Tussen premies en piraten (131)

Je mist wel eens wat. Zo stond er vorige week vrijdag in het Assurantie Magazine, dat Jos Baeten in een luchtbel heeft geleefd, dat bij zijn melkkoe ASR saai tegenwoordig sexy is, dat die melkkoe alleen in de weer is voor de klanten, dat ie stiekem bang was net als het baasje van Vivat eruit te worden gemieterd als de Chinezen ASR hadden overgenomen en dat ie bij geschillen niet jarenlang met klanten voor de rechter wil staan. Allemaal ontboezemingen die je spontaan een “nou, nou, nou” ontlokken. Vooral het laatste is een gotspe, want hoe lang duurt het haast zielige juridisch geklooi met PSL al niet. Het bewuste AM-artikel maakte dan ook geen file van juichende reacties los. En met name de nagalm van ene Marie-Louise kwam zwaar op het middenrif binnen. Citaatje. Komt ie:

“ ... Dan hebben wij nog een aantal dossiers die als casus kunnen dienen waar zelfs jij [Baeten, red.] veel van kunt leren. Ben benieuwd of je dan bereid bent je interne processen aan te pakken en verantwoordelijkheid durft te nemen in belang van de klant en het intermediair”.

Zo. Jos moet zich een luchtbel zijn geschrokken. Als ie het tenminste gelezen heeft. Want ja, als CEO houd je je daar niet mee bezig. Daar heb je je mensen voor. En mocht het te gek worden kan je altijd nog het baasje van AM laten weten dat ie niet meer welkom is bij ASR. Even zien wie de langste heeft. Ondertussen hebben wij bij Marie-Louise gehengeld naar haar dossiers. Nooit gehengeld nooit een karper. Stay tuned.