Skip to main content

woensdag 20 februari-2008
Bizar. Zagen we daar toch ineens een zootje Amerikaanse vlaggen wapperen. Waar? In Kosovo. Afgelopen zondag, toen ze daar de onafhankelijkheid uitriepen. En ze hadden gelijk. Want zowel Clinton als Bush hebben hun stinkende best gedaan om die Servische provincie los te weken van Servie. Als sluitstuk van de ontmanteling van Tito's knip-en plakwerk. Waarbij de uitvinder van de sigarendildo zich na consultatie van een stel muslimleiders en Mabel Wippe Smit zelfs niet ontzag om een stel burgerdoelen en de Chinese ambassade in Belgrado te laten platgooien (1). Nog gekker, voor de oorlog in Joegoslavie werden door de Amerikaanse luchtmacht indertijd zelfs Captain Caveman's baarden uit Afghanistan overgevlogen. Baardvluchten avant la lettre, maar dan niet om ze te martelen. Nee, om ze met hun guerilla-expertise in te zetten bij de onafhankelijkheidsstrijd van hun Bosnische en Kosovaarse baardbroeders. Gesteund door Brussel en Washington.
De kaarten liggen nu wel even anders. Met fijn-gristelijke doodsverachting proberen de NATO en de Amerikanski's diezelfde tovenaarsbaarden weer terug in de fles te krijgen.
En wat doet die patient in het Witte Huis? Die is zo'n beetje de allereerste die Kosovo erkent. Zonder te weten of het een seculiere staat wordt of een fijn-mohammedaanse. Is dat laatste het geval dan heeft ie een nieuw probleem. Al zal het hem waarschijnlijk zijn reet roesten, want hij gaat binnenkort toch naar een ander tehuis.
Trouwens, Brussel heeft datzelfde probleem. Kosovo is vanaf afgelopen zondag een mini-Turkije. En dan niet alleen op polletiek gebied, maar bijvoorbeeld ook op dat van de ondeugende middelen. Kosovo is namelijk al sinds jaar en dag een belangrijk tussenstation op de Turks-Albanese aanvoerroute van hero uit Afghanistan. Sterker nog, die handel vormt een belangrijke hoeksteen van de Kosovaarse economie. Ergo, eigenlijk is de in potentie nieuwe lidstaat van de EU ook een soort mini-Afghanistan. In hoeverre we nou allemaal blij moeten zijn met de nieuwe status van Pristina en omgeving is dus de vraag. Wij koesteren de stille hoop dat Geert Zuurkoolprak op korte termijn weer eens een bezoekje brengt aan de Israelische ambassade. Kan ie ons daarna misschien uitleggen hoe we nou verder moeten met Kosovo. Want die Maxime prevelt ook maar een eind heen.

(1) Zie de roerende serie Mabeltje op de Followup-site

  • Datum: .

maandag 18 november-2013
Lopen smurfen van een geheime dienst qualitate qua nou achter hun leut aan of hebben leden van andere hanige bevolkingsgroepen daar ook last van? Die vraag komt naar boven borrelen naar aanleiding van nieuwe sensuele revelaties over Amerikaanse beroepsneuzen. Zij zouden zich in het recente verleden in 17 landen te buiten zijn gegaan aan onordelijk gedrag. Dus niet na het neuzen oogjes toe, maar nog even lekker nahijgen. Zo moest een supervisor van de Secret Service na een missie in Thailand achterblijven om op zoek te gaan naar een van zijn ondergeschikten. Die trof hij aan in een van de zeldzame bordelen daar. Niet alleen sufgebonkt, maar ook zwaar onder de invloed van een verwarrende middel. Hij werd schielijk overgebracht naar de USSA en je zou denken dat ie een zeperd kreeg. No way, Désirée.
Verder was er nog iets met ene Ignacio Zamora. Die kreeg de opdracht om de ins and outs van het schandaal in het Colombiaanse Cartagena uit te vlooien en ze dan netjes te begraven (1). Wat gebeurt er? Wordt er kortgeleden bij de Service een intern onderzoek op de rails gehesen. Vinden ze geile mailtjes van Zamora aan het adres van een mevrouw uit de lagere echelons die daar nou niet meteen wilde fantasieën kreeg.
Meer? Nog niet. Maar binnenkort gooit de betrokken inspecteur generaal een rapport over deze materie in de smeerkuil. En het moet al heel gek lopen als daar niet uit gelekt wordt. Dus stay tuned.

(1) Zie voor dit sportieve verhaal de afleveringen 19 tot en met 21 van de serie “Valse vlag” uit april 2012.

  • Datum: .

woensdag 29 mei-2013
Ja hoor. Voor mekaar. Weer een paar Amerikaanse staatsvertegenwoordigers die achter hun paal aanliepen. In 2010 hebben we ons nog een drielandenpunt gelachen om de sensuele kunstjes van CIA-smurf Andrew Warren, die in Algerije filmpjes maakte van zijn driftige heuvelbeklimmingen bij twee gedrogeerde dames en ook niet vies bleek te zijn van koterhopsen (1). Verder hebben we ons indertijd een grebbeberg gelachen over dat gevalletje met die twee Amerikaanse groene smurfen die in Mali samen met een tweetal Marokkaanse glijbanen fataal van de weg afraakten met hun Toyota Land Cruiser (2). Hoehoehoehaaaaa. Hou op hoor. Nou vooruit nog eentje. Over die 11 nulnullen die vorig jaar in Colombia de komst van Obomba moesten voorbereiden, maar in een glijhuis die hele voorbereiding aan hun kruis lapten (3). Hebben we ons ook een lemelerberg om gelachen. Hiiiiiiihahahahahoehoe.
Denk je dat zulke geintjes ons voorlopig bespaard zullen blijven. Niet dus. Gisteren werden we overvallen met het bericht, dat twee Amerikaanse militaire attaché's in Venezuela voor hun noten waren geschoten. Na een ruzie in de stripclub Antonella in Caracas. Daar lach je je toch een cauberg om. Héhéhéhéhahahoehoehoehoehiiiiihihm.

(1) Andrew kreeg 65 maanden aan de pantalon. Zie voor onze berichtgeving over deze zaak de afleveringen 2, 3 en 4 van het serietje “Leuter” uit de jaren 2009 en 2010.
(2) Zie aflevering 2 van “Malicieus” dd. 22 januari 2013.
(3) Zie aflevering 19 van de serie “Valse Vlag” dd. 15 april 2012.

  • Datum: .

woensdag 12 juni-2013
Wij hebben het ons nooit afgevraagd. Maar zouden bijvoorbeeld Joris Demmink en zijn BuZa-gappie Hansje Heinemann hun bezoekjes aan de Pinocchio-glijbaan in Praag hebben gedeclareerd?
Of later hebben gebabbeld met knuppeltjes van de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging (DKDB) over de chantabiliteit die hun escapades in Praag en andere buitengewesten mogelijk hadden opgeleverd (1). Hoe we aan deze plotselinge bespiegelingen komen? Nou, er is een flink blik nieuwe berichten opengetrokken over de sensuele strapatsen van Amerikanski's die namens hun regering de honneurs in het buitenland waarnemen. Ondanks de pogingen van de Amerikaanse collega's van onze DKDB-smurfen verzameld in de DDS (Diplomatic Security Service) om die berichten door het afvoerputje te wurmen.
Begrijpelijk, want als je niet kan verhinderen dat een ambassadeur regelmatig zijn broek laat zakken bij een dame van plezier of bij peuters dan sta je als beveiliger in wezen al voor jodocus en dat vindt zo'n V-mannetje niet leuk. Ja, je kan het melden in Washington en dan wordt die ambassadeur even op het matje geroepen, maar daarna gaat ie gewoon verder waar ie gebleven is. Achter zijn diplomatieke boortoren aanlopen. Wie die ambassadeur was? Ene Howard Gutman. Standplaats? Brussel. Waar anders? Uiteraard heeft ie ontkend.
Verder hield een beveiligingsbeambte bij de USSA-ambassade in Beiroet zich regelmatig bezig met de achterkant van Libanese bewakers en gooiden leden van het veiligheidsteam van Billary Clinton tijdens hun dienstreizen met enige regelmaat hun hengel uit in stoute vijvertjes (2). En de beveiligers van de ambassade in Baghdad maakten gebruik van de diensten van een Irakese drugsring om een beetje fatsoenlijk de dag door te komen. Werd door de DDS allemaal zoveel mogelijk met de mantel der verboden liefde bedekt (3).
Btw: dit blik met narigheid schijnt niet afkomstig te wezen uit de schuur van die meneer Snowden, dus moeten er meer lieden in the know zijn die wel eens een kraantje willen open zetten. Heerlijk. Stay tuned.

(1) Zie voor de inzet van deze dienst ook aflevering 13 van de serie “Van Estoril naar Zandvoort” dd. 15 juni 2003.
(2) Ook Obomba's veiligheidsteam bonkte graag in het betaalde donker. Zie ook aflevering 11 van de serie “Valse vlag” dd. 15 april 2012.
(3) Een min of meer analoog geval in Nederland, waarbij zonder twijfel de DKDB ook een rol heeft gespeeld bij het inperken van de berichtgeving, vindt u in de serie over Johan Remkes, de huidige Commissaris van de Koning in Noord-Holland.

  • Datum: .

donderdag 13 juni-2013
Nee, ja, ambassadeur Howard Gutman had nogal eens bonje met zijn echtgenote. En bij die gelegenheden stapte hij 'snachts stiekem de deur uit om een frisse neus te halen. Maar zo stiekem kan je niet wezen of je diplomatieke waakhonden worden wakker en gaan achter je aan. Wat schreven ze later in hun logboek? Dat vriend Howard steevast zijn neus opfriste in een nabijgelegen park. Volgens kenners van Belgisch struweel moet dat haast wel het Warandepark zijn geweest en dat heeft dezelfde roep als het Parijse Bois de Boulogne cq. het Eindhovense Anne Frankplantsoen.
Je kan daar op allerlei manieren van bil. De achter de bosjes voortijlende waakhonden zouden Howard daar nooit op hebben betrapt. Maar mogelijk werd hun het uitzicht belemmerd, was er sprake van een vluggertje of werden hun meldingen stevig geshopt. Om erger te voorkomen. Want voor je het weet worden je als ambassadeur dezelfde olijke dingen in de netjes gepoetste schuiten geschoven als Elio di Rupo (1). En dat kan de bedoeling toch niet zijn. Stay tuned.

(1) Zie voor bedoelde dingen bijvoorbeeld aflevering 67 van de serie “Van Estoril naar Zandvoort” dd. 27 april 2008.

  • Datum: .

dinsdag 9 juli-2013
Die story over Howard Gutman moet niet gekker worden. De Amerikaanse ambassadeur in Brussel kwam bij ons voor het eerst om het hoekje loeren in dit bericht. Geen domme gozer zou je zeggen. Hoewel, het is maar bij wie je je bril hebt gekocht.
Wat gebeurde er in de periode die volgde op zijn openbaring in de stad van dat pissende blote jongetje? De beveiligingssmurfen van de ambassade stuurden rapportjes naar hun thuishaven in Washington. Daarin werd ondermeer melding gemaakt van de onmin die zou leven tussen meneer en mevrouw Gutman en van Howard's stiekeme nachtelijke wandelingen in het wipvriendelijke Warandepark. Vond Howard's toenmalige hoogste baas en ervaringsdeskundige Billary niet leuk om te lezen en ze riep hem op om even langs te komen voor een gesprekje. Volgens Howard was er niks aan de hand en de eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat de betrokken smurfen de ambassadeur nooit in the flesh op een potje wippen hadden betrapt (1).
Maar daarmee was het boek niet uit. Vorige maand had voormalig inspecteur generaal Aurelia Fedinisn van BuZa namelijk wat last van lekkage, waarbij documenten in het bezit kwamen van CBS. Daaruit viel op te maken dat Billary cs. de gewoonte hadden om misdragingen van officiële Amerikaanse staatsrepresentanten in het buitenland met een Boultgang te begraven. En dan met name misdragingen die te maken hadden met de twilight zone tussen navel en stuitbeentje. Niemand zal ervan achterover kieperen, dat het gevalletje van Howard ook tot de documentatie behoorde.
Aurelia wordt sinds de lekkage ervan beschuldigd de bewuste documenten te hebben gestolen. Maar tot nu toe heeft ze dat stijf en strak ontkend. Ze wordt in de affaire bijgestaan door befkantoor Schulman & Mathias en wat denk je wat er gebeurt? Er is daar ingebroken. En niet zo zuinig. De hele papierwinkel ondersteboven. Niks gestolen. Hullie van het befkantoor denken dat die rare inbraak te maken heeft met de zaak van Aurelia's lekkage. Temeer, omdat hun cliënt en haar familie al een maand lang worden bedreigd door luitjes die volgens Aurelia door BuZa op pad worden gestuurd om haar te bewegen de diefstal toe te geven.
Het kan toch bizar lopen. Zo geeft een ambassadeur een lezing, die in Tel Aviv niet lekker in het putje valt en in Washington loopt het riool over. Eigenaardig hè? Stay tuned.

(1) Zie voor de gein ook deel 2 en 3 van deze serie dd. 12 en 13 juni van dit jaar.

  • Datum: .