zijne Keizerlijke Hoogheid is opgestapt. Nadat kortgeleden Mark Damesfiets hem nog kosher had verklaard. Zeker nooit de vorige, flink geconsumeerde aflevering van deze serie dd. 30 april jl. bezocht. De hopman van de VVD zou de pijp aan Mark hebben gegeven naar aanleiding van de juridische procedure die Pieter Lakeman eerder deze week tegen de voormalige taxichauffeur aanhangig heeft gemaakt. Niet zijn connecties met avontuurlijke ondernemers als Jan Kooy en Flip Kerkhoven. Het zij zo.
Nu we het toch over Flip hebben: nog zo'n 11 nachtjes slapen en dan gaan de toegangsdeuren van zijn vastgoedcircus Provada weer open in de Amsterdamse RAI. De sleutel wordt dit jaar niet door de vergeetachtige Neel Kroes omgedraaid, maar door Zijne Koninklijke Hoogheid prins Constantijn. Die doet iets in innoveten en daar schijnt Flip's circus ook wat mee te willen. Dat met die sleutel is overigens geen al te grote verrassing, want Constantijn's oudere broer heeft ook al eens de twijfelachtige honneurs waargenomen. Kennelijk zonder door alerte veiligheidssmurfen te zijn gewaarschuwd dat op dit soort feestjes van Flip af en toe ook zware jongens acte de présence gaven (1) en dat er op Flip's blazoen hier en daar ernstige vlekjes te vinden zijn (2). Nou gaan we hier niet meer uitpakken over de vlekken op het blazoen van Constantijn's opa. Die waren wel even van een groter kaliber. Maar daar kan de man van dat meisje van Brinkhorst niks aan doen. Je vraagt je wel af of voornoemde smurfen zitten te snurken bij het samenstellen van de agenda van Hunne Koninklijkheden. Of als ze wel degelijk wakker zijn en hun bezwaren op tafel mieteren niet naar hullie wordt geluisterd. Dat kan ook. Nou ja, iedereen zijn feestje en wie weet kan Constantijn nog even troostende woorden toevoegen aan Hennie Keizer, de man zonder c.v. Want als Flip een beetje gabber is van de wat zwaar uitgevallen fallen angel van de VVD dan geeft ie hem een vrijkaartje. Ouwe jongens krentenbrood. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 392 van de serie Octopussy.
(2) Zie de afleveringen 393, 394 en 395 van de serie Octopussy.

Het meaculpaard werd weer eens van stal gehaald. Gisteren. Bij het hiephoifeestje van de VVD. De premier onder de standup-comedians zei ondermeer dat er de afgelopen weken fouten waren gemaakt in de communicatie bij de affaire rond de inmiddels opgestapte Hennie Keizer.Onder andere door hemzelf. Door nog voordat de interne slagercommissie het coupeermes in de kwestie had gezet “De Dikke” kosher te verklaren en een hele goeie voorzitter van de partij. Dat laatste kunnen we niet beoordelen. Wij zijn van huis uit geen partijgangers. Maar dat koshere karakter van Hennie moet nog worden bewezen. Al dan niet via een gezellig samenzijn met Pieter Lakeman voor de kadi. Nog afgezien van de uitslag daarvan blijft het trouwens de vraag hoe een voormalige taxichauffeur met twijfelachtige gabbers ooit voorzitter van de VVD is kunnen worden (1). Was dat misschien ook een communicatiefout? Of was dat iets anders? Iets ernstigers. We zullen het nooit weten. Dat is ook democratie. Stay tuned.

En verder zijn we van mening dat Little Rock verwoest moet worden.

(1) Zie voorafgaande afleveringen van deze serie.

Captain of industry heet zoiets. Dat is een meneer die het helemaal gemaakt heeft in het grote bedrijfsleven. Zoals bijvoorbeeld Ben Verwaayen. Een ouwe student rechten en internationale polletiek uit Utrecht (!), die later ondermeer spits werd bij PTT, Lucent, British Telecom en Alcatel Lucent. Bij die laatste twee bedrijven ging het na zijn komst eerst heel duimpie, maar bij zijn vertrek stevig pinkie. Dat weerhield de elite niet om hem te behangen met de versierselen die horen bij de status van officier in de orde van Oranje Nassau, commandeur in de orde van het Britse Rijk en ridder in het Legioen van Eer. Je moet ervan houden. Hij schijnt nu iets voor zichzelf te doen in het zakenleven. Iets met start-uppies. Niet iedereen is een Hendrik-Jan de Tuinman als ie uitstapt.
De reden dat wij Bennie opvoeren in dit verband is de belangrijke rol die hij speelde en speelt in de orkestbak van de VVD. Al jaren en jaren is hij aktief binnen de partij van eerst ik en dan de rest. Eerst in allerlei commissies, later als ultiem klankbord. Bij dat commissiewerk moet hij ook een andere kanjer in het liberale metselwerk en stucadoren zijn tegengekomen: Hennie Keizer. Die hield daar ook erg van. De functie van klankbord oefende Bennie uit in zijn vakantiewoning in de Franse vlek Goult ten oosten van Avignon. Iedere zomer kwam en komt de top van de VVD daar bijeen om de koers van de partij te bespreken en indien nodig bij te stellen. In 2014 werd Taxi-Hennie op het voorzitterschild geheven en in ieder geval vanaf dat jaar maakte hij qq. deel uit van het tableau de la troupe in het zomerhuis van Titel-Bennie. Merkwaardig, want je mag toch niet aannemen dat de schemerachtige c.v. van Hennie aan de aandacht van een gezalfd man als Bennie is ontgaan. Kan je de conclusie aan verbinden dat het hem geen reet kon schelen. Of zelfs wel leuk vond. Zo'n man van de straat. Van het volk. Tenzij er iets anders speelde. Iets wat wij niet weten. Nog niet. Want ondertussen graven wij vrolijk verder. Stay tuned.

Wie even goegelt op de naam van Peter van Haperen weet het zeker. Die heeft never a dull moment in zijn leven gehad. Ook in de annalen van Kleintje Muurkrant is de avontuurlijk aangelegde Peter terug te vinden. In de serie “Coup of Gladiosoup”, waarin de betrokkenheid van onze voormalige rogue CIA-knuffel Carl Armfelt bij de in de jaren tachtig in de pijplijn verkerende coups in België en Suriname door het beeld werd getrokken (1). Maar Peter blijkt van meer markten thuis. Zo heeft ie jarenlang als undercover voor allerlei smurfdiensten gewerkt en bij een van zijn missions binnen dit kader stuitte hij in 2003 op een moord in Spanje. Uitgevoerd door Wout van Kouwen, een bekende figuur uit de Nederlandse armée des ombres, en een “Joego” die inmiddels is verenigd met zijn schepper. Althans, er leefde bij Peter een sterk vermoeden in die richting. Dat liet hij ook weten aan het OM en hij ging van de veronderstelling uit dat bijvoorbeeld crimefighter Fredje Teeven in zijn vijfde versnelling zou schieten. Niet dus. In de jaren die volgden deelde Peter herhaalde malen stroomstootjes uit bij de gerechtelijke instanties over de inertie van het OM in deze zaak. Was er sprake van een deal tusen Teeven en Van Kouwen? Volgens zijn runners wel. Dus toen Teeven het OM-schip verliet om aan een carrière op het Binnenhof te metselen zag Van Haperen zijn kans schoon om alsnog een onderzoek op gang te brengen. Opnieuw leek er lijm te zitten onder de justitiële slak. Ten einde raad deponeerde hij in maart van dit jaar een beklag over de gang van zaken bij het Gerechtshof in Amsterdam. Hij kreeg nog wel een bevestiging van ontvangst, maar vervolgens trad een diepe stilte in. Om de zaak op te porren stuurde hij gisteren het boeltje onze kant op. Tighten your seatbelts en glijd gelukzalig weg in een litanie van duistere intriges. Stay tuned.

(1) Voor meer over Armfelt raden wij u aan onze voortreffelijke zoekmachine aan te slingeren.

Uit een mailtje dat wij vorige week in de gleuf kregen:

“...Teeven werkte als vertegenwoordiger voor Hagemeyer en kwam later pas bij Justitie.”

Hm? Volgens de officiële gegevens maakte Fred zijn entree bij Justitie in 1993. Tussen 1977 en 1980 zat ie in Utrecht in een opleidingsklasje van de Rijksbelastingdienst waar ook Henk “Honnepon” Kamp een bankje bezette. Ze wilden bij de FIOD. Beunde Fred toen bij? Bij Hagemeyer? Mocht de mailschrijver het bij het rechte eind hebben, dan moet het haast wel in die studietijd zijn geweest, want tussen 1980 en 1990 hoorde Fred thuis bij de blauwe brievenbrigade en daarna was onze crimefighter drie jaar lang teamleider bij de douanerecherche in Rotjeknor en de stad der muggen oftewel Haarlem. Een periode waarin nogal wat containers met verwarrende middelen in samenwerking met Amerikaanse wijsneuzen stiekem werden doorgelaten om crimineel Nederland in kaart te brengen en waarin die twee steden een belangrijke rol speelden (1).
Overigens is het ook mogelijk dat Fred binnen het kader van een diepgaand onderzoek naar het wel en wee bij Hagemeyer of anderszins daar was gedetacheerd. Is het belangrijk dat Fred al dan niet bij het internationaal opererende handelshuis actief was? Nou, we zijn in het bezit gekomen van een fascinerend dossier over die onderneming en daar kan je zowel euforisch als uiterst somber van worden. Het is maar hoe je in elkaar hangt. Hoort u later meer over. Stay tuned.

(1) Er is iets met die carrière van Fred. Leest u dit eens.

Nee, het volgende heeft niks te maken met Fred. Niet direct. Maar Peter van Haperen wel (1). Deze master of suspense stuurde ons vandaag zijn rapportage uit 2012 aan het adres van Martine Michel, onderzoeksrechter in de zaak rond de Bende van Nijvel. Voor luitjes die jarenlang de Belgische fora over dit onderwerp hebben gevolgd min of meer gesneden Deventer. Maar voor wie niet zo actief is geweest mogelijk een openbaring à la die van Johannes. Zij het op een totaal ander terrein. Lees en houd contact met ground control in Den Bosch. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 19 van deze serie dd. 5 juli 2017.

Keurige man. Op het oog. Die André Batenburg. Een bankier in hart en nieren, die in 1974 tot CEO van de ABN werd verheven. Precies weet onze bron voor dit verhaal het niet meer. Of het in 1974 was of in 1975. Maar in die periode, waarin Suriname onafhankelijk werd, maakte de altijd in driedelig grijs gehulde Batenburg zijn opwachting in Paramaribo. Als onderdeel van een rondreis langs de bankfilialen elders in de wereld. Daarbij bracht hij ondermeer een bezoek aan Hagemeyer Wijngaarde Handelmaatschappij, een importbedrijf van verbruiksartikelen, voedingsmiddelen en andere spullen die je nodig hebt in het dagelijks leven. Hoogste baas was de bekende Surinaamse ondernemer en politicus Edgar Wijngaarde, die in 1969 nog een tijdlang figureerde als interim minister van Financiën. Batenburg benaderde hem met een bizar voorstel: of hij mee wilde werken aan de vorming van een zwart geldcircuit waarin aan het internationaal opererende Hagemeyer een sleutelrol was toebedacht. Zwart geld, zowel afkomstig uit reguliere als ondeugende handel. Wijngaarde wees het voorstel van de hand. Maar naar niet veel later zou blijken vond Hagemeyer's managementteam in Suriname Batenburg's voorstel zo gek nog niet. Voordat Edgar intern rigoureuze maatregelen kon nemen werd zijn als journalist actieve zoon Frank in 1982 een van de slachtoffers van de decembermoorden. Een paar dagen later kreeg Edgar een paar uur de tijd om de begrafenis van zijn zoon te regelen. Meteen daarna vluchtte hij berooid (!) naar Nederland. Van daaruit probeerde hij het verzet tegen de junta van Desi te organiseren. Zonder succes. In 1992 bezocht hij nog eenmaal Suriname ter nagedachtenis van de slachtoffers van de moordpartij. In 1997 overleed Edgar op 84-jarige leeftijd in Amsterdam. Zonder ooit gewag te maken van het voorstel van Batenburg en de wasstraat van Hagemeyer. Voor zover wij weten. Maar gelukkig was Edgar niet de enige die op de hoogte was. Stay tuned.

Vinden we fijn. Als we een tikkie terug krijgen. In dit geval van Peter van Haperen. Hij schreef het volgende. Komt ie:

“Leuk stukje gisteren over Edgar Wijngaarde. Alleen, Wijngaarde ging niet pas in het verzet tegen Bouterse na de decembermoorden, hij was een van de leidende figuren en geldschieter van de voorgenomen kerstcoup. Reeds lang voor de decembermoorden. Wijngaarde was de beoogde minister van financiën in het daarna te vormen nieuwe kabinet van Chin a Sen, samen met Ab Juddel en Wilfried Lionarons.
Ik doe je nu in bijlage toekomen de vervolgmail aan de cel Waals Brabant (1) met wederom de betrokkenheid van Hans Valk. Dit verhaal had ik reeds eerder aan Gerard van Westerloo (2) verteld, die het zou natrekken. Het resultaat weet je.

Maar nu, wat ik nog nooit aan iemand verteld heb, de rol hierin van luitenant-kolonel William (Willem) Küchler. Na de decembermoorden werd ik rond half januari gebeld door kolonel Görlitz, dat Armfelt nieuwe mogelijkheden zag voor een coup in Suriname, die nu zeker nodig was (3). In hetzelfde gesprek vertelde Görlitz mij dat “de overste” was overleden. Hij kon daar telefonisch niets over zeggen, maar zou mij daarover bijpraten in een volgend gesprek. Door omstandigheden kwam dat gesprek pas in mei en hieruit bleek dat Küchler degene was geweest die de plannen voor de kerstcoup via Hans Valk aan Bouterse had doorgespeeld. Volgens Görlitz werd Küchler geliquideerd omdat hij de Belg José vanden Eynde, die een informant van hem was, opdracht had gegeven om kolonel Valk de plannen te bezorgen. Dit omdat hij na de terugkomst van Armfelt en Van den Heuvel uit Amerika, eind oktober 1982, geschrokken was van het mogelijke aantal slachtoffers van tussen de 800 en 1200. Küchler kon dat voor zijn geweten niet verantwoorden en besloot daarom Bouterse te waarschuwen. Bouterse nam zijn maatregelen met het nu bekende resultaat. Küchler kende als verbindingsofficier Valk redelijk goed en dacht met het inschakelen van een tussenpersoon redelijk veilig te zijn.

Gelijk na de decembermoorden, rond 10 december, is er door Armfelt opdracht gegeven Küchler te liquideren op de bekende Interdocmanier, door middel van een injectie of een huidstrijking die een hartaanval of hersenbloeding ten gevolge heeft. Hetzelfde wat later met Görlitz is gebeurd, maar daarover later meer.”

Zo. Of je de Marowijne leeg gooit. En dan hier nog de aangekondigde bijlage. Het kan niet op. Stay tuned.

(1) Zie voor de eerste mail aflevering 21 van deze serie dd. 13 juli 2017.
(2) In 2012 overleden journalist die zijn sporen respectievelijk verdiende bij Vrij Nederland, De Groene Amsterdammer en de NRC.
(3) Zie voor Küchler, Görlitz en Armfelt de serie “Het schaduwcommando van de prins”.

In 2008 schoot Woutje Bos te hulp. Met poen van ons stutte hij onze drie grote banken en het verzekeringsvehikel ASR. Om te voorkomen dat de boel met veel geraas in elkaar zou donderen. Nou zal dat niet met de losse hand zijn gebeurd. Woutje een beetje kennende zal ie vantevoren wel even hebben uitgevlooid wat er intern zoal mis was bij de betrokken spaarvarkens en het pretpaleis van Jos Baeten. Bij dat laatste is de vraag valide of hij bij dat vlooien ook gestuit is op de criminele organisatie die directeur Rob Beumer in voornoemd paleis had opgebouwd. Een organisatie die ondermeer het leven van oud-PSL eigenaar Jos Lindhout en zijn gezin in een staat van verwurging bracht die tot op de dag vandaag voortduurt. Ondanks het gedwongen vertrek van Beumer in 2009. Al dan niet na het vlooiwerk van Woutje (1).
Hetzelfde geldt voor een familie die wij vooralsnog niet met name zullen noemen. De pater familias (“AC”) was ten tijde van het bezoek van ABN/AMRO hopman Batenburg aan Suriname de rechterhand van Edgar Wijngaarde. En ook hij was mordicus tegen het voorstel van de bankster om van Hagemeyer een mondiale wasstraat te maken voor grijze en zwarte poen (2). Zoals eerder beschreven zag Wijngaarde zich na de schermutselingen in december 1982 en de dood van zijn zoon genoodzaakt uit te wijken naar Nederland. Zijn steun en toeverlaat bij Hagemeyer kwam daardoor in een uiterst kwetsbare positie terecht. Hij had de zeggenschap over rond de 80 procent van de aandelen en er werd hem te verstaan gegeven die aan een medewerker, die al enige tijd bezig was het idee van Batenburg vorm te geven, over te dragen. AC weigerde daaraan te voldoen. Zelfs na een gerechtelijke uitspraak in Nederland, waarheen hij met zijn gezin was teruggekeerd. Net als Lindhout cs. werd hij hier langzaam gewurgd door blauwe brievenbrigadisten, deurwaarders en gerechtelijke instanties. Hij leeft tot op de dag van vandaag samen met zijn echtgenote vanuit een paar koffers. Dan weer bij hun zoon, dan weer bij hun dochter, dan weer bij kennissen. Maar wie verscheen ineens hoogstpersoonlijk als een deus ex machina in hun leven? Juist. Woutje. Die was bij het doorvlooien van de ABN/AMRO en de andere twee Grossbanken kennelijk gestuit op het dossier Hagemeyer. Een dossier waaraan ome Nout van het Nederlandse Supervarken zich niet wenste te branden. Maar diens opvolger Klaas Knot wil eraf en AC en zijn familie schadeloos stellen. In verband daarmee zijn we voorlopig behoorlijk cryptisch gebleven. Maar breek ons de bek niet open. Stay tuned.

(1) Zie de serie “Tussen premies en piraten”.
(2) Zie aflevering 22 van deze serie dd. 21 juli 2017. Voor het analoge geval rond “Brilstar” verwijzen wij met graagte naar de uit periode rond het millenium daterende serie “De Bank” met ondermeer ongelooflijke gebeurtenissen in de Sarphatistraat en in Chicago.

Even op de vingers getikt. Het zat met de aandelen van “AC” die in de vorige aflevering ter sprake kwamen ietsie anders. In 1974/1975, grofweg ten tijde van de mondiale etappekoers van ABN's wegkapitein Batenburg, verhuisde AC naar Venezuela, werd daar filiaalhoofd van Hagemeyer Venezuela en Curacao en qq. eigenaar van de aandelen. Uit een van de mails van een ingewijde:

“Barreto Miliani: relatie. Jesus Edgar Barreto Miliani als volontair. Afgestudeerd economie. Kwam terecht bij Hagemeyer. Assistent van AC. Samen opgericht Hagemeyer Venezuela. Uit Europa kwam zwart geld binnen bij de ABN Antillen. Dat moest worden witgewassen en werd onttrokken aan het toezicht van AC. Hij werkte niet mee. De (zwarte) Carribbean trade stond onder toezicht van ene Davids, een genaturaliseerde Nederlander uit Singapore“.

Zoals eerder vermeld bestond die zwarte geldstroom naar de Hagemeyer wasstraat in Latijns Amerika ook uit ondeugend geld. Oftewel opbrengsten uit de handel in verwarrende middelen. En laat nou ook de naam van Johan Verhoek vallen. En wie was een tijdlang diens belangrijkste wasbaas? Henk van de Meene (rip). Jawel. We zijn thuis. Stay tuned.

Gek eigenlijk. Gisteren hoorden we een mevrouw klagen over pakjes drugs die op het strandje bij Moerdijk aanspoelden. En Peter R. schampertjes lullen over de aanvoerder van een brommerclub uit Emmen en omgeving, die drie maanden had gekregen voor het ronddelen van een snuifje Witte Neus om de stemming er wat in te houden binnen de club. Maar niks over het bezoek dat minister van Financiën Wouter Bos in crisistijd aflegde aan een voormalige, goudeerlijke topmedewerker van de in 2008 in Franse handen geraakte Hagemeyer. Om van hem te horen hoe dit internationaal opererende handelsconcern decennia lang als wasstraat diende voor zwarte poen uit zowel reguliere als irreguliere activiteiten. In eerste instantie opgezet door de ABN en later dankbaar gebruikt door de ABN/AMRO, de ING en de RABO om hun cijfers lekker op te poetsen. Nog eens: Wouter Bos ging persoonlijk op visite! En ook Klaas Knot kwam in beweging nadat Nout Wellink in 2011 was weggehinkt. Tekenen die erop wezen dat er sprake moest zijn van een immens dossier, waarvan bijvoorbeeld een Fred Teeven op de hoogte moet zijn geweest. Om maar te zwijgen over romantisch boekhouder Gerrit Zalm, die eind 2008 de bank van de ook met zware jongens in contact staande Dirk Scheringa inruilde voor de ABN/AMRO en in september plotseling aankondigde zijn maatje 44 aan de wilgen te hangen. De kijkcijfers van deze serie zijn aardig. Maar meer ook niet. Hoe is het mogelijk zou je zeggen. We staan nog in dubio wat we komend weekend gaan doen. Een bezoekje brengen aan het Moerdijkse strand of naar het No Surrenderpark in Emmen. U hoort nog van ons wat het is geworden. Stay tuned.

Frans Sijbers heet ie. En hij is een bef die thuis hoort in de stal van circus Wladimiroff in Den Haag. Op 21 december van het vorig jaar kreeg onze Frans deze mail in de gleuf. Een voorbeeld van wat ze in de Amerikaanse pers een “bombshell” noemen. Frans reageerde later nog wel wat lammig in de richting van de schrijver, maar liet het verder maar zitten. Je kan niet overal achteraan hollen. Stay tuned.

Frans Sijbers was niet de enige uitverkorene. Ook zijn collega Joske de Koning ontving ongeveer tezelfdertijd een herderlijk schrijven van smurfenuitzendkracht Peter van Haperen. Met een uitgebreid exposé over diens onderzoekingen in het Endstra-complex en aanverwante artikelen. Inclusief zijn aanvaringen met Fredje Teeven. Voor u dit leest, fasten your seatbelts. De catering is onderweg. Stay tuned.

Gelukkig is de Haagse Landdag op reces. Kunnen de leden later altijd zeggen dat ze het niet hebben gewusst. Of gelezen in Kleintje Muurkrant. Zoals zo vaak een lam excuus. Want of je nou op vakantie bent in een tentje bij Pieterburen of in een korjaal de Marowijne doorklieft het kanonvuur dat voormalig smurfenuitzendkracht en Interdoctor Peter van Haperen tot nu toe al heeft afgegeven moet zelfs daar hoorbaar zijn geweest (1). En daar blijft het niet bij. Geheimhoudingsplicht? His ass. Dat moge blijken uit de volgende mail die onze gleuf bereikte. Zoekt u maar even een plekje in de berm tegenover de koeien. Dit is hem. Niet even gauwgauw doorslikken. Goed herkauwen. Net als de gevlekte meisjes aan de overkant van de sloot altijd doen. Prettige zondag verder. Morgen Peter's brief aan Bouterse. Stay tuned.

(1) Voor onze bijdrages over Interdoc even de zoekmachine aanslingeren. Om even duidelijk te maken waarover we het hebben.

Beloofd is beloofd. Vandaag pompen we de brief die Peter van Haperen op 6 februari 2015 aan president Bouterse stuurde onze site op. Met ondermeer revelaties over de geheime operatie Victor, de Rotterdamse strafbef Inez Weski, het plan voor de aanleg van een Chinees themapark (1) en de reorganisatie van de Surinaamse inlichtingen- en veiligheidsdienst CIVD. Zo heerlijk. Daar kan geen roti tegenop. Stay tuned.

(1) U denkt misschien wat moeten allerlei geheimsmurfen nou in godesnaam met een Chinees themapark? Nou, het is niet voor het eerst dat we dit thema het toneel opsleuren. Zie daarvoor de serie “De aanbidding van de gouden Pekingeend” uit 2008. En hoe Fred in deze modder steekt? Geduld. Komt allemaal nog aan de orde.

Dagelijks gehinderd door oetlullen uit Newark, Oslo en Tsjechië. De site zelfs enige tijd op zwart. Maakt allemaal geen flaus aus. We gaan door met de strijd. Zo ook met deze serie, die inmiddels zo'n formidabele boost heeft gekregen door de inbreng van Peter van Haperen. Diepduiker in het sinistere wereldje van intriganten, speurneuzen, beffen en de smurfemarij. Een diepduiker ook die tegen alle regels in een soortement van dagboek bijhield, waarin alles wat hij meemaakte keurig op schrift stelde. Om te voorkomen dat hem later kunstjes werden geflikt. Geen “lief dagboek” dus. Meer een “stout dagboek”, dat nu pagina voor pagina opengaat vanwege de kunstjes die hem inderdaad werden geflikt. Het artikel van vandaag is een soort opmaat tot het grote verhaal rond Haico Endstra, de broer van Willem, en allerlei bekende en onbekende figuren uit diens habitat. Onder wie oud-douanier Cees de Jongh (1). Lees en vergeet Penoza. Stay tuned.

(1) Zie het artikel “De smokkel van coke en smoke”.

Je moet ergens beginnen. Dus eerst maar eens een kwootje. Komt ie:

“Voormalig xtc-handelaar Ronald van Essen wil in dat openbaar getuigenverhoor aantonen dat bij de vereffening van de erfenis van de in 2004 doodgeschoten criminele vastgoedhandelaar Willem Endstra geen rekening is gehouden met miljoenen die hij tegoed zou hebben. Ook beschuldigt hij de broer van Endstra, Haico, ervan in 1999 (samen met Willem) de aanslag op hem te hebben laten uitvoeren, waarbij hij invalide raakte.”

Komt uit dit artikel dat gisteren het licht zag op Crimesite en deel uitmaakt van een hele serie. Kan je denken, waar begint zo'n man aan? Mission impossible. Maar zonder twijfel herinnert u zich nog de ice bucket over dit onderwerp die wij op 26 augustus jl. in aflevering 31 over u heen kieperden. Dat ging nog wel een stapje verder waar het Haico betreft. Heel curieus, de OM-equipe onder leiding van Fred en Koos deed geen hol met de voorhanden zijnde informatie en klepperde een tunnel in waar ie nooit meer uitkwam. Mogelijk komen we in de nabije toekomst via een artikeltje twaalf-procedure aan de weet waarom voor die route werd gekozen. Kan voor Fred in ieder geval geen enkel bezwaar zijn. Die staat bekend als een transparantie lover. Stay tuned.

Aflevering 31 controversieel? Ja, dat zou je wel zeggen. Reacties? Nul. Maar als u denkt dat we daarom het relaas van voormalige diepduiker Peter van Haperen verder laten voor wat het is bent u ernstig in de war. Penoza? Kinderspel. Lees en hou moeders erbuiten. Stay tuned.

We hebben een diepduiker en we hebben nieuwe getuigen. En die zingen in koortje, dat we met zijn allen de Fred en Koos-tunnel zijn ingereden zonder ons af te vragen of er misschien ook nog een alternatieve route naar het Endstra-complex mogelijk was geweest. Lees hier het vervolg van Peter van Haperen's intrigerende verhaal over wat er zijns inziens mis is gegaan bij het officiële onderzoek naar de ruimingen in de Amsterdamse onderwereld in het eerste decennium van deze eeuw en de achtergronden daarvan. Je weet niet wat je leest. Verderop in de week komt Peter met het antwoord op zijn eigen vragen. Stay tuned.

Vandaag de apotheose van Peter van Haperen's verhaal over de liquidaties in het Amsterdamse wereldje uit het eerste decennium van deze eeuw. Een verhaal dat grosso modo een op een loopt met een artikel 12 procedure die hij binnenkort aanhangig maakt bij de rechtbank. Fasten your seatbelts, want we gaan op weg naar een flinke bult turbulentie. Lees "Haico. De zussen Holleeder"  en vraag daarna of u nog uit kan stappen. Stay tuned.

Hennie Keizer heeft 12 meloen euro moeten schokken. Een navorderingetje van de blauwe brievenbrigadisten. En hun broertjes van de Fiod snuffelen nog wat verder aan de bij Rutte's Volkspartij voor Vrije Duitendieven prematuur tot uitvaart gedwongen voorzitter. En dat allemaal na dit schandaal, waarover wij eerder in deze dealsserie onze eigen info de catwalk opduwden. Nou zouden als we de berichten mogen geloven de Fiod broertjes zich bij hun speurtocht concentreren op Keizer's aankoop van de facultatieve hemelse pakketdienst. Maar als ze goochem zijn kijken ze meteen ook even naar de verkoop van het vehikel. Na een jaar! Aan ASR!!! Waar toch niet al teveel experts rondliepen in het verzekeren van 6-foot-under operaties of het openzetten van een urn. De waarde van het spul werd door accountantsboer EY met een hooivork geschat op 100 meloen, maar Hennie's Utrechtse VVD-makkers bij ASR zullen dat bedrag niet losjes in zijn vestzak hebben gefrommeld. Wel gaat het verhaal dat onze met een Ubergewicht worstelende emeritus chauffeur in de privésfeer een pakket opties in ASR-aandelen had bedongen als godfather Jos Baeten eenmaal een klap op de beursgong had gegeven. Noem het een soort spaarbiggetje dat je aan gruzels ramt als zich een buitengewone kans voordoet. Als bijvoorbeeld in dit geval ASR laat weten verregaande plannen te hebben om Aegon op te slokken. Dan behoort de grafsmaak van zo'n navordering meteen tot het verleden en zou Hennie bij wijze van spreken zijn gappies ook nog een douceurtje kunnen bezorgen. Het is misschien rijkelijk speculatief, maar wel toepasselijk voor de sfeer waarin deze affaire zich bevindt. Stay tuned (JP).

De zaak tegen de vroegere taxichauffeur Hennie Keizer is weer opgegraven. Volgens het Financieele Dagvod heeft de Blauwe Brievenbrigade ondermeer beslag gelegd op de Haagse stulp van de vorig jaar uitgetreden voorzitter van de VVD (what else?). Omdat het sterke vermoeden bestaat dat “De Dikke” de kluit voor in ieder geval 12 meloen belazerd heeft bij de verkoop van “zijn” in laatste reizen gespecialiseerde onderneming De Facultatieve aan het bij ons zo populaire ASR van Jos Baeten, dat ook niet van duistere smetten vrij is (1). Vorig jaar doken wij naar aanleiding van de eerste berichten over deze louche affaire in het verleden van Keizer en troffen daarbij nauwe contacten aan met de clan rond avontuurlijk ondernemer Flip Kerkhoven over wie wij al menig smeuiig verhaal hebben uitgeserveerd (2). Ook toen hebben we ons al afgevraagd hoe de ballotage bij de VVD in elkaar zit als het om belangrijke partijfuncties gaat. En hoe het maatje van Jort in godesnaam vorig jaar zijn trouwe “Dikke” kosher kon verklaren. Op zijn minst voorbarig. God, waar hebben we dat woord meer gehoord? Nou ja, laat maar. Tot de volgende uitvaart. Stay tuned (JP).

(1) Zie onze criminele serie “Tussen premies en piraten”.
(2) Zie voor dat verleden de afleveringen 15 tot en met 18 en vooral aflevering 36 van “Fred en de deals”.

Tijd niks van gehoord. Van Hennie Keizer aka “De Dikke”. Niet om achterover te slaan voor een dubbele salto gehoekt. Want toen begin 2017 de story over de tot het walhalla der VVD-grissers opgeklommen Utrechtse taxichauffeur uitbrak was er wel heel even gekakel in het hok. Maar in Den Haag beschikken ze over een zeer geroutineerde begrafenisonderneming als het om affaires gaat. Dus Hennie ashes to ashes onder het genot van een koppie koffie en een broodje kaas en hophop de karavaan trok verder. Nou hadden wij over Hennie dankzij een VVD-fluisteraar in de slipstream van Follow the Money ook een paar leuke deuntjes ten gehore gebracht (1). En naar aanleiding van dit bericht in de Quote meldde hij zich weer even met een jolig meeltje. Willen we u niet onthouden. Komt ie.

“Ik kon er in 2017 niet zo gauw opkomen, maar nu weet ik het weer. Het was Hennie Keizer die toen geldschieters zocht voor FastNed. Rijke VVD-ers. Toen het een bodemloze put werd maakten ze er stiekem een carroussel van (het oude liedje) en zochten ze om de boel overeind te houden dummies in filantropisch Nederland als Fred Matser op. Een onnozel rijkeluiszoontje dat nooit een slag werk heeft verricht en dat ook nog via de Stichting Onafhankelijke Hulpverlening de Scientology steunt met donaties”.

Dit stukkie krijgt een vervolg. Voelen we aan ons water. Stay tuned (JP)

(1) Zie eerdere afleveringen in deze serie. 

Asteblaft. We voelden het aan ons water aan het eind van de vorige aflevering. En wat denk je? Daar is het vervolg. Gaat over die Stichting Onafhankelijke Hulpverlening (SOH) uit Laren die onder andere de filantropische injecties van Fredje Matser gebruikt om de Scientology te spekken. Wat die Stichting doet en/of wil kan u hier terugvinden. De leiding van die club bestaat uit lieden die er hun beroep van hebben gemaakt om de tanden en kiezen die je aan het begin van de rit hebt meegekregen een beetje in shape te houden. Onder de voor de cliënten aanlokkelijke slogan: “Mondigheid over eigen mond”. Hoe kom je erop zou je zeggen. Bij een famielje is die slogan kennelijk op vruchtbare bodem gevallen: de Oranjes. Maar hun toetreding tot het klantenbestand van het supertrio Hans Beekmans, Herman van Nouhuys en Annette Brunnekreef van de SOH kan ook een wat minder hoogdravende reden hebben. Volgens onbevestigde persberichten van eerder dit jaar zouden de Oranjeklanten namelijk na een behandeling van hun ivoren wachters nooit een rekening in hun gleuf krijgen. Dat zou namelijk niet kies zijn. De Oranjes en poen. A never ending story. Nou vragen wij ons af of de toppers uit de zogenaamde criminele famielje die ook met enige regelmaat hun entree maken aan het Schoutenbosje 11 in Laren voor een dentaal APK-tje met dezelfde egards worden behandeld. En of beide famieljes ter ondersteuning van hun gebit gebruik maken van fantasierijke Gandgvitamins, die rechtstreeks afkomstig zijn van de firma G & G, een scientologyfabriekje in de UK, en door Hansepans Beekmans (aka Bekitomans) cs. tussen het transplanten, boren en polijsten door worden aangeprezen cq. voorgeschreven. Zo'n vitamineshot valt niet altijd even lekker en hoe boud is het dan voor een leek om een verband te veronderstellen tussen het opspelen van koningin Maxima's darmstelsel (in de volksmond de schijterij) en het slikken van Gandgvitamins? Dat hep je als je als RVD geen details naar buiten mag brengen over het onwel en wee van de koninklijke famielje. Laat staan over de nauwe connectie tussen Oranje en de door de Scientologysekte beheerste SOH. Dan krijg je speculaasjes, roddel en achterklap. Wat was dat ook weer met ons water? Ja, wij voelen dat er een vervolg komt op dit stukkie. Stay tuned (JP).

Nog even over die vitaminepillen die de SOH-crew uitvent. Zoals gezegd (1) worden die geproduceerd en aangeleverd door de Britse Scientologyfirma G & G, die tussen 1965 en 2009 onder leiding stond van David Bernard Gaiman (rip) en zijn vrouwtje Sheila. Het geloof in die pillen steeg in de loop der jaren sneller dan het geloof in de sprookjes van Hubbard, maar een kerk moet ook leven en dus zijn de meloenen die deze retail inmiddels oplevert meer dan welkom. Het doet allemaal een beetje denken aan de slankheidspillen van het Volendamse duo Jan Veerman en Annie Schilder, waarover trouwens boze tongen beweerden dat in de flesjes ook wel eens andere pillen meegingen dan op het etiket werd vermeld. Naast zijn betrokkenheid bij het pillen draaien was Gaiman ook actief bij een paar subversieve laagstandjes en mede daardoor steeg zijn ster binnen de clearing-organisatie net zo snel als de voertuigen waarmee Tom Cruise door films heenraast (2). Goed voorbeeld doet goed volgen. Ook de Larense tandensmid Hans Beekmans die volgens antieke berichten ruim 15 jaar geleden tot dit gezelschap van geestgrutters toetrad hield ervan met snelle bolides en ronkende tweewielers rond te rossen. Dat laatste doet ie nog, zij het dat ze niet meer ronken. Dat je dan toch tegen iets ergs kan aanbumpen werd in 2016 pijnlijk duidelijk toen hij in Amsterdam notabene op de avond van de vierde mei door een smurf van zijn fiets werd geknuppeld en stevig gewond het hospitaal inzeilde. Ronzijdank was hij vrij snel van zijn negatieve gedachten over dat incident verlost. Waar Scientology al niet goed voor is. Mogelijk is dat een van de redenen dat leden van het Koninklijk Huis inclusief veiligheidsgoeroe Pieter van Vollenhoven zich trouw bij de SOH aan de tand laten voelen. Om hun negatieve gedachten weg te poetsen. Baat het niet, dan schaadt het niet. Zoiets. Stay tuned. (JP).

(1) Zie de vorige aflevering van 11 april jl.
(2) Hier kunt u uitgebreid genieten van een exposé over The Life of David.

Wie hoort er in dit rijtje niet thuis: Johan Cruijff, Michel Platini, Franz Beckenbauer, Jürgen Steinke, Lionel Messi en Cristiano Ronaldo? Jürgen Steinke. Heel goed. U gaat door naar de volgende ronde. De op 24 maart 1949 geboren Jürgen Steinke was voor een groot deel van zijn voetballeven een speler uit de keukenkampioen divisie van de DDR tussen najaar 1968 en zomer 1984. Een laagvlieger dus. Maar na die periode lijkt hij flink hogerop te vliegeren. Met name in de Berlijnse stenenwereld en later ver daarbuiten. En dat trok ook de aandacht van Nederlandse stenenstapelaars. Snort u dit artikel in de Cobouw van 2 december 1994 maar even door dan malen wij ondertussen een paar bonen. Vet hè? Maar er groeide twijfel tussen onze kwabben. Hoe wordt zo'n eenvoudige drollenwipper als Jürgen Steinke tussen 1984 en 1994 grootaandeelhouder van Kondor Wessels? Om eens over een polletje te struikelen. En wanneer precies? Dat zegt Cobouw er niet bij. Nou staat er op het geboortekaartje van Kondor Wessels juli 1990 (1), dus Jürgen maakte na die maand pas zijn entree. Maar we mogen gerust aannemen dat ruim voor dat jaar waarin de twee helften van Duitsland weer aan elkaar werden geplakt geldwolven van beide zijden van Checkpoint Charlie de buit al aan het verdelen waren. Bijvoorbeeld via de naar waspoeder riekende Zwitserse Bank Cantrade, waar de Van Riemsdijkjes en de Van Lanschotjes de dienst uitmaakten en de crème van avontuurlijk Nederland onder wie ome Dik Wessels (bij leven grootaandeelhouder van de Bossche bollenbank) zijn ondeugende poen liet schoon spoelen (2). Al dan niet geassisteerd door de burgemeester van Oost-Berlijn die op ome Dik's pay-roll stond. Opvallend: in het Cobouw artikel wordt expliciet vermeld dat de Koninklijke BAM geen gebruik maakte van Jürgen's diensten. Kan zijn, maar een “voormalige” topman van dat illustere stenenbedrijf deed dat wel degelijk: Henk van de Meene (rip). De grootste wasbaas van Nederland. Kwootje van Peter Lagendijk daarover. Komt ie:

“Direct nadat ik aan de slag ging in de stenenwereld (3) werd ik door Henk regelmatig naar Düsseldorf gestuurd voor het sluiten van enorme deals met vertegenwoordigers van Steinke, onder wie Volker Diedenhofen, een topjurist. Overigens was Steinke bij Henk geïntroduceerd door Floor Mouthaan, wiens broer Niek hotemetoot was bij Van Lanschot en wiens carrière nou niet bepaald vlekkeloos was “ (4).

Peter stuurde tegelijkertijd een KvK-uittreksel van de uit 1977 stammende stenenonderneming Amlyn Holding mee, waarin Henk in een later stadium als stille vennoot optrad. En hoppa, daar gaat de bal over de hoofdtribune. Want de Steinke die in dit epistel wordt opgevoerd heeft een dubbele voornaam, Jürgen Berth, en komt uit Reutlingen ten zuiden van Stuttgart. Nog zo erg niet, maar hij werd ook op een totaal andere datum afgeleverd door de ooievaarexpres dan onze Berlijnse keukenkampioen: 25/12/1941. Overigens blijkt Jürgen Berth al enige tijd geleden verhuisd te zijn naar Vis, een eiland onder de Kroatische kust, van waaruit hij zijn zakelijke imperium aanstuurt. Een laten we nou een deel daarvan terugvinden in Amsterdam. Niet bij een van de gebruikelijke, belastingparadijselijke trustkantoren, maar op het adres Kazernestraat 18 huis in de rustieke Amsterdamse Plantagebuurt. Amlyn Holding, Capricornus (later omgedoopt in Citime), J.A.N. Mommsenstrasse 6, RWE Wärme Berlin, Tulipan Grupa (aka Tulp Groep), BUWOG Holding, Euréal, Matura Bauten, Elvira Vermögensverwaltung, Drug Verwaltungs- und Beteiligungs GmbH en E-two energy. Om eens een flink bekertje om te gooien. Allemaal van Jürgen Berth Steinke. Mede dankzij zijn samenwerking met wasstraatkoning Henk van de Meene. En niet te vergeten met de Habib Metropolitan Bank. Een Pakistaans spaarvarken dat bij ons al eerder door de modder knorde in de aan de voormalige Rotterdamse bef Geert-Jan Dolk opgehangen serie Shady. Inclusief en geheel gratis de Iran-Contra-affaire, de Mossad, een drugsonderzoek, wasstraten, tête-à-têtes van Van Riemsdijk junior en Dolk etcetera etcetera. Een absolute must read. Net als binnen deze context het artikel “Retourtje Cantrade”en de nog op stapel staande vervolgartikelen van deze serie. Stay tuned (JP).

(1) Bij de totstandkoming van deze nieuwe bouwonderneming nam David Wessels heel verrassend Goliath IBB-Kondor over. De herkomst van de poen? Goeie vraag.
(2) Hoe de verhoudingen lagen tussen ome Dik en de Nederlandse banken moge blijken uit het bericht van afgelopen week, dat de Rijssense stenenstapelaar en officier in de Orde van Oranje Nassau namens die spaarvarkens druk uitoefende op cliënten die excessief rood stonden om over de brug te komen. Bijvoorbeeld door het opdoeken van hun bedrijf. Dat ondersteunt nog maar weer eens het verhaal over ome Dik's rol in de affaire rond Ger Visser, oud-eigenaar van Eurocommerce, dat u keurig uitgeserveerd kunt terugvinden in de serie “Vrienden onder elkaar”.
(3) In de laatste jaren van de vorige eeuw, nadat Henk een deal in elkaar had gehangen met de latere buschauffeur Teeven om een verblijf in een kerker te voorkomen.
(4) Dit recente artikel onder de rauwe titel “Corruptie” geeft u een leuk doorkijkje in die carrière.

Een bewogen adres. Weteringstraat 28 in Amsterdam. Een adres met een zwaar bezwadderd verleden. Neem even de tijd voor dit historische SPOK-artikel, dan weet u wat we bedoelen. Komt u naast de naam van Jürgen Steinke vanzelf ook die van Klaas Bruinsma en Peter Houtman tegen. Allebei heren die niet al te deftig aan hun einde zijn gekomen. Maar Jürgen leeft nog en slijt zijn ouwe dag genoeglijk vlakbij Kut op het Kroatische eiland Vis. Klinkt niet appetijtelijk, maar het valt alles mee. Lees hier maar eens wat hij daarover schrijft en roep daarna gerust “Fuck”. Stay tuned (JP).

Het hoger beroep tegen Willem Holleeder is weer begonnen en gelijk komt zijn zus Astrid, beker bekend als ‘Judas’, weer met een herhaling van zetten. Broer Willem is alwéér bezig om aanslagen tegen haar en zus Sonja voor te bereiden. Ja, wat wil je ook. Willem zit in de EBI (Extra Beveiligde Inrichting) in Vught. Hij heeft daar toch niets te doen en voldoende faciliteiten om een aanslag op zijn zussen voor te bereiden en uit te voeren. Helaas heeft ze hier geen bandjes van en het zal ook wel niet in een mapje van Peter met de vele petten staan. Maar hoe dan ook, het zaadje is weer gepland en zal de eerstkomende tijd veel water nodig hebben. Wat ik me wel afvraag en me al eerder afvroeg: Wat is de rol van Johan ‘de Hakkelaar’ Verhoek? Astrid wordt nog regelmatig bij hem gesignaleerd. Is hij niet in staat om haar te beschermen? Natuurlijk wel, maar dat is nergens voor nodig. Er is geen enkel gevaar, niet voor haar en niet voor haar volslanke dochter. Weet u nog, hoe verschrikkelijk Astrid het vond dat ook haar dochter in gevaar verkeerde en geen sociaal leven had? De waarheid is, ook hier anders. Op iedere Nederlandstalige zender of weekblad zitten we momenteel tegen die vetkwabben van Miljuschka aan te kijken, dat mag echt iets minder en dan bedoel ik niet alleen de vetkwabben.

Maar, het gaat over Fred en de deals. En eindelijk wordt onze criminele crimefighter bij het proces betrokken. Niet alleen Fred Teeven maar ook Mink Kok is als getuige opgeroepen in de zaak van onze knuffelcrimineel Willem Holleeder. Dat belooft vuurwerk, want wat de meesten vergeten zijn is dat Fred Teeven samen met de oud-douane rechercheur Cees de Jongh de spilfiguren waren in het doorlevertraject tijdens de IRT-affaire. Cees de Jongh wist als contactpersoon tussen de IRT en de grensbewaking en gedekt door zijn directe chef Fred Teeven ongecontroleerd honderden containers met gemiddeld vijf á zes ton drugs binnen te halen. Veel van deze containers zijn bij Mink Kok terecht gekomen. Wat een toeval en welk een mogelijkheden voor een advocaat om hiervan gebruik te maken.

Of heeft Janssen andere plannen met de parttime buschauffeur? Mogelijkheden genoeg.

*   Na de moord op Willem Endstra heeft Fred Teeven de leiding over het onderzoek naar de afpersingen, de liquidaties en het witwasgebeuren met Willem Endstra als spil. Er waren nogal wat vragen over de manier waarop het onderzoek uitgevoerd werd.

*   Zoals hierboven al gesteld. Het binnentrekken van de drugscontainers in samenwerking met Cees de Jongh. En vooral niet vergeten, het daarop volgende witwastraject via Luxemburg in samenwerking met de broer van Cees, Henk de Jongh.

*   Het functioneren van het kolibrie-team, de eerste aanvaring met Johan ‘de Hakkelaar’ Verhoek, Cees Helman, Bertus Kwarten en de dood van de informant.

*   De leugens van Fred Teeven tijdens de IRT-affaire. De misleiding van Maarten van Traa en de betrokkenheid van Fred Teeven bij de dood van Roy Adkins.

*   Onze Fred had geen problemen met de dood van informant Martin Swennen? Het was toch Teeven die de verblijfplaats van Swennen voor wat zilverlingen verstrekte?

*   Welke deals heeft Teeven gesloten met Mink Kok. Hoe zat het ook al weer met de pre-deal met Mink Kok. Teeven kreeg hier het schamele bedrag van 500.000,- gulden voor. Heeft Janssen genoeg kennis en lef om dat tijdens de zitting ter sprake te brengen?

*   Waarom is het filmpje over de aanslag van Cor van Hout zolang onder de pet gehouden. Maar erger, waarom is Sonja Holleeder niet geconfronteerd met haar leugens over de schutter. Mocht haar betrokkenheid met die aanslag niet bekend worden omdat de onschuld van Willem dan duidelijk was?

Advocaat Janssen heeft wat huiswerk te doen. We zullen hem met alle plezier helpen om teflon Fred het vuur wat aan de schenen te leggen. Bovenstaande zaken, en meer, gaan we uitgebreid in beeld brengen. Hopelijk geven de advocaten nu wat meer gas bij de getuigenverhoren en zeker bij Astrid, de jankende advocate.
(Peter van Haperen)

Het verhoor van Fred Teeven
Er zijn leugens, grove leugens en dan nog de waarheid volgens een (ex) politicus. Onze buschauffeur had geen herinneringen aan de gebeurtenissen die advocaat Sander Janssen zo graag van hem wilde horen. Nu komt ons dat niet zo onbekend voor. Ook over de deal met Cees Helman liet het geheugen de ex-staatssecretaris van justitie regelmatig in de steek. Ja, de verwachtingen waren hoog gespannen, maar wat een demasqué. Advocaat Sander Janssen was geen partij voor de doorgewinterde beroepsleugenaar die het zelfs schopte tot Staatssecretaris van Justitie. Ook werd vanaf het prille begin duidelijk dat niet zijn raadsman maar Holleeder zelf de regie had over het verhoor. Holleeder liet zien wie er de baas was. Hij schreef briefjes met vragen aan de getuige, die ongegeneerd voorgelezen werden door zijn advocaat. Hier stond de loopjongen van Holleeder, niet de ‘Dominus Litus’, de meester van het proces. Daar konden de 30 pagina’s met vragen niets aan veranderen. Kwantiteit is niet altijd kwaliteit, maar hopelijk is onze advocaat bekend met de achtergronden.

Een onwillige getuige
Teeven liet bij zijn eerste antwoord over de positie van Klepper en Mieremet (Spic & Span) in de Hollandse criminele netwerken, al blijken dat hij niet van plan was om opening van zaken te geven. Hij houdt zich van de domme, of Klepper en Mieremet daar al dan niet in werden genoemd en meent dat hij als getuige daarover niets kan zeggen. Zowel aan de liquidaties van de Amsterdamse criminelen Michael Vane en Erwin Tra heeft hij weinig herinneringen en ook niet aan het onderzoek naar de drugshandel van Klepper en Mieremet. Hoe kan dat? Zulke grootschalige onderzoeken en geen herinneringen?

Het City Peak onderzoek
Teeven weet wel iets over het ‘City Peak’ -onderzoek naar de drugshandel van Cor van Hout de voormalige bloedgabber van Willem Holleeder. “Daar kan ik niet omheen draaien, dat was een zaak die ik niet zal vergeten.” Dat was voor hem ook moeilijk te ontkennen, Teeven was in die zaak niet alleen zaaksofficier van justitie maar ook nog CIE-officier. Advocaat Janssen ziet zijn kans en begint over Thomas van der Bijl, en het grote wapenarsenaal bij hem gevonden dat waarschijnlijk was bedoeld voor wraak op Klepper en Mieremet. Teeven kan of wil daarover weinig zeggen. Volgens hem is er in het City Peak onderzoek gekeken naar de herkomst van die wapens maar hij herinnert zich de details niet.

De eerste aanslag op Cor ‘Flipper’ van Hout
Advocaat Janssen komt bij de beelden die gemaakt waren met een geheime camera die bij de overburen van Cor in de Deurloostraat geplaatst was. Op die beelden was de schutter te zien van de mislukte aanslag op Van Hout in maart 1996. Teeven zegt dat er breed is gerechercheerd op wie er achter de aanslag in 1996 zat en dat er meerdere scenario's zijn onderzocht, maar welke verdachten er specifiek in beeld zijn gekomen weet hij niet. Volgens Teeven was het de keuze van de politie om die camera te plaatsen en was het de keuze van de politie en justitie die beelden niet vrij te geven. Verder kan Teeven zich weinig te herinneren. "Het is 25 jaar geleden."

Ja het is inderdaad 25 jaar geleden, maar Teeven vertelt niet dat hij degene was die ‘onrechtmatig’ opdracht had gegeven om die camera’s te plaatsen en dat hijzelf die beelden 14 jaar lang in zijn bezit heeft gehad. Janssen gaat hier onvoorstelbaar de mist in en vraagt aan Teeven of Mieremet betrokken was bij de dood van Cor van Hout. Dat is wel onderzocht zegt Teeven maar niet door hem.
Wat was het echte verhaal achter de beelden? De politie bleek camerabeelden te hebben van die aanslag en wel van camera’s die in opdracht van voormalig officier van justitie Fred Teeven, onrechtmatig waren geplaatst. Volgens Teeven waren ze te onduidelijk voor onderzoek? Dit bleek later een ‘flagrante leugen’ te zijn. Het waren essentiële beelden, waardoor duidelijk werd dat Willem ’s zuster Sonja gelogen had in haar verklaring over de schutter. Het was Sonja, die als ‘enige’ de schutter op de beelden niet herkende. Volgens haar was de schutter een man in een zwarte jas met een sikje. Uit de beelden bleek dat er niemand anders aanwezig was tijdens de aanslag.

Regisseur Holleeder was er duidelijk over: "Jullie hebben de moordenaar laten weglopen."

De manipulatie
Het verhoor begint een farce te worden. Er wordt gezellig gekeuveld tussen Holleeder, Janssen en de manipulator Fred Teeven. Teeven pakt ze met boter en suiker in.

De canard over de bedreiging van Koos Plooij
Het eerste wat je tijdens de juridische studie over verhoren leert is het volgende: Stel tijdens een verhoor nooit een vraag als je het antwoord niet weet. Het gaat nu over de moordopdracht die de Sreten ‘Jotsa’ Jocic zou hebben gegeven voor officier van justitie Koos Plooij. We zullen de advocaat even uit de droom helpen: Er is nooit sprake geweest van plannen door Jocic om Koos Plooij te vermoorden. Teeven was in zee gegaan met een dubieuze kroongetuige, Wout van Kouwen die met dat leugenverhaal bij Teeven aanklopte. Zowel Teeven als Plooij namen dat zwamverhaal heel serieus tot ze teruggefloten werden door hun superieuren Joan de Wijkerslooth en minister Piet Hein Donner. Ondanks de bewezen leugens over de zogenaamde moordaanslag geeft Teeven aan de van moord verdachte Van Kouwen een zak geld mee om in Bonaire verder te gaan met zijn oplichtingspraktijken.

Willem Endstra, Van Essen, Stanley Hillis en de rest
Over Endstra, Ronald van Essen en de liquidaties van Klepper en Mieremet kan ex crimefighter Teeven zich weinig tot niets herinneren. Over het Joegoslaven milieu kan Teeven niets zeggen. Stanley Hillis mocht zich vanaf 1994 verheugen in aandacht van politie en justitie, dat is alles wat Teeven erover kwijt wil. Advocaat Janssen wil meer over Stanley Hillis horen en na de pauze blijkt Teeven hier toch meer van te weten. Althans, Teeven weet een beetje. Hillis was voornamelijk in de jaren negentig in beeld maar geen onderwerp van uitgebreid onderzoek? Hebben wij dan altijd een verkeerd beeld gehad van de ‘Kouwe Ouwe’?

De kunst van het ondervragen
Ondervragen is een kunst. Van die kunst heeft advocaat Janssen weinig kaas gegeten. Hij stelt vaak de goede vragen, maar weet niet door te drukken en laat zich met een kluitje in het riet sturen. Geen druk en dus geen resultaat. Neem de drugshandel van Thomas van der Bijl. Veel vragen, geen antwoorden. Terwijl de deal tussen Van der Bijl en Teeven zo duidelijk op straat lag. Ook hier verliest Sander Janssen de slag. Het wordt een droevige vertoning met gemaakte jovialiteit. Het betreft hier een tegenstander die aantoonbaar zit te liegen. Ga dan niet zitten lachen en ginnegappen maar confronteer hem en zorg dat hij moet antwoorden. Je cliënt heeft levenslang door deze houding!

Een faliekante misslag dit verhoor. Geen wonder dat zijn collega Malewicz het voor gezien hield. En wat is de vervanging? Een geroutineerd jurist die de klappen van de zweep kent? Nee, het lijkt meer op een dom gansje die er alleen bijzit om mede-advocaat Willem Holleeder in toom te houden. Je kunt in het hoger beroep je kruit niet droog houden. Ze zal moeten laten zien dat ze een eigen inbreng heeft. Hier win je het proces niet mee.

Resumerend: Weer hetzelfde politieke leuterverhaal: ‘Mijn geheugen laat me steeds in de steek. Hierover heb ik een beroepsgeheim.” De oplossing is duidelijk, zorg dat hij dan beter nadenkt. Stel de juiste vragen en vervolgvragen en bijt je erin vast. Door het flutonderzoek en de manipulaties door politie en justitie heeft Holleeder levenslang aan zijn broek. Hier en nu beroept een corrupte oud-FIOD-ambtenaar (blijkens een rapport van de rijksrecherche) zich erop dat hij zich niets herinnert. Het oude verhaal: Teeven herinnerde zich niets van de feiten tijdens de IRT-affaire maar loog er lustig op los. Teeven herinnerde zich niets van de deal met Cees Helman maar loog er lustig op los. Teeven herinnert zich niets van de onderzoeken naar of rond Willem Holleeder maar …

door Peter van Haperen