Oelala Xiaofeng (001)
U kent hem niet? Nee, wij ook niet. Chen Xiaofeng. Een paar weken geleden werd ie in de presidentszetel van de Chinese onderneming HNA Group gehesen. Niet helemaal toevallig: zijn ouwe heer, Cheng Fen, is de chairman en grootaandeelhouder van de groep. Zal u zeggen “Ja en?”. Maar in tegenstelling tot onze wormen en naarden is alleen anciënniteit in Bejing en wijde omgeving al een factor van betekenis bij het nemen van besluiten. Tenzij je als ouwe hotemetoot een ontmoeting hep gehad met een afgevaardigde van de heer Alzheimer of een andere liftbediende naar het hemelse dakterras, dan ligt het even anders. Maar Fen was kennelijk nog niemand uit die beroepsgroep tegengekomen, dus zat de op de Universiteit van Washington opgeleide Xiaofeng gebakken. Hoewel. Juli vorig jaar stuiterde Wing Jian, HNA's co-chairman, van een rots in de Provence. Een salto mortale. Een ongelukje volgens de Franse recherchesmurfen. Quoi d'autre? Maar er waren toch luitjes die een verdacht luchtje meenden te ruiken. Het ging namelijk niet lekker met HNA. De onderneming was in het recente verleden iets te hebberig geweest bij de uitbreiding van haar assets. En moest noodgedwongen spulletjes weer in de verkoop gooien. Zoals haar belangen in de beruchte Deutsche Bank en van Hilton Worldwide, dat wij dankzij Paris en haar broer Conrad zo alleraardigst konden koppelen aan Witte Neus Worldwide (1). Maar er was meer. HNA was ook eigenaar van de SinOceanic Shipping. Die Noorse onderneming was op haar beurt weer eigenaar van een hele vloot containerschepen waarvan een flink aantal werd gechartered door de Italiaans/Zwitserse rederij Meditteranean Shipping Company aka MSC. Ook die werden noodgedwongen verpatst, zij het dat SinOceanic wel zorg bleef dragen voor de catering en de bemanning. Vier van die verpatste MSC-schepen kwamen dit jaar ernstig in het nieuws. Drie in verband met enorme cokevangsten (2) en eentje door begin dit jaar 342 containers te verliezen ten noorden van de Wadden. Heel uitzonderlijk: de zwarte doos bleek zodanig beschadigd dat de oorzaak van deze ramp via die weg niet viel na te pluizen. Na wat plussen en minnen kwam men tot de conclusie dat de MSC Zoe ergens aan de grond moest zijn gelopen. Merkwaardigerwijs werd nergens verwezen naar Zoe's cokezusjes. Ook later niet. Terwijl een ongelukkie bij de overdracht van een lading snorkel naar een kleinere passant ook een aardige these zou zijn. Toegegeven, een longshot. Maar de Chennetjes zouden niet de eerste Chinezen zijn die wij in rekverband konden brengen met de wereldwijde witte handel (3). En waarom zou een Chinese kat in het nauw geen rare sprongen maken? Stay tuned (JP).
(1) Zie “Oelala Paris” en “Oelala Conrad”.
(2) Zie de serie “Van Damascus naar Gioia Tauro”.
(3) Zie “Oelala Mitch”.