Tsjongejongejonge en nog een jongen. Er is niet eens een vertaling van de Wikipedopagina over Jari Aarnio. Niet in het engels of in het duits, en al helemaal niet in het Nederlands. Toch is de affaire rond Aarnio er eentje waarvan we vermoeden dat die zeer internationale en voor ons zeer interessante  tentakels uitspreidt. Niet alleen omdat er wegens de zaak ook een Nederlander in het beklaagdenbankje en in de petoet heeft gezeten. Ook omdat we vermoeden dat Aarnio vriendjes heeft gehad in de hoogste regionen van de vaderlandse koddebeierij.
Laten we maar es bij het begin beginnen. Wie is Jari Aarnio en waarom....

Jari Aarnio begon in 1979 bij de politie van Helsinki. De eretitel 'Arbeider van het jaar' was tien jaar later al uit de mode geraakt in de imploderende Sovjet Unie, maar in Finland werd Aarnio wel gekozen tot een variant daarvan: Politie van het Jaar 1987. In 1999 weer een prijs voor Jari: hij werd Hoofd en wel van de Drugsbrigade. Maar Hoge omes vangen veel wind en in 2007 kreeg Aarnio de eerste duivekwak op zijn blazoen. Hij werd er van verdacht een verklikker voordeeltjes te hebben bezorgd, maar uit deze affaire ontstond niet meer dan pannekoek.
In juni 2015 was het wel raak en meteen goed ook: Aarnio kreeg een jaar en acht maanden vanwege de zogenoemde Trevoc-zaak. Hij ging tegen die uitspraak in beroep maar hogere beroepen liggen Aarnio niet echt: het gerechtshof veroordeelde hem tot drie jaar. De rechter vond dat hij een dubbelrol had als eigenaar van de firma Trevoc. U en ik zouden tot dezelfde conclusie gekomen zijn. Want Aarnio had als oprichter en uitbater van Trevoc zijn eigen Drugsbrigade als beste klant. De firma deed in apparaatjes waarmee je drugstransporten kunt volgen.
Maar Aarnio had niks nada geleerd van zijn eerste beroep en ging voor het Hooggerechtshof. De hogepriesters van het recht beslisten dat het vonnis bleef wat het was. Echt van belang was dat toen echter al niet meer. Want eind vorig jaar kreeg onze voorbeeld-politie dertien jaar aan zijn broek, nu voor het overtreden van de opiumwet. Volgens de toga's was Aarnio de 'man van Pasila'. Dat heeft niet zoveel met Jezus van doen of zo. Pasila is de naam van het hoofdbureau van politie in Helsinki en van daaruit heeft iemand – Aarnio dus, volgens de beschuldiging – bijna duizend kilo hasjies naar Finland gesmokkeld.
Aarnio kan het niet laten en is intussen weer in beroep gegaan tegen dit vonnis van de kantonrechters. Hij doet maar. Bij ons heeft dit relaas natuurlijk de vraag opgeboerd: dertien jaar kruipen voor het ophalen van duzend kilo rooie libanon, wat is dat voor wereld? Well, this is Finland, man... In de volgende aflevering een inkijkje in de Finse versie van sex, drugs en rock 'n roll. We zijn bij u terug na de reclame en het weerbericht.... (JoopFinland)

Dertien jaar cel voor het smokkelen van duizend kilo hasjiesj, het karma van voormalig modelpolitiebaas Jari Aarnio, waar komt zoiets vandaan? Finland doet ten aanzien van drugs hetzelfde dat het al een eeuw doet met alcohol: verbieden en verdringen.

Ieder kent het beeld van de Finse man -maar vrouwen kunnen er ook wat van- die aan de zelfkant van zijn leven niet aan sterke drank kan komen omdat het of te duur is of gewoon niet te krijgen en dus maar de dorst lest met benzine. Leverziekte is de eerste doodsoorzaak onder Finse mannen en tijdens elke verkiezingskampanje komt er wel iemand met de vraag of pils uit blik gewoon in de supermarkt moet liggen of alleen op doktersrecept bij de apotheek verkrijgbaar moet zijn.

Toen de eerste wietwalmen in de jaren tachtig door de Finse straten begonnen te kringelen was men snel klaar met wetgeving. 'Men' was van het Rode Kruis en uit het parlement en de drooglegging was in deze kringen hét antwoord op ook de nieuwe uitdaging. Hoge boetes voor het gebruik en het op zak hebben van stuf, en verplicht afkicken van heroine in omstandigheden die Solzjenitsyn lyrisch van verrukking zouden hebben gemaakt. Over het verschil tussen soft en hardddrugs deed men intussen niet moeilijk: dat is er niet, de theorie volgens welke een softdrugsgebruiker als vanzelf aan de hardere middelen gaat, is in Finland nauwelijks omstreden.

Dat de harde aanpak evenmin zoden aan de dijk zet als de drooglegging, staat intussen buiten kijf. Verstoken van betaalbare en op gezondheidsgevolgen gecheckte drugs grijpt de Finse gebruiker naar alles wat hem of haar voor de voeten komt. Men slikt, spuit, snuift en rookt in het wilde weg, vaak met fatale gevolgen. O ja, en omdat alles in het uitgebreide lege land per automobiel plaatsvindt moet je ze er ook nog de kost niet moeten geven die zichzelf en anderen te pletter rijden met een handvol amfetaminen of een lijntje Roemeense crack in het bloed. Maar kritiek op het zero tolerancebeleid wordt afgedaan als gezeur en niet relevant.

Mannen als Jari Aarnio staan beslist niet alleen in hun gepassioneerde War on Drugs. In de provincie waar ik lange tijd geleefd heb, had je een commissaris van politie die als drugscommie door het leven ging. De kerel had iets met kids in de leeftijd van nul tot twaalf: hij toog iedere ochtend naar een school en sprak er een klas toe over de hel en verdoemenis die een blow in een mensenleven kan aanrichten. Hij deed dat in vol ornaat, blauw uniform, dito pet en het kippeborstje vol insignes. En hij deed dat nooit zonder vergezeld te worden door een fotograaf van het plaatselijk dagblad. Om de andere dag bracht het blad paginagroot verslag uit van de onvergetelijke ervaring die de kindertjes was toebereid.

Een niet te verwaarlozen factor in dit verhaal is dat de gevreesde drugs heel vaak uit Nederland afkomstig zijn. En dus ben je als Nederlander in het Finse snel verdacht. Niet alleen van gebruik van en handel in drugs trouwens: voor je het weet sta je voor een nog veel ernstiger vergrijp in het beklaagdenbankje.... Leest hier maar eens terug en huivert... Ook bij de val van Jari Aarnio kwamen de drugs uit de polder. En kreeg een Nederlander ook dertien jaar aan de bretels. Ik heb geprobeerd een advokaat voor hem te vinden, een Finse. Eentje die niet door de ratten besnuffeld is en bereid en in staat om de zaak-Aarnio in een ander licht te beschouwen. Valt nog niet mee: voorlopig krijg ik op mijn verzoeken alleen maar doffe stilte op het rekest. Is vakansie, kun je zeggen. Zit wat in, maar een rechtsstaat die tijdens de bouwvak gesloten is...? (JoopFinland)

Even wat teksten in het buitenlands. Zodat U het ook es van een ander hoort. Deze in het engels vat aardig samen waar het in de zaak-Aarnio over gaat. Leuk toch, die zegswijze dat de Finnen niet op hun politici vertrouwen maar wel in hun politie.
En precies daarvan gaan we es lekker genieten aan de hand van dit verhaal. Is in het Fins, geef ik direkt toe, maar die plaatjes spreken toch boekdelen, zou ik zeggen. Interview voor de Finse versie van de Telegraaf. En ook de journalist van dienst mag er zijn. Zij hoefde jarenlang niet in een rioolblad te werken omdat ze het boegbeeld was van het enige tv-actualiteitenprogramma dat er in Finland toe doet. Maar toen Susan brisant materiaal over de huidige premier (die is lid van een religieuze sekte waarin men op kleuters kruipt en het Woord Gods ook met ander geweld erin ramt) op de buis bracht, ontsloeg die premier haar. Want tja, de publieke omroep in Finland is nu eenmaal het speeltje van de regering...
Aan het woord komt Mikael Runeberg. Leuke naam overigens. Runeberg klinkt op zijn Fins, of eigenlijk op zijn Zweeds want het is een Zweedse naam, zoals Goethe in het Duits, of pakembeet Gorter in onze taal. De historische Runeberg was ondanks zijn Zweedse naam zeg maar de uitvinder van het Fins dat helaas, helaas voor de meesten van ons abrakadabra is en blijft. Mikael Runeberg is ook cultuurdrager. Niet dat hij gedichten geschreven heeft of zelfs ooit maar gelezen, neen, hij is een smeris zoals de Finnen die graag zien. Een klerekast dus, zoals je ziet, die ons niet moet doen twijfelen aan zijn verstandelijke vermogens maar juist vertrouwen moet inboezemen. Een rots in de branding. De pilaar waarop een hele samenleving steunt.
Wat heeft hij ons vanachter zijn kampvuurtje te vertellen? Wel, voor wie zit te wachten op onthullingen over de kwestie-Aarnio is het sneu, want Runeberg – ‘de linker en rechterhand van Aarnio’ – weet niets van drugstransporten of zo. Daarvoor heeft de rechtbank hem vorige kerst ook niet tot drieeneenhalf jaar brommen veroordeeld. Mikaeltje  is de enige cop naast Aarnio zelf die moet zitten omdat hij zijn baas zou hebben voorzien van alle gegevens waarover die wilde beschikken. Dat ontkent Runeberg ook niet. Integendeel, hij is daar trots op. ‘Ik ben de enige in Finland’, zo roept hij zwetend van trots in de micro, ‘die van alle Esten in het land alles weet’. Esten en alles, dat is Fins voor ‘Esten beheersen de drugscultuur in dit land’ en ‘we tappen, volgen en scannen de ongeveer vijftigduizend Estische gastarbeiders die ons vuile werk opknappen totdat we ze het land uitgepest hebben’.
Dat werk deed Runeberg dus, en dat deed hij met plezier dus, zo laat hij tijdens de sessie in het gezellige donkere bos steeds weer weten.  Mikael was een echte werker, en dat allemaal voor zijn baas Aarnio. Een voorbeeld voor elke Fin, reden waarom de interviewster niet aandringt op een verklaring van de kerel voor wat er gebeurd is. Dit is het beeld dat de Finse lezer, kijker en luisteraar graag krijgt over het gezag dat boven hem en haar gesteld is: laat je zorgen maar over aan de pet, dan komt het allemaal wel in orde.
Runeberg is een martelaar. Hij heeft het echt zwaar voor de massieve kaakpartij gekregen, lees maar mee. Mikael werd in 2013 toen zijn rol werd onderzocht niet zachtkens en onopvallend voor verhoor meegenomen maar "door nota bene mijn collega’s die tot de tanden toe bewapend waren in een cel gesmeten. Alsof ik een seriemoordenaar was en niet een politieman zoals zij, die altijd alleen maar zijn plicht heeft gedaan!” Twee etmalen in de kruipruimte hielden dusdanig huis in het grote hoofd van Runeberg (‘zoon van een legendarische politieman’) dat hij daarna (‘op Tweede Kerstdag!) zelf de gesloten afdeling van een psychiatrische inrichting inliep. Na een maand in de kliniek weer aan het werk maar echtgescheiden en tja, een ongeluk komt nu eenmaal nooit alleen, een nieuwe partner gevonden die evenwel binnenkort aan kanker zal sterven. ‘Waarschijnlijk deze komende herfst wanneer het hoger beroep in mijn zaak loopt’.
Na zijn schorsing bij de politie in 2014, heeft Mikael natuurlijk niet bij de pakken neergezeten. ‘Ik wil doen wat ik altijd gedaan heb: andere mensen helpen’. Dus loopt hij nu stage als helpende hand in een bejaardentehuis. Dat was trouwens wel het tweede bejaardentehuis waarbij hij aanklopte, want het eerste stuurde hem weg nadat bleek dat hij bij de sollicitatie had gezwegen over zijn veroordeling. ‘Daar heb ik van geleerd. Nu spreek ik er vrijuit over, want ik ben trots op wat ik gedaan heb.’ Enzovoort en zo verder. De enige passage in het interview waarin de warme band tussen Mikael en Aarnio ter sprake komt, gaat zo: ‘(interviewster): wat denk je van de telastelegging tegen Aarnio?’ ‘(Runeberg): als het allemaal klopt dan hebben we het wel over grote dingen... Dus ik ga er van uit dat er niets van klopt. Ik vertrouw op het Finse gevoel voor wat goed en fout is.’
Dat doen wij met jou, Mikaeltje. Toch, omdat we het niet laten kunnen, gaan we in de volgende aflevering van deze serie eventjes dieper in op de achtergrond van de aanklagers in de zaken tegen Aarnio en Runeberg. Stay tuned... (JoopFinland)

Geslaagd in alle opzichten, een weergaloos succes, bravo jongens en meisjes. Superlatieven schieten in de Finse pers tekort, men raakt er niet over uitgepraat noch -getwitterd. Indien de Finse politie nog niet voor iedereen en alles een blazoen had dat nog het meest wegheeft van dat van een pasgeborene, dan heeft ze zulks wel drie keer in de rondte sinds vorige vrijdag. Tel maar uit: binnen twee minuten ter plaatse en de terrorist leeft nog! Uniek in Europa. Dat laatste vooral. Een terrorist die het na kan vertellen, heel Turku, heel Finland en eigenlijk de hele vrijheidslievende wereld is daar dolblij mee. Toch?
Ik ben een kniesoor, ik weet het, en ik eet alle slakken met zout of hoe zeg je dat. Maar zou hier nou niet in een niet eens zo verre toekomst het boemerang-effekt kunnen optreden? Dus dat die jongen gaat praten en ons uit de doeken wil gaan doen hoe zijn messentreksessie verliep en dan vooral over het kontakt met die jongens in blauw die driehonderd meter verder wachtten op de dingen die te gebeuren stonden? Is er misschien toch een goeie reden voor die Franse, Belgische, Britse, Russische, Deense, Zweedse, Duitse en Spaanse vakbroeders van Jari met de platte pet geweest om wel even toch maar de trekker over te halen ook al lag Ahmed in hun geval allang op de grond?
Hoe het ook zij, ´Je suis Turku van 18/8´gaat ondanks de twee doden de geschiedenis in als de zegepraal van alles wat een Finse politieman tot the best of his kind maakt, en kwam dus ook voor deze serie op het enig juiste tijdstip. Laten we nog zo´n Gutmensch gaan bekijken. Ik beloofde in de vorige aflevering een portretje van de aanklager in het proces tegen Aarnio en consorten. Gelukkig hoef je dat allemaal niet zelf in elkaar te knutselen. Even op deze link drukken en hopla, daar zijn we in het paralelle universum van Pihla Keto-Huovinen.
De naam van het diertje kun je meteen vergeten, die van het krantje ook. Het verschijnt in een stadje dichtbij Helsinki, een wat sjieker stadje zeg maar. Dus niet zo´n slum als Purmerend of Hoofddorp maar meer de kant van Abcoude op, of Holysloot. Waarnaar Pihla op het fotootje kijkt, vraagt U? Al sla je me dood, zou ik het niet kunnen zeggen, maar misschien denkt ze na over een woord, weegt ze een antwoord af, zoals dat heet. Het onderschrift bij meisje Keto-Huovinen is mooi, vat zoals dat met onderschriften moet, de portee van het hele vraag en antwoordspel goed samen. `De zaak-Aarnio is in al zijn bizarriteit ook een bewijs ervoor dat ons rechtssysteem werkt`, zegt meisje Pihla en werpt het schoongewassen hoofdje in het schattige nekje...
Nog meer mantra`s? We doen er nog een paar, omdat U het bent. `Het is een ernstige zaak dat de georganiseerde misdaad en de politie op zo´n niveau hebben samengewerkt. Dat het hoofd van de antidrugsbrigade nauw samenwerkte met de voormalige hoofdman van de United Brotherhood`. Maar daarover niet getreurd en morgen gaat de zon ook weer op, want: `Het is geweldig mooi dat de politie, de aanklager en het gerecht zo´n zaak tot een goed einde hebben kunnen brengen´, aldus de aanklager. `In een corrupter systeem was zoiets niet gelukt!`.
Dat was het weer, vanuit het land waar zelfs een aanslag alleen maar het gevoel versterkt dat men er elke dag de honderdduizend kan winnen. Wij gaan in de volgende aflevering ons oor te luisteren leggen bij de hoofdpersoon in dit verhaal, Jari Aarnio. Tot dan, slaap lekker en eet gezond... (JoopFinland)

Bijna een jaar op de klok sinds we U bijspijkerden over de belevenissen van Jari Aarnio en de zijnen.
Wij maar denken dat de gevallen drugs fighter rustig zijn dertien jaar Knast zou uitzitten, maar krijg nou wat om met bruggenbouwer Evert van der Pik te spreken: gister groot in het Finse nieuws het bericht dat Aarnio gister verhoord is en morgen, zaterdag te horen krijgt of hij voor moord zal worden aangeklaagd en dus nog langer naar de muur zal moeten turen.
Moord? Het zou gaan om een geval in het mooie wijnjaar 2003, en de euveldaad zou zich afgespeeld hebben in het schimmige kader van de undercover- en smokkel-operaties waarvoor Aarnio nu zit. Een afrekening in de onderwereld, en Aarnio die daarbij aan het stuur zou hebben gezeten. Hoe kan dat? Ik bedoel: hoe kan zoiets plaatsgevonden hebben en vijftien jaar onder de koeler hebben gelegen? Gelukkig sta ik niet alleen in die verwondering. Zelfs het Finse journaille, toch wel gewend om de hand die haar voedt lekker schoon te likken en daarna ook nog es te wassen, heeft zich het hoofd gepijnigd.
Men is meteen kordaat naar de grote baas gestapt, met camera en microfoon. De boss van toen dus. Die zit nu in het parlement, samen met nog zo'n vijf andere gewezen cops. Kari Toivanen. Doet al weer een tweede termijn voor Kokoomus, de zusterpartij van onze VVD. Heeft het dus veel over 'wij' en 'groeien' en 'onze vrijheid' en hoe je dat laatste verdedigt tegen hullie die moeten 'normaal doen' en 'oppleuren' als ze hun mond openen.
Kari had voor de jongens en meisjes van het journaal zijn riedel klaar. Nee, dit had niet mogen gebeuren en nee, dit kon hem als Aarnio's baas van destijds niet aangerekend worden en drie keer nee, dit had heulemaal niets noppes van doen met wraak.
Grote kans dat details over de mogelijke nieuwe aanklacht tegen onze gesneuvelde drugs cop maar mondjesmaat tot ons zullen komen, de komende dagen en weken. Want maandag ontvangt men in Helsinki Putin en Trump tegelijk. Nu al staat de enige krant van het land bol van de recepten die gebruikt zullen worden om beide dictators in ieder geval op het gebied van eten gunstig te stemmen. Want Finlandisering? Die gaat door slokdarm en maag, nog steeds... (JoopFinland)

Opeens liep Jari Aarnio weer door het beeld. In coronatijd een hele kunst (1). De gevallen held uit de Finse War on Drugs, wiens neergang ook door de Nederlandse Hermandad en in de Rotterdamse haven met Argusogen moet zijn gevolgd, voldoet nog steeds niet aan de beschrijving van een schurk die Marten Toonder daarvan voor ons taalgebied heeft nagelaten. Geen ‘ongure trekken’ bij Jari, maar een welwillende glimlach naar het journaille. En dat terwijl het mannetje nu toch al heel wat jaren naar de muur heeft zitten staren. Wat was er ook al weer aan het handje? Een korte terugblik.

Aarnio, in zijn lentejaren nog es tot Koddebeier van het Jaar uitgeroepen, kreeg in 2015 drie jaar aan de broek omdat hij zelluf de apparaatjes verkocht waarmee zijn Drugsbrigade transporten van allerlei ontregelende zaken kon volgen. En eind 2016 schreef de rechter maar liefst dertien jaar bij op Jari’s conto. De toga achtte bewezen dat onze dopehond vermomd als Bromsnor zelluf duizend kilo stuf vanuit Nederland naar Finland had gesmokkeld. En twee jaar terug kwam er weer een aantijging tegen onze supercop bij…

Over die laatste aanklacht ging het gister, in de rechtbank in Helsinki. In 2003 vond een Zweedse crimineel de dood bij een afrekening in de Finse onderwereld. De liquidatie zou zijn uitgevoerd door de motorclub United Brotherhood, waarvan het gewezen opperhoofd gisteren samen met Aarnio in de beklaagdenbank zat. De motorfreak zou de moord hebben georganiseerd, Aarnio zou die hebben kunnen verhinderen omdat hij ervan wist.

Volgens Aarnio zong er in 2003 iets rond in de Finse onderwereld ‘zoals die dingen plegen rond te zingen. Die gaan dus niet naar iemand in het bijzonder. Wij hebben de Zweedse collega’s ingelicht over wat we wisten, en dat was dus niet veel.’ Aarnio bestreed gister dat hij details over de op handen zijnde huurmoord had geweten die hij had verzwegen. Op grond van die verzwegen informatie aan zijn Zweedse collega’s kan hij nu volgens de aanklager terechtstaan voor moord en vijftien jaar kruipen opgelegd krijgen

Aarnio draaide in zijn verweer de zaak om. ’Had ik met die Zweed moeten bellen?’ zo vroeg hij zijn rechters. ‘In dat geval had ik hier gestaan omdat ik een baaierd van geweld in de Finse onderwereld zou hebben veroorzaakt.’ Zijn verdediger weet dat de Zweed destijds volledig incognito door Helsinki wandelde en zelfs geen mobieltje bij zich had. ‘Dus hoe had Jari hem dan moeten bellen?’ Goede vraag, net als die naar de vindplaats van het lijk van de Zweed, want er is nooit iets van de man teruggevonden.

Meanwhile wachten we nog steeds op die ene haveloze onderzoeksjournalist die uitvogelt of Aarnio al die jaartjes opknapt omdat hij teveel weet over andere hotemetoten in het internationale smeriswereldje…

(JoopFinland)

(1) Ook in Finland is men inmiddels klaar met de ‘gezellig allemaal samen met elkaar’-fase van de crisis. De (overheids-)kas is ook daar leeg en er is een even vermakelijke als veelzeggende stoelendans begonnen rond de zetel van de minister van geldzaakjes waarop niemand meer wil zitten… Verkiezingen op komst, meneer Sonneberg … Lees daarvoor ook de leuke (!) serie Laura is niet leuk.

Zo gebeurt er niks, zo kom je muren tekort om het allemaal in de gaten te kunnen houden. Muren? Jari Aarnio, de gevallen supersmeris uit Helsinki, zit al weer jaren in de kerker waarheen hij vroeger toen alles beter was en minder kostte, onverlaten bracht. Maar vanochtend werd ie vrijgesproken van moord. Sinds wij U in dit serietje alleen lieten in de teststraat is er alweer heel wat water door de Oostzee gestroomd, heeft de ene speler in dit drama goed geboerd, de ander vreselijk misgetast. Dat wicht met die hele lange naam uit aflevering4 zit inmiddels ook in het Finse parlement, naast die andere vijf cops. Maar Mikael Runeberg,de waterdrager van Aarnio, sprak voor zo ver wij weten begin 2020 nog wel op een seminarium voor bejaardenverzorgers maar is niet op zijn stek naast de koffieautomaat teruggekeerd. Aarnio dus vrijgesproken door de hoogste toga, en in de zomer komt ie ook echt uit de kerker want dan heeft ie zijn straf voor het organiseren van duizend kilo hasjies uit de haven van Rotterdam erop zitten. Dan zijn we allemaal weer vrij, moet je maar denken, en zullen we de televisie niet aan kunnen zetten zonder daarop het wat rimpeliger geworden hoofd van Aarnio te zien opduiken. Ik beloof een naaldhak op te eten wanneer Jari daarna niet voor een plekje naast zijn voormalige baas Kari Tolvanen in het parlement gaat. Interessanter is dezelfde vrijspraak in dezelfde zaak voor Keijo Vilhunen. Vilhunen was de boss van de in 2021 verboden motorclub United Brotherhood, en fungeerde als zodanig als mol in de drugspolitie van Aarnio. Keijo deed wat hij wilde onder de bescherming van Jari, zeg maar. De warme band tussen de twee werd november 2013 voor het eerst uit de doeken gedaan in een stukkie in Helsingin Sanomat, de Finse NRC. Vilhunen nam daarop de benen. Niet naar de Commoren maar naar Nederland. Hier werd hij onder een kerstboom gearresteerd. Die kerstboom was van een ‘bekende onderwereldfiguur’, zo stelt 20 maart 2017 iemand vast op een internetforum dat de aanhouding van Vilhunen behandelt. Kijk, nu komen we ergens in dit verhaal, namelijk thuis. Wat was de band van Vilhunen met dit fantastische land? En welke inwoner van de polder is in het verhaal rond Aarnio en Vilhunen keurig op de achtergrond gebleven…? Morgen regent het niet, de dag daarop weer wel, en moeten we de dieren es niet gaan boosteren…? (JoopFinland)