woensdag 8 november-2006
Morgen komt de Nieuwe Revu met een verhaal op de markt over de ouwe oliezwendelaar en bankier John Deuss. Staat ondermeer in dat ie al jaren contacten onderhield met een stel CIA-knuppels onder wie Ted Shackley. Een meneer die je niet in een donker steegje moet tegenkomen, want je weet maar nooit of ie een bevlieging krijgt en je een behandeling à la Vietnamèse geeft. Of je ongewild het nodige demonstreert uit zijn lesmateriaal, waarmee ooit een stel gevluchte Cubanen driftig aan het stoeien zijn geweest aan de vooravond van hun raid in de Bay of Pigs.
Maar er is meer en zeker zo ernstig. Toen de Russische olieboer Michael Khodorkovsky in het tijdperk van zuipschuitpresident Jeltsin het Megatep-netwerk in elkaar hing om de zwarte poen van zijn oliereus Yukos stiekempjes richting Europa en verder te transporteren kreeg hij daarbij de assistentie van zijn plaatsvervanger Platon Lebedev en de Britse bef Stephen Curtis, een specialist op het gebied van listige constructies. U weet het, eerst verhuisde Khodorkovsky onder veel misbaar van vooraanstaande westerse democraten als George Soros, de baas van prinses Mabel (aka “de marmot”) en Peter d’Hamecourt in de loop van 2003 naar een eenvoudig onderkomen in afwachting van een weinig goeds voorspellend proces, gevolgd door zijn steun en toeverlaat Lebedev. Daarmee kwam Stephen Curtis als Dritte im Bunde haast automatisch in november 2003 aan het hoofd te staan van Megatep, waarvan het hoofdkwartier op Gibraltar was gevestigd. Geen gezonde baan. Op 3 maart 2004 hees Stephen zich op het Londense vliegveld Battersea aan boord van zijn privé-helicopter om lekker naar zijn florissante stulp in Dorset te vliegen. Onderweg stopte plotseling de draaimolen boven zijn hoofd en dat is vervelend bij een helicopter. Het vehikel donderde naar beneden en zowel de vlieger als de baas van Megatep overleefden de klapper niet. Officiële lezing: ongelukje. Tuurlijk. Hoewel al snel naar buiten werd getild dat kort voor het ongelukje Stephen twee gesprekjes had gehad met neusjes van de Britse geheimedienst en gek, maar dan kijk je toch meteen anders aan tegen zo’n onverwachts duikvluchtje.
Maar goed, nou het mooie. Ten tijde van die vrije val was Stephen ook een van de directeuren van de Bermuda Commercial Bank. Jawel, de bank van John Deuss. En nou hebben wij een reputatie verworven van notoire conspiracy-denkers. Maar wees eerlijk, dit kan gewoon geen toeval zijn. Goed, Johnnyboy brengt nu zijn dagen door in Nederland in een bewust simpel gehouden appartement van de Hirsch Ballinketen wegens de exploitatie van een BTW-carroussel en het gerechterlijk vooronderzoek zal nog wel een stief kwartaaltje duren, maar dat het alleen maar gaat om een lullig carrousselletje gaat er bij ons niet in. Er is meer at stake. Iets dat waarschijnlijk niet uit de losse pols aan de openbaarheid zal worden prijsgegeven. Tenzij misschien Deus of Deuss dat volente. Laten we samen bidden.

zondag 10 december-2006
Wat lazen we eergisteren in het Deense dagvod Ekstrabladet? Dat de Britse zakenman Anthony Georgiou in oktober 1992 een meloen dollar heeft gestiekt aan ene Leonid Reiman om een poot aan de grond te krijgen in de booming telecommunicatiebusiness van swinging Sint Petersburg. En dat deed ie omdat vriend Leonid die business daar beheerste via het staatsbedrijf Telecominvest. Georgiou’s cadeautje ging naar rekeningnr. 761/309/12 bij Credit Suisse en op 12 october tekende Reiman voor ontvangst. Op 16 december 1992 verhuisde de poen naar een advocatenkantoor in Londen en kwam uiteindelijk met aftrek van kosten bij de Danske Bank in Kopenhagen terecht. Vervolgens werd in de Deense hoofdstad het BV’tje Danco Finans A/S uit de potgrond getrokken en schafte Reiman zich daar via dat nieuwe vehikel een comfortabel buitenhuis aan. De hele transactie werd begeleid door een Deense vriend van Reiman, de advocaat Jeff Galmond.
Op het oog geen gebeurtenis om je bakkie bier voor te laten staan en nog van veertien jaar geleden ook. Maar... meneer Reiman is tegenwoordig Russisch minister van Telecommunicatie, de baas van het mega-telecombedrijf Svyanzivest en een persoonlijke gabber van president Vlad Putin. Een combinatie waar menig kapitalistische lekkerbek voor zou tekenen.
Die vriendschap tussen Leo en Vlad dateert overigens uit de beginjaren negentig toen ex-KGB-er Poetiepoe net bezig was zich een weg naar boven te banen in ambtelijk Sint Petersburg. Nou verdiende hij in die periode een scheet en een knikker, dus Leo bood hem heel vriendschappelijk een baan aan. Vladje zelf zag ervanaf, maar zijn echtgenote ging bij Leo wel aan de slag. Als logistiek medewerkster. Kijk, en zoiets schept een band voor het leven. Al dan niet onverhoeds ingekort door een dosis polonium of een andere lekkernij.
Tot zover misschien niet interessant genoeg om je zondagmiddag voor te onderbreken. Maar misschien kunnen we het nog wat leuker maken. Sinds 18 maart 2004 is namelijk een heel koppel speurneuzen bezig met een onderzoek naar een witwasaffaire, waarbij diezelfde meneer Reiman een miljard dollar heeft laten spoelen en strijken via de Bermuda Commercial Bank. Juist! De bank van de voormalige Nederlandse oliezwendelaar John Deuss, die hier niet zo lang geleden naar binnen is getrokken voor een BTW-carroussel rond partijen mobieltjes (!). Onze Johnnyboy, die in de afgelopen tijd om de een of andere reden zijn hele hebben en houden op Bermuda in de ramsh heeft gegooid, heeft dus niet alleen te vrezen voor eenzelfde lot als zijn Yukos-associé Stephen Curtis, maar ook voor een preventieve maatregel van de zijde van vriend Reiman. Want Deusemans weet gewoon te veel. Maar hé, wie met Ruski’s omgaat wordt ermee besmet. Of je nou aan de sushi zit of naar Arsenal zit te loeren. U hoort nog van ons. Stay tuned.

woensdag 4 april-2012
Tot nu toe hebben we het proces tegen rasschuifelaar John Deuss en zijn zuster 1,2,3,4,5,6,7,8,9,Tineke aan verslaggevers van de mainstream overgelaten. Wazzut interessant tot nog toe? Mwa. Ging. Maar gisteren kwam een zootje intrigerende voormalige Russische klanten van de Deussjes voorbij. Ruskies die ook bij ons al heel wat keertjes door de wasstraat zijn gehaald. Want brandschoon waren ze allemaal niet.
Neem nou bijvoorbeeld het ouwe toptrio van de gekapseisde Menatep-bank. Gemankeerd presidentskandidaat Khodorkovski bromt al een tijdje en kreeg gisteren te horen, dat ie de nog resterende vier jaar gewoon mag uitzitten. Lebedev heeft bij verstek levenslang gekregen, maar nam op tijd de benen naar Israël. En Curtis kreeg een ongelukkie met een helicopter (1). En dan was er nog een staflid van Menatep die bankierde bij John en Tineke, ene Kagalovski. All honorouble men. Zeker. Zij het, dat Menatep ooit betrokken was bij een formidabele witwasaffaire via de Bank of New York met op het achterzitje Simeon Mogilevich, de aartsvader van de Russische mafia (2).
Verder passeerden gisteren nog de namen van voormalig autohandelaar Berezovski en olieboer Nevzlin. Beide heren figureerden eind 2006 prominent in onze schokkende poloniumserie "De dood van een spion" rond voormalig KGB-medewerker Litvinenko. Ook allemaal heel honourable. Witwassen? Ver beneden hun stand. Johnny en Tineke? Brandschoon. Stay tuned.

1. Zie het boeiende eerste deel van "Deuss en de Ruskies" dd. 8 november 2006.
2. Zie bijvoorbeeld aflevering 5 van de serie "De Russische familie" van 24 november 2003.

donderdag 5 april-2012
Is er meer? Er is meer. Het proces dat momenteel wordt gevoerd tegen John Deuss en zijn zussie gaat over de vraag of hun FCIB een illegaal vehikel was en of er binnen de muren van die Curacaose bank een vrolijke BTW-carroussel stond te draaien. Gisteren haakten wij aan bij een artikel daarover uit het Financieele Dagvod, dat melding maakte van een stel prominente Russische rupsjes nooitgenoeg die gretig gebruik hadden gemaakt van de bancaire diensten van de Deussjes. Maar Johnnyboy fungeerde niet alleen als eenvoudig kassier en schatbewaarder van deze Russische nazaten van Peer de Schuymer.
We gaan terug in de tijd. Beginjaren negentig toen Borrel Jeltsin in Moskou uitverkoop hield was vrije ondernemer Boris Berezovski nog een redelijk simpele handelaar in heilige koeien, die ondermeer werden aangeleverd door de Nederlandse geheimschrijver Jan Willem Godin (1).
Boris deed dat samen met een Georgische collega, Arkadi aka Badri Patarkatsishvili, onder het afdak van de firma LogoVaz.
Boris en Badri boerden zo aangenaam en maakten zoveel poen met de koeien, dat ze zich ook binnen konden ellebogen bij een paar Russische kranten, de zendgemachtigde ORT en de oliemaatschappij Sibneft. Ging ook tov. Zo tov zelfs, dat ze hun invloed in het Russische bedrijfsleven verder konden uitbreiden. Samen met hun nieuwe partner Roman Abramovich veroverden ze een paar lekkere hapklare brokken binnen de uiterst lucratieve aluminiumsector en brachten die onder bij de United Company Rusal.
B & B leken niet stuk te kunnen, maar ze gingen stuk. In 2000 kondigde Boris via zijn media-outlets aan, dat ie bij de volgende verkiezingen een gooi zou doen naar het presidentschap. Viel niet goed in huize Poetin en toen Boris in datzelfde jaar ook nog de Russische autoriteiten door de wringer haalde naar aanleiding van de ondergang van de atoomonderzeeër Koersk ging hij richting bietenberg. Boris en zijn partner werden vriendelijk maar nadrukkelijk verzocht hun aandeel in ORT op te geven en om druk te zetten werd zakengap Nikolai Glushkov in een wel heel eenvoudige kerker gepleurd. Hij zou zich volgens het OM in malversaties hebben gestort toen hij hotemetootski was bij vliegtuigmaatschappij Aeroflot. Als het nodig is verzinnen ze het waar je bij staat.
Boris zag de bui hangen en vertrok naar het Franse Cap d'Antibes. Daar zou hij eind van dat jaar zijn kameraadski Badri en Roman hebben ontvangen voor overleg. Daarbij zou Roman de verzekering hebben gegeven dat Glushkov uit zijn vriescel zou worden gehaald als B & B hun aandeel in ORT aan hem overdeden. Maar toen B & B uiteindelijk besloten voor 175 meloen dollar de vlag te strijken bleek Roman's verzekering ongedekt te zijn. Glushkov bleef nog geruime tijd waar hij was.
De affaire kwam ter tafel bij de eerste ronde van het proces van Boris versus Roman, dat in 2010 in Londen van start ging. Daarbij ontkende de laatste dat hij namens Poetin in de ring was geweest bij de overname van ORT. En dat gold eveneens voor een paar andere hete hangijzers waarmee Abramovitch kwam aanzetten: de aandelen die B & B bezaten in Sibneft en Rusal.
Om de zaak binnen redelijke proporties te houden beperken we ons tot Rusal. Ook bij de afwikkeling daarvan ging niet alles van een leien dakbedekking. Pas toen Roman de zaak op scherp zette door al dan niet daartoe gemachtigd listig de helft van de Rusalmarbles te verpatsen aan Oleg Deripaska staken Boris en Badri in 2004 de neuzen bij elkaar om toch nog tot een zo gunstig mogelijke deal te komen. En hè, hè, daarmee zijn we eindelijk aanbeland bij wat wij aan het begin van dit artikeltje al boerden: Deussje fungeerde niet alleen als eenvoudig kassier en schatbewaarder.
Een kwoot uit de getuigenis van ene Yuli Dubov tijdens voornoemd proces in Londen:

"Bef van Abramovich: U was niet persoonlijk betrokken bij de verkoop van de tweede tranche van Rusal aandelen in 2004?
Dubov: Ik was niet betrokken bij de onderhandelingen over de tekst van de betreffende contracten bij de verkoop van die tranche, maar ik was wel betrokken bij het overleg van Boris, JOHN DEUSS en Badri over alternatieve wegen om die 25 procent aan de man te brengen".

Ziet u? En dan hebben we het bij zo'n tranche niet over een kattenstraaltje maar over honderden meloenen. Die Johnny toch. Stay tuned.

1. Zie de serie "De aanbidding van de gouden Pekingeend" op onze Followup-site.

zaterdag 7 april-2012
Vrijdag heeft een jurk van het OM een voorzichtig strafje geëist tegen poenschuiver John Deuss en zijn zuster Tineke. Wegens illegaal bankieren en het fungeren als exploitant van een BTW-carroussel. Betrokken jurk zou graag zien, dat Johnny voor anderhalf jaar in een kruipruimte belandt waarvan zes maanden voorwaardelijk en dat Tinus bedacht wordt met 15 maanden waarvan vijf voorwaardelijk. Verder zou een boete van respectievelijk zes en vijf ton ook heel aardig zijn en zou hun bank op Curacao (FCIB) drie meloen moeten ophoesten. De bedragen zijn belachelijk en wat de kruipruimtelijke eis betreft kunnen we gevoeglijk opmerken, dat je blijkbaar beter een BTW carroussel kan laten draaien dan een paar snuisterijen weghalen bij een juwelier.
Bovendien kwam in wezen niet of nauwelijks aan de orde, dat de FCIB samen met ondermeer de door Ruskies opgetrokken Amsterdam Trade Bank NV jarenlang een schakel vormde bij het sluizen en witwassen van irreguliere Russische miljarden naar een tijdelijk eindstation op de Isle of Man. Zoals bijvoorbeeld ten behoeve van de door de westerse mainstream regelmatig als lelieblank afgeschilderde Khodorkovsky, die op het Britse belastingparadijs een vet spaarvarken kweekte onder de naam Pecunia Universal Ltd. met poen die hij via zijn bank Menatep wegpompte uit zijn oliemaatschappij Yukos (1).
Nou willen wij er geen Trafiguraatje op innemen, maar we gokken erop dat bij Pecunia ene Peter Michael Bond een paar dikke vingers in de porridge had cq. heeft. Deze Peter Michael zou zomaar een familielid kunnen zijn van 007, want ook hij was betrokken bij uiterst geheime zaken, die niet zonder gevaar waren. Zo sneuvelde op 3 maart 2004 een goeie gap van Peter Michael bij een suspect helicopterongeval. Die goeie gap was Stephen Curtis, een van de top drie van de Menatep Bank en mede-directeur van de Bermuda Commercial Bank van... John Deuss (2). Small world, lots of shit. Stay tuned.

1. Op 10 maart 2009 kwamen deze gegevens voorbij in een artikel over de Amsterdam Trade Bank in het dagvod Het Parool.
2. Zie deel 1 van deze reeks dd. 8 november 2006.

maandag 9 april-2012
Even een tussendoortje. In ons vorige artikeltje serveerden wij al een flinke portie verbazing uit over de voorzichtige eis van de OM-jurk bij het strafproces versus het formidabele monetaire magiërsduo John en Tineke Deuss. Een megalachertje. Maar we beginnen een beetje te begrijpen waarom ze de seatbelts stevig gefastend hadden. Een kwootje uit de derde aflevering van de serie "Licht in de Deussternis" dd. 5 oktober 2009. Komt ie:

"Zegt die halve minister De Jager (1) vorige week dat een plukje van de rijkste Nederlandse famieljes zo'n 15 miljard stiekempjes hebben ondergebracht bij een stel schimmige buitenlandse trusts. Kwam boven bij een blauwe brievenonderzoek naar de activiteiten van John Deuss, berucht van Moskou tot Berg en Dal en van Reykjavik tot Bonaire...".

Welke famieljes Jan Kast bedoelde zei hij er wijselijk niet bij, anders was ie nooit minister geworden. En dus was het niet zo gek dat we daar later ook niks meer van hebben gehoord. Laat staan dat zoiets tijdens het strafproces tegen de betrokken bankier aan de orde komt. Lekker lullen over Russische olieboeren en ander avontuurlijk krapuul, maar uiteraard niks over de crème de la crème van onze keurige Nederlandse samenleving. Zelfs niet als het om een bedrag gaat waar ze nu al weken over zitten te ouwehoeren in het Kotshuis. VIJFTIEN MILJARD! Mocht de kadi meegaan met het OM meteen hoger beroep Johnnyboy. Je komt geheid van het haakje. Stay tuned.

1. Jan Hangkast de Jager was toen staatssecretaris in het Titanic-kabinet van Jan Peter Klootviool.

vrijdag 13 april-2012
Wat de Coutts Bank was voor de Britse elite was de Riggs bank voor de Amerikaanse. Meer dan twintig presidenten en hun families hadden door de jaren heen hun hele hebben en houden daar gestald en zoiets trekt automatisch ook andere grissers aan. Maar na een paar mega-schandalen gaf de bank haar zelfstandigheid op en verdween in mei 2005 onder de rokken van PNC Financials.
Die schandalen hadden ondermeer betrekking op het soppen en uitwringen van olieopbrengsten in Equatoriaal Guinée. Ten behoeve van president Nguerra, die bij een onderzoek in 2004 bij Riggs over een spaarvarken bleek te beschikken met een speklaag ter waarde van 700 meloen dollar (1).
Een andere monetaire magiër die dit kunstje perfect onder de knie had was de verre van domme Augusto Pinochet. Ook deze Chileense zetbaas van Magere Hein had stilletjes een formidabel kapitaal bij Riggs gedeponeerd. Net als de Saudische koninklijke familie en een stel zakenlieden uit diezelfde zandbak, die zich hadden verenigd onder de romantische titel Mount Kenia Safari Club (2).
Een van de clubleden was ene Omar al-Bayoumi, die zo vriendelijk was om in de aanloop naar de voorstelling van Osama's Flying Circus op Manhattan twee leden van het circuspersoneel met enige regelmaat wat poen toe te stoppen. Een artiest moet ook eten. Later bleek dat Omar bij dit roerende staaltje van humanitaire hulp alleen maar als doorgeefluik had gediend. De poen bleek namelijk afkomstig te zijn van prinses Haifa bint Faisal, die maandelijks tienduizenden dollars naar Bayoumi's echtgenote overmaakte voor het sponsorren van goeie doelen.
Nou praten we hier niet over een troela uit de achterste regionen van het koninklijke zandbakregime. Haifa was namelijk getrouwd met prins Bandar bin Sultan, tussen 1983 en 2005 Saoedisch ambassadeur in de USSA en een intimus van de familie Bush. Aardig detail binnen deze context: een oom van Junior was hotemetoot bij Riggs ten tijde van al deze intrigerende gebeurtenissen. Allemaal erg leuk misschien, maar wat had dat te maken met onze Johnny Deuss? Komen we nog op. Stay tuned.

1. Op naar onze zoekmachine, vul Riggs in en je komt in Equatoriaal Guinée terecht. Makkelijker kunnen we het niet maken.
2. Deze club van filmacteur William Holden had ook een Nederlandse connectie. Zie daarvoor het artikel "Irangate aan de Maas" uit Kleintje Muurkrant nummer 325.

woensdag 18 april-2012
Na het optreden van Captain Caveman's Flying Circus op Manhattan kwam er een massief onderzoek op gang naar de achtergronden van de over het algemeen Saoedische artiesten. Zoals gezegd kwam al snel boven de Potomac, dat twee van hen financieel gesteund werden door de echtgenote van de Saoedische ambassadeur in Washington, die beiden heel toevallig ook af en toe bij de haard in huize Bush zaten. Netjes via een tussenpersoon, anders mocht je eens tot verkeerde conclusies komen (1). Die betalingen werden verzorgd door de Riggs Bank. Een spaarvarken waar traditiegetrouw ook de Bushes hun kapitalen spekten. De controle op in- en uitgaande poen was begrijpelijkerwijs miniem, want je kan toch moeilijk de prez en zijn vrienden op hun schoenen pissen. Dat in die indrukwekkende geldstromen hier en daar grof vuil meedreef werd door de bankbonzen van Riggs voor lief genomen (2).
Binnen de was- en strijkinrichting die Riggs in wezen was speelde een onderneming op The Isle of Man een interessante rol. Dat was de firma Riggs Valmet, die later op papier werd losgeweekt. Valmet stond onder leiding van de door ons al eerder gesignaleerde Peter Michael Bond. Dezelfde geheimschrijver die zo voorbeeldig in samenwerking met Stephen Curtis (rip), een gappie van Deuss, de centjes van de Russische oliegarchen Khodorkovsky en Lebedev warm hield (3). En eveneens in touw was voor figuren als oompje Pinochet, de Venezolaanse couppleger Gustavo Cisneros, casinobaas Kirk Kerkorian en Terry Christensen. Vriend Terry was de bef die onderandere regelmatig in het krijt trad voor Kerkorian en... voor ene Lee Gilson Lovett, een ondernemer uit de mobielsector met een uiterst intrigerende achtergrond. Fasten your seatbelt. Stay tuned.

1. Zie vorige aflevering dd. 13 april 2012.
2. Zo zou prins Bandar via het netwerk van Riggs anderhalf miljard dollar aan smeergeld hebben gebeurd uit een deal met de Britse wapensmid BAE Systems
3. Zie aflevering 5 dd. 7 april 2012

maandag 23 april-2012
Twee ondernemingen die op het Isle of Man indertijd tot aan hun slokdarm betrokken waren bij het in veiligheid brengen van de door de Russische heilige Mikhail Khodorkovsky afgetapte miljarden van de Menatep Bank en Yukos Oil waren Fovarrane Ltd. en Scaan Ltd. Beide vehikels stonden onder toeziend oog van de door ons al eerder opgevoerde enigmatische scharrelaar Peter Michael Bond (1).
Hetzelfde Limited-duo beheerde de aandelen van Mae Lee Holdings Ltd. Een papieren onderneming waarop een flinke stuit poen terecht was gekomen die een typisch luchtje verspreidde. Kwam zo:
De Amerikaanse bef Lee Gilson Lovett hield zich niet alleen bezig met juridische vraagstukken, maar ook met het listig investeren van groene ruggen die zijn cliëntèle hem toeschoof. Zijn voorkeur ging daarbij uit naar het beleggen in bedrijven die zich bezighielden met de handel in debiele telefoons (2). Daarbij ging hij wat grofkorrelig te werk en hij kreeg de SEC achter zijn dure kont aan (3). Die dwong hem om al zijn assets van de hand te doen en een pronte boete op te hoesten.
De boete vond Lee nou vooruit, maar het in de ramsh gooien van zijn assets een beetje zonde. Hij liet dan ook een stroman stiekempjes een Canadees bedrijf opzetten dat deed in... debiele telefoons. De zaken gingen al snel helemaal crescendo en het spaarvarken van het Canadese bedrijf kreeg een speklaag waar weight watchers een hartaanval van zouden krijgen. Al spoedig was er zelfs voldoende ruimte om eventueel aan andere bedrijven leningen te verschaffen. En oh wonder, de eerste die dat geluk ten deel viel was het totaal onbekende Mae Lee Holdings Ltd. op het Isle of Man. Zo hield Lovett zijn poen binnenboord en leidde de SEC bij de neus rond.
Nou hoorde bij zijn cliëntèle een paar voormalige kanonnen van de CIA, die uiteraard elke illegale internationale route om poen weg te sluizen in hun agenda hadden staan. No sweat. Een van die routes werd beheerd door... Peter Michael Bond, die uiteraard de jongens en meisjes in Langley keurig op de hoogte hield van alle ins en outs op zijn kantoor. Bijvoorbeeld over indrukwekkende Russische klantjes als Khodorkovsky en Lebedev, die in het westen werden vertegenwoordigd door Bond's goeie gap Stephen Curtis (rip), die op zijn beurt weer ouwe neel was met onze John Deuss (4).
Komt dit allemaal aan bod bij het proces dat momenteel wordt gevoerd tegen Johnny en zus Tineke? Tuurlijk niet. Not the intelligence, stupid.

1. Zie eerdere afleveringen
2. Opvallend, bij de rechtzaak tegen John en Tinkeke gaat het om een BTW-carroussel, waarin naast hobbelpaarden en kinderautootjes ook debieltjes rondsnorden
3. De vergelijking met onze AMF gaat waarschijnlijk hier en daar mank, maar de SEC en de AMF horen wel tot dezelfde familie
4. Zie eerdere afleveringen

vrijdag 25 mei-2012
Tuut, tuut, nou, nou. Stond er gisteren in het Spaanse hondenblad van Sjuul Paradijs en andere mainstreamvodden, dat Boris Berezovski naar alle waarschijnlijkheid wel 10,5 meloen dollar had witgewassen via een rekening van zijn dochter bij de Curacaose bank van Johnny Deuss. We zeiken wel eens dat de vaste cliëntèle van de Haagse eerste en tweede koffiekamer het contact met de maatschappij is kwijtgeraakt, maar sommige kadi’s mogen ook wel op eens bijles. Of een taakstraf opgelegd krijgen: elke dag een uurtje Kleintje Muurkant doorploegen. Want Boris deed veel meer zaken met Johnnyboy. En die gingen niet over een lullig bedragje van 10,5 meloen dollar in het spaarvarken van Ekatarina. Blader bijvoorbeeld eens terug naar aflevering 4 van deze serie dd. 5 april 2012 en je ziet Boris en Johnny koekhappen over 175 meloen. En dat kwam toevallig aan het licht tijdens een potje Kaukasisch worstelen tussen Boris en Chelseagrutter Roman Abramovich voor een deftige pruik in Londen. Dus reken er maar gerust op, dat er nog heel wat meer is. Maar noch de wil, noch de poen is bij ons OM aanwezig om alle keien te lichten. Er mochten eens ongerechtigheden boven komen, die de veiligheid van de Staat der Nederlanden in de kreukels zouden kunnen jagen. Nee, dank u. Stay tuned.