donderdag 11 november-2004
Staat er in het eerste nummer van het nieuwe maandmagazine “Must” het artikel “Steeds meer zatlappen in de Kamer”. Een citaat daaruit:

“Van de minister van Binnenlandse Zaken Johan Remkes is bijvoorbeeld bekend dat hij dagelijks rond het middaguur een alcoholische versnapering tot zich neemt. Dat zou de voornaamste reden zijn geweest dat niet hij, maar de minister van Justitie Jan Piet Hein Donner coördinator van de terreurbestrijding werd”.

Zo. Hoor je het eens van een ander. Gewogen en te licht bevonden. Maar dat een zuipschuit verantwoordelijk is voor de AIVD kan dus kennelijk wel door de beugel. Hoewel, de veiligheidsdienstenmaken zich daarover natuurlijk wel zorgen. En naar wij uit betrouwbare bron vernamen is het heffen van het glas niet de enige reden tot zorg over het functioneren van Remkes. Maar daarover hoort u binnenkort meer. Stay tuned.

vrijdag 12 november-2004
Tsjongejonge. Wat liep die Van Aartsen met zijn sabel te rammelen voor het debat van gisteravond. Als Remkes niet fatsoenlijk kon uitleggen waarom Theo van Gogh onbeschermd over straat fietste dan kon zijn eigen minister van Binnenlandse Zaken opzouten. Allemaal Haags gelul natuurlijk. Window dressing. De uitleg van Remkes was net zo warrig als het haar van Theodor Holman bij windkracht 10. En wat gebeurde er? Remkes mocht blijven!!

Blijkbaar had niemand even de moeite genomen om naar onze site te kijken. Dan was misschien een beetje duidelijk geworden waarom Remkes gisteren zo warrig was. Maar we beloofden nogiets meer en wat we beloven doen we. Zand, de man die in Kleintje Muurkrant de columns verzorgt, stuurde ons zijn nieuwe geesteskind toe. Een column over vriend Remkes, die alsvolgt luidde:

De Remkes Groupies, yeah, yeah

De man met een rotschop in de benen; de man die alcohol en werk moeiteloos kan combineren; de man die kampioen is in het voor zijn beurt spreken; de man die nog meer lekt dan de medewerkers van zijn eigen AIVD; die man die blijkt onweerstaanbaar voor vrouwen. Niet allemaal, maar toch wel genoeg voor een flinke optocht.

Kleintje is, uiteraard, de laatste om dit op zijn Balks of Dons te veroordelen. De man is single, niet echt relevant maar prettig voor Balk. Promiscuïteit is een deugd dan wel een privé-aangelegenheid. Toch moet deze column geschreven worden. Het loopt namelijk de spuigaten uit. Weekendje Brazilië, weekendje Thailand, allemaal meerderjarige dames, dat wel. Maar welke dames, daar draait het om. En dat ook nog terwijl de wereld en zeker Nederland in brand staan.

Wat die gezellige ontmoetingen staatsgevaarlijk maakt is dat in een mengsel van beddengoed, alcohol en voor de beurt praten door de AIVD bij herhaling dames ontdekt zijn die niet vanwege de lust op een rotschop zaten te wachten, maar omdat ze als werknemer van een drugkartel (2x) en als werknemer van de Jihad (1x) gewoon aan het werk waren.

Een beetje met afgeklemde tenen loopt de AIVD nu de dames en aanstaande dames van het hoogste lek van Nederland voortdurend te screenen. Een staatsgevaarlijke minister die zelf object van onderzoek bij de AIVD blijkt te zijn, geeft leiding aan de strijd tegen de Jihad.

Maar goed, privé is privé, zand erover.

Zand

Wein, Weib und Gesang dus. Zelfs als de pleuris is uitgebroken. Een land krijgt wat het verdient.

woensdag 17 november-2004
Wat we nou weer hoorden in de wandelgangen. Onze minister van Binnenlandse Zaken zou overwegen om zelf over een paar weken de pijp aan Maarten te geven. Of aan Henk Kamp, die de voorkeur van Van Aartsen zou genieten. Ons peerd van ome Loeks zou zijn vertrek hebben uitgesteld omdat we dat misschien zouden uitleggen als een mea culpa voor de dood van Theo van Gogh. Verder zouden zijn collega’s niet erg content zijn geweest met zijn urenlange onbereikbaarheid toen in het Haagse Laakkwartier een hele bups aan speciale eenheden van allerlei pluimage zich samentrokken om een stel fundamentalistische,half ontklede heren naar buiten te sleuren. En dan waren er nog zijn mallotige poging om Roger Vleugels met een feitelijk Berufsverbot op te schepen, zijn licht overmatig heffen van het glas en zijn affaires met een paar dames van wie de AIVD een stille beroerte kreeg. Kortom Johan ligt niet bijster lekker meer aan de boorden van de Hofvijver en daarom zou hij aan zijn stutten willen trekken voor hij een rotschop onder zijn hol krijgt. Onze zegen heeft ie.

zondag 21 november-2004
In aflevering 2 van deze serie op vrijdag 12 november jl. ruimden wij een plek in voor een column van “Zand”. Een regelmatige scribent in onze papieren uitgave. Daarin bracht hij naar buiten dat de AIVD van tijd tot tijd zandzakken voor de deur van het Ministerie van Binnenlandse Zaken moest gooien. Om te voorkomen dat er al teveel shit naar buiten sijpelde over minister Johan Remkes. Shit die betrekking had op diens vrij overvloedige gebruik van alcoholica en het rollebollen met appetijtelijke dames. Tot die dames behoorden volgens “Zand” ook twee sirenes uit de sferen van eenstel drugskartels en een derde zou zich zelfs verslingerd hebben aan de diepe roerselen van de jihad.

Geen wonder dus dat een aantal vertegenwoordigers van de main-stream pers zich op pad begaven om “Zand” uit te graven om zo meer aan de weet te komen over de drie duistere babes van Remkes. Een van hen was de vliegende reporter Rob Vuurens die namens Nieuwe Revu opereerde. Rob belde ons afgelopen week op met de vraag of wij hem in contact wilden brengen met “Zand”. Leek ons in verband met diens privacy niet zo verstandig. Gisteren, rond een uur of een, belde hij ons opnieuw. Hij vertelde dat hij net daarvóór telefonisch benaderd was door Vincent van Steen, woordvoerder van de AIVD. Die had Rob gevraagd of hij AIVD-dossiers over minister Remkes in zijn bezit had. De dienst was bang voor grote koppen in de Nieuwe Revu.

Naar eer en geweten ontkende Rob dat hij over welk Remkes-dossier dan ook beschikte. Wel gaf de journalist toe bezig te zijn met een nader onderzoek naar de achtergronden van het “Zand”-artikel en stelde de logische vraag hoe Van Steen bij hem terecht was gekomen. Dat wilde de AIVD-snuffelaar niet zeggen. Hij erkende in de loop van het gesprek wel dat hij het artikel in Kleintje Muurkrant gelezen had.

Een ding is zeker: die aflevering was raak. En aan de hand van bovenstaande gebeurtenis zijn ook de volgende vragen valide:

Waarom houdt de AIVD-dossiers bij van minister Remkes?
Zijn er recentelijk AIVD-dossiers over minister Remkes verdwenen cq. gecopieerd?
Worden journalisten als Vuurens afgeluisterd cq. in de gaten gehouden?
Wordt Kleintje Muurkrant in de smiezen gehouden?

Leuke vragen voor Kamerleden die eindelijk eens af willen van dat gezeik over muslims en godslastering. Stay tuned.

vrijdag 10 december-2004
Op vrijdag 12 november jl. meldde onze columnist Zand voor het eerst dat minister van Binnenlandse Zaken Johan Remkes van tijd tot tijd wat slordige keuzes maakt als hij op zoek gaat naar een dame voor een paar gezamenlijke hoogstandjes. De toch al zwaargeplaagde jongens van de AIVD hadden geconstateerd dat "ome Loeks" bij twee gevallen de heuvel had bestegen van partners met drugsconnecties en eenmaal van een exemplaar die een jihadclub in haar mobieltje had opgeslagen. Voor een minister van Binnenlandse Zaken elders in de EU minimaal een zaak die brede aandacht zou krijgen in de mainstream pers. Naaralle waarschijnlijkheid gevolgd door een Marche Funèbre voor de carrière van de betrokken minister.

Zo niet bij ons. Om allerlei redenen die ons tot nu toe duister zijn gebleven werd onze toch niet zo kinderachtige openbaring gewoon doodgezwegen. Misschien gaat het in dit soort gevallen om een afspraak tussen de RVD en de mainstream pers. Zoiets van "Kan gebeuren jongens, maar Johan zal in het vervolg beter uitkijken. Zand erover". En de heren van de AIVD hebben de drie dames stevig op het hart gebonden verder hun lippen op elkaar te houden.

Is overigens vaker gebeurd. Toen journalist Rob Vuurens zich bij ons meldde met vragen over deze kwestie vertelden wij hem in het voorbijgaan iets over het min of meer analoge geval van voormalig Minister van Defensie Henk Vredeling. Ook hij gorgelde nogal eens met alcohol en ook hij drapeerde zijn pantalon menigmaal over een vreemde stoelleuning om hem eens flink van jetje te geven. Althans volgens rubberzolen van de militaire inlichtingendienst uit dat mobielloze tijdperk van het kabinet Den Uijl, waarin ze soms handenvol werk hadden om de drift van de minister te beteugelen cq. om de schade te beperken. En waarbij ze soms gebruikmaakten van de irreguliere assistentie van het schaduwcommando van de Prins* .

Een van de dames met wie Henk het paradijs betrad was volgens de speurneuzen Viola Enkelaar ofwel Viola van Emmenes ofwel Viola Holt.

Dat was kaassie voor Rob Vuurens die met het hele verhaal inclusief de Remkes-inleiding de manager van Viola benaderde. Het enige dat hij tot nu toe wist los te wurmen was dat Henk een huisvriend van de Enkelaars was geweest en in die hoedanigheid wel eens overnachtte in huize Enkelaar. Op een logeerbed. Wat doet de manager? Die belt de AIVD, vertelt meneer Van Steen wat ze heeft gehoord en vraagt hoe dat nou zat met Viola en Henk. Van Steen wist van niks. En zo hoort het ook. Maar belt daarna wel als een dumdumkogel met Vuurens en vraagt hem of hij inzage heeft gehad in een paar dossiertjes van Remkes. Is dat lachen of is dat huilen? Dat is humor. Stay tuned.

* Zie de serie "Het schaduwcommando van de prins" op de site van De Morgenster en in Kleintje Muurkrant 337 tot en met 342

woensdag 15 december-2004
Dat noemen ze debatten. Ratelt die meneer met dat valhelmkapsel en die ziekenfondsbril uit Capelle aan de IJssel dat ministers gerust hun ruzies op straat mogen uitvechten. Moet kunnen omdat het tijdens de paarse periode ook kon. Rare vrijbrief maar soit. Dus als Donner en Remkes met elkaar rollebollen over competenties is dat volgens die sprekende pop met die horrel oirbaar. Maar waarom vraagt dan niemand uit de Kamer-corral bijvoorbeeld of het juist is dat Remkes geen coördinator is geworden van het anti-terreurbeleid omdat ie te vaak alcoholische versnaperingen achteroverslaat? En dat ie ritmische oefeningen heeft gehouden met drie damesvan wie de achtergronden niet je dat waren (nee, geen kwartet voor zover wij weten). En dat de AIVD een deel van die vijfhonderd nieuwe agenten moet reserveren om Johan te behoeden voor verdere onverstandige escapades.

Waarom vraagt niemand dat? Waarom vraagt niemand zich af of een dergelijke “loose canon” eigenlijk wel de baas kan zijn van een ministerie dat zich in het brandpunt bevindt van onze schaduwgevechten tegen de baarden? Ter verdediging van onze eigen normen en baarden, pardon waarden. Hik.

Of is het adagium van de in 1995 overleden journalist Wim Klinkenberg “zet de meest chantabele mensen op de hoogste posten en je bent de baas in dit land” nog steeds valide?

Wat was dat ook weer met die secretaris-generaal van Justitie? En met dat Nederlandse koekoeksei dat in de nieuwe Europese Commissie is gedropt? Om maar eens een paar recente voorbeelden te noemen. Moet je nou echt een kale nicht zijn om dit soort vragen te durven stellen? Jezus! Mohammed!*

* doorhalen wat niet verlangd wordt.

zondag 2 januari-2005
Er lijkt alweer een tsunami op weg te zijn in de richting van minister Johan Remkes. De eerste trof hem tijdens de debatten over de moord op Theo van Gogh in de Tweede Kamer toen Van Aartsen hem nog net niet binnen boord kon houden. Zij het met zichtbare tegenzin.
De volgende vloedgolf kwam bij ons vandaan en ging over het gemak waarmee hij partners uitzoekt voor een robbertje bonken in het donker. Niks mis mee, ware het niet dat er af en toe partners voorbijkomen die door de AIVD niet erg geapprecieerd worden.
De derde tsunami maakte zijne excellentie mee inThailand zelf, maar goddank stond zijn bungalow aan de goede kant en kon hij gewoon uitslapen.
Gisteren zorgde partijgenoot Wiegel in het teeveeprogramma Buitenhof voor het vierde exemplaar. Volgens Hansepans is het net of het ministerie van Binnenlandse Zaken onder het regime van Johan gewoon niet meer bestaat. Met name op het gebied van de veiligheid. Wiegel kwam zelfs tot de uitspraak dat Remkes “er niet voldoende bovenop heeft gezeten”.
In het licht van tsunami nummertje twee zou je bijna zeggen dat Johan misschien andere voorkeuren heeft, maar dat kan ook heel lekker zijn. Hoe dit ook zij, het is wat ons betreft duidelijk dat de huidige minister doelwit is van een bewuste campagne vanuit zijn partij om hem te lozen. En dan is elke tsunami welkom.

zaterdag 12 februari-2005
Schrijft de burrie van Den Haag pissig aan Remkes: Hé Johan, ik had toch graag vantevoren willen weten dat die twee islamitische novieten in de Antheunisstraat in een pand van de AIVD zaten. En dat ze eitjes hadden. Want vijf van mijn ordehandhavers hebben splinters voor hun reet gekregen en dat had mogelijk vermeden kunnen worden als ik op de hoogte was gesteld*. Zou je even willen uitvlooien waarom en hoe dat allemaal zo fout heeft kunnen gaan? Om eventuele brokken in de toekomst te kunnen voorkomen. Liefs, Wim.

Schrijft meneer de minister vanuit de sauna in Gorredijk: Wim, er zijngeen relevante gegevens achtergehouden. Bovendien zijn de operaties van Brillemans’ regenjassen en spekzolen geheim. Een eenvoudige boerenlul als een burgemeester krijgt bij een voorgenomen actie tegen (mogelijke) terroristen pas informatie van de AIVD als er een veiligheidsrisico aan vast zit. Via het OM. En in deze casus van Jason Walters en zijn makker in de Antheunisstraat kregen mijn speurneuzen pas in de nacht van 8 op 9 november het flauwe vermoeden dat de twee verdachten wel eens vuurgevaarlijk konden zijn en lieten een waarschuwing uitgaan. Ook aan het OM. Dus ik zie geen reden voor een onderzoek naar het doen en laten van de AIVD voorafgaand aan de slag in de Antheunisstraat. Liefs, Johan.

Over mega-bullshit gesproken. Als wij goed zijn geïnformeerd dan hebben de boys van Sybrand van Hulst jarenlang op hun gemak die twee vlasbaarden in de smiezen kunnen houden. Maar oh wat jammer nou, de hightec apparatuur in het huis van Jason & Co. heeft in al die tijd niet geregistreerd dat ze wat explosief speelgoed hadden aangeschaft.

Maar wat was er dan in Mohammed’s naam wel geregistreerd? Dat ze elke morgen stonden te zwengelen in de wc? Dat ze honderd keer opdrukten om een beetje in shape te blijven? Dat ze de koran van voor tot achter lazen en weer terug? Dat ze ansichten stuurden naar Tora Bora? Belachelijk!

Of was er inderdaad sprake van een Madrid- of een 9/11-scenario? Je zou dat bijna denken. Want was het niet zo, dat Mohammed Bouyeri op 2 november Theo van Gogh met een mes en een gun om het leven bracht? En was toen al niet vastgesteld dat de leden van de zogenaamde Hofstadgroep ook bij die verwarde geest over de vloer kwamen? Hoe hoog moet je IQ dan zijn om binnen een week vast te stellen dat die hele Hofstadgroep wel eens vuurgevaarlijk zou kunnen zijn? Niet hoog. We mogen -misschien met enige reserve- dus aannemen dat Sybrand en zijn kornuiten met elkaar dat niveau wel halen. Conclusio: De inhoud van de brief van Johan aan Wim kan met een noodgang worden geprullebakkeerd.

Er moet gewoon een onderzoek komen. Wim heeft gelijk.

* Zie “Jason, Frans en Hans” van woensdag jl.

maandag 21 februari-2005
Om eens lekker de moderne democratie op te snuiven zijn BN-ers als Job (1), Geert en Alie (2) in het recente verleden al eens achter die mevrouw met die stenen fakkel neergestreken. Dzjob heeft daarbij kennelijk de smaak te pakken gekregen, want samen met vier andere niet-gekozen collega’s en Thommetje de Graaf is hij opnieuw voor een weekje naar de overkant van de plas geweest. O, en niet te vergeten met Johan Tsunami Remkes. Die was mee om eens intiem met collega’s en hoofden van dienst te babbelen over baardbestrijding, inperken van de burgerrechten en andere ongein.
Nou Johan vielmet zijn giegel in de Groningse boter. Want wie werd precies tijdens zijn bezoek tot opperhoofd van alle Amerikaanse veiligheids- en spionagediensten benoemd? John Negroponte. Een icoon van de democratie. We hoeven alleen maar te denken aan John’s optreden in Honduras om zijn uitverkiezing van harte toe te juichen.
Dat was in de eerste helft van de jaren tachtig toen Johnnyboy daar ambassadeur was. Hij werkte er (min of meer stilletjes) jarenlang nauw samen met legerleider Gustavo Alvarez Martinez, die in die heikele Iran-Contra periode ondermeer verantwoordelijk was voor het unieke optreden van Batallion 316.
Een doodseskader dat zorgde voor de verdwijning van meer 140 vakbondsmensen, studenten en andere linkse oproerkraaiers. Het Batallion vestigde verder nog een indrukwekkende reputatie met het martelen van gevangenen. Geïnstrueerd door leden van het Argentijnse Batallion 601 waarover wij in het artikel “Steekspel rond een uraniumdeal” al een bloederig boekje hebben opengedaan (3). Abu Ghraib avant la lettre.
Geen wonder dus dat Negroponte zijn vriend Alvarez Martinez in 1983 in Washington voordroeg voor de “Legion of Merit”. Een medallie die toenmalig president Ronald Reagan hem gaarne verleende. Op grond van zijn verdediging van de democratie.
Dezelfde strijd die nu ook in en door Nederland wordt gevoerd. Met volle steun van John Negroponte, die kortelings ook in Irak een geweldige indruk heeft achtergelaten(4). En we moeten er niet van opkijken als Johan straks eveneens een vetleren Legion of Merit-medallie krijgt opgespeld. Vanwege zijn inzet voor de democratie in de Antheunisstraat, onder de lakens, bij een glaasje wijn, in de sauna, in Thailand, Brazilië en op andere plekken waar de vijand dreigde toe te slaan. Als dat gebeurt kan wat ons betreft de vlag uit.

(1) Vinden die Angelsaksen een geinige voornaam
(2) Volgens de Telegraaf, hoewel de opties Haiderabad, Timboektoe of de Far Oer eilanden ook valide zijn. De marine staat voor niks. Ten bewijze daarvan verwijzen wij wellicht ten overvloede naar de verklaring van regeringsonderhandelaar en political researcher bij het Europees Parlement Peter Kipuw in het artikel “Torpedo aan bakboord (14)” van afgelopen vrijdag. Vice-admiraal Klaver zou de vrolijke order hebben gegeven een ongebruikelijk gat aan te brengen in de voorruit van Kipuw’s jeep.
(3) Zie daarvoor de site van de Morgenster.
(4) Zie op deze site het artikel “Negroponte is back” van 11 januari jl.

zondag 27 februari-2005
Onvoorstelbaar eigenlijk. Maar op 12 februari jl. steunden wij Wim Deetman. Het kraakloze ambtsketen van Den Haag. Die had toen net aan Tsunami Remkes flink pissig om een onderzoek verzocht naar het falen van de AIVD in de slag op de Antheunisstraat. Hoe kon het dat hij als ordebewaarder en beschermheer van de lokale koddebeiers niet op de hoogte was gesteld door Sybrand Brillemans van Hulst dat die twee vlasbaarden in pyama al jaren in een woning van de AIVD zaten en vuurwapengevaarlijk waren cq. in staat om met eieren te gooien?

Nou de Snip en Snap van onze nationale veiligheidzijn eindelijk tot een antwoord gekomen. Zoals gebruikelijk een antwoord dat geen antwoord is.

Donner en Remkes hebben aan de burries van de grote steden laten weten dat er een werkgroep moet komen. Hoe verzin je het. Die club moet al emmerend de komende tijd gaan bepalen welke info de AIVD moet delen met de stadsbestuurders in de strijd tegen moskeebezoekers die met wc-ontstopper en een flesje Maggi wel eens een bom zouden kunnen fabriceren.

De schrik van Gorredijk heeft tijdens het overleg van gisteren ook nog toegezegd dat de afdeling bromsnorren nog een slordige 13 miljoen euro erbij krijgt. Ondermeer om uit te vlooien of de grootgrutters die wc-ontstopper en Maggi in de reclame gooien gecompenseerd worden vanuit Riyadh.

Om nog maar te zwijgen over de pronte uitbreiding van Sybrand’s woelmuizenkennels in de provincies en de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging met 250 man. Dat laatste ondermeer om de 87 toegangspoortjes tot Alie’s nieuwe huis te kunnen bemannen en Geert in staat te stellen van tijd tot tijd zijn peroxydevoorraad aan te vullen.

Dzjob Cohen, als voorzitter van het korpsbeheerdersberaad, was heel blij met de nieuwe werkgroep. Maar die heeft voor dit soort ongein dan ook een stevige hersenspoeling in de Verenigde Staten gehad.

Daar hebben ze al een Reichssicherheitshauptamt. En hier zijn we hard op weg. Onder het mom van terrorismebestrijding. En als je die strijd maar flink oppompt via onze geweldige media dan kan je verder ongestoord het hele sociale stelsel afbreken. Onder leiding van een stelletje dwaallichten uit de kudde van Jezus en een horde liberalen die wel de zakkenvullers ruim baan geeft, maar de rest van de bevolking opscheept met een staatsregime waarvan Thorbecke nu nog gekrulde tenen krijgt.

Met Wiegel kon je tenminste nog lachen. Maar vergeleken met de huidige generatie kluivenduikers zijn zelfs Bassie en Adriaan om te bulderen. Nee schat, de Maggi is op.

maandag 9 mei-2005
Wat een gesteggel over de vraag of de AIVD nou wel of niet taps heeft gewist. Taps van die twee vlasbaarden uit de Haagse Antheunisstraat. De een zegt swelles, de ander snietes en weer anderen zeggen dat het technisch zelfs niet kan. Dus de messen worden alweer flink geslepen en de zagen bijgepunt voor het debat daarover in de Tweede Kamer.
Inmiddels heeft onze wijn en trijnaanbidder op Binnenlandse Zaken al driftig vooruit verdedigd. In zijn antwoord op vragen in die richting van de geachte afgevaardigde Peter van Heemst van 15 april jl. kwam Tsunami Remkes tot het volgende statement:

“...Binnen de AIVD is staand beleid dat van microfoons alleen de geluidsfragmenten die door de audiobewerker als relevant zijn aangemerkt en waarvan dus een schriftelijk verslag is gemaakt, worden bewaard. De beluisterde niet relevante geluidsfragmenten waarvan geen verslag is gemaakt, worden na een bepaalde periode overschreven. Deze periode varieert van één week tot een aantal weken, gerekend vanaf het moment van opname...”.

Nou, in het kader van de bezuinigingen kunnen we dat wel billijken. We moeten allemaal een stapje terugdoen, nietwaar? Maar wat zei Johan op vragen in diezelfde richting van de geachte afgevaardigde Marijke Vos van 12 januari 2005? Het volgende:

“...De niet-geselecteerde gesprekken blijven enige tijd op het tapsysteem bewaard omdat later, in samenhang met andere informatie, alsnog kan blijken dat de gesprekken van belang zijn. Sinds juli 2004 worden alle in het kader van terrorismeonderzoeken vastgelegde telefoongesprekken standaard tien jaar bewaard...”.

Oh, dus als een terrorist een belletje pleegt naar zijn kapper, zijn slager of zijn imam dan wordt de tap ervan tien jaar bewaard. Maar als diezelfde terrorist tegen zijn maatje zegt dat ie naar de kapper, de slager of de imam gaat dan wordt de tap ervan na een paar dagen overschreven. Wie kan duidelijk maken dat dat logisch cq. geloofwaardig is, krijgt van ons een jaarabonnement van de sauna in Gorredijk. Stay tuned.

zaterdag 23 juli-2005
Toen in de jaren tachtig en negentig de geheimzinnige groepering RaRa Nederland verraste met een niet onaanzienlijk bomtapijtje ontstond er wel wat reuring in het Haagse kippenhok. Maar niet de blinde kippendrift van tegenwoordig die al ontstaat als er bijvoorbeeld weer iemand gevonden is die vijf jaar geleden drie maanden in Pakistan heeft doorgebracht in het huis van de opoe van een voormalige uitbater van een tankstation, waar een Afghaanse toerist die nu al twee jaar geniet van de branding van Guantanamo regelmatig zijn auto laafde.
Gelukkig hebben we één minister die zijn kalmte bewaart en niet toegeeft aan de gekte van de dag. Hij spoelt gewoon zijn lijf regelmatig door, gaat naar de sauna, pakt een lekker wijf als het zo uitkomt en brengt zijn vakanties door in tropische landen. Heb je tenminste zo min mogelijk gezeik aan je kop.
Toen 10/4 ‘snachts ontbrandde in de Haagse Antheunisstraat zou hij ruwweg tussen 03.00 en 09.00 niet bereikbaar zijn geweest. So what?
Toen op 26/12 van het vorig jaar een tsunami rond de hele Indische Oceaan kustgebieden teisterde zat onze minister in Thailand. Net als nog een heel stel Nederlanders. Maar niet meteen als een door de bliksem getroffen weerhaan gaan kijken of hij iets kon doen. Gewoon niks van je laten horen. Kalmte kan je redden. Pas als ze in Nederland gaan zitten te kutten over de vraag waarom hij niet stante pede met een paar laarzen aan door het getroffen Thaise gebied is gaan baggeren is het vroeg genoeg om even je gezicht te laten zien op een desolaat strandje. So what?
Nu hier in Nederland via de opmerkelijk actieve media de spanning dagelijks wordt opgevoerd met de suggestie dat Amsterdam binnenkort hetzelfde lot wacht als Londen omdat Balk en Henk zonodig dappere jongens en meisjes naar Irak en Afghanistan moesten sturen, is onze Groningse vriend weer op zoek naar een tropische verrassing. Mocht vandaag of morgen echt de pleuris uitbreken in de tram op het Damrak, de bus bij Sloterdijk of de metro bij het Amstelstation dan ligt de minister heerlijk in het zonnetje van het Braziliaanse Fortaleze. So what?

dinsdag 30 mei-2006
Zo, dat weten we ook weer. Net als in de bananenrepubliek van Bush mogen ook hier journalisten naar believen worden afgeluisterd door de AIVD. Aldus minister Remkes. Vooral die lastige klootzakken die zich bezighouden met het naar buiten brengen van zogenaamde staatsgeheimen. Alles wordt keurig vastgelegd op door Remmie en Donnie in Tel Aviv geleasde spulletjes, vermenigvuldigd met een kopieerapparaat op de gang en vervolgens uitgedeeld aan al dan niet in de petoet zittende avonturiers en of buitenlandse collega-snuffelaars. Weten ze tenminste waar de vijand zit. Dit alles in afwachting van een wet die binnenkort zonder twijfel als een scheet door de Kamer zal worden geblazen, waarbij de bevoegdheden van de AIVD verder zullen worden uitgebreid. Inclusief dat afluisteren. Je bent een Amerikaanse kolonie of niet.
Die wet moet er komen omdat ze aan de oever van de Hofvijver bang zijn dat de baarden in ons land wel eens serieuzer naar het kromzwaard zullen grijpen, nu het eind van die uitdunningsoperaties in Irak en Afghanistan verder weg lijkt dan Madrid of Londen.
Journalisten moeten volgens Remmie trouwens geen kapsones hebben. Het zijn doodgewone burgers en ze staan dus niet buiten de wet. Als de oortjes van de AIVD dus denken dat een paar krantenjongens fout bezig zijn, dan mogen ze luisteren van Remmie.
Lekker hè, als je minister bent hoef je nergens bang voor te zijn. Kan je bijvoorbeeld bij de carnaval rustig je PC Hooft-tractor op de verkeersvrije Grote Markt in Groningen neerzetten zonder een klem of een plakker te krijgen, je uitsloven in een kroeg met een lekkere blonde meid en uren later met een licht hoofd het etablissement verlaten om onder begeleiding van een paar oortjes je vette lappen op te zoeken. Maar ja, verschil moet er zijn. Stay tuned.

Heerlijk nieuws. VVD-prominent Johan Remkes wordt waarnemend burgemeester van Den Haag. De vaste ooievaarstandplaats, waar hij ooit als minister van Binnenlandse Zaken furore maakte in het eerste, tweede en derde kabinet van Jan Peter Lullo. Naast premier tevens eigenaar cq. exploitant van het ooit naar een ferme wasbeurt riekende appartement 223 van het Domburgse Badhotel, maar dit terzijde (1). Johan krijgt de Haagse ketting om die tot voor kort tussen de prammen van partijgenoot Pauline Krikke hing. Ook al iemand met een bezwadderd verleden (2), maar het lijkt er al een tijdje op dat zoiets een conditio sine qua non is om bij de VVD hogerop te komen. Zegt u misschien “Hoezo? Heeft Johan dan ook iets op zijn kerfstok?”. Nou, onbevlekt is zijn verleden niet. Johan keek regelmatig heel diep in het glaasje en liep nogal eens achter zijn externe vleesboom aan. Bij dat laatste was hij soms wat slordig en koos voor een potje krikken dames uit die bij de AIVD tot lichte paniek leidde. En dat verschijnsel deed zich opnieuw voor op 10 november 2004. De minister van Binnenlandse Zaken was namelijk nergens te vinden toen de onder hem ressorterende AIVD en een speciale smurfeneenheid overgingen tot de totaal onnodige raid op het tot de voorraad safe houses van de AIVD horende pand in de Antheunisstraat. Daar waren twee vervaarlijke luitjes van de zogenaamde Hofstadgroep ondergebracht. Een groep die door de speurneuzenclub van ome Johan geheel in kaart was gebracht. Op eentje na. Mo Bouyeri. Die zouden de smurfen hebben gemist. En zo kon het gebeuren dat diezelfde Mo een week voor de slag op de Antheunisstraat de gelegenheid te baat nam om Theo van Gogh te kelen. En de verantwoordelijke minister? Die bleef gewoon zitten. Al dit fraais kunt u eerder in deze serie terugvinden. Als gewone burger van een gewoon land zou je zeggen dat dit toch voldoende moet zijn om Johan als DHL-pakket terug te sturen naar Groningen. Maar u weet het: in een narcostaat is alles mogelijk. Na zijn ministeriële carrière werd Johan dus bloosloos weer lid van de Landdag en in 2010 benoemd tot Commissaris van Alex in Noord-Holland. Op 1 januari van dit jaar leverde hij die warme stoel in en lummelde wat rond tot ie werd gevraagd om de hamer te hanteren in het adviescollege voor de plotseling opgebloeide stikstofproblematiek. En nu dan ook nog om een jaartje in te vallen als burgemeester van Den Haag. Zoals gezegd, heerlijk nieuws. Proost Johan. Ouwe rakker. Zet hem op. Stay tuned (JP).

(1) Zie dit artikeluit de Volksfiets van 28 maart 2009.
(2) Zie de serie “Krikke-gate”.