Storing (002)

woensdag 6 februari-2008
Het heeft een flink tijdje geduurd, maar nu lijkt het dan toch zover. Tenminste... Een half jaar nadat Saddammeke had bepaald dat in zijn oliewinkel betaald moest worden met euro's in plaats van dollars, werd hij geconfronteerd met een nummertje Enduring Freedom via de galg. Ondermeer omdat ie verantwoordelijk was voor het ausradieren van een Koerdisch dorp. Maar vooral omdat ie in een schuurtje achter de winkel een voorraadje massavernietigingswapens bewaarde en een bosje draagraketten. Die laatste beschuldiging was door de firma Bush & Blair bij mekaar gehusseld om een beetje fatsoenlijke reden te hebben Irak met de grond gelijk te maken, de olie te naasten en de dollar in ere te herstellen.
Later bleek dat er geen moer van waar was, maar de oliedollar is wel de kurk waar Bushesland op drijft. Dus alles was geoorloofd.
Tussen 1 en 11 februari van dit jaar zou Iran eindelijk de al zo lang aangekondigde eigen oliebeurs openen. Waarbij het greenback-anker zou worden gekapt. Het kan nog altijd, maar plotseling braken binnen een paar dagen heul toevallig vier belangrijke communicatiekabels en zat Iran internationaal gezien compleet in het donker. En wat is een beurs zonder infostroom? Een kachel zonder kolen. En waar zijn die verrekte baarden nog meer mee bezig? Ze centrifugeren op korte termijn een atoombom bij mekaar. Draagraketten hebben ze al, dus nog effe en we zitten met de peren. Dat is tenminste nog steeds de mare die door de Bushesmannen en aanhang wordt verspreid.
Ondanks het rapport van hun afdeling Snuffel dat de Iraanse baarden in 2003 hun bomplannen in de vrieskist hebben gepleurd. Wij al lang blij, maar we hebben toch het gevoel dat de Bushesmannen voordat ze oplazeren nog wat van plan zijn. Laten we samen bidden.