Narkozy (003)

Dat ouwe meisje van Bettencourt zat al jarenlang niet lekker in haar vel. En daar maakten handige jongens gebruik van om haar poen te ontfutselen voor hier en daar hachelijke investeringen en twijfelachtige deals. Een van die jongens was Stéphane Courbit, een dikke gap van oud-president Nicolas Sarkozy (1). In 2011 klopte hij bij madame L'Oréal aan voor een bedragje van 143 meloen. Met als zekerheidje daartegenover een 20 procent aandeel in zijn zakelijke bedoening. Niet veel later gooide de dochter van Isabelle Bettencourt een matraque in het kippenhok. Ze verweet Courbit dat ie misbruik had gemaakt van haar moeders zwakke geestelijke gesteldheid en eiste de poen terug. Oeps. Probleempje. Vriend Courbit had die poen al geïnvesteerd in een paar van zijn zakelijke vehikels, waaronder een die werkt aan het nog prenatale gokken op lijn. Isabelle's dochter gooide de zaak voor de kadi en het zag er al gauw wat benauwd uit voor Stéphane. Als het fout liep moest ie die 143 meloen terugstorten plus nog eens 15 meloen schadevergoeding. Tweederde ineens, het restje in 2017. Bon matin. Stéphane zag zijn geest al zweven en legde zijn problemen voor aan zijn gap: Sarko. En die wist raad. Zij trokken aan de bel bij een zakenrelatie: de familie Al-Thani in Quatar. Geen eenvoudige geitenmelkers, die Althani's. Een van hen is de emir oftewel de hoogste baas. De trip was niet vergeefs. De familie sprong bij voor 120 meloen tegen een rente van 7,5 procent. Diepe zucht in Parijs.
Hoe was Courbit aan die zandbakconnectie gekomen? Awel, die dateert van eind 2012. De Franse gelukzoeker had het plan opgevat om een nieuwe investeringsmaatschappij op de wereld te schoppen met pakembeet 500 meloen à 1 miljard in de pocket. En Sarko als boegbeeld. Ter verwerving van die poen voor “Columbia” of een deel ervan vloog Corbit samen met Sarko naar Quatar. In Courbit's privéjet. De familie Althani zag wel wat in het plan en de twee haantjes kregen van Qatar Investment Authority (QIA) dan ook een letter of intent mee ter waarde van 200 meloen euro. Daarna legde het tweetal nog bezoeken af aan New York, Canada en Abu Dhabi en alles leek in pots et cruches. Maar helaas. De Bettencourt-affaire maakte de potentiële investeerders kopschuw en “Columbia” ging op sterk water. Sarko zag na het einde van zijn presidentschap een groots en meeslepend leven voor zich als zakenman. Een paar maanden geleden stelde hij zich opnieuw kandidaat voor een plekje in het Elysée. Gek hè? Stay tuned.(1) Zie aflevering 1 dd. 2 november 2015