Een vat vol missie (003)

Even wat teksten in het buitenlands. Zodat U het ook es van een ander hoort. Deze in het engels vat aardig samen waar het in de zaak-Aarnio over gaat. Leuk toch, die zegswijze dat de Finnen niet op hun politici vertrouwen maar wel in hun politie.
En precies daarvan gaan we es lekker genieten aan de hand van dit verhaal. Is in het Fins, geef ik direkt toe, maar die plaatjes spreken toch boekdelen, zou ik zeggen. Interview voor de Finse versie van de Telegraaf. En ook de journalist van dienst mag er zijn. Zij hoefde jarenlang niet in een rioolblad te werken omdat ze het boegbeeld was van het enige tv-actualiteitenprogramma dat er in Finland toe doet. Maar toen Susan brisant materiaal over de huidige premier (die is lid van een religieuze sekte waarin men op kleuters kruipt en het Woord Gods ook met ander geweld erin ramt) op de buis bracht, ontsloeg die premier haar. Want tja, de publieke omroep in Finland is nu eenmaal het speeltje van de regering...
Aan het woord komt Mikael Runeberg. Leuke naam overigens. Runeberg klinkt op zijn Fins, of eigenlijk op zijn Zweeds want het is een Zweedse naam, zoals Goethe in het Duits, of pakembeet Gorter in onze taal. De historische Runeberg was ondanks zijn Zweedse naam zeg maar de uitvinder van het Fins dat helaas, helaas voor de meesten van ons abrakadabra is en blijft. Mikael Runeberg is ook cultuurdrager. Niet dat hij gedichten geschreven heeft of zelfs ooit maar gelezen, neen, hij is een smeris zoals de Finnen die graag zien. Een klerekast dus, zoals je ziet, die ons niet moet doen twijfelen aan zijn verstandelijke vermogens maar juist vertrouwen moet inboezemen. Een rots in de branding. De pilaar waarop een hele samenleving steunt.
Wat heeft hij ons vanachter zijn kampvuurtje te vertellen? Wel, voor wie zit te wachten op onthullingen over de kwestie-Aarnio is het sneu, want Runeberg – ‘de linker en rechterhand van Aarnio’ – weet niets van drugstransporten of zo. Daarvoor heeft de rechtbank hem vorige kerst ook niet tot drieeneenhalf jaar brommen veroordeeld. Mikaeltje  is de enige cop naast Aarnio zelf die moet zitten omdat hij zijn baas zou hebben voorzien van alle gegevens waarover die wilde beschikken. Dat ontkent Runeberg ook niet. Integendeel, hij is daar trots op. ‘Ik ben de enige in Finland’, zo roept hij zwetend van trots in de micro, ‘die van alle Esten in het land alles weet’. Esten en alles, dat is Fins voor ‘Esten beheersen de drugscultuur in dit land’ en ‘we tappen, volgen en scannen de ongeveer vijftigduizend Estische gastarbeiders die ons vuile werk opknappen totdat we ze het land uitgepest hebben’.
Dat werk deed Runeberg dus, en dat deed hij met plezier dus, zo laat hij tijdens de sessie in het gezellige donkere bos steeds weer weten.  Mikael was een echte werker, en dat allemaal voor zijn baas Aarnio. Een voorbeeld voor elke Fin, reden waarom de interviewster niet aandringt op een verklaring van de kerel voor wat er gebeurd is. Dit is het beeld dat de Finse lezer, kijker en luisteraar graag krijgt over het gezag dat boven hem en haar gesteld is: laat je zorgen maar over aan de pet, dan komt het allemaal wel in orde.
Runeberg is een martelaar. Hij heeft het echt zwaar voor de massieve kaakpartij gekregen, lees maar mee. Mikael werd in 2013 toen zijn rol werd onderzocht niet zachtkens en onopvallend voor verhoor meegenomen maar "door nota bene mijn collega’s die tot de tanden toe bewapend waren in een cel gesmeten. Alsof ik een seriemoordenaar was en niet een politieman zoals zij, die altijd alleen maar zijn plicht heeft gedaan!” Twee etmalen in de kruipruimte hielden dusdanig huis in het grote hoofd van Runeberg (‘zoon van een legendarische politieman’) dat hij daarna (‘op Tweede Kerstdag!) zelf de gesloten afdeling van een psychiatrische inrichting inliep. Na een maand in de kliniek weer aan het werk maar echtgescheiden en tja, een ongeluk komt nu eenmaal nooit alleen, een nieuwe partner gevonden die evenwel binnenkort aan kanker zal sterven. ‘Waarschijnlijk deze komende herfst wanneer het hoger beroep in mijn zaak loopt’.
Na zijn schorsing bij de politie in 2014, heeft Mikael natuurlijk niet bij de pakken neergezeten. ‘Ik wil doen wat ik altijd gedaan heb: andere mensen helpen’. Dus loopt hij nu stage als helpende hand in een bejaardentehuis. Dat was trouwens wel het tweede bejaardentehuis waarbij hij aanklopte, want het eerste stuurde hem weg nadat bleek dat hij bij de sollicitatie had gezwegen over zijn veroordeling. ‘Daar heb ik van geleerd. Nu spreek ik er vrijuit over, want ik ben trots op wat ik gedaan heb.’ Enzovoort en zo verder. De enige passage in het interview waarin de warme band tussen Mikael en Aarnio ter sprake komt, gaat zo: ‘(interviewster): wat denk je van de telastelegging tegen Aarnio?’ ‘(Runeberg): als het allemaal klopt dan hebben we het wel over grote dingen... Dus ik ga er van uit dat er niets van klopt. Ik vertrouw op het Finse gevoel voor wat goed en fout is.’
Dat doen wij met jou, Mikaeltje. Toch, omdat we het niet laten kunnen, gaan we in de volgende aflevering van deze serie eventjes dieper in op de achtergrond van de aanklagers in de zaken tegen Aarnio en Runeberg. Stay tuned... (JoopFinland)