Trump en Deep State (011)

Het bombarderen van drie landen door Israël (Syrië, Libanon en Irak) moet de wereld het idee geven dat het land, net als moederland de VS, zich niet aan welke regels dan ook hoeft te houden en ongestraft kan blijven. Onaantastbaar en ongrijpbaar voor de VN of de conventies van Genève, laat staan het Internationaal Strafhof. Allemaal door de bescherming van Washington.
Zoals iedereen weet dateert dat niet van sinds het aantreden van Donald Trump, maar is het een vast onderdeel van de Amerikaanse buitenlandse politiek, van Deep State. Trump heeft er nog een schepje bovenop gedaan, met de erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van 'het geilige land' en laatstelijk de aanmoediging van Trump aan Netanyahu om twee leden van het Amerikaanse Congres de toegang te weigeren. Ook staat het vast dat voor de aanval op Irak (gecontroleerd door de VS) toestemming is verkregen.
Het machtsvertoon hangt samen met de verkiezingen in Israël later deze maand, zoals de actie van Trump tegen de twee Democratische Congresleden met zijn campagne voor herverkiezing volgend jaar in eigen land te maken heeft. Maar Israël heeft tot op heden geen groen licht gekregen voor een aanval op Iran zelf (de aangevallen doelen zijn bondgenoten van Iran) en dat maakt een belangrijk verschil. Want het doel van Deep State (denk aan het lijstje van Generaal Wesley Clark) was en is onverminderd: regime change in Iran.
Dat Trump vorige week tijdens de G7 nogmaals verklaard heeft zonder voorwaarden vooraf met de Iraanse president Rouhani te willen onderhandelen, om 'tot een deal te komen', strookt uiteraard niet met deze plannen. Trump 's entourage (oppassers zou ik zeggen: Bolton, Mateo, Pence), is van 'bomb Iran', niet van onderhandelingen. Hoewel het niet mogelijk is om Trump te prijzen, moet wel worden vastgesteld dat hij zich van zijn voorgangers onderscheidt doordat hij, bij het ter perse gaan van deze editie, nog geen oorlog is begonnen. Stel je vier jaar Hillary Clinton ('we kwamen, we zagen, hij stierf') voor. Of vier jaar Joe Biden. Trump werd gekozen op een ticket van einde aan regime change en, vergeet dat niet, goede relaties met Rusland.
En om te worden herverkozen kan hij zich geen breken van deze verkiezingsbeloftes veroorloven. Dat is uiteraard geen garantie geven, meer een interpretatie van de veranderingen in de VS die een breuk betekenen met de oude Atlantische uitgangspunten van Navo, regime change en confrontatie met Rusland. De verwarring in het onoplettende Europa is groot, nu grote broer Amerika in zichzelf gekeerd raakt op termijn. Met name in trouwste vazal Nederland, waar zelf nadenken niet tot de mogelijkheden behoort. 'Wie moet ons beschermen tegen de Russische beer?' 'Ze schoten onze MH17 neer, wie helpt ons'.
Voor Nederland is er geen redding. Er is geen alternatief voor de Navo-politiek van de regering Rutte: 'Als Duitsland verkouden is niest Nederland'. En Duitsland stevent op een recessie af. PVV en FvD hebben geen basis in het Nederlandse bedrijfsleven, ook al vliegt onze 'Thierry la Fronde' in de zakenjet van een multimiljonair. Het CDA probeert de extreem-rechtse schaapjes op drift weer in de kudde te drijven. De belachelijke PvdA is weer terug in de eredivisie, zonder er ook maar iets voor te doen.
Het is dat ons land zo onbetekenend is, anders zou ik me ernstig zorgen maken. (WK)