maandag 21 januari-2013
Vinden we ook leuk. Een paar dagen geleden kwakten Spaanse dagvodden op straat, dat Luis Barcenas samen met een paar gappies stiekem 22 meloen euro bewaarden in een Zwitsers spaarvarken. En caramba, Luis is al jaren de schatbewaarder van de aan de macht zijnde Partido Popular van premier Mariano Rajoy. Waar Luis met de pet is rondgegaan vermeldden de vodden niet. Maar wel dat ie zo’n twintig jaar achtermekaar plakjes spek ter waarde van 5000 tot 15000 euro’s van het spaarvarken afsneed en die met enige regelmaat op het bord van zijn Partidobonzen schoof. Als een soort bonus voor hun polletieke werkzaamheden. In 2009 zou Rajoy, die naar verluidt zelf niet van spek hield, aan Barcenas hebben verzocht om het Zwitserse varken verder met rust te laten en de zwartgeblakerde betalingen aan de bonzen te staken. Zonder twijfel volgt nog veel meer Spaanse Schweinerei nu de beer los is. En wij zijn er als de kippen bij als er weer wat te hamsteren valt. Het is een beestenbende in Europa. Stay tuned.

donderdag 31 januari-2013
En wij maar schrijven dat de Spaanse premier Rajoy niet van spek hield (1). Dit in tegenstelling tot de bonzen van zijn partij, die zich jarenlang duizenden euro’s lieten toestoppen, afkomstig uit een geheim Zwitsers spaarvarken, dat door luitjes uit het Spaanse bedrijfsleven werd vetgemest. Maar volgens het dagvod El Pais van vandaag was Rajoy geen haartje beter dan zijn bonzen. Ook hij lag regelmatig aan het financiële infuus en hield daarover stijf zijn kaken op elkaar tegenover de BBB (Blauwe Brieven Brigade). Zou tot voor kort niet strafbaar zijn geweest, maar je slaat toch wel een geweldig potfiguur bij al dat gekakel over bezuinigen, de broekriem aantrekken, met zijn allen een bijdrage leveren en meer van dat moois. Krijgt deze muis uno rabo (staart, grappig)? Lijkt ons zomaar wel. Al was het maar electoraal. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 1 dd. 21 januari 2013.

zaterdag 2 februari-2013
Ja, dat dachten we al. In de vorige aflevering spraken we de verwachting uit dat de Spaanse zwarte poenmuis een rabo (staart) zou krijgen. Nou, helemaal bingo. De huidige eilie blijkt namelijk rechtstreeks voort te vloeien uit de zogenaamde "Gürdel-affaire". Een corruptieschandaal dat in 2009 de boel flink op scherp zette tussen Gibraltar en Andorra, maar listig het intrigebos werd ingeduwd toen bleek dat de fameuze onderzoekrechter Baltasar Garzón een paar sleutelfiguren op illegale wijze had afgeluisterd (1). Een van die figuren was Fernando Correa (2). Een hotemetoot van de Partido Popular van voormalig premier Aznar en huidig premier Rajoy, die naar nu blijkt allebei lekker hebben meegesmikkeld uit de geheime Zwitserse ruif. Iberische rupsjes-nooit-genoeg.
Bij de Gürdel-affaire verwierven een stel stenenstapelaars via het PP-netwerk van amigo Correa grote bouworders van de overheid in ruil voor stevige financiële bijdrages uit hun zwarte voorraden. En Juanito Fiscusio? Die kon een dikke krijgen. Spanje werd volgestampt met bouwwerken en vliegvelden waar momenteel hekken omheen staan met "hier waak ik"-bordjes en gierde vervolgens een recessie in die bijvoorbeeld het pensioengeld van de ouwe meuk opslokte en zorgde voor een werkeloosheid waar je usted tegen zegt.
Wie de laatste dagen goed heeft opgelet ziet enige overeenkomst tussen deze Spaanse toestanden en wat wij in Nederland allemaal meemaken. Waarover struikelde de SNS-bank? Over een stapel onverkoopbare stenen. En dan mag een of ander talking head wel zeggen, dat we er met de naasting van drie grote banken wel uit zijn, maar bij de ABN/AMRO en de ING staan ook nog een paar stapeltjes stenen in de kelder die op de markt geen daalder waard zijn. En dat zal bij de “gezonde” RABO niet anders zijn. Bovendien weten we niet hoeveel de boerenbloedbank mag schokken voor haar aandeel in de Libor-affaire. Dus kijk er niet van op als ook hier de Spaanse furie losbreekt. En dan hebben we het niet over 5 december. Stay tuned.

(1) Garzón verwierf internationaal onder andere bekendheid door zijn poging de Chileense dictator Pinochet voor het luik te zetten, Berlusconi en diens mafiose gabber Dell’Utri te tekkelen en de Amerikaanse Nazi-methodes bij de baardenbestrijding veroordeeld te krijgen.
(2) Correa is het Spaanse woord voor gordel cq. Gürdel.

maandag 4 februari-2013
Die Rajoy maakt hem. Hij ontkende afgelopen weekend voor de Spaanse glazen tiet, dat hij ooit steekpenningen of zwarte aanmoedigingspremies had ontvangen. En om te bewijzen was hij bereid om zijn hele boekhouding open te pletteren. Wij twijfelen er niet aan dat die inmiddels kloppend is gemaakt. En wij staan daarbij niet alleen: driekwart meloen Spanjaarden hebben hem ondanks zijn aanbod al schriftelijk verzocht om op te sodemieteren.
De causerie van Rutte’s collega lijkt op een poging tot vooruitverdedigen, alleen krijgt ie de bal niet weg uit het strafschopgebied. Zoals eerder vermeld is die bal daar terechtgekomen door Luís Barcenas, de voormalige penningmeester van Rajoy’s Partido Popular, en bevatte lijsten van geheime betalingen aan de hoogste partijbonzen tussen 1997 en 2009. Afkomstig van grote muchacho’s uit het Spaanse bedrijfsleven, die daar graag wat vergunninkjes voor terugzagen. Toegegeven, de betrokken bonzen staan vermeld met initialen en af en toe een kleurrijke bijnaam. Maar je hoeft geen intensieve studie criminologie te hebben gevolgd om de identiteit van de ontvangers te achterhalen. Dat vindt procureur generaal Eduardo Torres Dulce blijkbaar ook, want hij heeft besloten een diepgaand onderzoek in te stellen naar aanleiding van de laatste onthullingen. Die moet dus goed uitkijken, anders gaat ie dezelfde weg als Baltasar Garzón, die in 2009 al aardig gevorderd was bij zijn onderzoek naar de “Gürdel”-affaire (1). Ook klokkenzwengelaar Bacera en de voormalige PP-hotemetoot Fernando Correa kunnen het beste een paar flinke achteruitkijkspiegels ter hoogte van hun oren laten monteren. Al viel laatstgenoemde in 2004 plotseling in ongenade en zeilde hij in 2010 achter het gaas.
Nu we het toch over Correa hebben. In zijn toptijd niet zo’n lullige hotemetoot. Hij was verantwoordelijk voor het kickbacks-voor-vergunningennetwerk en verwierf daarmee een belangrijke positie binnen de PP. Zo trad hij bijvoorbeeld in 2002 op als best man van motorsportmagnaat Alejandro Agag bij diens huwelijk met een dochter van toenmalig PP-premier Aznar in een van de zalen van het koninklijk paleis in Madrid. Verder had hij ook alle festiviteiten rond dit huwelijk verzorgd en prominente gasten, onder wie Rupert Murdoch, Tony Blair en koning Juan Carlos, in de vette watten gelegd. Allemaal keurige heren. Fernando kan dus het nodige vertellen aan pg. Dulce. Of hij het ook doet is een ander verhaal. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 3 dd. 2 februari 2013. Opvallend: in datzelfde jaar verzocht Rajoy aan Barcelas om de irreguliere betalingen aan de PP-functionarissen stop te zetten.

maandag 18 februari-2013
Zitten twee dames aan de koffie. In Barcelona. Juli 20101. De ene koffieleut is Alicia Sanchez-Camacho, akela van de Partido Popular in Catalonië. De ander Maria Victoria Alvarez, de bijslaap van ene Pujol Ferrusola, een zoon van de voormalige Democratische Catalaanse president en polletieke spierbal Jordi Pujol.
Waarover praatten de dames? Twee rechts, twee averechts? De centimeters van Pujol Ferrusola? Shoppen bij Corte Inglés? Of serieuzer zaken? Serieuzer zaken. Maria Victoria was namelijk bang. Ze was met haar Pujolleke meegeweest naar Andorra met achter in de auto een verzameling poen die zelfs bij Dagobert Duck een lichte verhoging zou hebben veroorzaakt. De florijnen werden gestort op een bankrekening en laat Maria Victoria nou denken dat er iets scheef zat met die bundels. Si, si.
Wat Alicia met de info gedaan heeft? Waarom hangt er ergens aan de buitenmuur van de Sagrada Famiglia een Jezus zonder lendedoek? We weten het niet. We weten wel dat eind vorige week aan het licht kwam dat de koffiechat van de twee dames werd gemonitord. Door een werknemer van particulier snuffelburo Metodo 3. En dat die info bij de lokale smurfemarij terechtkwam aan de vooravond van Metodo's ondergang.
Nou hadden de betrokken smurfen al het nodige materiaal verzameld over de corruptie ten tijde van Jordi Pujol's langdurige regeringsperiode. En ook bovenstaand geintje vond daar een warm plekje. Tot het naar aanleiding van de wassende Catalaanse afscheidingsgolf en het schandaal rond Alicia's landelijke chef Rajoy blijkbaar noodzakelijk werd geacht wat tegengas te geven.
Dat kan er nog wel even bij in het toch al geplaagde land vol onverkoopbare huizen, overbodige vliegvelden, gedecimeerde pensioenen, een staatsschuld van hier tot Gibraltar en overgebleven pepernoten. Stay tuned.

donderdag 4 april-2013
Die Rajoy is niet helemaal wel in het hoofd. De huidige Spaanse premier beweerde gisteren up camera dat de meeste Spaanse politici zuiver op de graat waren. Dit om het corrupte beeld dat Juan Publico van bestuurderen heeft een beetje bij te pimpen. Trof hij het niet, want gisteren kwam ook de jongste koninklijke dochter onder gespreid vuur te liggen vanwege mogelijke betrokkenheid bij de nummertjes corruptie van haar echtgenoot. Bovendien zette Hervé Falciani deze week opnieuw de nodige vulles op de stoep. Opnieuw, want de voormalige Zwitserse HSBC-employé had in 2009 al eens de nodige gegevens van 130.000 buitenlandse rekeningen naar buiten laten wapperen. Waaronder de nodige Spaanse. En die had de Madrileense blauwe brievenbrigade gebruikt om met terugwerkende kracht 300 meloen euro naar binnen te sleutelen. En wat Rajoy ook beweert daaronder bevonden zich heel wat hoogwaardigheidsbekleders. Ondermeer luitjes uit zijn partij die binnen het kader van de Gürtel-affaire (poen voor gunsten) een meloentje voor de dorst bij de HSBC in Genève hadden gedeponeerd (1). En juist over die figuren heeft onze Hervé nieuwe info verstrekt.
Denk je, is dat alles? Nee, er is meer. Ook Rajoy's getipte opvolger Alberto Nuñez Feijoo wordt door de pers flink op zijn ribben gezeten. De grote man van de Partido Popular in Galicië heeft namelijk jarenlang aangename betrekkingen onderhouden met Marcial Dorado. De grootste smokkelaar van tabak, snorkel en andere gezellige commodities in Spaanse wateren, die ook in de Zwitserse wasstraat geen onbekende was. Tot ie voor geruime tijd een kruipruimte inzeilde. Mag dat onderlinge contact tussen Alberto en Dorado inmiddels al een tijdje tot het verleden behoren, zulke dingen zijn nooit zonder gevolgen. En wie met pek omgaat moet uitkijken waar hij loopt. Nee, Rajoy kan wel leuk vooruitverdedigen, maar er komt toch een ogenblik dat ie een goal om zijn oren krijgt. Dat wordt dus een tweetje op het zwarte lottoformulier. Stay tuned.

(1) Ook Rajoy zelf zou af en toe een sappig stukje hebben verorberd. Hij ontkent. Het onderzoek loopt.

vrijdag 12 april-2013
We zullen het even niet over premier Rajoy hebben, want ondanks het feit dat de justitiële woelsmurfen steeds meer bevlekkende gegevens omhoogtakelen maakt hij geen aanstalten om aan zijn stuttas te trekken. Dat laatste ligt ook gevoelig want zijn gedoodverfde opvolger, Fernando Nuñez Feijoo, lijkt eveneens op weg naar richting Sierra Bietenbergo. Tot nu toe hield Fernando vol dat hij zijn warme relatie met de Galicische topsmokkelaar Marcial Dorado in 1998 had verbroken toen duidelijk werd dat er bromsmurfen achter zijn reet aan zaten (1). Maar onlangs is gebleken dat Fernando zat te liegen dat ie kermit was. Er kwamen namelijk telefoongegevens boven water waaruit bleek dat er in ieder geval tussen 2001 en 2003 nog contact tussen de twee heren bestond. Ja, zegt Fernando nu, het kan best zijn dat ik meneer Dorado heb gefeliciteerd met zijn verjaardag of hem zalig kerstfeest heb gewenst (!). Heeft u ooit zo zout gedineerd?
Daarnaast is opgegraven, dat bedrijfjes van de wegens ondeugende handel tot 14 jaar kruipruimte veroordeelde Dorado opvallend veel opdrachtjes van de Galicische regering in de wacht sleepte. En dat zijn gappie daarbij geen rol zou hebben gespeeld is een veronderstelling die net zo onwaarschijnlijk is als het uitruimen van een plekkie voor een Dwaze Moeder in de Nieuwe Kerk.
Kortom, het kan nog een heet zomertje worden tussen Andorra en Marbella. Stay tuned.

(1) Zie ook aflevering 6 dd. 4 april 2013

donderdag 25 april-2013
Zo. Kan de topdog van Unilever in Spanje effies van zijn eigen margarine proeven. Jaime Aguilera Carmona is namelijk naar binnen getrokken. Samen met een twintigtal andere hoogvliegers, waaronder het baasje van stadsontwikkeling in Barcelona en de hoogste knuppel van verzekeraar Mutua Universal. Plus nog wat strooigoed uit de nationale smurfenorganisatie, uit de Guardia Civil uit de blauwe brievenbrigade en het gleufhoedenbestand van Metodo 3. Het detectivebureau dat bij ons al eerder op het hakblok terechtkwam wegens onwelvoeglijke praktijken (1). De arrestaties vloeiden voort uit de vorig jaar op gang geduwde Operatie Pitiusa, waarbij al 150 listige luitjes lastige vraagjes mochten beantwoorden. Zij bleken namelijk allemaal deel uit te maken van een ring van wijsneuzen die tegen een leuke vergoeding onderling informatie uitwisselden over interessante landgenoten. Zoals belastinggegevens, bankgeheimpjes, medische weetjes, telefoonnummers etcetera.
Onder de slachtoffers van deze vuile praktijken bevonden zich ondermeer de zuster van prinses Letizia (het Spaanse Maxima-equivalent) en de echtgenoot van de secretaresse-generaal van de Partido Popular. Pikant in dit verband is de ontdekking, dat ook ene Matias Bevilacqua tot de ondeugende info-ring behoorde. Een in Argentinië geboren hacker, die zich eerder al had onderscheiden met activiteiten ten behoeve van de CNI, grofweg de Spaanse AIVD. Ondermeer bij het bij elkaar harken van het frauduleuze e-mailverkeer dat Letizia's schoonzuster prinses Cristina en haar vechtgenoot Urdungarin onderhielden. Is het een zootje of is het een zootje in Spanje? Caramba. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 5 van deze boeiende serie dd. 18 februari 2013

donderdag 23 mei-2013
In aflevering 4 van deze olé-serie hebben we het er al eens over gehad. Over de trouwerij van Ana Aznar (de dochter van de Spaanse oud-premier) en motorsportmuis Alejandro Agag (1). Het feestje vond respectievelijk plaats in een antieke abdij buiten Madrid en in een van de zalen van het koninklijk paleis. In aanwezigheid van Juan Carlos, Tony Blair, Silvio Berlusconi, Rupert Murdoch en andere onbevlekte heren. Wij meldden toen ook al dat er een luchtje aan het feestje zat. En dat luchtje werd verspreid door Fernando Correa, die naast het ondernemer in de evenementenbranche ook nog de rol van hotemetoot binnen Aznar's Partido Popular vertolkte. Als touwtjestrekker binnen het kickbacks-voor-vergunningen-netwerk aka de Gürdel (op zijn Spaans: Gürtel) zou hij bij deze feestelijke gelegenheid de nodige poen uit de zwarte Gürdelkas in Genève hebben gebruikt om het feestje wat cachet te geven. Uit opgedolven paperassen is recentelijk ruim 32.000 euro naar boven komen waaien. Nou kan je daar net een fatsoenlijk rood lopertje voor uitleggen, dus moet er meer zijn. Maar het is in deze affaire net bij een fles advocaat van Zwarte Kip: het komt er beetje bij beetje uit.
Over fles gesproken: in reactie op dit nieuws heeft mevrouw Asnar-Botella, de huidige burrie van Madrid, al gehikt dat er bij Correa's donatie geen sprake was van een tegenprestatie en dat de verse revelaties vuige suggesties zijn. Haar schoonzoon kwam met de ongelooflijke boer dat Correa bij het feest alleen het licht had verzorgd. Toen we dat lazen viel bij ons de stroom uit. Zonder twijfel komt er nog veel meer schweinerei uit deze gordel (correa) van ongein. Dus stay tuned.

(1) Mocht uw geheugen lichte hiaten vertonen: als u teruglaveert naar 4 februari 2013 bent u helemaal het mannetje of vrouwtje.

dinsdag 11 juni-2013
Is dochter Cristina van de Spaanse koning Juan Carlos net van het haakje gehaald bij een juridische schermutseling rond haar geldgeile echtgenoot en is ie zelf ook op een wat lager pitje gezet of er worden drie nichtjes van Zijne Koninklijke Hoogheid uitgenodigd voor een diepgaand gesprekje met een kadi. Maria Margarita Borbon dos Sicilias Lubomirska, haar zuster Maria Inmaculada en haar nicht Maria Illa Garcia de Saez dos Sicilias worden ervan verdacht een potje meegespeeld te hebben bij het witwassen van 200 tot 300 miljoen Europese flappen per jaar. Dat potje zou gebakken zijn door twee Spaanse stenenstapelaars met spaarvarkens in Zwitserland. Zij werkten binnen de operatie Emperor samen met de Chinese kunstscharrelaar Gao Ping, die zorgde voor de vervalste papieren voor de import van Chinese lorren plus het onderbrengen van de cash in zijn geboorteland.
Mogen onze royals in het nieuws zijn geweest voor allerlei belastingconstructies, foute huwelijken en Bilderwerk, maar dat is nog niks vergeleken met dat Spaanse zootje. Je zou er republikeins van worden. Stay tuned.

donderdag 15 augustus-2013
Stond ze nou te liegen of leek het maar zo? Gisteren stond Maria Dolores de Cospedal voor de kadi in Madrid. Niet zomaar een juf, die Maria Dolores. Ze is de huidige secretaris-generaal van premier Rajoy's regeringspartij Partido Popular (PP), dus ze heeft wat in de leche te brokkelen. Waarom ze achter het hekje stond? Zij behoorde volgens Luis Barcenas, de voormalige pesoneuker van de PP, tot het exclusieve bonzenclubje dat jarenlang een extra douceurtje ontving via een rijkgevulde ruif in Zwitserland. Dat was terug te vinden in Luis' zwarte gecodeerde boekhouding die op 31 januari van dit jaar door het dagvod El Pais op de keien werd gemieterd.
Maria Dolores ontkende gisteren ten stelligste dat zij ooit extraatjes van Luis had gekregen. En zij had in 2010 het contact met hem verbroken, nadat ie vroegtijdig de partijdeur achter zich had dichtgeslagen als reactie op ernstige corruptiebeschuldigingen in een tit-for-tat-affaire (1). Volgens Barcenas had ie een maand voor zijn afscheid in april van dat jaar een babbel gehad met de top van de partij, onder wie partijleider Rajoy. Daarbij zou zijn afgesproken dat ie stiekem adviseur zou blijven met volledige doorbetaling van zijn salaris. Was voor Maria Dolores nieuw. Wist ze niks van. Ze was niet bij die babbel geweest en van boekhouden had ze geen queso gegeten. Kortom, Maria Dolores hat es allemaal nicht gewusst.
Is het waarschijnlijk dat Barcenas stiekem kreeg doorbetaald? Die man moet ook eten en bovendien droeg hij kennis van de nodige shit uit het donkere kamertje van de PP. Toen hij in de jaren daarna steeds verder in de hoek werd gedreven waar de klappen vielen, kreeg ie ook niet voor niks mailtjes van de inmiddels premier geworden Rajoy om de moed erin te houden. Lekker makkelijk lullen, maar als je voor tien tellen dreigt neer te gaan wil je desnoods nog wel een kopstoot uitdelen. Zoals gezegd, op 31 januari van dit jaar kwam de boel op straat te liggen. Op diezelfde dag kreeg Barcenas geen poen meer van de PP en brak de pleuris uit. Maar Maria Dolores? Die weet van niks. Stay tuned.

(1) Zie onze eerdere fleurige berichtgeving in deze serie

woensdag 28 augustus-2013
Nee. Gaat niet door. Het opperhoofd van de AIVD mag van oom Ronald niet in de Tweede Kamer verschijnen voor een vragenvuurtje. En als het nou ergens om ging. Om de een-tweetjes met de NSA bijvoorbeeld. Of de vraag of heel Nederland inclusief Boxtel via de Amerikaanse ambassade wordt afgelegd. Echt niet. Het ging gewoon over de bezuinigingen die oom Ronald wil doordouwen binnen de slappe hoedenorganisatie. Kunnen ze dan nog wel lekker doorsnuffelen? Of moeten ze dan bijvoorbeeld Kleintje Muurkrant links laten liggen? Jezus!
Nee, dan snijdt het gevecht in de Spaanse volksvertegenwoordiging heel wat meer hout. De socialistische oppositie heeft verzocht om een heroptreden van premier Rajoy. Die toeterde namelijk op 1 augustus jl. dat ie alle contacten met centenweger Barcenas van zijn partij onmiddellijk had doorgeknipt toen het schandaal rond de zwarte meloenen in Zwitserland uitbrak. Maar de premier loog dat ie kermitgroen zag, want een paar dagen later lekte uit dat ie na het knippen Barcenas nog mailtjes stuurde om hem moed in te spreken. En liegen tegen de volksvertegenwoordiging schijnt niet te mogen, dus de socio's roken bloed.
Zoals het er nu naar uitziet blijft het voorlopig bij ruiken, want de Spaanse collega van haar van Miltenburg weigert tot nu toe om de premier opnieuw te laten opdraven. Waarom moge duidelijk zijn. De beat goes on. Stay tuned.

maandag 2 september-2013
Het moet niet gekker worden. In maart van dit jaar begon in Madrid het monsterproces rond Luis Barcenas, de voormalige kluisbewaarder van de Partido Popular. Hij zou een zwart spaarvarken hebben beheerd in Zwitserland, waaruit regelmatig hoge jongens en meisjes van zijn partij stiekem een extra bijdrage kregen om in hun kosten van levensonderhoud te voorzien. Die poen was afkomstig van Spaanse bedrijven die daarmee leuke ordertjes in de wacht sleepten. Want voor wat hoort wat. Oftewel corruptie. En dat mag niet.
Al heel gauw nam het proces een wending die premier Rajoy en zijn trawanten niet echt konden waarderen. En om te voorkomen dat de hele stinkende zooi op de stoep kwam te staan werden in april (!!!) de harddisks van Luis' computers schoongeveegd. Het zou volgens de PP-leiding gaan om een standaardprocedure. Als er een nieuwe centenwipper kwam werden de gegevens van de voorganger met de vullesboer meegegeven. Wie dat gelooft is rijp voor een hersenkwabbenkliniek. In ieder geval hebben de socialisten al aan de kadi verzocht om een onderzoek naar deze kwalijke gang van zaken. Ook al omdat het wissen van de gegevens rijkelijk laat na het vertrek van Barcenas zijn beslag kreeg.
Afgelopen weekend rolde uit een enquête van Maurizio el Perro het nieuws dat de PP nog maar een derde deel van zijn electoraat overhield als er nu gestemd zou worden. Vind je het gek? Stay tuned.

donderdag 19 september-2013
Wij kunnen ons niet voorstellen dat we bij de RVD populair zijn. Dus het heeft weinig zin om aan hullie te vragen of Willy en Maxi goed naar hun handen hebben gekeken, nadat ze gisteren afscheid hadden genomen van de Spaanse premier Rajoy. Want die neemt het niet zo nauw. Zo heeft ie zonder twijfel de hand gehad in het schoonvegen van de harddisks, waarop alle financiële strapatsen binnen zijn Partido Popular stonden opgeslagen (1). Daardoor kon de snuffeljurk van het OM in het proces rond Luis Barcenas, de vroegere spaarvarkenshouder van de partij, diens documenten niet meer vergelijken met de officiële gegevens van de PP. En da's op zijn minst jammer. Gisteren verklaarde voornoemde jurk overigens, dat hij dat deel van het onderzoek heeft afgesloten omdat de zaak anders te lang zou gaan duren.
Wil niet zeggen, dat de afwikkeling verder een eitje wordt. Zo heeft televisiegemachtigde La Sexta begin deze week opnames in de Spaanse huiskamers geslingerd, waarop het dagelijkse leventje van Barcenas in de petoet te zien was. Niet dat we daar met zijn allen heel veel wijzer van worden, maar het is wel lullig voor de privacy van de voormalige varkenshouder en zijn gezin. De filmpjes bleken te zijn gemaakt met een micro-camera met 8 gigabyte, die inmiddels is aangetroffen in een weggegooide condoom. Wie zo bijdehand is geweest is nog niet duidelijk, maar de leidinggevenden van de bewuste petoet mogen wel hun opwachting maken bij de al zo geplaagde snuffeljurk. Het kan dus nog even duren voor het proces eindelijk kan beginnen. En tijd is winst voor Rajoy. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 12 dd. 2 September 2013

dinsdag 22 april-2014
Nee, ze heeft nog niks van zich laten horen. Die fat lady met haar blues. En het zal nog wel even duren ook. Al wordt vandaag in Spanje weer een flinke stap gezet op weg naar het einde van het onderzoek naar de zaak rond Luis Barcenas. De voormalige spaarvarkenshoeder van de aan de macht sabbelende Partido Popular (PP). Vandaag verloopt namelijk de deadline die onderzoekskadi Pablo Ruz heeft gespannen voor de banken die bij de affaire zijn betrokken. Pablo wil namelijk alle afschriften zien van Barcenas, zijn echtgenote Rosalia en zijn zoon Guillermo van 2009 tot en met 2013.
Om uit te kunnen vogelen wat de Barcenasjes precies hebben uitgespookt met de 50 meloen zwarte eurostekers die ten behoeve van de wild bunch van premier Rajoy in Zwitserland waren gestald. En afkomstig waren van allerlei ondernemers die met onder-tafel-donaties graag wat leuke opdrachtjes wilden verwerven.
Rosalia is tijdens het grondige onderzoek in het licht van de koplampen gekomen nadat zij tussen 2004 en 2007 zo'n 250.000 euro bleek te hebben weggezet bij Bankia, in april 2005 een slordige 150.000 euro cash te hebben betaald bij een bank in Barcelona (voor de aankoop van een gezellig appartementje) en begin 2006 nog eens een half meloen euro naar binnen te hebben geschoven bij Caja Madrid. Er zijn dagen dat we het met minder moeten doen.
Er loopt vandaag trouwens nog een deadline af. Bij de Partido Popular zelf. Ruz wil namelijk van de partijleiding alle notariële gegevens hebben over Barcenas' aanstelling tot spaarvarkenshoeder en diens congé. Plus documenten die moeten aantonen hoe het toezicht was geregeld op zijn wheelen en dealen. Niet onbelangrijk, want Barcenas heeft in de loop van het onderzoek steeds beweerd, dat de zwarte poen ondermeer is gebruikt voor het onderhoud van het Madrileens PP-hoofdkwartier en de aanleg van een nieuw onderkomen in het noordelijker gelegen La Rioja. En dat dat zonder toezicht van bovenaf zou zijn gebeurd is net zo moeilijk voor te stellen als Jan Dulles met een lendenlappie aan een dwarslat. Misschien wordt het toch eens tijd om in Madrid weer een infuusje aan te leggen. U hoort van ons. Stay tuned.

Vandeweek is de Banco de Madrid omgevallen. Niet vanwege een slechte fundering, maar vanwege een bankrun van de klanten. Die zagen de bui hangen omdat hun spaarbiggetje betrokken bleek te zijn bij het kwalijk miljardengesjoemel van de moederzeug, de Banca Privada d'Andorra. Volgens de experts bij onze dagvodden en onze glazen tiet zouden alerte Amerikaanse speurneuzen dat Andorraanse gesjoemel hebben ontdekt. In werkelijkheid vormde de vondst een uitvloeisel van de Caso Emperador. Een al jaren lopend onderzoek van de Spaanse justitie naar de enorme wasstraat die door een Chinese onverlaat werd gerund. Ene Gao Ping. En laten we die nou al eens eerder in deze serie een tikkie hebben gegeven. Jawel. Wij schoven op 11 juni 2013 in nummertje tien al door het luik dat drie nichtjes van de ouwe koning Juan Carlos tot de ring van bemiddelde stinkers behoorden die van Gao's wasstraat gebruikmaakten om hun pingping buiten de greep van de blauwe brigade te houden. Want als je deel uitmaakt van de elite in de wereld is het natuurlijk genant om over elk wissewasje belasting te betalen. Wij noemden Gao indertijd een kunstscharrelaar, maar dat bleek wel een onsje meer te wezen. Hij maakte namelijk niet alleen gebruik van grootscheepse in- en verkoop van kunst cq. wat daarvoor doorging maar bijvoorbeeld ook van handel in diamanten en juwelen via de grote jongens in Israël. Met als intermediair de krap in de veertig zijnde Malka Mamman Levy aka La Sobrina. Er gingen uiteraard fantastische bedragen in om, zowel cash als bancair. Daarvoor heb je ondermeer platte jongens bij de douane nodig en platte banksters. En die werden door Emparadors boven water getild. Zo werden op het vliegveld van Madrid een paar platte petten op de glimmende knopen gespuugd en sneuvelde in Genève Marc Pérez, een topbankster bij de zo langzamerhand beruchte Hongkong Shanghai Bank Corporation oftewel HSBC. Verder nog een pornoacteur, een smurfcommissaris, een commandant uit de Spaanse veiligheidssector en een hele stoot meisjes en jongens van een wat eenvoudiger garnituur. Bij elkaar ruim honderd man die binnenkort van de kadi mogen vernemen wat ie voor ze op het menu heeft staan. Hoort u nog. Stay tuned. 

De rot zit er stevig in. In Spanje. Hebben we het niet eens over koning Flip die zich genoodzaakt zag om zijn zuster haar titel van hertogin van Parma af te nemen. Wegens onreglementair zakkenvullen samen met haar handballer en het piepelen van de blauwe brigade oftewel de jongens van het belastingzakje. Nee, we trekken opnieuw Gao Ping in het zwaailicht. De Chinese uitbater van een wereldwijde wasstraat, die daarvoor ook gebruikmaakte van in- en verkoop van artistiek waaihout en in vier jaar tijd een omzet haalde van rond de 1 miljard (1).
Naar nu blijkt heeft ene Consuelo Ciscar hem met name in de kunstsector een flink handje geholpen. Consuelo was tien jaar lang directrice van een van de Spaanse topmusea, het IVAM in Valencia. Gespecialiseerd in moderne kunst. April vorig jaar nam ze ineens de zak. Dat leek op een besluit uit persoonlijke motieven. Haar echtgenoot Rafael Blasco, een jarenlange hotemetoot in het stadsbestuur van Valencia en de Partido Popular, lag namelijk zwaar onder vuur. Onder andere wegens het wegsluizen van vele meloenen aan hulpgelden bestemd voor nooddruftige derde en vierde wereldlanden. Geen maand later werd ie tot acht jaar kerker veroordeeld en allicht dat Consuelo de bui zag hangen. Maar dat was kennelijk niet de enige reden. Consuelo was zelf ook stout geweest. Bij het financieel onderzoek van haar museumbeleid tussen 2009 tot en met 2013 kwam naar boven borrelen dat ze veel teveel had betaald bij de aankoop van allerlei nieuwe moderne kunstjes. Soms tot 1500 procent boven de marktwaarde. En wie was een van haar zakelijke connecties? Jawel, daar is ie weer: Gao Ping. Dat ziet er dus somber uit voor Consuelootje. En het betekent het zoveelste corruptieschandaal binnen de contreien van premier Rajoy's Partido Popular. Je zou bijna zeggen Griekse toestanden. Maar ach, als het echt misloopt kan Spanje altijd nog toetreden tot de BRICS. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 15 van deze serie dd. 20 maart 2015.

Het heeft even geduurd. Maar gisteren is het Gürtel proces in Spanje weer op gang getrokken. En opnieuw werd Luis Barcenas Gutierrez, de voormalige spaarvarkenshoeder van premier Rajoy's Partido Popular, heftig aan de broodmolen gevoeld. In wezen verklaarde hij niks anders dan een paar jaar geleden. Hij hoedde jarenlang een geheim varken voor de PP in Zwitserland dat met giften van allerlei zakenlieden werd vetgemest in ruil voor smakelijke orders uit de corrupte machtscentra van Rajoy. Pay-for-play. De operatie was vernoemd naar de uit Marokko stammende zakenpief Francisco Correa (oftewel Gordel cq. Gürtel) tegen wie het OM 43 jaar kerkerstraf heeft geëist. Onder andere voor het door de wasstraat halen van een hele vloot meloenen. Een deel van die wasstraat was volgens gegevens uit Barcenas' boekhouding in handen van de Nederlandse onderneming Monterey. Daarover hebben wij op 1 augustus 2015 een alleraardigst prentenboek opengetrokken (1), waarin naast Monterey ook de uiterst intrigerende firma Vistra aan de Schiphol Boulevard een plekje heeft gevonden. Een firma die in 2006 door ouwe toppertjes van Fortis Intertrust op de wereld is gezet (2). Nou zal het ons toch gruwelijk benieuwen of de beheerders van de Nederlandse wasstraat ook nog even worden afgeborsteld in Madrid. U hoort nog van ons. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 552van de serie Octopussy.
(2) Zie voor Vistra ook aflevering 43 van de serie Kafka in Zeist.

Hoe staat het ervoor met het Spaanse polletieke landschap? Net als bij ons: knudde. Zo werd vandeweek Luis Barcenas, de voormalige spaarvarkenhoeder van regerinsgpartij Partido Popular, tot 33 jaar kruipruimte veroordeeld en een boete van 44 meloen euro wegens het belazeren van de Blauwe Brieven Brigade. Hij had volgens de kadi steekpenningen in ontvangst genomen van over het algemeen jongens uit de stenensfeer in ruil voor overheidsopdrachten en die penningen gestald in Zwitserland. Als dat opportuun was viste hij via de gleuf van voornoemde krulstaart wat eurootjes op om partijbonzen en luitjes uit de directe omgeving een nog aangenamer leven te bezorgen dan ze al hadden. Onder wie premier en partijleider Rajoy, maar die ontkent. Zou je het zelf wezen (1). Nam niet weg dat zijn Partido 240.000 euro moest schokken en dat mag een wissewasje zijn, de kadi vond dus blijkbaar dat de VVD van Madrid wel degelijk schuldig was aan vunzige prakrijken. Rosalia, het vrouwtje van Luis, kreeg trouwens wegens medeplichtigheid ook een vette zeperd (2). Net als 37 anderen die van het varken hadden gesnoept. Nou hangt de vraag in de van corruptie bezwangerde Madrileense lucht of er nieuwe verkiezingen moeten worden georganiseerd. Rajoy is daar tegen, maar daar zal niemand van verbazing tussen de stieren vallen.
Vooralsnog dus een vraag die in die lucht blijft hangen. En daar blijft het wat ons betreft niet bij. Wie deze serie een beetje heeft opgesnorkeld weet dat ook een Nederlandse wasstraat bij het onderzoek naar boven is getakeld, waarin de ondernemingen Monterey en Vistra een aandeel hadden (3). Worden die ook afgestraft? Of worden ze beschouwd als Spaanse kroongetuigen en blijven ze zoals gebruikelijk bij dat soort rioolinformanten buitenschot? Een lekkere ovenschotel misschien voor Pietertje Omtzigt. Die houdt namelijk niet van corruptie en wil zelfs een Europese Magnitskywet invoeren om Rusland ondermeer op dat terrein te lijf te gaan (4).
Nu we hier toch zijn beland, je vraagt je af wat er met Pieterje is gebeurd. Zo komt ie mei vorig jaar tijdens een gezellig samenzijn op de Vrije Universiteit aankakken met een Oekraiener. En die liet hij Pietertje's visie op de MH17-ramp oplepelen. Een visie die verre van synchroon liep met de voorgebakken opvattingen van oom Jelle en zijn Wild Bunch (5). En zo pist ie tegen het Kremlin aan met een Magnitskywet. Pietertje zal toch niet net als Jan Marijnissen inderijd geconfronteerd zijn met iets onaangenaams tegen zijn ruggenwervel? Wat dat heeft te maken met de gebeurtenissen in Spanje? Uuuh, geen reet. Maar wees eerlijk, van het een komt het ander. Stay tuned (JP).

(1) Zie voor meer over deze als een veenbrand voortsukkelende affaire eerdere afleveringen van deze serie.
(2) Rosalia mocht van de kadi 13 jaar gaan chillen in een kerker.
(3) Zie aflevering 17 van deze serie en de verwijzingen.
(4) Zie als u zich geroepen voelt dit artikel.
(5) Idem.

Laten we nou voor de aardigheid eens beginnen bij Intertrust. Oorspronkelijk Holland Intertrust en de naam zegt het al, een trustkantoor. Zeg maar een instelling waar met name luitjes van elders op deze aardkloot lekker hun blauwe brievenbrigades kunnen naaien dankzij ons zo gewaardeerde belastingklimaat. Intertrust stak voor het eerst zijn kopje boven het maaiveld in 1976 op het adres Museumplein 11 in Amsterdam en was vrijwel direct een doorslaand succes. Om het nog leuker te maken voor de enthousiaste cliëntèle stichtten de baasjes van het trustkantoor beginjaren tachtig ook een filiaal op Curacao. Toen was de bear los, of liever de bull. Nou ja, oké, af en toe verscheen er wel eens een klein beertje op de weg door minder vrolijke persberichten, maar over het algemeen was er toch sprake van een indrukwekkend veld vol stiertjes. Zo zelfs, dat Greg Elias - de in Curacao naar boven gevallen baas van het beestenspul - een gappie werd van toen nog kroonprins Willy. Die kreeg alleen zakgeld, dus in zoverre was die vriendschap voor Greg niet interessant. Maar als bijvoorbeeld door financiële bollebozen voor tante Chris een financieel sluipweggetje naar de Kanaaleilanden wordt geënsceneerd, dan weet je maar nooit of er via Greg door diezelfde bollebozen ook niet stiekem is gemindfucked met Willy's kapitaal. Hoe dit zij, Greg verpatst in 2002 “zijn” Intertrust aan Fortis voor 240 meloen euro. Het toen nog machtige financiële vehikel van kindervriend Maurice Lippens. Waarom mag Dutroux weten, maar een stel voormalige managementknuppels van Maurice brachten in 2006 een nieuw trustkind ter wereld: Vistra. Met kantoren in Amsterdam en Genève. Een jaar later, op 9 juli 2007, werd door Vistra met toestemming van de geldschuur van Nout Wellink de firma Monterey ingelijfd. Een kind van Fortis en de Rijnhove Groep. Een outfit aan de Baronielaan 139 in Breda, waar Monterey Corporate overigens nog steeds gevestigd is. Hoe het verder met Intertrust verging kunt u op uw gemakkie terugvinden in aflevering 54 van de serie “Kafka in Zeist”. Over het bij het Spaanse corruptieschandaal betrokken duo Vistra en Monterey morgen meer. Stay tuned (JP).

Hoe het kon kon het, maar Vistra groeide als de bloemkolen van André van Duin. Zo maakte de financiële mindfucker in 2008 zijn entree op Cyprus. Toen ondermeer nog een paradijs voor Russische garchs tot Jeroen poep-aan-je-schoen daar de boel leeghaalde. In de jaren daarna volgden Hong Kong, Dublin, Malta en Curacao. Typisch plaatsen waar je een dergelijk vehikel verwacht.
En dan was er natuurlijk nog Dubai, waar het Leidse sleuteltje en Harvardwijsneusje Esther Boers de scepter zwaaide. Die had er al wat zandstormpjes opzitten in Saudi Arabië en was dus voldoende geëquipeerd cq geëquikameeld om de boel aan de Perzische Golf op poten te zetten. Vrouw of niet. Een van onze gewaardeerde bronnen vroeg zich af of Esther een familiestukje was van Dick Boers. Een van de favorieten van Dik Wessels (rip) en sinds 2006 lid van de Raad van Bestuur van Volker Wessels. Kan je zeggen dat die connectie er een beetje met de haren wordt bijgesleept, maar in 2009 maakten IK Investments Partners en ome Dik's Reggeborgh zich meester van de meerderheidskluit van aandelen Vistra. Dus zoveel haren zijn het nou ook weer niet. Esther of Dick, als jullie dit lezen... graag (1). Ook nog leuk om te vermelden is de aanwezigheid van ene Maarten van den Noort in dit geheel. Maar dat varkentje wassen we morgen. Frappez, frappez toujours. Stay tuned (JP).

(1) Inmiddels hebben Esther en IK Investments Partners afscheid genomen van Vistra. Reggeborgh niet voor zover wij weten.

Ben je iemand als je Global Head Legal bent bij de Amicorp Group? Zoals Maarten van den Noort. Best wel. En Maarten heeft het niet cadeau gekregen hoor. Na zijn studie aan de Erasmus heeft ie zijn butt afgewerkt om zover te komen. Eerst een beetje ordinair bij ING en de ABN/AMRO en daarna bij de Common Wealth Bank en de wereldwijde trustkantoren Vistra en Amicorp. Nou is er geen koe zo bont of er zit een vlekje aan, maar bij trustkantoren is het niet anders. Zonder al te dicht bij de vangrail te raken kunnen we inmiddels de spelling van Vistra wel veranderen in Viestra. Wat we in dat licht met Amicorp aanmoeten? Misschien is Enemycorp een optie. De club van global Maarten kwam bij ons namelijk al eens eerder voorbij in verband met de zakelijke activiteiten van de ons helaas ontvallen wasstraatspecialist Henk van de Meene (1). Was dat deftig? Ach, wat heet deftig. Maar we stuitten op nog meer ongerief uit 2003. Gaat om wat geschuifel met meloenen binnen het betalingsverkeer tussen Jan Dirk Pearlmountain en de toen nog in leven zijnde “bankier van de onderwereld” Willem Endstra, waarbij zowel Maarten's voormalige werkgever Common Wealth Bank als zijn huidige broodheer Amicorp voorbijschuifelen (2). En hoe toevallig nou, ook de RBTT Bank geeft acte de présence. Inmiddels heet dat vehikel RBC Royal Bank en om daar nou verliefd op te worden. Nou nee (3). Nog een toetje toe. Een van de luitjes die blijkens eerder vermelde documenten een power of attorney en proxy kregen toegeschoven is een kennis van een kennis van ons: Janwillem M. van Calcar. En louter uit nieuwsgierigheid vroegen wij de in Colombia actieve Janwillem hoe hij in de orbit van Jan Dirk terecht was gekomen. En of die connectie misschien iets van doen had met de kerkerstraf van 32 maanden die eind 2015 voor hem in het verschiet lag. Geen antwoord. Hij zal toch niet....? Is dit alles Maarten's pakkie an? Nee hoor, maar je kan beter filiaalchef zijn bij Jumbo. Hep je dit gezeur niet. Stay tuned (JP).

(1) Zie aflevering 181 van de serie Octopussy.
(2) Voilà nummero 1, 2, 3 en 4.
(3) Als u dit artikeltje tot u neemt, begrijpt u meteen waarom.