Skip to main content

dinsdag 20 oktober-2009
Op het oog zou je het misschien niet zeggen, maar Dirruk houdt van schone kunsten. Zo kwam hij volgens luitjes die het weten kunnen in gelukkiger dagen bij Berdien Stenberg over de vloer. Een mevrouw met een fluit die zich in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw de hitparades inblies met nummertjes als Rondo Russo, Ode aan Amadeus en Flute Fiesta. Ook op feestjes van Berdien maakte Dirruk zijn opwachting. Bij gelegenheid in gezelschap van een stel Russen, die kennelijk door het woord Russo enthousiast waren geraakt. Hoe de connectie tussen Dirruk en die Ruskies tot stand was gekomen vertelt het verhaal niet, maar ze zullen elkaar niet toevallig zijn tegengekomen tussen Wognum en Hoogwoud.
Verder houdt Dirruk er een echt museum op na, waar hij zijn realisme kon botvieren. Al dan niet magisch. De twee absolute toppers van zijn verzameling waren Adolescence, een vroeg werk van Dali, en La Musicienne van Tamara de Lempicka. Voor een redelijke prik gekocht en nu een hele kist meloenen waard. Alleen heel lullig, op de dag van de arbeid van dit jaar werden nou net deze twee kunstwerken gestolen door een plukje gewapende en gemaskerde overvallers, die na hun klus in een klein autootje benen maakten. Nooit meer wat van gehoord. Ook niks over de verzekering. Hoe hoog die was. Of ze bij Dirruk zelf verzekerd waren of bij een andere club. Of Dirruk zijn poen heeft teruggekregen. Niks. En dat is wel heel weinig. Bijna een kunst op zich. Zal ons benieuwen of we daar nog wat van horen.

  • Datum: .

woensdag 21 oktober-2009
Goed. De ABN/AMRO blijkt Dirruk ooit een hypo te hebben verstrekt van 32 meloen euro. Om zijn megalomane museum uit de Noordhollandse klei te kunnen trekken. Onderpand was Dirruk's kunstcollectie van naar schatting 40 meloen. Nou mogen we aannemen dat op de datum waarop de hypo inging de collectie nog intact was. Dat wil zeggen inclusief de topstukken van Dali en De Lempicka, die op 1 mei jl. werden gejat. Op dat moment zakte de waarde van Dirruk's collectie aanzienlijk. Maar heul gek, niemand heeft het daar nog over. Zou Gerrit Zalm gisteren bang zijn geweest dat er nog meer achterover werd gedrukt als ze boel daar lieten hangen? En daarom alles hebben laten weghalen? Leuk onderwerpje voor de Dirrukscheerders bij NOVA of De Volksfiets. Stay tuned.

  • Datum: .

dinsdag 1 november-2011
Er is iets met de kunstverzameling van Dirruk Scheringa. Toen zijn bankvehikel al aardig in het verdomhoekje begon te raken werd in 2009 op de dag van de arbeid een Noordmannetje gepleegd in zijn Frisia Museum. Een paar topschilderijen werden op irreguliere wijze gelicht: de "Adolescence" van Salvador Dali en "La Musicienne" van Tamara de Lempicka. Nooit meer iets van vernomen, maar zo gaat dat vaker bij dit soort diefstalletjes.
En dan nu de verassende verkoop van een ander topstuk uit Dirruk's collectie. Een werk van de in juli overleden wereldberoemde Britse schilder Lucian Freud, de "Naked portrait in a red chair". Volgens een artikel in Trouw van 28 januari 2006 afkomstig uit particulier bezit en in die tijd gekocht bij kunsthandelaar Haas in Zürich voor een onbekend bedrag.
Als je de dagvodden van vandaag mag geloven is het uit 1999 daterende schilderij geveild voor 4,2 meloen euro. Nou het vreemde. Er staat nergens bij waar het geveild is en een dergelijk meesterwerk verpats je niet op een braderie in Ulrum. Bovendien is die 4,2 meloen niet alleen relatief gezien een schijntje. In 2008 ging een slapende mevrouw op een divan nog weg voor 20,6 meloen Pond. Dus u begrijpt dat wij even aan de luchtslang lagen. Waarom was curator J.M.L. Groenewegen van befkantoor Derks, Star, Busmann een B-weg ingeslagen?
Wij vonden onze onbezoldigde kunstexpert Michel van Rijn bereid in zijn pc te klimmen voor een brandmail aan mr. Groenewegen. Komt ie:

"Met verbijstering las ik vanmorgen in De Telegraaf dat een van Lucian Freund's belangrijkste werken uit de jaren negentig door de curator is verkocht voor het absurd lage bedrag van 4,2 miljoen euro. Aangezien het schilderij een huidige marktwaarde heeft van minimaal het driedubbele wilde ik hier graag een vraagteken bij plaatsen.
Ik nam aan dat u het schilderij eerst heeft laten taxeren bij Sotheby's en Christie's in Londen, maar bij navraag aan beide experts van de desbetreffende veilinghuizen kreeg ik hierop een negatief antwoord.
Hoe komt het dat aan de verkoop van een dergelijk meesterwerk van de grootste realistische schilder van de afgelopen eeuw voorafgaande aan de onderhandse verkoop geen ruchtbaarheid is gegeven? Graag had ik u namens verschillende kopers minimaal het dubbele geboden van het nu behaalde minimale resultaat, dat u mijns inziens niet op de kerstinvitatielijst van de DSB-gedupeerden zal doen belanden.
Het lijkt mij, dat u voor de onderhandse verkoop in ieder geval een verklaring schuldig bent aan voornoemde gedupeerden.
Uw antwoord met gepaste nieuwsgierigheid tegemoet ziend,
Hoogachtend,
Michel van Rijn."


Btw: Ook de rechter commissaris moet met de ramsch van dit meesterwerk accoord zijn gegaan? Wij leren snel op dit terrein (1). Stay tuned.

1. zie aflevering 45 van de serie "Tussen premies en piraten" van vanmorgen.

  • Datum: .

woensdag 2 november-2011
En jawel. Per kerende duif kreeg onze onbezoldigde kunstexpert antwoord van Marcel Groenewegen, de curator van Dirruk Scheringa's artistieke bevliegingen. Volgens vriend Marcel zat er geen enkel smetje aan de verkoop van Lucian Freud's naaktportret op een rooie stoel. Die verkoop was goedgekeurd door rechter commissaris M.L.D. Akkaya. De prijs van 4,2 meloen was tot stand gekomen na een babbel met externe deskundigen en kwam rechtens toe aan de pandhouder, de Deutsche Bank. Einde verhaal.
Nououou, einde verhaal. Dachten we even niet. Volgens insiders heeft Dirruk begin 2006 het paneel aangeschaft voor zo'n 10 meloen euro. Inclusief een haarscheurtje. Hoe experts dan bijna zes jaar later op 4,5 meloen uitkomen is een enigma van hier tot Spanbroek. Tenzij het overleg heeft plaatsgevonden in café "Vroeg of Laat" en er tijdens een avondje met veel Wein, Weib und Gesang een herenaccoord tot stand kwam.
Die laatste suggestie vindt voedsel in het zevende openbare verslag. Daar staat namelijk het volgende: "Het overleg met Deutsche Bank (Nederland) NV als pandhouder van de DSB Kunstcollectie heeft vooralsnog geleid tot onderhandse verkoop van één kunstwerk". Onderhands? Onderhands? Waarom? Terwijl bij een openbare verkoop drie tot vier keer zoveel zou zijn betaald !!. Geen wonder, dat de Deutsche Bank er bezopen voorstaat.
Je houd je hart vast als straks het drie meter hoge bronzen paard van Fernando Botero onderhands in de ramsh wordt getild. Kocht Dirruk zo'n twaalf jaar geleden op de Tefaf van een Franse galerie voor 8 ton wit en 4 ton zwart. Volgens ònze expert Michel van Rijn legt een béétje Arabier daar grif zo'n 2,5 tot 3 meloen voor neer om het in zijn museum of hotel een leuk plekje te geven. Kan je straks misschien tijdens een volgende onderhandse feestavond voor een krabbel ophalen in "Vroeg of Laat" (je mag ook pinnen). Om nog maar te zwijgen over een twintigtal schilderijen van Jan Mankes, die Dirruk in de loop van de tijd met een fijn neusje voor tussen de 2 en 3 ton per stuk heeft aangekocht bij Sotheby's, Christie's, Loek Brons en voormalig Christie's makelaar Matthijs Erdman. Of voor interessante doeken van Willink, Schumacher, Ket, Koch, Heinkes, etc. Allemaal onderhands af te halen bij de kastelein.
Nee, die Marcel Groenewegen en zijn curatore gabber Rutger Jan Schimmelpenninck hebben wel degelijk iets uit te leggen. Wie waren die experts? En wie de koper?
Michel van Rijn in zijn reactie op de mail van Marcel:

"Heette een van de deskundigen misschien Helen Keller (even goegelen, red.)? Met alle respect heer Groenewegen, wat moet ik mij hierbij voorstellen? Hier kan ik niets mee. Als voormalig vriend van Lucian ben ik zeer benieuwd naar wie die "deskundigen" waren. Dirk Scheringa betaalde 10 miljoen voor het schilderij. Taxatie vandaag 17,5 tot 20 miljoen euro en ik kan de echte deskundige er zo bijleveren. Niet een of ander aasgiertje met een dubbele naam en honger naar winst voor eigen zaak.
Het enige dat ik u kan zeggen is dat Joop van Caldenborgh, mij zeeeeer goed bekend, van zeer eenvoudige komaf en (bravo) selfmade man, niet op deze publiciteit zit te wachten".


Spiering? Kabeljauw? Zeker. Stay tuned.

  • Datum: .

donderdag 3 november-2011
Kijk, kijk, kijk. Hebben we daar toch iets los gewoeld. Vanochtend in de Volksfiets ineens een heul artikel in fleurige kwastvoering over de kunstcollectie van Dirruk Scheringa. Lees en ween. http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3372/beeldende-kunst/article/detail/3011861/2011/11/03/koper-voor-het-grootste-deel-Scheringa-collectie.dhtml
Maar geen antwoord over onze vragen over de dumpprijs van Lucian Freud's blote mevrouw, de identiteit van de experts en de geheimzinnige Nederlandse koper. Dus stay tuned.

  • Datum: .

vrijdag 11 november-2011
Je kan lullen wat je wil, maar frappant blijft het. Op 1 november jl. hesen wij de stormvlag, nadat de Deutsche Bank het schilderij "Naked portrait in a red chair" van Lucian Freud uit de collectie van Dirruk Scheringa bleek te hebben verpatst aan een Nederlandse grabbelaar. Onderhands, voor de krabbel van 4,2 meloen. Volgens de curatoren en de rechter-commissaris was er niks mis met die prijs, want een paar experts hadden aan het schilderij gevoeld, gelikt en geroken en waren niet verder gekomen dan die 4,2.
Wie die experts waren weten we nog steeds niet, maar bij al dat voelen, likken en ruiken moeten ze wel hun ogen dicht hebben gehad. Op de markt had die naakte mevrouw namelijk zeker het drie- tot viervoudige opgebracht (1).
Wat pandhouder Deutsche Bank heeft bezield mag de goddelijke raad van commissarissen weten, maar raar is het wel. Hoewel, zo raar nou ook weer niet, want er hebben daar wel vaker opmerkelijke vliegjes in de operatiekamer rondgezoemd. Het Adolf-vliegje, het 9/11-vliegje, het Endstra-vliegje, het Hummel-vliegje en het Blackwater-vliegje, om eens wat te noemen. En dan nu dus het Dirruk-vliegje.
Hoe dit ook zij, tien dagen nadat wij de stormvlag hadden gehesen kreeg ons Dirruk-vliegje gisteren wel een staartje. Een Amsterdamse kadi hamerde gisteren namelijk het plannetje van de Deutsche Bank van tafel om ook de rest van Scheringa's collectie onderhands in de gleuf van voornoemde Nederlandse grabbelaar te duwen. Voor het vriendenprijsje van 14 meloen euro. Daar kon de rechter geen Côte d'Or van maken.
Ook al omdat volgens de curatoren die onderhandse manoeuvre wel eens nadelig kon zijn voor Pierre Fiscus. En omdat experts van SOTHEBY'S en CHRISTIE'S (aha!) het niet eens konden worden over de marktwaarde van de collectie.
Nou hebben we in het verleden ook bij die twee internationale kunstbraderieën de aanwezigheid van menig kwalijk insect geconstateerd. Dus dit jokeren van en met die "experts" verbaast ons net zoveel als Dirruk's voormalige contacten met lieden uit duister Nederland. Niets.
Ondanks het heuglijke feit dat de Amsterdamse kadi aan de noodrem heeft getrokken blijven bij ons nog wel wat vragen rondspoken. Wat hadden bijvoorbeeld de Deutsche Bank en die Nederlandse grabbelaar met elkaar? En wat voor slaapmiddel zat er in de prik van de curatoren en de rechter-commissaris bij de ramsh van Lucian Freud's meesterwerk? Fat lady? Not yet. Stay tuned.

1. zie aflevering 4 dd. 2 november 2011.

  • Datum: .