Een vat vol missie (006)
Opeens liep Jari Aarnio weer door het beeld. In coronatijd een hele kunst (1). De gevallen held uit de Finse War on Drugs, wiens neergang ook door de Nederlandse Hermandad en in de Rotterdamse haven met Argusogen moet zijn gevolgd, voldoet nog steeds niet aan de beschrijving van een schurk die Marten Toonder daarvan voor ons taalgebied heeft nagelaten. Geen ‘ongure trekken’ bij Jari, maar een welwillende glimlach naar het journaille. En dat terwijl het mannetje nu toch al heel wat jaren naar de muur heeft zitten staren. Wat was er ook al weer aan het handje? Een korte terugblik.
Aarnio, in zijn lentejaren nog es tot Koddebeier van het Jaar uitgeroepen, kreeg in 2015 drie jaar aan de broek omdat hij zelluf de apparaatjes verkocht waarmee zijn Drugsbrigade transporten van allerlei ontregelende zaken kon volgen. En eind 2016 schreef de rechter maar liefst dertien jaar bij op Jari’s conto. De toga achtte bewezen dat onze dopehond vermomd als Bromsnor zelluf duizend kilo stuf vanuit Nederland naar Finland had gesmokkeld. En twee jaar terug kwam er weer een aantijging tegen onze supercop bij…
Over die laatste aanklacht ging het gister, in de rechtbank in Helsinki. In 2003 vond een Zweedse crimineel de dood bij een afrekening in de Finse onderwereld. De liquidatie zou zijn uitgevoerd door de motorclub United Brotherhood, waarvan het gewezen opperhoofd gisteren samen met Aarnio in de beklaagdenbank zat. De motorfreak zou de moord hebben georganiseerd, Aarnio zou die hebben kunnen verhinderen omdat hij ervan wist.
Volgens Aarnio zong er in 2003 iets rond in de Finse onderwereld ‘zoals die dingen plegen rond te zingen. Die gaan dus niet naar iemand in het bijzonder. Wij hebben de Zweedse collega’s ingelicht over wat we wisten, en dat was dus niet veel.’ Aarnio bestreed gister dat hij details over de op handen zijnde huurmoord had geweten die hij had verzwegen. Op grond van die verzwegen informatie aan zijn Zweedse collega’s kan hij nu volgens de aanklager terechtstaan voor moord en vijftien jaar kruipen opgelegd krijgen
Aarnio draaide in zijn verweer de zaak om. ’Had ik met die Zweed moeten bellen?’ zo vroeg hij zijn rechters. ‘In dat geval had ik hier gestaan omdat ik een baaierd van geweld in de Finse onderwereld zou hebben veroorzaakt.’ Zijn verdediger weet dat de Zweed destijds volledig incognito door Helsinki wandelde en zelfs geen mobieltje bij zich had. ‘Dus hoe had Jari hem dan moeten bellen?’ Goede vraag, net als die naar de vindplaats van het lijk van de Zweed, want er is nooit iets van de man teruggevonden.
Meanwhile wachten we nog steeds op die ene haveloze onderzoeksjournalist die uitvogelt of Aarnio al die jaartjes opknapt omdat hij teveel weet over andere hotemetoten in het internationale smeriswereldje…
(JoopFinland)
(1) Ook in Finland is men inmiddels klaar met de ‘gezellig allemaal samen met elkaar’-fase van de crisis. De (overheids-)kas is ook daar leeg en er is een even vermakelijke als veelzeggende stoelendans begonnen rond de zetel van de minister van geldzaakjes waarop niemand meer wil zitten… Verkiezingen op komst, meneer Sonneberg … Lees daarvoor ook de leuke (!) serie Laura is niet leuk.
