Requiem voor een klootzak (1)

Iedereen die ook zo’n vijf jaar geleden deze site bezocht, weet hoeveel last wij van het Kleintje hebben gehad van ene Jan Best. Hij liet geen gelegenheid onbenut om online vooral mijn persoontje door het slijk te halen en was ook niet vies van bedreiging.
Bij ons weten is Best al weer bijna twee jaar geleden gestorven. We hoeven dus niet te vrezen weer door hem gestalked te gaan worden. Maar dat is niet de reden om hier aandacht voor de man te vragen.
Die is gelegen in het feit dat Wikipedia de enige bron is waaruit wij zijn verscheiden kunnen vernemen. En dat terwijl met Jan Best een groot wetenschapper en dito docent heenging die ook nog es regelmatig voor ophef en vertier in het Amsterdamse academische wereldje zorgde.
Zijn anonieme dood gaat er bij mij niet in, hoeveel ruzie ik op het eind van zijn leven dan ook met hem heb gehad. Jan was een klootzak voor wie het met hem aan de stok kreeg -en helaas voor hem was dat vrijwel iedereen waar ie mee te maken had- maar ook klootzakken verdienen meer dan oorverdovende stilte bij hun vertrek uit het ondermaanse.
Om een voorbeeld te geven van de rol die Best aan de UvA had. Het mes gaat in onze universiteiten weer in de kleine talen en cultuurgebieden. Lees er bijvoorbeeld Stine Jensen maar over. Vergeten is alweer dat vijfendertig jaar geleden ook zo’n kaalslag plaatsvond. Toen verdween onder veel meer ook het studierichtinkje van Best. Maar niet dan nadat juist Best de kwestie op memorabele wijze onder de aandacht van het grote publiek had gebracht.
De jonge Jan Best vertegenwoordigde in de jaren zestig ‘zijn’ UvA in het toenmalig achtuurjournaal omdat ie internationale faam kreeg als schrift-ontcijferaar. Ga er maar aan staan: succesvol concurreren met de nieuwsfeiten van de Roaring Sixties met een gort en gort en nog es gortdroge materie.
Begin jaren tachtig deed ie dat nog es dunnetjes over. In Rotterdam (!) organiseerde hij toen een tentoonstelling van prehistorische vondsten uit Bulgarije (!) waarop 300.000 bezoekers afkwamen.
Ik voel me als zijn oud-student (en medeplichtige aan menige door hem geïnitieerde storm in de UvA-vijver) verplicht om een serietje aan Jan Best te wijden. Noem het (de aanzet tot) een biografie, van de mens die in mijn leven en in dat van nog wat figuren om hem heen een onuitwisbare indruk heeft nagelaten.

(JoopFinland)