zaterdag 19 november-2005
Weet u het nog? Nee? Wij wel. In de tweede helft van juli 2004 publiceerden wij in de serie "Octopussy" de inhoud van tapverslagen, die door een groepje gespecialiseerde bromsnorren waren gemaakt naar aanleiding van de moord op Sam Klepper op 10 oktober 2000 (1).
Een van de eersten die daar indertijd commentaar op gaf was de van rechercheur tot journalist omgekatte John van den Heuvel, bekend van Basisweg en Boulevard. Hij noemde onze handelwijze onverantwoord en journalistiek gezien knudde vanwege het ontbreken van een context.
Afgelopen donderdag was zijn nieuwe teevee-programma Bureau Misdaad bijna geheel gewijd aan Erik de Vlieger. De flamboyante stenenstapelaar, naaimachinist, brokkenpiloot, mediaman, kolommenvuller, you name it. Die had in de onderhand al eeuwen durende afpersingszaak rond de Israëliër Izhtak Meiri om persoonlijke redenen nooit de behoefte gehad om aangifte te doen of boute uitspraken. Drie keer raaien wat die persoonlijke redenen waren.
Wat doet Johnny-boy? Die arrangeert een gesprek tussen Dennis Panday en Erik de Vlieger in de Luxembourg, een etablissement aan het Spui. Net als Erik figureert Dennis in de dossiers van voornoemde zaak niet alleen als verdachte, maar ook als slachtoffer. De twee lotgenoten gaan lekker voor het raam zitten met een Coronaatje en het gesprek neemt een aanvang. De Vlieger weet niet dat Panday voorzien is van een microfoon en een cameraatje, dat er in de kroeg nog een camera snort en dat vanuit een gesloten wagen aan de overkant van de kroeg de Columbo van De Telegraaf ook de boel aflegt.
Een drama volgt. Wat De Vlieger tot dan toe angstvallig had vermeden, deed hij voor de camera’s van Bureau Misdaad. Hij pakte uit over de vier meloenen, die hij via een derdenrekening van de Hilversumse notaris M.F. le Coultre had overgemaakt aan Panday en die uiteindelijk terecht zouden zijn gekomen bij Meiri. En daar was het volgens Erik niet bij gebleven. Hij was het slachtoffer van grote jongens.
De hele boel werd donderdagavond aan den volke getoond. Dat was effetjes een partij genieten. En wat denkt u van de OM-beffen die zitten te stoeien met de zaak Meiri? Die vierden een klein feestje. Want de uitspraken van De Vlieger zullen zonder twijfel verderop in het proces een rol gaan spelen. In wezen zette Van den Heuvel met dit innovatief staaltje journalistiek De Vlieger tussen de rozen in een schiettent. En ook Panday kan zijn hemd opspelden, want John gaf hem unverfrohren weg als iemand die hem in het verleden altijd van betrouwbare informatie voorzag. Leuk om te weten voor de luitjes die nog iets met Dennis te verhapstukken hebben.
We zullen niet zeiken over een gebrek aan context, maar als wij vorig jaar onverantwoord bezig zijn geweest, hoe moet je dan de laatste uitzending van Bureau Misdaad kwalificeren?
Moorddadig?

1. Zie de afleveringen 87/89 en 91 van de serie "Octopussy" op onze "followup"-site.

dinsdag 22 november-2005
In het artikel “Wie er te diep inzit, kan niet terug” van de kwaliteitskrant NRC dd. 12 november jl. kwam een intrigerende passage voor. Die luidde aldus:

“Afgelopen zomer werd een andere Amsterdamse advocaat aangehouden in het onderzoek naar de afpersing van vastgoedhandelaar Erik de Vlieger. Justitie verdenkt hem van witwassen en valsheid in geschrifte. Hij zou zijn derdenrekening beschikbaar hebben gesteld voor het doorsluizen van geld dat De Vlieger zou zijn afgeperst. Wanneer zijn zaak voorkomt is nog niet bekend.”

Nou was er wel een advocaat in zijn kraaglusje gepikt die directe banden onderhield met Meiri. Maar die had geen poen gesluisd. Wij hadden een andere naam in ons kladblok staan. Die van mr. M.F. Lecoultre uit Hilversum. Op onze bekende naïeve wijze sloegen wij op 14 november aan het hengelen in diens vijvertje. Verwijzend naar bovenstaand citaat uit de NRC. Inclusief de openstelling van zijn derdenrekening voor het sluizen van duistere poen.
Al na zes minuten denderde het antwoord uit Hilversum onze box binnen. Als we ook op maar enige wijze Le Coultre’s naam in verband zouden brengen met onoirbare praktijken, wij bij voorbaat al aansprakelijk zouden worden gesteld voor de schade.
Wij backten off, maar niet voor lang. De volgende dag, op 15 november dus, vroegen wij aan Le Coultre:

“Toch nog even met uw permissie. Wij vernamen dat Erik de Vlieger vier miljoen euro zou hebben betaald aan de heer Panday via uw rekening. Zou u kunnen zeggen of dat wel juist is en in hoeverre dat mogelijk verband hield met de affaire die in de NRC - zij het wat slordig – werd aangesneden?”

Een uurtje daarna arriveerde een al aanzienlijk gereserveerder antwoord:

“Tja dat wordt moeilijk. Ik heb dat gerucht eerder gehoord. Ik mag u daar echter geen antwoord op geven. Notarissen hebben namelijk een zwijgplicht en de stelregel is dat zelfs een ontkenning al iets zegt over cliënten en/of bepaalde transacties.”

Toen kwam op 17 november de inmiddels beruchte uitzending van John van den Heuvel’s Bureau Misdaad, waarin de als rechterhand van het OM acterende Columbo van de Basisweg Erik de Vlieger in de schiettent hing. Met gebruikmaking van middelen die door de rechter hier en daar expliciet verboden zijn.
Hoe dit zij, in het verhaal kwamen ook de vier meloenen voorbij die De Vlieger aan Panday had betaald via... notaris Le Coultre. Om welke reden dan ook was Van den Heuvel heel voorzichtig met het onthullen van diens naam. We zagen één seconde het naambordje van de brave notaris voorbijschieten en dat was het. Geen joviale babbel tussen een met gadgets behangen Panday en Le Coultre. Of shots door het raam van het notariskantoor uit een gesloten wagen aan de overkant van de Soestdijkerstraatweg nummer 8. Zelfs geen telefoongesprekje met een meelopende teep.
Wij uiteraard de volgende dag in de touwen. Want het gerucht waaraan Le Coultre een paar dagen daarvóór nog zo luchtig had gerefereerd had ineens aanzienlijk aan gewicht gewonnen. Wij stuurden hem de volgende brandmail:

“Ik neem aan dat u gisteravond de uitzending van het programma Van John van den Heuvel heeft gevolgd. Daarin verklaarde de heer Panday dat hij vier miljoen euro van Erik de Vlieger heeft ontvangen via uw rekening, om dat bedrag vervolgens door te sluizen naar Izhtak Meiri.
Wist u op dat moment dat het om een geval van afpersing ging? Bent u van plan de heer Van den Heuvel aan te klagen wegens het feit, dat hij u in verband heeft gebracht met een indrukwekkend staaltje criminaliteit?”

De kaars bleek langzaam uit te gaan in Hilversum. Le Coultre:

“Wellicht wilt u mij informeren waar ik een klacht tegen RTL 5 en Van den Heuvel kan indienen. De Raad van de Journalistiek? Ik word immers volstrekt ten onrechte op deze wijze in verband gebracht met zware crminaliteit. Dat is mij al eens eerder gebeurd door deze heer en wellicht heb ik er onverstandig aan gedaan daarop niet terstond te reageren. Dat gaat nu dus wel gebeuren.
PS: Schrijft u zelf ook voor het Handelsblad? Dan kan ik u misschien helpen met het schrijven van een artikeltje over het Notariaat en de manier waarop wij functioneren.”

Wat dat laatste betreft hebben we hem uit de droom geholpen en hem verder veel wijsheid toegewenst bij het ondernemen van stappen tegen de boze buitenwereld.

woensdag 23 november-2005
Wees eerlijk. Had u ooit van Dennis Panday gehoord? De deep throat van kijkcijferjager John van den Heuvel? Wel? Dan bent u zeker goed thuis in het wereldje van stenenschuivers. Want Jan met pet kende Dennis voor geen strekkende meter. Tot ie zich vorige week liet beplakken met een microfoon en een cameraatje om Erik de Vlieger een ereplaats in de schiettent te bezorgen.
Vooral omdat de publieke reactie op de normloze uitzending van Bureau Misdaad van de zijde van De Vlieger praktisch uitbleef (1), leek de storm op een parkeerplaats terecht te zijn gekomen. En Dennis weer in de schaduw van de bijbehorende voetgangerstunnel naar het wegrestaurant.
Maar kennelijk houden onze lezers wel van een beetje wind. We kregen namelijk een mailtje met een verwijzing naar een publicatie uit de Gooi- en Eemlander van 12 augustus 2003. Dat ging over de toen ophanden zijnde openbare verkoop van het pand Wilhelminaplantsoen 17 in Bussum, dat eigendom was van Maxwel Mahabier Beheer BV uit Laren. De BV kon niet meer aan zijn financiële verplichtingen voldoen en in dat geval komt dan uiteindelijk de man met de hamer voorbij. En van wie was die BV? Van Dennis Maxwel Panday Mahabier. Jawel, dezelfde.
Blijkbaar ontbraken Dennis twee jaar geleden voldoende pegels om in het Bussumse Wilhelminaplantsoen zijn broek omhoog te houden. Of dat kwam omdat er net twee ton uit zijn zak was geklopt door een Israëlische consulent, vermeldt het artikel niet. Wel, dat de veiling zou worden geregeld door M.F. Le Coultre. Jawel, de notaris die gisteren tegenover ons verklaarde dat ie naar wegen zocht om Van den Heuvel bij de kladden te vatten. Omdat die hem in verband had gebracht met zware criminaliteit. Kleine wereld hè? ‘t Gooi. Stay tuned.

(1) buiten de site www.sterrenstek.nl

vrijdag 25 november-2005
Prima stelregel: Schiet niet op de pianist. Maar wat nou, als de pianist vreselijk vals speelt? Neem bijvoorbeeld John van den Heuvel. De misdaadpianist van De Telegraaf, die af en toe wat meeschnabbelt bij Bunskoek en sinds kort zelfs een eigen pianobar runt op de teevee: Bureau Misdaad. Speelt gewoon vals. En niet zo’n beetje. Zoals vorige week bij zijn inmiddels berucht geworden optreden in de Luxembourg aan het Amsterdamse Spui. Maar dat was niet voor het eerst.
Al in de jaren negentig toen hij nog niet wereldberoemd was in Nederland zat hij er al stevig naast te rammen. Hij bleek deuntjes ten gehore te brengen van de avontuurlijke componist Etienne Urka. Een begenadigde leerling van Klaas Bruinsma, onder andere bekend van de Mabel-suite en zijn variaties op de Dreigroschenoper.
John hield samen met collega Joost de Haas informant “Eutje” uit de wind in ruil voor sappige informatie over de concurrentie. Bij het bedrijf waar de voormalige rechercheur in die periode exclusief voor werkte overigens geen uitzondering. Pakembeet, zo’n vijftien jaar daarvoor gebeurde bijvoorbeeld hetzelfde met het snelle duo Fagel & Van der Sluis. Alleen heette de pianist toen anders (1).
De goede verstandhouding tussen John en Eutje bracht OM-bef Irene Gozales en hoofdpiet Oscar Dros van het toenmalige Kernteam Randstad Noord en Midden er zelfs toe om in februari 1995 eens in de bank- en giro-afschriften en de belastingopgaves van John en Joost te neuzen. Ze verdachten de Telegraaf-entertainers er namelijk van dat ze bij Urka op de payroll stonden. Het leverde niks substantieels op, maar de toon was gezet.
Op 26 februari 2002 werd John Mieremet, ook al een gerenommeerde leerling uit de Bruinsma-school, op de stoep van advocatenkantoor A.E. Toenbreker voor zijn klus geschoten. Na een bezoekje aan de tot voornoemd kantoor behorende fiscalist Evert Hingst. Een beetje slordige aanslag, want Mieremet bleek een retourticket te hebben. Hij vermoedde dat hij de tijdelijke verhoging van het loodgehalte in zijn lijf te danken had aan de Willem II-combine (Endstra/Holleeder) en dat de uitnodiging van Hingst niets anders was geweest dan het klaarzetten van de guillotine. De reden? Mieremet had Endstra met enige aandrang verzocht 50 meloenen van zijn bij de vermaarde stenenschuiver gestalde kapitaaltje op korte termijn aan hem terug te bezorgen. En dat bleek niet zo makkelijk te zijn.
Nadat ie weer wat op krachten was gekomen, wendde het enig overgebleven lidmaat van het krachtdadige duo Spic & Span (lidmaat Klepper was al eerder door de Heer teruggeroepen) zich tot John van den Heuvel om zijn wraak op Willem II gestalte te geven.
Mieremet pakt flink uit en de Telegraaf-coryfee slaat het allemaal driftig op in het geheugen van zijn laptop. Een deel ervan gebruikt Van den Heuvel dan in augustus 2002 voor zijn magnus opus: het roemruchte artikel waarin Willem Endstra tot bankier van de onderwereld wordt verheven en Willem Holleeder als de cipier. En waarin “Span” nog even fijntjes laat weten in onderhandeling te zijn met de bromsnorrentop over het sluiten van een kroongetuige-deal. Of pre-deal, whatever.
Mieremet’s rijkelijk vroeg uitgevallen pakjesavond werd niet door iedereen geapprecieerd in Chicago aan het IJ. En niet alleen voor de kwaaie Sint, maar ook voor de pianist die zo enthousiast voor de mineurklanken had gezorgd, was het uitkijken geblazen. Diezelfde maand nog werd Van den Heuvel door het Amsterdamse koddebeiersgilde al gewaarschuwd dat een aanslag op zijn leven in voorbereiding was.
Zover kwam het niet, maar op 22 september werd er wel bij Van den Heuvel ingebroken. Het enige dat werd meegenomen was de laptop, waarin zijn gesprekken met Mieremet waren opgeslagen. Een toevalstreffer of een gerichte actie? Het laatste, zo werd ons verzekerd. En wie kon weet hebben van die laptop en het opgeslagen materiaal? Mieremet.
Waarom hij de boel liet terughalen is niet helemaal duidelijk. Vond hij het toch wat te riskant dat hij zoveel had verteld? Was zijn deal met de bromsnorren van de baan en besefte hij dat de info op de laptop minimaal opvraagbaar was? Speculaasjes. Maar onze bronnen gaven ons de verzekering dat het wel degelijk een van de boys van Mieremet was geweest, die een irregulier bezoekje aan Van den Heuvel’s woning had gebracht en de laptop had meegenomen.
Daarna zou, nog steeds volgens onze bronnen, een herenaccoord tot stand zijn gekomen tussen Mieremet en zijn pianist, waarbij werd overeengekomen dat de laatste altijd bij “Spam” kon aankloppen als daartoe aanleiding was. En dat deed ie. Tot op de dag waarop Mieremet in Thailand de laatste adem uitblies. Is het een wonder dat hij bij de uitvaart van zijn gouden informant nog even een speechje hield in de kerk? Niet als vriend hoor! Nee, nee. Als journalist, op verzoek van de weduwe. Tuurlijk (2).
Hoe dit ook zij, het was een zwaar verlies voor de broodpianist. Vooral omdat hij net bezig was met de première van zijn eerste teevee-show. Je moet nu eenmaal scoren cq. de concurrentie aftroeven. Dus schakelde hij ter wille van de kijkcijfers iemand van de tweede garnituur in, voorzag hem van een candid camera en een verborgen microfoon en joeg hem de Luxembourg in aan het Amsterdamse Spui. Banana Split. Maar dan wel een heel treurige aflevering. Om in de sfeer te blijven: Stay tuned.

1. Dat was Jaap Metz, die het later nog eens tot Kamerlid voor de VVD zou schoppen. Zie voor hem het artikel “Van oude koeien en troebel water” op de site van de Morgenster of Kleintje Muurkrant nummer 336.
1. Vgl. Peter R. de Vries, die in januari 2003 een afscheidsrede hield ter gelegenheid van het voortijdig heengaan van Cor van Hout, ooit een van de ontvoerders van Freddie Heerlijk Helder. De Vries was overigens wel eerlijk. Hij zag Cor als een van zijn vrienden. Wellicht zien wij ook deze misdaadverslaggever in de nabije toekomst in de Tweede Kamer opduiken.

zondag 27 november-2005
Al doende vroegen we ons ineens af of Fonzy van Westerlo, de huidige baas van RTL, vantevoren op de hoogte is geweest van John van den Heuvel’s atonale concert in het Amsterdamse etablissement Luxembourg. Zal wel niet. Maar heeft de Fonz in wilde woede God aangeroepen na de voorstelling? Of houdt ie stiekem van zulke shock and awe oproepende staaltjes artisticiteit en gedoogt ze? Is Johnny-boy op het matje geroepen en uitgeveterd of heeft ie een bos rozen gekregen bij het afschminken? Weten we niet.
Hetzelfde geldt voor Johan Olde Kalter, de huidige baas van De Telegraaf. Was ie blij met de uitvoering van John’s Luxembourg-sonatine in D-mineur, waarvoor zijn krant toch mede-verantwoordelijk was gezien de triomfantelijke reclame-activiteiten in verband met het evenement? Of stemde het hem droevig om te zien met wat voor middelen een van zijn artiesten zijn weg meent te moeten banen naar het absolute sterrendom via de Luxembourg en het kwelbuissegment van de Fonz? Weten we ook niet.
Van den Heuvel’s regelmatige verwisselen van pet brengt ons overigens bij een andere kwestie. Dankzij Berlusconi’s manipulaties in de Italiaanse mediawereld is het iedereen inmiddels duidelijk geworden hoe fout het kan aflopen als een mediagroep gewoon zijn gang kan gaan. Wat dat betreft ligt iedereen wel te zeiken over het oude formats vretende Talpaard van John de Mol, maar let u ook even op de TMG (Telegraaf Media Group NV). Die is de laatste tijd driftig bezig zijn invloed in media-land uit te breiden om de dramatisch dalende winsten van de krant te compenseren.
Zo maakte de groep in september bekend in te zijn voor de overname van Murdoch’s Sky Radio (still pending) en nam in oktober een aandeel van 20 procent in SBS Groep, met het recht SBS of SBS Nederland over te nemen als de boel onverhoopt in de etalage wordt geduwd.
Nou mag de TMG in verband met de huidige mediawet in totaal maar éénderde deel van een ander mediavehikel overnemen. Maar er wordt door de buitengewoon Democratische Medya van der Laan cs. hard gewerkt om -nog voor de volgende verkiezingen alstublieft- die wet aan te passen aan de eisen van de geliberaliseerde samenleving. Oftewel voor de gretige grootgrissers van TMG etcetera.
Zolang het nog niet zover is blijft het modderen in de marge. Dus wat doe je? Je stuurt listig wat coryfeeën als de van Zandvoort tot Suriname bekende crime-buster John van den Heuvel en mode-hittepetit Fiona Hering met twee petten naar het teeveefront om alvast warm te lopen. En je priemt tegelijkertijd je middelvinger in de lucht naar de aangelijnde speurhonden van de NMa (Nederlandse Mededingings Autoriteit). Brussel? Heb je ook iemand zitten.
En nou we toch aan het liberaliseren zijn en de kijkcijfers net zo heilig als Johannes Paulus II in een tobbe wijwater, zetten we ook de journalistiek zelf maar op de helling met een zootje verborgen camera’s en microfoons. Zonder dat je er erg in hebt kijk je straks midden in een camera als je bij Febo een kroket uit de muur trekt, als je je een orgel staat te zweten in een pashokje van C & A, je hol afveegt in een stationstoilet of in de Luxembourg een Coronaatje nuttigt. Leuke trendsetter. Zien we straks bijvoorbeeld live een stel Haagse politici in de Geleenstraat rondhollen, Sybrand van Hulst een paar Kalashnikovs bezorgen aan Samir Azzouz, Johan Remkes in een roes liggen terwijl buiten de eitjes in het rondvliegen, Rita Verdonk een brandblusser kopen, Jan Peter Efteling uit zijn dak gaan in zijn eigen hotelsuite in Domburg, Fred Teeven opdracht geven een ondernemer met een grote smoel het zwijgen op te leggen, Ali Cyaan Kali op elf hoog een burka aantrekken enzovoort enzovoort. Wordt het eindelijk weer gezellig in de Nederlandse huiskamers. Stay tuned.

maandag 28 november-2005
Uit onze eerdere afleveringen zou u misschien abusievelijk kunnen opmaken dat crimebuster John van den Heuvel inhumaan van aard zou zijn. Alleen al uit het feit dat onze Luxembourg-artiest op verzoek van Ria Eelzak (de weduwe Mieremet) op ontroerende wijze afscheid nam van “Span” bleek het tegendeel. John heeft een warm gevoel voor de medemens. En nou kunnen er nog duizend Hells Angels door de straat rijden waar de Telegraaf-icoon woont om te laten zien dat ze het niet eens zijn met die stelling, wij blijven erbij.
Een ander voorbeeld. De ex-hushpup van een dorpsgenote van John uit Zandvoort had ergens in het vorige decennium hun wederzijdse spruit onverhoeds overgebracht naar zijn thuisland, Suriname. Moeders, naar verluidt ene Anja Jansen, in tranen. Zal je het zelf wezen.
Wat deed ridder John? Hij vloog met moeders naar onze voormalige kolonie en stelde zich in verbinding met zijn contacten bij het lokale OM-gebefte en het bromsnorrengilde. Die had John opgebouwd tijdens zijn nijvere onderzoeken naar de avontuurlijke lijntjes tussen Suriname en Nederland. De vader van Anja’s koter, ene Vincent Belle, zou nog van alles hebben geprobeerd om zijn vlees en bloed binnenboord te houden. Vergeefs. John en Anja reisden triomfantelijk en gelukkig met het kind terug naar Nederland.
Nou was dat kotertje misschien beter af bij moeders aan het Zandvoortse Stationsplein, want onze Vincent was niet voor de pussycato. Deed iets in mindbenders en toen ie wat later in verband daarmee oog in oog stond met een kadi in Nederland, schijnt hij een cadeautje te hebben gekregen waar hij acht jaar plezier van had.
Hoe dit zij, Anja blij. John wipt af en toe nog wel eens bij haar binnen om even bij te bomen.
Is dat humaan of is dat humaan? Dachten het wel. Stay lovingly tuned.

dinsdag 29 november-2005
Of Zeus persoonlijk van de Olympus afkomt. Wij kregen een mail van John van den Heuvel! Jawel. Naar aanleiding van deze serie, die haar startpunt vond in het door John begeleide optreden van Dennis Panday van 13 oktober jl. in het Amsterdamse etablissement Luxembourg. John schreef het volgende:

“Met belangstelling lees ik jullie feuilleton Riool (1,2,3,etc.). Daar waar jullie in het algemeen goed geïnformeerd zijn, begeven jullie je nu op sommige punten erg op glad ijs. Enfin, dat is jullie eigen verantwoording, wie ben ik om daar iets over te zeggen nietwaar? Wel zou het prettig zijn als jullie de normale journalistieke regel van hoor en wederhoor toepassen. Ik ben in ieder geval bereid tot en beschikbaar voor een reactie. Met vriendelijke groet,
John van den Heuvel.”

Nou zijn wij van huis uit schaatsliefhebbers, dus houden wij wel van glad ijs. Maar als John bedoelt dat we een goeie kans maken onderuit te gaan op een portie vogelpoep of andere ongerechtigheden, dan zouden we graag van hem willen vernemen waar die liggen. Zoals ook John als fervente lezer van onze kolommen kan weten, is dit een open forum. Dus John, als je ergens commentaar hebt over onze rijstijl of de inhoud van dit feuilleton, ga gerust je gang. De deur staat open. Je reactie wordt integraal geplaatst. Dus zonder het vervelende knip- en plakwerk wat tegenwoordig zo in de mode is. Onderwijl gaan wij uiteraard gewoon verder met waar we gebleven waren. Dus stay tuned.

woensdag 30 november-2005
In afwachting van de bijdrage van ijsmeester John van den Heuvel, concentreren we ons voor even op zijn betrouwbare informant cq. camera- en geluidsman Dennis Panday. Wij kregen over hem een bloemrijk schrijven binnen van een insider en dat willen wij u niet onthouden. Hij schreef het volgende:

“Als Dennis in zijn eerste leugen zou zijn gestikt, dan zou hij niet eens zijn eerste verjaardag hebben gehaald. Laat dat maar eerst gezegd zijn.
Welke vastgoedhandelaar heeft een lijfwacht nodig? Alleen iemand die als een oplichter en zwendelaar te werk gaat. Hij blijkbaar, want zijn manier van zaken doen en de mensen waarmee hij zaken deed brachten hem regelmatig in grote problemen.
Hij heeft deze lijfwacht nodig gehad om mensen waarmee hij een afspraak had gemaakt te bedreigen om onder de afspraken uit te komen.
Veel mensen waaronder Annet Molenaar (zijn ex-vriendin), Martin Perls (o.g.-handelaar uit Huizen), Ed Smit (uit Huizen), Jan Pouw (de Volkswagendealer), Erik de Vlieger, Hans Pluis, Jacques Walch (makelaar uit Huizen), Joep Gijlarth (architect), zijn door hem in de problemen gekomen. Men zou eens bij hen moeten gaan informeren.
Hij stuurde deze lijfwacht als zijn persoonlijke vertegenwoordiger en incasso-specialist als er voor hem problemen dreigden.
Voorbeeld: Hij spreekt af en maakt een overeenkomst met de eigenaar van een grote woning in Naarden. Panday kan niet afnemen en heeft ook nooit de tien procent neergelegd. Verkopende partij wil hem aan de afspraak houden. Itzak wordt door Panday even bij deze man langsgestuurd. Enige forse bedreigingen en de man is blij dat hij en zijn gezin er nog zo goed van afkomen, namelijk met niks. Er zijn meer voorbeelden, maar de betrokkenen willen maar liever zwijgen.
Ook het pand op het Wilhelminaplantsoen is nu weer aangeslagen op de veiling van 12 december a.s. Natuurlijk is Dennis bang voor Itzak. Panday heeft zich de rol van slachtoffer toegemeten, terwijl hij voor 100 procent mededader en opdrachtgever is. Zijn verklaringen (na drie dagen cel, dus hij heeft gezongen als de beste) staan haaks op die van Itzak en dat weet hij. Momenteel is hij een beetje in zaken met Vera Verwelius (inderdaad van de grote bouwfirma). Ben benieuwd wat het haar cq. de familie gaat kosten”.

Glad hè, dat ijs? Een rondje 35 moet haalbaar zijn. Stay tuned.

vrijdag 2 december-2005
Nee, nog steeds niks gehoord van John van de Heuvel na onze vriendelijke uitnodiging om even aan te geven waar we ons op glad ijs hebben begeven in deze serie waarin hij een hoofdrol vervult. Dus moeten we maar blindvaren op informatie uit zijn directe omgeving.
Bijvoorbeeld over het herenaccoord tussen John vdH. en John M. dat na de inbraak op 22 september 2002 zou zijn gesloten (1). Wat is het effect van zo’n accoord? Dat er gegevens worden uitgewisseld (waarover cq. over wie moge duidelijk zijn). En dat je mekaar daarvoor van tijd tot tijd ontmoet of even belt, ook al zit de één in Zandvoort en de ander in Neerpelt of Pattaya.
In wezen hetzelfde plaatje als indertijd met Etienne Urka, dat aan barrels ging door een foute kop boven een artikel van John en collega Joost de Haas, waarin stond dat meneer Belasting Eutje had verrast met een navordering van 20 miljoen piek (2).
Dat bellen had uiteraard gevolgen, want Mieremet werd door de bromsnorren continu getapt, waardoor dus ook de gesprekken met de Telegraaf-artiest op teep terechtkwamen. Naar verluidt was de inhoud van die gesprekken, die bijvoorbeeld uitgebreid over de niet als buitengewoon gezellig bekend staande Amsterdamse Kinkerbuurtbende gingen, zo interessant dat Van den Heuvel ergens in 2004 van de snorrenafdeling Haarlem het vriendelijk verzoek ontving om eens even langs te komen. Een gebeurtenis waarover de nieuwbakken scenarist van Bureau Misdaad nooit erg mededeelzaam zou zijn geweest.
De BM-uitzending die aanleiding vormde tot deze serie zou op de burelen van De Telegraaf ook niet ongemerkt voorbij zijn gegaan. Zelfs de Raad van Bestuur zou via een U-bocht van haar gramschap blijk hebben gegeven en John’s conterfeitsel verdween van de hoofdsite van De Telegraaf op het internet. Opdat de verbinding tussen de krant en het teeveeprogramma wat minder evident zou worden.
Zo, nou zal het ons toch benieuwen of dit ijs zo geweldig glad is, dat John ons te hulp schiet om ons te corrigeren. Bij voorbaat, John. Stay tuned.

1. Zie aflevering 4.
2. Dat was op 8 maart 1995. Boven het artikel stond “Fiscus opent jacht op mafia-baas” en over dat laatste woord raakte Urka behoorlijk pissed-off.

maandag 5 december-2005
Wij ontvingen van John van den H., te Z. naar aanleiding van eerdere afleveringen van deze serie de volgende mail:

“Geachte redactie,

Was ik eerst nog van plan in te gaan op jullie serie Riool (1,2,3 etc.) heb ik dit voornemen nu maar laten varen. Als jullie dit soort ongelooflijke onzin als in nr. 9 -maar ook in eerdere artikelen uit de serie- zomaar op jullie site zetten, dan heeft serieus reageren geen enkele zin.
Wat een krankzinnige kolder durven jullie te plaatsen. Over onverantwoorde journalistiek gesproken. De gekozen titel “Riool” getuigt in ieder geval wel erg van zelfreflectie, redactie.
Ik wens jullie heel veel sterkte met jullie verzinsels en beschadigingsactie.
Ik wijs er wel op dat ik jullie verantwoordelijk houd voor alle denkbare schade, die ondergetekende van jullie rioolpublicaties zou kunnen ondervinden”.

Nou, dat is duidelijk. Volgens John van den H. te Z. bedrijven wij riooljournalistiek. Dat mag ie vinden. Maar dan wel open riooljournalistiek. Iedereen kan ons in onze eigen kolommen om de oren slaan als we aanwijsbaar onzin uitkramen. Dus ook John van den H. te Z.. Maar wat doet ie? In wezen niks. Nergens zegt ie waar we in zijn optiek de baan uit zijn gegierd en hij beticht ons zelfs van een beschadigingsactie.
Vooral dat laatste werpt vragen op. Want hoe beschadigend was de door John van den H. te Z. geënsceneerde en door Dennis Panday zo voortreffelijk verzorgde candid camera-voorstelling vanuit de Luxembourg voor brokkenpiloot De Vlieger? De aanleiding tot deze serie.
De club van Donnie vroeg als een bullet het ruwe materiaal van de bewuste Bureau Misdaad-uitzending op. En dat was niet om het op dezelfde manier te ruimen als bijvoorbeeld het dossier van Abdul Qadeer Khan. Dus John, we horen alsnog graag van je. Doe maar na de verhuizing of zo. Als er weer een gaatje is. Stay tuned.

dinsdag 6 december-2005
Wat we nou weer hoorden. Afgelopen donderdag stond er plotseling bij John van den H., te Z. een verhuiswagen van de firma Feitsma voor de deur. Om effe de dozen te brengen of zo. Het zou om een tijdelijke maatregel gaan en verband houden met bedreigingen aan het adres van de misdaadjournalist. Van welke zijde is ons helaas niet bekend, maar je wordt van zulke berichten niet vrolijk.
Buuf Anja van het aanpalende Stationsplein ook niet. Ze rijdt nu wat mistroostig met haar Hummer (de Anja 1) door het dorp en het uitzicht vanuit haar door een Helmondse maecenas aangeschaft appartement lijkt niet meer hetzelfde.
Bij de plaatselijke voetbalvereniging zou men wat genuanceerder tegen het vertrek van de Bureau Misdaad-scenarist aankijken. Een paar weken geleden zou zich namelijk een lichte controverse hebben afgespeeld in de kantine tussen John en een lid van de wereldwijde brommerclub Hells Angels. Deze laatste was het niet eens met de manier waarop John over zijn club had geschreven. Hells Angels een criminele organisatie? Our ass.
Zoals wij al eerder hebben gemeld was dat niet de eerste nog subtiele confrontatie tussen de Telegraaf-coryfee en leden van de brommerclub. Eerder dit jaar trokken zo’n tien à vijftien Angels met een zeer gematigd tempo door het zijn straat. Geen straat die deel uitmaakt van een toeristische route. Dus de boodschap was duidelijk voor één van de bewoners: John van den H. Nou kan je je middelvinger in de lucht priemen, maar dat is niet de verstandigste optie.
Mogelijk dat bovenstaande gebeurtenissen een rol hebben gespeeld bij John’s beslissing om even de zee de rug toe te keren. Je maakt wat mee als misdaadverslaggever. Stay tuned.

woensdag 14 december-2005
Hij kwam heel even voorbij in de Luxembourg-operette van Bureau Misdaad op de avond van de 17e november, notaris Martijn Le Coultre. Dat wil zeggen, je zag zijn naambordje in een tuin. Dat was alles. Wat magertjes, want onze Martijn is geen onbeschreven blad. Al voor de berichten uit dat hij als tussenstation zou hebben gediend in de afpersingszaak rond Erik de Vlieger, was er al eerder een steen in zijn notariële vijver terechtgekomen.
Op 6 februari 1999 kreeg hij zowel thuis in Laren als op kantoor in Hilversum bezoek van een roedel FIOD-neuzen die de dossiers meenamen van een verdachte cliënt uit Blaricum. Een vastgoedondernemer met een officieel adres in Zuid-Afrika, tot 1996 een stek in ‘t Gooi en sinds 1996 in België. Volgens de jongens van de belasting had ie de zaak belazerd door met valse documenten hogere hypotheken los te wrikken bij Nederlandse geldzakken. En u voelt het al, die documenten zouden ”virtuoos” in elkaar zijn gehangen door Martijn.
Verder had de stenenschuiver ernstig geknoeid op fiscaal terrein en dat is in het land van Zalm, waar het terugdringen van de staatsschuld mythische vormen heeft aangenomen, een doodzonde.
Aan de inval was een jarenlang onderzoek voorafgegaan, want ook bij de FIOD houden ze van lang en lekker. Eind 1998 verzochten ze Martijn om even te mogen snuffelen in de dossiers van zijn cliënt. Nee, mocht niet van Martijn. Geheimhoudingsplicht hè. Maar omdat het OM de notaris als medeplichtige beschouwde aan het illegaal vissen in de kweekvijver van Zalm kregen de jongens van de FIOD toestemming voor hun verrassende gastoptreden in Hilversum en Laren.
Rapen gaar. Opeenvolgende rechtzaken. De ene hoofdbef oordeelde zus, de andere hoofdbef zo. Maar uiteindelijk werd Martijn eind 2003 vrijgesproken van onoirbare praktijken. Wel kreeg ie twee weken voorwaardelijk voor het wat al te nadrukkelijk opleggen van zwijgzaamheid bij zijn personeel. Zijn cliënt kreeg acht maanden en dat was net zo lang als zijn verblijf achter het voor-arrestelijk gaas. Dus konden de notaris en zijn Zuidafrikaans-Belgische uitbater op de stoep van het Hof een high five uitwisselen.
Tuurlijk had Le Coultre’s nering averij opgelopen en desgevraagd verzuchtte hij:
“Als ik vooraf had geweten wat er allemaal met deze ene cliënt gemoeid zou zijn, had ik hem vriendelijk gevraagd maar buiten te blijven”. Of Martijn diezelfde gevoelens heeft voor zijn cliënt die als candid camera- en geluidsman optrad voor voornoemde Luxembourg-operette?
Weten we niet, maar we denken wel dat God hem hoort brommen. Stay tuned.

zaterdag 31 december-2005
Goeie vraag op een dag als vandaag: Hoe lang hakken wij er al gezond op los? Zeg maar zo’n jaar of zes. Hoe vaak zijn we voor de kadi gesleept? Eén keer en die zaak verloren we. Hoe vaak hebben luitjes gedreigd ons voor de kadi te slepen, maar deden ze het niet? Ietsje vaker, maar relatief gezien viel dat net zo mee als de armoe in ons land.
Tot die laatste categorie behoorde ook Hans Melchers. Vond niet leuk wat we in de loop van de tijd over hem hebben geschreven. Maar maakte pas op de plaats. Zo niet versus De Telegraaf en Het Parool. Grote broers van ons die altijd keurig hoor en wederhoor toepassen en elk woord afwegen alsof het stofgoud is. Tuurlijk, ze hebben meer impact, maar toch.
De kasteelheer van ’t Onstein vond publicaties van de twee kranten die hem in verband brachten met drugshandel niet fijntjes en hij trok ze voor de Raad van de Journalistiek, het normen en waarden-fossiel uit de ouwe journalistieke doos. Die Raad gaf Melchers gisteren gelijk. Mogelijk leidt dat bij onze oudere familieleden tot een openlijk mea culpa ergens tussen de trivia die toch niemand leest. In wezen heeft onze bridge-nestor en handelaar in chemische hoogstandjes dus een Pyrrhus-overwinning behaald.
Dat gold bijvoorbeeld ook voor de inmiddels van ons weggerukte advocaat Evert Hingst. Evert trok De Telegraaf (i.c. John van den Heuvel) begin 2003 voor de RvdJ, omdat hij in een artikel dd. 26 februari 2002 een flinke portie schuld in de schoenen kreeg geschoven van de eerste aanslag op de inmiddels ook al in ijlere sferen rondwarende John Mieremet. Evert kreeg gelijk. Vooral ook omdat de pogingen van onze illustere collega om een wederwoord van Hingst te krijgen net zo overtuigend waren als Remkes bij een tsunami-herdenking (1).
En dat brengt ons in het heden. Want laat nou happy familyman Steve Brown ook een paar klachten hebben gedeponeerd. Bij zowel RTL-4 (i.c. John van den Heuvel) als de sites Hij cq. Zij Online (2). Vanwege het verspreiden van de suggestie dat er recentelijk een aanslag op hem zou zijn gepleegd. Hij schreef ons naar aanleiding van deze happening onderandere het volgende:

“Ik was voor die uitzending (vanuit het etablissement Luxembourg aan het Amsterdamse Spui, red.) al op Van den Heuvel en de overige zogenaamde misdaadjournalisten afgeknapt. Maar ik ben toen naar die uitzending van De Vlieger gaan kijken, omdat ik ooit in 1999 door De Vries in samenwerking met Sam, John en Bas van Hout ook te grazen ben genomen voor een verborgen camera met een sting-opzet van een maand of zes. Dus ik weet hoe erg het is om middels iemand die je denkt te kunnen vertrouwen verschut gezet te worden etcetera.
Ik ken De Vlieger niet en wie weet wat voor klootzak hij is of niet is. Maar ik had met hem te doen hoe hij erin werd geluisd door zeg maar “vieze” John en die Judas-vriend van De Vlieger.
P.S. Ik ben geen drugsbaron (meer). Ik heb alleen nog maar mijn spijkerbroek”.

Meer over de oekazes van de ex-baron in spijkerbroek aan het adres van voornoemde websites en RTL-4 bewaren we voor het nieuwe jaar. Moge alle knallen voortaan afkomstig zijn van bubbelflessen. Een beter nieuwjaar en stay tuned.

(1) Zie ook de serie Octopussy, aflevering 70 op onze Followup-site.
(2) Zie het bewuste artikel op Zij Online.

dinsdag 3 januari-2006
De controverse tussen Steve Brown en RTL, die wij uit het schellinkje hebben getrokken blijft lekker doorsudderen. Volgens de RTL-leiding heeft crimefighter John van den Heuvel nooit gesuggereerd dat Steve Brown de drugsbaron was die recentelijk ontkwam aan een aanslag door werknemers van de heer M. Hein. Maar de voormalige baron blijft volhouden dat dat wel zo was. Om de impasse te doorbreken stuurde RTL gisteren de volgende mail naar Brown:

“Geachte heer Brown,
Op verzoek van u zullen wij u morgen een kopie van de betreffende uitzending van het programma Bureau Misdaad sturen naar het eerder door u genoemde adres in Amsterdam.”

Wat dat betreft ligt de bal nu weer in het doelgebied van Brown, maar inmiddels is ook aan het andere front de nodige beweging ontstaan via Rob Vuurens’ website Sterrenstek.nl. Hoofdredacteur Leo van Rooijen van Zij Online liet vanuit Thailand aan Sterrenstek weten, dat hij de informatie over het door ons aangehaalde artikel onder de kop “Vijfde aanslag! Poging tot liquidatie drugsbaron Steve Brown” had gekregen van een redactielid van een misdaadprogramma op de Nederlandse televisie (1). Hij wilde (nog) niet zeggen welk programma dat was, maar zelfs iemand met een IQ van een wandelende tak begrijpt om welk programma het gaat.
Kortom, er zit nog veel muziek in deze story. Dus stay tuned.

1. Zie noot 2 van aflevering 14

woensdag 4 januari-2006
Zit je als baasje van een paar websites net lekker met je kont in de zon op een Thais strand en maak je je eigenlijk alleen maar even wat zorgen als zich in de branding een wat buitenmaatse golf meldt, krijg je een paar ernstige mailtjes uit Nederland. Zoals bijvoorbeeld deze:

“Beste Leo,
Het is al lang geleden dat wij elkaar hebben gesproken. De laatste keer was toen Bas van Hout in de Story bij Santegoed ook een dergelijk verhaal de wereld had ingeholpen. Leo, waarom laat je dit verhaal stug staan, nu je weet dat het niet waar is. En Leo, waarom laat je reclame voor Bas zijn vieze boek bij dit onzinnige verhaal staan? (1).
Is dat soms een onderdeel van de deal met Van Hout geweest om deze leugenachtige primeur te krijgen? Ten koste van mijn familie, want die zijn zich dood geschrokken. Ben je van plan om voorgoed in Thailand te blijven?”

Of wat dacht u van deze?:

“Leo,
Kan je het bericht er gelijk afhalen en die brief van Bureau Misdaad erop zetten als ik je persoonlijk zie (want daar begint het nu wel op te lijken, niet dan?).
Ik wacht nu nog tot a.s. maandag en dan ga ik schade verhalen op je adverteerders in Nederland en dat wordt nu per dag 1000 euro meer.
Vriendelijke groeten, Steve”.

Je kan in Thailand op verschillende manieren de dunne krijgen. Door het nuttigen van bacterievol voedsel of het ontvangen van minder aangename berichten uit het vaderland.
Nee, Leo van Rooijen zit daar niet lekker. Dat is zeker. Maar dat redactielid van Bureau Misdaad dat voor de gouden Brown-tip heeft gezorgd moet nu toch ook met onbestemde gevoelens achter de navel rondlopen. Smullen hè?. Smult u even mee? Stay tuned.

1. zie voor de afbeelding van het boek van Bas van Hout “Steve Brown. Beroep Supercrimineel” het artikel van Zij-Online in noot 2 van aflevering 14.

donderdag 5 januari-2006
Nee, ze krijgen het bij RTL niet cadeau. Steve Brown blijft het omroepvehikel bestoken met mailtjes om erachter te komen hoe het bericht over een aanslag op hem in de ether terecht is gekomen. En de inhoud van die mailtjes willen wij u als rechtgeaarde rioolvorsers niet onthouden. Ze luidden aldus:

“Amsterdam, 3 januari 2006.
Geachte mevrouw Brom, Heden vernam ik op de website Stelling.nl inzake de onware openbaarmaking “Vijfde aanslag op drugsbaron” het volgende:
“Hoofdredacteur Leo van Rooijen van Zij Online liet vanuit Thailand aan Sterrenstek weten, dat hij de informatie over het door ons aangehaalde artikel onder de kop “Vijfde aanslag! Poging tot liquidatie drugsbaron Steve Brown” had gekregen van een redactielid van een misdaadprogramma op de Nederlandse televisie. Hij wilde (nog) niet zeggen welk programma dat was, maar zelfs iemand met een IQ van een wandelende tak begrijpt om welk programma het gaat”.

In het licht van hetgeen hiervoor is gesteld heb ik twee vragen. Wie bij de redactie/productiemaatschappij van het programma Bureau Misdaad heeft de door mij gelaakte, onware en opzettelijk levensbedreigende informatie jegens mij aan de heer Leo van Rooijen/Hij-Zij Online gegeven?
Is Bas van Hout (heeft namelijk een beloning van 500.000 gulden uitgeloofd voor de moord op mij) bij het programma Bureau Misdaad betrokken, aangezien bij dit valse bericht reclame wordt gemaakt voor zijn obscure, door mij gelaakte boek?
Verder verzoek ik u aan Hij/Zij Online te berichten dat hetgeen daar gesteld wordt inzake Bureau Misdaad en of John van den Heuvel niet waar is en mij daarvan een copie te doen toekomen”.

En daar bleef het niet bij. Mevrouw Brom werd gisteren verrast met het volgende mailtje:

“Hierbij doe ik u nogmaals mijn e-mail dd. 3 januari 2006 toekomen. Ik verzoek u nogmaals per omgaande te antwoorden.
Indien bijvoorbeeld Van Hout geen bemoeienissen heeft met dit geval en/of met Bureau Misdaad is dat dacht ik toch niet zo moeilijk om mij dit te laten weten.
Verder, indien Van den Heuvel te goeder trouw heeft gehandeld is het toch wederom een kleine moeite aan mijn verzoeken te voldoen.
Ik wijs u erop dat anders het adagium “wie zwijgt stemt toe” van toepassing is. Met vriendelijke groeten,
S.Brown.”

Nou, klinkt niet onredelijk allemaal. En als mevrouw Brom niet voldoende op de hoogte is van het hele gebeuren om aan Steve’s verzoeken te voldoen dan is eigenlijk het wachten op John van den Heuvel zelf. Als ie tenminste terug is van dat partijtje prikken in de sneeuw met Carolien Tensen en haar huidige vlam. Aaaah, daar is de koffie. Stay tuned.

vrijdag 6 januari-2006
Steve Brown is boos. En dan gaat ie door roeien en ruiten. Zo kreeg de onderneming Kaartenhuis, een adverteerder op de site van Hij/Zij Online, gisteren de volgende e-mail voor haar mik:

“Naar aanleiding van uw advertentiecampagne op www.hijonline.nl bericht ik u alsvolgt: Medio december 2005 heeft ondergetekende geconstateerd dat Hijonline.nl zich middels de openbaarmaking van “Vijfde aanslag op drugsbaron Steve Brown” schuldig heeft gemaakt aan smaadschrift/laster, hetgeen een onrechtmatige daad oplevert alsmede een strafbaar feit.
Ondergetekende heeft dd. 24 december 2005 Hijonline.nl schriftelijk verzocht deze openbaarmaking te verwijderen en dit verzoek sindsdien diverse malen herhaald, waarop geen enkele reactie van Hijonline.
Ondergetekende heeft in kopie een brief van RTL-4 en Bureau Misdaad overlegd aan Hijonline.nl, waarin deze stelt dat hetgeen openbaar wordt gemaakt inzake Brown onwaar is (bijgevoegd).
Bovendien heeft ondergetekende bij herhaling verzocht om een vestigingsadres in Nederland van Hijonline.nl, waarop niet is gereageerd tot heden. Kennelijk heeft Hijonline.nl domicilie in Thailand en is dus buiten de rechtsbetrekking van Nederland.
Inmiddels heeft ondergetekende dd. 2 januari 2006 een klacht ingediend bij de Raad van de Journalistiek en komende week zal ondergetekende een klacht indienen jegens Hijonline.nl cq. de heer Leo van Rooyen bij het Parket Amsterdam, t.a.v. de Hoofdofficier van Justitie, de heer De Wit, op grond van opzettelijke gevaarzetting, lid criminele organisatie, smaadschrift/laster, uitlokken van moord, deelneming strafbare feiten, te weten de artikelen 47, 48, 51 (rechtspersonen) Sr., en 140 Sr., deelneming misdadige organisatie en verboden rechtspersonen, belediging, de artikelen 261, 262, 266 Sr.
Aangezien Hijonline.nl op herhaaldelijke schriftelijke verzoeken niet reageert en om duistere redenen zich gevestigd heeft met/bij de bekende Nederlandse penoze/georganiseerde misdaad aldaar kan Hijonline.nl niet normaal in rechte worden betrokken.
Derhalve heeft ondergetekende geen andere keus dan u te verzoeken mij te informeren hoeveel u betaalt aan Hijonline.nl en op welke bankrekening u deze betalingen doet.
Indien u geen gehoor geeft aan dit verzoek, gaat ondergetekende ervan uit dat ook u, nu u bent geïnformeerd, te kwader trouw handelt en zal u dan mede of alleen in rechte aanspreken in deze teneinde een derdenbeslag te doen als borg voor de komende procedures jegens Hijonline. In afwachting van uw antwoord,
Met de meeste hoogachting, S. Brown.”

maandag 9 januari-2006
Dankzij een van onze attente lezers borrelde naar boven dat Hijonline is geregistreerd door een VOF. Nee, niet VOF De Kunst, maar de VOF Media Plus in Wezep. Dat blijkt volgens de openbare gegevens van de Kamer van Koophandel eveneens het adres te zijn van de zich ook al als misdaadjournalist afficherende Hendrik Jan Korterink. Is geen toeval. Hendrik Jan is bestuurder van het vehikel. En nog iets vrolijks: de nu door Steve Brown belaagde Leo van Rooyen van Hijonline bekleedde in dezelfde VOF tussen 1989 en 1998 ook een bestuursfunctie.
Hendrik Jan Korterink, die ons kortgeleden nog verblijdde met het boekwerk “Bom in de Laurierstraat” (1), behoorde volgens Brown in een eerder leven tot het team van Nederlands bekendste misdaadjournalist Kuifje R. de Vries en zou naar eigen zeggen goed bevriend zijn met Bas van Hout. Een op hetzelfde terrein actieve publicist, ooit de beschermeling van “Zwarte Joop” de Vries en om het zachtjes te zeggen geen vriend van Steve Brown.
Er is nog een intrigerende link in dit geheel. Dat is onderzoekjournalist Simon Vuyk, die nu bij Bureau Misdaad aan de slag is, maar vroeger net als Korterink in de kraamkamer van Kuifje R. zijn halfbruin verdiende.
In een eerder stadium verklaarde Van Rooyen al tegenover Sterrenstek.nl dat zijn gewraakte bericht over de recente aanslag op Steve Brown afkomstig was van een medewerker van Bureau Misdaad. Gezien bovenstaande connecties ligt het een beetje voor de hand dat de voormalige baron in spijkerbroek een conspiracy vermoedt, waarin hij voortdurend de zwartepiet in handen krijgt gedrukt. Voortdurend, want voordat deze affaire zich ontwikkelde had Brown al allerlei procedures op gang gebracht tegen kanonnen als De Vries en Parool-coryfee Bart Middelburg wegens stalking en in zijn ogen andere kwalijke praktijken. Inmiddels heeft hij bij het Parket in Amsterdam een klacht neergelegd tegen Korterink op grond van:

“opzettelijke gevaarzetting, uitlokking, dan wel aanzetten tot moord, opzettelijk smaad/laster/schrift, lid criminele rechtspersoon al dan niet in vereniging met B. Middelburg, P.R. de Vries, John van den Heuvel, Bas van Hout, L. van Rooyen. Al dan niet in hun hoedanigheid van CID-informant van de politie en/of Parket Amsterdam”.

Neemt u het zo mee, of moeten we het even inpakken?

1. Het boek van Korterink heeft betrekking op de aanslag op de kunstenaar Rob Scholte op 24/11/1994. Een aanzienlijk gedeelte wordt besteed aan de theorie dat de bom bestemd was voor advocaat Oscar Hammerstein. Overigens is een van de figuren, Max Hasfeld (ook wel Cannafield), na onderhandelingen vooraf van een andere naam voorzien. Zie voor Max het artikeltje “Connecties” dd. 25/11/2003 in deze kolommen en “Van oude koeien en troebel water” dd. 24/9/1999 op de site van de Morgenster en in de papieren versie van Kleintje Muurkrant nr. 336.

dinsdag 10 januari-2006
Zo, we zijn weer thuis. Dankzij Leo van Rooijen weten we nu eindelijk wie de bron was voor zijn meesterstuk "Vijfde aanslag! Poging tot liquidatie drugsbaron Steve Brown” op de site van zijn Hij(Zij)Online. Leo schreef ons namelijk het volgende:

“Helaas, het verhaal over collega Korterink en de affaire hijonline/Steve Brown waarin op de site Stelling.nl van alles en nog wat wordt gesuggereerd, is minder spannend.
Op de dag van de uitzending van Bureau Misdaad dat onthulde dat er een vijfde aanslag op een topcrimineel had plaatsgevonden, is presentator John van den Heuvel geïnterviewd op Radio 538. Daarin vertelde hij dat het een voormalig drugscrimineel betrof die eerder in Amsterdam een jongerenorganisatie runde en op wie eerder een aanslag was gepleegd. Drie kenmerken waaraan Steve Brown voldoet. Zo is het ook door hijonline gepubliceerd.
Overigens heb ik tegenover Rob Vuurens van Sterrenstek.nl uitdrukkelijk - net als op hijonline – geen naam of programma genoemd van de bron.
Wat betreft de betrokkenheid bij hijonline van Hendrik Jan Korterink: die is niet anders dan dat Korterink een vriend van mij is en hij de namen (zij/hij/jijonline) heeft geregistreerd omdat ik in België woonachtig ben en dat administratief makkelijker was.
Helaas: geen inlichtingendiensten. Het spijt me.

Leo van Rooijen.”

Citaat uit een aan ons gerichte missive van Van den Heuvel in aflevering 7 van deze serie:

“...Wel zou het prettig zijn als jullie de normale journalistieke regel van hoor en wederhoor toepassen.”

Tussen Brown en de vermaarde crimefighter is geen enkel contact geweest aan de vooravond van de “aanslag”. Is dat leuk of is dat leuk? Stay tuned.

woensdag 11 januari-2006
Laatste zin van de vorige aflevering: Is dat leuk of is dat leuk? Hartstikke leuk! Maar zo langzamerhand bekruipt je toch het gevoel dat je naar een B-crimi uit Beetsjoeanaland zit te loeren, zonder een zak chips. Want wat stuurt een fan ons toe? Een e-mail met inhoud. Lees mee en huiver:

“Al enige tijd volg ik met veel interesse jullie site. Mijn complimenten voor de redactie! Met name de onderwerpen Octopussy en Riool hebben mijn aandacht omdat ik - uit interesse - al jaren de situatie in met name de Amsterdamse onderwereld volg. Daarom wil ik graag even iets kwijt.
Op de bewuste donderdag 1 december (de dag van de Bureau Misdaad-uitzending over de vermeende aanslag op Steve Brown) was ik erg benieuwd wie het toen nog onbekende slachtoffer was van de vijfde liquidatie. Op internet ben ik gaan speuren en kwam erachter dat John van den Heuvel die ochtend door Edwin Evers was geïnterviewd in zijn programma op Radio 538. Dus ik snel op de site van 538 het bewuste gesprek teruggeluisterd.
Hierin gaf Van den Heuvel inderdaad tekst en uitleg over de situatie en vertelde dat de naam van het slachtoffer niet bekend gemaakt zou worden. Vervolgens kwam hij met een aantal opmerkingen over het slachtoffer en noemde hem toen een bekende Amsterdamse drugscrimineel die in de jaren negentig jaren vast had gezeten. Mijn vermoeden dat het om Brown zou gaan was al snel gerezen, maar werd niet direct bevestigd.
Van den Heuvel heeft volgens mij niet gezegd dat het ging om iemand die vroeger een jongerenorganisatie runde en eerder het slachtoffer was van een aanslag (zoals in Riool 21 door Leo van Rooijen wordt gemeld). Mocht Van den Heuvel dit wel hebben gezegd, dan had iedereen meteen geweten dat het slachtoffer Brown was.
Vandaag heb ik maar weer eens opnieuw het gesprek teruggeluisterd op deze plek. En volgens mij heeft Leo van Rooijen niet helemaal goed geluisterd. Met vriendelijke groet en ga zo door Kleintje! M.G.”

Zo, nu ligt de bal weer in het strafschopgebied van Leo van Rooijen. Er zijn een paar mogelijkheden: Leo’s gehoorapparaat moet een APK’tje hebben, Leo’s bron bij Bureau Misdaad heeft hem een kunstje geflikt, Leo’s bron bij Bureau Misdaad bestaat niet, Leo was onder invloed, Leo was stoned. Of is er nog iets dat we nog niet weten? Eenmaal, Leo nog iets?, andermaal, anyone?, verkocht... Toch?... Stay tuned.

donderdag 12 januari-2006
Vanmorgen kregen we bericht dat de Raad van de Journalistiek de zaak Steve Brown versus Peter R. de Vries, Bart Middelburg (2x), John van den Heuvel en Hendrik Jan Korterink voor 17 februari a.s. op de agenda heeft gezet.

Brown:
“Centraal staat dat het hier gaat om de figuur “de Maffia-journalist” in Nederland en dus niet zo zeer om mijn persoonlijke klachten.
Medio februari/maart zal o.a. van mijn hand dan ook een publicatie verschijnen met de titel en/of onderwerp “De Nederlandse Maffia-journalist”. Opmerkelijk dat dit begrip tot heden niet in Nederland bekend of erkend is. Ik denk zelfs dat dit te maken heeft met pure angst van de meeste journalisten (o.a. voor John de Mol, De Vries en Van Hout) om zich uit te laten over dit onderwerp.
Op dit moment zullen om maar in de woorden te blijven van de hiervoor genoemde figuren acht personen in de publicatie “De Nederlandse Maffia-journalist” als zodanig worden ontmaskerd.
Hier alvast een aantal namen: Simon Vuyk, John van den Heuvel, Peter de Vries (voorloper en grondlegger van de figuur Maffia-journalist in Nederland), Bas van Hout (meester-leerling van De Vries), Bart Middelburg, Bert Voskuil en Hendrik Jan Korterink. Indien u aanvullende informatie heeft mbt. dit onderwerp verneem ik dat graag”.

Zal ons benieuwen hoe dat allemaal zal uitpakken voor de Raad en wat nou precies een maffia-journalist is. Moet toch wel enig spektakel opleveren zou je zeggen. Stay tuned.

zondag 15 januari-2006
Ooit al eens geprobeerd aangifte te doen van een gevalletje bedreiging? Lijkt een eitje, valt niet mee. In een beetje stad moet je dat namelijk doen bij je eigen vertrouwde (?) wijksnorren. En die fietsen nogal eens driftig ergens anders rond als je ze nodig hebt.
Zo wilde een van onze redacteuren begin 2002 aangifte doen van telefonische bedreiging door Kees van Veen, de toenmalige manager van tennisbal Richard Krajicek. Aanleiding was het artikel “Game, set, match” op de site van de Morgenster.
De betrokken redacteur dient zich aan bij een Melkert-juf aan de balie van de wijkpost en zegt dat ie graag een klacht wil deponeren over een telefoontje, waarin ondermeer het bezoek van een paar sombere heren in het vooruitzicht werd gesteld. Zegt de Melkert-juf dat de heren bezig zijn met een paar onderzoeken en dat ze even geen tijd hebben om een peeveetje in elkaar te broddelen. Of de redacteur bereid was om zijn adres en telefoonnummer achter te laten, dan zou hij binnen twee dagen worden teruggebeld cq. bezocht. We zijn nu vier jaar verder en... U begrijpt het.
Steve Brown had er behoefte aan om maandag (morgen dus) even langs te wippen bij RTL in Hilversum om helderheid te krijgen over de houding die de top van het bedrijf jegens hem had aangenomen in de affaire rond de vermeende aanslag op de voormalige baron, waarin mogelijk een medewerker van John van den Heuvel’s “Bureau Misdaad” een rol heeft gespeeld. Brown had zijn komst aangekondigd en dat veroorzaakte kennelijk enige deining.
Afgelopen vrijdag ergens na vieren werd hij verrast met een telefoontje van ene Peter. Bleek een koddebeier van de Criminele Inlichtingen Eenheid (CIE) te zijn. Peter zei dat ie benaderd was door John van den Heuvel. Ze waren bij RTL bang dat Brown maandag voor eilie zou zorgen. En dat konden ze even niet gebruiken, want dan waren ze bezig met opnames.
Kijk zo ligt het. De ene journalist wordt afgezeken door een Melkert-juf, de ander belt gewoon zijn gabber bij de CIE. Verschil moet er zijn zullen we maar zeggen.
Hoe dit ook zij, Brown ging even zwaar uit zijn dak. Koppen en rompen trokken zelfs voorbij, bloeddruk en adrenaline-gehalte schoten naar ongekende waardes. Kortom, het was even feest in huize Brown.
Quote uit het verslagje van het gesprek met Peter, dat hij ons na de happening mailde:

“... Waarom belt u eigenlijk? Is Van den Heuvel soms uw informant?” Ik ging verder: “Als Van den Heuvel bang is en zich bijvoorbeeld bedreigd voelt, moet hij gewoon aangifte doen bij de normale politie en niet zijn kennelijke runner Peter bij de CIE bellen”.
Antwoord van Peter: “Toch laat ik je weten, dat je heel voorzichtig moet zijn en niet meer tegen Van den Heuvel of RTL moet zeggen of schrijven dat je maandag of wanneer dan ook langs komt”.
Ik wees hem (Peter) er verder nog op dat uit zijn gedragingen blijkt, dat hij in strijd met de wet kennelijk ten behoeve van zijn informant mij moest bedreigen en/of intimideren. En als hij er zich toch mee wilde bemoeien het in dit geval meer in de lijn zou liggen, als hij als politieman optrad tegen de strafwaardige openbaarmaking jegens mij op Hij/Zijonline. In plaats van mij te bedreigen namens zijn informant Van den Heuvel.”

Het Parket in Amsterdam krijgt het druk. Want ook voor dit zijns inziens intimiderende belletje klom Brown in de pen om een klacht erover in te dienen en RTL cq. Van den Heuvel ervan te verwittigen, dat zijn claim van 5000 euro wegens onrechtmatige daad door de actie van Peter verdubbeld werd. Je zal toch misdaadjournalist wezen. Niks voor ons. Stay tuned.

vrijdag 20 januari-2006
De Amsterdamse OM-superbef Leo de Wit heeft een ferm besluit genomen. In een absolute wereldrecordtijd (tien dagen) heeft hij het verzoek van Steve Brown om Leo van Rooijen, de creatieve geest achter de Hij/Zij Online-sites, te vervolgen wegens het publiceren van een artikel dat kant noch wal raakte en Brown schade berokkende en hem in de schiettent zette, naast zich neergelegd (1). Op grond waarvan weten we (nog?) niet. Maar stel dat - we noemen eens een buitenstraat - Kleintje Muurkrant zou hebben bericht, dat er een aanslag was gepleegd op superbef Leo de Wit en dat de kogel was blijven steken in het pakkie brood dat ie in zijn meeverende regenjas had gestopt. Had Leo dat dan ook weggewuifd? Of dat er een onverlaat zich in de Bijenkorf van éénhoog bijna in de nek van Geert Wilders had geworpen, ware het niet dat Geert net opzij stapte om een flesje peroxyde te laten inpakken door een verkoopster.
Of dat Willem Alexander aan een moordaanslag was ontsnapt, omdat ie op het moment suprême struikelde en in een kostbare watervoorraad van de Bosjesmannen lazerde.
Of heeft De Wit gedacht van: ach, wie leest nou in godesnaam zo’n website als Hij/Zij Online? En wie gelooft dat? Maar dan begeef je je toch op een buitengewoon hellend vlak als superbef. Wie gelooft in godesnaam nog dat Irak massavernietigingswapens had en ouwe neel was met Al Qaida? Of dat dat teepje van gisteren van Osama was. Of dat de jongens en meisjes van Henk Kruisraket zich niet zullen bemoeien met de Amerikaanse jacht op de Talibandoleros en Al Qaidazen in het zuiden van Afghanistan. Nou, een heleboel luitjes die zich nog dagelijks te buiten gaan aan het lezen van kranten in de overtuiging dat alles wat erin staat afgedrukt juist is en verder nog denken dat Philip Freriks in Delphi is geboren.
Brown heeft in reactie op het besluit van De Wit zich direct tot de top van het Amsterdamse gerechtshof gewend met het beleefde verzoek zijn zaak alsnog te laten voorkomen. Wat kan een mens meer doen? Stay tuned.

1. Zie voor de inhoud van het bewuste artikel noot 2 van aflevering 14 dd. 31/12/2005

maandag 30 januari-2006
En wij maar denken dat het wereldrecord van de Amsterdamse superbef Leo de Wit stond als een spinhuis (1). Blijkt toch niet zo te zijn. Na het protest van Steve Brown van 21 januari heeft het Hof de advocaat-generaal van het OM meteen verzocht eens na te vlooien of De Wit’s supersonische besluit om Brown’s zaak versus Hij/Zij Online’s Leo van Rooijen te seponeren wel door de beugel kan. Een soort dopingcontrole, maar dan anders.
Mocht de advocaat-generaal op grond van de artikel 12 Sv procedure iets ongerechtigds vinden, dan wordt de fabelachtige recordtijd van De Wit alsnog uit de boeken geschrapt en moet de superbef de zaak binnen redelijke tijd in behandeling nemen.
Wij houden, zoals dat ons betaamt, de zaak nauwlettend in de kieren. Of er stiekem geen flesjes worden verwisseld in de plasruimte van het gerechtsgebouw aan de Parnassusweg. Of dat de advocaat-generaal samen met de wereldrecordhouder in een luxe etablissement de zaak onderhands beklinken. Zo zijn wij niet getrouwd. Stay tuned.

1. Zie ook aflevering 25 dd. 20/1/2006.

vrijdag 3 februari-2006
De Raad van de Journalistiek is een wat vermolmd en oubollig instituut dat zich meent te moeten buigen over morele kwesties binnen haar vakgebied. Dus wat in haar ogen binnen de perken blijft en wat met de vuilniswagen meemoet. Stelt in wezen geen naad voor, maar er zijn mensen die de hulp van de Raad inroepen om een kwaaie persmuskiet publiekelijk eens een mep met een klapper te geven.
Zo werd Kuifje R. de Vries in 1998 een paar keer door de Raad gekasteid na klachten van Steve Brown over het uitzenden van candid camera-beelden, die Brown aanzienlijke schade hadden berokkend in de persoonlijke levenssfeer (1).
In 2005 trokken diezelfde beelden weer over de silver screen tijdens een terugblik op de successen van Kuifje’s programma in de laatste tien jaar. Brown klom opnieuw in de gordijnen en protesteerde bij de Raad. Kat in het bakkie zou je denken. Niet dus. De Raad vond dat het ditmaal wel kon. Maar (leuk zinnetje uit de overweging): “Het had De Vries wel gesierd als De Vries melding had gemaakt van de procedures die De Vries naar aanleiding van de betreffende uitzending had verloren o.a. van/bij de Raad en bij het Hof van Amsterdam”. Ja, doeoeoeiiii. Slap gelul dus.
Wel maakt de Raad er nog melding van dat Brown in zijn klacht Kuifje R. een mafia-journalist noemde. Dit naar aanleiding van gerechtelijke uitspraken in 1992 en 1993, waarin ondermeer werd vastgesteld dat er een wederzijdse profijtelijke relatie had bestaan tussen Kuifje R. en Klaas Bruinsma cs.
Hoe dit ook verder zij. Er liggen nog klachten van Brown versus Bart Middelburg, John van den Heuvel en Hendrik Jan Korterink. Dus de Raad kan voorlopig nog even vooruit. Stay tuned.

1. Datzelfde gebeurde “fallen angel” Erik de Vlieger een paar maanden geleden in de Amsterdamse Luxembourg, toen crimefighter John van de Heuvel candid-beelden van hem uitzond in zijn programma Bureau Misdaad. Het werd de aanleiding tot deze serie.

vrijdag 10 februari-2006
Onze berichtgeving over de strijd die Steve Brown voert naar aanleiding van berichten uit de sensatiepers dat er een aanslag op hem was gepleegd mag dan op een wat lager pitje zijn gegaan, het wil niet zeggen dat Brown zelf de bijl heeft neergelegd. Zo is hij stevig in de slag geraakt met de Amsterdamse Commissie voor Politieklachten naar aanleiding van het optreden van ene Peter. De bromsnor van de Centrale Inlichtingen Eenheid die op instigatie van candid-camerakoning John van den Heuvel de voormalige baron in spijkerbroek waarschuwde om weg te blijven bij de burelen van RTL in Hilversum (1).
Inmiddels heeft de nog altijd uiterst verontwaardigde Brown een sprankje licht gezien in de affaire. Dezelfde Peter zou hem namelijk in een eerder leven wel vaker hebben gewaarschuwd. Bij die gelegenheden in verband met al dan niet serieuze, in de pijplijn zittende aanslagen.
Door Peter’s meest recente oekaze aan zijn adres achtte Brown het daarom wijzer om met ingang van 13 januari jl. thuis te blijven. In afwachting van een wederhoor door voornoemde klachtencommissie en de uiteindelijke beslissing. Nou maakte het gemeentelijk apparaat niet veel haast met de afhandeling van zijn klacht en dus besloot Brown de druk wat te vergroten. Hij kondigde aan de komende week een verzoek tot een voorlopige voorziening van 500 euro per dag te zullen indienen bij de burgerrechter. Tenzij de gemeente garant zou willen staan voor dat bedragje. Voorlopig ter dekking van de periode tussen 13 januari en 28 februari.
Kan je zeggen “wat een hebberd”, maar het blijft raar dat een of andere journalist blijkbaar zomaar iemand van de CIE in de arm kan nemen om een akkefietje op te lossen. Terwijl een eenvoudige boerenlul door de politie wordt aangeraden zijn klacht met wat kruipolie in zijn donkerste plek te steken. Dus als je de mogelijkheid ziet om uit een dergelijk voorval het onderste uit de kan te peuren, altijd doen. Groot gelijk. Stay tuned.

1. Zie aflevering 24 van deze serie op onze Followup-site.

donderdag 16 maart-2006
Vernamen wij gisteren uit welingelichte kringen dat Victor Belle zich weer aan het front zou hebben gemeld. Wie dat is? Ja, wel effe bij de les blijven. Victor is de ouwe hushpup van Anja Jansen. De Zandvoortse schone die samen met de koene Telegraafridder John van den Heuvel ooit naar Suriname trok om haar kind te redden uit de klauwen van pappa Victor (1).
Dat was niet het enige probleem waarmee Belle toentertijd geconfronteerd werd. Hij zeilde namelijk ook nog eens achter een flinke rol Surinaams gaas, omdat ie al duikende bezig was geweest een paar pakjes mindbenders van een scheepswand te krabben. Schijnt zelfs in ons voormalig wingewest niet voor iedereen te zijn toegestaan.
Of Vic werd bevangen door de hitte achter dat gaas of dat ie gewoon meer weet dan wij, wie zal het zeggen. Maar hij ontwikkelde de theorie dat zijn arrestatie in direct verband stond met de humanitaire missie van Anja en John. Zijn duikoperatie was verraden. En wie hij verantwoordelijk stelt voor dat verraad is zelfs voor iemand die denkt dat Joop van den Ende en Reinout Oerlemans dragende rollen gaan vertolken in de op stapel staande verfilming van “Bulletje en Bonestaak” niet moeilijk te raden.
Komt nog bij dat Victor ook van mening schijnt te zijn, dat Anja recht heeft op zo’n tien meloen euro van meneer De Kort uit Helmond. Want de inmiddels eenzijdig verbroken liaison tussen die twee had volgens Vic alle trekken van een huwelijk en dus kan het niet zo zijn dat Anja zo maar op de Zandvoortse keien wordt gemieterd, als het meneer De Kort toevallig beter uitkomt.
We zijn er nog niet achter op welke wijze Belle zijn mening heeft kenbaar gemaakt in de lieflijke Helmondse dreven en welk belang hij daarbij heeft, maar wij voelen aan ons zeewater dat dat maar een kwestie van tijd is. Misschien leest u het een dezer dagen wel in De Telegraaf. Of op deze site natuurlijk. Stay tuned.

1. Zie aflevering 6 van deze serie op onze onvolprezen Followup-site.

woensdag 24 mei-2006
Wij waren blijkbaar niet de enigen die waren gestruikeld over het artikel op de site www.belg.be (zie "polonaise"van afgelopen maandag).
Over de vermeende connectie tussen John “Momfer” de Mol en het illustere duo lange Klaas en dikke Charles in het prille begin van John’s carrière. Ook Hijonline van Leo van Rooyen had op 21 mei jl. daar aandacht aan besteed onder de ronkende kop “Belgische site: Imperium John de Mol gebouwd op drugsgeld”. Dat was blijkbaar voor Hilversum en omstreken een brug te ver, want de volgende dag was het hele artikel als een ingezakte format van de site verdwenen. Wie Leootje tot de orde heeft geroepen mag Joost de Draaier weten, maar iemand die wel degelijk ooit een carrière had opgebouwd met roesmiddelen ging van de verdwijntruc stevig over zijn nek. Dat was Steve Brown, die inmiddels zowel hemel als aarde heeft bewogen om een wortelstamp aan kwaadaardige onzin uit de groezelige keuken van meesterkok Bas van Hout over Brown’s zogenaamde rol bij de door onverlaten geprogrammeerde ontvoering van John de Mol jr. van Van Rooyen’s site te krijgen. En wat denk je? Mooi niet.
Van Rooyen heeft kennelijk meer respect voor een oekaze uit een villa ergens in ‘tGooi dan eentje uit een doodgewone straat in Amsterdam. Maar hé, we hebben het in deze kolommen al vaak genoeg gehad over het geschuifel van het grote geld hier in Nederland. Om maar te zwijgen over de talloze nummertjes rechtsongelijkheid die de laatste tijd door de piste zijn gejaagd. Het wordt weer net als vroeger. Het recht van de sterkste. Wie de poen heeft, is de baas. En wie al teveel babbels heeft, plakken we achter een garagemuur op de Minervalaan. Of zoiets. Stay tuned.

donderdag 25 mei-2006
En jawel. De kruisridder van belg.be is ook gesneuveld. Net als zijn paladijn van Hijonline heeft hij het bericht over de vermeende herkomst van John de Mol’s prille doorstartpoen schielijk van het net gehaald. Drie keer raaien waarom. Juist, meteen goed. U hoeft niet verder te raaien. Ondanks het feit dat de ridder naar verluidt een Arnhemse bron had voor het verhaal. Maar blijkbaar was ook die een beetje shaky geworden.
Het wordt nog kleuriger. In zijn witte woede en paarse onmacht om uit de lucht gegrepen narigheid over zijn betrokkenheid bij onderandere de geplande kidnap van Molletje junior van het web te laten poetsen, stuurde voormalig drugsbaron in spijkerbroek Steve Brown ter vergelijking van zijn casus (1) en die van Molletje senior het bericht van belg.be naar de mailadressen van half publicitair Nederland. Wat denk je wat er gebeurt? Krijgt diezelfde helft van publicitair Nederland een encycliek van een onderpaus bij Talpa, waarvan wij u de tekst niet willen onthouden:

U heeft gisteren een vreemde en onzinnige email ontvangen van Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken., een e-mail adres dat toebehoort aan Steve Brown, over een artikel dat oorspronkelijk op www.belg.be heeft gestaan. Het artikel is vanwege het onrechtmatige karakter ervan inmiddels door de eigenaar van die website verwijderd. De heer Brown blijkt moeite te hebben met het juridische gegeven dat de vrijheid van meningsuiting geen vrijbrief is voor smaad en laster. Hij is door ons gewezen op de risico’s die hij loopt door lasterlijke onzin over John de Mol en Talpa te verspreiden. Het spijt ons dat u met deze kwestie bent lastig gevallen en wij hopen – waarschijnlijk met u – dat dit niet nog eens gebeurt.

Met vriendelijke groet, Thomas Notermans, woordvoerder Talpa Media

Vanwaar dit kanongebulder bij het verschijnen van een mug? Nou kijk, het klootjesvolk mag dan wel zo dom zijn om te geloven dat de Hof van Eden gevuld was met een zootje gesponsorde kutprogramma’s tussen golven Heerlijk Helder, zoute knagers, rimpelvlakkers, Menselijke klonen en schoner dan schoonpoeier, maar met dezelfde vaart zou het kunnen gaan denken dat een van zijn hofleveranciers een slang is. En dat kunnen we even niet gebruiken. Dus een encycliek ertegenaan en als het moet een dreigend schrijven van de gebefte Inquisitie om duidelijk te maken hoe laat het is. Straks mogen we ons alleen nog maar journalistiek uitleven in de duffe formatspeeltuin van de Mollen en andere mediatycoons. En in een onbewaakte ogenblik een visioen krijgen van de tijd toen een dikke man nog regelmatig de vloer aanveegde zonder swiffer of een glanzend wondermiddel. En hoe lang is dat helemaal geleden? Stay tuned.

vrijdag 27 juli-2007
Die Leo Nardell schijnt in bepaalde Amsterdamse kroegen niet meer zo goed te liggen. Wie? Leo Nardell! De zanger! Die van "Laat de boel maar lekker waaien". Die Leo. Gouwe gozer.
Een keertje achter het gaas gezet wegens het telen van iets ondeugends. Maar wie niet? En lullig voor hem dat er in 2005 een dooie viel bij zijn CD-uitreiking in die IJmuidense strandtent. Tuurlijk, het percentage zelfkant was wat hoog bij de aanwezigen, maar mag je misschien je vrienden laten delen in je vreugde of niet? Dus waarom Leootje tegenwoordig wat minder popi ligt bij sommige van zijn Mokumse gappies mag die meneer weten die indertijd van water wijn maakte. Hoewel. Wij kregen gisteren de tip dat zijn dalende populariteit te wijten zou zijn aan zijn nieuwsgierigheid. Hij schijnt in sommige kroegen wel errug veel vragen te stellen.
Nog geen ramp misschien, maar als John van den Heuvel dan iets in De Telegrof zet waarnaar Leo de vorige dag toevallig zat te hengelen, krijgt dat van heel wat juryleden zero points. Verder schijnt er nog een affaire rond een andere informant van onze heldhaftige misdaadverslaggever op knappen te staan. Een hoge informant uit bromsnorland. Als we het wel hebben, wordt dat ook weer smullen geblazen. En we hebben het vaak wel. Dus stay tuned.

Gisteren werden we opgeschrikt door een droeve tijding. De Larense notaris Martijn Le Coultre was het veld uitgestuurd. Niet voor effies. Voor de rest van zijn aanwezigheid aan deze kant van de Styx.
Hij had zichzelf stiekem een paar meloen toegeschoven bij de afwikkeling van een financieel conflict dat was ontstaan toen de laatste telg van de Belgische spaarvarkenfamilie Carlier haar Braziliaanse bloedverwanten in de kou liet staan bij de verdeling van de erfenis. Martijn is tegen het besluit in beroep gegaan en zo lang de kadi geen oordeel heeft uitgesproken mag ie zijn praktijk vrolijk voortzetten. Mocht u dat nieuws met een rouwrandje gisteren gemist hebben dan is hier het artikel dat het dagvod De Telegrof erover publiceerde. Inclusief aan het eind een stukkie tekst over een eerdere affaire waarin Le Coultre verwikkeld was. Namen worden niet genoemd, maar zo zijn we niet getrouwd. De Fiod-smurfen vielen bij de oh zo keurige notaris binnen in verband met hun jarenlange onderzoek naar de kwalijke strapatsen van plaatsgenoot Reinout Meier Mattern. Een zakengap van avontuurlijk ondernemer Robert Jan Doorn en cliënt van Martijn (1). Jammer nou, dat onze collega van De Telegrof een andere ronkende zaak rond vriend Le Coultre niet vermeld heeft. Gelukkig hebben wij nog geen ontmoeting gehad met de heer Alzheimer en kunnen u met gepaste blijdschap verwijzen naar de serie “Riool”. In een paar afleveringen daarvan figureert ook onze Martijn in verband met diens intrigerende rol bij een afpersingsaffaire ter waarde van 4 meloen euro rond de flamboyante stenenschuiver Erik de Vlieger. Overigens kunnen we Le Coultre als waardig vertegenwoordiger beschouwen van een avontuurlijk cluppie binnen het notariaat dat graag op scheve schaatsen rijdt en aan wie we de laatste twee decennia nogal wat aandacht hebben besteed. Woortmann, Hazenberg, Eldering, Van Agt, Slis-Stroom, Privé, Van der Veen zijn zo maar wat namen die spontaan bij ons opkomen. Niet allemaal meer onder ons, maar kennelijk wordt bij elke teraardebestelling de fakkel overgedragen aan een ander lid van de clup die bereid is bloemen te plukken aan de rand van het ravijn. Binnenkort meer in dit theater. Stay tuned (JP).

(1) Raadpleeg voor de aardigheid eens de artikeltjes Bestseller (003), Octopussy (197), Vrienden onder elkaar (026).

Wij mogen dan als onderzoeksvehikel zijn afgekeurd, wij halen toch met de regelmaat van een kerkklok op zondagmorgen geinige dingetjes boven water. Dankzij ons onvolprezen snuffelteam. Vaak recht uit de bek van het paard en onweersproken. Neem nou de story rond Martijn Le Coultre. De Larense notaris die door zijn Broederschap met rood van het veld werd gestuurd wegens een gevalletje zelfverrijking, maar nog even aan het elastiek bleef hangen door het aanslingeren van een beroepsprocedure (1). Martijn plukt in navolging van voormalig bankier Piet Slavenburg al jaren af en toe een mooie ruiker aan de rand van het ravijn. Riskant, maar tot nu toe redde hij zijn reet. Al liep hij een kleine blessure op bij de door ons al eerder gememoreerde affaire rond avontuurlijk ondernemer Reinout Meier Mattern. Wegens het belemmeren van het justitiële onderzoek. Maar bij de afpersingsaffaire van Erik de Vlieger ontsprong hij de dans. En dan hebben we het alleen nog maar over Martijn's notariaat. Lijfelijk kwam hij ook goed weg toen een vroegere lijfwacht van Klaas Bruinsma een vurige brief in de gleuf van zijn toenmalige met een rieten dak getooide kantoor liet zakken (2). Dat kukelen van de haan zou te maken hebben gehad met een niet helemaal propere afwikkeling van een door smurfen onderbroken verwarrende middelentransport. Dat zou volgens intimi voor een deel gefinancierd zijn door Martijn's notariskantoor. Geluk bij een ongeluk, Martijn had toen een zakenpartner. Ene De Haas. En u kunt het zelf al invullen: die was het haasje. Om de een of andere reden werd er weinig tot geen ruchtbaarheid aan gegeven en de karavaan trok verder. Het wachten is nu op de uitspraak van de kadi. Kan nog even duren. Stay tuned (JP).

(1) Zie de vorige aflevering.
(2) Zie dit artikeltje van 15 juli 2011