Door Jan Portein.
Goed. Een van de pijlers onder ASR's verdediging in het schandaalproces rond de sneaky verwerving van PSL mag dan onderuit zijn geschoffeld (1), dat wil niet zeggen dat we de kleinelettertjesreus nu verder met rust laten. Neem nou de kees van Guido Witpen, die wij in aflevering 6 van deze serie dd. 27 februari 2011 (!!) al eens kort en bondig hebben uitgeserveerd. Maar er was more between Guido's heaven and earth. Jos Lindhout vertelt:
“Waar ging het fout in de relatie tussen Fortis/AMEV en ASR?
Medio 1999 heb ik Guido Witpen aangesteld als directeur van PSL Financiële Adviesgroep BV. Bij gebleken geschiktheid zou deze eind 2000 25 procent van de aandelen kunnen overnemen. Guido wilde de Financiële Adviesgroep versneld laten groeien en schermde daarbij met “private” financiers. In dit daarop betrekking hebbend interview in het blad Eindhoven Business verraste hij mij behoorlijk met deze ambities daar ik e.e.a. voorbarig vond en dit soort uitspraken zonder enig vooroverleg ongepast cq. onverstandig. Temeer daar er nog een dispuut liep met AXA Leven inzake het nakomen van een afgesproken provisieregeling ter waarde van 4 miljoen gulden, waarbij Guido in 1995 zelf betrokken was geweest als commercieel directeur van AXA. PSL had in dat jaar met AXA een provisieregeling afgesproken van premie x duur x 4 procent met een doorlopende provisie van 2 procent. De afsluitprovisie ad 5,6 procent zou direct betaalbaar gesteld worden. Mede gezien het lage royementpercentage, dat nog geen 1 procent bedroeg. AXA had echter standaard een andere provisieregeling, namelijk een 1 procent lagere afsluitprovisie en een 2 procent hogere doorlopende provisie en bleek de overeengekomen regeling met PSL niet in hun administratie te kunnen verwerken. AXA trachtte deze regeling handmatig te initiëren, maar dat liep uit op een administratief drama met 3500 polissen inclusief mutaties etcetera. Voor PSL leidde dit tot een ander probleem, daar wij stelselmatig te weinig provisie ontvingen m.b.t. de gemaakte afspraken. Vervelender werd het toen wij na een directiewijziging binnen AXA (algemeen directeur Martin van Holten overleed en Witpen was in 1996 vertrokken naar Generali) geconfronteerd werden met de nieuwe algemeen directeur Hans Croes en financieel directeur Jos Lagerberg, die hun probleem dachten op te lossen met botweg te stellen dat de afspraken nooit waren gemaakt en wij ons maar tevreden moesten stellen met de standaard AXA-provisieregeling !! Uiteindelijk zou AXA pas in 2002 (!) deze kwestie schikken door het betalen van een bedrag dat overeenkwam met eerder genoemde 4 miljoen gulden.
In 2000 liep dit dispuut van substantiële waarde met AXA dus nog. PSL had vanaf haar oprichting in 1988 tot 2000 nooit verlies gedraaid. Integendeel, jaarlijks werd ruim 1 miljoen winst geboekt en ik kon mij derhalve (nog) niet vinden in de ambitieuze uitspraken van Witpen. Dit leidde tot een discussie met hem, waarbij hij stelde dat de private financiers al door hem waren opgeleid. Overigens zonder daarin op mijn vragen concreet te (willen) zijn.
Begin 2000 was PSL trouwens door AMEV uitgenodigd om deel te nemen aan een project, Superion. Samen met zeven andere intermediairs met groeiperspectief. Het bleek te gaan om een weinig creatief project, dat tot niet anders zou kunnen leiden dan een captive vorming. En dat laatste paste bepaald niet in de PSL strategie van absolute onafhankelijkheid. Ik heb al snel de stekker uit dit later hopeloos mislukte project gehaald, daar dit m.i. geen enkele toegevoegde waarde had of zou kunnen hebben voor PSL. Overigens tegen de zin van Witpen.
Duidelijk werd wel dat AMEV o.l.v. hun RvB-voorzitter Co van Angelen in navolging van partijen als NN en Aegon zich bij intermediairs probeerde in te kopen ter bescherming cq. uitbreiding van hun marktaandeel.
Medio mei kwam er een telefoontje van Guido Witpen. Op mijn stretcher in het zonnetje tijdens een weekje vakantie op Tenerife. Witpen deelde mij mee dat er zich een participant had gemeld die veel geld wilde betalen voor de aandelen van PSL. Wie dat dan wel mocht zijn vroeg ik hem nog, opgeveerd van mijn stretcher. AMEV, zei hij. Ja, inderdaad, weer AMEV. Maar wel onder de voorwaarde dat hij, Guido Witpen, dan de meerderheid van de aandelen in zijn bezit zou krijgen.....Ik beloofde hem na mijn terugkeer erop terug te zullen komen.
Vreemde gang van zaken. Weekje vakantie en jouw directeur belt je op je vakantieadres met deze mededeling. M.i. totaal ongepast en weinig vertrouwen biedend voor een gezamenlijke toekomst.
En dan ga je al gauw kruisjes door namen zetten. Ik besloot het spel mee te spelen en er werd een afspraak gemaakt met AMEV. Zo ontmoette ik Rien van den Bosch en last but not least, Jan Eichner. Dezelfde Jan Eichner die later namens Hestia, maar op de payroll staand van Fortis/ASR, in mei 2003 kantoordirecteur van Hestia/PSL in Eindhoven zou worden. En ook dezelfde Jan Eichner die met droge ogen zijn getuigenverhoor onder ede op 27 mei 2009 inzake door Hestia/PSL niet afgedragen pensioenpremies zou beginnen met de woorden: “ik ben in mei 2003 voor het eerst met PSL in aanraking gekomen”.
Het eerste gesprek vond plaats medio 2000 in Den Bosch. Restaurant Chalet Royal. AMEV bleek zelf voor 25 procent te willen participeren en Witpen in staat te willen stellen de overige 75 procent te kopen door middel van een door hem op te richten holding. Opvallend was dat zij al in het bezit waren van de conceptcijfers over 1999 met een netto winst van ruim 900.000 gulden. Ok, de bedoeling was duidelijk en ik heb hen gevraagd om de bieding op papier te zetten. Een weekje later arriveerde die bieding op papier ter waarde van 7 miljoen gulden. Overigens zou Fortis/ASR later in de rechtsgang beweren dat er nooit een bod op de aandelen zou zijn uitgebracht....
Weer een week later zou het tweede gesprek plaatsvinden. Wederom in Den Bosch. Witpen verbleef in Toscane. In afwachting van witte rook.
Ik heb de heren nog gevraagd of ze iets wisten van het dispuut met AXA waarmee 4 miljoen gemoeid was en die nog niet door Berk Accountants opgenomen was in de door hen gehanteerde conceptcijfers, maar wel verwerkt zouden worden in de definitieve cijfers over 1999. Nee, dat bleek niet het geval te zijn. Ik heb de heren vervolgens duidelijk gemaakt dat ik geen intentie had om PSL te verkopen en de wijze waarop deze dialoog tot stand was gekomen mij al helemaal niet aanstond. Men deed een poging om het bod te verhogen naar 11 miljoen. Ik heb hen toen laten weten dat ik helemaal geen interesse had. Al boden ze 15 miljoen. En daarmee sloeg het gesprek een heel andere richting in. Eichner vroeg mij of ik wist dat Witpen in Toscane verbleef in afwachting van de uitkomst van het gesprek. Natuurlijk, zei ik. Eichner: Of ik mij bewust was van het feit, dat als de transactie niet tot stand zou komen dit wel eens tot het vertrek van Witpen bij PSL zou kunnen leiden. Ja, dat was ik en dat zei ik dan ook. Ten overvloede vroeg ik nog of zij verslag zouden uitbrengen bij hem over de uitkomst van de onderhandelingen. Dat bleek inderdaad te zijn afgesproken. Nou, zei ik, dan kunnen jullie hem meteen meedelen dat hij een andere werkgever kan zoeken. Ik ben niet gediend van zijn manier van optreden.
Na die opmerking raakte ik lichtelijk in paniek, omdat mijn tafelgenoten zo wit wegtrokken dat ik dacht dat ze erin zouden blijven. Ik nam afscheid van de beide heren en een week daarna van Witpen. Later vernam ik trouwens dat Witpen de zwager was van Ruud Dekker, de marketing directeur van AMEV. Na Superion en de daarop volgende exercitie kon ik mij niet aan de indruk onttrekken dat achter mijn rug om een vrijage tussen Witpen en AMEV had plaatsgevonden om de aandelen van PSL in hun bezit te krijgen. Daarnaast was het mij natuurlijk duidelijk dat mijn vragen naar de identiteit van de “private” investeerders nooit beantwoord konden worden. Maar Fortis ASR/AMEV (inclusief Eichner) zou in de jaren 2002/2003 opnieuw opduiken in PSL-verband, wat een mooi bedrijf de kop zou kosten en vele (onnodige) slachtoffers zou maken.
Ondanks de nog steeds lopende en slepende rechtzaak is een gerenommeerd schrijver op dit moment bezig om e.e.a. in boekvorm vast te leggen. Dit inclusief een hieraan gekoppelde website die als naslagwerk zal dienen voor alle juridische stukken alsmede getuigenverklaringen, zodat alle niets ontziende uitspraken op papier door de lezer geverifieerd kunnen worden. Inderdaad, “het andere verhaal”. Een boek waarin beschreven wordt hoe ongehoord misdadig verzekeraars kunnen zijn en men niet schroomt om meinedige verklaringen af te leggen, intimideert, bedreigt, chanteert, gebruik maakt van de diensten van onderwereldfiguren, kortom alles doet om zeer duistere zaken in de doofpot te houden. Ten koste van niets vermoedende slachtoffers. Een inkijkje dus bij een zogenaamd keurige verzekeraar die niet terugschrikt voor criminele praktijken”.
Dat we dit nog mee mogen maken. Heerlijk. Stay tuned.
(1) Zie de afleveringen 167 en 168.