dinsdag 16 februari-2010
Afgelopen week mochten we via het financiële dagvod FD vernemen dat de AFM onlangs een zeperd heeft geladen voor de kadi. Dat zat zo. Het controlevehikel van Hansje Hoogervorst wil een nieuwe trend platstampen: de particuliere handel in “warme grond”. Oftewel, stukken grond rond gemeentes, waarvan je op je Volendammer klossers kan aanvoelen dat ze binnen aangename tijd in een uitbreidingsplan terecht zullen komen. Mocht je onverhoopt toch miskleunen dan heb je helaas je poen belegd in waardeloze zwampen. Maar dat is de gok.
Om dat gokken te reguleren had de AFM een van de warme aanbieders voor de kadi gesleurd, maar kwam van een besneeuwde kermis thuis. De kadi vond dat Hansje’s controleapparaat wat al te hardhandig zijn zin wilde doordrijven en daarmee de rechtszekerheid om hals dreigde te brengen.
Tot nu toe was dit over het algemeen lucratieve speculaasjesspelletje voorbehouden aan grote jongens als (godbeterthet) woningbouwcorporaties en het Bouwfonds Nederlandse Gemeenten, dat in de loop der jaren zo’n voortreffelijke reputatie heeft opgebouwd. Maar nu ook de kleine broertjes zich aan het front melden trekken Hansje en zijn ridders hun harnasjes aan en trekken ten strijde. Om de markt en de consumenten te beschermen. Sniklachen natuurlijk, want we weten inmiddels wat vriend Hoogervorst bedoelt met de bescherming van consumenten. Je moet tegenswoordig vooral niet ziek worden.
Nou zal je ons niet horen galmen dat er geen kaf onder het koren van die kleintjes schuilt. Neem bijvoorbeeld Hansje Noomen. Een duidelijk kafbaasje dat al ruim en breed de warme grond opzocht toen hij onder streng toezicht van professor Harry van Mens nog bezig was met het uithollen van de teakhouten Terra Vitalisdroom. Met alle gevolgen vandien (1).
Dit echec vormde overigens voor AFM-ridder Theodor Kockelkoren de aanleiding om tegenover De Telegrof vlezig te ontboezemen dat de hele teaksector zo rot was als een middeleeuwse mispel. En dat de AFM daarom haar toezicht zo verscherpt had. Verontwaardiging alom. Ironisch genoeg reageerde het nieuwe bestuur van Terra Vitalis, nog steeds onder streng toezicht van professor Harry van Mens, als eerste. Omdat Kockel wel erg generaliseerde. Maar Theodor bleef met zijn teakhouten zwaardje fanatiek erop los slaan. Meer over dat boeiende spektakel in deel 2. Stay dus tuned.

1. Aanrader: Neem via onze bloedeigen zoekmachine een kijkje in ons uitgebreide oeuvre over Terra Vitalis

donderdag 18 februari-2010
Goed. Waar waren we? Effe in de tuin kijken. Ja hoor, daar staat ie nog, Theodorretje Kockelkoren. En maar zwaaien met zijn zwaardje. Wat roept ie? Effe de schuifdeur openzetten. Oooooh, hij heeft het over het rendement. Hij bedoelt te zeggen dat het probleem bij het aanbieden van warme grond is, dat je geen rendement kan garanderen. Knap hè van zo’n ventje? Moet je horen hoe hij dat uitdrukt:

“Wij zijn vooral kritisch over de bedrijfsvoering. Nergens geeft men onderbouwing van de kans dat de agrarische grond inderdaad ooit als bouwgrond wordt aangemerkt. Dat is cruciaal voor het rendement van de beleggers. Die maken verlies als de grond niet in een bestemmingsplan als zodanig wordt aangemerkt.”

Daarmee zet Theodorretje beleggers rechtstreeks in een klasje vol achtergebleven primaten en halve idioten. Maar afgezien daarvan: er is geen enkele verplichting om je durfpoen in warme of lauwe grond te steken. Je doet het of je doet het niet.
Verder zit het AFM-riddertje nog met het vraagstuk rond de integriteit van de aanbieders. Zegt ie:

"De meeste aanbieders verkeren nog steeds in de veronderstelling dat ze niet onder toezicht vallen. In feite zijn ze illegaal bezig".

In feite heeft Theodorretje daarvoor in 2008 al een klap voor zijn kanis gehad van vrouwtje Cramer van VROM. Die schreef dat grondbeleggingen niet zondermeer onder AFM-toezicht vallen. Asjeblieft, hoor je het eens van een ander. En het is dat een kadi in Rotjeknor recentelijk een lading spijkers voor zijn fietsje heeft gegooid, anders had Theodorretje acuut een proces wegens smaad aan zijn ribbetjes gekregen.
Nou, we doen de tuindeur maar weer dicht. Laat onze jongen maar even lekker uitrazen. Hij wordt altijd een beetje moeilijk als ie ongelijk krijgt. Tot de volgende keer. Stay tuned.

donderdag 4 maart-2010
Zoals we al eerder boerden, toeval bestaat niet. Voorbeeld: we hadden nog niet naar buiten geschoffeld dat Edje Nijpels in zijn studentikoze vlegeljaren met zijn neus in Mein Kampf werd aangetroffen of hij vertrok bij het ABP. Officieel wegens toenemende onrust over zijn twijfelachtige rol bij het bedrijf van ome Dirruk Scrooge.
Tuurlijk.
Nog een voorbeeld: we hadden nauwelijks iets joligs gedebiteerd over AFM-tijger Theodorus Kockelkoren of er verschijnt een kritische lap tekst over hem in het Financieel Dagvod. Aanleiding was de heisa die Kockel en zijn gestudeerde vrienden hadden veroorzaakt bij de beoordeling van het twijfelachtige optreden van Gerrit Zalm bij het bedrijf van ome Dirruk Scrooge.
Nou zijn we het eens met hun conclusie dat Gerrit op moet zouten bij de ABN/AMRO. Al was het alleen maar omdat Nout te lang met Gerrit aan dezelfde navelstreng heeft gezeten om als DNB-bons een eerlijk oordeel te kunnen vellen (1). Maar volgens het FD zou Theodorretje met een gestrekt been zijn ingekomen op Gerrit en ook in deftige financiële kringen krijg je daarvoor minimaal een gele kaart. Nou moet coach Hoogervorst samen met Nout naar Canossa op Korte Voorhout 7 om de zaak weer recht te breien. En dat zal niet meevallen, want Kockeltje wordt in de financiële catacombes gezien als “het bijtertje van de AFM dat met zijn onbezonnen gedrag vaak zijn doel voorbijschiet”.
Kortom. Theodor is in woelig vaarwater terechtgekomen. En nog effe en zijn flexibele werktijden veranderen in flexibele rusttijden, waarin hij zich volledig kan wijden aan pianospelen. Voorkeur? Marche funèbre. Chopin.

(1) Zie het artikeltje “Gerrit, Jan en Nout” dd. 24/1/2010