donderdag 9 september-2004
In november 1999 kocht bedrijvendokter Joep van den Nieuwenhuyzen op een veiling het Arubaanse golfterrein Tierra del Sol van de Sun/Satcom-combinatie voor 18 miljoen dollar. Je zal zo’n dokter hebben, want de reële waarde werd geschat op 47 miljoen dollar. Overigens was de patiënt die moest bloeden ook niet van al te beste huize. Sun/Satcom stond op papier namelijk onder leiding van Joost Taverne. Ook al een (ex-) arts, maar dan een echte. Joost fungeert namelijk vaak als schild van aartszwendelaar Robert Jan Doorn, die vrij recent nog op Curacao bijna was ontvoerd door niet al te vrolijke Colombiaanse typesvanwege een financieel verschil van mening. Joep had een jaar voor de koop uit al eens wat cash in Tierra del Sol gestoken, maar de putjes bleken bodemloos te zijn. Die transactie werd over de bunker gedrived via RDM Technology Holdings. Zonder bankgarantie van Willem Scholten.
Joep moest naast die 18 miljoen ook nog 6 miljoen piek aan overdrachtsbelasting betalen en nog een slordige tien miljoen aan achterstallige erfpacht. En over dat laatste bedragje wordt nog steeds zwaar gesteggeld. Want Joep vindt dat die achterstallige erfpacht niet op zijn bord thuishoort en de huidige Arubaanse regering wel. De jarenlange discussie daarover is in een stroomversnelling terechtgekomen nu Joep graag voortgang wil maken met een aanpalend luxe villa-project, Miramar. Met de vorige Arubaanse regering waren wel leuke afspraken gemaakt over die erfpachtkwestie, maar die club was op dat moment demissionair en kon volgens het huidige kabinet geen besluiten daarover nemen. Om het als zeer belangrijk voor de locale economie beschouwde Miramar-project niet uit zijn voegen te trekken, is premier Oduber van plan Joep toch groen licht te geven. Mits die in ieder geval 1 miljoen florins ophoest. Over die erfpacht moet in de nabije toekomst dan maar weer verder worden geouwehoerd. Wat is dat toch met die zakenlui? Als wij een stofzuiger kopen of een roomklopper en we betalen niet dan staat er in no time een deurwaarder met zijn neus tegen het raam. Maar bij luitjes als Joep schijnt dat toch anders te gaan. Misschien moeten wij ook maar eens een dokter raadplegen. Of een demissionaire regering. Of nog beter: een havendirecteur.

donderdag 16 november-2006
De eerste aflevering van “Joepie” dateert van 9 september 2004. Die ging over de niet zo frisse financiële strapatsen van bedrijvendokter Joep van den Nieuwenhuyzen op Curacao. Nou ja, dokter. Meer een chirurgijn van de oude stempel. Als je een likdoorn had adviseerde Joep meteen om je hele poot er maar af te zagen. Dat heette dan gezond maken. Nou is Joep niet de enige healer die zo tekeer gaat. Daarvoor verwijzen we bijvoorbeeld ook naar de wereldwijde activiteiten van het dokterscollectief KKR, dat in 1989 onder leiding van Henry Kravis (de Gordon Gekko onder de Bilderbergers) fruitgigant en drugsvehikel Del Monte overnam, doormidden hakte, een paar onderdelen wegmieterde en het vervolgens gezond verklaarde (1).
Maar dit terzijde. In “Joepie” schuift ook ene Joost Taverne voorbij. De leerling van de naar Curacao verhuisde titatovenaar Robert Jan Doorn, die je ook al niet al te dicht tegen je warme boezem moet drukken, want voor je het weet ben je je hele hebben en houden kwijt. Nou blijkt uit een paar mails in onze discussierubriek, dat die tovenaarsleerling niet heeft stil gezeten. Hij heeft een paar kunstjes van zijn baas geleerd en bracht die in een onbewaakt ogenblik blijkbaar ook in praktijk. Zo simsalabimde hij ooit het obligatiefonds Baumgartner uit een golfputje. Volgens de brochure zou dat fonds maandelijks een niet te versmaden smikkelrendement opleveren en je kreeg na vijf jaar je poen weer terug. Nou, dat ging een tijdje goed, maar na niet al te lange tijd begon de motor te haperen en al gauw stond het vehikel in de berm. Geen rendementen meer. De belazerde participanten gingen aan de noodklok hangen, maar het beieren leverde tot nu toe geen donder op. Inmiddels hebben drie van hen zich bij ons gemeld. Zonder twijfel een fractie van het aantal slachtoffers dat vriend Joost met dit geintje heeft gescoord. En die zullen her en der wel toornig naar een kantoor van het Nederlandse gilde van bromsnorren zijn gebeend om aangifte te doen. Maar zoals wij recentelijk van hogerhand nog mochten vernemen worstelt dat gilde met een chronisch bezettingstekort. We mogen dus gevoeglijk aannemen dat een of andere krullenjongen of een lokale tiepkip het boeltje in arren moede maar op een zacht pitje heeft gezet met de kookwekker op oneindig. Kan het net zo lang sudderen tot niemand meer weet wat er in die pan zit.
Onderwijl genieten Robert Jan en Joost op Curacao van het wijdse blauwe uitzicht. Proost kerel, lispelt de leermeester zacht. En samen met zijn leerling heft hij het glas.

(1) Zie het artikel "Royalty" (14) op onze Followupsite.

woensdag 13 december-2006
Bij het lezen van bovenstaande titel zou u misschien denken dat we van plan zijn om iets te berde te brengen over ome Willem’s broodje poep of zo. Of iets over Joep van den Nieuwenhuyzen, de dokter op de afdeling fraudologie. Nee, zijn we niet van plan. We willen het nog even hebben over Joost Taverne, de leerling en bij sommige gelegenheden associé van topzwendelaar Robert Jan Doorn, die ooit de golfstokken met Joepie kruiste op de Tierra del Sol-course van Aruba. Zoals wij eerder in deze serie al onthulden heeft Joost recentelijk de zaak weer eens hogelijk belazerd. Nu via het obligatiefonds Baumgartner. Wie daar namelijk zijn florijnen in putte kreeg na een paar maanden al geen rendement meer en moet nog maar afwachten of ie zelfs zijn inleg aan het eind van de rit nog wel terugkrijgt. Reclameren in de richting van Joost op Curacao had net zoveel zin als te proberen om van premier J.P. Klootviool een maoïst te maken. Omdat wij nogal eens beschuldigd worden van het aan de lopende band baren van canards verwijzen wij gaarne naar onze discussierubriek om dit kwalijke bericht over Joost te staven. Daar hebben zich namelijk al vier slachtoffers gemeld en geheid dat het in werkelijkheid om een veelvoud daarvan gaat. Nou dachten we toch dat ons justitiële apparaat nog wel iets in de melk had te brokkelen op Curacao en omstreken. Maar vooralsnog heeft nog geen enkele wetshandhaver ook maar een vin verroerd in deze zaak. Tsja, je scoort natuurlijk wat makkelijker met het achter de vodden zitten van ongelukkige bolitaslikkers dan met het achter het gaas wurmen van een stel gladde Nederlandse zakenlieden, die al jaren iedereen besodemieteren die zich in hun omgeving vertoont. Niks nieuws natuurlijk. Zo gaat dat nu eenmaal in het Koninkrijk der Nederschande. Stay tuned.

dinsdag 9 januari-2007
Op een dag nog niet zo heel lang geleden werd het jacht van ene Jacques Voets door een stel ijverige vertegenwoordigers van het Portugese gezag aangehouden en opgebracht. Er wordt wat geneuzeld over de vraag of die aanhouding nou binnen of buiten de territoriale wateren van Portugal plaatsvond, maar dat beschouwen we voor het gemak maar als een academische kwestie. Interessanter was de reden waarom onze avontuurlijke landgenoot naar binnen werd getrokken. Hij had namelijk een flink uit de kluiten gewassen ladinkje hash aan boord die hij naar eigen zeggen had opgehaald van een lokatie aan de Westafrikaanse kust. Schijnt een populaire hub te zijn voor de doorvoer van spicy lekkernijen naar allerlei oorden in ons Vierde Rijk.
Nou kan je voor zo’n geintje in Portugal al gauw dertig jaar voor je mik krijgen en dat kan je moeilijk rangschikken onder de term vakantie-uitje. Wil je van die tijd het nodige afknabbelen is het dus niet onverstandig om een aria in te zetten. Volgens ingewijden zou Jacques dan ook voor die artistieke weg hebben gekozen en tegenover een Portugese onderzoekbef met een voce particulare het volgende ten beste hebben gegeven:
Jacques zou aan de vooravond van zijn zo ongelukkig afgelopen avontuur naar Curacao zijn ontboden. Hij zou daar zijn ontvangen door een goede bekende: Joost Taverne. Ook voor ons geen homo incognito. Volgens Jacques bracht Joost hem stante pede naar alweer een knakker aan wie vele pennenvruchten zijn besteed en meestal geen juichende: Robert Jan Doorn. Babbel, babbel, babbel over het project en de vraag of Jacques er trek in had. Had Jacques wel. Per saldo was het niet de eerste keer en er werd hem een stevig aandeel in de winst in het vooruitzicht gesteld. Iedereen blij en de volgende dag zou Jacques een ontmoeting hebben met de financier van de hele onderneming. En laat dat nou volgens Jacques ene Joep van den Nieuwenhuyzen zijn geweest.
Nou zal dat supertrio de inhoud van Sjakie’s aria naar het land van Lafontaine verwijzen of Sjakie denigrerend afschilderen als de baas van een chocoladefabriek, maar geinig is het wel.
Waar haalt die gozer het vandaan, hè?!

donderdag 11 januari-2007
Klein maar fijn. Blijkt de boot waarmee Jacques Voets zijn roesmiddelen vervoerde het eigendom te zijn van zijn broer. En laat die broer nou onlangs in Nederland voor acht jaar achter het gaas zijn geprikt. Niet alleen vanwege zijn medeverantwoordelijkheid voor de minder prettig afgelopen trip van Jacques, maar ook vanwege zijn aandeel in meer van dit soort touristische exercities.
Waarom Jacques overigens in zee zou zijn gegaan met Robert Jan Doorn is een beetje onduidelijk. Volgens insiders bezat de familie Voets in vroeger en wellicht gelukkiger dagen een flinke portefullie onroerendgoed en zou die via allerlei listigheden voor een groot deel zijn kwijtgeraakt aan diezelfde Doorn, de vermeende zoon van Maup Caransa. Maar loyaliteiten in dit avontuurlijke wereldje zijn net zo veranderlijk als Paris Hilton bij het springen van de eieren. Of John van den Heuvel in zijn visie op de nasale cliënt van Brammetje Moszkowicz. Kennelijk geldt dat niet voor de band tussen Robert Jan en Joepie, die uit de Portugese verklaring van Jacques valt te destilleren. Die band bestaat namelijk al heel wat langer. In de jaren negentig, toen hij door allerlei bromsnorconcentraties al flink in het snotje werd gehouden vanwege het vermeend soppen en strijken van avontuurlijke gelden, kreeg Doorn thuis in ’s Graveland vele malen bezoek van vriend Van den Nieuwenhuyzen. In verband met het hemelse plan om commerciële luchtschepen te gaan bouwen. Leek leuk, werd niks. Een tweede Hindenburg werd ons bespaard. Maar het toont op zijn minst aan dat de twee mega-scharrelaars elkaar wel zagen zitten. En als Sjakie nu tegenover een Portugese onderzoeksbef verklaart dat ie in het voortraject van zijn gestrande nautische expeditie op Curacao ontmoetingen had met Robert Jan, diens loodsvis Joost en last but not least Joepie, dan kijken wij daar niet van op. Een mens moet toch verder en aan het leven op de Antillen hangt een stevig prijskaartje. Stay tuned.

vrijdag 12 januari-2007
Ooit gehoord van Ever Moving Circle International? Is een soort marketingbedrijf met een hoog Lexingtongehalte, gevestigd in een kantoorgebouw aan de Amsterdamse De Cuserstraat 93 tegenover de bloemenstal. Reden tot voor kort de Bentley’s er af en aan, de laatste tijd is dat een kilootje minder geworden. Meer dan waarschijnlijk onder invloed van iemand die als “inkrimper” is aangetrokken om de internationale Circle draaiende te houden. Die inkrimper is niemand anders dan Joost Taverne, de bediende van Ollie D. Doorn op Curacao. Beiden experts op eilie-gebied.
EMC is het kind van Dicky Peschar. In het circuit Tricky Dicky genoemd en niet omdat ie op Nixon lijkt. Een gelikte gozer uit Wassenaar, die nogal makkelijk iemand zijn centen uit zijn zak lult en die dan vervolgens in illusionistische zaken steekt die net zoveel opleveren als een triootje in Beetsterzwaag. Zo raakte Dicky zo’n zes, zeven jaar geleden tientallen meloenen kwijt bij de voorgenomen productie van “Robin and the dreamweavers”, een tekenfilm voor volwassenen. Nou ja, Dicky. De financiers. Ouwe beurstijgers als Willem Smit, Adri Strating en Ad van der Reijden plus de Britse zakenbank Brewin Dolphin, waar Dicky entree kreeg dankzij de inspanningen van de fameuze Nederlandse koorddanser Robert Jan Doorn, gingen het schip in.
Nog een leuke. Vorig jaar bracht EMC drie meloen oranje shirtjes op de markt met DVD’tjes vol babbels en beelden van Nederlands Elftalkrakers als Landzaat, Kromkamp en Heitinga. Kon je kopen bij Bruna en de postkantoren voor € 3,95. Op zich misschien niet eens zo’n beroerd idee, maar als die lorren pas worden geleverd als de jongens van San Marco al bijna door Portugal uit het WK zijn geschoffeld blijf je wel met de hele voorraad in je mik zitten. En wie draait dan voor de strop op? Bruna, de postbode, Dicky of de aandeelhouders van EMC? Wie zijn die aandeelhouders by the way? Naar verluidt de ex-Ajax coryfeeën Aron Winter en Richard Witschge, de schoonzoon van de ook in de Holleeder-files voorkomende Rini Huis in 't Veld.
Dicky rijdt dus op dun ijs en da’s link. Vooral als je de berichten mag geloven dat op een dag in mei 2006 zijn hele administratie buiten op de De Cuserstraat rondritselde, hij met Pierre Fiscus aan het rollebollen was over twee meloen en 5 ton dollar stiekem uit het vestzakje van Bulldog’s baasje Henk de Vries zou hebben gepeuterd. Dat wordt dus een hele klus voor Taverne om Dicky’s Ever Moving Circle aan de gang te houden. Sterkte Joost.

zondag 14 januari-2007
Als je in laag water vist, dan heb je een goeie kans dat je haakie op de bodem komt te liggen. Dat heet een bodemprocedure en je moet het geduld van 72 engelen hebben voor je dobber in beweging komt. Of de aan de fast lane gewende Dicky Peschar dat geduld ook kan opbrengen is de vraag. Niettemin maakt de oude gabber van topsnorkelaar Eric Peute, die ooit samen met admiraal Mens zwaar onder de indruk de Amsterdamse grachten bevoer, sinds september gebruik van deze methode om iets uit de kas van De Telegrof op te takelen. Aanleiding was een artikel in Hakkie Holdert’s natte droom dd. 9 juli 2006 waaruit Tricky Dicky met enig gemak kon destilleren hoe een platvis zich voelt met een haakie in zijn strot. Volgens de krant had ie naast de narigheid die wij in onze vorige bijdrage in deze serie al eens te berde hebben gebracht nog meer op zijn geweten. Bijvoorbeeld het hardhandig restylen van de vrouw van zijn jongste koter. Dat vond Dicky blijkbaar te far out gaan en hij nam een bef in de arm om zijn kilogram te halen.
Nou, op zich niks mis mee. Maar volgens interne bronnen aan de Basisweg was er toch iets meer aan de hand. De vuilnisbak met het labeltje “Dicky” stond bij de redactie namelijk al wat langer klaar om buiten te worden gezet, maar dat gebeurde niet omdat de krant zelf ook een financieel belang had bij het Oranje DVD-shirtjes project van Dicky, Aaron en Richard.
Pas toen het echt op de basaltblokken liep ging De Telegrof overstag en maakte van de Ever Moving Circle een ellips. Want zo werkt dat in de zakenwereld. We gaan morgen toch maar bij wat dieper water zitten. Nog een prettige zondag verder. En mocht u toevallig willen biechten, u weet het hè? Oppassen. Voor je het weet ligt je hele hebben en houwen bij de AIVD.

donderdag 25 januari-2007
Voor het inkrimpen van Tricky Dicky Peschar’s zoveelste luchtballon Ever Moving Circle (1) moet de in dit geval als bedrijvendokter in het veld zijnde Joost Taverne af en toe even overwippen uit Curacao. Want als je zo’n reorganisatie aan Dicky moet overlaten komt er waarschijnlijk geen ene reet van terecht. Dicky wordt in het wereldje van ouwe jongens krentenmik gezien als de man van de brainwaves, niet als uitvoerder. Zo’n operatie kost natuurlijk wel pegels. Maar noch Dicky noch Joost hebben er moeite mee om zich met andermans geld boven het maaiveld te verheffen, in gelikte PC-bullen rond te zoeven in geleasde Bentley’s en breeduit te smullen van the good life.
Wat Joost betreft hebben we bijvoorbeeld al een paar maal gewezen op diens lumineuze obligatiefonds Baumgartner dat je rendementen vol Hawaïmuziek beloofde, maar toen puntje bij doelpaaltje kwam niks dan dissonanten verspreidde. Kan je zeggen dat de deelnemers domme luitjes waren, maar achteraf kijk je een koe in zijn gelagkamer. Tot nu toe hadden zich vier slachtoffers van Taverne’s voze praktijken zich bij ons gemeld. Maar gisteren liep de teller opnieuw omhoog. We got mail en die luidde alsvolgt:

“Ook wij (mijn broer en zijn vrouw voor fl. 80.000 en ondergetekende voor fl. l80.000) zijn in de mooie woorden gestonken van heel vriendelijke medewerkers van Joost Taverne, met zijn mooie plannetjes. Graag verlenen wij alle medewerking om te bereiken dat ie achter de tralies belandt. Wij hebben het zwaar door hem en zijn dieper in de schuld geraakt via opwaardering van onze hypotheek. We moeten nu dus nog 30 jaar aflossen en houden dan niets over.”

Een no cure no pay-bef in de buurt? Of op Curacao? Lijkt ons een appeltje-eitje. Als er bij Joost tenminste wat te halen valt. Voor verdere berichten van dit front... Stay tuned.

1. zie vorige bijdrage in deze serie.

donderdag 5 april-2007
We hebben het hier al eerder gehad over Joost Taverne. Ouwe associé van de van alle markten (goud-, hash-, rommel-, vastgoed-, geld-, Dapper-, beleggings-, etc.) thuis zijnde Robert Jan Doorn. De laatste keer dat we neusden in de besognes van Joost was op 25 januari jl.. Toen hadden we het over zijn poging om de hebbedingen-onderneming Ever Moving Circle van Tricky Dicky Peschar en een paar uitgevoetbalde godenzonen op de rails te houden. O ja, en zijdelings ook nog even over het door hem verwekte beleggingsfonds Baumgartner & Baumgartner. Zoiets als Jansen & Jansen, alleen waren die betrouwbaarder.
Want mensen die de nodige poen in Taverne’s vehikel hadden gestoken om op comfortabele wijze een extraatje voor hun ouwe dag naar binnen te takelen, kwamen van een Curaçaose kermis thuis. Noppes. En waar hun dukaten zijn gebleven mag Joost weten. Maar ze nemen het niet. In onze discussierubriek staat sinds gisteren een oproep aan alle binnen deze context door Joost genaaide investeerders om zich te melden bij schade-bef Bob “Columbo” Van der Goen. Kijk, that’s the spirit. Gaan met die banaan. Stay tuned.

dinsdag 1 mei-2007
In aflevering 6 kwam de tekenfilm al voorbij. Robin and the dreamweavers. Had Tricky Dicky Peschar bedacht. De huidige collega van de nogal losjes met andermans geld omspringende Joost Taverne in de cadeautjes-onderneming Ever Moving Circle. Dicky ging voor de verwezenlijking van zijn wulpse tekendroom met de pet rond in de Lexington. Het vervolg op het roemruchte “Barretje Hilton” waar crème en prut elkaar ontmoetten onder het genot van een beschaafd drankje en een bite en soms in gezelschap van een paar lekkere Robins. Zoals we al eens schreven mansde Dicky een heleboel meloenen bij mekaar van luitjes die een venture capital avontuur meer of minder niet uit de weg gingen. Tot in Engeland toe, dankzij de assistentie van Robert Doorn. De witwaskoning van Curacao, die bij tijd en wijle zijn hofnar Taverne op pad stuurt om zijn boertige zaakjes tot een goed einde te brengen.
Een van de avonturiers die zijn knip trok toen Dicky met zijn pet voorbijkwam in de Lex was ICT-schuimer Willem Smit, die daar net als de andere financiers een pakketje aandelen in Dreamweavers NV voor terugkreeg. Een NV die was ondergebracht bij een ouwe bekende van Doorn en Taverne in het Landhuis Joonchi op Curacao: Greg Elias van Intertrust (1).
Het leek allemaal niet onaardig. Maar zoals zo vaak bij ideeën van Dirruk W. Peschar, net als je dacht dat je je kon laven aan het koele water van de oase kreeg je zand tegen je huig. Zo ook bij Robin and the dreamweavers. Iedereen voelde zich in zijn Oger-zak gescheten, maar hé dat is het risico van venture capital avonturen. Intrigerende vraag is wel: wat heeft bijvoorbeeld zo’n Willem Smit gedaan met zijn waardeloze pakkie aandelen? Vroegen wij hem aldus:

“Geachte heer Smit,
Volgens betrouwbare bronnen heeft u uw aandelenpakket Dreamweavers NV ooit overgedragen aan Willem Holleeder. Met het oog op een publicatie op de Actueelpagina van onze site zouden wij graag willen weten wanneer die overdracht heeft plaatsgevonden, wat de reden was van die overdracht en wat de gevolgen daarvan zijn geweest. U hartelijk dankend voor uw medewerking,
Etcetera, etcetera.”

Nooit geschoten, nooit een lekkend dossier. Stay tuned.

1. Voor Greg en zijn zonnige Intertrust zie bijvoorbeeld de artikelen "De achterzijde van het Beursschandaal" en "Neerlands stille kracht" in Kleintje Muurkrant 317 en 353.

dinsdag 1 mei-2007
Da's rap op deze eerste mei. Schrijven we een uurtje of wat geleden een briefje naar Willem Smit, komt er per kerende mail dit binnen:

Naar aanleiding van uw vraag voor de publicatie op uw site www.stelling.nl
Nog nooit heb ik één transactie gedaan met de door u genoemde heer Holleeder, in welke fonds dan ook.
Van alle transacties die door mij of door één van mijn vennootschappen zijn gedaan in het door u genoemde fonds, kunt u desgewenst inzage krijgen op ons kantoor.
Op een bankafschrift gedateerd 08/02/2004 staan het aantal aandelen wat ik bezat en nog steeds bezit zowel free tradeable als restricted shares.
Naar ik meen, was het bedrijf toen al ter zielen.
Uw stelling in deze is complete onzin.
Zo betrouwbaar blijken u bronnen in dit geval niet te zijn.
Met vriendelijke groet,
Willem M. Smit

Ja heel leuk en aardig allemaal, maar waarom meldde Holleeder zich dan in dit verband herhaalde malen bij Dicky aan de deur?

zondag 6 mei-2007
Alweer gescoord. Gisteren knoertte het Antilliaans Dagblad een van onze steekpassjes keihard in de kruising in de wedstrijd tegen Zwendel Vooruit. Het team van coach Robert J. Doorn met de beruchte pingelaars Joost Taverne en Tricky Dicky Peschar in de gelederen. Het ging om de zaak rond het obligatiefonds Baumgartner & Baumgartner, die door ons op 16 november van het vorig jaar via deze serie het eerste zetje kreeg. Tientallen luitjes met high hopes werden door Joost listig van hun poen afgeholpen. Nou is het over het algemeen wijs om stil te blijven zitten als je geschoren wordt. Maar als alle zeep verwijderd is en je blijkt te bloeden als een oeros, kan je alsnog de kapper bij zijn familiewapen grijpen. Zoals eerder gezeid werd schadebef Bob “Columbo” van der Goen daarvoor in de arm genomen. En er is inmiddels al aangifte gedaan wegens oplichting. Joost zelluf had een heel andere visie op het gevalletje Baumgartner. Hij kon er niks aan doen. Hij had namelijk aan het begin van de match informeel 25 meloen euro uit de pot van Baumgartner geleend aan het Nasdaq genoteerde Royal Waterlily holding, waaronder op papier een paar uiterst bedrijvige ondernemingen waren opgehangen. Zoals de Winterswijkse BV Premier Waterbedden. Joost vergat erbij te vertellen dat ie bij de koninklijke waterlelie zowel president als CEO was en dat de waterbedden uit Winterswijk op punt van barsten stonden. Dat laatste gebeurde niet veel later en met die zondvloed verdwenen de 25 meloen van Baumgartner uit zicht. Volgens Joost bereikte hij daarmee de status van een kale kip, dus Van der Goen en zijn cliëntèle konden het rustig schudden.
Ook in de slotscène van een drama in Volendam verscheen een nudistische kip ten tonele. Alleen heette die niet Joost, maar Dicky. Die was zonder veren geraakt nadat zijn Exxilco BV van de dijk was gedonderd en verzoop. Exxilco was een zogenaamde groothandel in wol, waarvan de aandelen in handen waren van Peschar’s fantasievolle NV Game Invest World Wide op Curacao. De directie van het wollige gebeuren was in handen van Joost Taverne’s Suffisant Trustees NV. Net als bij Royal Waterlily werden er in de loop van de tijd flinke bedragen rondgepompt, maar van echte bedrijvigheid was geen sprake. In dit geval werden overigens geen particulieren de botter in geholpen, maar de ABN-AMRO. Voor vier meloen. Daar zaten ze zeker net even mee te genieten van Grijpman’s Czardasfürstin (1).
De vraag is of al deze perikelen invloed hebben op het voortbestaan van de door ons voor de orkestbak getrokken Ever Moving Circle International aan de Amsterdamse De Cuserstraat. Mochten ook hier een stel kale kippen benen maken in een Bentley, dan hoort u dat meteen van ons. Stay tuned.

1. zie aflevering 2 van “Bank te koop” van 3 mei jl.

woensdag 23 mei-2007
Rouw past de De Cuserstraat. Nog heel even en ideeënman Dicky Peschar ruimt daar het veld. Nee niet vanwege leg before wicket, maar omdat de slogan business as usual niet meer van toepassing is. Of juist wel. Het is maar hoe je het bekijkt. Het is namelijk niet de eerste keer, dat onze cricketfanaat zich vroegtijdig kon omkleden. Vandaag zou trouwens nog een deurwaarder langskomen om het kantoormeubilair te verpatsen aan belangstellenden. Maar guttik nou, afgelopen zondag heeft een of andere onverlaat ingebroken en de hele boel al weggehaald. Dus die man kan wel thuisblijven. Het Antilliaans Dagblad besteedde een paar dagen geleden opnieuw ruime aandacht aan deze materie. Maar voordat het zover was, nou, nou, nou. Lees hier en hier en huiver. Of de ruiming in de De Cuserstraat ook betekent dat de Ever Moving Circle hiermee ook tot stilstand is gekomen en dat bijvoorbeeld godenzonen als Richard Witschge en Aron Winter inderdaad met deze affaire een flink shirtje hebben uitgetrokken, is niet helemaal duidelijk. Maar reden om eens lekker de blommen buiten te zetten zullen ze niet hebben. Stay tuned.

donderdag 24 mei-2007
Krijgen we me daar toch een mail op wielen in reactie op ons vorige stukkie over Dicky Peschar. Vet. Zeer vet. Luidde alsvolgt:

"In uw artikel "Joepie de poepie" (13) verwees u naar een vraaggesprek met de heer Peschar in het Antilliaans Dagblad van 22 mei jl. Aangezien ik mij kan voorstellen dat het geheugen van de heer Peschar hem door inname van de nodige genotsmiddelen in de steek laat, voel ik mij geroepen te reageren op een op mij betrekking hebbende, door hem in voormeld vraaggesprek gedane uitspraak. Volgens de heer Peschar zou ik bij hem gewerkt hebben en op staande voet ontslagen zijn omdat ik mijn geheimhoudingsplicht zou hebben geschonden.
Ten eerste heb ik nimmer enige arbeidsrechtelijke relatie met de heer Peschar of één van zijn vennootschappen gehad, tengevolge waarvan de quote "op staande voet ontslagen" kant noch wal raakt. Wel heb ik in het verleden werkzaamheden voor American Dream Entertainment Inc., een aan Dreamweavers N.V. gelieerde vennootschap, verricht, dewelke werkzaamheden ik na uitblijving van betaling van de facturen dienaangaande, uit eigener beweging heb stopgezet.
Ten tweede voel ik mij, als jurist, in grove mate aangetast in mijn integriteit en professionaliteit, nu de heer Peschar als reden voor voor hem verzonnen ontslag het schenden van mijn geheimhoudingsplicht aanvoert. Dat ik vertrouwelijke informatie zou hebben gelekt is een pertinente leugen! Overigens, het publiceren van zulk een grove beschuldiging zonder toepassing van hoor en wederhoor door het Antilliaans Dagblad getuigt mijns inziens niet van zorgvuldige journalistiek.
Rest mij op te merken dat de malversaties van de heer Peschar zich niet beperken tot Ever Moving Circle B.V. of Dreamweavers N.V., doch dat ook talloze andere mensen door hem op enigerlei wijze gedupeerd zijn, hetgeen onomstotelijk blijkt uit de vele tegen hem of aan hem gelieerde vennootschappen gevoerde rechtszaken en tegen hem gedane aangiften.
Wij beschikken over talloze dossiers die de (frauduleuze) handel en wandel van de heer Peschar en aan hem gelieerde vennootschappen blootleggen en die de vele overige halve waarheden en pertinente leugens als door de heer Peschar gedaan in voormeld artikel in het Antilliaans Dagblad weerleggen.

Mr. M.J. Kluijfhout."

Het is net of maître Kluijfhout boos is op Dicky. Gek hè? Stay tuned.

vrijdag 25 mei-2007
Appeltje, eitje. Zojuist vernamen wij uit welingelichte kringen (Antilliaans Dagblad) dat de Ever Moving Circle failliet zou zijn verklaard. Het faillissement zou zijn aangevraagd door een personeelslid van Tricky Dicky Peschar. Veel is er niet te halen, want zoals u weet is afgelopen zondag het hele hok in de De Cuserstraat leeggehaald door een stel onverlaten.
Over timing gesproken. Uiteraard zijn ook de aanwezige computers gejat en niet op een stoep voor de deur achtergelaten. Dat wordt voor de nabestaanden dus een uiterst moeilijke klus om bijvoorbeeld de inkomsten en uitgaven te reconstrueren. Errug hè?
De teraardebestelling van EMCI zal nog lang nagalmen in het zo knusse clubhuis van de cricketvereniging VRA in het Amsterdamse Bos, waar nog niet eens zo lang geleden ook Willem Endstra en Willem Holleeder in alle rust af en toe hun zakelijke besognes afhandelden. Je kan tegenwoordig zelfs niet eens meer een fatsoenlijk potje batten en bowlen zonder geconfronteerd te worden met allerlei twijfelachtige lieden. Wat een wereld! Stay tuned.

vrijdag 25 mei-2007
Aaaaaach. Krijgen we een mailtje van Eddie “Rockstar” van Nierop. Lid van de beroemde (huh?) familie Van Nierop en hotemetoot bij cricketclub VRA (1). Dat mailtje luidde alsvolgt:

“Het bestuur van VRA Cricket heeft er behoefte aan te melden dat de heren Willem Endstra en Willem Holleeder nooit voet hebben gezet op het complex van VRA voor het afhandelen van hun “zakelijke besognes”. De heer Peschar was in het verleden met zijn bedrijf sponsor van de club”.

Nou begrijpen we best dat zo’n keurige bedoening niet graag geassocieerd wordt met twijfelachtige lieden. Maar wij konden Eddie’s missive niet voor kennisgeving laten passeren. Dus batten wij het volgende terug:

“Onze informatie betreffende de heren Endstra en Holleeder is ondermeer afkomstig van iemand die werkzaam is op het complex. Verder is de heer Peschar volgens de website van VRA lid sinds 1991 en wordt zelfs opgevoerd als speler”.

Zo. Anders mocht u misschien denken dat we maar wat uit ons ongesponsorde boordje zitten te lullen. No way, José. Stay tuned.

1. Zie de website van VRA. Of die beroemdheid van Eddie’s familie zich uitstrekt buiten onze landsgrenzen en zich bijvoorbeeld kan meten met die van onze koninklijke familie is niet duidelijk. Noch op welk terrein die staat van beroemdheid is bereikt. Jammer.

maandag 28 mei-2007
O ja, voor we het vergeten. We kregen nòg een mailtje van Eddie "Rockstar", telg van de beroemde familie Van Nierop. Willen we u niet onthouden. Luidde alsvolgt:

"Ik vind het verhaal over zijn lidmaatschap geen probleem. Dick (Peschar, red.) is sinds 1991 non-playing member. Maar Endstra en Holleeder hebben op de openbare weg en de parkeerplaats in het Amsterdamse Bos gestaan en op het bekende bankje van de Quote-foto gezeten. Wat iemand die op het complex werkzaam is aan jullie heeft gemeld klopt (gelukkig) niet. Sterker, is uit de duim gezogen. Ik was op de bewuste dag aanwezig op het clubhuis en heb de heren vanaf ons clubhuis-balcon in de verte zien staan op de parkeerplaats van het Amsterdamse Bos aan het einde van de Nieuwe Kalfjeslaan, waaraan onze velden grenzen. Binnen het hek ijn de heren niet geweest. Groet Ed van Nierop".

Zo langzamerhand neemt deze discussie bizarre vormen aan. Met Dicky hadden we gelijk, maar met Willem I en Willem II lag het anders. Die zijn wel vlakbij het VRA-clubhuis geweest, maar dat was op de openbare weg. En Ed stond bij die gelegenheid toevallig op het balcon en zag het duo daar wat rondscharrelen en op een bankie zitten. Dat was het. Onze informanten zijn thumbsuckers. Nou nemen we niet aan dat onze Rockstar elke godganse dag aanwezig is in het clubhuis en dat ie dus ook afhankelijk is van de informatie over de dingen van de dag via diezelfde thumbsuckers. Dat wordt dus heen en weer runnen tot niemand meer weet waar het ook weer over ging. Van ons mag Ed gelijk hebben. Maar wij herinneren ons nog als de dag van Reinhard Mey dat ex-mafiamaatje Brammetje M. stijf en strak ontkende dat Willem II, vriend Paja en nog wat Joegoslavisch ongeregeld bij hem op kantoor Willem I een gun op zijn kanes hadden gezet. Was je reinste thumbsucking. Was misschien op de parkeerplaats of op de openbare weg of zo, maar niet op Bram's kantoor. Ligt nu toch wel iets genuanceerder zouden we zeggen. Maar hé, waar gaat het eigenlijk over? Stay tuned.

woensdag 27 juni-2007
O, en u dacht dat de wicket van Dicky Peschar voorgoed gevallen was? No way José. Uit een paar artikelen van het Curaçaose AD van eergisteren blijkt dat onze vriend bloosloos plannen heeft ontwikkeld om met die niet werkende DVD's in shirtvorm de wereld te veroveren. Min Holland. Goed, er zijn wat luitjes die hun poen zijn kwijtgeraakt. Maar dat is de schuld van die kloten Postbank. En een beetje van Richard Witschge en Aron Winter. De twee als ambassadeur van de Ever Moving Circle ingehuurde godenzonen. Die hebben een half meloen gebeurd voor de moeite, terwijl ze dat bedragje beter in de firma hadden kunnen laten zitten. Maar wat is wijsheid?
Om zijn mondiale ideeën vorm te geven zou Dicky na het echec van EMC samen met zijn gabbertje Joost Taverne naar Londen zijn afgereisd om hun voelhorens in de City te prikken. Volgens Dicky zelluf bij Barclays, volgens onze informatie bij een paar hedgefondsen. Daarbij zouden ze contact hebben opgenomen met een andere avontuurlijke geest: Michel van Rijn. De kunstmusketier zou beschikken over een aantal interessante kennissen in de wereld van de losse flappen, die met een beetje goeie wil misschien wel omgeluld konden worden om wat exemplaren uit hun voorraad in het project te steken. Ze zouden inderdaad een paar gesprekken hebben gevoerd. Niet alleen over hun wrakke DVD's, maar ook over Van Rijn's idee om de zogenaamde Yohobro te introduceren in West-Europa. Oftewel "de zwarte Kerstman". Een gebaard verschijnsel dat al lang gemeengoed is geworden in de zwarte gemeenschappen in de VS. Jammer genoeg raakte de zwarte kerstman ondergesneeuwd bij hun listige gekeuvel over de DVD's en die werden zonder enige moeite door de potentiële financiers als garbage doorgeprikt. Dan ben in je wezen al uitgeluld. Maar volgens lieden uit de omgeving van Van Rijn zouden Dicky en Joost nu meloenair Freddie Haayen naar voren hebben geschoven. Oud Van Kootenmaatje, oppoetser van de Golden Earring en voormalig hotemetoot van de platenmaatschappij Polydor. Freddie zou het DVD-schip weer vlot moeten trekken. Ook al omdat ie zelf een paar ton in het wrak zou hebben geïnvesteerd. Jammer genoeg konden we deze info niet bij Van Rijn verifiëren. Zeker op bezoek bij de zwarte Kerstman. Yohooooo. Pardon Stay tuned.

vrijdag 26 oktober-2007
He, he. Eindelijk. Joepie voor het luik. Wegens vermeende faillissementsfraude. Een bedrijf laten ploffen nadat je alle poen eruit hebt getrokken. En die poen dan gebruiken om een andere BV te spekken en je eigen knip. Zoiets als waarvoor voormalig xtc-jongleur Pieter Knabben eerder deze maand al achterover is getrokken, maar dan een tikkie anders (1).
Heel loffelijk wat die fraudehunters doen. Maar nou Joep toch naar binnen is getrokken zouden andersoortige speurneuzen eens bij hem langs kunnen gaan voor een paar vraagjes over Joepie's banden met scharrelaars als Robert Jan Doorn en Joost Taverne. En niet te vergeten over de verklaringen van Jacques Voets. Over Robbedoes, Joost en Joepie in verband met de financiering van zijn voorlopig laatste drugsoperatie. Werd wel een zeperd, omdat Sjakie vroegtijdig van zee werd geplukt, maar dat doet niet ter zake. Bovendien doet zich de vraag voor of er misschien nog meer van dit soort avonturen zijn geweest. Per saldo doet het OM dat wel vaker. Eerst iemand achter het gaas mieteren voor bijvoorbeeld een paar gevalletjes afpersing om dan meteen daarna nog een paar gevalletjes liquidatie eraan vast te plakken. En gelijke monniken gelijke kappen, niet waar? Of werkt dat bij witte boorden anders? Stay tuned.

1. Zie de afleveringen 7 en 8 van de serie "Beffen in de mist" dd. 16 en 19 oktober jl.
2. Zie de afleveringen 4 en 5 van deze wonderschone serie op de Followup-site.

vrijdag 29 april-2011
Nou, vort dan maar. Omdat er van mainstream tot blogkrocht kond wordt gedaan over de arrestatie van "Tricky Dicky" Peschar willen wij niet achterblijven. We zullen het kort houden. Duik in de serie "Joepie de poepie" op onze Followup-site en je ziet een stoet van kleurrijke figuren uit Dicky's dreamworld voorbij stuiteren. Van Robert Jan Doorn tot Rini Huis in 't Veld, van Richard Witschge tot Joost Taverne. Echt om te lachen. En wees eerlijk, dat hebben we nodig in deze barre tijden. Stay tuned.

woensdag 8 augustus-2012
Aáááááááach. Volgens het Financieele Dagvod heeft Dicky Peschar gistermiddag een zeperd geladen bij een Haarlemse kadi. 146 dagen zuchten, 240 uur opoe de zebra overhelpen en een boete van 50 roodjes die hij niet heeft. Wegens het oplichten van een voormalige dochter van de ABN/AMRO, faljissementsfraude en valsheid in geschrifte. Je mag ook niks.
De vermaarde financiële jongleur heeft al aangekondigd in hoger beroep te gaan. Al moet ie er desnoods poen voor lenen. U kunt alles, nou ja heel veel, over deze affaire in FD lezen. Voor de leuke dingen verwijzen wij graag naar eerdere afleveringen van deze serie op onze Folloup-site. Kejje lachen. Stay tuned.

zaterdag 20 juli-2013
Wat een heisa gisteren. Bedrijfsarts Joepie van de Nieuwenhuyzen kreeg een zeperd van 2,5 jaar wegens een heel teiltje ongein. Omkoping, valsheid in geschrifte, faljissementsfraude, meineed en het bezit van een vals paspoort. Het wandelende pak begreep er geen lor van en gaat in hoger beroep en als dat niet helpt nog hoger. Mocht ie aan het eind van de rit toch nog achter het gaas moeten dan kan ie altijd nog uitwijken naar een land waarmee Nederland geen uitleveringsverdrag heeft getekend. Panama? Leuke suggestie (1). Maar bij eventueel zwaar weer vertrekt Joepie waarschijnlijk liever naar Vanuatu. Schijnt ie regelmatig zijn gezicht en andere lichaamsdelen te laten zien. Een aardig stukkie uit de buurt, maar wel in de regio waar Joepie's gabber Robert Jan Doorn in de jaren zeventig een libertarische Phoenix wilde oplaten (2).
Nu we het toch over die connectie en zijn strafrechtelijke component hebben: wat is er eigenlijk gebeurd met de verklaring die ondeugend ondernemer Jacques Voets eerder deze eeuw heeft afgelegd tegenover een Portugese handhaver (3)? Is die verklaring ooit in Rotjeknor terecht gekomen? En zo ja, wat is daarmee gebeurd? Anyone?

1 ) Zie aflevering 2 van “Lady en zijn tramps” van vcandaag.
2 ) Het beste is als u even Robert Jan Doorn goegelt en dan bij Wikipedia naar binnen sluipt.
3 ) Zie voor dit verfrissend stukje oud nieuws aflevering 4 van deze serie dd. 9 januari 2007.