dinsdag 2 september-2003
Morgen valt in Panama de beslissing over het lot van de vier al aardig op leeftijd zijnde complotteurs die in november 2000 een moordaanslag wilden plegen op Fidel Castro met een zonnig voorraadje C-4. De Cubaanse leider was toen in de Panamese hoofdstad ter gelegenheid van de tiende Iberisch-Amerikaanse topbijeenkomst. Leider van het groepje desperado’s was Luis Posada Carriles. Een man met een formidabel terroristisch verleden.
Hij behoorde tot de groep van Orlando Bosch die in 1960 onder leiding van de CIA op Fort Benning voorbereidingen trof voor de invasie van het jaar daarop in de Cubaanse Bay of Pigs. Die operatie mislukte en Posada behoorde tot de groep Cubaanse extremisten die president Kennedy daarvoor de zwartepiet gaven. Om het zachtjes uit te drukken. Het was dus nauwelijks te verwonderen dat Posada op de Dealey Plaza in Dallas werd gesignaleerd toen Kennedy daar de laatste adem uitblies. Daarna maakte hij deel uit van het lieflijke groepje specialisten dat zich in Vietnam onledig hield met de Operatie Phoenix. Daarbij werden duizenden onschuldige burgers in Zuid-Vietnam onder verantwoordelijkheid van de CIA gemarteld en vermoord op beschuldiging van hulp aan de commies. Een van de leidinggevende keurslagers bij deze sinistere bloedbruiloft was Felix Rodriguez. Een intimus van pappa Bush en later samen met o.a. Posada verantwoordelijk voor de cocaïne-connectie binnen het Iran-Contra complex. Overigens had Posada toen al wat jaartjes in een Venezolaanse petoet gezeten wegens een aanslag op een Cubaans vliegtuig waarbij 73 mensen omkwamen. En dan gaat het nog maar om een kleine bloemlezing. Echt een man dus om als schoonvader te hebben. Om maar te zwijgen over de andere drie leden van zijn nijvere clubje. Overigens gaat het hierbij om vier neo-Amerikanen. Iets gehoord over een verzoek van Bush junior om ze uit te leveren voor berechting in de VS? Nada. Wel voortdurend de mond vol over terrorismebestrijding als er toevallig geen pretzel in zit. Maar als het om dit soort terreur gaat gelden er blijkbaar ineens andere waarden en normen. Leuk gespreksonderwerp als Jan Peter en Jaap komen ontbijten.

dinsdag 9 september-2003
Enrique Paniza heeft zich niet laten intimideren. Na bestudering van alle stukken heeft de Panamese rechter besloten alle betrokkenen bij de in november 2000 geplande aanslag op Fidel Castro in staat van beschuldiging te stellen. Het proces kan dus beginnen tegen de vier hoofdverdachten (Posada, Rémon, Novo en Jimenez) en nog wat strooigoed. Vooral in de Cubaanse gemeenschap in Florida heerste onbegrip over de beslissing van Paniza. De vier zijn in hun ogen vrijheidsstrijders die terecht met alle middelen de communistische dictator van hun land om het leven willen brengen. Naar het lichtend voorbeeld van president Bush. Die heeft in Irak toch maar mooi op eigen houtje de zoons en de kleinzoon van Saddam laten uitmoorden en als ie de kans krijgt stuurt ie de pater familias ook nog naar Allah. Ja, zo kan je het ook zien als je bril wat beslagen is. Maar een bloemlezinkje uit het verleden van de heren spreekt boekdelen.
Posada: hij was niet een toevallige passant op Dealy Plaza toen president Kennedy daar werd vermoord; hij was betrokken bij een aanslag op een Cubaans passagiersvliegtuig waarbij 73 mensen omkwamen; hij speelde een actieve rol bij martel- en moordpartijen in verschillende landen in samenwerking met o.a. de CIA en de Chileense DINA.
Rémon: hij blies op Manhattan met een MAC-10 het levenslampje uit van een Cubaanse diplomaat bij de VN voor de ogen van diens 12-jarige zoon.
Novo: hij was ondermeer betrokken bij het opblazen van de Chileense diplomaat Orando Letelier en diens medewerkster Ronni Moffitt. Verder gaf hij leiding aan CORU, een organisatie die verantwoordelijk was voor 50 terroristische aanslagen verspreid over het hele Amerikaanse continent.
Jimenez: hij was verantwoordelijk voor meerdere politieke moorden zoals die op twee Cubaanse diplomaten in Argentinië die hij in de fundering van een kantoor in aanbouw liet begraven.
Nou, daar valt toch weinig op aan te merken. En dat ze bovendien met zijn allen in de drugs- en wapenhandel zitten zullen we maar voor lief nemen. Je moet toch wat te doen hebben als je toevallig even niet weet wie je nou weer moet vermoorden. Merkwaardig is het overigens wel dat in de westerse media praktisch geen aandacht wordt besteed aan de eerste schermutselingen bij dit proces. Blijkbaar is de ene War on Terrorism de ander nog niet.

zaterdag 28 augustus-2004
September vorig jaar verschenen vier al aardig op leeftijd zijnde heren in Panama voor de kadi. Ze werden ervan beschuldigd in 2000 betrokken te zijn geweest bij een poging om met een paar kilootjes C-4 het lampje bij Fidel Castro uit te blazen. Die verbleef in de Panamese hoofdstad voor het bijwonen van de tiende Iberisch-Amerikaanse top. Het feest was niet doorgegaan omdat ze tijdig in de bezwete kraag waren gegrepen. In april van dit jaar kreeg het viertal uiteindelijk zeven tot acht jaar gevangenisstraf voor de testikels wegens het in gevaar brengen van de publieke veiligheid en het vervalsenvan documenten. Niet voor de geplande aanslag. Gebrek aan bewijs. Vandaar.*
Het conspiratieve kwartet bestond uit bekende boys, die al tientallen jaren betrokken waren bij aanslagen op Cubaanse doelen. Inclusief passagiersvliegtuigen. Normaliter zouden wij ze dus terroristen mogen noemen, maar omdat ze het Castro-regime bestreden worden ze in gezaghebbende kringen als vrijheidsstrijders beschouwd. En worden ze stiekem gesteund door de CIA en het Witte Huis.
Aanstaande woensdag verlaat de Panamese president Mireya Moscoso haar pluchen stoel. Als afscheidscadeautje verleende zij Luis Posada Carriles, Guillermo Novo, Gaspar Jimenez en Pedro Remon afgelopen week amnestie. Ze was namelijk bang dat haar opvolger de vier Cubaanse vrijheidsstrijders zou uitleveren aan Cuba, waar ze zeker een enkele reis naar de hel zouden krijgen. In plaats daarvan sloten zij afgelopen week in Miami hun bloedverwanten en mede-strijders in de armen, Cuba verbrak de diplomatieke betrekkingen met Panama en Moscoso riep haar ambassadeur in Havana terug. In Washington was men voldaan. En zo kreeg het recht toch zijn loop. Het recht van de sterkste.

* Zie ook deel 1 dd. 2/9/2003

donderdag 14 april-2005
Even herhalen: Luis Posada Carriles is geen gezellige meneer. Hij behoorde tot de selecte groep van gevluchte Cubanen die in 1960/1961 betrokken was bij de door president Kennedy geaccordeerde poging om via een relatief kleine invasie op Cuba een contra-revolutie te ontketenen. De poging strandde op 17 april 1961 in de Bay of Pigs. Vooral omdat Kennedy weigerde de door de CIA gesteunde 1300 rebellen van Amerikaanse luchtsteun te voorzien.
Dat vormde een van de redenen voor de moord op de charismatische president op de Dealy Plaza in Dallas, op 22 november 1963. Een van de verdachte luitjes die zich ophielden op de Plaza was Posada Carriles.
Andere highlights uit zijn carrière hebben we al eens de revu laten passeren in deel 1 dd. 2 september 2003. Een daarvan willen we nog wel even aantippen. Zijn aandeel in de bomaanslag op een Cubaans passagiersvliegtuig in 1976. Daarbij kwamen 73 mensen om het leven. Hij raakte daarvoor in een Venezolaanse petoet, maar “ontsnapte” tijdens zijn hoger beroep. Hij is er dus eigenlijk nooit voor gestraft.
In november 2003 werd hij gearresteerd in Panama wegens de voorbereiding van een bomaanslag op de daar confererende Fidel Castro. Hij ging voor 10 jaar achter het gaas, maar dat duurde maar vier maanden. Toen kreeg hij gratie.
Een paar weken geleden arriveerde hij in Miami, na een tijdlang ondergedoken te hebben gezeten in het Caraïbisch gebied, en vroeg twee dagen geleden officieel asiel aan. Gearresteerd? Hoezo? Nou, die Posada is toch een terrorist! Neeee, dat is een vrijheidsstrijder. Maar hoe zit het dan met die twee Saoedische jurken in dat KLM-vliegtuig? Dat zijn vermoedelijke terroristen. Snapt u het? Wij wel.

donderdag 19 mei-2005
Wij hebben in deze serie al de nodige aandacht besteed aan de decennia omspannende subversieve carrière van de Cubaanse heer Luis Posada Carriles. In de huidige perceptie van de geiten- en kettingzaagliefhebber van het Witte Huis een terrorist pur sang.
Maar dan niet van het gebaarde soort dat in een oranje overall rondschuifelt in Guantanamo.
Luis is namelijk een anti-communistische terrorist en daar gelden andere regels voor. En binnen die regels maakt het in de lucht laten vliegen van een Cubaans passagiersvliegtuig met 73 man aan boord deel uit van de Cubaanse vrijheidsstrijd. Dat was in 1976. Om even duidelijker te maken wat we bedoelen: in diezelfde tijd keek de westerse wereld heel anders aan tegen de equivalente kunstjes die de Palestijnen uithaalden. Verschil moest er dus ook toen al zijn. Oh zeker, Luis zat voor zijn afzichtelijke daad flink wat jaartjes vast in Venezuela, maar in 1985 werd hij keurig ontvlucht in de outfit van een priester, toen de bewakers even de andere kant opkeken.
Geen mirakel overigens want uit zeer recentelijk vrijgekomen Amerikaanse paperassen is gebleken dat vriend Posada Carriles in 1976 al zo’n kleine 15 jaar op de pay-roll van de CIA stond. Voeg daarbij dat deze zelfde meneer zich op 22 november 1963 op Dealy Plaza in Dallas bevond toen John Kennedy werd afgemaakt en de these dat de Company iets te maken heeft gehad met de aanslag op de president wordt meteen een stuk waarschijnlijker.
Twee jaar na de moord in Dallas was Luis als betaalde CIA-kracht ook nog betrokken bij de planning van een staatsgreep in Guatemala die maar net geaborteerd werd en later bij het ontwikkelen van een plan om mijnen te plakken aan Cubaanse en Russische vrachtschepen in de haven van Veracruz in Mexico en het opblazen van de Russische bibliotheek in Mexico City.
Na zijn religieuze vlucht uit Venezuela in 1985 arriveerde hij in El Salvador waar hij Iran Contra-leider Oliver North assisteerde bij het illegaal bewapenen van de anti-communistische rebellen i.c. doodseskaders en soortgelijk gebroed in ruil voor alleraardigste voorraadjes Colombiaanse snuif. Echt een man om mee uit vissen te gaan, deze Luis. Of een potje te kettingzagen.
Zoals we al eerder schreven werd de inmiddels al aardig op leeftijd geraakte Langley-connectie in 2003 opnieuw in de kraag gevat. Ditmaal in Panama waar hij met een paar ouwe maatjes Castro wilde opblazen, die daar aan een conferentie deelnam. Hij kreeg tien jaar voor de ballen, maar ondanks verzoeken van Cuba en Venezuela om hem uit te leveren kreeg Luis vorig jaar gratie en vertrok naar onbekende oorden. Tot hij eind maart van dit jaar plotseling voet aan Amerikaans land zette in Miami en op 12 april asiel aanvroeg. Om in de schoot van zijn familie van een rustige oudedag te kunnen genieten. Hoe hij de VS is binnengekomen - als priester, op een ezel, of als CIA-agent - weet zogenaamd niemand. Ook niet waar hij precies uithangt. Nee, nee.
Mocht zijn asielaanvraag vanwege mogelijk lastige vragen over het meten met twee terroristenmaten door George Pretzel onverhoopt niet worden gehonoreerd, dan kan hij natuurlijk altijd nog terecht bij een bevriende mogendheid. Het Koninkrijk der Nederlanden of zo. Per slot heeft vriend Luis tot twee keer aan toe van de gastvrijheid van Aruba mogen genieten. In 1971 en in 1998. Bij die laatste gelegenheid werd hij zelfs geïnterviewd door Ann Louise Bardach van de New York Times. Tijdens dat gezellige gesprek op een geheime locatie claimde hij tussen neus en lippen ook nog de verantwoordelijkheid voor een reeks bomaanslagen op Cubaanse hotels waarbij in ieder geval een Italiaanse toerist sneuvelde.
Over status aparte gesproken. Die Luis Posada Carriles is nog even wat anders dan een Haagse vlasbaard in een pyjama. Maar de eerste is een vrijheidsstrijder, de ander een muslim-terrorist. Verschil moet er ook nu nog zijn.

(Met dank voor de info over Aruba aan het adres van Ton Biesemaat)

zondag 29 mei-2005
Wat voorspelden we al in aflevering 5 van deze treurige serie? Dat de Venezolaans/Cubaanse terrorist Luis Posada Carriles niet in zijn pyjamabroek zou worden uitgeleverd aan Venezuela. Ook niet in een vlotte C & A-combinatie. Hij wordt helemaal niet uitgeleverd. De regering Chavez had daar wel om gevraagd, mede op grond van een al 83 jaar bestaande bilaterale overeenkomst op dat terrein. Kreeg Caracas van Washington te horen dat het verzoek was afgewezen omdat er wettelijk gezien een te smalle basis voor bestond.
Een te smalle basis?
*#%#@(*!!!!! Abu Ghraib @#$&%(* !!!! Guantanamo *%#@$(*&!!!! Inval Irak %#@*&%!!!!
Toch makkelijk scoren voor een Kamerlid, zou je zeggen. Gewoon even vragen aan dat arrogante pak van Buitenlandse Zaken hoe dat nou zit met die afspraken over terrorismebestrijding met die grootsmoelen in de United States. Want we kunnen wel voor de zoveelste keer braaf kwispelend tegen Bush zijn gulp aanschurken met dat biometrische paspoort, maar mogen we dan wel asjeblieft enig consequent gedrag verwachten van de bewaker van Adolf’s gedachtengoed bij de bestrijding van dat zo zorgvuldig gekweekte internationale terrorisme?
Je raakt toch al zo in de war als je van het NOS-journaal verneemt dat de door de AIVD zachtjes sudderend gaar gekookte Hofstadgroep notabene ook twee Tsjetsjeense nationalisten omvatte. Nou hebben wij altijd van Peter d’Hamecourt, de grote grijze geitenbreier van de NOS in Moskou, begrepen dat die Tsjetsjeense nationalisten een legitieme vrijheidsstrijd voerden tegen die ploert van een Poetin. Maar moeten we ze nu ineens anders gaan zien omdat ze ook bij Mohammed Baardmans over de vloer kwamen?
Of zijn die Tsjetsjenen (en in extremis dus ook de Hofstadgroep) bloedsbroeders van Luis Posada Carriles? En moeten ze gewoon op vrije voeten komen en verder gaan waar ze gebleven zijn? Het kelen van Russen en/of de filmer die het aandurft om Submission II te produceren.
Kijk, dat krijg je als je niet consequent bent. Maar onze suggestie om over deze kwestie Ben Bot eens te fileren zal waarschijnlijk wel vastlopen op de zandbank van een andere uiterst belangrijke kwestie. De vraag of de evolutie toevallig op gang is geraakt en zich op de bonnefooi verder heeft ontwikkeld of dat er sprake is van een opperwezen, zoiets als de uitvinder van Lego, die alles tot nu toe heeft ontworpen en opgebouwd en die dus qq. in ieder geval mede-verantwoordelijk kan worden gesteld voor de huidige chaos. Inclusief het internationale terrorisme.
Mochten ze in de Kamer tot die laatste conclusie komen dan heeft dat uiteraard geen enkele consequentie voor de grote roerganger. Wat dat betreft kon Bush de zoon van God zijn.

donderdag 17 augustus-2006
We zouden hem bijna uit het oog verliezen, die Luis Posada Carilles. Maar nu iedereen het toch zo druk heeft met het uitvlooien van zotte bomcomplotten en de terreur van Klaas Jan Huntelaar in allerlei strafschopgebieden, mogen we dit smerige exemplaar niet vergeten.
Per saldo heeft ie een breed scala aan terroristische aanslagen op zijn geweten, waaronder het opblazen van een Cubaans passagiersvliegtuig in 1976 met een saldo van 73 dodelijke slachtoffers. En niet met een zuigfles, een warme kruik of een tube glijpasta, maar met een haast ordinaire bom.
In november 2003 ging hij in Panama voor 10 jaar achter het gaas omdat ie met een paar ouwe makkers op het punt stond om Fidel Castro een verblijf in een verzorgingstehuis te besparen. Tien jaar duurt in Panama soms vier maanden en Lopes Carilles had die mazzel. Hij dook als een ervaren alligator een tijdje onder en kwam na een jaar weer illegaal bovendrijven in de Estados Unidos, waarvan de juntaleider in zijn witte hacienda nou net de felste bestrijder van het internationale terrorisme was. Pech? Helemaal niet. Want terroristen als bijvoorbeeld de Hashbollah en de Hadiemassa zijn gewoon gajes van de richel, maar luitjes als Luis cs. zijn vrijheidsstrijders, Geuzen. Goed, hun methodes zijn ook niet zo lekker, maar het gaat om een nobel doel. Het herstel van de democratie op Cuba en de terugkeer van de casino’s. En dan is alles geoorloofd.
Luis hoefde dus niet naar Den Haag, Havanna of Caracas. Maar ja, hij was wel illegaal de Verenigde Staten binnengekomen, dus eigenlijk moest ie er weer uit. Probleempje, want tijdens de zitting van maandag jl. bleek dat er zes landen waren benaderd om de ouwe baas op te nemen in het bevolkingsregister: Canada, Mexico, Honduras, Costa Rica, Guatemala en El Salvador. Maar helaas, allemaal nada. Cuba en Venezuela wilden hem wèl hebben, maar die kwamen niet in aanmerking.
En zo zitten ze in El Paso behoorlijk in hun maag met die Cubaanse terroristische vrijheidsstrijder. Er is één lichtpuntje. Luis schijnt het aan zijn hart te hebben. Stay tuned.

dinsdag 25 maart-2008
Luis Posada Corriles zit snor. Carolientje Willson, een Amerikaanse vertegenwoordigster op juridisch terrein bij de VN, heeft namelijk een paar dagen geleden naar aanleiding van vragen van Cuba en Venezuela laten weten, dat ie niet aan die landen wordt uitgeleverd wegens het plegen van terroristische aanslagen en/of het plannen daarvan. De reden? Komt ie:

"In een democratische samenleving kan iemand niet worden berecht of uitgeleverd als er onvoldoende bewijs is dat hij of zij de misdaad heeft begaan waarvan hij wordt beschuldigd".

Daar vreet je toch je handgranaat bij op!!! Geen voldoende bewijs. Wat zijn dat voor een klootzakken daar in New York? Dan zet je Luis toch gewoon in zijn blote reet. Douw er een gloeiende dildo in. Zet zijn ballen onder stroom. Laat een paar herders op hem los. Geef hem een dompelbehandeling (mag van de prez). Hang hem een stief kwartiertje aan zijn tenen. Houd hem uit zijn slaap. Maak van zijn vingers een notenkrakersuite. Gewoon de full monty. Dan piept ie wel. Net als die baarden in Gitmo en Abu Ghraib. Want in een democratische samenleving geldt ook gelijke monniken, gelijke hoofddoeken. En justice for all. Zonder onderscheid. Wat zullen we nou krijgen!@$%. En denk erom: stay tuned!!!