U kent hem niet? Nee, wij ook niet. Chen Xiaofeng. Een paar weken geleden werd ie in de presidentszetel van de Chinese onderneming HNA Group gehesen. Niet helemaal toevallig: zijn ouwe heer, Cheng Fen, is de chairman en grootaandeelhouder van de groep. Zal u zeggen “Ja en?”. Maar in tegenstelling tot onze wormen en naarden is alleen anciënniteit in Bejing en wijde omgeving al een factor van betekenis bij het nemen van besluiten. Tenzij je als ouwe hotemetoot een ontmoeting hep gehad met een afgevaardigde van de heer Alzheimer of een andere liftbediende naar het hemelse dakterras, dan ligt het even anders. Maar Fen was kennelijk nog niemand uit die beroepsgroep tegengekomen, dus zat de op de Universiteit van Washington opgeleide Xiaofeng gebakken. Hoewel. Juli vorig jaar stuiterde Wing Jian, HNA's co-chairman, van een rots in de Provence. Een salto mortale. Een ongelukje volgens de Franse recherchesmurfen. Quoi d'autre? Maar er waren toch luitjes die een verdacht luchtje meenden te ruiken. Het ging namelijk niet lekker met HNA. De onderneming was in het recente verleden iets te hebberig geweest bij de uitbreiding van haar assets. En moest noodgedwongen spulletjes weer in de verkoop gooien. Zoals haar belangen in de beruchte Deutsche Bank en van Hilton Worldwide, dat wij dankzij Paris en haar broer Conrad zo alleraardigst konden koppelen aan Witte Neus Worldwide (1). Maar er was meer. HNA was ook eigenaar van de SinOceanic Shipping. Die Noorse onderneming was op haar beurt weer eigenaar van een hele vloot containerschepen waarvan een flink aantal werd gechartered door de Italiaans/Zwitserse rederij Meditteranean Shipping Company aka MSC. Ook die werden noodgedwongen verpatst, zij het dat SinOceanic wel zorg bleef dragen voor de catering en de bemanning. Vier van die verpatste MSC-schepen kwamen dit jaar ernstig in het nieuws. Drie in verband met enorme cokevangsten (2) en eentje door begin dit jaar 342 containers te verliezen ten noorden van de Wadden. Heel uitzonderlijk: de zwarte doos bleek zodanig beschadigd dat de oorzaak van deze ramp via die weg niet viel na te pluizen. Na wat plussen en minnen kwam men tot de conclusie dat de MSC Zoe ergens aan de grond moest zijn gelopen. Merkwaardigerwijs werd nergens verwezen naar Zoe's cokezusjes. Ook later niet. Terwijl een ongelukkie bij de overdracht van een lading snorkel naar een kleinere passant ook een aardige these zou zijn. Toegegeven, een longshot. Maar de Chennetjes zouden niet de eerste Chinezen zijn die wij in rekverband konden brengen met de wereldwijde witte handel (3). En waarom zou een Chinese kat in het nauw geen rare sprongen maken? Stay tuned (JP).

(1) Zie “Oelala Paris” en “Oelala Conrad”.
(2) Zie de serie “Van Damascus naar Gioia Tauro”.
(3) Zie “Oelala Mitch”.

Door Jan Portein.

Dit is hem. Het superjacht Como. Werd in 2014 bij scheepswerf Heesen in Oss te water gelaten. Was voor ene Neville Crichton, een Nieuwzeelandse handelaar in antieke heilige koeien, tussen de spanten gehangen voor 45 meloen US dollar. Het kost een paar centen maar dan hep je wat. Wie er wat op los goegelt komt trouwens heel wat megaproducten van Heesen tegen waarvan de eigenaars hun poen hebben verdiend op een manier die niet voor iedereen is weggelegd. Nou weten we van Neville niks onoirbaars. Hooguit dat zijn koeien veel fijnstof en CO2 verspreiden, maar om daarop de term crimineel los te laten is misschien iets voor de toekomst. En of je de luitjes bij Heesen kan verwijten dat ze van tijd tot jachten bouwen in ruil voor onwelvoeglijk verdiende pegels is voer voor monetaire boekenwurmen.
Terug naar de Como. Die heet tegenswoordig Lady May en was in augustus van dit jaar nogal heftig in het nieuws. Op donderdag de 20ste om 7 uur 'sochtends kwam in Westbrook, Connecticut een hele verzameling smurfen van de Amerikaanse National Coast Guard, de Blauwe Brievenbrigade en het OM aan boord en arresteerden Steve Bannon, de voormalige veiligheidsadviseur van The Donald. Hij bleek ervan te worden verdacht flink uit een potje te hebben gesnoept dat ettelijke meloenen bevatte voor het bouwen van een muur tussen de USSA en Mexico.
Steve ontkende en werd later op borgtocht vrijgelaten na het storten van 3 meloen dollar. Waarschijnlijk uit de volle ruif van Steve's Chinese gabber Guo Wengui, de huidige eigenaar van de Lady May. Een garch die op het verlanglijstje zou staan van de autoriteiten in Bejing wegens een indrukwekkend aantal malafide praktijken, een gevalletje kidnap en een verkrachting. In 2014 nam hij de benen naar de USSA en werd anti-Bejing activist, informant van allerlei Amerikaanse smurfencolleges en mainstreamvehikels en lid van de Mar-a-Lago club van The Donald in Florida. In 2017 opende Guo out of the blue via de Amerikaanse pers een aanval op de Chinese HNA-groep, die volgens hem stiekem bestierd werd door de huidige Chinese vice-president Wang Qishan. De honneurs van Wang binnen HNA werden in Guo's visie waargenomen door neef Chen Feng, die ooit samen met ene Wang Jian aan de wieg van de in korte tijd groot gegroeide onderneming had gestaan. In reactie op Guo's revelaties trakteerde de groep hem op een rechtzaak in New York wegens laster en een eis tot schadevergoeding van 300 meloen dollar. Een initiatief dat later op de lange baan werd geschoven. Mogelijk onder invloed van de suspecte dood van voornoemde Wang Jian (1). Moord volgens Guo en Bannon en waarom niet. Per slot ging het om een pleuris bak met geld (2). En gezien het voorafgaande is een connectie met de wereldwijde handel in Witte Neus zeker niet denkbeeldig. Maar qua niveau dan wel wat lijntjes hoger dan die jongens van de Mocro mafia. Stay tuned.

(1) Zie daarvoor aflevering 1 van deze serie. Vgl. voor een gelijksoortig overlijden in Zuid-Frankrijk aflevering 66 van onze roemruchte serie Octopussy.
(2) Vrij naar de populaire benaming van PBMG, een van de BV's uit de Terra Vitalis sage. Voor de nieuwsgierigen onder u: aflevering 218 van de serie Octopussy brengt soelaas.