donderdag 8 oktober-2009
Vanochtend brachten een stel dagvodden triomfantelijk het nieuws dat twee Nederlandse marechaussees in Islamabad waren aangehouden met in de koffer van hun BMW een kleine collectie wapentuig en een stel keurige kogelvrije vesten met een dubbele rij knopen. Hadden ze geen vergunning voor en bovendien reden de boys zonder diplomatieke nummerplaten. Dus werd ze vriendelijk verzocht even met de lokale smurfen mee te komen. En zo ontstond volgens voornoemde vodden een diplomatiek relletje van een half uur. Toen konden onze twee ambassadeleeuwen weer vertrekken. Naar verluidt mochten ze hun speelgoed houden.
Schijnt voorvaginanieuws te zijn.
Maar er is nog wel iets aan toe te voegen. Achter de BMW reed namelijk een vehikel van de Amerikaanse ambassade. Met achter het rad ene Sunny Christopher, die meteen na de aanhouding de Pakistaanse smurfen een grote smoel gaf. Sunny kreeg meteen voor vijf rupees terug en de goeie raad om als een dumdum op te sodemieteren.
Overigens gaf de aanwezigheid van Sunny op de bumper van de BMW in Islamabad en wijde omgeving aanleiding te veronderstellen dat de wapens bestemd waren voor Amerikaans bewakingspersoneel. Luitjes van Xe (oftewel Blackwater) en/of Dyncorp (googel even in ons archief voor meer informatie daarover). En die zijn niet erg popie in Pakistan. Nergens trouwens. Vanwege hun nevenactiviteiten: handel in mensenvlees, het uitbaten van glijhuizen, martelen van gevangenen en meer van dat soort binnensporten. Misschien valt er nog een echt relletje van te maken. Dus... stay tuned.

zaterdag 10 oktober-2009
Niet dat we er 'snachts van liggen te ijlen, maar onze populariteit in Islamabad heeft vandeweek een flinke kreukel opgelopen. Door dat geintje van Willem Ven en Tom Smith. Twee centrale verdedigers van onze ambassade in Islamabad, die vandeweek door een koppel lokale smurfen van de weg werden getrokken en vervolgens werden onderworpen aan een kruisverhoor. Logisch, want ze rosten rond in een BMW zonder diplomatieke nummerplaten en bleken in de kofferbak een paar Glocks 17, een handje handgranaten, een snuifje rookbommen en een collectie kogelvrije vesten gedeponeerd te hebben. Mocht niet. Was verboden.
Bovendien was het de vraag waarom meteen na hun aanhouding ene Sunny Christopher of andersom onze jongens te hulp schoot. Notabene een Pakistaanse medewerker van de Amerikaanse ambassade die later werd afgeserveerd als een kok cq. chauffeur. Maar toch. Waren die wapens nou van Tom en Willem of zat er een geheim Amerikaanse luchtje aan? Onze ambassadeur Joost Reintjes moest komen opdraven om tekst en uitleg te geven. En datzelfde gold voor de Amerikaanse onderknuppel Gerald Feierstein. Of dat voldoende is geweest moet nog blijken. Dus voorlopig is het nog 0 – 0, maar de corner moet nog komen. Dit was Islamabad. Goeiemiddag.

maandag 19 oktober-2009
Het is stil geworden rond Willem en Tom. De twee bewakingsleeuwen van de Nederlandse ambassade in Islamabad die eerder deze maand even een tweedegraadje kregen nadat er wapentuig in hun BMW was aangetroffen. Bleek een Amerikaans luchtje aan te zitten. En dat was genoeg reden om de Paki's op stoom te helpen. Want Obama of niet, de populariteit van het legertje droneslingers uit Washington smelt in die regio als het ijs op de Bonkervaart na binnenkomst van W.A. van Buuren. En zeker na het langzaam doordruppelen van de kleine lettertjes van de Kerry-Lugarwet in de Pakistaanse hersenkwabben.
Die eerder dit jaar aangenomen Amerikaanse wet voorziet namelijk wel in 7,5 miljard dollar niet-militaire steun aan de Paki's in de komende vijf jaar. Maar daarvoor eisen de bijdehante Amerikanski's een handvol vingers in het reilen en zeilen binnen het Pakistaanse justitiele apparaat en binnen het leger. Want ze schijten crude oil bij de gedachte dat in Islamabad net zo'n figuur aan het bewind komt als "Moshe" Ahmandinejad. Met als consequentie dat die meteen de beschikking zou krijgen over een doosje nucleaire paddo's. Nee, daar zitten ze aan de Potomac niet op te wachten. Dus de beuk erin. Met poen of met Glocks. Of je nou net als Condorbaasje Kissinger een Nobelprijs voor de vrede hebt binnengehengeld of niet. Het zal dus in Islamabad nog lang onrustig wezen. En Willem en Tom? Die staan paraat. Stay tuned.

zondag 1 november-2009
Wat was erger deze week? Dat een polletieke kneus serieus in verband werd gebracht met het presidentschap van Europa. Dat een overgeschilderde bewegingsspecialist met Indo-Israelische banden een extreem-rechts stempel op zijn reet kreeg. Of dat een bom 120 marktgangers in Peshawar om zeep hielp. Wij dachten het laatste. Maar wij zijn ook maar wij.
Trouwens, nu we het toch over het toenemende geweld in Pakistan hebben, deze serie is op gang gebracht door de aanhouding van Willem en Tom. Twee Nederlandse leeuwen die onze ambassade in Islamabad moeten verdedigen als volgelingen van Captain Caveman de gore moed mochten hebben om met hun tengels aan ons grondgebied te komen. Helaas werd ons dappere duo aangehouden in een auto met ondiplomatieke nummerborden, wapentuig in de kofferbak en een Amerikaanse kok-chauffeur als bumperklever. Het vermoeden was dat Willempie en Tommie in het geweer waren voor de baasjes van de bumperklever. U weet hoe het afliep.
Denk je nou ja, een incident. Vort. Maar afgelopen week was er sprake van een mega copycat. En weer in Islamabad. Daar werden door een koppel Pakistaanse smurfen twee auto's aangehouden met valse nummerplaten. Zaten in totaal vier Amerikanski's in die bezig waren met het fotograferen van interessante gebouwen. Misschien nog zo erg niet, maar ze hadden een paar M-16 A1 geweren bij zich. Plus twee niet nader gespecificeerde handwapens en een stel lieflijke handgranaten. Bovendien hadden ze voor hun kledij een bezoekje gebracht aan een Afghaanse C & A. De vier feestneuzen werden door de betrokken smurfen meegenomen naar het buro voor een grillbeurt, maar binnen een uur stonden ze weer op straat. Na ingrijpen van het Pakistaanse ministerie van Binnenlandse Zaken.
Nee. Het woord conspiracy zal u van ons niet horen. Maar Allah hoort ons brommen. Stay tuned.stellin

zondag 15 november-2009
Sinds het kunstje van Willem en Tommie weten we hier achter de dijken dat je in Pakistan niet met een hoopje bommen en granaten in je auto mag rondrommelen.
Zelfs niet als je de toiletten van de ambassade schoonmaakt of persoonlijk HKH vertegenwoordigt. Vraag in de diplomatieke gemeenschap is nu of de dames en heren met een vlaggetje voorop door de leden van het Pakistaanse smurfcorps wel voldoende worden beschermd tegen snode invallen van gebaarde onverlaten. Hebben de Denen het volgende op gevonden. Chris John, het beveiligingshoofd van hun ambassade, hobbelt sinds kort af en toe rond met een nepbom in zijn CO2-vehikel. Als ie wordt aangehouden en de Paki's vinden die bom dan is onze Chris net zo heppie als de familie Froger. Vinden ze hem niet dan krijgen ze een zeperd.
Collega's van Chris schijnen zijn idee helemaal vet te vinden en hebben het overgenomen. Dus wat denken die Pakismurfen straks als ze een bom zien of een andere lekkernij: zal wel een valserik wezen. Doorrijden wijsneus. En zo kunnen alle Willempies en Tommies daar hun dagelijkse gang naar Intertoys staken en weer met de real stuff over straat. Want wie maakt nou eigenlijk de dienst uit in Islamabad? Wij. Stay tuned.

woensdag 9 december-2009
Gisteren ontstond in het centrum van Lahore een verkeersopstopping waar alleen Camiel Eurlings misschien nog een Duitse staander van krijgt. Duurde uren en uren.
Oorzaak? Nee toch? Jawel. Weer drie verdachte Amerikaanse limousines met donkere spiegelruiten aangehouden. Die wilden effies met veel kapsones de buurt binnenrijden waar de vorige dag een bom een instant vuilnisbelt had gemaakt van de Moon Market en 54 Paki's vervroegd met eeuwig verlof had gestuurd. Halt. Bromsmurfen. Mogen we even uw papieren zien? Ja, jammer. Hadden de heren niet bij zich. En vervolgens de gebruikelijke toestanden. De arrestanten wensten niet mee te gaan naar het bureau. Druk bellen. Geduw, getrek. En het duurde niet lang of het woord Blackwater gierde door Lahore. Na een hoop gelazer verscheen eindelijk een knuppel van het Amerikaanse consulaat op het toneel met wat paperassen en konden de heren hun weg vervolgen.
Sinds het incident met onze Willem en Tommie in Islamabad weet zelfs een kleuter uit Balkbrug dat je je paspoort bij je moet hebben. Maar kennelijk is dat nog steeds niet doorgedrongen in de handboeken van de volwassen Amerikaanse vredestichters in den vreemde. Trouwens, wat moesten ze eigenlijk bij de Moon Market? Was iemand de vorige dag misschien zijn remote controle vergeten? Stay tuned.

zondag 13 december-2009
Over eigenwijze klootzakken gesproken. Zijn er gisteren weer drie Amerikanski's gearresteerd in Lahore. Bleken luitjes van het inmiddels berucht aan het worden consulaat te zijn. Ze hadden fotootjes geschoten van Pakistaanse overheidsgebouwen en van controleposten van lokale smurfen. Daarnaast was hun vehikel voorzien van een valse nummerplaat. Na drie uur onder een lamp van 200 Watt te zijn gehouden werden ze weer op vrije voeten gesteld. Zijn zij nou zo dom of wij zo slim? Hoe kan je nou na een reeks van dit soort geintjes en de verse arrestatie van vijf landgenoten die in verband werden gebracht met Al Schijthuis toch rare fotootjes maken en rondtuffen met een vals nummerbord? Schiet ons maar lek. Nou nee, toch maar niet. Stay tuned.

zaterdag 29 januari-2011
In oktober 2009 en later hebben we ruim aandacht besteed aan Willem en Tom. Twee Nederlandse marechausseesmurfen die in Islamabad waren aangehouden met in hun BMW genoeg wapentuig en andere snuisterijen om een genoeglijke oudejaarsavond te vieren. Was een vervelend incident, want voor buitenlandse kalkpotten en ander grimmig personeel van ambassades etcetera was het verboden om met dit soort spullen buiten de compound rond te spankeren. Er zou een Amerikaans luchtje aan dit gevalletje hebben gezeten, maar het fijne hebben we nooit mogen vernemen. Later noteerden wij in dit serietje nog meer overtredingen van Amerikaanse zijde, maar die werden allemaal met de mantel der liefde bedekt.
Of er ook zoveel liefde bestaat voor de enorme eilie die de Amerikaanse consulaatmedewerker Raymond Davis afgelopen donderdag in Lahore heeft veroorzaakt is nog effe de vraag. Ray schoot twee Pakistaanse motorrijders voor hun klus met een pistool. Volgens hem wilden ze hem overvallen toen hij voor een verkeerslicht stond te wachten. Of dat zo was kon niemand meer bewijzen. De motorrijders waren op weg naar de eeuwige parkeergarage. Feit was wel dat vriend Raymond een gun bij zich had. Tijdens het opstootje dat na het vuurwerk ontstond bracht een toesnellende collega van Raymond zijn consulaire auto iets te slordig tot stilstand, waardoor een omstander ook nog de waterpijp uitging. Er raakte daar in Lahore een flinke hoeveelheid rapen gaar.
Kan je zeggen "all in the game", maar vertel dat maar eens aan de Paki's. Die zijn na al dat gedroon de Amerikaanse bondgenoten toch al spuugzat. En een voorvalletje als dit kan zomaar Egyptische toestanden veroorzaken. Vooral omdat kort daarna het verhaal de ronde deed dat Raymond een functionaris van Blackwater aka Xe was. Wij houden de vinger aan de bloedbaan. Dus stay tuned.

woensdag 2 februari-2011
Dat is geen misselijke affaire. Blijkt die Raymond Davis die twee Pakistaanse motormuizen in Lahore allebei in hun rug te hebben geschoten. En da's raar, want volgens vriend Raymond stonden ze op het punt hem te overvallen. Na zijn nummertje prijs schieten belde hij meteen naar het consulaat en een wagen met vijf medewerkers aan boord gierde hem te hulp. Helaas reden ze daarbij een andere motormuis de hemel in en maakten ze benen om nog meer problemen te voorkomen. Sindsdien zijn zowel de auto als de inzittenden onvindbaar en verblijft Raymond in een kruipruimte. De Amerikanski's wapperen nu al dagen met de Weense Conventie, waarin ondermeer staat dat diplomatiek personeel immuniteit geniet. Mag misschien waar zijn voor ambassadepersoneel, maar voor consulaire pc-likkers gelden andere regels. Zolang ze iets ondernemen wat binnen hun takenpakket ligt mogen ze zich beroepen op hun immuniteit. Maar daar hoort het schieten in ruggen duidelijk niet bij.
Nog een rare. Volgens een hoge babbelaar van het Amerikaanse ministerie van BuZa heet Raymond Davis geen Raymond Davis. Hoe dan wel wilde hij nog niet zeggen.
Zou kunnen betekenen dat friend Raymond niet alleen rondzeulde met een verboden wapen, maar ook met valse papieren. Verder verklaarden de Amerikaanse autoriteiten eerst dat ie als counselor cq. technisch adviseur in Pakistan werkzaam was. Pas later hoorde hij ineens bij de huishouding van het consulaat. Maar de Amerikaanse zendgemachtigde ABC wist te melden dat Davis in het veld was voor Hyperion Protective Consultants en dan kan je je meteen voorstellen, dat menig Pakistaan de gehate naam van Blackwater door de Pakistaanse grapevine hoort. En dat de CIA vanuit een nabije greppel de zaak in het snotje houdt.
Tot nu toe houden de Paki's hun poten stijf. Davis moet voor de kadi wegens moord. De USA wil hem graag zo snel mogelijk terug. Lock, stock and barrel. Handjeklap? Wat dacht u? Stay tuned.

woensdag 9 februari-2011
Een paar dagen geleden heeft een mevrouw in Pakistan zelfmoord gepleegd. Zegt u misschien "ja, en?". Maar in Lahore en omstreken piepten ze wel anders. Die mevrouw was namelijk de kakelverse weduwe van een van de motormuizen die door de schielijk tot consulair medewerker verheven Raymond Davis op straat werd doodgeschoten. Ze was bang, dat de autoriteiten zouden toegeven aan de druk uit Washington om de moordenaar van haar echtgenoot uit zijn kruipruimte te halen en zonder proces te laten afreizen naar de VS.
En die mevrouw liep niet met vogeltjes. De druk van Barack en Billary is namelijk immens. En met reden. Want er is iets fishy met vriend Raymond. Zo zouden de Pakistaanse smurfen bij zijn aanhouding niet alleen het moordwapen hebben aangetroffen, maar ook nog een Glock met drie volle magazijnen en een telescoop. Wel erg veel ijzerwaren voor een eenvoudige technisch medewerker van een ambassadefiliaal. Zoals eerder al geboerd troffen de betrokken smurfen ook nog een pasje aan, waaruit zou moeten blijken dat de Amerikaanse gunslinger activiteiten ontplooide voor de security onderneming Hyperion Protective Consultants, gevestigd op het adres 5100 North Lane in Orlando, Florida. Navraag leerde dat op dat adres geen HPC gevestigd was. Sterker nog, HPC bestond niet en had nooit bestaan.
Zelfs lieden met een diploma Inholland op zak zullen begrijpen, dat Mohammed met de pet in Pakistan denkt: die Richard is een CIA-er of een stuk verdriet van Blackwater, die bezig was met een geheime missie, maar in het snotje werd gehouden door de twee motormuizen. Wat voor dat duo fataal afliep. En daar kon Mohammed wel eens bull's eye mee gooien.
In ieder geval is de publieke verontwaardiging zo groot, dat president Pinocchio Zardari voorlopig niet in de positie is om Raymond vrij te laten. Maar never say never. Stay tuned.

vrijdag 18 februari-2011
Hadden we toch aardig ingeschat. De affaire rond Raymond Davis, die Amerikaanse "consulaire medewerker" in Lahore, is inderdaad behoorlijk mega. Laatste nieuws van het front: uit Raymond's telefoongegevens is gebleken, dat ie in de periode voorafgaand aan het kelen van die twee Pakistaanse motormuizen regelmatig neuzelde met een fanatiek clubje baarden in Zuid-Waziristan. De Lashkar-e-Jhangvi. Nou zoek je met zo'n anti-scheerzeepgroepering geen contact om ze te vragen of ze hun sigarenbandjes voor je willen bewaren. Dan probeer je ze bijvoorbeeld met een halalworst tot iets listigs te bewegen. Zoals indertijd DEA-agent David Headley, die voor een stel andere Lashkarren de aanslag op Mumbai voorbereidde (1).
Bovendien, wat moet je als eenvoudige loodgieter van het consulaat met een Glock zonder licentie maar met 75 kogels, een survival kistje, een infrarood lampje, een leuk plukje Amerikaanse en Pakistaanse poen, een digitale camera, geheugensteuntjes voor een computer, een paspoort, een debiel met satellietverbinding, een stanley mes (aka box cutter; kan je een heel vliegtuig mee veroveren), een draagbare telescoop, een collectie bankpasjes en militaire ID-cards en make up spulletjes om je te veranderen in Julia Roberts als dat nodig mocht zijn.
Uiteraard willen de Amerikanski's hun gunslinger als een bullet terughebben. En stelden om druk te zetten al een diplomatiek trilateraal samenzijn op topniveau met hun Pakistaanse en Afghaanse counterparts uit. Daarnaast poekelden ze wat over strafmaatregelen op financieel terrein en als president Zardari één soft spot heeft dan is het poen. Dat weten de Paki's ook. En daarom val je van verbazing niet van je barkruk als een studentenleider al heeft aangekondigd een potje tahrir te zullen organiseren als Raymond een enkeltje VS krijgt. Al dan niet in ruil voor dr. Aafia Siddiqui, die september 2010 voor 85 jaar een Amerikaanse petoet inzeilde wegens het in bezit hebben van de handleiding "Hoe maak ik bommetjes?" en "Hoe zet ik een anti-drone apparaat in elkaar?". Verder had ze volgens de Afghaanse politie bij haar arrestatie in Afghanistan ook nog een kaartje van New York en een flinke slok cyanide bij zich en probeerde ze haar ondervragers nog van een paar extra uitlaatjes te voorzien nadat ze een onbewaakte gun had weten te veroveren. Als je Thomas heet heb je pech. Hoe dit ook zij, deze affaire blijft nog wel even in de spotlights. Dus stay tuned.

1. Raadpleeg onze zoekmachine en rammel vervolgens David Headley op uw digitale piano. Kom je terecht bij onze valse vlaggen-composities en nog een apart deuntje over de vroegere stationschef van de CIA in Pakistan.

dinsdag 22 februari-2011
Vallen we niet van om. De Amerikanski's hebben nu erkend, dat Raymond A. Davis, de man die een paar weken geleden twee Pakistaanse motormuizen voor hun klus schoot, is ingehuurd door de CIA. Hij was lid van een geheim commando dat de laatste twee jaar opereerde vanuit een safe house in Lahore. De boys zouden zich volgens de officiële verklaring bezighouden met het in de kieren houden van opstandige baarden in de regio. Maar we weten allemaal, dat er meer van dit soort rent-a-smurf groepen door Pakistan en Afbaardistan trekken om zonder pardon lieden af te maken, die in de ogen van de agrariërs in Langley gevaarlijk zijn voor de volksgezondheid. Kameeldrijvers, geitenfokkers, ezelmelkers, motormuizen, het maakt in wezen geen flaus aus. Shock and awe. De strategie van de angst.
Met deze erkenning van de ware identiteit van onze Raymond wordt het uiteraard een stuk moeilijker om hem uit Pakistan weg te krijgen. Want het is heel leuk om brand te veroorzaken in de hele Islamitische wereld, maar liever niet in Pakistan. Daar hebben ze namelijk mede dankzij Nederlandse ontwikkelingshulp speelgoed ontwikkeld, dat Moshe in Teheran tegen beter weten in ook op zijn verlanglijstje heeft gezet. Dus liever geen Tahrir-shit in Lahore, Islamabad en Karachi.
Nee, onze prijsschutter zit in een lelijk laminaat. Kan je roepen dat ie diplomaat is, maar Paki's weten ook waar hun middelvinger zit. Kan nog lang gaan duren. Stay tuned.

donderdag 24 februari-2011
Gaat lekker. Raymond Davis, de motormuiskiller in Lahore, zou volgens een rapport van een Russische snuffelorganisatie betrokken zijn geweest bij een operatie die voorzag in de leverantie van nucleaire en biologische rotzooi aan een groep van fanatieke baarden in Waziristan. Om elders in de wereld een vuil bommetje of een eng virusje los te laten. Liefst in de VS zelf (1). Zou Barack en Billary een goeie reden geven om bijvoorbeeld Pakistan te ontdoen van zijn Khanwapens en daarna eventueel plat te democratiseren. Kan je boeren, ja maar die Russen roeren graag in de stront als het om Amerika gaat. Is waar, maar dit conflict kan zomaar uitdraaien op een nummertje tahriren en dat is niet alleen nadelig voor onze benzineprijs, maar ook voor de rust in het Russische zuiden. Nee, die Raymond wordt bedankt. Eikel.
Inmiddels zijn twee collega's van onze CIA-schutter stiekem Pakistan uitgesmokkeld. Stonden op het lijstje van het lokale OM voor het doodrijden van een andere motormuis toen ze probeerden Raymond af te halen van het front voor de lokale smurfen tot arrestatie overgingen. Ook daar zijn de collega's van de ISI knap pissig over en de samenwerking tussen de twee geheimesmurfendiensten is teruggebracht tot het uitwisselen van rooksignalen. Verder zijn de Paki's nu begonnen aan het serieus doorgrutten van alle verleende westerse visa's van de laatste jaren. Om te kijken of er nog meer diplomaten, technici, adviseurs, dokters, kappers, ontwikkelingshulpjes, Mabelisten en schoorsteenvegers te vinden zijn die voor iets anders zijn opgeleid.
Wat zo'n ouwe Blackwaterartiest al niet kan losmaken. Ongelooflijk. Stay tuned.

1. Zie "Valse vlag?" (17) van gisteren!

donderdag 17 maart-2011
Kan die Bibi er wel oeverloos over liggen zeiken, maar als het zo uitkomt is die sharia best te pruimen. Zo staat er bijvoorbeeld in, dat je niet perse in een kruipruimte hoeft te verdwijnen als je iemand gekeeld hebt. Je kan namelijk aanbellen bij de familie van het slachtoffer en een stevige zak bloedgeld omhoog steken. Vinden de familieleden dat de inhoud van die zak voldoende is om het verlies te compenseren, dan kan de kadi besluiten je zonder verdere straf naar huis te sturen. En dat is gisteren dus gebeurd met Raymond Davis. De CIA-smurf die op 27 januari jl. twee Pakistaanse motormuizen in Lahore voor hun klus schoot.
Daar moet worden bijgezegd, dat de bef van de betrokken families tijdens de zitting vier uur werd vastgehouden. Er banjerde plotseling een andere bef voor het hekje heen en weer. En tot dan toe kwam het woord deal niet voor in de vocabulaire van de 18 bloedverwanten. Maar in het zicht van 200 meloen rupees verklaarden ze zich nu ineens allemaal akkoord. Iedereen blij. Nou ja, iedereen. Naar verluidt voelden de Paki's in de straat zich zwaar besodemieterd. Maar dat was verder niet interessant. Nooit geweest.
Nadat voor Davis ook nog de boete was betaald voor verboden wapenbezit mocht ie meteen mee met de Amerikaanse consul en een keutel van het Amerikaanse ministerie van Justitie. Hij stapte in een klaar staande legerjet en zei 2theloo. En het is twijfelachtig of ie daarmee de paypiss in de Kalverstraat bedoelde.
Kortom, de zaak lijkt met een pisser, sorry sisser, te zijn afgelopen. Of het in de nastoot rustig zal blijven in Lahore en wijde omgeving is de vraag. Wij blijven het oog op de bal houden. Stay tuned.

donderdag 24 maart-2011
Vervelend. De oorspronkelijke bef van de familie van die twee gekeelde motormuizen in Lahore blijft zeiken. Terwijl toch alles zo keurig is geregeld. CIA-agent en Blackwaterartiest Raymond Davis terug naar zijn thuisland in ruil voor 2 meloen dollar bloedgeld. Helemaal volgens de Pakistaanse sharia. Ja, zegt die bef, erg leuk, maar waar zijn die familieleden gebleven? Hebben ze naast die poen ook een groene kaart gekregen en zijn ze verhuisd naar een durp in Minnesota? Of zijn ze ordinair onder de wol gestopt voor of na ontvangst van die 2 meloen? Want ze zijn verdwenen.
De betrokken bef heeft nu aan Justitie gevraagd of ze willen uitvlooien wat er van die luitjes is geworden. Die raden we sterk aan om in ieder geval niet op een motorfiets door Lahore te gaan tuffen met zijn broer achterop. En zeker niet te stoppen voor oranje licht. Stay tuned.

Krijgen ze in de USSA hun rijbewijs bij een pakkie boter? Zou je bijna denken als je leest, dat in april jl. de Amerikaanse militaire attaché kolonel Joseph Hall een motorijder in Islamabad aan flarden reed. Dat kunststukje werd afgelopen zondag stevig overgedaan door Rex Ausburn. Een civiele collega van Joseph op de Amerikaanse ambassade in de Pakistaanse hoofdstad. Rex reed twee motormuizen voor de ballen en reed daarna fluitend door. Diplomatiek onschendbaar als ie was. Maar onze vriend kwam even verderop toch op de koffie. Hij werd door een luidruchtig acterend smurfenteam staande gehouden en opgeborgen in een kleine transpiratieruimte met een gaatje in de deur en een plankje om te zitten. Zijn ambassadesuv ging achter prikkeldraad. Een Pakistaanse veiligheidsadviseur, Tarik Iqbal Pirzada, werd door de ambassade spoorslags op pad gestuurd om Rex uit zijn benarde positie te bevrijden. Dat schoot verkeerd in het keelgat van de keesofficers en Tarik mag nu voor de kadi verschijnen wegens obstructie van een lopend onderzoek.
Over beide affaires liggen de Paki's nog in de clinch met de Amerikanski's, maar de ervaring leert dat een bundel met florijnen nog wel eens wil helpen bij het oplossen van een dergelijk probleem. Wie herinnert zich bijvoorbeeld niet de analoge affaire rond Raymond Davis, die nog een pietsie verder ging dan Joseph en Rex. Deze CIA-smurf annex Blackwaterartiest voorzag met zijn gun twee motormuizen van een Halloweenoutfit toen hij met zijn voiture voor een stoplicht stond. Alleen bleken na Raymond's exercitie de kaarsjes uit te zijn. Ach, tussen uw kwabben is niks te vinden over die story? Dan raden we u aan om deze serie in zijn achteruit te zetten. Beslist de moeite waard. Ook al omdat ie in het begin van een Nederlands sausje is voorzien. Stay tuned (JP).