Skip to main content

Verlengen, met strafschoppen na (007)

08 oktober 2018

Weer over de dood in dit serietje. Na 'Oss' nu Nederlof. Bert Nederlof, werd radioverslaggever en journalist van Voetbal International toen ik als voetbalfanaat uit de kast kwam, begin jaren zeventig dus.
Ik vond hem altijd een buitenbeentje in Langs de Lijn. Dat was toen al een erg Rotterdams programma, met de jonge Hugo Borst, de popi Willem Ruis en de oorverdovend havenarbeideristische Koos Postema.
Misschien kwam Nederlof ook wel uit de Rijnmond, dat weet ik niet, maar zijn wedstrijdverslagen  waren sober en to the point, een zegen om naar te luisteren, vooral als de Godfried Bomans van de sportverslaggeving, Theo Koomen, uit de Tour de France berichtte.
Nederlof had iets verontschuldigends in zijn stem. Een gemompel was het meer, in zinnen die overdacht en soms zelfs van tevoren opgeschreven leken. Een liefhebber van het woord, gesproken zowel als geschreven.
Misschien was ie zelfs wel een liefhebber van het Woord, met de grote W van waarheid. Dat bedacht ik zaterdagavond opeens toen ik van zijn overlijden hoorde. Nederlof als prediker. Die mij na een voetbalwedstrijd probeerde duidelijk te maken hoe relatief sport is.
Een volledig uit de lucht gegrepen zwaai aan dit in memoriam, want Nederlof was veel ouder dan de jongen van hooguit twintig die me in de avond van 12 december 1973 in de trein van Enschede naar Zutphen aansprak over God.
Hij zat tegenover me en liet me eerst praten over de wedstrijd FC Twente tegen Ipswich Town die ik bijgewoond had. De visite aan het oude Diekmanstadion had me vooral tipsy gemaakt. Want het was koud en ik had op de tribune een flacon Joseph Guy kleinjongen gemaakt.
De jongen lachte met mij mee om mijn dronkenschap en kwam meteen terzake: of ik niet de daaropvolgende zomer naar een kamp in Duitsland wilde komen. Daar zouden jongeren 'zoals jij' in nader contact worden gebracht met Jezus.
De afloop van dit verhaal kennen we: ik zat de zomer daarop wel in Duitsland maar niet in een kamp maar op de tribune, bij de WK-wedstrijd Nederland-Braziliƫ in Dortmund. En Bert Nederlof debuteerde bij die wedstrijd als radioverslaggever.
Veel later hebben hij en ik nog es gecorrespondeerd, in 1986 en 1987. Hij voerde bij Voetbal International de regie onder Cees van Kuilenborg en wist toen nog de onverkwikkelijke Johan Derksen binnen de perken te houden.
De correspondentie -twintig brieven van mij tegenover twee van hem, maar toch- ging over een fusie tussen het Nederlands en het Belgisch of in ieder geval het Vlaams voetbal. Later las ik dat ene Johan Cruijff dat ook bepleit heeft, maar ik ging veel verder dan Johan.
Ik stuurde Nederlof een uitgewerkte competitie van het seizoen 1999-2000. Alle uitslagen en statistieken van tien divisies die in die verre toekomst een Lage Landen-competitie zouden vormen, bijna foutloos uitgetikt op mijn kleine rode Olivetti.
Halverwege de reeks brieven van mijn kant reageerde Nederlof. En blijkbaar positief, want mijn enthousiasme verdriedubbelde nog en mijn twintigste epistel aan hem was een heuse sollicitatiebrief bij VI. Of ik Derksen mocht vervangen, zo luidde mijn verzoek.
Nederlofs afwijzing was een afwijzing. Maar hij deed het wel in zijn eigen stijl. 'Aan veelbelovende verslaggevers hebben wij bij VI altijd behoefte', zo schreef hij me. 'Maar Derksen willen wij niet kwijt. Al was het alleen maar om onze concurrenten voor hem te behoeden.' (JF)

Klik hier om uw reactie toe te voegen
08 oktober 2018
Verlengen, met strafschoppen na