Octopussy (308)
vrijdag 11 mei-2007
Zoals in aflevering 307 al voorbijkwam werd er in 2002 in het vastgoedwereldje rond Corio, waar Neelgligé Kroes commissaris was, driftig avant la lettre gehandeld in aandelen Corus. Dus voordat in het najaar officieel bekend werd dat de aluminiumafdeling van het bedrijf in tweeën werd gehakt en de delen respectievelijk werden verpatst aan Alcan en Péchiney. Op dat moment was Alcan overigens in diep geheim al bezig met de prelude op de overname van Péchiney. Maar een half jaar later waren les navets cuits (1). Op 13 juni 2003 werd de Europese Commissie voor het eerst benaderd over de voorgenomen overname. Drie dagen later kwam ineens een levendige handel op gang in aandelen Péchiney. De eerste gier die zich meldde zat op de Bahamas. Of ie daar echt thuishoorde, hoe hij heette, wie hem getipt had etc. is nooit bekend geworden. Wel wie hij voor de aankoop in de arm had genomen. Dat was het kantoor van de Nederlandse commissionair in Luxemburg Eduard de Graaff, waar Zweder en Ramses van Hövell tot Westerflier de eerste en tweede viool streken. Eduard de Graaff was in die tijd een dochteronderneming van de in een kwaaie reuk staande Staal Bankiers in Den Haag, dat op haar beurt onderdeel uitmaakte van Achmea Bank Holding.
Nou het gekke: baron Zweder was ten tijde van de naar voorkennis riekende Alcan-Péchiney gambiet naast president-commissaris van Eduard de Graaff ook president-commissaris van Achmea Bank Holding en ... samen met onderandere mr. Leonard Frans Pels Rijcken commissaris bij VHS, het investeringsvehikel van de twee Edjes, Maas en De Kroes (2). Nog gekker: in diezelfde periode in 2003 had Staal Bankiers maandenlang snuffelaars van de AFM over de vloer wegens het vermeende manipuleren van de VHS-koers door Maas. Met aankopen van aandelen VHS via zijn vriendenkring en gebruikmaking van voorkennis. In het conflict dat daarover ontstond tussen Staal en VHS (i.c. Maas) bemiddelde Zweder namens de laatste. Dat zette zoveel kwaad bloed bij Achmea, dat de baron zich genoodzaakt zag op 21 januari 2004 bij Eduard de Graaff de vlag te strijken. Niet heel lang daarna deed Staal haar Luxemburgse commissionairskantoor over aan de op het oog zo nette RABO (3). Alles leek daarmee recht gestreken, maar in de zomer van 2005 stak de Franse pers daar een petit bâton voor. Restez avec nous.
1. De rapen gaar.
2. De zoon van Pels Rijcken zat tot zijn keurige boordje in de avontuurlijke handel en ook Pink Panther de Kroes zag daar wel brood in. Zie daarvoor de serie Schimmen achter Pim op onze Followup-site.
3. Tik op onze zoekmachine voor de aardigheid eens RABO in. Das effe schrikken.
