Lubbers en de muzelmannenbom (009)

donderdag 6 oktober-2005
Zoals gezegd duurde de vrijage tussen Mitric en de onder Lubbers’ ministerie van Algemene Zaken ressorterende Inlichtingendienst Buitenland meer dan een jaar. Maar hoe kwam die relatie tot stand? Dat was een brief die de ex-agent van Tito naar het Torentje stuurde en die de volgende ontroerende strofes bevatten:

“Een internationale organisatie die uitsluitend bestaat uit Islamitische, goed gesitueerde fanatici heeft ten doel koste wat het kost een aantal atoombommen te maken en die te laten ontploffen op het territorium van Israël. Deze organisatie had behalve geld verder niets. Zodoende was zij gedwongen experts in het buitenland te zoeken. Zo zijn zij in contact gekomen met enige Nederlandse en Belgische zakenlieden. Zo heeft het plan dat de fanatici hadden uitgedacht langzaam vorm gekregen. De organisatie is begonnen met het kopen van grondstoffen die noodzakelijk zijn voor de fabricage van atoombommen.
Ze hebben in de USA gekocht: 600 kilo Uranium-235, in Zwitserland vijf staven Uranium-235 en in België vijf staven Uranium-235.
Verder hebben ze tien vaten massa aangeschaft, die noodzakelijk is voor de totstandbrenging van de nucleaire koppeling. Later is gebleken dat deze massa niets anders was dan radio-actief afval, gestolen bij Philips-Eindhoven.

In juni/ juli 1981 heeft op het eiland Cyprus een ontmoeting plaatsgevonden tussen opdrachtgevers en aannemers. Bij die ontmoeting waren aanwezig:

• een lid van de geheime dienst van Syrië
• een lid van de geheime dienst van Lybië
• een Jordaans-Palestijnse oliesjeik
• een ambtenaar van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken (dubbelagent Warschaupakt)
• een Nederlandse zakenman (voortaan codenaam Giesberts)
• een ingenieur kernfysicus van Italiaanse afkomst
• een ingenieur chemicus of kernfysicus uit het Midden-Oosten

Deze meeting is streng geheim geweest. Daar is het volgende besloten. Omdat al het materiaal dat de organisatie tot dan toe gekocht had niet geschikt was voor het maken van een atoombom werd een voorschot van 20 miljoen dollar betaald om geschikt materiaal aan te schaffen. Met dat geld is 60 kilo Uranium-238 (99,3 procent) in België gekocht. De leider van de groep die dit U-238 geleverd heeft is een ex-minister van de Belgische regering. Bij de transactie tussen kopers en verkopers is bemiddeld door een ambtenaar van Buitenlandse Zaken en Giesberts.
Interessant te vermelden is dat tijdens de meeting op Cyprus het doel van de aanschaf van het uranium is besproken: het maken van een paar atoombommen om die te laten ontploffen in Israël en Groot-Brittannië. Zodoende is Giesberts geschrokken maar hij kon niet meer terug. Giesberts heeft met mij contact gezocht en mij om raad gevraagd bij het zoeken naar een uitweg. Nadat ik Giesberts de garantie had gegeven dat ik nooit buiten zijn wil iets aan derden zou vertellen heeft hij mij alles uit de doeken gedaan. Wij zijn toen overeengekomen dat ik uit zijn naam zou onderhandelen met de Nederlandse regering.

F. Giesberts kan leveren:

• Volledige identiteit van alle betrokken personen
• 60 kilo U-238
• 10 vaten radio-actief afval
• Een illegaal nucleair laboratorium binnen de Benelux

Volgens F. Giesberts hebben de opdrachtgevers na het voorschot van 20 miljoen dollar in 1982 nog eens 100 miljoen dollar betaald in de vorm van:

• a. Geld. Het zat verstopt in diplomatieke bagage en is overgebracht door de ambtenaar van Buitenlandse Zaken voornoemd en een zeer bekende Nederlandse advocaat;
  b. Een aantal transporten van 10.000 kilo hash;
  c. Een aantal transporten van 15.000 kilo marihuana;
  d. Een aantal transporten van 50 kilo heroïne;
  Totale groothandelswaarde 100 miljoen dollar.
• Goud ter waarde van 250 miljoen dollar. Dit is nog niet overgedragen aan de verkopers (ex-minister België). Het bevindt zich in een Afrikaans land.

”

Een merkwaardig soepje, waaruit in ieder geval blijkt dat de makers ervan niet al teveel wisten van de verrijkingsprocedure van uranium en het verschil tussen U-238 en U-235. Daarnaast is duidelijk dat Mitric en de enigmatische Giesberts elkaar eerder kenden dan door deze laatste werd gesuggereerd in aflevering 2 van deze serie (1). Maar voor de rest zaten er in het brouwsel toch een paar smakelijke ballen. Lubbers vond dat kennelijk ook en stuurde agent Mansveld naar de petoet om te zien of Mitric nog meer aromatisch te vertellen had. En dat had hij. Stay tuned.

(1) Zie de eerdere delen van deze serie op onze Followup-site.