vrijdag 31 oktober-2003
Dat had Mikhail Khodorkovsky niet gedacht. Eerst zijn maatje Lebedev achter de tralies. Dat was al even schrikken. Maar vervolgens hij zelf. En dan mag je samen met George, Wesley, Wim en Ed in het bestuur van de Internationale Crisis Group zitten, zo'n klap verwacht je niet (1). Wie wel? Nou waren er natuurlijk vantevoren de nodige maatregelen genomen om in ieder geval de aandelen van zijn Yukos in veiligheid te brengen als onverhoopt stront aan de knikkers kwam. Het merendeel van dat pakket (61 procent) is in handen van Menatep. Een internationale offshore groep die statutair zijn tenten heeft opgeslagen in het zo geliefde Gibraltar. Uit de officiële paperassen van die groep blijkt dat als Mikhail plotseling het hoekje mocht omgaan of anderszins incapabel wordt om de tent te leiden, vijftig procent van de aandelen Menatep overgaan naar een Gibraltar-vehikel van een van zijn getrouwen. Maar wat zijn die lorren nog waard als Putin bijvoorbeeld de tegoeden van Yukos in Rusland blokkeert of aan de oliekraan gaat zitten morrelen? Nou zal hij dat niet gauw doen, want dat is snijden in eigen vleeswaren en die zijn toch al schaars. Maar de schrik zit er stevig in. Zowel bij de dagelijkse leiding van Yukos die voor een flink deel in handen is van Amerikanen als bij de westerse aandeelhouders. Die laatsten hebben dan ook niet zo lang geleden de Schreibtischmörder Henry Kissinger en Schwarzenegger-fan Jacob Rothschild (2) naar Moskou afgevaardigd om eens een praatje te maken met Putin. Zo'n Jacob bijvoorbeeld wil niet dat zijn pakketje aandelen Yukos straks in de open haard kan of in Arnie's Kampf-vuur. Door de detentie van Khodorkovsky is de schade al groot genoeg. Maar het dilemma van Putin is niet gering. Enerzijds kan hij van zijn lang zal zijn leven niet de financieel-economische samenwerking met het westen op losse schroeven zetten. Anderzijds wil hij wel gerechtigheid en in ieder geval een deel van de poen terug die ten tijde van het Vodka Jeltsin-regime door de zogenaamde oligarchs achterover is gedrukt en naar offshore-oorden als Gibraltar is weggesluisd. Helpers weg. Tweede ronde. Stay tuned.

(1) zie "Mabeltje" (20) van 29 oktober
(2) zie "Arnie en de geldstoot" van 16 oktober

maandag 3 november-2003
In 1992 was de Liechtensteiner Rudolph Ritter in Frankfurt een van de founding fathers van de St. Petersburg Immobilien und Beteiligungs AG, kortweg SPAG. Een onderneming die zich zou concentreren op investeringen in Russisch vastgoed. Het stadsbestuur van Sint Petersburg kreeg van dat Duitse initiatief een warm gevoel van binnen en verwierf zich zelfs een pakket aandelen in SPAG. Min of meer ter controle werd de onderburgemeester, die de buitenlandse economische betrekkingen van de stad in zijn portefeuille had, lid van de adviesraad van de onderneming. Zijn naam? Vladimir Putin. Ook nadat hij in 1996 naar het Kremlin verhuisdeom wat orde te scheppen in Jeltsin’s grabbelton bleef hij adviseur van SPAG. Tot hij in maart 2000 zelf tot president werd benoemd. Twee maanden daarna werd Ritter samen met de heren Eugen Heeb (alias prins Eugen von Hoffen) en Gabriel Marxer in de kraag gevat en in een minimalistisch hokje gedeponeerd. Zij werden ervan beschuldigd 1 miljoen dollar via de IBR-bank in Boekarest te hebben witgewassen voor het Colombiaanse Cali-kartel en ze vervolgens te hebben omgezet in SPAG-aandelen. Ook een pikzwarte was van de Rusische mafia zou langs deze weg zijn gefatsoeneerd. Niemand zal gek opkijken als we daarbij even stilletjes denken aan het clubje van NATO-snuffelaar Matser en zijn Roemeense avontuur. Vorige week stond het Liechtensteinse trio in hoger beroep voor de kadi. Die vond het bewijs dat was aangedragen door de Duitse inlichtingendienst BND te mager om de drie onverlaten een flinke zeperd te bezorgen (leuke opsteker voor onze AIVD). De drie goochelaars kregen wel een paar lichte straffen voor het berekenen van te hoge commissies op rekening van nieuwe, eerzame SPAG-investeerders. Te weinig bewijs wil overigens niet zeggen dat de witwasoperaties niet zouden hebben plaatsgevonden. En dat Putin daar niks van zou hebben geweten. Nou vooruit, misschien van het Colombiaanse gedeelte niet. Maar we mogen toch aannemen dat een beetje KGB-er keurig op de hoogte is van de financiële strapatsen van de eigen onderwereld. Al was het alleen maar om af en toe eens een vorkje mee te prikken. Dat vermoeden wordt nog versterkt door het feit dat een flink pakket aandelen van SPAG in handen is van PTK. Een benzineleverancier die dankzij Putin net voor het scheiden van de markt in 1996 een monopoliepositie verwierf in Sint Petersburg. Vice-president van deze onderneming is Vladimir Barsukow die al een tijdje met een arm door het leven gaat. Dat vormde kennelijk geen beletsel om baasje te worden van de Tambovgroep, een lokale mafiaclub. En ook niet om zijn entree te maken in de directie van het Sint Petersburgse SPAG-filiaal. Het moet voor de nu al een week brommende olieboer Khodorkovsky een opluchting zijn dat zijn presidentiële tegenstander ook niet brandschoon is. Wellicht helpt het bij een eventueel strafproces. Stay tuned.

woensdag 5 november-2003
In deel 1 van deze serie schreven we al dat de heren Henry Kissinger en Lord Jacob Rothschild nog niet zo lang geleden op de koffie gingen bij Putin. Om te zien hoe de vlag van Mikhail Khodorkovsky, hun jonge vertegenwoordiger bij Yukos, erbij hing. Nou, die hing slap langs de mast. Want Putin bleek niet van plan te zijn een streep te halen door de kwestie Menatep. Het schip waarmee kaperkapitein Chodorkovsky en zijn bemanning met assistentie van Amerikaanse en Israëlische collega’s de oliegigant veroverde. Geheel volgens het rampenscenario dat binnen Yukos was uitgestippeld nam preferent-aandeelhouder Jacobna een week de aandelen van de in de kerker geworpen Mikhail onder zijn beheer en werd de leiding van het Yukosbestuur overgedragen aan Simon Kukes, de ex-topman van Tyumen Oil dat eerder dit jaar zo’n roerende verbintenis aanging met BP. De beurs van Moskou fleurde meteen weer op, ondanks het feit dat de Russische staat zich had meester gemaakt van een pakket aandelen Yukos. Hoe de affaire verder ook zal aflopen, het lijkt er sterk op dat de macht van de vroegere communistische jeugdleider Chodorkovsky definitief gebroken is. Het is overigens op zijn minst merkwaardig dat de pers zich tot nu toe zo mondjesmaat heeft beziggehouden met de vraag hoe de ster van vriend Mikhail zo snel heeft kunnen rijzen. En de oligarch voordurend afschildert als de democraat die door de nieuwe tsaar alleen maar om politieke redenen een kopje kleiner is gemaakt. Want de groei van Chodorkovsky’s Menatep-bank die vanaf 1995 met buitenlandse hulp greep kreeg op het Yukosconcern was niet te danken aan één scheutje Pokon per dag. Die groei vloeide voor een groot deel voort uit een geheime operatie waarbij in de loop der jaren naar schatting 10 miljard dollar van onbestemde afkomst werd witgewassen via de Bank of New York. Uiteraard met medeweten van de leiding van de bank, de Amerikaanse federale overheid en Israëlische hoge pieten. Die laatsten hielden een vinger in de zwarte dollarpap via de in Zwitserland gevestigde Bank of New York- Inter Maritime Bank waar de enigmatische Israëliër en Iran/Contrafiguur Bruce Rappaport de scepter zwaaide. En over Bruce hebben wij al leuke boekjes opengedaan in de Morgenster (1). Stay tuned.

(1) Zie de artikelen Retourtje Cantrade en Raadsels rond Moengo

donderdag 6 november-2003
In deel 1 van deze serie maakten wij al melding van het feit dat Mikhail Khodorkovsky al geruime tijd geleden een noodscenario in elkaar had gefrutseld. Een van de voornaamste componenten daarvan had betrekking op zijn eigen aandelen Menatep die hij op Gibraltar had gestald. Mocht het fout met hem gaan, dan werd vijftig procent van die aandelen automatisch overgeheveld naar een investeringsvehikel van een van zijn getrouwen, eveneens op Gibraltar. Die getrouwe blijkt Leonid Levzin te zijn, de rechterhand van Mikhail. In juli was hij door de Russische autoriteiten al eens speels op de grill gelegd en om ergerte voorkomen reisde hij in september op een toeristenvisum naar Israël. Op grond van zijn Joodse afkomst en zijn plotseling optredende Zionistische sympathieën werd hem afgelopen zondag een Israëlisch paspoort uitgereikt. Daarmee ontspringt Leonid een eventueel volgende dans in het koningsdrama dat zich rond Khodorkovsky voltrekt. En Levzin is niet de enige met een Menatep-verleden die de poten heeft genomen naar veiliger oorden. Ook Roman Abramovitch, de huidige eigenaar van Chelsea en Khodorkovsky’s zakenpartner, is zo verstandig geweest. Vooral de ontwikkelingen rond Menatep, groot-aandeelhouder van de oliemaatschappij Yukos, baarde de Israëlische premier Sharon blijkbaar zoveel zorgen dat hij tijdens zijn recente bezoek aan Putin zijn bezorgdheid uitte over de vervolging van Joodse topmensen uit de Russische zakenwereld. Dat zou volgens hem kunnen leiden tot een toename van het anti-semitisme. Dat zou inderdaad kunnen en daar wordt niemand vrolijk van. Maar een andere reden voor Sharon’s bezorgdheid zou kunnen zijn dat opnieuw de rol van de met Israëlische staatsbelangen en de Mossad verbonden Inter Maritime Bank bij de door ons gememoreerde witwasoperatie van Menatep voor het voetlicht wordt getrokken. Stay tuned.

maandag 24 november-2003
Op 21 augustus 1999 viel een indrukwekkende verzameling rubberzolen van de FBI de burelen van de Bank of New York binnen en nam het hele administratieve boeltje van Natasha Garfunkel Kagalovsky in beslag. Natasha was geen juffrouw Corrie binnen de bank. Ze was een van de vice-presidenten en had de zaken met het voormalige Oostblok onder haar beheer. Haar echtgenoot Konstantin Kagalovsky was ook al geen lulletje lampepit. Kort nadat Jeltsin de deur had opengezet voor de vrije entrée van westerse witteboorden-criminelen en zijn eigen mafia in staat had gesteld de was buiten de deur te doen vertegenwoordigde Kagalovskykortstondig zijn land bij het IMF. Die post ruilde hij na enige tijd in voor een hoge positie bij Menatep, de bank van Michael Khodorkovsky die zich juist opmaakte voor een veroveringstocht. Daarbij werd in 1996 via een uiterst suspecte operatie een weldadig meerderheidsaandeel verworven van Yukos, de tweede oliemaatschappij van Rusland. Khodorkovsky was op slag een van de grootste olieboeren ter wereld. In 1998 ging Menatep officieel op de fles en Konstantin werd Michaël’s plaatsvervanger bij Yukos. De raid van de FBI op Natasha’s bullen in het bovenlaatje van haar bureau was een rechtstreeks gevolg van de in scène gezette ondergang van Menatep. De bank van Khodorkovsky werd er namelijk van verdacht voor in totaal zo’n slordige 40 miljard dollar zwart geld via o.a. de Bank of New York en haar Israëlische component Inter Maritime te hebben witgewassen. Bijvoorbeeld via rekeningen van de in Londen geregistreerde onderneming Benex Worldwide Ltd. die onder leiding stond van de Russische zakenman Peter Berlin. Diens vrouwtje Lucy Edwards was net als Natasha vice-president bij de Bank of New York en beheerde in die hoedanigheid het Londense filiaal. Dit schattige echtpaar zorgde ervoor dat een deel van de buit keurig werd weggezet in exotische oorden waar Piet Belasting een man van horen zeggen was. De rest werd teruggesluisd naar moedertje Rusland en gebruikt voor overnames van veelbelovende bedrijfjes of pakketten aandelen.
Peter (en Lucy’s) handelsvehikel fungeerde tevens als distributeur van commerciële magneten en fietsen die de officieel in Pennsylvania ingeschreven onderneming YBM Magnex van Simeon Mogilevich op de markt bracht. Blijkbaar een geniale Russische zakenman, die Simeon. Zijn bedrijfje groeide in vier jaar tijd van minkukel tot gigant met een omzet van 1 miljard dollar. Op papier. Maar hij was dan ook de leider van wellicht Rusland’s grootste mafiafamilie, die niet alleen geïnteresseerd was in de productie van fietsen en magneten maar ook in wapen- en drugshandel, prostitutie, gokken, afpersing en andere leuke dingen uit de speelgoedwinkel. Dit hand in hand gaan van misdaad en witte boorden is uiteraard niet specifiek Russisch. Vandaar misschien dat hier aanvankelijk zo geschokt werd gereageerd op de arrestatie van Khodorkovsky. En ons ijverig werd voorgehouden dat Putin daarmee de liberalisering van de Russische economie en zelfs het democratiseringsproces op losse schroeven had gezet. Geen “open society” dus in het verschiet, maar de dictatuur van de oude nomenclatura. Inmiddels is de rust teruggekeerd en zijn de rijen weer gesloten. Michaël bleek inwisselbaar. Stay tuned.

maandag 1 december-2003
Er is opnieuw een boekje opengetrokken over de hebberigheid van Michael Khodorkovsky, tot voor kort het baasje van de oliemaatschappij Yukos. Hij zou volgens het Russische OM in 2000 illegaal een bedragje van 2, 8 miljoen dollar hebben afgetapt van Apartit. Een bedrijf dat goedkope Russische kunstmest produceert en over een frontfirma beschikte in het Zwitserse Fribourg. Het bedrijf was in 1994 geprivatiseerd en vriend Michael kocht samen met zijn Yukos-gabber Lebedev voor de fooi van 225.000 dollar stilletjes twintig procent van de aandelen op via het Zwitserse vehikel Russian Trust & Trade. De waarde van dat pakketje wordtnu geschat op meer dan 280 miljoen dollar. De verkoop van de kunstmest verliep in de jaren na de privatisering via de papieren dochter van Apartit in Zwitserland en de enorme winsten die het bedrijf maakte bleven dan ook keurig tussen de Alpen hangen. Gevoegd bij een alleraardigste deal met Pierre Belasting in Fribourg en de heren Khodorkovsky en Lebedev hadden alleen al dankzij de inkomsten uit de kunstmesthandel een leven kunnen leiden waar de werknemers van Apartit geen voorstelling van hebben. Dat heet vrije markt-economie en als we nog heel even arrogante boerenlullen als Zalm, De Geus, Hoogervorst en hoe ze verder allemaal ook mogen heten hun gang laten gaan komen ook wij binnenkort aan de weet waar dat voor staat. Khodorkovsky’s club “Graaien voor het te laat is” haalde een identieke truc uit binnen Yukos via het zogenaamde filiaal in Genève, Petroval. Nog grover ging het toe bij de verkoop van titanium. Een van de belangrijkste Russische producenten is de Avisma. De meerderheid van de aandelen van die onderneming berustten bij de Menatep-bank van Khodorkovsky cs. Avisma verkocht haar hoogwaardige product voor de prijs van een bordje zuurkoolsoep aan TMC. Een frontonderneming van... jawel. TMC verkocht het titanium vervolgens voor een wereldprijs aan de trappelende cliëntèle. De onvoorstelbare winsten werden via een netwerk van bankrekeningen naar aangename oorden gesluisd. En dan vertelt onze razende reporter in Moskou dat de arrestatie van Khodorkovsky cs. alleen maar machtspolitiek van Putin is. Om een mogelijke politieke concurrent alvast uit te schakelen. Nou ja, wat weet een koe van zondag?

zondag 13 maart-2005
Het kantoor van de vermaarde advocaat Fernando del Valle in Marbella is in de afgelopen dagen uitgeruimd door de Spaanse politie. Fernando en meer dan tien van zijn medewerkers plus een pluk notarissen uit andere Zuidspaanse steden worden momenteel geroosterd onder verdenking van het runnen van een gigantische wasserette. Ten behoeve van klantjes uit landen als Marokko, Frankrijk, Finland, Rusland en Oekraïne. Vaak door pikzwarte gelden in vastgoedprojecten onder te brengen.

Heel exquis is de vermelding in de Spaanse kranten dat één geval in het Del Valle-dossier extra aandacht verdient. Dat van de Russische olieonderneming Yukos. Het olievehikel van de oh zo liberale democraat Michael Khodorkovsky, die eerst door het Russische ministerie van Justitie achter het gaas werd gedeponeerd en daarna zijn onderneming zag opgedeeld door Putin’s belastingdienst. Wegens belastingontduiking en misschien nog wel meer.

En er was meer, naar nu blijkt. Honderden illegaal afgeroomde meloenen euro’s van de Russische oliegigant zouden bij Del Valle een ontmoeting hebben gehad met De Witte Reus.

Volgens de huidige beheerder van de in het westen geparkeerde Yukos-meloenen, Alex Shadrin lult het Spaanse openbaar ministerie uit zijn nek. Maar gezien het stellige karakter van de berichtgeving gokken we erop dat het waar is. Nou eens kijken of figuren als Rothschild en Kissinger het tij kunnen keren. Wij zijn er klaar voor.

Oh, helemaal vergeten, de route van de illegale Yukos-poen liep langs een nog niet nader geïdentificeerde Nederlandse onderneming. Kijk, wordt het toch nog gezellig. Stay tuned.

dinsdag 15 maart-2005
Drie filialen van banken in Marbella liggen op de barbecue van het internationaal onderzoeksteam, waartoe ook jongens van onze eigen FIOD behoren. De leidinggevende figuren van die drie doorgeefluiken hebben namelijk jarenlang verzuimd om bij de instanties aandacht te vragen voor de enorme irreguliere geldstromen die bij hen uitmondden.

Je zou zeggen dat bij dat al te ruimhartige trio minimaal één bank zit die hier in Nederland actief is. Want de uitgeklede Russische oliegigant Yukos, dat toch al zijn zetel heeft op het bekende adres Locatellikade 1 in Amsterdam, maakte gebruik van een Nederlands bedrijf om te investeren in Zuid-Spanje. Via een dochter van dat bedrijf ter plekke. Meestal in vastgoed.

Volgens journalistieke bronnen zou het gaan om een bedrijf dat zowel bij de KvK in Den Haag als in Haarlem ingeschreven staat.

Hoe dit ook zij. De geldstroom van het afgeroomde Yukos-geld liep vanuit Nederland naar Zuid-Spanje en nou kan je wel eens bundeltje in je kontzak doen, maar voor de bulk heb je nou eenmaal banken nodig. Banken die wel eens een oogje dichtknijpen. Het merendeel dus.

Inmiddels viel uit de schaarse informatie van de verzamelde bromsnorren in Marbella te destilleren dat er sprake zou zijn van een dubbele boekhouding. Tjuchems kaassie voor die Nederlandse FIOD-jongens natuurlijk. Die hebben op dat gebied net een enorme ervaring opgedaan.

De ontwikkelingen in Marbella en wijde omgeving hebben niet alleen hun weerslag in Spanje maar bijvoorbeeld ook in Londen. Daar heeft een heel squadron aan Yukon-medewerkers, dat als een gemotoriseerde troika onder de rokken van moedertje Rusland is weggespoten toen het nog kon, politiek asiel aangevraagd onder de rokken van Elisabeth II of eventueel Camilla I. Dat zal hun verder borsjtjsj zijn.

Over die aanvraag moet binnenkort worden beslist. Maar er zouden aanwijzingen zijn dat zij een rol hebben gespeeld bij de witwasoperatie aan het Andalusische strand en als dat zo is dan kan zo’n pruik-met-bef combinatie zomaar besluiten ze een enkele reis gulag aan te bieden.

Sjpannend allemaal, heel sjpannend. En zo hoort het ook. Stay tuned.

zondag 24 april-2005
We zijn ruim een maand verder en we horen haast geen moer meer van de zo zonnig gepresenteerde mega-wasserette in Marbella. Met als voornaamste cliënten Michael Khodorkovsky’s olieclubje en een flink zootje internationale handelaren in mindbenders. Plus een dragende rol voor een Nederlandse onderneming en naar alle waarschijnlijkheid een Nederlandse bank. Dus we zijn al blij met de volgende kruimels:
Een paar dagen geleden hebben Spaanse bromsnorren de directeur van een bank op Gibraltar achter de hekken gedirigeerd. Die meneer wordt ervan verdacht verantwoordelijk te zijn voor het sluizen van niet netjes verdiende meloenen naar Rusland via eerdergenoemde Nederlandse onderneming.
Op zijn parkeerbonnetje staat 48. De 47 al in een vroeger stadium binnengebrachte rekels kwamen respectievelijk uit Spanje, Marokko, Tunesië, Israël, Frankrijk, Finland, Rusland en Oekraïne. Nee, merkwaardig, geen Nederlandse boefjes. Terwijl toch ook Nederlandse rubberzolen van recherche en FIOD rondneuzen in Marbella en wijde omgeving. Gaan we niet over speculeren.
Tot die voornoemde 47 medewerkers van de luxe wasserette behoorden volgens het Spaanse OM eveneens de eerder deze maand in het nekvel gevatte Israëliër Bernardo Mario Blanco (toepasselijker kan niet), de Fransman René Pierre Elbaz en de Spaanse advocaat Jorge Poggio.
Bernardo en René verdienen hun rebenada de pan onder de op het oog zo deftige paraplu van Alleerton Holdings, de onderneming van de als eerste gearresteerde Fernando del Valle (1). Jorge is het baasje van de met Alleerton gelieerde vastgoedonderneming BlueStorm, waarachter een Israëlische investeringsgroep zou schuilgaan.
In verband daarmee wachten de speurneuzen met smart op de terugkeer van Daysi Eyal, de administrateur van Alleerton die al een tijdje in Israël verblijft, om hem eens stevig aan zijn ivoren wachters te voelen.
Geen onsoortig nieuws allemaal voor een zondag, maar we zouden toch graag eens iets meer willen weten over de Nederlandse inbreng. Zou iemand voor ons een tripje naar Marbella willen financieren? Desnoods met wat avontuurlijk geld? Ja? Belt u even? Mailen mag ook. Oh ja, stay tuned.

(1) Zie aflevering 7 dd. 13 maart 2005

vrijdag 20 mei-2005
U weet nog wie mr. Jozef Rammelt is? Juist. Dat is de advocaat van Bob Specht, met wie wij in februari/maart van dit jaar een korte e-mailwisseling mochten hebben naar aanleiding van een poging midden 2004 om zijn cliënt te bevrijden van de gijzeling door de staat der Nederlanden (1).
Bij die poging speelde de Zwitserse gabber van Specht een voorname rol, de geschorste advocaat Stephan Frischknecht uit Sankt Gallen (2). Hij kwam toen op de proppen met een illusionistisch aandoende firma op Cyprus die tegen wat zekerheden bereid was 75 miljoen euro uit een vingerhoed te toveren. Wij wilden graag van mr. Rammelt weten hoe de zaak zich verder had ontwikkeld maar de serieuze bef verschool zich achter de omertà van zijn beroepsgroep. Jammer, maar you can’t win them all.
Op het gevaar af dat wij op dezelfde zwijgzaamheid stuiten stuurden wij de heer Rammelt dezer dagen opnieuw een e-mail met de volgende inhoud:

"Maître,

Wij vernamen dat u de verdediging op zich heeft genomen van een of meer van de vier Nederlandse verdachten in de witwasaffaire in Marbella, die onlangs aan het licht is gekomen bij een internationaal onderzoek onder de naam Witte Walvis. Kunt u ons zeggen of onze informatie juist is?”

Nou, minimaler kan haast niet, dus wij verwachten hier wel wat van.
De zaak tegen die vier Nederlandse, nog anonieme verdachten zou eigenlijk in Rotterdam moeten worden behandeld, maar om de een of andere reden zijn ze overgeheveld naar Zutphen of all places.
Het OM zou worden vertegenwoordigd door de aan de Groningse befbatterij verbonden mr. R. Drenth, die in 1999 furore maakte door de Amerikaanse Drugs Enforcement Administration (DEA) toestemming te geven tot het inzetten van een “geheim agent” tegen Godmother Tedje Moear. De vroegere rechterhand van Mabel-lover Klaas Bruinsma.
Dat listige geschuifel kan maar één doel hebben: de zaak zo stilletjes mogelijk afwikkelen. Om de Nederlandse walvissen die bij de Spaanse affaire zijn betrokken zoveel mogelijk buiten de bereikbaarheid van de persharpoenen te houden.
Wij spraken al eerder het aan zekerheid grenzende vermoeden uit dat een grote Nederlandse bank betrokken moet zijn bij de witwasserij binnen deze context. En die heeft uiteraard geen baat bij hoge golven (3).
Maar hé, wij zijn echte surfers. Hoe hoger de golven hoe beter het is. Stay sportingly tuned.

(1). Zie de serie over Bob Specht op de Followup-site.
(2). Frischknecht hebben wij inmiddels kunnen verbinden met de vondst van valse Amerikaanse bonds en notes ter waarde van drie triljoen dollar op de Filippijnen (zie dezelfde serie aflevering 30). Leuke gozer die Stephan.
(3). Zie voor de werking van dit soort mechanismes het artikel “De Bank, deel 1” op de site van de Morgenster en in Kleintje Muurkrant nr. 332 over de ABN/AMRO en de verloren miljoenen van het Kuwait Investment Office (KIO).

dinsdag 12 april-2011
Apart volk die Ruskies. Blijken ze nog steeds achter elke losse grijpstuiver van die Mikhail Khodorkovsky aan te zitten. En dat allemaal omdat die vriendelijke oliegarch zo graag president wilde worden. En westelijke struikrovers als Nat Rothschild (The Wellsian Open Russian Foundation), George Soros (Open Society) en Wim Kok (International Crisis Group) hem daarbij volle bak steunden en het dus een schande vonden dat Mikhailletje in een kruipruimte werd gemieterd wegens grootscheeps zakkenvullen. Putin was de boef.
Hoe dat ook zij, in Ierland is op verzoek van het Russische OM recentelijk 65 meloen dollar bevroren, die bij Ierse banken stond geparkeerd op rekeningen van vogelverschrikkers. De Ierse smurfen van het Criminal Asset Bureau kregen bij de iglo-actie nog eens 35 meloen verdachte poen in het snotje. Maar daar bleef het niet bij. Gerelateerde rekeningen op de Kanaaleilanden worden nu ook door de wringer getrokken. Aanvankelijk gingen de blauwe jongens ervan uit dat het ging om winsten uit de handel in verwarrende middelen. Nu worden de meloenen toegeschreven aan Khodorkovsky.
Zijn we er nog niet. De Ruskies willen al jaren ene Antonio Valdes-Garcia aan zijn gebit morrelen. Een rechterhand van Khodorkovsky die tijdig de poten nam naar Madrid om een proces vanwege illegaal gefrutsel tot een bedragje van ruim 21 miljard dollar te ontlopen. Tot nog toe weigerde Spanje hem uit te leveren, maar de kaart lijkt er nu iets anders bij te liggen. Moskou heeft namelijk ingestemd om ene Tariel Oniani uit de petoet te plukken en hem voor verhoor naar Madrid te fedexen. Tariel is een redelijk grote boy in het Russische wereldje, die net tien jaar voor zijn mikkovitch had gekregen wegens ontvoering, sufknuppelen en afpersen van een rijke stinkerd.
De op deze ruwe wijze vergaarde poen belegde hij in Zuidspaanse projecten en die liet hij ter plekke beheren door Russische amigos. Tot ze tegen de lampara liepen en achter een kijkgaatje verdwenen. Niet gek dus dat het Spaanse OM vriend Tariel ook even wil grillen. Jaaaaa, zeggen de Russische collega's, maar dan zouden wij graag even Valdes-Garcia willen horen zingen. Dus dat wordt zweten voor Antonio. En voor Mikhail, de gemankeerde president. Stay tuned.