dinsdag 13 maart-2012
Een Caubergje aandacht de afgelopen dagen voor een nummertje prijsschieten in Afbaardistan. Het zou gaan om één Amerikaanse mafkees, die midden in de nacht zijn kamp verliet om zestien willekeurige burgers uit een naburige durrep aan flarden te knallen en vervolgens in de hens te zetten. Inclusief vrouwen en kinderen. Volgens dorpsgenoten was voornoemde mafkees in gezelschap van een paar andere kezen, die tijdens de operatie vrolijk liepen te lachen. Maar wat is humor?
Uiteraard werden die getuigenverklaringen rapido in een latrine gedumpt, want anders was de vergelijking met eenzelfde sportieve uitbarsting van begin 2010 wat al te gauw getrokken.
Toen ging een ploegje van vijf Amerikaanse schutters 'snachts eropuit om toevallig in beeld verschijnende Afbaarden te silbertannen. De officiële teller bleef toen staan op drie onschuldige slachtoffers, maar net als bij kunstschaatsen en gymmen kan je soms je twijfels hebben over de eindcijfers. Hoe dan ook, het record van die vijf uit 2010 is nu ruim gebroken en daar gaat het per saldo om. Het wachten is nu op een volgende recordpoging.
Overigens hebben we het hier wel over de Spelen in Afbaardistan. Het absolute Amerikaanse record in deze tak van sport dateert van 16 maart 1968, toen in het Vietnamese My Lai rond de 500 burgers werden omgelegd. Door de toenmalige gebrekkige jurering is het precieze aantal helaas niet meer vast te stellen, maar dat het er meer waren dan zestien moge duidelijk zijn.
Naar aanleiding van de laatste recordpoging gaf president Obomba maar weer eens een buzz met zijn Afbaardse collega en stak hem een tuiltje verontschuldigingen in zijn linker oor. Maar daar bleef het niet bij. Obomba:

"Dit incident is tragisch en shockerend, maar is niet representatief voor het exceptionele karakter van ons leger en het respect dat de Verenigde Staten heeft voor het Afbaardse volk".

Wat is er met die gozer? Heeft ie soms bezoek gehad van Sergej Korsakov? Als ie zo doorgaat wordt het niks in november. Tenzij hij in October met een Surprise komt. Bashar Assadhole voor zijn noten laten schieten en dan in zee gooien of zo. Moet genoeg zijn voor nog eens vier jaar. Maar het blijft sport. Je weet het nooit.

woensdag 14 maart-2012
Stond vanochtend op een site vol pulp. Wijsneuzen van het Amerikaanse bezettingsleger in Afbaardistan gaan uitzoeken of die topschutter die afgelopen weekend zestien keer roos schoot misschien bezopen was. En zoals u weet gaan sport en drank niet samen, dus het gorgelen met alcohol is bij Obomba's bikkelaars in de internationale arena ten strengste verboden. Een peppilletje om alert te blijven soit, maar geen booze.
Mochten voornoemde wijsneuzen dus inderdaad tot de slotsom komen dat onze boy in een vlaag van dronkenschap heeft gehandeld, dan gaat ie wegens drankmisbruik de nor in. Hoe het dan verder moet met een eventuele rechtzaak in verband met die zestien treffers is nog niet helemaal duidelijk. Want ja, ben je wel voor de volle honderd procent verantwoordelijk voor je daden als je straalbezopen bent?
Hebben de Amerikaanse groene smurfen een reden om deze B-weg in te slaan? Zeker.
De onderhavige sportman blijkt namelijk een hoog opgeleide scherpschutter te zijn en afkomstig van dezelfde basis in de USSA waar de vorige recordhouders vandaan kwamen (1). In 2010 schutterde hij er nog flink op los in Irak, maar raakte toen betrokken bij een vet ongeluk met een gevechtswagen. En daar hield hij een traumatische hersenbeschadiging aan over. Normaliter ga je dan bij de schroot, maar deze uienkruier werd rustig naar Afbaardistan gestuurd om daar zijn kunstjes te vertonen. En wat voor kunstjes! Dus de suggestie dat hij mogelijk in de lorem was tijdens zijn laatste missie komt niet als een verrassing.
Het bewijs wordt trouwens wel moeilijk, want op het moment dat onze sniper door zijn kameraden werd opgehaald wees hij meteen op zijn zwijgrecht. En dat doe je niet als je een emmer Bud of een teiltje Four Roses langs je adamsappel hebt gedirigeerd.
Eerst een stel korans in de hens en nou weer zestien lijken. Het wordt tijd dat die hele zooi daar oplazert. Het wordt alleen maar erger.

1. Zie deel 1 dd. 13 maart jl.

donderdag 15 maart-2012
Eigenwijze klootzakken, die Afbaarden. Hebben we onze tape laten zien van onze sniper met zestien keer roos. Daar zie je hem op terugkomen van zijn gig met zijn gun onder een Mo-sjaal. En dan geeft ie zich over bij de poort van ons kampement. Met zijn handen in de lucht. Dat is toch het bewijs dat hij bij zijn missie helemaal in zijn uppie was. Ja, zeggen die baarden, maar waar is de tape van zijn vertrek naar de sporthal? Wat een zeikerds hè? Daar vechten we nou voor. O en dan ook nog proberen om met een vrachtwagen de heli van Leo Panetta aan flarden te rijden. Wat moet zo'n man niet denken? Komt helemaal uit Washington om zijn excuses aan te bieden, komt er zo'n malloot wraak nemen. Gelukkig schoten we hem in de hens voor ie echt gevaarlijk kon worden, maar het is natuurlijk te gek voor woorden.
Trouwens, die toespraak van Leo was ook al zwaar kut. Moesten we allemaal onze wapens afgeven voor we de zaal in mochten. Alsof wij van plan waren om onze minister van Defensie voor zijn ballen te knallen. Oké, hij zit dan wel te zeveren dat Iran niet aan een atoombom zit te frutselen, maar hij draait nog wel bij als ie een paar keer in Tel Aviv is geweest.
God wat een week. Zal blij wezen als we weer naar huis kunnen.

vrijdag 16 maart-2012
Onze Amerikaanse sportheld met zestien caps blijkt zonder overleg met Pinokkio Karzai overgebracht te zijn naar Kuweit. Daar wisten ze ook van niets. Maar toen niets veranderde in iets, verzochten ze de USSA meteen om de sergeant van de Third Stryker Brigade in te pakken en de winkel te verlaten. Als alles goed gaat gebeurt dat vandaag. Terug naar homebase.
Tot 2001 was onze sniper een keurig boordje, maar na 9/11 raakte zijn bloed in de vijfde versnelling en zette hij een helm op. Hij belandde op de legerbasis Lewis- MacChord en daar word je over het algemeen niet beter van.
Hij deed in de aanloop tot zijn gig in Afbaardistan ervaring op bij drie rondjes Irak, waar ie een deel van zijn voet kwijtraakte en een deel van zijn verstand. Als compensatie daarvoor ontving ie een paar medallies en werd ie sergeant.
Normaliter krijg je vervolgens de goeie raad om weer iets leuks in een burgerkloffie te gaan doen. Maar omdat onze hero in spe zo graag bij de groene smurfen wilde blijven en baardvechten inmiddels een plekje in zijn genen had gevonden werd hij naar Afbaardistan gestuurd.
En daar sniperde hij vorig weekend in één nacht zestien keer roos bij mekaar.
O ja, dat onderzoek. Nou wat we al dachten hè: hij was onder de olie. Mocht niet, maar het werkte wel. En dan had ie nog ruzie met zijn wijf en hij was verdrietig omdat een collega-Stryker vorige week voor zijn gemengde noten was geschoten. Kortom, hij zat er gewoon doorheen. Back in the USSA krijgt ie een diepgaand psychologisch onderzoek, misschien een paar jaar een verblijf op een strafcompound met een laag hekkie en dan terug naar vrouw en kinderen.
Dat ze hem nooit naar Afbaardistan hadden mogen sturen? Dat ze de Third Stryker Brigade nooit naar Afbaardistan hadden mogen sturen? Dat ze het Amerikaanse leger nooit naar Afbaardistan hadden mogen sturen? Niet aan de orde. Kees closed. Op een haar na.

zaterdag 17 maart-2012
Denk je van al dat gelul over sergeant sniper Robert Bales af te wezen, komt een Afbaardse parlementaire commissie van zeven man met een heel ander verhaal aankakken. Robertje zou de prestatie niet in zijn uppie hebben geleverd. Hij zou vergezeld zijn geweest van zo'n vijftien tot twintig kameraden, verdeeld over twee groepen.
Dat distilleren de baardementariërs uit de verklaringen van getuigen uit de twee op zo'n anderhalve kilometer van de Amerikaanse basis gelegen dorpen waar het feest plaatsvond. Plus eigen waarnemingen. Volgens hullie was het allahonmogelijk voor één man om het kunstje binnen een uur uit en thuis te fiksen.
Nou vond de exercitie midden in de nacht plaats en die getuigen hadden na de eerste knallen uiteraard ook net hun luiken open. En bij het licht van een olielampie zie je ook niet meteen wie wie is en denk je al gauw dat je geit een gecamoufleerde sniper is. Verder gaat het om ongeletterde boerenlullen die elke dag hun veldje papavers bijhouden en daar zal je geestelijk ook niet beter van worden.
Kortom, dat onderzoek is van nul en gener waarde. Het ging om één gestreste man met een borreltje op. Die moet eerst psychisch door de mallemolen en dan zien we wel verder. En al gaan die baardementariërs en die dorpsidioten op hun tulband staan zo is het en niet anders. Einde verhaal.

dinsdag 20 maart-2012
Ach gossie. Sergeant sniper Bales weet echt niet meer wat er op 11 maart precies is gebeurd. Het was waarschijnlijk go with the flow en voor ie het wist had ie zestien keer in de roos geschoten. Zoiets.
Nou hebben de Amerikanski's wel vaker last van een falend geheugen. Wat ze in Korea hebben uitgevreten is namelijk net zo onbeschrijfelijk als de wandaden van Adolf's slagersgilde een paar jaar daarvoor. En later kwam er nog een onsje bij tijdens de Vietnamoorlog met als absolute hoogtepunten My Lai en de Operation Phoenix. Overigens, met de volledige steun van de Witte Ziekenhuisdirectie. Wat zei bijvoorbeeld directeur Nixon tegen hoofdchirurg Kissinger. Kwootje. Komt ie:

"We gaan dat godvergeten land platgooien, we gaan ze raken, we bombarderen ze volledig naar de kloten".
Kissinger: "Sta ik helemaal achter, mijnheer de president. Ik denk dat het we daarmee het enige juiste doen. Het zijn bovendien toch maar waardeloze termieten". (1)

En daarmee gaf dear Henry precies aan hoe de top van de USSA dacht en denkt over mensen uit de Tweede en Derde Wereld. Korea, Vietnam, Latijns-Amerika, Irak, Libië, Afbaardistan en straks misschien Syrië en Iran. Waardeloze termieten. En of ze nou verpletterd worden door doodseskaders, huurlingen, de CIA, special forces of sergeant Bales, who the fuck cares? Stay tuned.

1. Bea's vertrouwde partner bij de jaarlijkse beklimming van de Bilderberg citeert hier een uitspraak van generaal Westmoreland, de opperbevelhebber van de Amerikaanse troepen in Vietnam.

vrijdag 23 maart-2012
Half november 2005. In de buurt van Haditha, in de Far West van Irak wordt een Amerikaans konvooi getrakteerd op een huistuinenkeukenbom en een korporaal van de mariniers wordt daarbij verenigd met zijn schepper.
Op 19 november worden 24 ongewapende burgers onder wie vrouwen en kinderen over de kling gejaagd door een Amerikaans team van acht mariniers. In het officiële verslag van de eenzijdige match zou er sprake zijn geweest van gevechtshandelingen waarbij de sporthelden hadden gereageerd op vijandelijk vuur. De van vlakbij neergeschoten burgers hadden in die versie gewoon pech gehad.
Nadat journalisten hadden uitgevogeld, dat de zaak wel even anders lag werden de acht boys voor de kadi gesleurd. De procesgang duurde een paar jaar. De moorden werden langzamerhand van wat scherpe kantjes ontdaan. Dood door schuld en andere juridische spitsvondigheden kwamen voorbij. De boys waren nog zwaar in de war geweest door de dood van hun kameraad. Etcetera, enzovoort. Aan het eind van de rit werd een sergeant bedacht met een treetje lager in de pikorde en wat minder poen per maand. De rest ging vrijuit.
Begin maart 2012. In de buurt van Mohhoyan in de Far South van Afbaardistan wordt een Amerikaans konvooi getrakteerd op een huistuinenkeukenbom en een tankboer raakte daarbij ernstig ontregeld. Direct daarna worden de dorpelingen door een aantal leden van de Third Stryker Brigade op een rij gezet en krijgen te horen dat ze een prijsje zullen moeten betalen voor de aanslag.
Op 11 maart worden zeventien ongewapende burgers onder wie vrouwen en kinderen over de kling gejaagd door een Amerikaans team van 15 tot 20 Strykers. Om tonelen à la Haditha te voorkomen wordt sergeant Bales opgescheept met de titel "Sjaak". Hij wordt stilletjes via Kuweit naar Kansas versast en beschuldigd van 17 gevalletjes moord. Inmiddels wordt hij nu al fanatiek witgewassen. Hij was niet lekker. Hij was bezopen. Hij was een goeie vader. Hij was een toffe peer. Hij had nooit uitgezonden moeten worden. Etcetera, enzovoort. Vrijspraak. Vredespaleis? Voel je je wel goed?
Stay tuned

zondag 25 maart-2012
Shit. Dat wordt toch een probleem. Hoe kan iemand die bezopen was binnen één uurtje in twee durpen in totaal zeventien Afbaardse burgers kelen, ze bijmekaar slepen en er de hens in zetten? Hebben de Amerikaanse onderzoekers na rijp beraad het volgende op gevonden: sergeant Bales is waarschijnlijk eerst naar het ene durp gegaan voor een snelle gig. Daarna is ie teruggegaan naar homebase en is later ongemerkt heen en weer geweest naar het tweede durp voor nog een gig. Staat al die bedrijvigheid ook op de video? Nou... nee.... maar uuuh... moeten we nog even uitzoeken. Misschien werkte de video even niet. Of is Bales met zijn dronken kont heel slinks buiten de camera's weten te blijven. En de wachtposten? Die waren even pissen. Stay tuned.

zaterdag 31 maart-2012
De verdediging van de Amerikaanse topschutter Robert Bales neemt delirische vormen aan. Eerst was ie bezopen, toen had ie het afgezette been van een collega niet kunnen verwerken en vervolgens zat ie volgens kenners na zijn voorafgaande gigs in Irak geestelijk al wat wanordelijk in elkaar. Weerhield hem er allemaal niet van om twee keer ongemerkt door wat mijnenveldjes heen en weer te hollen naar twee dorpjes in de nabijheid om in totaal zeventien burgers af te knallen, bijmekaar te slepen en in de fik te steken. Zelfs een Thomas zou naar zijn voorhoofd wijzen.
Om er nog een schepje bovenop te doen heeft een knuppel van het Pentagon gisteren nog een formidabele boer gelaten. Misschien had sergeant Bales wel Mefloquine aka Lariam gebruikt. Da's een anti-malaria middel met alleraardigste bijwerkingen. Je kunt er namelijk depressief van raken, in een hemelse psychose terechtkomen en zelfmoordneigingen kweken. Daarom had de legerleiding van de USSA het middel in 2009 afgeraden voor luitjes die rondliepen met een rugzakje trauma's. En wat denk je wat, volgens eerdere berichten was Robertje een van die luitjes.
De Pentagonknuppel had nog niet mogen neuzen in de medische gegevens van onze sportheld. Dat duurde nog wel een paar weken. Maar het zou hem niks verbazen als de topsniper inderdaad een happie van dat anti-malariaspul had genomen. We zeiden het al: dat wordt uiteindelijk vrijspraak. Daar kan je Lariam op innemen. Stay tuned.