zaterdag 7 januari-2012
Als oortje moet je er in het algemeen voor zorgen, dat er geen rare dingen rond je VIP gebeuren en dat ie in ieder geval in leven blijft. En als die VIP dingen doet die je als doorgewinterd oortje zou afraden daar later stijf je bek over dichthouden.
Noem eens wat. Stel dat onze ex-primus Jan Peter B. na een paar pilsjes in zijn Haagse uitzakbar voor de zoveelste keer aan de blonde stoot achter de toog vroeg om met hem mee te gaan voor een gezellig samenzijn. Dan was het de taak van de oortjes in kwestie geweest om te anticiperen op die eventuele gebeurtenis. En mocht de genante vertoning zich echt hebben voltrokken dat hooguit hebben vermeld in hun geheime logboek. Terwille van de nationale vuiligheid.
Ga je er overigens wel van uit, dat de opdrachtgever van de oortjes geen dubbele agenda heeft of te maken heeft met een vijandige infiltratie. Neem nou bijvoorbeeld een min of meer weggemoffelde happening in Australië tijdens het bezoek dat Obomba onlangs aan Australië bracht. Daar vond een doortastende journalist in een onbetekenende goot een bloemlezing vol details over de veiligheidsmaatregelen rond het bezoek van de Amerikaanse juntaleider. Gewoon verloren of expres? In het eerste geval een blunder van formaat. In het tweede een uiterst ernstig vergrijp, dat je doet terugdenken aan 22 november 1963. Als die ramp tenminste tussen uw oren is blijven hangen, want het is langer dan 45 jaar terug en na die periode schijnt het al wat zompig te worden in de bovenkamer.
Gelukkig solliciteerde de gelukkige Australische vinder niet naar de titel "lone nut", maar voor hetzelfde geld was zijn plaats ingenomen door een mafketel als Oscar Ramiro Ortega-Hernandez en dan had Canberra een groot probleem gehad. Oh? U heeft ook al last van hiaten in uw korte termijngeheugen? Oké, even een kontje. Ga in deze rubriek terug naar 17 november 2011. Daar vind u Oscar terug in het artikeltje "Ridders". En over Oscar en zijn illuster voorgangers valt nog wel het nodige te vertellen in deze context. Dus stay tuned.

maandag 9 januari-2012
Het aantal secretsmurfen organisaties in de USSA die zich bemoeien met de bestrijding van het baardkwaad is zo'n beetje vergelijkbaar met de verzameling die Adolf indertijd had aangelegd om het linkse en joodse gevaar in te dammen. Dat daarmee dubbel werk, onnodige kostenposten, onderlinge concurrentie, fouten door gebrek aan communicatie en conspiracies in de hand worden gewerkt moet zelfs duidelijk zijn voor een o.i.o. (oortje in opleiding). Maakt kennelijk geen flaus aus in Obombaland. Ook Billary Clinton's ministerie van Buitenlandse Zaken beschikt namelijk net als indertijd Von Ribbentrop's speelgoedwinkel vanaf eind vorige week over een eigen contrabaardenclub: het Bureau for Counterterrorism.
Het is de bedoeling dat het nieuwe bureau vooral in het buitenland gaat snuffelen naar tegen de USSA gerichte baardactiviteiten en is daarbij min of meer aangewezen op een nauwe samenwerking met bondgenootsmurfen. Maar die zitten al opgescheept met de CIA, de FBI, de Secret Service, de DIA, de DEA, de NSA, de TSA en meer van dat moois uit de Sherlock-categorie. Dus dat wordt dringen geblazen en bij elkaar op de blauwe tenen staan. Met alle gememoreerde gevaren vandien.
En ondanks of juist door dat hele pakhuis vol secretsmurfen is het gevaar van een lone Gargamel die vanaf een grassy noll Obomba te grazen neemt niet uit te sluiten. Zeker niet, als bijvoorbeeld de boys uit de stars and stripesafdeling en hun toeleveranciers het bezuinigingsbeleid en het eventueel terugtrekken van hun troepen uit de baardgebieden een gruwel vinden. Want een "patsy", die je later naar believen kan kelen of als imbeciel kan laten opsluiten, is zo gevonden. Voorbeelden genoeg. Stay tuned.