zondag 27 maart-2005
Het wil nog wel eens helpen als je een guppie uitgooit. Zo stuitten wij in de serie “Bandstoten met Desi” op de naam Mark Robles, die volgens het Copa-team actief zou zijn in de lijntjeshandel via Suriname en de Antillen. Mark, tegenwoordig schuilgaand achter de in 2003 geboren onderneming Robles Consulting Corsow NV op Curacao, was in verband daarmee in de jaren negentig het baasje van de luchtvaartonderneming (TCA). Toen de Antilliaanse regering onlangs een economische vergunning verleende aan een onderneming met naar wij meenden dezelfde naam informeerden we daar of die club een connectie met Robles onderhield. Geen antwoord tot nu toe. Dit keer heel begrijpelijk.
Maar wel een reactie van een goed ingevoerde lezer. Die stampte ons ernstig op de vingerkootjes, want TCA staat voor Trans Caribbean Airways en niet voor Trans Caribbean Airlines. Slordig. Schaamrood.
Neemt niet weg dat Trans Caribbean Airways NV ook een buitengewoon aardige achtergrond blijkt te hebben. De geboorte van deze maatschappij dateert van 19 februari 2002, ruim vóór de ondergang van Air Holland en DCA (Dutch Caribbean Airlines).
Het baasje van de kraakverse TCA was en is mr. Clark Jansen. En die had wijdse plannen. Hij liet op 21 januari 2003 weten dat zijn toen nog steeds in statu nascendi verkerende luchtvaartonderneming verbindingen ging verzorgen tussen de Nederlandse Antillen, Brussel en Curacao. Zowel de Britse touroperator European Aviation Air Charter als het consultancybureau Mirage Group uit Florida steunden dat initiatief. Op het oog niks mis mee.
Maar wie is mr. Clark Jansen? Awel, geen onbeschreven blad. Dus stay tuned.

donderdag 31 maart-2005
Clark Ernest Jansen, die in januari 2003 zo triomfantelijk liet weten dat zijn Trans Caribbean Airways op afzienbare termijn zou gaan zorgdragen voor luchtlijnen tussen de Antillen, Europa en het zuiden van de VS, zou niet lang daarna in zwaar weer terechtkomen.
Hij bleek namelijk tot zijn boordje aan toe betrokken te zijn bij de Curinta-affaire (1).
Wij quoten uit een Amigoe-artikel van 19 augustus 2003:

“Voor het oog van de wereld werd de directievoering van het project “voorrijwegen Hato” verricht door het eenmans-kantoor Progressive Design van Karel Marchena. Maar in werkelijkheid was het de voorzitter van de bouwcommissie die de Raad van Commissarissen van het luchthavenbedrijf Curinta had aangesteld, ondernemer Eugene Middelhof (van onder meer de bedrijven MTP en IMCS), die de directievoering ter waarde van bijna 635.000 gulden kreeg. Progressive Design werd door hem gebruikt als dekmantel”.

Dat was de mening van het Openbaar Ministerie dat Middelhof ook nog verweet dat hij valse urendeclaraties had ingediend en meneer belasting had getild.

“... Verder zegt het OM dat Middelhof in januari 2001 de zogenaamd door DOW (Dienst Openbare Werken, red.) gecontroleerde en goedbevonden begroting zelf heeft opgesteld. Deze begroting diende om Curinta een zo hoog mogelijk bedrag te laten betalen aan de Antillen NV (dochter Volker Wessels Stevin, red.). Dit stuk dat onder zware druk van Monte en Middelhof (onder meer door het op tafel slaan ter begeleiding van de woorden dat het stuk de volgende dag een stempel moest hebben en dat het Raad van Commissarissen- tevens bouwcommissielid Clark Jansen het al had goedgekeurd), door DOW-medewerker Hensley Basilio werd gestempeld alsof de begroting door DOW in behandeling was genomen. De volgende dag bracht Middelhof dit stuk via het Raad van Commissarissen-lid Nelson Monte in de vergadering van de Raad van Commissarissen in als echt”.

Ruikt u misschien een vleugje “eau de corruption”? Dat kan uitkomen. Stay tuned.

Zie de artikeltjes “Cool” en "Humor (4)” van 10 en 11 december 2002 en het aanpalende artikel “Dikvoormekaar” over Dik Wessels van Volker Wessels Stevin dd. 9 juli 2004.

dinsdag 5 april-2005
Toen de Curinta-affaire op Curacao aan het rollen ging werd ook Clark Ernest Jansen voor de kadi getrokken. En wat deed ie? Hij schoof zijn aandeel keurig in de stappers van Nelson Monte, net als hij lid van de Raad van Commissarissen van het luchthavenbedrijf. In zijn ogen kon men hem zelfs beschouwen als een “good guy”. Hij had er namelijk persoonlijk voor gezorgd dat de totale begroting voor het project voorrijwegen van vliegveld Hato beperkt bleef tot 6,8 miljoen piek in plaats van de 4 miljoen méér die Monte erdoor wilde drukken ten behoeve van De Antillen NV.
Maar dat bedrag bleek niet voorbij het strottenhoofd van het Project Management Team (PMT) gerost te kunnen worden en er was een impasse ontstaan. Ook al omdat De Antillen NV wel informatie wilde prijsgeven over de te gebruiken hoeveelheden materiaal, manuren etc. maar niks over de te hanteren prijzen. Terugvertaald: je kan bij ons wel een kam bananen bestellen, maar die moet nog worden geplukt en vervoerd en omdat de plukker misschien uit de boom lazert en de chauffeur last heeft van zijn blaas weten we niet wat die kam precies gaat kosten. Klinkt redelijk als je dronken bent, maar het PMT trapte er niet in en ging op 5,8 miljoen gulden zitten.
Op 26 oktober 2000 kwam Eugene Middelhof op een door José Middelhof (tevens gedeputeerde en familie van Eugene) voorgezeten vergadering van de Raad van Commissarissen aanzeilen met drie begrotingen die in elkaar geschoven het bedrag van 6,8 miljoen opleverden. Dat bedrag leek Jansen een redelijk uitgangspunt voor onderhandelingen met de Dienst Openbare Werken. Afgesproken werd dat president-commissaris José Middelhof de begroting aan de dienst zou voorleggen. Maar in de maanden daarna kwam er geen witte rook.
Op 18 januari 2001 vond opnieuw een vergadering van de Raad van Commissarissen plaats.
Vlak voor aanvang van de meeting duwde Nelson Monte collega Jansen een envelop in de handen. Daarin zat de onder dwang door de DOW afgestempelde begroting van 6,8 miljoen.
Jansen nam het woord en bracht het stuk ter tafel. Hij verklaarde lang met de DOW te hebben onderhandeld en dat hij dit eindresultaat redelijk vond. Iedereen blij. De begroting goedgekeurd.
Jansen had echter helemaal niet lang met de DOW onderhandeld. “Ik heb een leugen verteld in een leugenachtig spel”, verklaarde hij later aan de lokale bromsnorren tijdens het vooronderzoek. Verder verklaarde hij dat hij wist dat de begroting nooit door de DOW kon zijn goedgekeurd binnen zo’n korte termijn en dat buiten Monte, Eugene Middelhof en hij niemand op de hoogte was geweest van de werkelijke gang van zaken.
Tijdens de rechtzitting draaide hij alles weer terug. Zijn naam was haas en hij gaf Monte de zwartepiet. Die zette de Raad van Commissarissen altijd naar zijn hand, fanatiek gesteund door zijn partij, de FOL.
Noch de bef van de rechtbank noch die van het OM namen genoegen met Jansen’s verklaring.
Na veel vieren en vijven kwam uiteindelijk de benauwde slotaria: Jansen wilde Monte niet dwarszitten omdat hij via UTS (het belangrijkste telecommunicatiebedrijf op Curacao) een groot deel van zijn inkomen verwierf en daarom afhankelijk was van Monte’s partij de FOL bij het krijgen van opdrachten. Hij had nou eenmaal een gezin te onderhouden.
Zie je wel, we roken het wel goed in de vorige aflevering: eau de corruption. Slot volgt.

maandag 12 augustus-2013
Eigenlijk ging het vorige week zondag om oud nieuws. Het enige verschil was dat de hoofdfiguur van het verhaal, de Nederlandse gokbaas Francesco Corallo, eindelijk aan de haak was geslagen en ernstig aan de voortanden werd gevoeld door Italiaanse speurneussmurfen. Vriend Francesco was tot in de jaren negentig een volbloed Italiaan, maar vroeg toen als inwoner van onze Caraïbische randgemeente Sint Maarten waarschijnlijk uit praktische overwegingen ook een Nederlands paspoort aan. Pennestreekje van toenmalig Antilliaans gouverneur professor mr. Jaime Mercelino Saleh en hoppa voor de panificatore. Dat Francesco's pappa Gaetano tot de Italiaanse mafia behoorde en een pittig strafblaadje in zijn plakboek bewaarde was kennelijk niet doorgedrongen tot Jaime Mercelino of misschien was het gewoon warm die dag.
Waarom de overigens de tot nu toe nog brandschone Francesco bij de lurvi cq kladdi werd gepakt? Er was iets met een leninkje van de Banco Populare di Milano aan Francesco's gokfirma (1) dat naar een lading ouwe haring stonk. Bovendien hadden de betrokken smurfen nog wat krabbeltjes gevonden in ouwe agenda's uit de jaren negentig over Francesco's betrokkenheid bij de handel in roesmiddelen, witwassen en aanverwante artikelen. En dit alles onder de stille regie van de Siciliaanse mafiahopman Nitto Santapaola, die voor zijn aandeel in het opblazen van onderzoekrechter Falcone ook al in de jaren negentig van de vorige eeuw voorgoed achter een ijzeren gordijn is gemoffeld. Aldus voornoemde krabbeltjes. Het bewijs moet nog wel worden opgegraven en dan nog. Bovendien geniet Francesco gelukkig de steun vanuit de partij van de onlangs wegens onduidelijk boekhouden tot 1 jaar huisarrest veroordeelde Berlusconi. Dus dat zit wel snorri.
Overigens is het grappig, dat Francesco in verband wordt gebracht met amico Nitto. Want dat was ook het geval met een andere Italiaanse gokbaas die op Sint Maarten furore heeft gemaakt. Don Saro Spadaro. Zat in 1994 een jaartje in een Franse petoet, werd vervolgens uitgeleverd aan de Nederlandse autoriteiten op Sint Maarten en zou daar fors voor het luik gaan wegens een een giga fraude rondom de uitbreiding van de lucht- en zeehaven van het eiland. Behandelend hoofdofficier van justitie was mr. D.A. Piar en die kreeg daarmee een vette kluif in de schoot. Was de algemene gedachte. Maar dat vet smolt in no time weg onder het Sint Maartense zonnetje en Don Saro ging alweer snel over tot zijn business as usual. Dat wil zeggen het leiding geven aan een hoopje casino's en hotels en om nog netter te lijken het financieel bijstaan van het AIDS-kliniekje van ene Gerrit van Osch.
U denkt toch niet dat wij het hierbij laten? Er volgt nog meer Schweinerei. Stay tuned.

(1) Nog niet zo lang geleden Atlantis World Group, tegenwoordig BpPlus.

woensdag 14 augustus-2013
Als je de petoet in gaat is het nuttig om een compagnon te hebben die op de winkel past. En die had Saro Spadaro, de gokagent van Nitto Santapaola op Sint Maarten (1). Dat was ene Adam Kinan. Een Amerikaanse zakenman met Republikeinse friends in high places, die desondanks de indruk maakte licht te zijn leeggelopen. Een van die friends was de lobbyist Jack Abramoff (2).
In 2000 raakten Jack en Adam in zwaar weer bij de overname van de SunCruz Casino's. Tot dan toe eigendom van de Griekse ondernemer Konstantinos Boulis, die luitjes met iets meer dan een nickle en dime in de pocket in de gelegenheid stelde eens wat lekker weg te gokken op een stel luxe jachten. Buiten de Amerikaanse wateren en buiten de greep van de Amerikaanse handhavers en blauwe brievenbrigadisten. Uiteindelijk vonden die toch een U-bocht om Boulis een rien ne va plus door de strot te wringen. De Griekse gokmagnaat zag zich gedwongen zijn spulletje in de ramsh te doen. 147 meloen. Een krabbel. Maar je moet ze wel hebben. Samen met de gretige Jack en Adam zette Konstantinos een wat stoute deal in elkaar, werd gepiepeld en in februari 2001 gekeeld toen ie wat al te luidruchtig dreigde te worden.
De casinovloot doorkliefde opnieuw de wateren rond Florida. Nu met een fiscaal nummer, maar dat kon het gemêleerde gezelschap aan boord weinig boeien. Beroerd was wel dat tot drie keer aan toe Mohammed Atta en een paar andere leden van het Flying Circus er ook hun opwachting maakten. Na het eenmalig optreden van deze merkwaardige Mo's op Manhattan in september van datzelfde jaar kwam de menagerie van Jack en Adam uiteraard in een paar zoeklichten terecht. En dat had voor de twee avontuurlijke ondernemers op de lange duur ongezellige gevolgen. Net als voor Spadaro, die eind 2005 in Italië van een paar ijzeren manchetten werd voorzien. Hij werd ervan beschuldigd tot de mafia te behoren en financiële kunstjes uit te voeren voor zijn familie. Hoe is het mogelijk zou je zeggen. Maar iets roepen is vers 1, iets bewijzen is vers 2. Vooral in Italië. Saro keerde vrij spoedig terug naar zijn geliefde eiland. Mogelijk ook om daar Nitto's andere vertegenwoordiger in de gokbusiness, Francesco Corallo, een vaderlijk handje te helpen bij diens poging een voet tussen de deur te krijgen bij het bestuurlijk apparaat van ons koninkrijk overzee. Niet alleen op Sint Maarten, maar ook op Curacao. Stay tuned.

(1) Zie voor Saro de vorige aflevering
(2) Voor nog wat andere leuke dingen over Jack verwijzen wij u met liefde naar onze zoekmachine.

donderdag 15 augustus-2013
Waar leeft zo'n 34 vierkante kilometer stukkie land in de Caraïben van? Van leuke dingen voor de mensen. Zonnebaaien, zwemmen, surfen, duiken, exotisch eten, exotisch zuipen, wat flinker wippen dan thuis, gokken en shoppen. Vind je het gek dat zo'n oord als Sint Maarten voor ondeugende ondernemers gefundenes Fressen is?
Met name dan voor de familie van Nitto Santapaola, die zelf daar in 1986 een jaartje ondergedoken heeft gezeten toen Italiaanse smurfen naar hem op snor waren voor zijn aandeel in het lawaaierige heengaan van generaal Della Chiesa. En ook het financiële topgenie van Nitto's bedoening, Felice Cultrera, bracht daar ooit een leuke tijd door met de Venezolaanse miss Universe (1).
Eenmaal een voet aan wal probeert zo'n familie haar positie te stabiliseren cq. uit te breiden door vriendschap te sluiten met friends in high places. Zo ook de jongste van Nitto's vaandeldragers op Sint Maarten, Francesco Corallo. Overigens wel in een ander stukje van ons wingewest: op Curacao. Daar werd ie de gap van inmiddels ex-premier Gerrit Schotte. Die probeerde eerst Francesco's Nederlandse secondant Rudolph Baetsen een smikkelbaan te bezorgen binnen de Centrale Bank van Curacao en Sint Maarten. Maar er ontstond enig rumoer en de zaak ging niet door. Dat gold eveneens voor de latere poging van Gerrit om Francesco zelf een “belangrijke institutionele positie” te bezorgen (2). Al dat gerotzooi was er de oorzaak van dat Schotte de steun van coalitiepartij Pueblo Soberano kwijt raakte en op 29 september 2012 was het voor premier Gerrit (voorlopig) einde oefening (3).
Francesco zou bij Gerrit zijn geïntroduceerd door een ander gokfenomeen, Robbie dos Santos, de halfbroer van Schotte's minister van Financiën George Jamaloodin. En toeval bestaat niet, ook Robbie liep in de afgelopen jaren de nodige stormschade op. Zo wordt hij ervan verdacht de nodige gokmeloenen te hebben witgewassen en weggesluisd. De betrokken sluis zou zich in Miami bevinden en het zou gaan om ruim 50 meloen. Dertig daarvan zijn door Justitie op sterk water gezet in afwachting van zijn proces later dit jaar.
En dan is er nog het verhaal, dat Robbie de grote man was achter de plannen van een op Curacao woonachtige Nederlander om in Willemstad een boulevard aan te leggen. Ook dat plan is door alle ontstane eilie de vrieskist ingegaan. De naam van die Nederlander? Christiaan van Assendelft van Wijck. De voormalige Amsterdamse stenenstapelaar die sinds kort een interessante rol speelt in onze serie “Letselschade”. De wereld is net een Italiaans koffiehuis. U een espressootje? Komt eraan. Restare sintonizatti.

(1) Meer over Felice, een oude vriend van onze eigen kunstridder Michel van Rijn, vindt u in de afleveringen 3, 4 en 5 van de serie “Air Holland en de Khashoggi-connectie”.
(2) Zou bij dezelfde bank zijn geweest.
(3) De leider van Pueblo Soberano, Helmin Wiels, is door een paar onbekende onverlaten op 5 mei van dit jaar met zijn schepper verenigd. Maar dat zal u niet zijn ontgaan.

maandag 19 augustus-2013
Nee. Het ging niet om het inpolderen van de Waddenzee. Maar eerder deze maand was er aan onze uiterste westgrens opnieuw gesteggel over een stukje gebiedsuitbreiding. Voormalig Amsterdams stenenstapelaar Chris van Assendelft van Wijck zou namelijk in het eerste decennium van deze eeuw aan de populaire Pietermaai in Willemstad een stukkie grond aan ons koninkrijk hebben toegevoegd om wat extra ruimte te creëren voor de bouw van een horecagelegenheid en een stel appartementen. Zonder over de nodige vergunningen en andere paperassen te beschikken. Noch voor de uitbreiding, noch voor de bouw.
De kwestie kwam opnieuw in een kleine tsunami terecht toen de Nederlandse exploitant van de horecagelegenheid, die in 2010 zijn neus aan het beslagen venster drukte, het aantal decibellen in overeenstemming bracht met de hoge huurprijs. Begin dit jaar werd een officiële klacht wegens geluidshinder bij de overheid in de gleuf geramd en de roep om meer controle op het doen en laten van de stapelaar kon wat decibellen betreft langzamerhand concurreren met de geluidsinstallatie van voornoemd eldorado voor hossers en zuipschuiten. Inmiddels zou eigenaar Van Assendelft van Wijck, die in zijn nieuwe woonplaats 'sGravenwezel met analoge problemen worstelt alsnog de betrokken vergunningen hebben aangevraagd (1).
Het is trouwens niet de enige eilie waarmee de avontuurlijke ondernemer op Curacao wordt geconfronteerd. Hij zou daar namelijk wat schulden hebben achtergelaten en het niet helemaal eens zijn met de blauwe brievenbrigade op het eiland. Onder de schuldeisers bevindt zich Leo Nipshagen. Een oude compagnon van Christiaan uit de Amsterdamse Gerrit van der Veenstraat, die al eerder is voorbijgekomen in de kwestie rond de achter een Belgisch traliebehangetje verblijvende Woutje van Loon (2) en het zwaard heeft opgenomen tegen zijn oude makker vanwege een akkefietje uit de vorige eeuw. En wat voor akkefietje. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 29 van de serie Letselschade dd. 5 augustus 2013.
(2) Voor Woutje linksaf naar dezelfde serie.

dinsdag 20 augustus-2013
Waar ging het conflict tussen Leo Nipshagen en Christiaan van Assendelft van Wijck in oorsprong eigenlijk over? Kunnen wij putten uit een peevee die vriend Leo op 30 mei 2012 liet opmaken op het Amsterdamse smurfenbureau aan de Van Leijenberghlaan. Kwootje. Komt ie:

"Eind 1990 of begin 1991 is meneer Van Assendelft van Wijck op mijn kantoor , de beleggingsonderneming “Consolidated Management BV” binnen komen lopen met 1 miljoen gulden cash. Deze onderneming was gevestigd in de Gerrit van der Veenstraat 70 te Amsterdam.
Van Assendelft van Wijck zei toen tegen mij dat hij die 1 miljoen had verdiend in de onroerend goedsector. Echter in 1993 heeft Van Assendelft van Wijck mij zelf verteld dat die 1 miljoen afkomstig was van een ripdeal.
Van Assendelft van Wijck stelde mij voor, dat als ik zelf ook 1 miljoen zou investeren hij dat geld zeer winstgevend kon beleggen door het in- en verkopen van Amsterdamse grachtenpanden. Hier ben ik achteraf dom genoeg op ingegaan. Op 31 januari 1991 besloot ikzelf met Van Assendelft van Wijck samen “Mozia Investments BV” over te nemen om via deze investeringsmaatschappij onze gezamenlijke 2 miljoen te gaan beleggen in de panden aan de Amsterdamse grachten. Zo'n twee en een half jaar heb ik met Van Assendelft van Wijck in “Mozia Investments BV”, tevens gevestigd aan de Gerrit van der Veenstraat 70, samengewerkt. We waren compagnons en ieder voor de helft eigenaar. In die twee en een half jaar heeft Van Assendelft van Wijck mij voor zo'n tien miljoen gulden laten investeren in diverse projecten.
Na veel intimidaties en allerhande bedreigingen, waaronder het plaatsen van een pistool op mijn hoofd door Van Assendelft van Wijck en verbale dreigementen om mijn kinderen te vermoorden, werd ik gedwongen een overeenkomst te ondertekenen. Op 14 juli 1993. Dit gebeurde op het kantoor van “Mozia Investments BV” aan de Gerrit van der Veenstraat 70 in aanwezigheid van J.W. de Vries. De Vries is een beer van een kerel en ook een zware crimineel. In deze overeenkomst droeg ik min of meer alles over aan Van Assendelft van Wijck, maar ik hield het recht op 50 procent van de winst boven de boekwaarde als een en ander werd verkocht. Van deze eerste bedreiging heb ik aangifte gedaan bij de politie Amsterdam-Amstelland, maar ik heb daarna niets meer vernomen van de politie. In de maanden na 14 juli 1993 had Van Assendelft van Wijck mij laten zien dat hij een pistool had liggen in de lade van zijn bureau op het kantoor van “Mozia Investments BV”. Als bedreiging. Op 15 november 1993, in hetzelfde kantoor van “Mozia Investments BV”, werd ik opnieuw door Van Assendelft van Wijck met een pistool op mijn hoofd bedreigd. Wederom was De Vries hiervan getuige. Er werd onder deze dwang een nieuwe overeenkomst getekend, waarbij ik afstand deed van alle winstrechten boven de boekwaarde. Dit heeft voor mijzelf tot een schadebedrag geleid van 5 à 10 miljoen gulden. Overigens geeft Van Assendelft van Wijck zelf aan mij toe dat hij me voor zo'n dikke 10 miljoen gulden heeft benadeeld. Van deze tweede bedreiging van het pistool tegen mijn hoofd heb ik geen aangifte bij de politie meer gedaan, omdat ik ervan uitging dat het toch geen zin had”.

Tot zover de kwoot. Gezellige verklaring van Leo, maar het bewijs dat zijn voormalige compagnon met een gun zijn kruintje zou hebben beroerd ligt op het kerkhof of is in rook opgegaan. Komt nog bij dat ie begin 1991 er geen been in zag om een compagnon te omarmen die met 1 meloen cash kwam binnenzeilen. Of die nou verworven was met een ontroerendgoed of een ripdeal, ook toen al was het uitkijken geblazen. Vooropgesteld dat Leo's verklaring juist is. Volgens Christiaan is ie vals en hij ging in de tegenaanval. Next time. Stay tuned.

donderdag 22 augustus-2013
Op 12 augustus jl. was voor Christiaan van Assendelft van Wijck de maat vol. In de late ochtend vervoegde hij zich bij het smurfenbureau van Schilde om eens een stevig boekje open te doen over zijn voormalige compagnon Leo Nipshagen. De inhoud van dat boekje kwam terecht in een peevee en wij zullen de laatste zijn om u dat te onthouden. Komt ie:

"Ik kom aangifte doen inzake schriftelijke bedreigingen, afpersing en medeplichtigheid aan diefstal. Dit tegen Nipshagen Leonardus. De bedreiging en afpersing duren al 2,5 jaar. Om ons te beperken tot dit jaar stuurt hij op 11/1/13 een mail ivm. poot afhakken (zie bijlage). Op 5/7/13 stuurt hij via zijn advocaat een stuitingsvordering van 10 miljoen euro met een valse aangifte bij de politie Amsterdam, dat ik hem in 1992 – 1993 voor genoemd bedrag zou hebben afgeperst (zie bijlage). Op 15/7/13 stuurt hij naar mijn bank en naar mijn makelaar een brief en doet hij een bod van 63.400 euro op mijn woonhuis De Kluis 16 te Schilde, omdat dit huis niet legaal zou zijn gebouwd. Op 26/7/13 noemt Nipshagen mij in een artikel “lama” (zie bijlage). Op 10/8/13 worden de bedreigingen dusdanig ernstig dat ik en mijn vriendin en kinderen zich onveilig gaan voelen. Vandaar deze aangifte.
Op 11/8/13 schrijft hij dat ik in de nachtelijke uren bezoek zal krijgen om mij iets aan te doen en beledigt hij mijn vriendin. Ik heb door een expert de IP-adressen laten controleren en opvallend is de overeenkomst van voorgaande mails en de in mijn bezit zijnde meerdere mails van de hand van Nipshagen. Tevens meld ik u, zoals ik reeds eerder heb gemeld, dat de heer Nipshagen samen met Verhoeven Viviane en Nardi Cramm delen van mijn kunstcollectie en delen van mijn inboedel vanaf Amerikaanse bodem hebben verduisterd/heling. Dit om beslag door deurwaarder Ramasan te Curacao te omzeilen”.

Zo. Goedensmorgens. Ook niet misselijk. De stuitingsvordering waar Chris het over heeft dateert overigens van 5 juli jl. en is afkomstig van het advocatenbureau Soliana Bonapart & Aardenburg gevestigd op Bonaire. We hebben zomaar het gevoel dat het eind van deze eilie nog lang niet in zicht is. Stay tuned.

vrijdag 30 augustus-2013
Wie stonden er vandeweek eensgezind voor de deur bij Chris van Assendelft van Wijck in Schilde?
Leo Nipshagen en twee spruiten van Woutje van Loon (1). Om een kleine colonne verhuiswagens te fotograferen. Plus een smurfenmacht die in Nederland voor het laatst is ingezet tijden het aardappeloproer. Aanvankelijk dachten wij, dat het om een verzoek om beslaglegging ging van Leo's huidige, op Curacao verblijvende bijslaap Viviane Verhoeven, die naar verluidt in haar woelige verleden menige gevulde geilaard in Jerommekeland een Duitse staander heeft bezorgd. Maar later werd ons toegefluisterd dat Chris' voormalige echtgenote Tonia verantwoordelijk was voor de rigoureuze stap. Uiteindelijk werden na betaling van een stel flappen volgens andere ooggetuigen een lampekappie, een burootje en nog wat snuisterijen ingeladen. Much ado about nothing. Maar het toont wel aan, dat er een innig contact bestaat tussen oom Leo en de familie van Woutje. Wanneer die precies tot stand is gekomen weten we niet, maar in ieder geval geruime tijd nadat Wouter kabouter naar binnen was getrokken wegens zijn wonderlijk financieel beleid bij de Waegener Group. In het begin van zijn cellulair verblijf leek hij namelijk nog wel degelijk van plan om zijn betalingsachterstand bij Van Assendelft van Wijck te voldoen. Zo schreef hij aan zijn gezinsleden in de benauwde veste aan De Kluis (zoiets verzin je niet) in Schilde het volgende. Komt ie:

"Dading met Chris maken via advocaten per 1 september 2013. Chris is bang voor langdurige strijd. Denkt dat het zeker 1 jaar duurt. Als je hem aanbiedt dat wij per 1/9/2013 weg zijn, de optie hebben het huis voor 2,2 mio te kopen, dan is er een gerede kans dat dit lukt via de advocaat".

Die 2,2 mio moest komen uit de uitgifte van aandelen ter waarde van 15 meloen voor een nieuw zakelijk vehikel. Maar het liep anders. Chris bakte niet. Het was overigens niet voor het eerst dat vriend Wouter met een streepjesbehang werd geconfronteerd. Maar dat is voor de volgende bijdrage. Stay tuned.

(1) Meer over onze Wout in de serie “Letselschade”, die een plekje heeft gevonden op onze Followupsite.

dinsdag 3 september-2013
Om niet al te lang te blijven hangen aan de cliff van de vorige aflevering gaan we vandaag terug naar 2003. Naar 24 maart 'smiddags om 2 uur om precies te zijn. Toen werd de tegenswoordig door Leo Nipshagen aka “De boekhouder” gepamperde Wouter Adrianus van Loon door een koppeltje smurfen van de gemeente Luzern bij de kladden gevat en in een kruipruimte gemieterd. Een paar dagen daarvoor had ie al een babbeltje gehad met een jurk van het OM in Zürich, maar door het betalen van een cautie van 3100 Zwitserse flappen wist ie zich toen nog naar buiten te wurmen. Maar die vrijheid duurde dus niet lang.
Woutje ging voor het luik op beschuldiging van bedrog cq. het niet betalen van uitstaande rekeningen. Zo had de ondeugd samen met zijn naasten het ouwejaar van 2002 gevierd in Hotel Victoria-Jungfrau in Interlaken waar hij vaste klant was. Maar ook vaste klanten moeten betalen en als blijkt dat achter de creditkaart van je zaak waarmee je loopt te wapperen een groot zwart gat zit heb je een probleem. Zeker als het om ruim 30.000 flappen gaat.
Nou wil in dit soort gevallen vaak ene Murphy zijn neus tegen het venster duwen. En dat gebeurde ook in Woutje's case. Bij drie hotels in Zürich (Bellerive au Lac, Ermitage am See en Baur au Lac) bleken nog rekeningetjes open te staan van respectievelijk 943,05, 2273,90 en 315,50 frankskes. Verder had vriend Wouter al een tijdje in een Mercedes van de Münchense Sixt Leasing AG rondgetuft zonder de daarvoor geldende termijnbedragen te storten. Of ie even ruim 11.000 eurootjes wilde aftikken. En dan lagen er nog een paar Belgen te zeiken. Vriend en collega Frank van B. uit Damme wilde graag de 5000 euro terug die hij op 25 november 2002 aan Wout had geleend, meneer J.V. uit Geel klopte aan voor het armetierige bedragje van 6000 euro en reisbureau Travelplus zat daar nog boven.
Alles bij elkaar misschien pinda's voor een internationaal zakenman, maar als je even niet hebt, heb je niks. En het wordt er niet beter op als je maanden in de lik zit omdat zo'n malloot van het Zwitserse OM wat dieper in je zaken wil graven dan wenselijk is. Probeer je buiten de muren van de nor nog wat leuks te vogelen krijg je van voornoemde malloot deze mededeling:

"Wie im Regionalgefängnis Thun versuchten Sie auch in Zürich durch einen zu entlassenden Insassen einen Brief aus dem Gefängnis zu schmuggeln. Ich rate Ihnen dringend ab dies in Zukunft zu unterlassen. Dieses Schreiben wird selbstverständlich nicht weitergeleitet werden”.

Oftewel, Wout had geprobeerd om een briefje naar buiten te wurmen via een collega-deugniet die op het punt stond het pand te verlaten. Dit waren zeker ST voor Woutje en de GT waren nog ver weg. Stay tuned.

woensdag 4 september-2013
Briefje? Briefje? Wat voor briefje probeerde Woutje van Loon in 2003 uit de Zürichse nor te smokkelen? (1) Had het misschien iets te maken met zaken die in onderstaand vodje aan de orde kwamen? Komt ie:

"Marco, bitte gehe zu Cati (direkt nach Besuch), Cati muss Fredi sagen dass er morgen bei Bezirkanwalt kommen muss. Er muss die Geschichte über “Halskette” das er von Reto gekauft hat für Ch 200 bestätigen und dass ich ihm gebeten habe diese nach Bürgün zurück zu bringen an Harry W. Anfang März 2003. Die Geschichte von “Goldklümpe” weiss ich nicht und Reto wird sich selber zerstören. Ich habe nichts über Fredi gesagt. Reto hat sich überspielt !!" (1)

Cati was een mevrouw met wie Woutje in de maanden voor hij de petoet inzeilde ernstig scharrelde. Zo zelfs, dat hij bereid was om een snufje TNT onder zijn huwelijk te leggen. Samen zetten zij in die periode flink de Edelweiss buiten, maar de verhouding raakte in drijfijs toen Wout in aanvaring kwam met allerlei smurfen en een jurk van het OM.
Vriend Reto zou je niet graag willen tegenkomen in een donker steegje en was in de jaren negentig van de vorige eeuw al druk doende met de handel in glimmers. Dat er in bovenstaand epistel dus sprake is van een halsketting en goudklompjes is niet toevallig. En dat de betrokken OM-jurk ook voor deze materie interesse toonde geen verrassing. Maar kennelijk kon hij er geen koeienreep van maken en Woutje snorkelde na een paar maanden weer de ijle buitenlucht in. Na een emmer vol beloftes om zijn schulden te voldoen. Moet je natuurlijk wel poen hebben en dat had onze Woutje niet of nauwelijks. Dus belandde hij najaar 2004 opnieuw achter een streepjesbehang, omdat bij een van de Zwitserse hotels waar hij gratis had gelogeerd nog een bedragje van 5000 euro open stond. Dit keer mocht hij de entourage van een Antwerpse kerker bewonderen. Na een week stond ie weer op de kinderhoofdjes. 5000 euro lichter, tenzij hij die geleend had.
Het was overigens niet de laatste keer, dat hij zijn hang naar bling niet kon beheersen. Zo kocht onze avontuurlijke ondernemer op 20 februari 2012 bij de Antwerpse juwelier Slaets op de Keyserlei op naam van het Oostenrijkse kind van de Waegener Group twee horloges. Een eenvoudige Hublot Classic voor het bescheiden sommetje van 4.566 euro. Plus nog een Cartier Ballon bleu van roze goud voor het uitverkoopprijsje van 21.685 euro. Volgens de met hem in de clinch liggende avontuurlijk ondernemer Chris van Assendelft van Wijck bood Wout deze horloges nog niet zo heel lang geleden aan om wat te doen aan de betalingsachterstand die hij had opgelopen binnen het kader van de overname van Chris' villa in Schilde. Maar de juridisch eigenaar had al een horloge, dus weigerde hij op de deal in te gaan.
Leuk, maar kan je de uitspraken wel serieus nemen van iemand die in het verleden een paar keer zijn handen verkeerd liet wapperen, wat moeizaam omgaat met regels en voorschriften en... in de jaren negentig een gun op de kruin van zijn compagnon zette om hem tien meloen afhandig te maken? Dat laatste komt overigens uit de koker van “boekhouder” Leo Nipshagen, de betrokken ex-compagnon en huidig beschermheer van Woutje van Loon (2). Te bewijzen valt er niks en bovendien heeft Van Assendelft van Wijck over die kwestie een heel andere mening. Next time. Stay tuned.

(1) Uit piëteit hebben we de achternamen maar weggelaten.
(2) Zie aflevering 8 van deze serie dd. 20 augustus 2013.

donderdag 5 september-2013
Stel je hebt een zakenpartner en die zet in 1993 een gun op je kruin om je 10 meloen afhandig te maken? Zou je met zo'n ellendeling nog zaken willen doen? Wij niet. Leo Nipshagen wel. Lees bijvoorbeeld alleen de bijlagen 1, 2 en 3 even rustig door. Gaan wij even een dagje pootjebaaien en komen morgen bij u terug. Doeidoeie. Stay tuned.

vrijdag 6 september-2013
Even terug naar de boeiende aflevering van gisteren. Daarin refereerden wij aan wat zakendeals waarbij stenenschuiver Leo Nipshagen samen optrok met Chris van Assendelft van Wijck. De man die hem in 1993 een gun op zijn kruin zou hebben gezet om hem 10 meloen piek afhandig te maken. Een gebeurtenis die hij voor de eeuwigheid zou hebben laten vastleggen op het smurfenbureau aan de Amsterdamse Van Leijenberghlaan. Niet dat hij dat bedrag met de nodige paperassen staafde, maar het woord van een boekhouder moet voldoende zijn.
In de eerste bijlage die wij gisteren presenteerden was sprake van een tonnetje dollars die Nipshagen's Antilliaanse vehikel in 2000 voor een jaartje wilde lenen van de ABN/AMRO. Als collateral schoof oom Leo zestig procent van de aandelen Whittersfield naar voren. Een NV met één dingetje: een lening van ruim 4 meloen Canadese dollars aan Charminvest BV in Wassenaar, die het bedragje op haar beurt had doorgetunneld naar de Canadese ontwikkelingsclub Daimler Group. In wezen diende Charminvest dus als doorgeefluik om ook een graantje mee te pikken. Dat gebeurde niet toevallig, want het opperhoofd van die BV was en is Raymond Wijnans. Van oorsprong ook al een boekhouder, die tussen 1989 en 1994 een warme kantoorstoel bezette bij Nipshagen in de Amsterdamse Gerrit van der Veenstraat. Precies in de periode waarin Van Assendelft van Wijck daar tot twee keer aan toe als revolverheld zou hebben opgetreden. Kennelijk was Raymond bij die manifestaties net even plassen, anders was ie zeker met zijn toenmalige baasje meegegaan naar de Van Leijenberglaan om ook een duit in het zakje te doen.
In een later leven was onze Raymond ook nog financieel directeur bij Kroymans' dure karrendivisie, die begin 2009 krakend tegen de vangrail tot stilstand kwam. De boekhouding bleek al jarenlang een zoekplaatje, honderden zo niet duizenden auto's waren in een zwart gat verdwenen. De vraag of dat plaatje er ook al was toen de in 2002 opgestapte Wijnans aan het roer stond blijft helaas onbeantwoord. Nou maar hopen dat alles goed gaat bij Andantino BV in de... Gerrit van der Veenstraat. Daar sprokkelt Raymond tegenswoordig namelijk wat beleg op zijn schrale boterham bij elkaar. Het baasje van deze stenenschuiversfirma is Dirk Jan Bakker, die in vroeger jaren ondermeer samenwerkte met “onderwereldbankier” Willem Endstra (rip). Maar daar kan Raymond natuurlijk niks aan doen. Stay tuned.

maandag 9 september-2013
Tijd voor een paar mails. Allereerst aan Raymond Wijnans, de compaan van Leo Nipshagen in de heikele dagen waarop gunslinger Chris van Assendelft van Wijck zijn coup zou hebben gepleegd. Komt ie:

"Den Bosch, 9 september 2013.
ter attentie van de heer Raymond Wijnans,
Geachte heer,
In onze artikelenserie "Antillen vice versa" besteden wij sinds kort aandacht aan het zakelijke conflict tussen de heren Nipshagen en Van Assendelft van Wijck. Daarin vermeldden wij afgelopen vrijdag conform uw gegevens in de sociale media, dat u tot 2002 een leidinggevende functie heeft vervuld bij het automobielbedrijf van Kroymans. Wij ontvingen daarop enige reacties die erop wezen, dat u tot het faillissement van bovenstaande onderneming in 2009 wel degelijk actief zou zijn geweest bij de financiële afdeling ervan. Alvorens te rectificeren zouden wij graag van u willen vernemen of die informatie al dan niet gedeeltelijk juist is. U bij voorbaat hartelijk dankend voor uw medewerking, Krgrds Jan Portein redactie Kleintje Muurkrant (www.stelling.nl)"

Niet waanzinnig belangrijk misschien, maar je kan beter precies zijn. In afwachting van Raymond's antwoord hingen we ook maar een mailtje in elkaar aan het adres van befkantoor Soliana Bonapart & Aardenburg, dat kortgeleden zo stuitend actief was om de belangen van oom Leo veilig te stellen (1). Komt ie:

"Den Bosch, 9 september 2013.
Geachte heer Van Hoof,
In onze artikelenserie "Antillen vice versa" besteden wij sinds kort aandacht aan het zakelijke conflict tussen de heren L.G.M. Nipshagen (uw cliënt) en C. E. van Assendelft van Wijck. Aan deze laatste heeft u op 5 juli van dit jaar een epistel doen toekomen, zijnde een stuiting van de verjaringstermijn welke betrekking had op een schade van 10 miljoen gulden die uw cliënt door toedoen van de heer Van Assendelft van Wijck in 1993 zou hebben geleden. Uw initiatief stoelt op de aangifte die uw cliënt recentelijk heeft gedaan bij het Amsterdamse politiebureau aan de Van Leijenberghlaan. Gezien het feit, dat uw cliënt dezelfde klacht ook al in 1993 aanhangig zou hebben gemaakt bij datzelfde bureau gaan wij ervan uit dat u ook in het bezit bent van dat oorspronkelijke proces-verbaal plus de boekhoudkundige gegevens waaruit dat miljoenenverlies valt te destilleren. Om tot een evenwichtige verslaggeving te komen zouden wij graag van u willen vernemen of u inderdaad over deze stukken beschikt en
zo ja, waarom cliënt ze niet in een veel eerder stadium in stelling heeft gebracht. U bij voorbaat hartelijk dankend, Krgrds, Jan Portein redactie Kleintje Muurkrant (www.stelling.nl)"

En nu maar zien wat ervan komt. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 9 dd. 22 augustus 2013.

dinsdag 10 september-2013
Ook toevallig. Hebben we het gisteren net over luitjes die onze stukkies noch stilistisch noch inhoudelijk kunnen waarderen, krijgen we een mail terug van Raymond Wijnans. In antwoord op onze keurig geformuleerde vraag van 9 september jl. (1). Raymond was niet blij. Maar zoals het hoort volgens antieke journalistieke normen geven wij hierbij zijn snelle reactie weer. Komt ie:

"Geachte heer Portein,
In reactie op de mail welke mij hedenmorgen via ons secretariaat bereikte het volgende:
Het is juist dat ik tot 2003 Financieel Directeur ben geweest van de Kroymans Automobiel Divisie BV. In 2003 heb ik een andere functie (Director Procurement & Real Estate) aanvaard bij ARM Stokvis (onderdeel van het Kroymans concern).
Vanaf het moment dat ik deze functie aanvaardde ben ik niet meer betrokken geweest bij de werkzaamheden van de financiële afdeling van Kroymans Automobiel Divisie B.V.
Voor zover in de publicatie van 6 september jl. de suggestie wordt gewekt dat dit anders zou zijn en dat ik betrokken zou zijn geweest bij mogelijk frauduleuze activiteiten van Kroymans, zijn deze suggesties feitelijk onjuist en werp ik deze verre van mij.
Daarbuiten is het voor mij bijzonder vervelend en schadelijk dat in voornoemde publicatie op zijn minst de indruk wordt gewekt dat ik ook betrokken zou zijn geweest bij andere onoirbare zaken. Ook deze suggesties vinden geen steun in de feiten en zijn onjuist. Ik verzoek U dan ook zich in de toekomst van het doen van dergelijke onjuiste mededelingen te onthouden. Deze mededelingen zijn schadelijk zowel voor mijzelf als voor het bedrijf waar ik thans werkzaam ben. Tot slot meld ik voor de goede orde dat mijn advocaat (de heer Mr. Lukaszewicz van Houthoff Buruma) een cc van dit bericht ontvangt.
Hoogachtend, R.P.A. Wijnans?

Hoor en wederhoor weer netjes toegepast. Misschien krijgen we als we zo doorgaan ook een plekje in de eregalerij van Publeak. Mede omdat wij in het verleden veel ervaring hebben opgedaan met lekkages in onze stampub. En as always, stay tuned.

(1) Zie aflevering 15 van deze serie die wij gisteren de wereld in hebben geschopt.

vrijdag 13 september-2013
Waar ging het eigenlijk om in 1993? Bij het uitbreken van de Hoekse en Kabeljauwse strubbelingen tussen boekhouder Leo Nipshagen en “gunslinger” Chris van Assendelft van Wijck. Om de ontvlechting van hun activiteiten binnen Mozia Investments BV. En om Leo te dwingen de daarmee samenhangende overeenkomst te tekenen zou Chris een gun op de kruin van zijn medefirmant hebben gezet. Dat hele gevalletje zou Leo 10 meloen piek hebben gekost en die zou hij graag terug willen zien. Zou je het zelf wezen. Naar eigen zeggen toog hij dan ook naar de smurfemarij aan de Amsterdamse Van Leijenberghlaan om aangifte te doen. Maar fuck, die deden er niks mee.
Naar aanleiding van de min of meer gelijkluidende aangifte die Leo twintig jaar na dato deed bij hetzelfde Amsterdamse smurfenbureau hebben wij aan diens bef gevraagd of hij beschikte over het oorspronkelijke proces-verbaal en de ontvlechtingspaperassen uit 1993, waaruit het verlies van zijn cliënt kon worden gedestilleerd (1). Geen antwoord. Nou kunnen wij de betrokken bef voor een deel gerust stellen. Wij beschikken in ieder geval over de ontvlechtingsdocumenten. En over verliezen gesproken. Wat denk je van deze?

"5) Van Assendelft van Wijck zal meewerken om de overeenkomst tussen PM Vastgoed NV en Nedwick International BV, vertegenwoordigd door de heer Cornelis van der Peppel, waarbij de 12 appartementen gelegen aan de Herengracht 196 – 202 met een zogenaamde Groninger/economische acte doorgang te laten vinden voor een bedrag van NLG 6.150.000,- , waarbij Van Assendelft van Wijck aanwezig was met L.G.M. Nipshagen toen Nedwick International BV op woensdag 5/7/93 een bedrag van NLG 2.150.000,- aan eersteklas waardepapieren overhandigde aan PM Vastgoed in de persoon van P. Meyer als aanbetaling op bovengenoemde overeenkomst. De overeenkomst dient getekend te worden uiterlijk 14/7/1993, ten overstaan van notaris Koopmans".

Niks aan het handje zou je zeggen. Maar de eersteklas waardepapieren bleken een scheet en een knikker waard te zijn. Meyer was in de boot genomen en kon ruim twee meloen piek op zijn buik schrijven in plaats van op zijn bankrekening. We'll be back. Stay tuned.

(1) Voor de brief aan Soliana Bonapart & Aardenburg zie aflevering 15 dd. 9 september 2013.

dinsdag 17 september-2013
Het begon op 3 december 2012 met een mailtje uit Miami van de internationaal opererende schuifelaar Leo Nipshagen aan zijn vroegere mede-firmant Chris van Assendelft van Wijck. De eerste regels bevatten suikerzoete vragen naar Chris' persoonlijke welzijn en een filosofietje van de kouwe grond over Chris' jongste telg. Daarna kwam het mes op tafel. NEON Financial Services S.A., een door Leo op het belastingparadijselijke Maagdeneiland Tortola geparachuteerd zakenvehikel, zou een vordering van Viver BVBA/ Landheer Vastgoedmakelaars aan het adres van Chris hebben overgenomen. Die vordering hield verband met de verkoop van Van Assendelft van Wijck's villa in Schilde aan Mountain View Capital. Oftewel, het Zwitserse scharrelei van Woutje van Loon, Nipshagen's tegenwoordige poulain (1). Leo aka “de boekhouder” becijferde het totaal op 170.000 euro. Maar als Chris binnen vijf dagen en beginnetje maakte met het overhevelen van 150.000 ballen op de rekening van NEON of daaraan verwante ondernemingen bij de First Caribbean Bank op Curacao, was hij zo vriendelijk die 20.000 eurootjes te laten zitten. Als de schuldenaar over deze materie nog wilde discussiëren, dan liever niet via de telefoon. Hij was welkom in Miami. Maar die eventuële babbel zou geen invloed hebben op de gestelde termijn. Voor het geval dat Van Assendelft van Wijck niet van zins was om te betalen, stelde oom Leo een flinke serie rechtsmaatregelen in het vooruitzicht.
Dat laatste kon Van Assendelft van Wijck niet in beroering brengen. Wat hem betrof kon Nipshagen een ernstige aandoening krijgen. En dus traden begin 2013 op Curacao de aangekondige rechtsmaatregelen in werking. De zaak kwam voor de kadi. In wezen voor de tweede keer. In september 2012 had dit gehannes namelijk ook al deel uitgemaakt van een door Leo verzameld schuldenpakket dat moest dienen om zijn ouwe zakenpartner een faillissement aan te smeren. De kadi stonk er niet in en Leo moest op zoek naar een B-weg.
Maar ook nu kon hij het schudden. Niet in het minst door de repliek van Van Assendelft van Wijck's juridische vertegenwoordiger op het eiland. Leest u even gezellig mee? Gaan wij even een rondje hollen voor de gezondheid...
Zo, zijn we weer. Is dat een briljant verweer of zijn wij in de war? Dus wat was het eindoordeel van deze kadi? Dit. Snapt zelfs een eerstejaars rechten. Leo en zijn belegen rakende harem konden met hun plas naar de dokter. En hadden nog mazzel dat de kadi afzag van een zeperd in verband met valsheid in geschrifte. Om eens wat te noemen. More shit to come. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 7 dd. 19 augustus 2013

vrijdag 20 september-2013
We zouden nog even een zetje geven aan aflevering 17. Ging over de geweldige deal die Peter Meyer in 1993 ten deel viel binnen het kader van de ontvlechting van de zakelijke activiteiten tussen Leo Nipshagen en Christiaan van Assendelft van Wijck. Daarbij drukte ene Cornelis van der Peppel van Nedwick International BV bij het baasje van PM Vastgoed een pakket waardepapieren in de gleuf ter waarde van 2.150.000 piek. Onder regie van ome Leo. Netjes in een envelop. Als aanbetaling op de aankoop van 12 appartementen aan de Amsterdamse Herengracht ter waarde van 6.150.000 piek. Nedwick cq. Cornelis cq. Leo kreeg ruim een week om de zaak met alle ins en outs verder administratief af te handelen bij notaris Koopmans. Deden ze dat niet dan verviel de overeenkomst.
Nou bleek de aanbetaling te bestaan uit pandbrieven aan toonder. Leuk, zulke vodjes, maar als je vastgoedvehikel er niet al te florissant voorstaat wil je ze graag inruilen voor echte flappen. Jammer, maar helaas. De banken in Nederland konden er niks mee en ook een poging in Lugano was hetzelfde lot toebedeeld als de Titanic. Conclusio: langs deze smerige weg kregen ome Leo en secondant Van der Peppel wel voor een erg klein prikkie de 12 appartementen aan de Herengracht in handen (1). Bovendien is het de vraag of door deze zwendel in wezen de hele deal niet op losse schroeven kwam te staan.
Niet zo bar lang na deze voorstelling ging het op Curacao gevestigde PM Vastgoed de bietenberg op. Naar verluidt was de eerste haai die zich bij curator Small meldde... Leo Nipshagen (2). Redelijk schaamteloos, omdat Meyer hem herhaaldelijk had verzocht om de ruim 2 meloen piek in een wat reëlere vorm alsnog aan hem over te dragen. Middelvinger. Ook bij latere gelegenheden liet de keurige zakenman, die zijn voormalige partner Van Assendelft van Wijck met allerlei obscure middelen het veld probeert uit te trappen, Peter Meyer gewoon barsten. Volgens insiders zou Nipshagen eenzelfde kunstje hebben uitgehaald met een dame uit Hilversum (3), die hij ter compensatie waardepapieren aanbood als zij zo vriendelijk wilde zijn om op te rotten uit het appartement waar zij woonde. De waardepapieren waren waardeloos.
Tot slot nog een klein maar boeiend detail. Van Assendelft van Wijck was aandeelhouder van PM Vastgoed. Ook hij leed dus door het hierboven beschreven kunstje van "De Boekouder" aanzienlijke schade. Hoe zich dit verhoudt tot de 10 meloen verlies die Nipshagen verloren zegt te hebben bij deze ontvlechtingsprocedure nadat Van Assendelft van Wijck een gun zou hebben getrokken is niet helemaal duidelijk. Maar er is meer dat bevreemding wekt. Stay tuned.

(1) Toeval bestaat niet. Nipshagen en Van der Peppel wonen al een tijdje op elkaars lip in... Schilde.
(2) Wij hebben mr. Small gevraagd om details van deze happening. Tot nu toe geen antwoord, maar Antillen vice versa is ook een heel eind.
(3) Naam bij ons bekend

donderdag 26 september-2013
Het is weer stil geworden in het Vlaamse Schilde. Ondanks de uitverkoop. De munitie die boekhouder Leo Nipshagen heeft gebruikt om buurman Chris van Assendelft van Wijck definitief de zakelijke kling over te jagen is uiteindelijk niet voldoende gebleken. Laat staan de hulp die hij kreeg van laaienlichter Woutje van Loon en de dames die vroeger tot de harem van Chris behoorden. Onder wie de door oom Leo ingehuurde “privé detective” Nardy Cramm uit de Friese metropool Hardegarijp.
Om nou te zeggen dat de juridische grappen en grollen van Leo's variétégezelschap geen effect hebben gehad op Van Assendelft van Wijck zou licht bezijden de waarheid zijn. Maar het veld uit? No way, Maria José. En zoals het er nu naar uitziet heeft vriend Leo taktisch gezien één enorme blunder begaan, waardoor de match nog weleens ernstig naar de andere kant kon omslaan. Die blunder was het in de strijd brengen van een beschuldiging, waarover wij het al eerder hebben gehad: Nipsie zou 10 meloen piek zijn kwijtgeraakt bij de ontvlechting van de stenenstapel die hij samen met Chris beginjaren negentig had opgebouwd. En dat kwam omdat Chris hem een gun op zijn knar had gezet. Leo zou dat staaltje onwelvoeglijkheid wel degelijk hebben aangegeven op het smurfenbureau aan de Van Leijenberghlaan, maar daar hadden ze er niks mee gedaan. Erger nog, ze kunnen dat hele proces verbaal niet vinden. Zou je verwachten dat Nipsie nog wel ergens een afschrift ervan heeft. Maar tot nog toe is daar helaas niets van gebleken. Slordige boekhouding. We hebben ten overvloede nog navraag gedaan bij zijn eminente befkantoor Soliana, Bonapart & Aardenburg op Bonaire (1). Maar absolute windstilte.
Zoals eerder vermeld kwam oom Leo opnieuw (?) op de Van Leijenberghlaan om zijn nood te klagen over die verloren 10 meloen en op papier te zetten. Op 30 mei 2012 (2). Wat mot je ermee als rechtgeaarde smurf? Geen reet, want het bewijs is zelfs niet door een zelfgepromote snufkanjer als Nardy Cramm boven water te tillen.
Komt bij, dat nergens uit de definitieve tekst van de ontvlechtingsovereenkomst dd. 15 november 1993 die 10 meloen verlies van Nipsie val te destilleren. Integendeel, de enige die daarbij aantoonbaar verlies heeft geleden is nou juist Chris van Assendelft van Wijck. Een voorbeeld daarvan is al voorbijgekomen in de afleveringen 17 en 19 van deze serie. En er volgen er meer. Dus fasten your seatbelt. Stay tuned.

(1) Zie onze haast literaire mail aan het adres van mr. Van Hoof, primus interpares bij S, B & A.
(2) Zie aflevering 8 dd. 20 augustus 2013

dinsdag 1 oktober-2013
Om te beginnen gaan we terug. Naar aflevering 20. In dat vrolijke artikeltje komt ene Nardy Cramm voorbij. Een door Leo Nipshagen ingehuurd, licht belegen blondje van de snuffelfirma Curiel & Sharma uit de Friese metropool Hardegarijp aka Hurdegaryp. Nou zijn wij geen profs, maar wij houden ook wel van een potje snuffelen. Dus hop, hop naar de site van Curiel & Sharma. Zo, zo, zo. Daar huist effies een bakkie expertise. Niet zo zuinig. Het is net Bol.com, maar dan op Clouseau-terrein. Geen wonder, dat Nipsie la Cramm inhuurde om zijn voormalige zakenpartner Chris van Assendelft van Wijck te grazen te nemen. Kwam nog bij, dat onze Nardy op het persoonlijke vlak ook nog een rekeningetje met Nipsie's target te vereffenen had. Naar eigen zeggen had zij namelijk in fruitiger dagen bij Chris wat rijlessen genoten, maar was door hem na een keer of zes zeven ritmisch hobbelen bij een kale abri aan de weg des levens achtergelaten. En om nou te zeggen, dat dat de groei van je ego bevordert, nou nee.
Goed, wij snuffelden verder. Blijkt Nardy goddank ook nog over een stulpje in Amsterdam te beschikken, net buiten de grachtengordel. Want stel je voor dat je met je probleem helemaal de dijk over moet. 'sZomers gaat het nog, maar 's winters word je achtervolgd door wolven, moet je ergens bij de derde iglo rechtsaf en mag je bij het laatste stukkie blij zijn als je een koek en zopie tegenkomt. Aangenamer wordt het als ze toevallig op haar stekkie op Curacao zit. Want ook daar is ons duizendpootje actief.
Uiteraard geeft zo'n succesvol speurneusje acte de présence op een site als LinkedIn. Om even te laten zien wat voor denderende carrière ze al achter het rugpandje heeft. Je zou verwachten dat Curiel & Sharma daarbij een prominente plek inneemt. Wat denk je? Noppes. Wel dat ze jaren bij de blauwe brievenbrigade heeft gewerkt en dat ze iets van doen heeft gehad met het optrekken van een paar villa projecten in ons voormalig WIC-gebied, maar niks over C & S.
Even een zoeklichtje opgestoken bij luitjes uit de snuffelbranche. Die wezen ons erop dat elk vehikel die in Nederland een speurneus opzet door de molen gaat bij de club van Ivo en Fred en na goedkeuring van een POB-nummer wordt voorzien. Een soort keurmerk van de Nederlandse Vereniging voor Huismussen. Komt bij ons als schaliegas de vraag naar boven glippen: heeft Curiel & Sharma zo'n nummer? Dus wat doe je? Je klimt in je digitale piano en verrast een persvoorlichter van Ivo en Fred met de volgende mail. Komt ie:

"Wij zijn bezig met een serie artikelen over een hoog oplopend geschil tussen twee Nederlandse zakenlieden, dat heeft geleid tot minder fraaie tonelen op Curacao, in België en in Nederland. Daarbij heeft het onderzoeksbureau Curiel & Sharma Investigations een niet te onderschatten rol gespeeld. Het bureau is gevestigd in Hardegarijp en beschikt over een indrukwekkende website.
Een eenvoudige vraag: is dit onderzoeksbureau in het bezit van een POB-nummer cq. is het gerechtigd om zich als zodanig te presenteren?
Zo niet, heeft Curiel & Sharma Investigations zich in dat geval schuldig gemaakt aan een strafbaar feit?"

Zo. Het woord is nu aan het ministerie van Justitie. Gaan wij onderhand even een frisse speurneus halen. Stay tuned.

vrijdag 4 oktober-2013
Nardy Cramm (1) is niet de enige afgelikte boterham die ome Leo Nipshagen van Chris van Assendelft van Wijck heeft overgenomen. Ook Viviane Verhoeven behoort tot dit o zo selecte gezelschap. En niet toevallig. Net als de andere harpijen sloot Viv zich bij Nipsie aan in de hoop poen te verwerven aan het zakelijk platstalken van haar vroegere levensgezel. Nou heeft de voormalige Vlaamse vamp blijkbaar heel wat slappe was nodig om zich een beetje knappies door het leven te slaan. En bij gebrek aan iets anders trok zij dan ook een spoor van schulden door Jerommekeland voordat zij aan haar stutten trok en neerstreek op Curacao. Een kleine bloemlezing. Komt ie:
een schuld van 65.000 euro bij haar ouders, die daardoor nauwelijks nog genoeg hebben om zich in hun eenvoudige arbeidershuisje staande te houden;
een schuld van 18.000 euro bij juwelier K. in Schilde;
een schuld van 26.000 euro bij een modezaak in Schilde (uitspraak van de kadi);
een schuld van 350.000 euro bij haar ex-partner in de vastgoedzaak en in de koffer;
een schuld van 120.000 euro bij een van de ex-echtgenoten;
een schuld van 200.000 euro bij Chris van Assendelft van Wijck.
Alles bij mekaar ruim zeven ton. Goedensmorgens juffrouw Vivi.
Naar verluidt krijgt de Curacaose overheid binnenkort een officieel verzoek in de gleuf om Viviane uit te leveren aan België. Heeft overigens niets te maken met bovengenoemde schuldenlast, maar is het gevolg van een diepgaand privégeschil met een andere ex-echtgenoot, een Tellganger. Mocht dat inderdaad gebeuren dan heeft ze de hoofdprijs. Want naast die Zwitserse ex-echtgenoot zullen ook de schuldeisers zonder twijfel even hartelijk op de deur rammen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de mede door haar verduisterde inboedel en kunst van Van Assendelft van Wijck. Wordt dus een heftig kluifje voor de nog niet zo lang als bef in de weer zijnde oud-OvJ Tielkemeijer, die Viv terzijde staat. Tenzij ze die zeven ton in de vorm van bolletjes door de douane frummelt. Of ome Leo bij de staart grijpt en hem 7 ton laat balken. Dit wordt een serie om nooit te vergeten. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 21 dd. 1 oktober 2013

woensdag 9 oktober-2013
Reacties? Zoooo. Niet zo'n beetje. Met name over Viviane Verhoeven. Maar voordat we over die vroegere Vlaamse vamp opnieuw een smakelijk hapje uitserveren eerst nog even een onsje aandacht voor Nardy Cramm. De Lara Croft van Hurdegaryp en oogappeltje van Leo Nipshagen. In reactie op aflevering 21 meldde zij ons dat haar neusfirma Curiel & Sharma al sinds 1997 staat geregistreerd bij de Kamer van Koophandel in Curacao. Het was wel handig geweest als ze ons meteen het nummer even had doorgegeven, want bij de bewuste KvK trokken we een niet. En bovendien was daar ook geen goedkeurend brieffie van het Curacaose Ministerie van Justitie te vinden. Maar ook al zou blijken dat Curiel & Sharma aan de overkant van de plas wel degelijk voldoet aan alle wettelijke eisen, dan nog is het de vraag of Nardy's vehikel over een POB-nummer beschikt waaronder zij in Nederland mag rondneuzen (1).
Hoe dit ook verder zij, we blijven erbij dat het zonder twijfel keurig vergoede spitwerk ten behoeve van het weer in Schilde opgedoken suikeroompje Leo een tijd lang de core business van onze Nardy moet zijn geweest. Maar zoals gezegd staat die business niet op haar palmares op LinkedIn. Wel haar activiteiten die zij zegt tussen 2002 en 2004 te hebben ontplooid als co-founder en project manager van KD Innovations. Een in november 2003 (?) in de vergaarbak van het Zwitserse Zug ingeschreven GmbH die uiteindelijk in december 2009 officieel ten grave is gedragen, nadat zaakwaarnemer Cees Jan Quirijns uit de Waldheimstrasse in Unterägeri al in 2007 zijn handen van de club had afgetrokken (2).
Naast pappa en Nardy Cramm behoorde ook de Leeuwarder fiscalist M.S. Dunant Maurits tot de in totaal vijf Nederlanders die tot de ingeschreven aandeelhouders behoorde. Nieuwsgierig als wij zijn vroegen wij hem hoe hij bij KDI betrokken was geraakt en of hij bij dat avontuurtje financiële schade had geleden. Kregen we het volgende antwoord op. Komt ie:

"Ik ben in 2003 ivm. een aantal juridische en fiscale vragen aan mijn adres betrokken geraakt bij KDI. Al gauw bleek mij dat er geen aanleiding bestond om aan te nemen dat KDI ooit operationeel zou worden en heb ik afscheid genomen. Ik begrijp dat KDI pas in 2009 is geliquideerd. Ik heb na 2003 helemaal geen bemoeienissen met KDI gehad. Deze zaak heeft mij - op wat geïnvesteerde tijd na – nagenoeg niets gekost.”

Nooit operationeel? Hoe zit het dan met deze tekst die onze Nardy aan haar LinkedIn-portret heeft toegevoegd? Komt ie:

"KD Innovations GmbH (Zug, Zwitserland). Founding, research, analasys, business development and managing projects and marketing, to position a (patented) general unified storage technology”.

Klinkt goed. Dat wel. Stay tuned.

(1) Horen we misschien nog eens uit van het Ministerie van Justitie in Den Haag. Van Nardy geen kik daarover.
(2) In dezelfde Strasse praktiseert Peter A. Iten, die eerder bij ons ondermeer voorbijkwam in het schimmenspel rond de door Willem Endstra en Benedikt Hoess bekonkelde verkoop van het Kurhaus in Scheveningen (zie de serie Octopussy). Overigens zegt dat niets over de zaken van Quirijns. Je buren kies je niet.

vrijdag 11 oktober-2013
Was er sprake van een conspiracy? Om Chris van Assendelft van Wijck om welke reden dan ook naar de kloten te helpen? Daar lijkt het wel op. Lees bijvoorbeeld deze dankbetuiging van de Curacaose blogkoning Arthur Donker op het smoelenboek van 27 juni vorig jaar. Kennelijk is er dus sprake van een “team” van 7 luitjes dat opereerde onder de naam “Den Haag Groep”.
Naast de lof die hij toezwaait aan het geweldige werk van Clouseau-nichtje Nardy Cramm bij het verzamelen van materiaal, memoreert onze Arthur een bijeenkomst van de groep onder de reet van de ooievaar en heeft ie het over het nakende einde van hun gezamenlijke vijand. Zonder twijfel doelde Donker op de faillissementsprocedure, die het team op de rails had gezet op Curacao en begin juli door een kadi zou worden afgehamerd.
Een ander lid en suikeroompje van de Haagse groep, Leo Nipshagen, was net als koning Arthur er zo van overtuigd dat zijn voormalige partner plat zou gaan, dat hij op het scheiden van de markt nog een weddenschap met hem wilde sluiten. Hij mailde Chris het volgende. Komt ie:

"Wij zetten er 1 miljoen op dat je nu of uiterlijk over een week persoonlijk failliet bent. Deze weddenschap garanderen wij, de aanklagers, gezamenlijk. Als jij deze weddenschap ook persoonlijk garandeert dan hebben partijen over en weer een rechtsgeldige vordering op elkaar. Te betalen binnen 1 week na bekendmaking vonnis Curacao. Als je dus zo flink bent als je altijd naar buiten doet blijken, bevestig dan dat dit een rechtsgeldige overeenkomst is. Wij behouden ons het recht voor deze weddenschap te publiceren. Graag je reactie binnen 1 uur vanaf heden 12 uur 10. Anders is alles ongeldig!“.

Niet om het gebrek aan moed, maar meer uit de wetenschap dat het innen van 1 miljoen bij de Haagse groep een moeilijk verhaal zou worden, liet hij het aanbod voor wat het was. Mazzel voor Arthur, Nipsie en de rest van de meute, want de kadi wees het verzoek tot faillietverklaring gedecideerd van de hand. Een tweede poging in september ging eveneens down. Net als later gehark in Schilde met als pion de naar alle waarschijnlijkheid door “boekhouder” Nipshagen gestiekte bajesklant Woutje van Loon. Nee, Van Assendelft van Wijck is nog steeds alive. Het kicking komt eraan. Stay tuned.

dinsdag 15 oktober-2013
Een kwootje is nooit weg. Neem nou de uitspraak van de kadi aan het eind van de beide faillissementsseances, waarmee Chris van Assendelft van Wijck vorig jaar op Curacao werd geconfronteerd. Komt ie:

"Niet failliet, uit de door verweerder overlegde correspondentie (1) blijkt dat hier andere dan zakelijke geschillen worden uitgevochten. Daar is de faillissementsprocedure niet voor.”

Zou die kadi weet hebben gehad van de zogenaamde “Den Haag groep” (2)? Zal wel niet. Maar hij was er kennelijk wel van overtuigd geraakt, dat persoonlijke motieven een belangrijke rol speelden bij de pogingen om Van Assendelft van Wijck onderuit te halen.
Een van de door het Haagse team opgegraven “schuldeisers” was ene Wijnand Bastiaan Gielen, procuratiehouder van Uniek Houses Real Estate. Meestal ontstaat een ruïne pas na eeuwen van erosie, een brand of een plotseling optredende natuurramp. Maar heel uniek, Gielen bouwde een ruïne. Dit tot ongenoegen van opdrachtgever SPF Vita et Pax van Van Assendelft van Wijck. Er ontstond een hooglopend conflict en eind december 2010 gaf Gielen er de brui aan. Inmiddels had Vita et Pax voor dit gloednieuwe stukje monumentenzorg al 230.000 Curacaose piek betaald. En dat was volgens een driftig rekenende Bartjens bijna 78.000 piek teveel. Aankloppen bij Gielen hielp niet. Integendeel, de bouwkoning sloot zich in 2012 aan bij het gevolg van de Haagse faillissementsgroep. Al bij de eerste ronde gierde Gielen onder de touwen door. Niet ontvankelijk.
Wat hem een dezer dagen bewoog mag Nardy weten, maar plotseling stuurde hij out of the blue een vette mail naar Van Assendelft van Wijck, waarbij hij een volstrekt eigen visie gaf op de bouwramp van 2010. Verder stoelden de financiële eisen van Vita et Pax op list en bedrog en Chris kon een dikke krijgen. Wijnand Bastiaan schijnt de bouwwereld achter zich te hebben gelaten en met na-huwelijkse perikelen te worstelen. Je krijgt het tegenswoordig niet cadeau. Stay tuned.

(1) Zie voor deze materie ook aflevering 18 dd. 17 september 2013. Met name de daarin vermelde repliek is helder als Freddie's pilsje.
(2) Zie aflevering 24 dd. 11 oktober 2013

zondag 20 oktober-2013
Was wel een tikkie en hij zag hem niet komen. Chris van Assendelft van Wijck. De Belgische wetgeving zat iets anders in mekaar dan ie dacht en dus ging ie vandeweek vijf tellen down. Wegens een uitgesproken persoonlijk faillissement. Een uitspraak waarop nog wel het nodige is af te dingen, maar laten we niet voor de muziek uit hollen.
De opvallendste reactie kwam van Woutje van Loon en notabene: hij liep wel degelijk voor de muziek uit. Een dag voordat Van Assendelft van Wijck wist wat er aan de hand was schreef Woutje hem al deze mail, verzonden via het adres van zijn kompaan dr. Konrad Lang. Komt ie:

"Hallo Chris, volgens mij heb je je hand overspeeld en heeft je “bad karma” ervoor gezorgd dat je nu alles kwijt gaat raken. Terecht, vind je zelf ook niet? Jij hebt vanzelfsprekend een andere mening. Wij niet!! Ik wil al mijn spullen terug. Alles wat je gestolen hebt. En schadevergoeding haal ik wel bij de curator ! Je verdient dit van harte! Ik verwacht dat je dit mailtje pas veel later zult lezen. Succes met je vooronderzoek. Neem gerust een extra been mee. Heb je nodig. Vergeet nooit dat mijn hand heel ver rijkt, zelfs waar je je veilig waant. Best regards, W.“

Ook wij bij KM kregen een vrolijke uitschijter van de kennelijk fors over zijn toeren geraakte Woutje. Komt ie:

"Dat jullie je zo om de tuin hebben laten leiden, beste rioolratten, dat siert jullie! Chris van Assendelft van Wijck (jullie snoepje van de maand) is vandaag in België privé en zakelijk failliet”.

Die Woutje. Kennelijk totaal vergeten hoe hij door zijn “bad karma” als een van de kwalijke hoofdfiguren in onze serie “Letselschade” terecht is gekomen. Daarom beschouwen wij de term rioolratten maar als een eretitel. En dat we ons om de tuin hebben laten leiden valt zeer te bezien. Wij hebben in het verleden al vaker partij gekozen voor mensen die door overheden, pers of anderszins zwaar in de tang werden genomen en uiteindelijk als winnaar uit de strijd kwamen. Geblutst, dat wel, maar toch.
Opvallend stil was het van de zijde van de “Den Haag groep”. Tenzij ze zich verscholen hebben achter allerlei schuilnamen. Terecht, om in de woorden van Woutje te blijven. Neem nou vriend Nipshagen, de Gepetto van dit hele gebeuren. De man ook die naar eigen zeggen in juli 1993 at gunpoint 10 meloen piek inleverde bij Chris van Assendelft van Wijck en daarvan aangifte zou hebben gedaan bij de Amsterdamse smurfemarij aan de Van Leijenberghlaan. Zou u nog zaken willen doen met iemand die een gun op uw kruintje zet? Nee, wij ook niet. Maar good old Nipsie wel (1). Nog gekker: zes weken na dit kruintjesincident was Leo getuige bij het huwelijk van Van Assendelft van Wijck met Towie Westhof. Nou u weer en dan wij weer. Waar lijkt dan in dat licht de aangifte op die Nipsie op 30 mei 2012 (opnieuw?!) deed op de Van Leijenberghlaan? Juist. Op een valse aangifte. Maar er is meer. Dat ie de Amsterdamse stenenstapelaar Peter Meyer met een financieel gat van ruim 2 meloen liet zitten hebben we al eens in de etalage geslingerd (2). De droevige gebeurtenissen rond bijvoorbeeld de meubelfirma's W2B en de Hong Kong and Sjanghai Leather Company zitten nog in de pijplijn. Zoals we al eerder boerden: dit wordt een serie om nooit te vergeten. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 13 dd. 5 september 2013
(2) Zie aflevering 19 dd. 20 september 2013

dinsdag 29 oktober-2013
Als je een uppercutje hebt gehad kan je als een lullo gaan staan wachten op het volgende tikkie. Maar zo is de voormalige Amsterdamse stenenstapelaar Chris van Assendelft van Wijck niet getrouwd. Degene die hem dat cutje bezorgde kan op korte termijn iets terug verwachten. In casu Viviane Verhoeven, de naar Curacao uitgeweken vamp van de door bad old Leo Nipshagen gesponsorde “Den Haag groep” (1), die volgens verschillende Belgische bronnen op de nominatie staat om overgeheveld te worden naar Jerommekeland. In eerste instantie vanwege een langlopende affaire uit de privésfeer.
Bij Hazeldonk over de grens zal ze niet alleen door Justitie met een verwelkte bos gladiolen worden verwelkomd, maar ook door een flink pelotonnetje schuldeisers. In een eerdere aflevering trokken wij al een stel anonieme jongens en meisjes op de Bühne, die niet zulke anonieme bedragen van haar te vorderen hadden (2). Maar eentje kunnen we deze reis wel met name opvoeren. Dat is Linda Goris van de Schildese interieurzaak “Ma maison”, die al in 2011 Viviane de gordijnen injoeg met een vordering van ruim 20 roodjes. Bij deze het definitieve vonnis inclusief rente.
Van Assendelft van Wijck heeft zich nu ook bij Linda's bef gemeld in een poging om een ander stukje oud zeer ter waarde van 50.000 euro plus boete plus rente uit de wereld te helpen. Noem het een proefballon. Als u even tijd hebt, benen omhoog, bakkie erbij en rammelen maar. Es folgt noch viel mehr Schweinerei. Maar voor nu kan ie wel weer. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 24 dd. 11 oktober 2013
(2) Zie aflevering 22 dd. 4 oktober 2013

donderdag 31 oktober-2013
Op 1 oktober 2013 stuurden wij een mailtje aan Job van de Sande. Voorlichter bij de tent van Ivo en Fredje. Ging om de eenvoudige vraag of Nardy Cramm's eminente detectivebureau Curiel & Sharma uit de Friese metropool Hardegarijp over een POB-nummer beschikte cq. een officiële vergunning om als snuffelvehikel binnen onze rijksgrenzen op te treden (1). We zijn een maand verder. Niks van Job gehoord. Nog geen bevestiging van ontvangst of een ander teken van leven. Maar wij zijn natuurlijk maar een keffertje ter linker zijde en Job heeft wel wat anders te doen dan eenvoudige journalistieke vraagjes beantwoorden. Job zijn job beslaat het volle spectrum van Criminaliteitsbestrijding, Rechtshandhaving en Rechterlijke macht. Dus ga maar effies aanstaan. En vanwege al die bezuinigingen is er ook zwaar getrimd in het bestand van tiepkippen, koffiedames, telefonistes en prullenbakkenleegsters, waardoor uitbesteden helaas geen optie meer is. Job moet alles zelf doen. Eind volgende maand maar eens kijken hoe het ervoor staat. Vingers in een kruis. Stay tuned.

1 ) Voor de nieuwsgierigen onder onze lezers verwijzen wij graag naar aflevering 21 van deze serie.

vrijdag 1 november-2013
Als je Schweinerei belooft, moet je het varkentje eerst vangen. En als dat krulstaartje rondknort op Curacao is dat geen ABC-tje. Neem nou Viviane Verhoeven. In een eerdere aflevering hebben we al eens een bescheiden afvaardiging van haar schuldeisers opgevoerd, die in onze visie al spekkoper zijn als ze na de slacht nog een magere slavink bij de curator bemachtigen (1). Kunnen we ondertussen nog de uitbaatster van schoonheidssalon Wendy, drie huurbazen, de blauwe brievenbrigade, de eigenaar van een timmerbedrijf, twee aannemers en een stel beffen aan toevoegen. Allemaal in de rij voor een slavink. Maar krom is krom en recht is recht. Dus Viviane kan knorren wat ze wil, uiteindelijk valt ook voor haar de bijl.
Overigens lieten wij in diezelfde aflevering nog een bescheiden boer over het listig achterover drukken van een praktisch complete inboedel en een leuke kunstverzameling van haar vroegere levensgezel Chris van Assendelft van Wijck, die voor een deel afkomstig waren uit zijn woning in Schilde. Die wilde hij na de breuk met de voormalige Belgische vamp graag terug. Zou je het zelf wezen. Dus wat deed ie? Juist.
Toen op een zonnige Curacaose dag de deurwaarder voor de eerste maal bij La Verhoeven langskwam werd hij met een kluitje in het Pietermaai gestuurd. Twee weken daarna kreeg hij bij zijn terugkeer een epistel onder de neus geduwd. Dat was ondertekend door de in zijn optrekje in Florida verblijvende Leo Nipshagen.
Vivianneke bleek in een een-tweetje met superspeurder Nardy Cramm de hele boel uit de villa in Coral Estate aan Nipsie in Miami te hebben overgedragen. Op twee eenpersoons bedden, een strijkplank en een pannenset na. Tel uit je winst. Dat lijkt sterk op diefstal en heling en dat is het ook. Zelfs in de USSA. Hoe gek is het dan, dat Van Assendelft van Wijck aangifte deed? Niet gek. Maar zowel in België als op Curacao hebben de justitiële molens wat tijd nodig om op gang te komen. Niettemin lijkt het erop, dat door de recente tumultueuze gebeurtenissen rond de voormalige Amsterdamse stenenstapelaar ook deze affaire in een stroomversnelling terecht is gekomen. En dat de drie betrokken leden van de “Den Haag groep” binnenkort zwaar aan het gebit zullen worden gesjord. Mogelijk met ernstige gevolgen. Don't stop thinking about tomorrow. En stay tuned.

(1) Zie aflevering 22 dd. 4 oktober 2013

dinsdag 5 november-2013
Om te voorkomen, dat u denkt dat onze stembanden tussen onze nekharen zitten komen we nog even terug op een stukje info uit de vorige aflevering. Daar stond ondermeer dat de als een Dracuutje rondwarende Viviane Verhoeven listig een hele stoot eigendommen van Chris van Assendelft van Wijck achterover had gedrukt. En die later, toen de grond wat al te heet onder de pumps werd, voor het overgrote deel had overgedaan aan de in Miami residerende Leo Nipshagen. De penningmeester van de “Den Haag groep” (1). Daarbij werden achtereenvolgens een Belgische en een Curacaose deurwaarder het struweel ingestuurd.
Zoals eerder vermeld trok Viviaantje eerst het pand van Chris in het Belgische Zandhoven leeg. Voici de bijbehorende lijst van goederen die buiten medeweten van de eigenaar in oktober 2012 naar Curacao werden overgeheveld. Twee maanden later liet deurwaarder Ramazan zich lummelen. Denk je nog was het misschien ramadan? Nee, dat was het niet. Maar wat dan wel? Hoe kan een bekende deurwaarder zich zo laten pieternaaien? Hoe dit ook zij, hij stelde wel deze lijstjes samen en declareerde daarvoor een driftig aantal penningen. Dat die lijstjes voor J. Doedel in elkaar waren gehangen maakte op Ramazan kennelijk geen indruk. De spullen stonden op naam van Nipsie en daarmee was voor hem de steunkous af. Diefstal? Heling? So?
Er was trouwens nog een lid van de Haagse conspiratieve onderneming die bij dit geintje betrokken was. Viv had namelijk de dure heilige koeien van Chris op naam laten zetten van Arthur Donker. Een schrijverd van jolige stukjes over alle misstanden op Curacao (!). Nou ja, alle. Niet alle natuurlijk. De papieren overname van een Rolls of zo moet kunnen.
Uiteraard laat de door de Den Haag groep gestalkte en gecriminaliseerde Van Assendelft van Wijck het er niet bij zitten. Maar de justitiële molens op Curacao draaien nog trager dan aan deze kant van de plas. Komt nog bij dat het alternatieve Schiermonnikoog staatsrechtelijk geen bananenrepubliek is, maar af en toe neemt de wind nog wel eens vleugje daarvan mee uit de Caraïben. Mañana dus en daarna weer mañana. Je moet er tegen kunnen. Mogelijk dat smurfen in de USSA wat sneller in beweging zijn te brengen. Per saldo bevond de grootste heler zich ten tijde van dit schone kunstje in Florida. Mocht er iets gebeuren dan bent u de eerste. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 24 dd. 11 oktober 2013

maandag 11 november-2013
14 november is het weer eens D-day voor Chris van Assendelft van Wijck. Dit keer door een wat dromerig optreden van een Belgische deurwaarder. Ook maar een mens, zeker, maar het zal je maar gebeuren. Ruim vier maanden geleden schreef voornoemde dromer een briefje aan de bef van Van Assendelft van Wijck. Er stonden nog twee rekeningetjes open van Vitae Nouveau. Of cliënt die even wilde betalen. Dat deed cliënt, ondanks het feit dat hij daar in wezen niet toe verplicht was (1). Einde verhaal zou je denken. Zo niet bij Hazeldonk de grens over. Deurwaarder vergat de betaling door te geven aan het OM. En na vier maanden (!) ging er dan ook een brandend schrijven uit waarbij cliënt werd verzocht aanwezig te zijn bij een faillissementszitting in Antwerpen (2). Leuk, maar het epistel werd naar diens oude adres op Curacao gezonden en zijn vroegere echtgenote zag zich niet geroepen om het even door te sturen. Integendeel, het kwam terecht bij de “Den Haag groep” en aanhang en die zagen opnieuw de zon opkomen.
Toen Van Assendelft van Wijck niet op de zitting verscheen leek definitief de bijl te vallen. Maar tijdens een goed gesprek met de betrokken functionarissen bleef het scherpe ijzer nog even hangen en dat gaf het slachtoffer de tijd om dit verzet in te dienen dat komende donderdag aan de orde komt (2).
Ondertussen maakten een paar leden van de Haagse groep en hun twijfelachtige aanhang van de gelegenheid gebruik om wat in Curacao tot twee keer toe op een justitiële zeperd uitliep opnieuw te proberen in Antwerpen. En deden er tussen neus en lippen nog maar eens een fors schepje bovenop. Om eens wat te noemen: Chris' oud-compagnon Leo Nipshagen krikte vrolijk zijn in Curacao gekapseisde eis van 9 ton naar het volstrekt belachelijke bedrag van 4,5 meloen. Maar na een aangifte, die alle kenmerken van Gordon droeg, kan dit soort grappen er nog wel bij (3). Nog gekker is het gedrag van Nipsie's Belgische protégé, Woutje van Loon. De voormalige bajesklant en kennis van “onderwereldbankier” Willem Endstra (rip) vond uit, dat ie zelf aanspraak kon maken op ruim 973.000 euro en zijn Mountain View-compaan dr. Konrad Lang ruim 3 meloen (4). Ach, het is Sint Maarten en Sinterklaas is onderweg. We houden voor u de vinger aan de Schelde. Stay tuned.

(1) Van Assendelft van Wijck bekleedde bij Vitae Nouveau de wettelijk niet eens geëffectueerde positie van stille vennoot. Het baasje van het vehikel was Vivianne Verhoeven.
(2 ) Zie ook aflevering 22 dd. 20 oktober 2013.
(3) Zie voor die aangifte aflevering 26 dd. 20 oktober 2013.

dinsdag 19 november-2013
Je kan denken laat maar lullen. Maar die aangiftes van Leo Nipshagen blijven een hoofdrol spelen in de ellende die zijn voormalige zakenpartner Chris van Assendelft van Wijck de laatste jaren ondervindt. Ook nu weer bij de wat sullig tot leven gewekte faillissementskwestie in België. Nipsie houdt stijf vol dat Chris hem op 14 juli 1993 op zijn kantoor aan de Gerrit van der Veenstraat een gun op zijn kruintje heeft gezet, waardoor hij zakelijk een veer liet van 10 meloen. En dat ie van dat Disneyaanse wapenfeit en de gevolgen ervan aangifte heeft gedaan op het handhavingsburo aan de Amsterdamse Van Leijenberghlaan. Yeah, sure. Maar wat stond er dan op Leo's hoofd gericht toen hij zes weken daarna als getuige optrad bij het huwelijk van Chris? Toch geen Kalashnikov? Om maar te zwijgen over de fors in de papieren lopende zakendeals die Nipsie met zijn belager sloot in de jaren na zijn schokkende bijnadoodervaringen.
In eerdere afleveringen schoven wij een van die deals al eens in de etalage. Die deal werd gesloten op 6 juli 1993, een week voor de bloedstollende gebeurtenissen in de Gerrit van der Veenstraat. Naar pas later bleek wist Nipsie bij die gelegenheid Peter Meyer voor ruim 2 meloen piek te naaien door hem waardeloze pandbrieven in zijn gleuf te persen. Als deel van de betaling voor een rijtje panden aan de Amsterdamse Heerengracht, waaronder het zogenaamde Blaauwe Huys. De daarop volgende verzoeken om de zaak alsnog netjes af te handelen liet de o zo nette Leo in zijn ronde archief verdwijnen (1).
Datzelfde Blaauwe Huys keerde de volgende dag terug in de paperassen van een rechtstreekse deal tussen bad old Nipsie's Mozia Investments en Van Assendelft van Wijck's Accepten II BV. Daarbij droeg Mozia niet alleen een deel van haar vastgoedportefeuille over, maar ook een vordering van de Curacaose BV Abamor ter waarde van 3,3 meloen piek die voortvloeide uit een lening die in januari zijn uiteindelijke beslag kreeg. Interessant is dat in een aparte clausule in die overeenkomst werd bepaald, dat inkomsten uit verkoop of afdracht van hypotheekaflossingen van het Blaauwe Huys niet ten goede zouden komen aan Accepten II BV, maar aan oom Leo. Bizar, maar waar. En het geeft duidelijk aan dat het baasje van Mozia, dat inmiddels was getransformeerd in Nanking Properties BV (mogelijk in verband met de handel van voornoemd baasje in producten van een Chinees alternatief voor IKEA (2)), niet van plan was om ook maar iets van de revenuën uit het huys te laten afvloeien naar de oorspronkelijke eigenaar.
Overigens is daarmee het verhaal over de lening die Van Assendelft van Wijck in juli 1993 overnam van Nipsie nog niet af. Begin 1995 verkocht Abamor NV de overeenkomst namelijk voor 125.000 Nederlandse pieken aan Vino Holding AVV. Een spruit van de ABN AMRO op Curacao, waarvan Van Assendelft van Wijck de oprichter en de UBO (Ultimate Beneficial Owner) was (3). Door een kunstje van oom Leo en misschien ook een slokkie vino raakten ze bij De Bank in de war en maakten 125.000 Amerikaanse greenbacks over naar... Nanking Properties, waar vriend Nipshagen in zijn uppie de chopstick zwaaide. Het duurde een jaar voordat de boel was rechtgezet. Ni hao.
Hoe dit ook verder zij, ook na de film noire in 1993 waarbij Nipsie hijgend zou zijn teruggekeerd van de hemelpoort en zich daarna onverwijld zou hebben gemeld bij het handhavingsburo aan de Van Lijenberghlaan, bleef hij zowel op het persoonlijke als zakelijke vlak gewoon in Van Assendelft van Wijck's orbit. En dat is behoorlijk maf. Nog maffer: bij handhaving was niks van die aangifte te vinden. Waar ruikt de reproductie van eind mei 2012 dan naar (4)? Zoiets ja. Stay tuned.

(1) Zie de afleveringen 17 en 19 van deze serie.
(2) Zie aflevering 26 van deze serie.
(3) Zie hier de bijbehorende documenten: 1, 2 en 3. Nog een leuk detail: Nipshagen was blijkbaar niet op de hoogte van de betrokkenheid van zijn opponent bij Vino Holding. Vandaar dat hij bij de eerste poging om hem een faillissement aan te smeren zich tijdens de eerste ronde van de juridische procedure zich te presenteren als vertegenwoordiger van Vino Holding en in die hoedanigheid uit de losse pols 9 ton van Van Assendelft van Wijck opeiste. Foutje. En uiteraard ging Nipsie de pottenbak in.
(4) Zie aflevering 8 van deze serie.

donderdag 28 november-2013
Leo Nipshagen? Bord voor zijn kop. Bij zijn derde poging om zijn vroegere zakenpartner Chris van Assendelft van Wijck onderuit te trekken maakt ie gebruik van een autobiografisch overzichtje dat de voormalige Mokumse stenenstapelaar ooit heeft laten slingeren op Curacao. Daarin staat ondermeer hoe Chris in de tijd van de huizenbel te maken kreeg met avontuurlijke ondernemers als Willem Endstra, Johnny Wijsmuller en meer uit die categorie. Nou was het haast onmogelijk om ze in die handel met name in een postzegel als Amsterdam niet tegen te komen. Maar het wil niet zeggen dat iedereen binnen hun orbit ook meteen tot die avontuurlijke categorie behoorde. Toch voert Nipsie het langs irreguliere weg verkregen overzichtje als extraatje op om zijn opponent weg te zetten als een crimineel. Zouden we toch graag willen weten wat Nipsie vindt van zijn vroegere rechterhand Raymond Wijnans, die zijn huidige volkoren verdient bij Dirk Jan Bakker, die als we het weekvod Vrij Nederland mogen geloven closer met Endstra was dan Chris ooit is geweest (1). Daarnaast heeft diezelfde Raymond deze eeuw nog een staffunctie vervuld bij de vermaarde heilige koeienhandelaar Fritsie Kroymans, die nou niet bepaald te boek stond als een voorbeeldondernemer.
En nu het E-woord toch gevallen is. Wat te zeggen van bajesklant Wout van Loon, die naar eigen zeggen good old Willem persoonlijk kende en bij wie hij uit dien hoofde in opdracht van de Belgische ondernemer Theo Peeren nog ruim anderhalf meloen ophaalde voor Willem ashes to ashes ging (2). In de visie van vriend Nipsie behoort onze Wout dus tot het criminelengilde, maar dat heeft hem niet weerhouden om hem te ronselen voor zijn missie om de “crimineel” Chris van Assendelft van Wijck als een Antilliaanse sinaasappel uit te persen. Woutje maakte van de gelegenheid gebruik om ook Konrad Lang, zijn Duitse compaan bij het in liquidatie verkerende Zwitserse vehikel Mountain View Capital AG, bij de zaak te betrekken. Kennelijk in een poging om de bedelstaf met de vuilnisman mee te geven ten koste van Van Assendelft van Wijck (3). The beat goes on. Stay tuned.

(1) Zie voor de reacties van de heren Wijnans en Bakker op eerdere publicaties over deze materie respectievelijk aflevering 16 van deze serie dd. 10 september 2013 en aflevering 506 van de serie Octopussy dd. 11 september 2013.
(2) Zie de afleveringen 7, 8 en 9 van de serie “Ha, ha, ha” op onze Followupsite.
(3) Zie voor de kwalijke strapatsen van Woutje en Konrad de serie “Letselschade” op dezelfde Followup-site. Voor hun bespottelijke eisenpakket in de richting van Van Assendelft van Wijck verwijzen wij u met graagte naar aflevering 31 van deze serie dd. 11 november 2013

zaterdag 28 december-2013
Rouw paste misschien ooit Electra, maar dat geldt op dit moment zeker voor de zeven leden van de “Den Haag groep” (1). Voor de derde keer probeerde dit door een dwangneurose voortgedreven genootschap zakenpief Chris van Assendelft van Wijck totaal naar de kloten te helpen. Ditmaal via het faillissement van de CV Vitae Nouveau (2). Maar net als bij de twee vorige gelegenheden op Curacao liep het ook in Antwerpen op een zeperd uit. Twee dagen geleden besloten drie kadi's van de elfde kamer van de rechtbank van koophandel in de Sinjorenstad namelijk een streep door het persoonlijk faillissement van Van Assendelft van Wijck te halen. Als stille vennoot kon hij volgens het edelachtbare trio geen daden van bestuur verrichten en was dus qq. niet verantwoordelijk voor de hoog- en laagstandjes binnen de CV. Wie wel? Amaai! Dat kan alleen maar de medevennoot zijn: Viviane Verhoeven. Een prominent lid van de “Den Haag groep”, die in een recent epistel aan Vitae Nouveau-curator Kris Patroons kermde, dat zij onder zware bedreigingen van Van Assendelft van Wijck indertijd haar handtekening had gezet onder de geboorteacte van de cv. En ook bij latere nouveauté's binnen het vehikel steeds had meegewerkt, omdat ze door haar voormalige geliefde zwaar onder druk werd gezet. Nog net geen gun op haar weelderige kruin dus, maar het had zomaar gekund (3). Verder had zij nooit een vinger in de Vitae-pap gehad. Echt niet, meneer Patroons. Alles ging buiten haar om. En haar ziel weende elke dag voor Chris' volgende slachtoffers. Nee, niet voor haar schuldeisers in België en Zwitserland (4). Maar je ziel kan niet aan de gang blijven.
De faillissementsprocedure versus Vitae Nouveau komt op 23/1/2014 opnieuw aan de orde. Voor nieuwsgierigen: zakdoeken meenemen. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 24 dd. 11 oktober 2013
(2) Zie aflevering 31 dd. 11 november 2013
(3) Volgens Leo Nipshagen, Vivi's hopman bij de “Den Haag groep” zou Van Assendelft van Wijck hem in 1993 een blaffer op zijn hoofd hebben gedrukt om hem paperassen te laten tekenen, die hem vele meloenen armer maakten. In werkelijkheid leverde Van Assendelft van Wijck vele meloenen in bij die transactie. Bovendien fungeerde Nipsie kort na dat fantasierijke voorval als getuige bij het huwelijk van zijn vuige belager en deed ie vrolijk zaken met hem (zie ook aflevering 26). Hoe gek wil je het hebben?
(4) Zie aflevering 22 dd. 4 oktober 2013

dinsdag 31 december-2013
Nondeju. Hebben die drie Antwerpse koophandelkadi's en die OM-jurk misschien even zitten te snurken bij de behandeling van het faillissement van Christiaan van Assendelft van Wijck? Je zou het bijna geloven. Naar nu pas blijkt staat er namelijk in de Belgische wet, dat alleen een stichting met een humanitaire grondslag zaakvoerder kan zijn van een CV. En die grondslag ontbrak aan de Curacaose Vita et Pax. Een door Van Assendelft van Wijck in het leven geroepen en beheerde SPF, die op een bijzondere algemene vergadering van 1 augustus 2011 de rol van zaakvoerder bij de CV Vitae Nouveau overnam van Viviane Verhoeven (1). Aan de hand van voornoemde clausule zou het OM in Antwerpen een hoger beroepje overwegen. Althans volgens een vers artikel van het Curacaose persbureau, dat verder vol staat met een zootje door de voortreffelijke speurneus Nardy “Clouseau” Cramm bij elkaar gesprokkelde ouwe meuk uit het Curacaose Knipselvodarchief. Mocht het OM inderdaad daartoe besluiten en gelijk krijgen dan moet de boel bij Vitae Nouveau dus worden teruggedraaid naar de situatie van voor 1 augustus 2011 en is Viviane Verhoeven dubbel de klos. Als vennoot en zaakvoerder. Dat kan nog leuk worden.
Nu we het toch over Viviane hebben: Op 26 september jl. is haar eigen CV de Antwerpse bietenberg opgegaan. Oftewel failliet verklaard. Dat zal haar zeker hebben gestimuleerd om op 13 november curator Kristiaan Patroons eens te verrassen met twee vileine A4-tjes over haar voormalige geliefde (2). Juridisch helpt het geen reet, maar je kan in ieder geval je gram even kwijt.
O ja, en dan had onze curator ook nog de beschikking over een confidential and privileged document van 18 pagina's dat ene meneer H. de Groot over de geschiedenis van Vitae Nouveau in elkaar zou hebben geflanst ten behoeve van Nardy Cramm's spookachtige speurvehikel Curiel & Sharma. Gedateerd op 10 mei 2013! En wanneer ging Vitae Nouveau zeilen? Begin oktober van dit jaar. Denkt u nou ook wat wij denken? Grappig hè? Stay tuned.

(1) Zie aflevering 34 als u er even niet meer uit komt.
(2) Idem

woensdag 29 januari-2014
Er zat maar één meisje. Een wat ouder meisje. Verder was er vorige week geen publiek bij de verdere afhandeling van het in wezen oneigenlijke faillissement van Vitae Nouveau. Een Curacaose centrale verwarming uit de stal van de voormalige Amsterdamse stenenschuiver Chris van Assendelft van Wijck. Wie dat meisje was? Nardy “Clouseau” Cramm van het in de officiële annalen van de KvK in onze Caraïbische randgemeenten onvindbare detectivebureau Curiel & Sharma. Een bureau dat ook aan deze kant van de plas vanuit de Friese metropool Hardegaryp af en toe een spookachtig klusje klaart. Zoals onlangs nog toen een op Curacao verblijvende medewerkster van de KLM werd belaagd met niet zo frisse mails. Daarin werd aangekondigd, dat het appartement dat zij samen met een partner had gedeeld op korte termijn onder haar landingsgestel zou worden weggetrokken. Crammetje zou die dreigementen hebben geuit ten behoeve van voornoemde partner, die wegens psychische problemen al dan niet tijdelijk naar Nederland was verhuisd. Een Cramm-taktiek die ons niet onbekend voorkomt.
Inmiddels zou de rust rond de KLM-ster zijn weergekeerd, maar of dat van permanente aard is moet nog blijken. Want een ding is zeker: Nardy laat niet graag los (1). Vandaar ook dat zij vorige week als enige toehoorder aanwezig was bij de zitting van een gerechtelijk koophandelstrio in Antwerpen.
Mogelijk in de hoop, dat de zaak alsnog ten goede keert voor de “Den Haag groep” van Leo Nipshagen en de september vorig jaar ernstig failliet verklaarde Viviane Verhoeven, die ondanks haar op het oog deplorabele financiële situatie op het zonnige Curacao recentelijk een leuk pandje zou hebben gekocht in de villawijk Zuurzak (2). Fijn om te weten voor Belgische smurfen en leden van de blauwe brievenbrigade. Maar wie weet ook voor leden van het Curacaose handhaversgilde bij het onderzoek naar oplichting en valsheid in geschrifte in verband met de verduistering van een paar kostbare hebbedingen van Van Assendelft van Wijck door leden van de “Den Haag groep” (3).
En de Haagse kongsie is niet de enige target. Inmiddels is op Curacao ook een klacht ingediend tegen de drie beffen die bij deze affaire willens en wetens buiten de zuurzak hebben gepist. Nee, wij verwachten voorlopig nog geen fat lady die de blues zingt. Dat duurt nog even. Stay tuned.

(1) Zo probeert Nardy al geruime tijd om zoete broodjes met ons te bakken en een oriënterend gesprek met ons te arrangeren. Maar wij houden noch van zoete broodjes, noch van zinloze gesprekken.
(2) Zoiets verzin je niet. De naam van de wijk heeft overigens niets te maken met de manlijke leden van de Den Haag groep.
(3) Zie aflevering 30 van deze serie dd. 5 november 2013

maandag 3 maart-2014
Wat is het toch stil geworden rond Chris van Assendelft van Wijck. Eigenlijk al sinds eind december. Toen kreeg ook de laatste poging van de zogenaamde “Den Haag groep” om de voormalige Amsterdamse stenenschuiver een faillissement in de gleuf te rammen een replay van de Titanic te verwerken. Merkwaardig is wel, dat tegelijkertijd een windstilte toesloeg bij de verdere behandeling van twee faillissementgevalletjes die daarmee nauw gelieerd waren. Die van Viviane Verhoeven. Een van de prominente leden van voornoemde Haagse kongsie. September vorig jaar besteeg zij al eens de bietenberg toen haar Belgische Centrale Verwarming het begaf en na de gerechtelijke uitspraak inzake Vitae Nouveau had zij normaliter die col opnieuw op haar parkoers moeten aantreffen. Maar geen zuchie uit het Antwerpse. Noch van het OM, noch van de Rechtbank van Koophandel, noch van curator Kris Patroons.
Nou is dat laatste geen mirakel. Hij had zich ten tijde van de behandeling van de Vitae Nouveau-zaak wel erg dicht tegen Viviane aangevlijd en zijn standpunt grotendeels gebaseerd op de wrakke rapportage van Nardy “Clouseau” Cramm. En daarmee laadde onze Kris een volwassen zeperd. Maar dat mag geen beletsel vormen om de zaak naar behoren te vervolgen. Per saldo staat er een hele waslijst debiteuren te trappelen om nog iets van hun poen uit Viviane's boedel naar boven te takelen (1). En dan mag ze misschien officieel leeg zijn, ze heeft in ieder geval niet zo lang geleden een vet pandje betrokken in de prettige Zuurzakwijk op Curacao. Mogelijk op naam van een van haar trouwe cq. getrouwde aanbidders (2), maar dan toch. Gevoegd bij de uiterst trage en kromme tenen veroorzakende rechtsgang in Nederland en onze randgemeente in de West en je zou bijna gaan geloven, dat het om een broederlijk staaltje traineren gaat. Laten we ons samen wenden tot de Heer en bidden dat we ons vergissen. Amen. Stay tuned.

(1) Zie bijvoorbeeld de afleveringen 22 en 29 van deze serie. Daarin staat Chris van Assendelft van Wijck nog in de boeken voor en bescheiden 2 ton, inmiddels is na aanvullende berekeningen dat bedrag verhoogd naar ten minste 890.000 euro.
(2) Zoals de Filippijnse hulpactivist Leo Nipshagen en de op Curacao actieve Israëlische zakenman Eliezer Naaman.

vrijdag 16 mei-2014
Je kan je reet niet keren of er gebeurt wat. En dan doelen we niet op de vrolijke happening in Marbella van vorige week, toen Robbie van de Rhee door Spaanse smurfen eindelijk achter het gaas werd gemieterd. Op verzoek van onze bloedeigen FIOD en onder het oog van de candid camera's van J. van den Heuvel (1). Nee, het ging dit keer om Viviane Verhoeven. De langzaam door de tand des tijds aangevreten Belgische vamp, die in de affaire rond de voormalige Amsterdamse stenenstapelaar Christiaan van Assendelft van Wijck zo'n vileine rol heeft gespeeld en daarvoor inmiddels door een Belgische kadi is opgetuigd met een paar faillissementballen (2). Wat vonden we gisteren bij de mail? Dit bericht uit de Gazet van Antwerpen. Jammer genoeg is dit sappige nieuwtje weggestouwd bij de Familieberichten, maar het staat er toch maar: vier jaar kerker voor la Verhoeven. En more to come. Misschien leuk voor de heer Van den Heuvel om zich binnenkort met wat candidapparatuur naar Curacao te begeven. Want linksom of rechtsom, Vivje gaat dezelfde weg als Robbie. En als een paar smurfen van onze westindische randgemeente haar bij de wulpse kladden grijpen willen wij dat als kijker graag van begin tot einde meemaken. En juichen als de kerkerdeur dichtdreunt. Alsof keizer Nero met zijn duim naar beneden staat of koning Arjen in de laatste minuut de bal in de bovenhoek van het Spaanse doel peert. We'll be back. Stay tuned.

(1) Ooit (het moet in de Middeleeuwen geweest zijn) was een dergelijke candid operatie tegen de toen in zwaar weer geraakte vastgoedondernemer Erik de Vlieger voor ons aanleiding tot het starten van de serie “Riool”. Volksvermaak van grote klasse.
(2) De eerste bal dateert uit september vorig jaar, voor de verdere versierselen dient u zich te vervoegen bij deze serie.

dinsdag 20 mei-2014
U heeft wat gemist. Afgelopen vrijdag. En dat was te wijten aan onze licht antiek rakende digitale piano en een vergeefse reis naar Goegelland. Daardoor konden wij het grimmige bericht uit de Gazet van Antwerpen over de veroordeling van Viviane Verhoeven niet in volle glorie op onze site prikken. Om u toch van de full monty te voorzien presenteren wij hierbij alsnog de tekst. Al was het alleen maar uit solidariteit met de Gazet-collega die verantwoordelijk was voor het betrokken artikel. Hij kwam namelijk direct na het verschijnen ervan in de vocale cycloon Viviane terecht, compleet met dreigend befgedonder. Goed, eerst die tekst. Komt ie:

“Ex-makelaar krijgt vier jaar cel.
Zaakvoerster failliet immokantoor veroordeeld voor kinderontvoering.

Viviane Verhoeven (51), zaakvoerder van het bij dagvaarding failliet verklaarde Immo De Landheer, is door de rechtbank veroordeeld tot vier jaar effectieve gevangenisstraf voor kinderontvoering. Naast de ontvoering werd de vrouw nog beschuldigd van tal van andere zaken, waaronder verduistering, heling, fraude en diefstal. De vrouw is al sinds september vorig jaar ook al persoonlijk failliet verklaard. In 2012 vluchtte ze met haar kinderen naar Curacao om te ontsnappen aan haar schuldeisers en de Belgische staat. Daar leeft ze ondergedoken.
Het was de rechtbank van eerste aanleg die de vrouw op 8 mei veroordeelde tot een gevangenisstraf van vier jaar. De rechtbank tilde zwaar aan haar vlucht naar Curacao en beval dan ook onmiddellijke aanhouding.Van zodra de vrouw een voet op Belgische bodem zet, zal ze opgepakt worden en vervolgd worden voor de andere haar ten laste gelegde feiten.
Een van de benadeelden in het dossier is Christiaan van Assendelft van Wijck, de man die vorig jaar opgelicht werd door zijn huurders en zijn miljoenenvilla zag leeggeroofd worden. Hij overnachtte toen enkele weken in de vrieskou in een camper voor zijn oprit. “Ook in Curacao bleef die vrouw slachtoffers maken”, zegt Van Assendelft van Wijck. “Ik heb nu al weet van tientallen mensen die door haar opgelicht werden. Weet je dat haar moeder op haar hoge leeftijd nu strijkwerk moet doen
in onze gemeente? Zelfs haar eigen moeder heeft ze totaal berooid achtergelaten”.
Als zaakvoerder van Immo De Landheer verdween Verhoeven met voorschotten van 10 tot 20 procent die klanten hadden aanbetaald voor hun nieuwe woning. Ze bezocht haar klanten in een peperdure Rolls Royce en had ook een Porsche en een Aston Martin.
“Meer nog, toen ik een van mijn huizen wilde verkopen heeft ze nog voor haar zaak failliet ging, in samenspraak met de zaakvoerder van Neon, een frauduleuze vordering opgezet van 152.581 euro. Toch ongelooflijk”, zegt Van Assendelft van Wijck. De bewuste vordering is door de rechtbank op 12 augustus 2013 ongegrond verklaard.
De rechtbank heeft Viver bvba, de vennootschap achter Immo De Landheer, bij dagvaarding failliet verklaard op 22 november 2012. Ook heel wat andere makelaars uit Schilde kennen de vrouw en haar praktijken, maar wilden niet reageren op haar veroordeling.”

Nou kan je uiteraard heel makkelijk tegen een journalist aanzeiken, maar een vonnis blijft een vonnis. Misschien doet het strijkwerk van opoe Verhoeven er wat minder toe, maar voor de rest blijven feiten doodgewoon feiten. Neem bijvoorbeeld die frauduleuze vordering, die Vivje in een keurig een-tweetje met suikeroompje Leo Nipshagen van FC Neon voor het doel van Van Assendelft van Wijck bracht. Daarover hebben wij indertijd nog heel vrolijk gejodeld, omdat de bal ergens bij de cornervlag belandde en Viv en Leo van de scheids een gele kaart kregen. Met nog altijd het uitzicht op een rooie als de videobeelden binnen komen (1).
Nee, het gaat niet lekker voor de leden van de Haagse groep (2). Zo bemoeit pseudo-detective Nardy Cramm uit Hardegaryp zich momenteel met het gekrakeel op Curacao rond een befclubje dat zich buiten de platgetreden paden van strafpleiterij heeft begeven. Je moet wat doen in het leven. Interessant is wel, dat zij opereert vanaf het adres Brakkeput Arriba 2. Hetzelfde adres dat onze Viv gebruikt en waar haar ontvoerde zoon Jeremy verbleef. Dat moet toch gefundenes Fressen zijn voor collega J. van den Heuvel met zijn candid camera. We laten ons verrassen. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 18 van deze serie dd. 17 september 2013.
(2) Zie voor die club eerdere revelaties in deze serie.

woensdag 21 mei-2014
Kon niet uitblijven. Net als bij de Gazet van Antwerpen kwam ook bij ons een reactie het bureel opdenderen. Op het artikeltje van gisteren over de vier jaar kerker die Viviane Verhoeven voor haar mik heeft gekregen wegens de ontvoering van haar zoontje. De reactie was afkomstig van ome Leo Nipshagen. De zo fantasierijke ondernemer die bezig is Schilde te verlaten en zijn tenten elders op te slaan. China? Zijn geliefde Filippijnen? Florida? Misschien horen we dat nog wel eens. Enfin, hier zijn hartekreet. Integraal. Komt ie:

"Beste Mensen,
Kennelijk lopen jullie nog steeds aan de leiband van die crimineel van Assendelft van Wijck. Wat Betreft Neon de vordering, deze werd op Curacao bij het zoveelste faillissement van die van Assendelft afgewezen omdat de Antilliaanse rechter vond dat de vordering in België thuishoorde. Men was op Curacao onbekend met de juridische consequenties van het begrip aankoop of verkoop belofte. Enfin inmiddels is de vordering wel erkent in het huidige faillissement van Vitae Nouveau, waar van Assendelft zich tracht achter te verschuilen met de stichting Vitae et Pax, die er op het laatste moment door van Assendelft tussen was gezet als z.g.beherend vennoot, terwijl uit alles blijkt dat in feite hijzelf nog steeds beherend vennoot was. Enfin hopelijk zijn jullie zo sportief t.z.t. een correctie te publiceren. Niemand van de gedupeerden rekent overigens op enige uitkering in deze miljoenenzaak, want die van Assendelft heeft gegarandeerd zijn toch al niet florissante bezittingen volledig zoek gemaakt. Maar jullie zullen dat wel weer vergoelijken.

Met Vriendelijke Groet/With Kind Regards
Leo G.M. Nipshagen.”

Wat moet je nou met zo'n man? Noemt bijvoorbeeld Van Assendelft een crimineel. Leootje, Leootje. Het gaat toch niet om dat lulverhaal dat Christiaan jou in de jaren negentig een gun op je kruintje heeft gezet? Als dat zo was, waarom deed je daarna dan gewoon zaken met hem en was je kort daarna getuige bij zijn huwelijk? Kom op, Leo, niet blijven zeuren.
En dan die zeperd op Curacao bij dat gevalletje-Neon. We hebben gisteren het eindoordeel van de betrokken kadi nog maar weer eens voor het voetlicht getrokken (1). En eerlijk gezegd, Leo, de betrokken kadi maakt op ons nou niet bepaald de indruk dat ie van de Belgische wetgeving geen reet afwist. Dat een curator in België daarna jouw megalomane Neon-vordering wel toelaat pleit niet erg voor 'smans vakmanschap. Die mening wordt gesterkt door het feit, dat ie bijvoorbeeld ook de volledig uit de lucht gegrepen claim van Woutje van Loon in zijn snode lijstje van schuldeisers opneemt. Een laaienlichter eerste klas, die ineens in jouw schaduw opdook om ook een graantje mee te pikken (2). Opnieuw ging dat vers niet door. Weer een dommekloot van een kadi natuurlijk die net als Kleintje Muurkrant crimineel Van Assendelft van Wijck een handje toestak. Yeah sure, Leo. Sterkte nog. Stay tuned.

(1) Nogmaals voor de liefhebber en voor Leo: zie artikel 18 van deze serie dd. 17 september 2013.
(2) Zie artikel 31 van deze serie dd. 11 november 2013 en de woedende serie Letselschade.

woensdag 11 juni-2014
Diefstal en heling. Het zijn maar een paar van de talloze aspecten van de guerrilla die als een veenbrand voortwoekert tussen stenenstapelaar Chris van Assendelft van Wijck en de “Den Haag groep”, onder leiding van de in de Philippijnen zo geliefde Leo Nipshagen. In deze serie is al een paar maal aandacht besteed aan de listige wijze waarop Van Assendelft van Wijck een deel van zijn inboedel en kunstverzameling uit zijn Belgische onderkomen is kwijtgeraakt. Tot tweemaal aan toe pasten de inmiddels zowel op zakelijk als persoonlijk vlak behoorlijk afgeserveerde Viviane Verhoeven en haar speurneusassistente Nardy Cramm dezelfde truuk toe. En zowel de Belgische als Curacaose deurwaarder tuinde erin. Zij het, dat bij de tweede uitvoering good old Nipsie vanuit Florida te hulp moest schieten om de gestolen boedel in veiligheid te brengen.
Om zijn eigendommen alsnog terug te krijgen cq. de boosdoeners juridisch een tik tegen de lendenen te verkopen heeft Van Assendelft van Wijck uiteindelijk op 5 juni jl. aangifte gedaan. Bij inspecteur Patricia Dockx van het politiebureel in Zandhoven. Tekst? Komt ie:

“Ik wens klacht neer te leggen tegen Viviane Verhoeven wegens diefstal van mijn inboedel te 2970 Schilde [adres]. Verhoeven werd rond 01/03/2010 aangesteld als makelaar om mijn villa op bovenvermeld adres te verkopen/verhuren. Deze was gemeubeld op het moment van de overeenkomst. Ikzelf ben naar Curacao vertrokken. Verhoeven zou alles regelen. Via via heb ik vernomen dat zij systematisch spullen uit de woning heeft gehaald en deze heeft neergezet in haar eigen woning te 2240 Zandhoven, Oelegembaan 7. Ik heb dan een advocaat geraadpleegd welke de zaak heeft behartigd. Deze informeerde mij dat Verhoeven haar zaak, De Landheer, gevestigd te Schilde, Turnhoutsebaan, niet meer bestond en dat ze naar Curacao was gevlucht. De vennootschap Viver is failliet. Uit hun onderzoek was gebleken dat Verhoeven verantwoordelijk was voor het weghalen van de inboedel en dat ze die verscheept heeft naar Curacao. Uit verder onderzoek is gebleken dat de goederen verscheept zijn door de firma Gosselin Moving. Verhoeven Viviane staat ingeschreven als feitelijk verblijvend te Curacao, Brakke Put, Ariba 2. Doch ik meen dat zij daar niet verblijft, maar wel op het volgende adres: Curacao, Zuurzak 9. De goederen zijn aangekomen in Curacao. Om ze in beslag te laten nemen en terug te verkrijgen heb ik een proces-verbaal nodig van diefstal. Ik heb het feit nooit eerder aangegeven. De advocaat heeft alles geregeld, terwijl ik in Curacao verbleef.
Verhoeven heeft verschillende bedragen officieel geleend van mij via de notaris voor een totaalbedrag van 100.000 euro. Tevens hebben wij een onderhandse lening lopen ten bedrage van 80.000 euro, welke nog steeds niet vergoed werden.
Mijn advocaat, Van Mechelen Christophe, werkzaam bij advocatenkantoor Advocats Lawyers, meldde mij dat Verhoeven zich schuldig maakt aan grootscheepse BTW-fraudepraktijken. Ik voeg een e-mail toe waarin wordt bevestigd dat Verhoeven ter kennis geeft dat de goederen niet van haar zijn maar van mij en dat deze werden opgeladen.
Een voorlopige lijst van de ontvreemde inboedel wordt door mij overgemaakt aan uw diensten. Tevens een kopie van het vonnis met het notitienummer AN42.99.479-12 op data van 08/05/2014”.

Zal niet meteen betekenen dat Van Assendelft van Wijck zijn spullen morgen weer in ontvangst kan nemen en dat Vivje een Belgische kerker wordt ingezwiept, maar alles op zijn tijd. Stay tuned.

woensdag 2 juli-2014
Het is zomer. Tijd voor iets luchtigs. Vanuit Curacao waaide een paar dagen geleden het bericht over dat onze ouwe illusionist en Filippijnse kindervriend Leo Nipshagen op het eiland was gespot. Kalmpjes wandelend. Hand in hand met de in totale staat van faillissement verkerende Viviane Verhoeven, voor wie in België een verblijf van 4 jaar in een kerker is gereserveerd wegens het ontvoeren van haar koter. Wat later consumeerden de oud belegen tortels nog een hapje en een slokje in de Saint Tropez Ocean Club. Waarschijnlijk om de boel wat te stangen. De eigenaar van het pand van de club is namelijk Chris van Assendelft van Wijck. En wie hebben jarenlang vergeefs geprobeerd om die voormalige Amsterdamse stenenschuiver naar de kloten te helpen? Leo en Viviane. Ondermeer geassisteerd door fake-detective Nardy Cramm (1).
Bij deze publieke tête à tête gaat ons mededogen uit naar Eliezer Naaman. De ook op de Antillen actief zijnde Israëlische zorgbemiddelaar uit Heemstede, die naar verluidt ook een warm zorgplekje in zijn hart koestert voor Viviane. Wij hebben het Caraibisch bruine vermoeden, dat de met een scala aan wetenschappelijke titels klaverjassende Eliezer net als Leo niet onbemiddeld is als hotemetoot bij het Heemsteedse Clear Horizon BV en het Amsterdamse HollandIntercare BV. En dan nog een leuke: Meneer Naaman's vrouwtje is mr. Marianne M.M. Tillema, op juridisch terrein zowel actief in Amsterdam als op de Antillen. Met name als het gaat om financieel-economische zaken. Nou suggereren we daar niks mee. Maar het is allicht comfortabeler als je gade een prettige juridische functie vervult dan eentje bij de plantsoenendienst.
Nou was dat lekker luchtig of niet? Echt wel. Tijd voor een schuimende rakker. Stay tuned.

(1) Zie een hele reeks publicaties hierover eerder in deze brandende serie.

donderdag 31 juli-2014
Het was een tijdje stil. Maar ineens ging de wekker. Er is namelijk een niet zo'n misselijke verklaring opgedoken in de affaire rond Chris van Assendelft van Wijck. Van iemand die het weten kan. Ondertekend en wel. Daarin staat ondermeer dat de in België tot vier jaar kerker veroordeelde Viviane Verhoeven ergens in 2012 het plan had opgevat om Chris door een huurmoordenaar te laten omleggen. Geheel in overeenstemming met haar uitspraak “Ik ga Chris kapot maken. Hij is in zijn leven de verkeerde vrouw tegengekomen en ik word zijn Waterloo”.
Om daar rigoureus vorm aan te geven arrangeerde Viviane een babbel met ene W.G. in het luxe Curacaose vakantieoord Baoase, waar ze in die tijd verbleef. Nou, W.G. wilde het klusje wel op zich nemen, maar hij vroeg er 50.000 euro voor en die had Viviane even niet. In arren moede kocht ze wel een gun van de betrokken slinger om zich te kunnen verdedigen als Chris gekke dingen in zijn hoofd haalde (!). Of, wie weet, zelfmoord te plegen. Iets waarmee ze regelmatig zou hebben gedreigd in haar kennissenkring.
Nog iets gezelligs: Viviane heeft het deel van de inboedel uit de woning van Van Assendelft van Wijck in Schilde, dat zij op illegale wijze naar Curacao had verscheept, inderdaad gecedeerd aan Leo Nipshagen toen deurwaarder Ramazan op de stoep stond. Iets wat Chris van meet af aan heeft verklaard (1). Verder verpatste ze een van Chris gejatte Rolex en een paar kristallen kroonluchters. Een mens moet wat doen om het leven door te komen.
En dan was er nog Nardy Cramm, Viviane's compagnon in het kwaad en directrice van het met assistentie van ome Leo opgetrokken luchtkasteel Curiel & Sharma. Ten tijde van de afhandeling van de scheiding van Van Assendelft van Wijck en zijn eerste echtgenote was deze wannabe speurneus als secretaresse werkzaam bij de Curacaose bef Saskia van der Gieken. En laat Saskia nou die echtgenote juridisch bijstaan. Kat in het bakkie dus voor “detective” Cramm. Al dan niet met medeweten van haar werkgeefster verzamelde zij lekkere hapjes uit de vertrouwelijke dossiers van voornoemde cliënte en speelde die door aan Viviane Verhoeven en... de belastingdienst. Als je iemand kapot wil maken moet je het zo doen. Zonder twijfel zal deze verklaring de nodige gevolgen krijgen. En wij zijn erbij. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 30 van deze serie dd. 5 november 2013

maandag 22 december-2014
Duurt niet lang meer. Dan gaat een x-aantal smurfenbureaus op slot. Maar volgens onze gebraden struisvogel zullen wij daarvan geen nadelige gevolgen ondervinden (1). Integendeel. Want door deze bezuinigingsmaatregel duiken die blauwe jongens en meisjes noodgedwongen wat vaker in het straatbeeld op en dat was toch altijd al de bedoeling, dus iedereen blij. Kan je ze in het voorbijgaan gewoon even aanschieten en bijvoorbeeld een peeveetje laten opmaken in een bushokje of achterin een rijdende streepjescode. Of ze komen op de fiets even bij u langs. Als u vindt dat het dringend is moet u ze effe bellen. Dat kan uw bloeddruk wat opjagen, want het communicatiesysteem van de vliegende brigade is nog steeds niet helemaal op orde. Maar volgens de langzaam koud wordende struisvogel wordt daar hard aan gewerkt.
Hoe het daarna met uw moeizaam opgekrabbeld peeveetje gaat? Net zo belazerd als voor de ontruiming van de bureaus. Je hoort er over het algemeen nooit meer iets van. Kan u bellen, maar... hebben we net uitgelegd. Mocht u tot uw eigen verbazing toch de naam achterhalen van de recherchesmurf die bovenop uw zaak zit en u weet hem te traceren, dan heeft ie net een muntje van 50 in de gleuf van het openbaar toilet op het treinstation geduwd. Maar u wordt zo snel mogelijk teruggebeld. Hoe snel? Als een rollator in zijn eerste versnelling. Tenzij die onderweg een lekke band krijgt. Dan heeft u pech.
Als er een is die al dit soort ongein de laatste tijd heeft moeten doorstaan is dat Chris van Assendelft van Wijck wel. De voormalige Amsterdamse stenenondernemer heeft al heel wat aangiftes gedaan tegen de kongsie van Filippijnse kindervriend Leo Nipshagen, die hem zowel zakelijk als privé naar de kloten wilde helpen. Maar het bleef van smurfenzijde zo stil als in het mortuarium van de Keystone Cops. Zo dateert Chris' laatste klaagzang van 10 september jl. en is ten behoeve van de na ons komende generaties vastgelegd op het voor zover wij weten nog steeds bestaande smurfenbureau in Hardegaryp, dat onderdeel uitmaakt van de Friese metropool Tietjerksteradeel. Navraag leerde ons dat de betrokken aangifte in de gleuf van een speurneus in Drachten was gedeponeerd. Toen we die probeerden te bereiken zat ie net... nee, daar niet. Hij was in vergadering. Hij zou terugbellen. Yeah, sure. Nog erger is het gesteld met Chris' uitgebreide schrijven aan de procureur-generaal op Curacao, mr. A.R.E. Schram, dat in de vroege lente van dit jaar de grote plas is overgezonden. Geen reactie. Nada. Zelfs geen bericht van ontvangst. Je zou bijna in de voetsporen van Peppie Sulvaran treden en mr. Schram vriendelijk verzoeken om op te sodemieteren en zijn plek af te staan aan een wat beleefdere jurk, maar laten we ons inhouden (2). En volstaan met het hier publiceren van Chris' brandbrief. Weet u tenminste waar het over gaat. Stay tuned.

(1) Ga voor dit malse stukje gevogelte terug naar zaterdag 20 december jl.
(2) Zie voor dit vuurwerk deel 1 en 2 van “Machtsstrijd Curacao ontbrandt” dd. 17 november en 20 december 2014.

Het is alweer wat jaren geleden. Toen Vivian Verhoeven dacht: God wat wordt de grond heet onder mijn voeten. En de benen nam. Naar Curacao. Met dat initiatief joeg de wufte Belgische haar ex in de Zwitserse gordijnen. De verontruste tellganger nam van daaruit de Belgische smurfemarij in de arm. Viv had een omgangsregeling met zijn zoon met voeten getreden. Vandaar de hitte daaronder.
Maar er was meer. Vivian had schulden en niet zo'n beetje (1). Bovendien zag ze er geen been in om een ordinaire diefstal te plegen, die later werd afgedekt door Leo Nipshagen. Een van Vivian's mainteneurs (2) die samen met Viv, haar vriendin Nardy Cramm, klifbeklimmer Arthur Donker en nog een paar samenzweerders de “Den Haag groep” hadden gevormd om de ook op Curacao actief zijnde Nederlandse ondernemer Chris van Assendelft van Wijck financieel naar de kloten te helpen. Dat lukte niet, maar dat ze hem en zijn gezin zowel financiële als emotionele schade hebben berokkend staat buiten kijf. Alle details daarover zijn in eerdere afleveringen van deze serie terug te vinden en maken deel uit van de dossiers van de Belgische justitie, waarover Johnnie van den Heuvel het had in zijn reportage van de afgelopen week (3). Dat ook in Nederland en op Curacao juridische procedures tegen verschillende leden van de Den Haag groep te water zijn gelaten kwam helaas niet aan de orde (4). Net zomin als de vraag hoe Vivian zich het luxe leventje kan permitteren dat zij blijkbaar nog steeds leidt op Curacao. En wie er op het eiland voor zorgt dat zij uit handen van de Belgische justitie blijft, terwijl ze op de internationale hebbedingenlijst staat en inmiddels ook in hoger beroep tot vier jaar kruipruimte is veroordeeld. Wegens het ontvoeren van haar zoon. Kortom, een reportage waarvoor een eerstejaars van de school van de journalistiek op de vlucht zou slaan.
Btw. Normaliter is de komst van de in Nederland wereldberoemde Van den Heuvel naar Curacao om een fillempie te maken over een crimineel gevalletje op het eiland gefundenes Fressen voor de Knipselkrant. Wat denkt u? Helemaal noppes. Kwam zeker even niet uit. Stay tuned.

(1) Zie voor een niet volledig overzicht aflevering 22 van deze serie.
(2) Een ander exemplaar was cq. is nog steeds Elizier Naaman. Zie voor hem aflevering 42.
(3) Zie het artikel “Op de vlucht” van 22 mei jl.
(4) Een voorbeeld is de aangifte tegen Nardy Cramm wegens diefstal, smaad/laster en verduistering. Die dateert van 10 september 2014 en wordt naar wij naar wij mogen veronderstellen verwoed afgekloven door de recherche in Drachten. 

Als wij het weten dan weet hij het zeker. Meesterspeurder Johnny van den Heuvel. Vandaag wordt Vivian Verhoeven in Antwerpen verwacht. In verband met de ontvoeringszaak die de vader van haar zoon jaren geleden aanhangig heeft gemaakt en waarvoor Viv inmiddels vier jaar aan haar slip heeft gekregen. Nou weten we niet of de seance van vandaag betrekking heeft op een hoger beroepje of een andere juridische vernuftigheid en dat ze op grond daarvan na de behandeling weer terug mag keren naar Curacao. Zowel in België als Curacao is wat dat betreft van alles mogelijk. Maar lullig is wel dat Viv zich voor haar listige vertrek naar Ronald van Raak's paradijselijke nachtmerrie ook te buiten is gegaan aan een reeks van financiële laagstandjes. En de benadeelden behoorden niet tot de zoveelste generatie barmhartige Samaritanen. Het is dus mogelijk, dat onze wufte Viv daardoor alsnog in de welverzorgde kraag wordt gegrepen en in een kale abri van de smurfemarij wordt gedeponeerd. In afwachting van de OM-bus. Ergo, een dilemma voor onze vlijtige meesterspeurder. Want om met een cameraploeg naar Antwerpen te racen, terwijl je niet eens weet of ze inderdaad daar vandaag wel arriveert blijft een dure gok. Nou, horen we nog wel. Sterkte Johnny. Stay tuned.

Nee. Volgens haar Antwerpse bef is Viviane Verhoeven gisteren niet op komen dagen om te palaveren over haar jongste zoon, die ze indertijd heeft ontvoerd naar Curacao. Een initiatief waarmee ze met haar stiletto pumps de rechten van de vader de grond inboorde. Wil niet zeggen dat ze nog steeds op Curacao verblijft. Haar oudste zoon uit een eerdere liaison is al in België gesignaleerd. Haar jongste is onlangs toevertrouwd aan de zorgen van de internationale school op Curacao. Of moeders iemand heeft ingehuurd om hem voor de rest van de dag van alle benodigdheden te voorzien weten we niet. Vooralsnog. Misschien kan Johnny van den Heuvel even zijn bronnen op het eiland aanboren. Of Viv's bef Madelaine Aanstoot (zoiets verzin je niet) van HBN Law even bellen, dan lezen we het binnenkort wel in De Telegrof.
Mocht Viv ondanks een rijtje veroordelingen toch in België verblijven dan mogen we constateren dat zo'n internationaal verlanglijstje blijkbaar geen ene reet voorstelt en dat op juridisch terrein zowel op Curacao als in België inderdaad van alles mogelijk is. Nou maar hopen dat ze niet ronddalvert met de gun die ze ooit van Wijnand Bastiaan G. overnam (1). Want anders krijgt ze strak nog een vinkie op dat internationale verlanglijstje en dat gun je niemand. Stay tuned.(1) Zie aflevering 43 dd. 31 juli 2014

Fat lady? Blues? Nou het is inderdaad wat stil geworden in deze van huis uit toch turbulente serie. Maar als het aan hoofdrolspeler Chris van Assendelft van Wijck ligt blijft die dikke dame nog wel even buiten beeld. Zo is ie bijvoorbeeld nog steeds pissed off over de vuile truuk, die het voormalige duo Nipshagen/Van der Peppel in 1993 heeft uitgehaald bij de aankoop van 12 appartementen aan de Amsterdamse Heerengracht ter waarde van 6.150.000 piek. Een deel van de betaling voldeed het malafide tweetal met een aandelenpakket dat volgens hullie goed was voor 1/3 deel daarvan. Helaas, toen verkoper Peter Meyer van PM Vastgoed de aandelen in baar wilde omzetten bleken die aandelen waardeloze vodden te zijn. En elke poging om alsnog de ruim 2 meloen te innen bij Peppie en Nippie liepen op de rotsen van onfatsoen te pletter. Ondanks verwoede pogingen van Van Assendelft van Wijck om het tij te keren (1).
Een analoog gevalletje viel te noteren rond stenenstapelaar Hans Pluis. Een goeie gap van Erik de Vlieger die wij in 2003 nog eens een handje toestaken toen hij in Haarlem wat al te cru werd belaagd door branchegenoot Luigi Prins (2). Hans werd in diezelfde periode van de jaren negentig voor 3,5 ton erbij genaaid door een duo waarin naast ome Leo Nipshagen dit keer ene Raymond Wijnans figureerde (3). De 3,5 ton vormde de courtage waarop Pluis recht had wegens het aanbrengen van de roemruchte Baslandes-portefeuille, die in het bezit was van avontuurlijk ondernemer Robert Jan Doorn. Hoe die geschiedenis afliep maakt ongetwijfeld deel uit van de auto-biografie waarmee Chris van Assendelft van Wijck bezig is en waarin een hele reeks bekende figuren uit het stenenwereldje de revu zullen passeren. Onder wie Jan Dirk Paarlberg en Joepie van den Nieuwenhuizen met wie hij in het zeer recente verleden nog een paar uiterst vreemde avonturen heeft beleefd. Hebben we het misschien binnenkort nog wel eens over. Stay tuned.

(1) Zie ook aflevering 17 van deze serie
(2) Zie het artikeltje “Luigi en Erik” dd. 7 mei 2003
(3) Zie voor Raymond aflevering 14 tot en met 16 van deze serie 

Vredig. Gezellig. Dat is het beeld dat de meeste mensen die zijn opgevoed met het lulverhaal van Jezus in zijn krippie van december hebben. Liefst met een kluit sneeuw en romantisch schransen bij de kerstboom. Maar wat nou als je door smurfen bent aangehouden en deze maand nog voor de kadi moet verschijnen wegens de ontvoering van een koter naar warmer oorden? En nog in verwachting bent van de uitspraak in een oplichtingszaak. Dan kijk je heel anders tegen die vredige, gezellige decembermaand aan. Vooral ook omdat je op je netjes verzorgde vingers kan natellen, dat je een paar jaar het cachot in zeilt. Dit droeve lot ligt in het verschiet voor Viviane Verhoeven. Het wufte vrouwtje dat eerder dit jaar op Curacao nog achter de vodden werd gezeten door meesterspeurder Johnny van den Heuvel (1). Uitgerekend twee dagen voor de Kerst valt in hoger beroep voor haar de bijl in de ontvoeringszaak van haar zoon Jeremy. Aan de oplichtingszaak wordt nog heel even gesabbeld. Viv, onze deelneming meid. Hou je haaks. En voor de lezers, stay tuned.

(1) Zie aflevering 45 en verder van deze serie. 

Te ziek om te zitten. Maar niet te ziek voor zaken. Nog niet zo lang geleden werd Jan Dirk Paarlberg gebeld door Chris van Assendelft van Wijck. Of JDP nog ergens 450.000 euro kon opduikelen voor een werelddeal. Ging om circa 600 woningen in 020. Vrije sector, maar inkoop tegen rond de 45 procent woz-waarde. Was een tip van een kennis van Chris uit de vroege oudheid. Kwootje van onze man uit Schilde: “Ik dacht bingo!”. Uiteraard ging die deal gepaard met een hele kluit vieren en nog wat vijfjes. Zo moest er nog wel een courtage worden vastgelegd met een leuk percentage up front. Per slot ging het om een plukje vastgoed ter waarde van 66 meloen. En dat is geen pipi de chatte. Als de deal niet van de grond kwam zou de courtage worden teruggestort. Verder werd iedereen verondersteld stijf zijn wafel te houden tijdens de maximaal zes weken durende onderhandelingen.
JDP zag geen problemen met het ophoesten van de vereiste 450.000 euro, maar helaas er verscheen een beer op de weg. De man die JDP op het oog had om dat bedragje even uit te tellen zat in het buitenland. Zal je nou altijd zien. Maar twee dagen voor het aflopen van de optie maakte ineens een deus ex machina zijn opwachting: Joep van den Nieuwenhuizen. Samen met zijn zoon. Het ontbrak nog aan een heilige geest, anders was er sprake geweest van een religieuze bijeenkomst. Chris en Joepie gingen over tot het gebruikelijke ritueel. Gedreutel over een letter of credit, het laten neerdalen van een bankgarantie bij een notaris en meer van die bergen en valkuilen, waarbij Joep uit zijn mondholte liet vallen dat ie het project ook wel voor zichzelf zag zitten. Temeer daar de tipgever een dag voor het gesprek had laten weten, dat de aanbetaling op de courtage wel wat naar beneden kon worden bijgesteld. Naar de haast genante 200.000 euro. Op naam van Chris. Was het in dat licht handig van hem om na het laten vallen van JDP's naam ook nog met die van Joepie de poepie te komen aanzetten? Waarschijnlijk niet, want bij de tipgever ontstonden ogenblikkelijk symptomen van het JDJ-syndroom en hij liet Chris dan ook weten dat ie daarover voor alle zekerheid contact zou opnemen met de verkoper. Ondanks het feit, dat die twee ton nog niet was gestort.
De volgende dag maakte Chris samen met een ander gappie uit de vroege oudheid zijn entree bij de makelaar om inzage te krijgen in de stukken en vervolgens een intentieverklaring op te stellen en er een krabbel onder te zetten. Gezellig was anders. Een jong droppie van het makelaarskantoor probeerde de c.v.-ketel met Chris aan te maken. Ondermeer omdat Joepie de twee ton niet had overgemaakt. Lullig, maar niet helemaal onverwacht. En ook geen echt probleem, want Chris mocht dan zelf even over te weinig los geld beschikken zijn gappie kon die twee tonnetjes desgewenst ter plekke uit de hoge hoed manouvreren. Er ontstond het nodige gekrakeel over de betrouwbaarheid van JDP, Joepie en Chris zelve. Zo zelfs, dat er stiekempjes een red alert uitging naar zowel de bewaking als de smurfemarij. Het kenteken van gappie's voiture werd ook nog even doorgegeven en niet veel later beproefden een paar heren uit de sfeer van tot hier en niet verder de kwaliteit van Chris' zijn kledij en die van zijn verbijsterde gap. De heren van de afdeling verkoop lieten desondanks weten zo spoedig uitsluitsel te geven over het al of niet doorgaan van de deal en Chris en zijn partner werden daarna door de twee bewakers naar de lift begeleid. Daar gingen de betrokken veiligheidsexperts en het meegelopen piepeltje van het makelaarskantoor ongewild over tot een Keystone cops-imitatie en gingen gierend onderuit. Er bleek net te zijn gedweild voor de tien kilometer.
Daarmee was deze comedia dell' arte niet ten einde. Onderweg werd de auto van het toch al woeste tweetal door smurfen naar de berm verwezen. Op naar het bureau, het verhoorkamertje in, het verhoorkamertje uit en zwaar in de stress naar huis. De twee tonnetjes bleven tot nader order achter om de smurfen in staat te stellen er even aan te snuffelen. Ben je er even lekker uit, krijg je dit. Na het weekend kreeg Chris te horen dat de deal niet doorging. Alsof ie dat nog had verwacht. Driemaal is trouwens ook hier scheepsrecht. Bij twee eerdere zakelijke aangelegenheden waarin JDP een rol speelde – een in 010 en een in Zwitserland – ging de recentelijk toch al niet erg fortuinlijke hoofdfiguur van deze serie stevig de pottenbak in. En dan ga je toch twijfelen aan de oprechtheid van de heer van Bolestein. Tijd voor reflectie zouden we zeggen. En dan? Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Stay tuned. 

Het heeft even geduurd. Maar dankzij bronnen op Curacao zijn we erachter: Viviane Verhoeven is door een kadi in Antwerpen vlak voor de Kerst in een kerker geworpen. Naar wij aannemen voor de 4 jaar die ze in eerste instantie al voor haar mik kreeg wegens de ontvoering van haar zoon. Maar daarmee zijn nog niet alle boontjes gedopt. Want Viv heeft in België nog een flink aantal gevalletjes oplichting cq. flessentrekkerij lopen en ook die zien er niet gezond uit. We hebben nog ijverig gezocht naar relevante berichtjes over deze zaak in het Antilliaans Dagblad en de vermaarde Knipselkrant met coryfeeën als speurneusje Nardy Cramm en klifhanger Arthur Donker op de back bench, maar noppes. En dat terwijl toch een kanjer als John van den Heuvel mei vorig jaar nog neerstreek op Curacao voor een ronkende reportage over Viv's ontvoeringszaak. Ten behoeve van zijn o zo spraakmakende serie “Op de vlucht”. Onbegrijpelijk.
Btw.: nu we toch bezig waren brachten wij ook even een bezoekje aan de site van Nardy's fameuze en ongeregistreerde privéneuzenfirma Curiel & Sharma. Tenminste, dat waren we van plan. Maar geen site te vinden. Op naar LinkedIn. Geen Curiel & Shoarma in Nardy's palmares. En geen Ronald van Raak bij haar contacten. Wel ome Leo Nipshagen. Maar dat wisten we al (1). Vreemd.
Maar zo gaat het met speurneusjes. Ze zijn niet graag in beeld. Stay tuned.

(1) Voor de interessante rol van SP-topper Van Raak en die van ome Leo raden we u aan terug te bladeren in dit dossier.

Wij wisten nog van niks. Op 28 juni 2012. Maar op die datum kopte het Antilliaans Dagblad op de voorpagina “Dos Santos achter plan”. Met als onderkoppie: “Recherchebureau: Loterijbaas achter plan Kiki Beach”. En als eerste vette regels: “Willemstad. Loterijbaas Robbie dos Santos, die in de zaak Bientu wordt verdacht van het witwassen van geld en belastingfraude, blijkt achter het omvangrijke toeristische plan van projectontwikkelaar Christiaan van Assendelft van Wijck te zitten” (1). Dat putte het Antilliaanse dagvod uit een “strikt vertrouwelijk” rapport van voornoemd “recherchebureau”. Oftewel de broddel van Nardy Cramm's vehikel Curiel & Sharma Investigations waarvan wij in de loop van deze serie een paar kilo gemengd gehakt hebben gemaakt.
Robbie was boos. Hij had geen ene reet te maken met Kiki Beach. Dus liet hij zijn bef op 9 juli van dat jaar een eis tot rectificatie bij het AD in de gleuf duwen. Die liet zich dat publicitaire kluifje niet ontgaan, maar een echte rectificatie ho maar. Het dagvod dacht namelijk sterk te staan met het o zo vertrouwelijke rapport van het fantasierijke gansje uit het Friese Hardegarijp. Wat kon Robbie vervolgens anders doen dan de eigenaar en de uitgever van het dagvod voor de kadi te trekken. Op 15 april 2013 kwam de zaak voor. Opnieuw eiste Robbie rectificatie en financiële genoegdoening van 20 roodjes (Naf), omdat ie door het AD en Curiel & Sharma als crimineel was weggezet en geen gelegenheid had gehad voor een weerwoord aan de vooravond van het eerste artikel. Een artikel dat hem enorme schade had bezorgd.
Wij pikken even een paar overwegingen van de betrokken kadi op die van invloed waren op zijn eindconclusie. Bijvoorbeeld met betrekking tot een lijst van 94 misdrijven en overtredingen waaraan Van Assendelft van Wijck zich tussen 1978 tot en met 2012 zou hebben schuldig gemaakt en waarin ook Kiki Beach en Dos Santos aan de orde kwamen. Gaat ie:“... Volgens Dos Santos is dit het onderzoeksrapport waarop het Antilliaans Dagblad zich beroept. De eigenaar en de uitgever constateren dat Dos Santos kennelijk alleen over dit overzicht beschikt en niet over de rest, waarmee zij erkennen dat het overzicht deel uitmaakt van het onderzoeksrapport dat zij aan de publicatie ten grondslag hebben gelegd. Wat de “rest“ inhoudt vermelden zij niet, laat staan dat zij die overleggen. Zij betwisten dat er geen enkele onderbouwing is voor hetgeen in het overzicht is samengevat, maar maken niet duidelijk waaruit die onderbouwing dan wel zou bestaan. Het staat eigenaar en uitgever vrij om zich zo op de vlakte te houden, maar het betekent wel dat bij de beoordeling ervan moet worden uitgegaan dat zij alleen over dit overzicht beschikten.
In dat overzicht dat geheel gaat over Van Assendelft van Wijck en dus kennelijk is opgesteld door een boze ex-vriendin [Cramm, red.] van hem, wordt Dos Santos terloops genoemd. Waarop de wetenschap over zijn betrokkenheid is gebaseerd blijft volstrekt onduidelijk. Het overzicht moet dan ook worden aangemerkt als een uiterst dubieuze bron en dat hadden het AD en de uitgever zich moeten en kunnen realiseren. Door daarnaar te verwijzen en daaruit te citeren zoals zij hebben gedaan en zich ook na het protest van de advocaat van Dos Santos daarop te blijven beroepen, wekten zij de indruk dat zij beschikten over een rapport van een serieus recherchebureau, dat degelijk onderzoek naar Dos Santos had gedaan. Daarmee suggereerden zij dat Dos Santos inderdaad deelnam in het project om zijn zwarte geld in de Verenigde Staten op Curacao te kunnen witwassen en handelden zij onrechtmatig jegens hem”.Dat het AD en Curiel & Shoarma op basis hiervan de pottenbak ingingen zal niemand in totale verwarring achterlaten. Haast ongelooflijk dat het “uiterst dubieuze” rapport, waarvan de inhoud voor een belangrijk deel ook nog op illegale wijze was verkregen, toch steeds weer werd ingezet bij de talrijke andere processen die tegen Van Assendelft van Wijck werden gevoerd om hem brodeloos te maken. Geheel volgens de afspraken die op 12 juni 2012 waren gemaakt tussen de 7 leden van de zogenaamde “Den Haag groep”. Maar de projectontwikkelaar uit Schilde is nog alive and kicking, terwijl meesterspeurder Nardy Cramm, haar spookfirma Curiel & Shoarma en haar sponsor Leo Nipshagen van het tapijt zijn verdwenen. Zaten we er al die tijd toch niet zo naast. Stay tuned.

(1) Mocht u interesse hebben, het hele artikel is te goegelen.

Het is allemaal wat krakkemikkig geworden. De berichtgeving binnen dit dossier. Dat heb je als de hoofdpersoon besluit om naar Zuid-Amerika te verhuizen (Chili?) en vervolgens geen reet meer van zich laat horen. Muchas gracias. Maar gelukkig hebben we zijn vrienden en kennissen nog. En van een van hen mochten wij gisteren vernemen, dat de in een Belgische kerker zuchtende Viviane Verhoeven ervan droomde binnen acht maanden weer vrijelijk te kunnen shoppen op de Keyserlei en de Meir. Nou zijn er gekkere dingen vertoond in juridisch België, maar van vier jaar acht maanden maken lijkt ons wat al te driest. Bovendien wacht haar nog een proces wegens het trekken van flessen en soortgelijke kunstjes met een totale waarde van circa 2 meloen euro. Dat zou ergens in februari voor de kadi worden getrokken, maar naar verluidt naar later zijn opgeschoven. Sweet dreams Viv. Stay tuned.

Tien dagen geleden scoorden we al een vette driepunter. In de serie “Letselschade”. Maar ook in het dossier rond de van alles en nog wat beschuldigde Chris van Assendelft van Wijck kregen we een flinke bos gladiolen in de armen gedrukt. De stenenstapelaar is namelijk door een Antwerpse kadi als winnaar aangewezen in zijn langdurige battle met Vivian Verhoeven en heeft te horen gekregen dat het OM hem definitief met rust laat. Hè, hè. Voor de volledigheid: dit is het vonnis. We rest our case.

We rest our kees. Dat schreven we in de vorige aflevering van deze serie. En dat blijft ook zo. Van ons mag ie koud worden. Maar in tegenstelling tot de kees rond Chris van Assendelft van Wijck is die rond Viviane Verhoeven nog niet aan die status toe. Er lopen namelijk nog een heel stel juridische akkefietjes tegen haar. En die hebben allemaal betrekking op de financiële laagstandjes waarmee La Verhoeven op slinkse wijze goedgelovige mensen de boot heeft ingeholpen. In dat licht is het misschien goed om de methodes die zij hanteerde voordat de kerkerdeur achter haar dichtknerpte nog eens tegen het licht te houden. Aan de hand van het pleidooi van bef Frank Marneffe in de laatste battle tussen Chris en Viv, waarin van laatstgenoemde tartaar met uitjes werd gemaakt. Mocht u even tijd hebben, lees en neem daarna uw hoed af. Stay tuned.

We dachten dit dossier lock, stock and barrel voorgoed in het archief te hebben weggeduwd. Maar het verleden heeft ons opnieuw achterhaald. Dus vatten we de draad weer op. Om te beginnen bij deze aflevering. Daarin is sprake van Landheer Vastgoedmakelaars aka Immo De Landheer uit Schilde. Een vehikel van de op andermans kosten mondain erop los levende Viviane Verhoeven. Niet vermeld werd toentertijd, dat zij voor het optuigen en uitbaten van De Landheer een compagnon had gevonden in Stephan de Haas, die naar verluidt door deze liaison een half miljoen euro verloor. Maar dat niet alleen. Viviane ruïneerde ook zijn gezinsleven, wat uiteindelijk resulteerde in een ultieme wanhoopsdaad. Volgens bronnen in Schilde zou madame Verhoeven haar gevangenisstraf wegens de ontvoering van haar zoon inmiddels alweer een tijdje achter de rug hebben en momenteel werkzaam zijn in de medische sfeer. Mogelijk op zoek naar een welbetaalde chef de clinique of een chirurg. En dat zal nodig zijn, want juridische molens mogen tergend langzaam draaien, eens zal pleegzuster Viviane zich moeten verantwoorden voor haar financiële wandaden. Hebben we het volgende keer nog over. Stay tuned (JP).

Beetje laat misschien. Maar dankzij een vroegere connectie uit Schilde kunnen we u een vrolijk bericht van begin deze week overbrengen. Over Viviane Verhoeven. De in een geval zelfs letterlijke femme fatale in deze serie. Lees en deel met ons deze mooie dag. Justitie in België is gelukkig niet helemaal door lorretje gepikt. Stay tuned (JP).