Antillen vice versa (044)
maandag 22 december-2014
Duurt niet lang meer. Dan gaat een x-aantal smurfenbureaus op slot. Maar volgens onze gebraden struisvogel zullen wij daarvan geen nadelige gevolgen ondervinden (1). Integendeel. Want door deze bezuinigingsmaatregel duiken die blauwe jongens en meisjes noodgedwongen wat vaker in het straatbeeld op en dat was toch altijd al de bedoeling, dus iedereen blij. Kan je ze in het voorbijgaan gewoon even aanschieten en bijvoorbeeld een peeveetje laten opmaken in een bushokje of achterin een rijdende streepjescode. Of ze komen op de fiets even bij u langs. Als u vindt dat het dringend is moet u ze effe bellen. Dat kan uw bloeddruk wat opjagen, want het communicatiesysteem van de vliegende brigade is nog steeds niet helemaal op orde. Maar volgens de langzaam koud wordende struisvogel wordt daar hard aan gewerkt.
Hoe het daarna met uw moeizaam opgekrabbeld peeveetje gaat? Net zo belazerd als voor de ontruiming van de bureaus. Je hoort er over het algemeen nooit meer iets van. Kan u bellen, maar ... hebben we net uitgelegd. Mocht u tot uw eigen verbazing toch de naam achterhalen van de recherchesmurf die bovenop uw zaak zit en u weet hem te traceren, dan heeft ie net een muntje van 50 in de gleuf van het openbaar toilet op het treinstation geduwd. Maar u wordt zo snel mogelijk teruggebeld. Hoe snel? Als een rollator in zijn eerste versnelling. Tenzij die onderweg een lekke band krijgt. Dan heeft u pech.
Als er een is die al dit soort ongein de laatste tijd heeft moeten doorstaan is dat Chris van Assendelft van Wijck wel. De voormalige Amsterdamse stenenondernemer heeft al heel wat aangiftes gedaan tegen de kongsie van Filippijnse kindervriend Leo Nipshagen, die hem zowel zakelijk als privé naar de kloten wilde helpen. Maar het bleef van smurfenzijde zo stil als in het mortuarium van de Keystone Cops. Zo dateert Chris' laatste klaagzang van 10 september jl. en is ten behoeve van de na ons komende generaties vastgelegd op het voor zover wij weten nog steeds bestaande smurfenbureau in Hardegaryp, dat onderdeel uitmaakt van de Friese metropool Tietjerksteradeel. Navraag leerde ons dat de betrokken aangifte in de gleuf van een speurneus in Drachten was gedeponeerd. Toen we die probeerden te bereiken zat ie net ... nee, daar niet. Hij was in vergadering. Hij zou terugbellen. Yeah, sure. Nog erger is het gesteld met Chris' uitgebreide schrijven aan de procureur-generaal op Curacao, mr. A.R.E. Schram, dat in de vroege lente van dit jaar de grote plas is overgezonden. Geen reactie. Nada. Zelfs geen bericht van ontvangst. Je zou bijna in de voetsporen van Peppie Sulvaran treden en mr. Schram vriendelijk verzoeken om op te sodemieteren en zijn plek af te staan aan een wat beleefdere jurk, maar laten we ons inhouden (2). En volstaan met het hier publiceren van Chris' brandbrief. Weet u tenminste waar het over gaat. Stay tuned.
(1) Ga voor dit malse stukje gevogelte terug naar zaterdag 20 december jl.
(2) Zie voor dit vuurwerk deel 1 en 2 van Machtsstrijd Curacao ontbrandt dd. 17 november en 20 december 2014.
