Dutroux en de notaris (007)

donderdag 17 maart-2005
Wat gebeurt er in een beschaafd westers land als iemand officieel verklaart dat de burgemeester van het dorp waar hij woont zich heeft verlustigd aan een jong meisje? En dat daar twee getuigen voor zijn? Dan stuur je als een opgejaagde wc-eend de bromsnorren op pad om de burgemeester eens aan zijn revers te schudden. Zoals bijvoorbeeld in het geval van Daniel Ducarme, de burgervader van Thuin.

Maar nee, er gebeurde niks. De zaak werd door onderzoekrechter Langlois kennelijk zonder boe of bah doorgetrokken. En da’s minimaal eigenaardig te noemen.

Komt nog bij dat Marc Dutroux regelmatig een belletje pleegde naar het huis van Ducarme. Was dat nou alleen maar omdat hij even om een conversatie met zijn advocaat verlegen zat of was er sprake van een dubbele connectie?

En over belletjes gesproken. Notaris Van Drooghenbroeck verklaarde tegenover de politie dat hij alleen in 1992 summier contact met Dutroux had gehad in verband met de aankoop van het huis in Sars-la-Buissière. Een klinkklare leugen.

Toen Dutroux namelijk op 20 maart 1996 op vrije voeten werd gesteld nadat hij drie maanden als verdachte van diefstal en vrijheidsberoving achter het gaas had gezeten, haastte hij zich naar zijn woning in Marcinelle waar Julie en Mélissa opgesloten zaten. Mélissa bleek nog te leven. Dutroux schoot in een stress.

Een van de eerste mensen die hij in die gemoedstoestand belde was Van Drooghenbroeck. Waar dat gesprek over ging? Gewoon Van Drooghenbroeck vragen niet waar? Maar blijkbaar vond Langlois dat niet nodig. En dat gold eveneens voor de twee telefoontjes die Dutroux met zijn notaris pleegde op 25 maart, een dag nadat hij tot de ontdekking was gekomen dat ook Mélissa was overleden. Informeerde hij bij van Drooghenbroeck of het hem vrij stond in zijn tuin in Sars-la-Buissière te graven? Wilde hij het pand verkopen? Of sprak hij met Van Drooghenbroeck’s confrère Nicaise en wilde hij weten waar diens zuster uithing? Ne sait pas. Niet belangrijk genoeg? Om de donder wel. Maar wie bindt de kat nog de bel aan?