Laura is niet leuk (008)

Presidentsverkiezingen vandaag in Finland en Laura Huhtasaari is de kandidaat voor Suomen Sisu, de Finse alt right beweging. Hier en nu gaat het om het leuk zijn van Laura Huhtasaari. Ik heb haar beschreven als zijnde niet meer dan een pion van Suomen Sisu en de leidende mannen in dat clubje. De vrouw wordt in wezen door hen gebruikt in een eerste poging om het in Finland machtige instituut van president voor extreem rechts te claimen.
Laura Huhtasaari is niet om te lachen, zij is het lachen dat ons vergaat, in Europa, in de wereld. Ik heb een stukje bloedstollende tv in de aanbieding. Van de Finse publieke omroep. Er wordt in de uitzending natuurlijk Fins gesproken maar dat staat niet in de weg dat we er allemaal iets van kunnen opsteken. Het gaat om de sfeer.
De uitzending vond plaats in het kader van de presidentsverkiezingen. Alle gegadigden voor het ambt kregen een uur publiciteit. Het programma kwam live uit een studio vol met aanhangers van de betreffende kandidaat. Deze, in dit geval dus Huhtasaari, kreeg zeven minuten spreektijd om zichzelf te presenteren en werd daarna door een presentatrice een half uur doorgezaagd. Na de ondervraging is de uitzending gewoon afgelopen. Het publiek zit er dus als applausmachine.
Zoals gezegd: wat we zien en horen is leuk en tegelijk helemaal niet. De ondervraagster van dienst kwijt zich uitstekend van haar taak en brengt Huhtasaari bijna tot tranen. Vooral tussen minuut 40 en 44 van de uitzending breekt je als kijker het klamme zweet uit. De vragenstelster heeft het dan over 'de manische verschijning' van de kandidate.
Ze vraagt -en omdat de ander niet antwoordt, vraagt ze het nog een keer of twee- waarom Huhtasaari glimlacht terwijl ze het heeft over 'het sluiten van de grenzen' of over 'het weer neerleggen van landmijnen aan de grens met Rusland'. 'Wat maakt U aan het lachen terwijl U het over zulke ernstige zaken hebt?'
Maar wat gebeurt er in de studio? Het publiek klapt zich de handen stuk. Voor Huhtasaari. Dit is wat er gebeurt. Dit is Trump in Europa. De aanhangers die geen krimp geven, ook al komt hun favoriet niet verder meer dan een hees keelgeluid, of valt zij helemaal stil, blijft het antwoord gewoon schuldig.
Dit is waar het lachen vergaat. Dit is monumentale televisie, maar daarna wil je als toeschouwer eigenlijk definitief het licht uitdoen. Dit is mob rule. De volgende fase hiervan zijn openbare lynchpartijen, standrechtelijke executies, een leider van de mob die alleen nog de mond hoeft te openen om toegeschreeuwd te worden, en gevolgd. Dit is niet leuk, dit is eng. Doodeng. Kijkt, luistert en huivert (JoopFinland)