Octopussy (745)
Door Jan Portein.
Langzaam maar wel gestaag knopen wij verder aan ons DelaHaye-tapijt. In de vorige aflevering uit deze serie scharrelden wij via het condoleanceregister dat na de hemelvaart van de internationaal opererende wasserettebeheerder Michel delaHaye op het internet verscheen de naam op van Albert Nieuwenhout. Een voormalige hotemetoot van het Haagse accountantskantoor Sprangers en Van den Ende, waar volgens een insider decennia lang de cijfertjes van de in buitenlands vastgoed gespecialiseerde Michel achter elkaar werden geplooid. Als we dus voorzichtigjes mogen schatten zou de immer charmante witwasser in ieder geval kort na de eeuwwisseling daar zijn entree hebben gemaakt. Toeval? Of was er voor die tijd al een connectie? Bijvoorbeeld via een fiscalist uit Wateringen, die voor cliënten van Sprangers en Van den Ende tussen 1996 en 1999 zo avontuurlijk bezig was met “risicoloos beleggen”, dat ie in 2004 dertig maanden tuchthuis voor de ballen kreeg, waarvan tien maanden voorwaardelijk. Een groot deel van de in totaal ingelegde zeventig meloen euro was namelijk foetsie. Veelal belegd in vage buitenlandse vastgoedprojecten. Huh? Buitenlandse vastgoedprojecten? Het zal toch niet zo zijn dat ... ? Sorry, maar we zijn nou eenmaal complotdenkers. Gelukkig vond de Hoge Raad in uiterste instantie dat de hotemetoten van Sprangers en Van den Ende al die jaren niet op de hoogte waren geweest van de duistere activiteiten van de fantasierijke fiscalist.
Om in de sfeer te blijven een beeteweetje tot besluit. Het zegt misschien niks of misschien wel alles, maar Michel's zoon Alain, Michel's ex Jacqueline en Michel's stroman Fred zouden nog steeds te vinden zijn in het huidige klantenbestand van het Haagse accountantskantoor. Soit. Terug naar het condoleanceregister. Om uit te vlooien of er naast de meisjes van Vinken Vastgoed en Albert Nieuwenhout nog meer interessante figuren uit Michel's sappige verleden opduiken. Stay tuned.
