Fuck (045)

We hebben het hier wel over een expert. Jeffrey K. Silverman. En Jeffrey kwam dit jaar al een paar keer eerder voorbij in deze roemruchte kolommen. Bij het decouperen van de wijselijk uit Georgië vertrokken CIA-stooge Mikkel Saakashvili. Voormalig president van dat land, die graag eerst wat Zeeuws Meisje op zijn stropdassen smeerde om ze vervolgens op te vreten. In aflevering 7 van de serie “Stropdassenleed” dd. 27 maart 2014 kwam ondermeer het Amerikaanse hulpprogramma “Food for peace” aan de orde. Bleek deels een humanitaire dekmantel voor de financiering van de fanatieke baarden in Tsjetsjenië. Met name tijdens de tweede baardenopstand eind jaren negentig die voor de Ruskies aanleiding was om met militair geweld de zaak aan te vegen. Een van de topbaarden was ene Imran Akhmadov. Hij zou bij die Russische schoonmaakactie naar Allah zijn vertrokken. Tenminste, dat werd de mainstream ingepompt. De werkelijkheid was anders. Imran kreeg van de CIA een vals Georgisch paspoort en rammelt er heden ten dage onder de naam Kavtarashvili vrolijk op los als ISIS-baasje.

Nou het leuke van dit verhaal. De uitvoering van het programma “Food for Peace” werd verzorgd door de in Georgië actieve Amerikaanse onderneming “Art Keyes and Associates”. Aan Georgische kant was ondermeer het echtpaar Alexander Kvitashvili (aka Sandro) en Nicole Jordania in de ring. Om met de laatste te beginnen: Nicole maakt deel uit van een uiterst belangrijke Georgische familie die ondermeer de eerste president en de eigenaar van de voetbalclub Vitesse voortbracht. Maar Nicolletje mocht er ook wezen. Zij was namelijk in haar rol van USAID-functionaris 17 jaar lang de directe link tussen de CIA en Imran Akhmadov. Tot het beter was dat ie dood werd verklaard. En haar mannetje Sandro? Die is recentelijk benoemd tot minister van Volksgezondheid in Oekraïne. Na eerst wat boekjes op dat terrein te hebben doorgesnuffeld in de USSA en een paar jaartjes proef te hebben gedraaid in zijn geboorteland, toen vriend Mikkel nog presidentiële stropdassen op het menu had staan. Jammer nou, dat Sandrootje geen Oekraïens spreekt. Maar nood breekt wet zullen we maar zeggen. Overigens werd er na de door de baarden verloren wedstrijd in Tsjetsjenië een onderzoekje ingesteld naar de financiële afwikkeling van het voedsel voor vrede-initiatief. Er leken namelijk nogal wat meloentjes van USAID en het Amerikaanse ministerie van BuZa achterover te zijn gedrukt. Kwam niks uit. Voorwaarts. Op naar Oekraïne. Stay tuned.